Αυτο-αποκαλούμενο ιντυμήντια Κύπρου: η ολοκλήρωση μιας πορείας

Τζιαμέ που λαλείς ότι τούτοι οι τύποι εφτάσαν στον πάτο, έρκουνται την επόμενη μέρα με ακόμα πιο αισχρό κείμενο. Όι πως έσιει νόημα να ασχοληθεί κανένας μαζί τους, αλλά μιας τζιαι αναζητούν αγωνιωδώς σημασία θα κάμω μιαν τζιαι μοναδική εξαίρεση σήμερα, όι για τζίνους αλλά για διάφορους άλλους που διερωτούνται πώς γίνεται μια ιστοσελίδα που ονομάζεται ιντυμήντια να εκφέρει ακροδεξιό πολιτικό λόγο τζιαι απροκάλυπτη ρουφκιανιά.

Ο Ευδόκας τζιαι ο Αντάρτης είχαν την δει πριν μιαν δεκαετία γκουρού μιας εναλλακτικής κοινότητας που εκαρτερούσαν να εμφανιστεί τζιαι να τους αναγνωρίσει. Η εγωκεντρική στάση τους τζιαι οι θολές τους πολιτικές θέσεις απόκλεισεν τους που τες κινηματικές διαδικασίες των τελευταίων χρόνων τζιαι σήμερα που για πρώτη φορά μπορεί να γίνει λόγος για εναλλακτική κοινότητα, έννεν καθόλου παράξενο που τοποθετούνται εχθρικά απέναντι της.

Ουσιαστικά πρόκειται για την κατάληξη μιας προδιαγεγραμμένης πορείας, ένα σκηνικό σε επανάληψη που επέχτηκε τζιαι με τους “Μαρξιστές” ενωτικούς 3 δεκαετίες πριν. Δήθεν εναντίωση στην εξουσία τζιαι τον ιμπεριαλισμό, αλλά άκριτη αποδοχή του εξουσιαστικού τζιαι μικρο-ιμπεριαλιστικού εθνικιστικού προτάγματος. Δήθεν επαναπροσέγγιση με τους Τουρκοκυπρίους αλλά άρνηση αναγνώρισης της κοινότητας τους ως πολιτική οντότητα με λόγο τζιαι άποψη για το μέλλον της χώρας, προσέγγιση δηλαδή με ανύπαρκτους τζιαι αόρατους Τουρκοκύπριους. Δήθεν υποστηρικτές της ειρήνης τζιαι ταυτόχρονα θιασώτες της Εθνικής Φρουράς τζιαι της στρατιωτικής θητείας. Δήθεν εναντίωση στην κατοχή, αλλά στην πράξη εχθροί της επανένωσης τζιαι υποστηρικτές του παράγωγου της κατοχής, δηλαδή του στάτους κβο της διαίρεσης. Δήθεν εναντίωση στον καπιταλισμό τζιαι την Εκκλησία αλλά στην πράξη φερέφωνα του πολιτικού λόγου που εκφέρει ο Αρχιεπίσκοπος. Δήθεν ανατρεπτικοί, αλλά στην ουσία απλήρωτοι ρουφκιάνοι του κράτους ονοματίζοντας τζιαι συκοφαντώντας μέλη του ριζοσπαστικού χώρου.

Με την στάση τους τους τελευταίους 3-4 μήνες ουσιαστικά ετοποθετηθήκαν ξεκάθαρα τζιαι ανοιχτά στο στρατόπεδο της ακροδεξιάς. Ο λόγος τους βρωμεί ΕΟΚΑ Β. Θα έπρεπεν να αντρέπουνται να συνεχίζουν το ψάρεμα σε θολά νερά. Ας παν τζιαμέ που τους σηκώνει το κλίμα. Στες εθνικιστικές συσπειρώσεις, στην ΚΥΠ, στο Αιγαίον να τα πίνουν με τον ομοϊδεάτη τους Φτωχόπουλο. Τζιαι κανεί πκιον να μας το παίζουν ριζοσπάστες. Λλίην τσίππα.

Η χτεσινή αντιφασιστική πορεία – κινηματικές επισημάνσεις

Επήαμεν πολλά καλλίττερα που ότι επεριμέναμεν.

