Ούτε δάνειο, ούτε Τρόικα, ούτε μνημόνιο. Άμεση ουσιαστική συνεισφορά των κατόχων του πλούτου. Ταμείο κοινωνικής δικαιοσύνης – δημόσιος έλεγχος των τραπεζών.

Ούτε δάνειο, ούτε Τρόικα, ούτε μνημόνιο.

Άμεση ουσιαστική συνεισφορά των κατόχων του πλούτου.

Ταμείο κοινωνικής δικαιοσύνης – δημόσιος έλεγχος των τραπεζών.

Η κυπριακή κοινωνία ευρίσκεται κυριολεκτικά μπροστά στον κίνδυνο της φτωχοποίησης. Η ανευθυνότητα του τραπεζιτικού συστήματος προκάλεσε οικονομική ζημιά ισοδύναμη ενός πολέμου και έσπρωξε την χώρα στον ευρωπαϊκό μηχανισμό στήριξης. Η Τρόικα διαπραγματεύεται τους όρους δανειοδότησης της Κύπρου με την κυβέρνηση και επεμβαίνει κυριολεκτικά στο έργο της προδιαγράφοντας την οικονομική πολιτική που θα ακολουθήσει. Με άλλα λόγια οι τραπεζίτες οδήγησαν την χώρα στην υποτέλεια.

Ως ΕΡΑΣ σημειώνουμε ότι δεν πρέπει να συγκαλύπτεται ο ρόλος της Τρόικας ως εργαλείου επιβολής νεοφιλελεύθερων πολιτικών λιτότητας εναντίον των εργαζομένων ούτε να συγκαλύπτεται ο νεοαποικιακός της χαρακτήρας που περιορίζει την λαϊκή βούληση και κυριαρχία.

Τονίζουμε επίσης με έμφαση ότι δεν πρέπει να υποβαθμίζεται το μέγεθος του προβλήματος. Οι αριθμοί που κυκλοφορούν είναι δυστυχώς ήδη τρομαχτικοί σε σχέση με το ακαθάριστο εθνικό προϊόν όμως οι τραπεζικές ζημιές είναι ακόμα μεγαλύτερες και θα φανούν στους επόμενους μήνες όταν συναθροιστούν τα επισφαλή δάνεια που δεν πρόκειται να επιστραφούν. Αντίθετα το μνημόνιο που θα προτείνει η τρόικα θα επιδεινώσει την ύφεση και θα αυξήσει την επισφάλεια των δανείων.

Σημειώνουμε επίσης ότι εδώ και χρόνια οι εργοδοτικοί σύνδεσμοι (βασικά μέλη των οποίων είναι και οι τράπεζες) και η αντιπολίτευση λίγο ως πολύ σύσσωμη πιέζουν για λιτότητα και ότι η κυβέρνηση ήδη εφάρμοσε τρία πακέτα μέτρων λιτότητας που στόχευσαν τους μισθωτούς και ιδιαίτερα τους δημοσίους υπαλλήλους υποσχόμενη ότι δεν θα προχωρήσει σε άλλες περικοπές. Επί πλέον το μέγεθος των ζημιών είναι τόσο μεγάλο που είναι αστείο να περιμένει κανείς ότι θα αντιμετωπισθεί με περικοπές μισθών και ωφελημάτων. Αντίθετα αυτή η πολιτική θα μας σπρώξει στον φαύλο κύκλο της ύφεσης και τα έσοδα του κράτους θα λιγοστεύουν και θα το σπρώχνουν σε συνεχή δανεισμό από τις χώρες που έχουν συσσωρευμένα κεφάλαια.

Είναι η ώρα με νηφαλιότητα και αποφασιστικότητα να προτείνουμε νέες λύσεις οι οποίες να αντιμετωπίζουν το πρόβλημα στην ρίζα του και με αποτελεσματικότητα.

Ο τραπεζικός τομέας απέδειξε από καιρό στην φούσκα του χρηματιστηρίου, στην φούσκα των ακινήτων, στην επένδυση στα ελληνικά ομόλογα, στην κομπίνα με τα αξιόγραφα, στην αποφυγή παραγωγικών επενδύσεων, στα ψηλά επιτόκια, τον επισφαλή δανεισμό, στην υπερχρέωση των πιστωτικών καρτών ότι είναι ένας τομέας παντελώς διεφθαρμένος και επικίνδυνος για την κοινωνία. Ο κίνδυνος δεν είναι μόνο οικονομικός είναι και άμεσα πολιτικός. Όλα αυτά έγιναν κατορθωτά διότι οι τράπεζες καθόρισαν επίσης και την πολιτική ατζέντα μέσω των πολιτικών που ελέγχουν και διαμορφώνουν το νομοθετικό πλαίσιο. Επίσης σημαντική φαίνεται να είναι η επιρροή των τραπεζών στα ΜΜΕ που σε μεγάλο βαθμό συγκάλυψαν και συγκαλύπτουν όσο μπορούν το σκάνδαλο.

Η έρευνα που θα πρέπει να γίνει θα πρέπει να περιλαμβάνει και την οικονομική λειτουργία των τραπεζών και την εποπτεία τους αλλά και την διαπλοκή τους με εξαρτώμενους πολιτικούς. Η πραγματική απάντηση στο ζήτημα των τραπεζών είναι ο δημόσιος διαφανής δημοκρατικός έλεγχος τους μέσω της κρατικοποίησης τους. Τα παθήματα θα πρέπει να γίνονται μαθήματα για την κοινωνία και να μην επαναλαμβάνονται.

Ο μοναδικός τρόπος για να εξευρεθούν τα αναγκαία λεφτά που θα στηρίξουν μια νέα ανάπτυξη χωρίς να καταφύγουμε στα γρανάζια του διεθνούς δανεισμού που λειτουργεί πλέον ως μια νέα τρομαχτική μορφή τοκογλυφίας είναι να καταφύγουμε στον συσσωρευμένο ιδιωτικό και εκκλησιαστικό πλούτο της χώρας. Η κυβέρνηση είχε ζητήσει ανεπιτυχώς από την Βουλή αύξηση του εταιρικού φόρου και φορολόγηση της μεγάλης ακίνητης περιουσίας. Ωστόσο εκτός του ότι είναι ηθικά σωστό και δίκαιο ο πλούτος να πληρώσει την κρίση του, αυτή είναι και με οικονομικούς όρους η πιο ορθολογική λύση σε ότι αφορά την κρίση χρέους. Ο συσσωρευμένος πλούτος από την Ανεξαρτησία και κυρίως από το 74 και μετά υπερβαίνει πολλές φορές τα λεφτά που χρειαζόμαστε από την τρόικα. Το μεγαλύτερο μέρος του συσσωρευμένου πλούτου ανήκει σε μια πολύ μικρή μερίδα του πληθυσμού μεγαλοϊδιοκτητών και μεγαλοεπιχειρηματιών. Ουσιαστικά πρόκειται για μερικές χιλιάδες οικογένειες παλαιών και νέων μεγαλοαστών που πλούτισαν εκμεταλλευόμενοι τους εργαζομένους και το κράτος μέσα στις τελευταίες δεκαετίες.

Είναι προς σημείωση ότι ο εταιρικός φόρος όλα αυτά τα χρόνια ήταν και παραμένει με διαφορά ο χαμηλότερος στην Ευρωπαϊκή Ένωση, καθιστώντας ουσιαστικά την Κύπρο ένα φορολογικό παράδεισο για το κεφάλαιο. Η ΕΡΑΣ προτείνει την δημιουργία ενός Ταμείου Κοινωνικής Δικαιοσύνης στο οποίο να συνεισφέρουν οι κάτοχοι του πλούτου ανάλογα με το ύψος των περιουσιών και των εισοδημάτων τους με διάφορους τρόπους είτε με φορολόγηση, είτε με εθελοντική εισφορά, είτε με κατάσχεση.

Σε κάθε περίπτωση οι εργαζόμενοι θα πρέπει να αντισταθούν με κάθε μέσο. Η Τρόικα είναι μια άλλη ΟΕΒ και η τελευταία δεν κρύβει τον ενθουσιασμό της από την παρουσία της πρώτης. Για να διασώσουμε την ΑΤΑ, τους μισθούς μας, τον δέκατο τρίτο μισθό, για να επιβάλουμε προγράμματα μείωσης της ανεργίας, πρέπει να δείξουμε αποφασιστικότητα, δυναμικότητα, αλληλεγγύη και ενότητα. Πρέπει να κατέβουμε και μεις στους δρόμους μαζί με τους άλλους λαούς της Ευρώπης που πλήττονται από την ίδια λαίλαπα. Μαζί τους θα αντισταθούμε και μαζί τους θα πορευτούμε προς ένα καλύτερο μέλλον.

http://erascy.blogspot.com/2012/07/blog-post_30.html

Δε λες κουβέντα

Δε λες κουβέντα,
κρατάς κρυμμένα μυστικά
και ντοκουμέντα
κι ακούω μόνο
συνθήματα μεταλλικά
των μικροφώνων

Ξέρω τ' όνομά σου
την εικόνα σου και πάλι από την αρχή
ψάχνω για μια διέξοδο γυρεύοντας
μια αλλιώτικη ζωή...

