Δέφτερη Ανάγνωση - Ταξική οπτική

Είναι αδιαμφισβήτητο ότι ο βασικός παράγοντας που οδήγησε την Κυπριακή Δημοκρατία στο Μηχανισμό Στήριξης είναι η αποτυχημένη απόπειρα επέκτασης των κυπριακών τραπεζών, που στην προσπάθεια τους να κερδοσκοπήσουν, την έπαθαν σαν μαθητευόμενοι μάγοι, με αποτέλεσμα να εκτεθούν ανεπανόρθωτα. Ευθύνες, όμως, για την κάλυψη και την ανοχή της εγκληματικής απερισκεψίας των τραπεζιτών, υπάρχουν φυσικά και στο πολιτικό σύστημα και ιδιαίτερα στο πανίσχυρο λόμπι του κεφαλαίου στη βουλή. Η συγχορδία του συνόλου της ελληνοκυπριακής ελίτ, ότι ναι μεν υπάρχουν ευθύνες, αλλά ότι, τώρα δεν είναι η ώρα να αναζητηθούν, δεν είναι απλώς προσπάθεια συναίνεσης, είναι διαδικασία συγκάλυψης και μετάθεσης του κόστους στους εργαζόμενους. Και αν ξεφύγει και σε κάποιο ΑΚΕΛικό, σε μια δημόσια αντιπαράθεση με νεοφιλελεύθερους πολιτικούς, καμιά ατάκα σε στυλ "εσείς που καλύπτετε τις τράπεζες", η απάντηση της θρασύτατης και κυρίαρχης δεξιάς είναι ωμή και αποστομωτική: "εσείς διορίσατε δύο τραπεζίτες υπουργούς οικονομικών". Η κατάσταση, βέβαια, είναι ακόμα πιο τραγική για το κόμμα των εργαζομένων της Κύπρου: οι δυο τραπεζίτες σε ρόλο υπουργών, υπήρξαν αν μη τι άλλο πιο προσεκτικοί και λιγότερο αντιλαϊκοί στις κινήσεις τους. Είναι ο ΑΚΕΛικός Καζαμίας που επέβαλε - ομόφωνα πάντα με τα αστικά κόμματα - λιτότητα στους εργαζόμενους και κίνητρα και επιδοτήσεις στις επιχειρήσεις.

Το τρίτο πακέτο λιτότητας, υποτίθεται ότι θα περιείχε τα περιβόητα μέτρα συνεισφοράς του πλούτου στα δημόσια ταμεία - που ακούμε από το 2009 και που ήταν όρος για τις συνδικαλιστικές υποχωρήσεις το 2011- και μια μεταρρύθμιση της ΑΤΑ, για να γίνει δικαιότερη. Τώρα, με την Τρόικα, αυτά που ακούγονται είναι η κατάργηση της ΑΤΑ ή το ριζικό της πετσόκομμα, η αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης, ιδιωτικοποιήσεις, η μετατροπή των συνεργατικών σε εμπορικές τράπεζες και η περαιτέρω μείωση του κρατικού μισθολογίου. Τα συνδικάτα εναντιώνονται, βέβαια, στην κατάργηση της ΑΤΑ, που αιτήθηκαν, επίσημα, οι εργοδότες στην Τρόικα και ο Σιαρλή κάτι ψιθύρισε σε στυλ ότι δεν επιθυμεί να διαταραχθεί η πολιτική και κοινωνική συνοχή του κράτους κλπ. Αλλά, η Τρόικα έχει συγκεκριμένους όρους εντολής, πλαίσιο αντίληψης και πολιτικής λειτουργίας. Και χωρίς ουσιαστική αντίσταση, δεν θα μασήσει.

Εκεί που ενωμένη, όμως, η κυπριακή πολιτική ηγεσία αντιστέκεται με πάθος, είναι ο εταιρικός φόρος. Ο Χριστόφιας και το ΑΚΕΛ σε πατριωτικό καθήκον τάσσονται με σθένος ενάντια, ακόμα και στην θέση των αριστερών της Ευρώπης που υποστηρίζουν τη γενική αύξηση του εταιρικού φόρου. Και ο Χριστόφιας, εδώ, παίρνει, βέβαια, τα εύσημα από τις υπόλοιπες πολιτικές δυνάμεις του ακριβού οικοπέδου. Η Κύπρος δεν μπορεί να σταματήσει να είναι φορολογικός παράδεισος για το διεθνές κεφάλαιο, βροντοφωνάζει η ελληνοκυπριακή ελίτ. Αλλιώς πώς θα ζήσουμε; Μια φωνή και μια γροθιά που λαλούμεν... 

Εκδήλωση διαμαρτυρίας έξω από το Υπουργείο Εσωτερικών πραγματοποίησαν οι εργαζόμενοι του Κεντρικού Σφαγείου Κοφίνου, μέλη των Συντεχνιών ΣΕΚ και ΠΕΟ. Οι εργαζόμενοι, σε ψήφισμα τους προς την Υπουργό Εσωτερικών Ελένη Μαύρου, εκφράζουν την έντονη ανησυχία, προβληματισμό και αγανάκτηση τους, «αφού οι υποσχέσεις του Υπουργείου Εσωτερικών δεν έχουν ακόμα υλοποιηθεί και παραμένουν εκτεθειμένοι». Οι απολυμένοι εργαζόμενοι περιμένουν, τις αποζημιώσεις τους και όλοι μαζί, απολυμένοι και μη, περιμένουν, ακόμα, τον 13ο του 2011 και τις εργοδοτικές συνεισφορές στα διάφορα κοινωφελή ταμεία.