Η πορεία ήταν μαζικότατη, γύρω στα 700-800 άτομα, διπλάσιοι δηλαδή που την πορεία διαμαρτυρίας μετά την “αστυνομική σκούπα” τζιαι παραπάνω που όσους εμάζεψεν το Αλέρτ στη κορύφωση του. Νοτ μπατ, αν λάβουμεν υπόψη ότι ο κίνδυνος για βία ήταν υπαρκτός τζιαι διογκωμένος τζιόλας που τα ΜΜΕ. Εσυμμετείχαν άτομα που ούλλες τες ηλικίες τζιαι φύλα, Τουρκοκύπριοι τζιαι μετανάστες. Τζιαι πιο σημαντικά εν είχαμεν σχεδόν καθόλου εσωτερικές κόντρες, κάτι που υποδεικνύει ότι ο πλουραλισμός των διοργανωτικών συνελεύσεων υλοποιήθηκεν τζιαι στον δρόμο. Οι φασίστες εμποδιστήκαν που το μπουν στην Μακαρίου, που ήταν ο τακτικός στόχος τζιαι αναγκαστήκαν να σταματήσουν 100 μέτρα μετά την αφετηρία τους τζιαι να αυτοδιαλυθούν μετά που 2 ώρες.

Ως αντι-πορεία ήταν η πρώτη του είδους της στην Κύπρο. Παρά την κλισιέ εθνικιστική ρητορική τζιαι τες αναφορές στην ΕΟΚΑ Β, ουσιαστικά ο νεοφασισμός που εκπροσωπεί το ΕΛΑΜ εν σχετικά νέο φρούτο στην Κύπρο. (Ο πρώτος πυρήνας της Χρυσής Αυγής εμφανίστηκεν δημόσια με συνθήματα τζιαι προκηρύξεις το 2002 τζιαι εκατέβηκεν για πρώτη φορά στο δρόμο την νύχτα του δημοψηφίσματος το 2004.) Πρόκειται για παραστρατιωτικού τύπου οργάνωση που δείχνει ικανή να σκοτώσει, να τρομοκρατήσει τζιαι να προκαλέσει κοινωνικές εντάσεις, ιδιαίτερα εν όψει της εν εξελίξει διαδικασίας της επανένωσης. Για αυτόν τζιαι η μαζικότητα της παρουσίας μας στον δρόμο σήμερα ήταν καθοριστικής σημασίας. Το μήνυμα ήταν ξεκάθαρο. Η κοινωνία έσιει τζιαι αντανακλαστικά τζιαι αντιστάσεις. Έδειξεν ότι εν φοάται να τους αντιμετωπίσει τζιαι στο δρόμο.

Ένα ζήτημα που προέκυψεν ήταν η εμφάνιση των αναρχικών, της πολιτικοποιημένης δηλαδή ομάδας της Φανερωμένης μαζί με κάποιους Ομονοιάτες τζιαι Αελίστες που ήρταν ως πορεία στην Πλατεία Ελευθερίας, γύρω στα 80 άτομα με καλυμμένα πρόσωπα. Εχρειάστηκεν λλίη κουβέντα τζιαι λλίος κατευνασμός άλλων διαδηλωτών για να έβρουμεν την φόρμουλα της συνύπαρξης. Τελικά επορευτήκαν στο πίσω μέρος της διαδήλωσης πίσω που ένα πανώ που ελάλεν “Καθαροί λαοί υπάρχουν μόνο στα βρώμικα μυαλά σας”. Μπροστά εμπήκεν το κότσιηνο πανώ με το κλασσικό “Δε θα περάσει ο φασισμός”. Η πορεία είσιεν δυνατό παλμό, ζωντάνια τζιαι νεύρο. “Όλοι μαζί, να φύγουν οι Ναζί” “Κάτω τα χέρια από τους μετανάστες” “ΕΛΑΜ ίσον Χρυσή Αυγή, έξω από την Κύπρο οι Νεοναζί”. Οι Τουρκοκύπριοι συντρόφοι που το YKP τζιαι το Baraka εφωνάζαν τζιαι τζίνοι στα Τούρτζικα εναντίον του φασισμού τζιαι μαζί με τους Ελληνοκύπριους “Kibris'ta Barish engellenemez” (Η ειρήνη στην Κύπρο δεν μπορεί να εμποδιστεί).