Περνούν οι νύχτες,
τα δευτερόλεπτα βαριά
στους λεπτοδείκτες
ζητώντας κάτι
που να μη γίνεται ουρλιαχτό
κι οφθαλμαπάτη

Ξέρω τ' όνομά σου
την εικόνα σου και πάλι από την αρχή
ψάχνω για μια διέξοδο γυρεύοντας
μια αλλιώτικη ζωή...

Στων χιλιομέτρων
την ερημιά και στη σιωπή των χρονομέτρων
ακούγονται τώρα
σειρήνες μεταγωγικά κι ασθενοφόρα

Ξέρω τ' όνομά σου
την εικόνα σου και πάλι από την αρχή
ψάχνω για μια διέξοδο γυρεύοντας
μια αλλιώτικη ζωή...

από το δίσκο "Φράγμα" του Δήμου Μούτση σε στίχους Κώστα Τριπολίτη και ερμηνεία Σωτηρίας Μπέλλου (μαζί με Δήμο Μούτση).

Σημειώσεις 22 – 27/7/2012

Ακόμα θα δούμε εκείνα τα περίφημα μέτρα συνεισφοράς του συσσωρευμένου πλούτου (που να μην ξεχνούμε έθαψε ο Καζαμίας στο τρίτο πακέτο λιτότητας που επέβαλε στους μισθωτούς τον Δεκέμβρη του 2011 τάχα για να μην μπούμε στον μηχανισμό) στην αντιμετώπιση των συνεπειών της καπιταλιστικής κρίσης. Αντί να ακούμε για 15% φορολόγηση των εκατομμυριούχων και 25% των δισεκατομμυριούχων της Κύπρου, για δήμευση μέρους των περιουσιών των μεγαλο-ιδιοκτητών με πρώτη την εκκλησία, για άμεση απόλυση χωρίς αποζημιώσεις όλων των ανώτατων τραπεζικών στελεχών, για προσαγωγή στην δικαιοσύνη του πρώην Διοικητή της Κεντρικής Τράπεζας, για αύξηση της φορολογίας των κερδών των μεγάλων εταιρειών ντόπιων και ξένων, για μόνιμες κρατικοποιήσεις των τραπεζών και δημόσιο έλεγχο του χρηματοπιστωτικού συστήματος, ακούμε ακριβώς τα αντίθετα – μειώσεις μισθών και συντάξεων, ξεπούλημα κερδοφόρων δημοσίων υπηρεσιών, μείωση του κατώτατου μισθού, χρησιμοποίηση του πληθωρισμού για να υπονομευτούν οι πραγματικοί μισθοί μέσα από την κατάργηση της ΑΤΑ και λοιπά.

Υπάρχουν ευθύνες και στο ΑΚΕΛ – αν μη τι άλλο να σταματήσει το κρυφτούλι. Ας ξεκινήσει επιτέλους έστω και τώρα την εκστρατεία να πληρώσει το κεφάλαιο την κρίση του και να καταθέσει νομοσχέδια για τη ουσιαστική συνεισφορά του πλούτου (και όχι απλά κάποια ελάχιστη φορολογία στην “πολυτέλεια” για τα μάτια του κόσμου) και ας μην τα καταφέρει λόγω της βουλής του πλούτου και του κεφαλαίου. Ώσπου η συνεισφορά της πλουτοκρατίας μένει ρητορικό εργαλείο για την Αριστερά και όχι πολιτική, δεν ξεχνούμε ότι το ΑΚΕΛ είναι όχι μόνο κυβέρνηση διαχείρισης των υποθέσεων των αστών αλλά και αναπόσπαστο κομμάτι της βουλής του πλούτου και του κεφαλαίου.

Σημειώσεις 21 – 19/7/2012

Αυτές τις μέρες η μπόχα του συστήματος δεν υποφέρεται με τίποτα. Οι εθνόπληκτοι βόρεια και νότια του συρματοπλέγματος μας θυμίζουν το θράσος τους.

Στον βορρά ο τουρκικός στρατός και οι τουρκοκυπριακές ένοπλες δυνάμεις παρελαύνουν υπό τα χειροκροτήματα της τ/κ εθνοπρεπούς δεξιάς και των γκρίζων λύκων γιορτάζοντας την διχοτόμηση.

Στον νότο σύσσωμη η ενωτική παράταξη, και στην ακροδεξιά και στην νεοναζιστική της εκδοχή, παρελαύνει στα 2 οδοφράγματα της Λευκωσίας θυμίζοντας μας τον λόγο που δημιουργήθηκαν και δικαιολογώντας την συντήρηση τους. Όχι δεν πρόκειται για αντικατοχικές εκδηλώσεις. Η μόνη ουσιαστική αντικατοχική εκδήλωση είναι αυτή

http://platformaenomenikipros.blogspot.com/2012/07/blog-post_17.html

Εκδηλώσεις των θαυμαστών και των συνεχιστών του έργου της χούντας και της ΕΟΚΑ Β δεν είναι αντικατοχικές – μόνο αναπαραστάσεις του πραξικοπήματος μπορούν να είναι.

Πρέπει να είναι ξεκάθαρο σε όλους – η ακροδεξιά δεν είναι περιθώριο, ούτε γραφική. Είναι συνδεδεμένη με το βαθύ κράτος, την εκκλησία και τα ΜΜΕ, αποτελεί εργαλείο λογοκρισίας και καταστολής και βάζει το πλαίσιο σε κεντρικά ζητήματα: στο κυπριακό, στο μεταναστευτικό, στην παιδεία κλπ. Χωρίς αυτό το πλαίσιο δεν θα μπορούσαν διάφοροι διαπλεκόμενοι δικηγόροι και πολιτικάντηδες να “αγωνίζονται” και να κατσιαρίζουν για δεκαετίες και με το αζημίωτο...υπέρ “βωμών και εστιών”.

Και επί της ουσίας και για να μην ξεχνιόμαστε

39 κατασκευαστές πλυντηρίων προτείνουν... Κύπρο

http://www.ikypros.com/easyconsole.cfm/id/52080

http://www.reuters.com/article/2012/07/16/us-greece-banks-idUSBRE86F0CL20120716

http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.8emata&id=16928

Δέφτερη ανάγνωση - Ταξικά νέα

Όταν κάποιοι χαρίζουν σε ιδιώτες το δημόσιο πλούτο: τα συμφέροντα πίσω από την «ελευθεροποίηση των αιθέρων»

Σε μια απίστευτη εξέλιξη, η πλειοψηφία της βουλής ψήφισε νόμο που πιθανότατα θα οδηγήσει στο κλείσιμο των κυπριακών αερογραμμών ή/και την απορρόφηση τους από την AEGEAN, εκπρόσωπος της οποίας συμμετείχε στη συνεδρία της επιτροπής οικονομικών. Η απόφαση της βουλής, σύμφωνα με τα συνδικάτα, παραμερίζει το σχέδιο αναδιάρθρωσης που συμφωνήθηκε, και που προβλέπει την εξοικονόμηση €17 εκατ. και την άμεση μείωση του προσωπικού κατά 247 άτομα. Ο όρος για πλήρη ελευθεροποίηση των αιθέρων προς τρίτες χώρες (εκτός ΕΕ), ήταν απαίτηση της AEGEAN στην Επιτροπή Οικονομικών της Βουλής. Τελικά, υιοθετήθηκε, παρά τις αντιδράσεις όλων των συνδικάτων, όλου του προσωπικού, πλην των πιλότων, που προειδοποίησαν ότι η Κύπρος με τέτοια απόφαση θα ξεπουλούσε εθνικά κυριαρχικά δικαιώματα της. Η βουλή αποδεχόμενη το αίτημα της AEGEAN, επηρέασε άμεσα τα συμφέροντα των Κ.Α., στρεβλώνοντας τον ανταγωνισμό, ενώ την ίδια στιγμή δεν ισχύει το ίδιο το δικαίωμα για πτήσεις από αεροδρόμια άλλων χωρών (π.χ. Ελλάδα). Τα συνδικάτα εκτιμούν ότι οι εργαζόμενοι των Κ.Α. που έκαναν πολλές θυσίες τα τελευταία 10 χρόνια θα θυματοποιηθούν.

