Monday, February 28, 2011

Η άρνηση της πλειοψηφίας των Ελληνοκυπρίων να αποδεχτούν τους Τουρκοκύπριους

ως κυπριακή πολιτική οντότητα με την οποία θα πρέπει να συνυπάρξουν ισότιμα τζιαι να συναποφασίσουν για το μέλλον της χώρας
ακόμα τζιαι την στιγμή που οι τ/κ εξεγείρονται τζιαι απαιτούν δικαίωμα ύπαρξης

Η ιστορία τούτη εν παλιά. Τζιαι συνιστά την βαθκιάν ουσία του κυπριακού προβλήματος πάνω στην οποία εχτιστήκαν τζιαι χτίζουνται τζιαι αναπαράγουνται οι υπόλοιπες πτυχές του διχοτομικού στάτους κβο. Τζιαι αν δεν ανατραπεί τούτη τη λογική, εν μπορεί ούτε να τερματιστεί η σύγκρουση ούτε να ανατραπεί η υπαρκτή διχοτόμηση.

Βέβαια η ιστορία προχωρά τζιαι οι συνθήκες αλλάσσουν, όμως η άρνηση του σεβασμού της πολιτικής αυτονομίας τζιαι της βούλησης της τ/κ κοινότητας που πλευράς της ε/κ πολιτικής ελίτ τζιαι μιας μεγάλης μειοψηφίας αν όι πλειοψηφίας των ε/κ φαίνεται να αντέχει τζιαι στον χρόνο τζιαι να αναπαράγεται που γενιά σε γενιά. Οι θκιο άξονες πάνω στους οποίους στηρίζεται τούτη η λογική που αντιλαμβάνεται την ε/κ κοινότητα να έσιει ανώττερο δικαίωμα που την τ/κ πάνω στο νησί εν η “μακραίωνη ελληνική ιστορία” τζιαι “η νόμιμη πληθυσμιακή αναλογία” της Κύπρου. Φυσικά τζιαι οι θκιο τούτοι άξονες χρειάζουνται πολλές υποσημειώσεις, αποσιωπήσεις τζιαι επιλεχτικότητα εως αυθαιρεσία στα ιστορικά, γεωγραφικά τζιαι πολιτικά κριτηρία για να σταθούν ως δεδομένοι, αλλά ο κυρίαρχος εθνικιστικός λόγος καταφέρνει μέχρι σήμερα να τους χρησιμοποιεί ως αυταπόδειχτες αλήθκειες που νομιμοποιούν προβληματικές τζιαι εν δυνάμει καταστροφικές πολιτικές.

Πριν το 1974 υπήρχαν ουσιαστικά θκιο λογικές τζιαι θκιο ρητορικές σε σχέση με τούτην την άρνηση των ε/κ να αναγνωρίσουν τους τ/κ ως διαφορετική κυπριακή κοινότητα. Η μια αρνείτουν τους την κυπριακότητα τους – εν Τούρκοι, απομεινάρι παλιών κατακτητών, τζιαι παρείσαχτο στοιχείο σε ένα ελληνικό νησί. Άρα πρέπει να φύουν, να κρύψουν ή να εξαφανιστούν με τον άλφα η βήτα τρόπο που την πολιτική σκηνή της ελληνικής Κύπρου. Η λογική τούτη εκορυφώθηκε με το “ο εχθρός στη θάλασσα” τζιαι οι συνέπειες της ξιθάφκουνται ακόμα που τους ομαδικούς τάφους σήμερα. Η άλλη λογική αρνείτουν τους την τουρκικότητα τους, άρα την συμμετοχή τους σε ένα εθνικό φαντασιακό που το οποίο επροκύπταν πολιτικές προεκτάσεις – κοινοτική οντότητα, συλλογικά δικαιώματα συνταγματικά κατοχυρωμένα, αυτονομία τζιαι αυτοδιοίκηση. Εν λινοπάμπακοι, ελληνορθόδοξοι που αλλαξοπιστήσαν τζιαι θα τους κάμει καλόν η ενσωμάτωση τζιαι η επαναφομοίωση στο ελληνικό σώμα. Να τους δώσουμεν λλίην “πολιτιστική αυτονομία” τζιαι κανεί τους – σιγά σιγά θα το χωνέψουν ότι εν δικοί μας τζιαι θα ενταχθούν πολιτικά, που θα πάει;