Συντακτική ομάδα Φάλιες

Αύριο αντιμετωπίζουμε τους φασίστες στο δρόμο

Η αντιφασιστική πορεία αύριο θα αντιμετωπίσει τους φασίστες με την μαζικότητα και τον όγκο της. Δεν θα πρέπει να παρασυρθούμε σε σύγκρουση είτε με την αστυνομία είτε με τους φασίστες. Στόχος είναι η παρεμπόδιση της φασιστικής διαδήλωσης μέσα στους κεντρικούς δρόμους της Λευκωσίας. Το μήνυμα που στέλλουμε είναι βαθύτατα πολιτικό.
Καμιά ελευθερία στους εχθρούς της ελευθερίας! Αν αυτό το μήνυμα στελνόταν ξεκάθαρα από την κοινωνία την δεκαετία του 1960, ίσως να μην οδηγούμασταν ποτέ στην τραγωδία του 1974.
Όλοι στην Πλατεία Ελευθερίας αύριο στις 15.30.

Για την φασιστική τζιαι την αντιφασιστική πορεία στις 27/12/2009

Το νεο-φασιστικό κόμμα ΕΛΑΜ σκοπεύκει να παρελάσει μέσα στους κεντρικούς δρόμους της πόλης μας σε μιαν ρατσιστική πορεία ενάντια στους μετανάστες. Η κοινωνία όμως αντιδρά.

ΕΔΟΝ, ΝΕΔΗΣΥ τζιαι ΠΕΟ εφκάλαν ανακοινώσεις καταδίκης της εκδήλωσης (με την ΝΕΔΗΣΥ να καλεί τα μέλη της να μεν παν).

Η Πλατφόρμα Εκπαιδευτικών θα συμμετέχει στην προγραμματισμένη αντιφασιστική πορεία.

"Η Πλατφόρμα των εκπαιδευτικών Ενωμένη Κύπρος παρατηρεί με ανησυχία τα φαινόμενα έξαρσης φασιστικών και ρατσιστικών δραστηριοτήτων. Συχνά παρατηρείται κακομεταχείρηση μεταναστών και άσκηση βίας ενάντια εναντίον τους. Τελευταία παρατηρήθηκαν και επιθέσεις εναντίον νεαρών Κυπρίων που συχνάζουν στην παλιά Λευκωσία. Οι φασιστικές και ρατσιστικές εκδηλώσεις επηρεάζουν αρνητικά και τις δικοινοτικές σχέσεις στον ευαίσθητο χώρο της παλιάς πόλης όπου συναντιόνται Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι. Αυτό δεν πρέπει να παραβλέπεται ιδιαίτερα αυτή τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή κατά την οποία καταβάλλονται έντονες προσπάθειες για επίλυση του κυπριακού και την επανένωση της χώρας. Ως εκπαιδευτικοί θεωρούμε ότι είναι χρήσιμο να συμμετάσχουμε στην πορεία που θα γίνει στις 27 Δεκεμβρίου, ώρα 15.30 με χώρο συγκέντρωσης την Πλατεία Ελευθερίας. Η δημιουργία κλίματος ξενοφοβίας και η καλλιέργεια ρατσιστικών νοοτροπιών δεν αρμόζουν σε μια σύγχρονη δημοκρατική κοινωνία."

Ήρτεν η ώρα οι φασίστες να λάβουν απάντηση όι μόνον στην δημόσια σφαίρα τζιαι τους τοίχους, αλλά τζιαι στον δρόμο. Το ΕΛΑΜ δεν θα παρελάσει ανενόχλητο μέσα στους κεντρικούς δρόμους της Λευκωσίας. Συγκέντρωση 15.30 στην Πλατεία Ελευθερίας.

Επανένωση της χώρας μέσα στο 2010

Για την επανένωση της χώρας χρειάζεται συντονισμός, συνεργασία τζιαι κοινή πολιτική δράση των δυνάμεων της λύσης ενάντια στες δυνάμεις του στάτους κβο. Η κοινωνική τζιαι πολιτική συμμαχία της λύσης που επιδιώκουμεν επεκτείνεται που την αντιεξουσιαστική αριστερά ως την νεοφιλελεύθερη δεξιά. Για διαφορετικούς λόγους, με διαφορετικές εκτιμήσεις τζιαι οράματα η συμμαχία τούτη έσιει ως κοινό παρανομαστή την υποστήριξη της επερχόμενης ομοσπονδιακής λύσης. Το νέο συμμετοχικό τζιαι πολιτικά πλουραλιστικό μπλογκ www.epanenosi.com μπορεί τζιαι να αποτελεί ένα σημάδι τούτης της επιδιωκόμενης συμμαχίας. Ξεκινούμεν που το διαδίχτυο, αλλά να μεν παραβλέπουμεν την προοπτική τζιαι την αναγκαιότητα τζιαι του δρόμου.