Το ΑΚΕΛ σε ανακοίνωσή του αναφέρει, μεταξύ άλλων, ότι για πρώτη φορά “καθαιρείται ουσιαστικά και αποκεφαλίζεται το διοικητικό συμβούλιο και η διεύθυνση μιας δημόσιας εταιρείας και ιδιωτικοποιείται και παραχωρείται ως δώρο στο ιδιωτικό κεφάλαιο, το πλειοψηφικό πακέττο μιας δημόσιας εταιρείας. Και μάλιστα, αφού προηγηθεί κρατική ένεση, εξυγίανση και διάσωση της εταιρείας. Δώρο στο πιάτο του ό,ποιου ιδιώτη, αλλά αφού προηγουμένως καταστεί κερδοφόρα με τα χρήματα των φορολογουμένων...Απορίας άξιον είναι και το γεγονός ότι η έγκριση της αύξησης κεφαλαίου των Κ.Α. ύψους 31εκ. ευρώ συνοδεύτηκε με όλους τους πιο πάνω, ιδιαίτερα σκληρούς όρους, σε αντίθεση με την έγκριση του σχεδίου διάσωσης της Λαϊκής Τράπεζας ύψους 1,8 δισ ευρώ με σαφώς ηπιότερους όρους.”

Εταιρείες, που πρόσκεινται στην οικογένεια του Νικόλα Παπαδόπουλου (γένος Λεβέντη), έχουν άμεσα συμφέροντα στην Aegean, σημειώνει η Χαραυγή. Ο Αναστάσιος Δαυίδ, ξάδελφος της Φωτεινής Παπαδοπούλου είναι μέλος του διοικητικού συμβουλίου και μέτοχος της Aegean, μέσω των εταιρειών DYSTAL και OSIRIS. Ο Νικόλας Παπαδόπουλος, όχι μόνο δεν αυτοεξαιρέθηκε από την συζήτηση του νόμου, αλλά, ούτε καν, ανέφερε την σχέση της οικογένειας του με τον βασικό ανταγωνιστή των κυπριακών αερογραμμών. Ως εκ τούτου, εγείρονται ερωτήματα, κατά πόσον το σχετικό νομοσχέδιο έχει στόχο τη διάσωση και την επιβίωση των Κυπριακών Αερογραμμών ή τον έλεγχο τους από τη βουλή και τη μεταφορά του κύκλου εργασιών τους, στην Aegean. Ευθύνες υπάρχουν και στην πλειοψηφία της βουλής, που στήριξε αυτή την κίνηση, σημειώνει η Χαραυγή.

Φασισμός: Τι είναι και πως αντιμετωπίζεται

• Τι προκαλεί την άνοδο του νεοφασισμού;
• Πως παρουσιάζεται από τα ΜΜΕ και ποιες συνέπειες έχει στην πολιτική ζωή;
• Ποια η ευθύνη του εκπαιδευτικού συστήματος και του στρατού;
• Ποιοι οι κίνδυνοι από την δράση ακροδεξιών και φασιστικών οργανώσεων;

 

 

Η ΕΡΑΣ διοργανώνει πολιτική συζήτηση με θέμα:

Φασισμός: Τι είναι και πως αντιμετωπίζεται

Τετάρτη 18 Ιουλίου, ώρα 7.30 στη Δημοσιογραφική Εστία

Ομιλητές

Νίκος Κατσουρίδης (Κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος ΑΚΕΛ)

Γιώργος Τσιάκαλος (Ακαδημαϊκός)

Δάφνος Οικονόμου (ΕΡΑΣ)

Συντονίζει η Αντωνία Λύρα (ΕΡΑΣ)

 

http://erascy.blogspot.com/

Όλοι Έλληνες, όλοι ήρωες. Ζήτω το έθνος!!!

...ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου, Χρυσόστομος ο Β’ τέλεσε τρισάγιο και κατέθεσε στεφάνι στους τάφους όσων ήταν σε διατεταγμένη υπηρεσία την ημέρα του πραξικοπήματος της 15ης Ιουλίου του 1974 κατά της κυβέρνησης Μακαρίου.

...Στεφάνια στους τάφους των όσων ήταν σε διατεταγμένη αποστολή την 15η Ιουλίου του 1974 κατέθεσαν επίσης, ο βουλευτής Σωτήρης Σαμψών, εκ μέρους του ΔΗΣΥ, ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κόμματος, Δημήτρης Συλλούρης, συγγενείς των νεκρών και άλλες οργανώσεις.

οι ήρωες πραξικοπηματίες είχαν μόνον ελληνικές σημαίες στην τελετή τους,
ενώ οι ήρωες αντι-πραξικοπηματίες είχαν τζιαι κάτι κυπριακές μαζί...

α ρε ηρωογεννήτρια πατρίδα...

Έρχεται βροχή έρχεται μπόρα

''Όλες οι δυσάρεστες καταστάσεις που παρατηρήσαμε τα τελευταία χρόνια δεν είναι τίποτα άλλο από ένα ζέσταμα για την ακόμη μεγαλύτερη κρίση που θα πρέπει να περιμένουμε'' σύμφωνα με τους Financial Times

http://www.newsit.gr/default.php?pname=Article&art_id=151144&catid=13

ενώ η Διεθνής Οργάνωση Εργασίας αναμένει μέσα στα επόμενα 4 χρόνια στην ευρωζώνη άλλα επιπλέον 4,5 εκατομμύρια άνεργους http://paratiritirioergasias.blogspot.com/2012/07/45-4.html

Είναι εκπληκτικό το γεγονός το πόσο βαθιά ριζωμένη έχει καταστεί η ηγεμονική ιδεολογία. Πολλοί άνθρωποι μπορούν να φανταστούν το τέλος του κόσμου αλλά τους είναι αδιανόητη η ανατροπή του καπιταλισμού. Ακόμα και σήμερα, που διανύουμε τον πέμπτο χρόνο της παγκόσμιας κρίσης, της μεγαλύτερης στην ιστορία του καπιταλισμού, που δεν υπάρχει ούτε μια πρόβλεψη για ανάκαμψη ή σύντομη έξοδο, που κανένας από τους λαλίστατους αστούς οικονομολόγους και πολιτικούς δεν έχει να εισηγηθεί κάτι πέραν από βραχυπρόθεσμα διαχειριστικά μέτρα που απλά σπρώχνουν τα προβλήματα 1-2 χρόνια παρακάτω, δεν αρθρώνεται ένας αντικαπιταλιστικός λόγος με την αποφασιστικότητα και την σοβαρότητα που αρμόζει στην εποχή της απόλυτης σήψης του συστήματος.

Η βαρβαρότητα ήταν πάντοτε χαρακτηριστικό του καπιταλισμού – όμως την χρυσή του Κεϋνσιανή εποχή, σε κάποιες περιοχές του πλανήτη τουλάχιστον, είχε επιτρέψει κάποιου είδους αντιπροσωπευτική δημοκρατία, είχε δημιουργήσει μια μεσαία τάξη και είχε θεσπίσει κάποια στοιχειώδη εργατικά δικαιώματα και κοινωνική πρόνοια. Σήμερα η αντιπροσωπευτική δημοκρατία είναι η διαχείριση της επιθυμίας των διεθνών αγορών, η μεσαία τάξη ένα κλάσμα του τι ήταν πριν 30 χρόνια, τα εργατικά δικαιώματα και η κοινωνική πρόνοια είδος προς εξαφάνιση. Το χάσμα των κοινωνικών ανισοτήτων αυξάνεται, η διαδικασία της φτωχοποίησης συνεχίζει ακάθεκτη, η οικολογική κρίση εντείνεται και το πολιτικό πεδίο, μέσα από το οποίο μπορεί να επιτευχθεί αλλαγή πορείας συρρικνώνεται – από τα πάνω μέσα από την μετάθεση της εξουσίας στους δήθεν ουδέτερους τεχνοκράτες και από τα κάτω μέσα από την απαξίωση του πολιτικού συστήματος που σε συνάρτηση με την κυριαρχία του μεταμοντέρνου σχετικισμού και της ιδεολογικής ισοπέδωσης μετατρέπεται απλά σε αποπολιτικοποίηση.