Η εξέλιξη της ιστορίας γνωστή – επικράτηση της λογικής του ταξίμ στην τ/κ κοινότητα τζιαι τυφλή στροφή προς την Τουρκία ως η μοναδική σωτηρία. Το σουζούλισμα που έφερεν ο πόλεμος ήταν δυνάμενον – που ποδά εδραίωσεν τον κυπριωτισμό που είσιεν ήδη αρθρωθεί τζιαι έθαψεν οριστικά το πτώμα της ένωσης. Εκωδικοποιήθηκεν τζιαι η φόρμουλα της λύσης – διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία. Αρθρώθηκεν τζιαι η λογική της επαναπροσέγγισης. Άμαν ήρτεν η ώρα της κρίσης όμως το 2002-2003 ως αποτέλεσμα ενός πρωτοφανούς ξεσηκωμού ενάντια στο ταξίμ που τους ίδιους τους Τουρκοκύπριους εφάνηκεν τζιαι η απόσταση της θεωρίας που την πράξη τζιαι η διαφορά της ρητορικής που την πολιτική μέσα στην ε/κ κοινότητα. Κυπριωτισμός χωρίς τους Τουρκοκυπρίους στην ουσία εν μισοδότζιει πρόοδος τζιαι μεσοβέζικη στάση. Το 2004 ήταν απλά ο πικρός επίλογος.

Σήμερα πάλε λόγω ενός τ/κ ξησηκωμού υπό διαμόρφωση ξαναφαίνεται στον ορίζοντα μια προοπτική. Έστω τζιαι αν πολλοί τ/κ συντρόφοι μιλούν για την τελευταία κραυγή μιας κοινότητας υπό εξαφάνιση...

“Να φκουν οι ε/κ στους δρόμους να απαιτήσουν την λύση – επανένωση” λαλεί ο αγωνιστής Σ. Ελτζίλ, απευθυνόμενος στες πολιτικές δυνάμεις της λύσης τζιαι ειδικά στην πολιτική δύναμη που είσιεν τζιαι έσιει την ρητορική της “μιας πατρίδας – ένας λαός” των “κοινών αγώνων” κλπ.
- Στου κουφού την πόρτα όσον θέλεις βρόντα, σύντροφε...

....διότι ακόμα τζιαι να θέλουν, εν το τολμούν
ή μάλλον ακόμα τζιαι τζιείνοι που θέλουν,
τζιαι αντιλάμβανουνται την βαθκειάν ουσία των συνθημάτων, την ολότητα τζιαι την συνέπεια τους
φαίνεται να εν λλίοι πνιμένοι στην ευρύττερη αδιαφορία
να θωρούν τους άλλους να βάλλουν το πλαίσιο
τζιαι ο “ένας λαός” της θεωρίας να γίνεται “κατά της διζωνικής δικοινοτικής λύσης”
αντί “κατά της διχοτόμησης” στην πράξη
τζιαι “οι κοινοί αγώνες” της θεωρίας να γίνονται “κατά του ίδιου αντιπάλου” αντί “κοινή δράση, κοινό μέτωπο” στην πράξη
...............................

2 Μαρτίου 2011. Αναμένεται η μεγαλλύττερη κινητοποίηση στην ιστορία της τ/κ κοινότητας...
εμείς – στο ίδιο έργο θεατές...
Σενάριο χωρίς πλοκή της ιστορίας εμπλοκή
αυτά τα χρόνια που χρεώθηκες να ζήσεις
με ποια τραγούδια να σωθείς με ποιους δικούς σου να βρεθείς
και ποιαν αλήθεια τώρα πια να μαρτυρήσεις
όσο για τους υπόλοιπους,
λαλούμεν να συνεχίσουμε την προσπάθεια
παραπάνω για λόγους αξιοπρέπειας πλέον, παρά που κάποιαν κρυφήν ελπίδα...