Δεν θα περάσει ο Φασισμός! Δεν θα περάσει ο ρατσισμός! Αντιφασιστική πορεία 27/12 -15.30 Πλατεία Ελευθερίας

Το τελευταίο διάστημα παρατηρείται έξαρση ρατσιστικών και φασιστικών επιθέσεων εναντίον μεταναστών και νεαρών κυρίως στην εντός των τειχών Λευκωσία και πιο συγκεκριμένα στην περιοχή της Φανερωμένης. Οι επιθέσεις αυτές δεν είναι άσχετες με την εμφάνιση και δράση νεοφασιστικών ομάδων τα τελευταία χρόνια στην Κύπρο. Η διαδικασία επανένωσης του τόπου και η παγκόσμια οικονομική κρίση δημιουργούν συνθήκες που οι νεοφασιστικές ομάδες προσπαθούν να εκμεταλλευτούν, με στόχο την καλλιέργεια της ξενοφοβίας και την παρεμπόδιση της λύσης του Κυπριακού.

Στις 27 του Δεκέμβρη συγκεκριμένη νεοφασιστική ομάδα, το ΕΛΑΜ, διοργανώνει πορεία με σύνθημα “ένας ξένος εργάτης = ένας άνεργος”, το οποίο παραπέμπει άμεσα στο ναζιστικό σύνθημα “4 000 000 Εβραίοι ίσον 4 000 000 άνεργοι”, που άνοιξε το δρόμο στο Ολοκαύτωμα.

Η σύνδεσή τους με νεοναζιστικές ομάδες του εξωτερικού, όπως την ελληνική “Χρυσή Αυγή”, την ιταλική Forza Nuova και το γερμανικό, ακροδεξιό κόμμα NPD καθώς και με τις ξεκάθαρες αναφορές στην ΕΟΚΑ Β και στο δικτάτορα Μεταξά, με πορείες στρατιωτικού τύπου σε κεντρικούς δρόμους της Λευκωσίας κατά τη διάρκεια των οποίων επιτίθενται σε μετανάστες, δείχνουν το πραγματικό τους πρόσωπο.

Θέλουν να δημιουργήσουν κοινωνική ένταση και να μας οδηγήσουν σε σκοτεινές εποχές του παρελθόντος, των οποίων οι μνήμες είναι ακόμα νωπές και οι συνέπειες τραγικές.

Καλούμε όλους τους ευαισθητοποιημένους και δημοκρατικούς πολίτες και φορείς, τις οργανώσεις νεολαίας, τα κόμματα και τις συντεχνίες, να αντισταθούν δυναμικά και έμπρακτα σ' αυτή την απειλή.

Στην Κύπρο, αλλά και σ' ολόκληρο τον κόσμο, έχουμε βιώσει το φασισμό και τις συνέπειές του. Η κοινωνία δεν πρέπει να τους αφήσει να δράσουν ανενόχλητοι για ακόμη μια φορά. Αυτή τη φορά θα πρέπει να μας βρουν μπροστά τους. Κανένα δημοκρατικό δικαίωμα σ' αυτούς που θέλουν να καταργήσουν τη δημοκρατία.

Καμία ανοχή στους εχθρούς της ελευθερίας! Καμία ανοχή στο φασισμό!

Όλοι μαζί στην αντιφασιστική – αντιρατσιστική πορεία την Κυριακή, 27 Δεκεμβρίου 2009 και ώρα 15.30 στην Πλατεία Ελευθερίας.


Αντιφασιστική Πρωτοβουλία
Τηλέφωνα επικοινωνίας : 99 583947, 99 418575, 99 372147

Ολοήμερο αντικαταναλωτικό πάρτυ δρόμου αύριο Σάββατο στην Κλεάνθη Χριστοφίδη, περιοχή Φανερωμένης

Σε μια εποχή που όλα αγοράζονται και πουλιούνται αποφασίσαμε ότι αξίζει να συναντηθούμε σε μια γιορτή στο δρόμο να ποδηλατήσουμε να παίξουμε μουσική να μαγειρέψουμε . Είσαστε όλοι ευπρόσδεκτοι.