Παρόλο που κάθε αρχή του νεοφιλελευθερισμού έχει χρεοκοπήσει όχι μόνο στη θεωρία αλλά πλέον και στην πράξη, συνεχίζει να συγκροτεί το βασικό πλαίσιο μέσα στο οποίο διεξάγεται η πολιτική. Αυτό είναι μάλλον ενδεικτικό της βαθιάς αντεπανάστασης που συντελέστηκε στο τέλος του 20ου αιώνα και που είχε σαν αποτέλεσμα την πλήρη εξουδετέρωση και της σοσιαλδημοκρατίας ως μεταρρυθμιστική δύναμη. Διότι πλέον η ριζική μεταρρύθμιση του υφιστάμενου συστήματος μέσα από εθνικοποιήσεις και δημόσιο έλεγχο των τραπεζών και την κατάργηση των δημόσιων χρεών δεν είναι κάποια προχωρημένη και ευφάνταστη κίνηση για μια πορεία προς τον κομμουνισμό, αλλά αυτό που είναι πλέον αυτονόητο και κοινή λογική. Δεν είναι καθ' αυτό κάποιο προοίμιο για τον σοσιαλιστικό μετασχηματισμό, είναι σήμερα προϋπόθεση για την διατήρηση των ψεγμάτων δημοκρατίας που ακόμα υφίστανται.

Το σίγουρο είναι ότι ο καπιταλισμός με την σημερινή του μορφή δεν είναι βιώσιμος. Η ελεύθερη πτώση δεν φαίνεται να ανακόπτεται και ο πάτος δεν έχει καν φανεί. Τα επόμενα χρόνια αναμένεται να είναι χρόνια κοινωνικής αναταραχής και αυξημένων συγκρούσεων τόσο εσωτερικών όσο και εξωτερικών. Η στρατιωτικοποίηση των εθνικών και διεθνών πολιτικών καταστολής, η άνοδος της ακροδεξιάς και του νεοφασισμού, η αύξηση του μέρους του παγκόσμιου πληθυσμού που θεωρείται πλέον από το σύστημα πλεονάζον και άρα η αναπαραγωγή του αδιάφορη, δεν προμηνύουν καθόλου ελπιδοφόρες εξελίξεις. Αλλά είναι ακριβώς μέσα σε αυτές τις συνθήκες που καλείται η παγκόσμια ριζοσπαστική αριστερά να δράσει και να αλλάξει την ιστορία της ανθρωπότητας.

 Από την άφιξη των απεργών ανθρακωρύχων της Αστούριας στη Μαδρίτη

Γρηγόρης Ι.

http://erascy.blogspot.com/2012/07/blog-post_13.html

Εν ονόματι Θεού και ανθρώπων και κατόπιν τιμητικής επιλογής μου υπό των ενόπλων δυνάμεων του λαού μας

Σερενάτα

Κάπως σαν αστείο είπαμε αντίο
πήρα το πικάπ σου και μου πήρες το ψυγείο
πήρες τα σεντόνια πήρα τη μπιγκόνια
κι απ' το χωρισμό μας έχουν κλείσει τρία χρόνια

Δε θέλω να σε ξαναδώ
μανάρι μου τα κάναμε σαλάτα
θέλω μονάχα να σου πω
πως απόψε γέννησε η γάτα

Έκανε παιδάκια δυο τιγρέ γατάκια
τα 'χει παρατήσει στης κουζίνας τα πλακάκια
Μοιάζουν τα καημένα παραζαλισμένα
κι έβγαλα το ένα Παναγιώτη σαν εσένα

Δε θέλω να σε ξαναδώ
μανάρι μου τα κάναμε σαλάτα
θέλω μονάχα να σου πω
πως απόψε γέννησε η γάτα

ʼραγε πού να 'σαι άραγε θυμάσαι
που 'λεγες στη γάτα "Σερενάτα μη φοβάσαι
σ' όλη τη ζωή μου θα 'σαι το γατί μου
δε θα ξαναδώσω σ' άλλη γάτα την ψυχή μου"

Δε θέλω να σε ξαναδώ
μανάρι μου τα κάναμε σαλάτα
θέλω μονάχα να σου πω
πως απόψε γέννησε η γάτα

Μες στη σιφονιέρα έγινε μητέρα
άφησε τα δυο της τα γατάκια εδώ πέρα
κι έφυγε από μένα για να 'ρθει σε σένα
πες μου τι να κάνω τα 'χω πια κι εγώ χαμένα

Μαύρα τα μαντάτα για τη Σερενάτα
που παλιά την τάιζες μπαρμπούνια μαρινάτα
τώρα δε σε νοιάζει πού ξεχειμωνιάζει
ούτε άμα στην πάτησε κανένας καμικάζι

Δε θέλω να σε ξαναδώ
μανάρι μου τα κάναμε σαλάτα
θέλω μονάχα να σου πω
πως απόψε γέννησε η γάτα

Μάτια μου αντίο τέλειωσε τ' αστείο
πήγα το πρωί και ξαν' αγόρασα ψυγείο
πάρε άλλα πιάτα βρες μιαν άλλη γάτα
όμως να θυμάσαι πού και πού την Σερενάτα

Δε θέλω να σε ξαναδώ
μανάρι μου τα κάναμε σαλάτα
θέλω μονάχα να σου πω
πως απόψε χάσαμε τη γάτα

στίχοι Μαριανίνα Κριεζή, μουσική Λάκης Παπαδόπουλος
ΑΡΛΕΤΑ

Ντισκοτσιφτετέλι

"HARD CORE - Ζωντανή ηχογράφηση στο Κύτταρο" (1985).

Βάλε τηγάνισε τους κουραμπιέδες
εμείς γουστάρουμε τους αμανέδες
Ό,τι μας λένε, θα λέμε όχι
μια ζωή ξύδι και ξιφολόγχη.

Τα τσιφτετέλια τους κατεψυγμένα
για τις τουρίστριες, όχι για μένα
Τα ρεζιλίκια τους ήρθαν μου τα 'παν
και τσολιαδάκια made in Japan

Δέφτερη Ανάγνωση - Ταξική οπτική

Είναι αδιαμφισβήτητο ότι ο βασικός παράγοντας που οδήγησε την Κυπριακή Δημοκρατία στο Μηχανισμό Στήριξης είναι η αποτυχημένη απόπειρα επέκτασης των κυπριακών τραπεζών, που στην προσπάθεια τους να κερδοσκοπήσουν, την έπαθαν σαν μαθητευόμενοι μάγοι, με αποτέλεσμα να εκτεθούν ανεπανόρθωτα. Ευθύνες, όμως, για την κάλυψη και την ανοχή της εγκληματικής απερισκεψίας των τραπεζιτών, υπάρχουν φυσικά και στο πολιτικό σύστημα και ιδιαίτερα στο πανίσχυρο λόμπι του κεφαλαίου στη βουλή. Η συγχορδία του συνόλου της ελληνοκυπριακής ελίτ, ότι ναι μεν υπάρχουν ευθύνες, αλλά ότι, τώρα δεν είναι η ώρα να αναζητηθούν, δεν είναι απλώς προσπάθεια συναίνεσης, είναι διαδικασία συγκάλυψης και μετάθεσης του κόστους στους εργαζόμενους. Και αν ξεφύγει και σε κάποιο ΑΚΕΛικό, σε μια δημόσια αντιπαράθεση με νεοφιλελεύθερους πολιτικούς, καμιά ατάκα σε στυλ "εσείς που καλύπτετε τις τράπεζες", η απάντηση της θρασύτατης και κυρίαρχης δεξιάς είναι ωμή και αποστομωτική: "εσείς διορίσατε δύο τραπεζίτες υπουργούς οικονομικών". Η κατάσταση, βέβαια, είναι ακόμα πιο τραγική για το κόμμα των εργαζομένων της Κύπρου: οι δυο τραπεζίτες σε ρόλο υπουργών, υπήρξαν αν μη τι άλλο πιο προσεκτικοί και λιγότερο αντιλαϊκοί στις κινήσεις τους. Είναι ο ΑΚΕΛικός Καζαμίας που επέβαλε - ομόφωνα πάντα με τα αστικά κόμματα - λιτότητα στους εργαζόμενους και κίνητρα και επιδοτήσεις στις επιχειρήσεις.