Θα βρούμε αλλιώτικους ρυθμούς στου τραγουδιού μας τους γκρεμούς
θα περπατήσουμε κι απόψε ακροβάτες
μέσα από λόγια και λυγμούς της εποχής μας τους χρησμούς
θα ξεχωρίσουμε απ' τις οφθαλμαπάτες

Στο ίδιο έργο θεατές  εσύ κι εγώ τραγουδιστές
φανατικοί της πιο φευγάτης εξουσίας
οι ήχοι μας διαδηλωτές και τα στιχάκια εμπρηστές 
αυτό το έργο είναι παιχνίδι φαντασίας
http://platformaenomenikipros.blogspot.com/2011/02/blog-post_27.html

6 comments:

Anonymous said...

να πρις τους συμπατριωτες σου τουρκους οτι δεν θελομεν λυση αλλα απελυθερωση.γιατι εκαμαν μας εισβολη.τζινοι εφυαν που μας που μονοι τους.εθελαν ισια δικαιωματα οι πεντε ψωριες.

Anonymous said...

Ανώνυμε εν τζιαι δικοί σου συμπατριώτες είτε το θέλεις είτε όι, εν τζι εν που το σιέρι σου να αφαιρείς την κυπριακήν ιθαγένεια. Όσο για το εφύαν μόνοι τους εξήγα μας πως επέρασε στα τούρτζικα η ελληνικότατη λέξη fasarialar . Εξήγα μας ποιός έκαυκεν τα σπίθκια όσων εφύαν το 63 για να μεν ημπορέσουν να στραφούν πίσω. Όσο για τους Τοχνίτες εσκάψαν το λάκκο τζιείνοι τζιαι ύστερα επαιχτήκαν μόνοι τους έννεν;

Ναι ρε θέλουμεν απελευθέρωση τζιαι ίσια δικαιώματα για ούλλους. όι μόνον ανατροπή των δεδομένων της εισβολής αλλά τζιαι ανατροπή των δεδομένων του γιωρκατζισμού, του πραξικοπήματος, του μεταπραξικοπήματος.

Άτε κίττ.

Σ.

Alexander Apostolides said...

Thought provoking. Thanks

νεος said...

Έχεις δίκιο Γρηγόρη,
Η αδυναμία-απροθυμία των Ε/Κ να αποδεκτούν την "κυπριακότητα" των Τ/Κ τζιαι να τους δώσουν υπόσταση τζιαι μέρισμα, είναι ουσιαστικά η πέτρα πάνω στην οποία εκτίστηκε ο ελληνοκυπριακός μαξιμαλισμός τζιαι φυσικά η διχοτόμηση η οποία κακά τα ψέματα εν η κυρίαρχη ιδεολογία ανάμεσα στους Ε/Κ.

Σίουρα ιστορικά έσιει μιαν αξία η μελέτη της καταγωγής των Τ/Κ με στόχο όμως να καταδείξει το ενιαίον του κυπριακού λαού τζιαι όι φυσικά οτιδήποτε άλλο που να βάλλει τους τουρκοκύπριους σε ρόλο ουραγού τζιαι εξαρτώμενου.

Οι τουρκοκύπριοι κάμνουν το καθήκον τους -για άλλη μια φορά- απέναντι στην κατοχή τζιαι τη διχοτόμηση.

Εμείς εβολεύτήκαμε με τη κατοχή τζιαι αρέσκει μας η διχοτόμηση.