Φέρτε τα ποτά σας και ό,τι άλλο χρειάζεστε για να περάσετε καλά…

Καιρός να ζήσουμε με λιγότερα,
πιο όμορφα, πιο ανθρώπινα και συλλογικά…

12.00: Συνεργείο Ποδηλάτων
15.00: Critical Mass
19.00: Ρεμπέτικη Κομπανία

Σούπα λουβάνα, Προβολές, Εναλλακτικά Έντυπα, Άγιος Βασίλης, Γκράφιτι, DJs (από τις 12.00 το μεσημέρι)

Συνδιοργανωτές:

Ο Σύνδεσμος Αντικαταναλωτών
Οι Άγρυπνοι Εντός των Τειχών
Οι Κοιμισμένοι Εκτός των Τειχών
Οι Φάλιες ΕναλλακτικάMedia
O Boυκώλος
Νεολαία από τη Φανερωμένη
Η Γκαλερύ Apotheke
και
άλλες Εύηχες Οργανώσεις

Οι προϋποθέσεις και οι προοπτικές μιας αντιφασιστικής κοινωνικής συμμαχίας

Σημειώσεις για κινηματικό προβληματισμό
1. Ο φασισμός δεν είναι απλά ζήτημα δράσης των φασιστικών ομάδων, (ΕΛΑΜ και Χρυσή Αυγή). Ενυπάρχει ως κοσμοαντίληψη μέσα σε μερίδα της κοινωνίας και εκφράζεται μέσα από συγκεκριμένες πολιτικές τοποθετήσεις και πρακτικές. Στην Κύπρο δεν έχουμε συγκροτημένο μαζικό φασιστικό κόμμα ή παράταξη. Και κατ' επέκταση δεν έχουμε ούτε ιδεολογικά καθαρό φασισμό που να αυτοπροσδιορίζεται ως τέτοιος. Έχουμε όμως κάτι πολύ χειρότερο – έναν κοινωνικά διάχυτο φασισμό που μπορεί να μην αρθρώνεται συστηματικά και ανοιχτά αλλά υποβόσκει ως έσχατη θέση που μπορεί να αναδειχτεί μέσα σε συνθήκες κρίσης. Αυτό είναι αποτέλεσμα της πρόσφατης βίαιης ιστορίας μας, της συνεχιζόμενης ηγεμονίας της μισαλλοδοξίας, του εθνικισμού και του μιλιταρισμού που εκφράζονται και αναπαράγονται από ισχυρούς θεσμούς και πραγματικότητες όπως την εκκλησία, το βαθύ κράτος (στην εκπαίδευση) και την στρατικοποίηση του νησιού. Οπόταν όταν μιλάμε για αντιφασιστική δράση θα πρέπει να είμαστε ξεκάθαροι. Δεν πολεμάμε απλά τους φασίστες. Πολεμάμε την φασιστική τροπή μέσα στην κοινωνία στην ολότητα της. Άρα αναδεικνύουμε τις ιδεολογικές αφετηρίες, τα πολιτικά κίνητρα και τις ιστορικές και δυνητικές συνέπειες των φασιστικών πρακτικών.

2. Δεν απευθυνόμαστε στους φασίστες ούτε μπαίνουμε σε διάλογο μαζί τους. Ο στόχος μας είναι η απομόνωση και η περιθωριοποίηση τους ως πολιτικούς δρώντες. Απευθυνόμαστε στην ευρύτερη κοινωνία μέσα από την κριτική μας στο φασιστικό φαινόμενο στις πολλαπλές του διαστάσεις. Και αυτό δεν μπορεί παρά να περιλαμβάνει και τις ιδεολογικές δεξαμενές από τις οποίες αντλεί οπαδούς και νομιμοποίηση – τον εθνικισμό, την ξενοφοβία, την πατριαρχία. Μια ουσιαστική αντιφασιστική κοινωνική συμμαχία θα πρέπει να αναπτύξει θεωρητικά και να υλοποιήσει πολιτικά μια ολοκληρωμένη και ολική αποδόμηση του φασισμού δημιουργώντας ένα τέτοιο κλίμα που δεν θα επιτρέπει την ανοιχτή δημόσια του προβολή, άμεση ή έμμεση. Και το αστικό κράτος έχει ρόλο να διαδραματίσει σε αυτό. Όχι εν είδη ποινικοποίησης και καταστολής, καθώς αυτό δύναται να έχει επικίνδυνες συνέπειες και για τον δικό μας χώρο, αλλά εν είδη εκστρατειών πληροφόρησης ενάντια στον ρατσισμό και υπερ της πολυπολιτισμικότητας, ενάντια στον εθνικισμό και υπερ της ειρηνικής συνύπαρξης κτλ.