Το τρίτο πακέτο λιτότητας, υποτίθεται ότι θα περιείχε τα περιβόητα μέτρα συνεισφοράς του πλούτου στα δημόσια ταμεία - που ακούμε από το 2009 και που ήταν όρος για τις συνδικαλιστικές υποχωρήσεις το 2011- και μια μεταρρύθμιση της ΑΤΑ, για να γίνει δικαιότερη. Τώρα, με την Τρόικα, αυτά που ακούγονται είναι η κατάργηση της ΑΤΑ ή το ριζικό της πετσόκομμα, η αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης, ιδιωτικοποιήσεις, η μετατροπή των συνεργατικών σε εμπορικές τράπεζες και η περαιτέρω μείωση του κρατικού μισθολογίου. Τα συνδικάτα εναντιώνονται, βέβαια, στην κατάργηση της ΑΤΑ, που αιτήθηκαν, επίσημα, οι εργοδότες στην Τρόικα και ο Σιαρλή κάτι ψιθύρισε σε στυλ ότι δεν επιθυμεί να διαταραχθεί η πολιτική και κοινωνική συνοχή του κράτους κλπ. Αλλά, η Τρόικα έχει συγκεκριμένους όρους εντολής, πλαίσιο αντίληψης και πολιτικής λειτουργίας. Και χωρίς ουσιαστική αντίσταση, δεν θα μασήσει.

Εκεί που ενωμένη, όμως, η κυπριακή πολιτική ηγεσία αντιστέκεται με πάθος, είναι ο εταιρικός φόρος. Ο Χριστόφιας και το ΑΚΕΛ σε πατριωτικό καθήκον τάσσονται με σθένος ενάντια, ακόμα και στην θέση των αριστερών της Ευρώπης που υποστηρίζουν τη γενική αύξηση του εταιρικού φόρου. Και ο Χριστόφιας, εδώ, παίρνει, βέβαια, τα εύσημα από τις υπόλοιπες πολιτικές δυνάμεις του ακριβού οικοπέδου. Η Κύπρος δεν μπορεί να σταματήσει να είναι φορολογικός παράδεισος για το διεθνές κεφάλαιο, βροντοφωνάζει η ελληνοκυπριακή ελίτ. Αλλιώς πώς θα ζήσουμε; Μια φωνή και μια γροθιά που λαλούμεν... 

Εκδήλωση διαμαρτυρίας έξω από το Υπουργείο Εσωτερικών πραγματοποίησαν οι εργαζόμενοι του Κεντρικού Σφαγείου Κοφίνου, μέλη των Συντεχνιών ΣΕΚ και ΠΕΟ. Οι εργαζόμενοι, σε ψήφισμα τους προς την Υπουργό Εσωτερικών Ελένη Μαύρου, εκφράζουν την έντονη ανησυχία, προβληματισμό και αγανάκτηση τους, «αφού οι υποσχέσεις του Υπουργείου Εσωτερικών δεν έχουν ακόμα υλοποιηθεί και παραμένουν εκτεθειμένοι». Οι απολυμένοι εργαζόμενοι περιμένουν, τις αποζημιώσεις τους και όλοι μαζί, απολυμένοι και μη, περιμένουν, ακόμα, τον 13ο του 2011 και τις εργοδοτικές συνεισφορές στα διάφορα κοινωφελή ταμεία.

Δηλώσεις μετανοίας και πιστοποιητικά κοινωνικών φρονημάτων

...Στον Μεταξά βλέπουμε τον κίνδυνο της αριστεράς να αποσαφηνίζεται μέσα από δυο κύριες δράσεις του κράτους. Η πρώτη ήταν η καταστροφή του Κομμουνιστικού Κόμματος μέσα από την διείσδυση και την καταστολή της Αριστεράς γενικότερα χρησιμοποιώντας μορφές φυλάκισης, κράτησης και διοικητικής απαγόρευσης που ήταν ήδη σε λειτουργία κατά την θητεία των προηγούμενων Κεντρώων κυβερνήσεων, πηγαίνοντας πίσω μέχρι το 1924. Τέσσερις εφαρμογές περίφραξης ήταν διαθέσιμες στο καθεστώς Μεταξά: η κράτηση, η φυλάκιση, ο κατ' οίκον περιορισμός και η εξορία ή ο εκτοπισμός. Η καταστροφή της Αριστεράς όμως δεν επιτεύχθηκε και δε μπορούσε να επιτευχθεί μόνο μέσα από την δίωξη. Όπως ξέρουμε πολύ καλά, η δίωξη προκαλεί την εντατικοποίηση όχι την κατάρρευση των ιδεολογικών θέσεων. Το πιο αποτελεσματικό μέτρο ενάντια στην Αριστερά που εισήγαγαν ο Μεταξάς και ο Μανιαδάκης ήταν η διαδικασία της κατήχησης, πάνω στην οποία το κράτος εργάστηκε σε πολλά διαφορετικά επίπεδα...Οι διώξεις του Μεταξά ήταν τόσο σκληρές που έγιναν συνεκδοχή της πολιτικής καταπίεσης και δίωξης. Το ρετσινόλαδο και η έκφραση “του 'βαλαν πάγο” έγιναν μετωνυμίες της τιμωρίας και της επίπληξης αντίστοιχα. Αφού το Ιδιώνυμο προσήγαγε ιδέες, ο Μεταξάς (μέσω του Μανιαδάκη) επιδίωξε να εξαντλήσει τις ιδέες με δυο μέτρα: τις δηλώσεις μετανοίας και τα πιστοποιητικά κοινωνικών φρονημάτων.

...ο νόμος περίγραφε την διαδικασία μέσα από την οποία η δήλωση, έχοντας εξασφαλιστεί με οποιοδήποτε τρόπο από τον κατηγορούμενο θα ανακοινωνόταν μέσα από τον τύπο στις καθημερινές εφημερίδες της Αθήνας, μέσα από τον τύπου στο μέρος καταγωγής και κατοικίας του υπογράφοντος και στον ιερέα της ενορίας του υπογράφοντος. Με αυτό τον τρόπο η πράξη της μετάνοιας δεν θα έμενε μια κενή χειρονομία συνενοχής μεταξύ του κράτους και του κομματικού μέλους αλλά θα έβαζε το κράτος στην θέση του μεσάζοντα μεταξύ του μετανοημένου και του νεοκατασκευασμένου του κοινωνικού πλαισίου. Η μυστικότητα που οργάνωνε μέχρι τότε τη καθημερινή ζωή και τις κοινωνικές επαφές του κομμουνιστή θα αποκηρυσσόταν δημόσια, και ο υπογράφον θα αναγνωριζόταν δημόσια ως νομοταγής πολίτης, και οι δυο “ασφαλείς και σίγουροι λόγοι για την αποπομπή του από το Κόμμα, ενώ θα γινόταν άχρηστος και ύποπτος για αντικατασκοπεία ενάντια τους” όπως σημείωσε ο Μανιαδάκης στο μνημόνιο που κυκλοφόρησε.

...με τον χρόνο, αργά αλλά σίγουρα, αυτά τα πιστοποιητικά μέχρι τον καιρό της Χούντας το 1967, ήταν απαραίτητα σε κάθε επαφή του πολίτη με οποιαδήποτε πτυχή του κράτους: για την έκδοση άδειας οδήγησης, για την έκδοση διαβατηρίου, οπωσδήποτε για την έκδοση ταυτότητας, για ένταξη στο πανεπιστημιακό σύστημα, για παραμονή στο πανεπιστημιακό σύστημα, για παροχή ηλεκτρισμού σε νέο κτίριο, για εξασφάλιση δανείου από την τράπεζα. Παρά το ότι τέτοιες οδηγίες δεν υπήρχαν στο χαρτί, αφηνόταν πάντα στην διακριτική ευχέρεια του δημόσιου υπάλληλου αν θα απαιτούσε το πιστοποιητικό. Στην πράξη και σε πραγματικό χρόνο τα πιστοποιητικά αποδείχτηκαν χρήσιμα σε όλες τις κυβερνήσεις, κοινοβουλευτικές ή μη, μέχρι που η χρήση τους αποκηρύχτηκε το 1974 όταν ο Υποχρεωτικός Νόμος 509/1947, που έθετε το Κομμουνιστικό Κόμμα στην παρανομία, καταργήθηκε.