Τζιαι τι θα κάμουμε χωρίς κατοχικό στρατό;

Που ννα εξαληφτούν όμως οι Τ/Κ -οι Κυπραίοι του βορρά- που τους εποίκους, εννά έρτει τζιαι η ώρα των κυπραίων του νότου να νιώσουν την πίεση της πληθυσμιακής ανατροπής...

Zafer Odličanović said...

Όπως και το 2003, η ουσιαστική έλλειψη οποιασδήποτε εκδήλωσης συμπαράστασης εκ μέρους των ε/κ αποτελεί τεράστια διπλωματική νίκη για την Τουρκία. Φαντάζεται κανείς τι θα γινότανε αν το 2003 οι ε/κ διαδήλωναν μαζί με τους τ/κ για να μπει ένα ενιαίο κράτος στην Ε.Ε.; Αν υπήρχε την Τετάρτη μια αντίστοιχη σε όγκο πορεία στη νότια Λευκωσία...; Αν ενώνονταν οι δυο πορείες; Όχι βέβαια, γιατί πλησιάζουν εκλογές, όπως και το 2003, ή μάλλον κατά βάθος αυτό που αποφάσισαν κάποιοι και αποδέχτηκαν οι υπόλοιποι πριν από 60 και πλέον χρόνια ότι δηλαδή η Κύπρος πρέπει να είναι Ελληνική κι ας είναι και η μισή, έχει ριζωθεί βαθύτατα στο συλλογικό υποσυνείδητο.
Μπορεί να κατηγορούμε κάποιους θρησκόληπτους εθνολάγνους αμφοτέρων εθνικοτήτων για την καταστροφή της Κύπρου, αλλά την ίδια ευθύνη φέρουν και αυτοί που επέτρεψαν, ή και μεθόδευσαν τον εκφυλισμό και τη μετατροπή των ταξικών αγώνων σε εθνικούς.
Τι καλύτερο για τον Νταβούτογλου απ΄ το να αποδεικνύεται ξανά ότι οι τ/κ είναι μόνοι; Σε μερικά χρόνια μπορεί να αποχωρήσει από την Κύπρο, να ισχυριστεί ότι είναι διαλλακτικός, ότι η εισβολή ήταν όντως ειρηνευτική επιχείρηση, να νομιμοποιήσει τη ΤΔΒΚ ως ανεξάρτητο κράτος, μέλος της ΕΕ και προπύργιο των Τουρκικών συμφερόντων και μάλιστα με δικό της στρατό, ώστε να απελευθερωθεί η Τουρκία από το οικονομικό φορτίο της κατοχής. Το μόνο που του χρειάζεται είναι να αποδείξει στη διεθνή κοινότητα ότι οι τ/κ πρέπει να ζήσουν μόνοι.

Nekatomenos said...

Προσθέτοντας στο ερώτημα του προηγούμενου/προηγούμενης: Ευθύνη δεν φέρουν μόνο οι εθνολάγνοι που ικανοποιούνται διατηρώντας μια μισή αλλά ελληνοκυπριακή δημοκρατία.

Ευθύνη φέρει και η κοινοβουλευτική αριστερά η οποία μεταχειρίζεται την τ/κ αριστερά ως επέκταση της και που αναμένει από αυτήν να ακολουθεί την γραμμή του ΑΚΕΛ. Θέλει τ/κ αριστερούς οπαδούς, και όχι αυτόνομη τ/κ αριστερά.

Άλλωστε αν θα κατηγορήσουμε κάποιον που δεν υπήρξε ανταπόκριση το 2003 ούτε νωρίτερα φέτος με διαδηλώσεις συμπαράστασης ε/κ, δεν θα κατηγορούσαμε τη δεξιά. Η δεξιά την δουλειά της κάνει και σαφώς και δεν θα υποστήριζε μια τ/κ διαδήλωση. Η ευρύτερη αριστερά πού ήταν; Είναι μια απουσία που δεν μπορεί να χρεωθεί ως αποτυχία στο κατεστημένο, αλλά σε εμάς που υποτίθεται προσπαθούμε να το καταλύσουμε.