Η επικείμενη ανοιχτή στρατιωτική επέμβαση των ΗΠΑ και των συμμάχων τους στο συριακό εμφύλιο πόλεμο θα εντείνει την αιματηρή διένεξη, θα επιτείνει την ανθρωπιστική κρίση και το προσφυγικό πρόβλημα και θα επεκτείνει πιθανόν τη σύρραξη και εκτός των συριακών συνόρων, αυξάνοντας έτσι τον κίνδυνο και για μια ευρύτερη ανάφλεξη στην περιοχή. Ως αριστεροί και ως κάτοικοι ενός τόπου – σταυροδρόμι στρατηγικών σχεδιασμών, που βιώνει τη μόνιμη παρουσία στρατιωτικών βάσεων, τασσόμαστε ανεπιφύλακτα ενάντια στις ιμπεριαλιστικές πολεμικές επιχειρήσεις.
Η σύγκρουση στη Συρία είναι ένα σύνθετο ζήτημα και δεν μπορεί να προσεγγίζεται με απλοϊκά σχήματα τού τύπου καθεστώς-λαός, κοσμικοί-ισλαμιστές, αντιδυτικοί-φιλοδυτικοί κλπ. Οι παρατάξεις και τα στρατόπεδα δομούνται πάνω σε πολλούς διαφορετικούς και ενίοτε αντιφατικούς άξονες και διαστάσεις, που επηρεάζονται και από τη γεωπολιτική και από την ιδεολογία, αλλά και από την εθνο-θρησκευτική ταυτότητα, σε ένα ιδιαίτερα ρευστό πλαίσιο. Ως εκ τούτου, ο συριακός εμφύλιος πόλεμος δεν προσφέρεται για εύκολες μανιχαϊστικές τοποθετήσεις, όπου υπάρχει ξεκάθαρη διάκριση του «καλού» και του «κακού».
Φυσικά, δεν μπορούμε να αγνοήσουμε την εξέγερση ενάντια στην κυβέρνηση Άσσαντ το 2011 και την καταστολή της που ακολούθησε, καθώς αυτή εμπεριείχε και ταξική διάσταση, ενώ τμήμα της είχε προοδευτικό κοσμικό προσανατολισμό. Ταυτόχρονα όμως, ξέρουμε ότι στην πορεία της σύγκρουσης, στο αντιπολιτευτικό στρατόπεδο, έχουν καταφέρει να κυριαρχήσουν αντιδραστικές ισλαμιστικές δυνάμεις. Όπως επίσης ξέρουμε ότι και η κυβέρνηση Άσσαντ διατηρεί σημαντικό έρεισμα στη συριακή κοινωνία.
Είναι σαφές ότι το κίνημα του Μπααθισμού δεν αποτελεί σήμερα κάποιο προοδευτικό πόλο και ούτε μπορεί να μετεξελιχθεί σε κάποιου είδους πρότυπο, είτε για την αυτονόμηση της περιοχής και την αντίσταση στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς για σφαίρες επιρροής και ενεργειακούς πόρους στη περιοχή, είτε για την εσωτερική οργάνωση των αραβικών κοινωνιών. Παράλληλα, είναι εξίσου σαφές ότι η επικυριαρχία του αντιδραστικού Ισλαμισμού δεν αφήνει πολλές ελπίδες για τις προοδευτικές δυνάμεις εντός του στρατοπέδου της συριακής αντιπολίτευσης.
Παρόλα αυτά, προσβλέπουμε στις δυνάμεις εντός της Συρίας που οραματίζονται και επιδιώκουν, μέσα στο χάος του εμφυλίου πολέμου, την κοινωνική χειραφέτηση και όχι την μετατροπή της Συρίας σε ένα δυτικό προτεκτοράτο ή ένα ισλαμικό κράτος. Στις δυνάμεις που δεν έχουν να κερδίσουν τίποτε από μια πιθανή αμερικανική στρατιωτική επέμβαση, η οποία θα ενισχύσει την στρατιωτικοποίηση της σύγκρουσης και την εθνοθρησκευτική βία και τον τρόμο.
No comments:
Post a Comment