μετάφραση αποσπάσματος από το βιβλίο της Νένης Πανουργιά (σελ 41-43 και 46-47)

“Επικίνδυνοι πολίτες – η ελληνική αριστερά και ο τρόμος του κράτους”, Νέα Υόρκη, 2009

Τα αδιέξοδα της ευρωζώνης και η κυπριακή οικονομία ενόψει μηχανισμού

Που θα πάει τελικά αυτή η ιστορία με το χρέος;

Έχει μέλλον η ευρωζώνη;

Τι ακριβώς συνέβηκε με το κυπριακό τραπεζικό σύστημα;

Ποιες συνέπειες για το κράτος και ποιες για τους εργαζόμενους θα έχει η ένταξη της Κύπρου στον μηχανισμό στήριξης;

Η Επιτροπή για μια Ριζοσπαστική Αριστερή Συσπείρωση ΕΡΑΣ διοργανώνει δημόσια πολιτική συζήτηση με θέμα:

Τα αδιέξοδα της ευρωζώνης και η κυπριακή οικονομία ενόψει μηχανισμού

Ομιλητές: 

Σταύρος Τομπάζος (επίκουρος καθηγητής Πολιτικής Οικονομίας, Πανεπιστήμιο Κύπρου)

Παναγιώτης Παντελίδης (οικονομολόγος, ΕΡΑΣ)

Σταύρος Ευαγόρου (βουλευτής, Γραφείο Οικονομικών Μελετών ΑΚΕΛ)

Μακρόνησος και διανοούμενοι

...Η συνεχής επανάληψη της Σισύφειας πράξης του να κουβαλάς αχρείαστα και απερίσκεπτα πέτρα, στοχεύει να διαγράψει την πολιτική συνείδηση του κρατούμενου, να αδειάσει την συνείδηση του, ως ο χρόνος να μην υπήρχε, ως ο χρόνος να ήταν ατέρμονος, ως το κουβάλημα της πέτρας να ήταν η σύνταξη της ζωής του κρατούμενου. Η οδηγία ήταν πάντοτε πολύ καθαρή: πάρτε αυτές τις πέτρες από εκεί και φέρτε τις εδώ. Όταν η μεταφορά γινόταν, η οδηγία αντιστρεφόταν: πάρτε τις πέτρες από εδώ και μετακινήστε τις εκεί. Αυτό γινόταν όλη μέρα μέσα στη ζέστη του καλοκαιριού, πάντα μέσα στον άνεμο, χωρίς νερό, χωρίς ξεκούραση, χωρίς παπούτσια, με σχισμένα ρούχα σε σχισμένα κορμιά. Σε κάποια στιγμή το βασανιστήριο αποκτούσε κάποιο σκοπό: φτιάξετε αναχώματα για τις σκηνές. Οι σκηνές ήταν αρκετά μεγάλες για δέκα άτομα αλλά καταλαμβάνονταν από τριάντα, σαράντα, κάποτε πενήντα. Μερικές είχαν στρώματα, οι πλείστες δεν είχαν τίποτα, ως η έλλειψη αντικειμένων θα δίδασκε στους αριστερούς την αξία της ιδιοκτησίας, που θα τους εμφυσούσε την αξία των “Δυτικών, δημοκρατικών μας ιδανικών” (για να θυμίσω τον πρόεδρο George w. Bush, που αντηχεί τους βασανιστές της Μακρόνησου και της Γιάρου μια ζωή πριν). Παρόλες τις διακηρύξεις προς το αντίθετο, η Μακρόνησος και η Γιάρος ισοδυναμούσαν με καθαρή τιμωρία σε αντίθεση με την έννοια της πειθάρχησης του Μεταξά και του Μανιαδάκη. Το βασανιστήριο της πέτρας έγινε μια άσκηση σε μάθημα εθνικιστικής ιστορίας: φτιάξετε ομοιώματα αρχαίων αγαλμάτων, χτίστε και πελεκήστε ως να ήσασταν αρχαίοι Έλληνες...

...Απόλυτα ορθολογιστές διανοούμενοι και ακαδημαϊκοί, μορφωμένοι στη Γερμανία και την Γαλλία, που είχαν θέσεις κύρους σε πανεπιστήμια κύρους, επιθεώρησαν την Μακρόνησο και την ανακήρυξαν “ένα μεγάλο εκπαιδευτικό θεσμό που επιδιώκει να βασίζεται στην καθαρή λογική, αφού έχει καταφέρει σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα να βάλει τάξη σε έννοιες και συνειδήσεις...όλοι μας πρέπει να ζήσουμε μια Μακρόνησο...Στην Μακρόνησο η εκπαίδευση, η συνήθεια και η θεραπεία έχουν αντικαταστήσει την δίωξη”. Αυτή είναι η άποψη του νεο-Καντιανού φιλόσοφου Κωνσταντίνου Τσάτσου, μετέπειτα προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας. Ο ανταποκριτής των New York Times στην Ελλάδα M.I.F. Stone, προχώρησε πολλά βήματα μπροστά όταν ανακοίνωσε στους αναγνώστες της εφημερίδας στις 25 Μαϊου 1949, ότι η Ελλάδα αποτελούσε ένα πολιτικό εργαστήριο των Η.Π.Α., τα αποτελέσματα του οποίου θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν και αλλού (αναφέρεται στο Villefosse 1950; 1288).

Στην κρίση των ακαδημαϊκών, η Μακρόνησος αναφέρεται ξανά και ξανά ως οικείο και ενσωματωμένο μέρος της συγκρότησης του σύγχρονου ελληνικού κράτους. Ο αρχαιολόγος Σπυρίδων Μαρινάτος, που έσκαψε το Ακρωτήρι στη Θήρα (μεταξύ άλλων πολύ σημαντικών ανασκαφών) έγραψε στο βιβλίο επισκεπτών του νησιού, σε μια επίσκεψη που έκανε στις 21 του Οκτώβρη του 1949. “Δεν υπάρχει σχολή με μεγαλύτερη εκπαιδευτική επίδραση από την μεγάλη Εθνική Σχολή της Μακρόνησου” (στο ίδιο.: 120). Υποστηρίχτηκε από τον διάσημο αντιπολεμικό λογοτέχνη Στράτη Μυριβήλη που όρισε την Μακρόνησο ως “το νησί της Θεογνωσίας των μυαλών που απέκλιναν, το θεραπευτήριο των βασανισμένων συνειδήσεων...το νησί μιας νέας Κίρκης, το νησί μιας αντικίρκης, που πήρε τα μεταμορφωμένα θύματα της κακιάς μάγισσας, τα τράβηξε από την λάσπη και τα άχυρα των στάβλων της, και τους έδωσε πίσω την ανθρώπινη τους αξιοπρέπεια και την Χριστιανική τους καρδιά”. (στο ίδιο.: 120).

μετάφραση αποσπάσματος από το βιβλίο της Νένης Πανουργιά (σελ 92-94)

“Επικίνδυνοι πολίτες – η ελληνική αριστερά και ο τρόμος του κράτους”, Νέα Υόρκη, 2009

Χρόνος

Στίχοι: Γιάννης Ρίτσος
Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος-
Υπόγεια Ρεύματα

Καθένας μας έχει στους ώμους του
Την κούραση δώδεκα ωρών από πέτρα
Την δίψα δώδεκα ωρών από ήλιο
Τον πόνο των χρόνων
Την απόφαση μιας ολόκληρης ζωής

Είναι σκληρός ο αγώνας μητέρα
Μα είναι πολλά τα αδέρφια μας
Είναι πολλά τα παιδιά σου μητέρα
Μη πικραίνεσαι
Με τις μεγάλες πέτρες στον ώμο μητέρα
Ανηφορίζοντας τον θάνατο
Μεγάλες πολιτείες θα χτίσουμε μητέρα
Μην πικραίνεσαι 

Δεύτερη Ανάγνωση - Ταξικά νέα

24ωρη απεργία πραγματοποιήθηκε την περασμένη Πέμπτη σε 20 ξενοδοχεία της εταιρείας Τσόκκος, η οποία επεκτάθηκε και την Παρασκευή με συμμετοχή και εργαζομένων που δεν εργοδούνται στη βάση των συλλογικών συμβάσεων, κυρίως κοινοτικών. Η απεργία ήταν προειδοποιητική και “ένεκα του γεγονότος ότι οι εργοδότες, εντελώς αυθαίρετα και χωρίς να συνεννοηθούν με κανένα προχώρησαν και έκαναν περικοπές στους μισθούς και στα ωφελήματα των εργαζομένων, όπως τα Ταμεία Προνοίας, τις αργίες, τις Κυριακές και άλλα”. Ο κόμπος είχε φτάσει στο χτένι με την εταιρεία αυτή, δήλωσαν οι συνδικαλιστές που αρνήθηκαν να συνομιλήσουν, πριν ο εργοδότης δεσμευτεί γραπτώς ότι θα αποσύρει τα μονομερή μέτρα, κάτι που έπραξε την Παρασκευή, οδηγώντας σε αναστολή τα απεργιακά μέτρα. Να σημειωθεί, επίσης, ότι υπήρξαν έντονες απειλές από την εργοδοσία ότι οι απεργοί θα απολυθούν, παρουσία μπράβων, ενώ η κυρία Τσόκκου φέρετε να χειροδίκησε και σε συνδικαλιστή.

Στο 11,1% του εργατικού δυναμικού (48.166 άτομα) ανερχόταν το ποσοστό ανεργίας το πρώτο τρίμηνο του 2012, σύμφωνα με τα αποτελέσματα της Έρευνας Εργατικού Δυναμικού με το ποσοστό ανεργίας των ανδρών στο 12,2% ή 27.892 άτομα, ενώ για τις γυναίκες το ποσοστό ήταν 9,8% ή 20.275. Το 4ο τρίμηνο του 2011 ο αριθμός των ανέργων ήταν 38.785 άτομα ή 8,9% (άνδρες 9,8% και γυναίκες 8,0%) και το αντίστοιχο ποσοστό για το 1ο τρίμηνο του 2011 ήταν 7,5% ή 32.336 άτομα (άνδρες 7,4% και γυναίκες 7,6%). Ανάλυση των ανέργων του 2012 κατά ηλικία δείχνει, σύμφωνα με τη Στατιστική Υπηρεσία, ότι το ποσοστό ανεργίας είναι ψηλότερο για τους νέους 15-24 ετών , όπου έφθανε στο 26,7% του εργατικού δυναμικού των ηλικιών αυτών (άνδρες 28,0% και γυναίκες 25,1%). Η μερική απασχόληση αποτελούσε το 11,0% της συνολικής απασχόλησης ή 42.405 άτομα (άνδρες 8,3% και γυναίκες 13,9%). Από τους απασχολούμενους, το 82,7% ή 319.173 ήταν υπάλληλοι (μισθωτοί), από τους οποίους το 13,4% είχε προσωρινή εργασία. Ο μέσος όρος των κανονικών ωρών εργασίας τη βδομάδα στην κύρια εργασία για τους υπαλλήλους με πλήρη απασχόληση ήταν 41,1 ώρες (άνδρες 41,6 και γυναίκες 40,6 ώρες), ενώ για τους υπαλλήλους με μερική απασχόληση ήταν 20,3 ώρες (άνδρες 20,5 και γυναίκες 20,2 ώρες). Να σημειώσουμε, βέβαια, ότι οι επίσημοι αυτοί αριθμοί, πέραν από τα ζητήματα του στατιστικού υπολογισμού, εξ’ ορισμού υποτιμούν την πραγματική ανεργία, εξαιρούν την αδήλωτη, καθώς και μεγάλο μέρος της επισφαλούς εργασίας.

Στην έκθεση του Γενικού Διευθυντή της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας (ILO) με τίτλο «Νέα εποχή, της κοινωνικής δικαιοσύνης» επισημαίνεται ότι ο κόσμος χρειάζεται μια νέα εποχή, της κοινωνικής δικαιοσύνης. Προτάσσεται ότι το σύνολο των οικονομικών, κοινωνικών και περιβαλλοντολογικών επιλογών και προτεραιοτήτων που επικράτησαν ως πολιτικές επιλογές τα τελευταία 30 χρόνια, πρέπει να αλλάξουν. Η Έκθεση επισημαίνει ότι η συνεχιζόμενη ένταση των ανισοτήτων στην κοινωνία και ανισομέρεια της ανάπτυξης δεν μπορούν να είναι παράγοντες σταθερότητας, ούτε κοινωνικής ούτε οικονομικής. Οι εισοδηματικές ανισότητες έχουν ενταθεί στις περισσότερες χώρες, με τα εισοδήματα που είναι πολύ ψηλά να ξεφεύγουν από τα μεσαία εισοδήματα. Στις ανεπτυγμένες οικονομίες, η εισοδηματική ανισότητα έχει εξελιχτεί σε ανισότητα κατανομής πλούτου. Τέλος, συνάγεται ότι υπάρχει άμεση σχέση μεταξύ των ανισοτήτων που υπάρχουν σε μια χώρα και της αστάθειας της οικονομίας τους. Η παρούσα παγκόσμια κρίση είχε ως συνέπεια την ένταση των ανισοτήτων, την στασιμότητα των διάμεσων μισθών κτλ. Μερικά από τα στοιχεία που αναφέρονται είναι ότι στις ΗΠΑ, μεταξύ 1976 και 2007 ο πλούτος που καταλήγει στο 0,1% του πληθυσμού εξαπλασιάστηκε, από 2,3% ανέβηκε στο 12,6%. Επιπρόσθετα, υπολογίζεται ότι το 80% του παγκόσμιου πληθυσμού δεν έχει καμιά πρόσβαση σε βασική κοινωνική προστασία, ενώ παγκοσμίως, το χάσμα αμοιβών μεταξύ αντρών και γυναικών δεν μειώνεται (ή μειώνεται ανεπαίσθητα). Με τις καλύτερες προβλέψεις, θα χρειαστούν τουλάχιστον 75 χρόνια για να εκμηδενιστεί το χάσμα. Στην Ε.Ε των 25, το 2009 μόνο όσοι δούλευαν με προσωρινό συμβόλαιο ξεπερνούν το 22%. Από αυτούς, το 72,5%, ηλικίας από 25-49, δουλεύει με αυτή την μορφή εργασίας, χωρίς την θέληση του. Την ίδια ώρα, η παραγωγικότητα της εργασίας στις ανεπτυγμένες χώρες, αυξήθηκε με διπλάσιο ρυθμό από την αύξηση στους μισθούς την δεκαετία που πέρασε. Η ίδια εικόνα παρατηρείται και στις 16 από τις 21 αναπτυσσόμενες χώρες. Αυτό σημαίνει συρρίκνωση του μεριδίου των μισθών στο συνολικό εισόδημα που παράγεται και μείωση της παγκόσμιας ζήτησης. Την ίδια στιγμή, οι επενδύσεις παγκοσμίως ως ποσοστό του ΑΕΠ έχουν μειωθεί περισσότερο από 2% τα τελευταία 10-15 χρόνια. Με άλλα λόγια, τα αυξανόμενα κέρδη δεν απόφεραν μεγαλύτερες επενδύσεις. Ολόκληρη η σχετική έκθεση εδώ: http://www.ilo.org/ilc/ILCSessions/100th...g--en/index.htm

Προειδοποίηση δέκα ημερών έχουν δώσει στην εταιρία SODEXO CYPRUS οι Συντεχνίες ΠΕΟ, ΣΕΚ, Ανεξάρτητη Συντεχνία Υπαλλήλων Γραφείων Εμπορίου και Βιομηχανίας και η τουρκοκυπριακή ΤΟΥΡΚΣΕΝ και αν πάλι δεν υπάρξει ανταπόκριση, θα προχωρήσουν σε πιο δυναμικά μέτρα, προκειμένου να διαφυλάξουν τα δικαιώματά, αλλά και τα ωφελήματα των εργαζομένων που εκπροσωπούν. Σημειώνουν ότι οι εργαζόμενοι έχουν κάνει, ήδη, αρκετές φορές παραχωρήσεις, κατά την διάρκεια της προσπάθειας τους για λύση του προβλήματος λαμβάνοντας υπόψη την κατάσταση που επικρατεί λόγω της οικονομικής κρίσης, όμως όλες οι προσπάθειες έπεσαν στο κενό, αφού δεν υπήρξε καμία ανταπόκριση από την εργοδοτική πλευρά.Στη βόρεια Λευκωσία ο Τουρκοκύπριος δήμαρχος Μπουλουτογλουλαρί προχώρησε στην απόλυση 123 εκτάκτων υπαλλήλων του δήμου, προκαλώντας θλίψη και οργή με τους απολυθέντες να σπάνε τα τζάμια του δημαρχείου και να πορεύονται προς την προεδρία κυβερνήσεως. Οι συντεχνιακοί εισήλθαν στο δημαρχείο και δήλωσαν ότι το θέτουν υπό τον έλεγχό τους, ενώ έως ότου παραιτηθεί ο δήμαρχος θα απέχουν των καθηκόντων τους. Εν τω μεταξύ, απλήρωτοι παραμένουν για 58 μέρες όλοι οι εργαζόμενοι στο δήμο που αντιμετωπίζουν πλέον και προβλήματα επιβίωσης.

 

http://www.defterianaynosi.com/article.php?id=205

Διάλειμμα για διαφήμιση

Εργασιακές σχέσεις στη Κύπρο: εργοδότηση, συνδικαλισμός και ταξική σύνθεση

Η ιστορία τούτη εξεκίνησεν κάπου μέσα στο 2005 άμαν άρκεψα να θκιαβάζω για τα εργασιακά τζιαι τες ταξικές σχέσεις τζιαι να παρακολουθώ ακτιβίστικα τζιαι θεωρητικά τες εξελίξεις. Επίσημα η ακαδημαϊκή έρευνα στην Αγγλία εξεκίνησεν μέσα στο 2006, όταν εξεκίνησα τζιαι τούτο το μπλογκ. Έκαμα την εμπειρική δουλειά το 2007-2008, την συγγραφή της διατριβής το 2009-2010 τζιαι τες τελευταίες πινελιές τζιαι την παράδοση της μέσα στο 2011. Όταν το τέλειωσα ένας σύντροφος που το εθκιάβασεν είπεν μου ότι έσιει κομμάθκια που κάμνουν τζιαι για πολιτικές μπροσούρες. Οπόταν εμετάφρασα ένα κομμάτι που το έκτο κεφάλαιο – μάλλον το πιο αιχμηρό με τίτλο “εργάτες και εξουσία” τζιαι έβαλα το δαμέ

http://nekatomata.blogspot.com/2011/12/blog-post_06.html

Μετά εσκέφτηκα ότι αφού εν θα μεταφραστεί στα ελληνικά ολόκληρο θα ήταν χρήσιμο να μεταφράσω τζιαι μερικά άλλα κομμάθκια τζιαι για διάχυση τζιαι για σκοπούς αρχείου. Έτσι εμετάφρασα τούτα τα αποσπάσματα

από το πρώτο κεφάλαιο – τάξη και ταξικός αγώνας

http://nekatomata.blogspot.com/2012/01/blog-post_09.html

από το τρίτο κεφάλαιο – υπερεκμετάλλευση

http://nekatomata.blogspot.com/2012/02/blog-post_11.html

από το τέταρτο κεφάλαιο – συνδικάτα και επισφαλείς εργαζόμενοι

http://nekatomata.blogspot.com/2012/03/blog-post.html

από το πέμπτο κεφάλαιο – φύλο και εθνότητα στην εργασία

http://nekatomata.blogspot.com/2012/04/blog-post_04.html

από το έκτο κεφάλαιο – οι εργάτες και τα συμφέροντα τους

http://nekatomata.blogspot.com/2012/04/blog-post_30.html

από το έβδομο κεφάλαιο – συνδικάτα και πολιτική στη βόρεια Κύπρο

http://nekatomata.blogspot.com/2012/06/blog-post_30.html

Τζιαι επειδή το βιβλίο δεν πρόκειται τελικά να εκδοθεί στην Κύπρο τζιαι μια έκδοση στην Αγγλία αν τζιαι όταν γίνει δεν είναι σύντομα τζιαι θα πρόκειται ουσιαστικά για ένα αρκετά διαφορετικό κείμενο αφού θα μπουν νέα δεδομένα, θα αναδομηθεί, θα αλλάξει η εστίαση, θα επεκταθεί τζιαι θα τροποποιηθεί η ανάλυση τζιαι το επιχείρημα

ολόκληρο το κείμενο της διατριβής (2011) για όποιον ενδιαφέρεται βρίσκει το δαμέ

Labour relations in Cyprus: employment, trade unionism and class composition

http://wrap.warwick.ac.uk/47187/

Αχ Ευρώπη

Αχ Ευρώπη, αχ Ευρώπη
εσύ μας μάρανες, εσύ μας μάρανες
Μας τη φέραν οι βάρβαροι
Μας θαμπώσαν με δώρα
Με χαντρούλες πολύχρωμες
και κουτιά κόκα-κόλα

Μας τη φέραν οι βάρβαροι
μας φλομώσαν στο ψέμα
μας τρελάναν στα πέναλτι
και δεν έχουμε τέρμα

Δεν μπορώ δεν μπορώ δεν μπορώ να τη βρω
με κομπιούτερ και με κουμπάκια
New Wave, Jazz, Rοck, Sex, Drugs, Rοck 'n' Rοll
με τζατζίκι και με σουβλάκια

Αχ Ευρώπη, Αχ Ευρώπη
εσύ μας μάρανες, εσύ μας μάρανες
Γερμανίδες τουρίστριες
που διψάνε για σπέρμα
Γιαπωνέζοι βρικόλακες
με καλώδια στο αίμα
Ξεχυθήκαν στο Σύνταγμα
από Δούρειο Ίππο
με καπνούς και με λέιζερ
και μας πιάσαν στον ύπνο

Δεν μπορώ δεν μπορώ δεν μπορώ να τη βρω
με κομπιούτερ και με κουμπάκια
New Wave, Jazz, Rοck, Sex, Drugs, Rοck 'n' Rοll
με τζατζίκι και με σουβλάκια

Θανάση μαλάκα, Βαγγέλη μαλάκα
Μήτσο μαλάκα, Τάκη μαλάκα
Νικόλα μαλάκα, μαλάκα, μαλάκα
Μαλάκα, μαλάκα, μαλάκα, μαλάκα
Τζιμάκο μαλάκα, Τζιμάκο μαλάκα

Ταγματαλήτες και Χίτες

...Τα Τάγματα (Ασφαλείας) όχι μόνο δεν ήταν μέρος της Αντίστασης, αλλά συνεργάζονταν με τους Γερμανούς για την εξολόθρευση των παρτιζάνων, αλλά μόνο των ΕΛΑΣιτών παρτιζάνων. Εμπλέκονταν επίσης σε γενικευμένες τρομοκρατικές επιθέσεις σε χωριά που θεωρούνταν συμπαθούντα στην Αντίσταση. Μετά το τέλος του πολέμου τα μέλη των Ταγμάτων απορροφήθηκαν στις ένοπλες δυνάμεις και στις δυνάμεις ασφαλείας και γενικότερα στον δημόσιο τομέα, ενώ αργότερα χρησιμοποιήθηκαν εκτεταμένα ως βασανιστές στα στρατόπεδα της Γιάρου και της Μακρόνησου. Τα Τάγματα Ασφαλείας λειτουργούσαν κυρίως στην περιφέρεια, ενώ στην Αθήνα ο Ράλλης οργάνωσε τα Τάγματα Ευζώνων (Λόχοι της Βασιλικής Φρουράς) που λειτουργούσαν επιπλέον και σε συνεργασία με την βασική παραστρατιωτική οργάνωση Χ, μια οργάνωση που χρηματοδοτούνταν αδρά από τους Βρετανούς, και που δεν είχε ενεργή συμμετοχή στην Αντίσταση (ούτε όμως και συστηματική συνεργασία με τους Γερμανούς) και που ο μοναδικός της σκοπός ήταν να διασφαλίσει την επιστροφή του βασιλιά όταν θα τέλειωνε ο πόλεμος. Η Χ ήταν μια διαβόητη τρομοκρατική οργάνωση, που διενεργούσε μια ανελέητη και σκληρή δίωξη όλων των μη μοναρχικών και ειδικότερα της Αριστεράς...

...Η Χ ήταν μόνο μια από τις διαβόητες παραστρατιωτικές φρουρές που ξεπήδησαν στην Αθήνα την άνοιξη του 1943, οργανωμένες και καθοδηγούμενες από την κυβέρνηση δοσίλογων του Ράλλη. Αυτές οι οργανώσεις – η ένοπλη μηχανοκίνητη ομάδα που ανήκε στην Αστυνομική Ασφάλεια που διοικούσε ο Νίκος Μπουραντάς (με αθλητικά κράνη και όχι πηλήκια) η Χ του Γρίβα και η συμμορία του Μαντούβαλου στο Πειραιά – όλες λειτουργούσαν με ένα παράδοξο σύστημα συμμαχιών που μπορεί να εξηγηθεί μόνο με την κομμουνιστοφοβία που προσανατόλιζε την Βρετανική παρουσία και επέμβαση στην Ελλάδα: αυτές οι οργανώσεις συνεργάζονταν ταυτόχρονα με τους Γερμανούς και τους Βρετανούς, έτσι ώστε όταν οι Γερμανοί αποχώρησαν από την Ελλάδα ήταν έτοιμοι να χρησιμοποιηθούν από την προσωρινή κυβέρνηση που έστησε το βρετανικό Υπουργείο Εξωτερικών.

μετάφραση αποσπάσματος από το βιβλίο της Νένης Πανουργιά (σελ 58-59)

“Επικίνδυνοι πολίτες – η ελληνική αριστερά και ο τρόμος του κράτους”, Νέα Υόρκη, 2009