3. Για να υλοποιηθεί η αντιφασιστική κοινωνική συμμαχία δεν αρκούν οι πολιτικές συνεργασίες. Αυτές είναι προϋπόθεση για κινητοποιήσεις που είναι απαραίτητες και μπορούν να δημιουργηθούν μέσα από μια οργάνωση τύπου ομπρέλας ή πλατφόρμας. Αλλά μέσα από την δημιουργία ενός μόνιμου διχτύου ομάδων και ευαισθητοποιημένων πολιτών κοινωνικά και πολιτικά πλουραλιστικό, θα μπορέσει να οικοδομηθεί ένα είδος κοινωνικής αυτοάμυνας που θα λειτουργεί κάπως αντανακλαστικά. Έστω αρχικά ως αντίδραση, παρά ως σχεδιασμένη δράση, που θα μπορέσει τουλάχιστον να περιορίσει τις δυνατότητες της ακροδεξιάς να δημιουργεί κρίσεις, εξάρσεις και υστερίες μέσα από την χρήση φυσικής και συμβολικής βίας ενόψει και της διαδικασίας επανένωσης της χώρας.


Ανοιχτή συνέλευση στην ΚΙΣΑ την Παρασκευή 18/12/09 18.30 για την συγκρότηση μιας Αντιφασιστικής Πρωτοβουλίας. Ελπίζω να καταλήξουμε κάπου μεθαύριο.

Για την εκλογή Ελτζίλ ως εκπροσώπου όλων των συντεχνιών εκπαιδευτικών της Κύπρου στον Οργανισμό Συντεχνιών Ευρωπαίων Εκπαιδευτικών (ETUCE)

Πλατφόρμα Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων Εκπαιδευτικών
«Ενωμένη Κύπρος» (ε/κ τμήμα)

Λευκωσία, 10 Δεκεμβρίου 2009

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Θεωρούμε πολύ θετικό γεγονός την εκλογή του συναγωνιστή δάσκαλου Σενέρ Ελτζίλ στον Οργανισμό Συντεχνιών Ευρωπαίων Εκπαιδευτικών (ETUCE) ως εκπροσώπου όλων των συντεχνιών εκπαιδευτικών της Κύπρου. Ο Σενέρ είναι καταξιωμένος και πανευρωπαϊκά γνωστός συνδικαλιστής, εκπαιδευτικός και αγωνιστής της δημοκρατίας, της ειρήνης και της λύσης του Κυπριακού. Είναι ένας από τους πρωτεργάτες του κινήματος «Αυτή η χώρα είναι δική μας» που συγκλόνισε όλη την Κύπρο με τις κινητοποιήσεις της. Ο Σενέρ έχει ταχθεί ανοικτά κατά της διχοτόμησης κι έχει δηλώσει επανειλημμένα ότι η ΤΔΒΚ είναι μαριονέτα και υποτελής στην Τουρκία. Εξάλλου πρέπει να τονιστεί ότι οι τουρκοκυπριακές εκπαιδευτικές συντεχνίες είναι νόμιμα εγγεγραμμένες στην Κυπριακή Δημοκρατία. Πρέπει, λοιπόν, να γίνει αντιληπτό απ’ όλους ότι οι Τουρκοκύπριοι είναι κομμάτι του κυπριακού λαού, γεγονός που κατανόησαν επαρκώς οι Ευρωπαίοι συνδικαλιστές εκπαιδευτικοί .

Η Πλατφόρμα Εκπαιδευτικών “Ενωμένη Κύπρος” θεωρεί ότι ο Σενέρ Ελτζιλ θα εργαστεί με όλες του τις δυνάμεις για την πληρέστερη εκπροσώπηση όλων των Κυπρίων εκπαιδευτικών στην ETUCE. Καλούμε τις ελληνοκυπριακές εκπαιδευτικές οργανώσεις να παραμερίσουν τις εθνικιστικές αγκυλώσεις και να συνεργαστούν με τις αντίστοιχες τουρκοκυπριακές μέσα σε ένα κλίμα εγκαρδιότητας και ειλικρίνειας για να οικοδομήσουμε όλοι μαζί την παιδεία της ειρήνης και να αγωνιστούμε από κοινού για τη λύση του Κυπριακού προβλήματος.

Venceremos

...Με δίχως σημαίες και δίχως ιδέες
δίχως καβάντζα καμιά
ντύθηκε η μέρα τα γούστα της νύχτας
και η ψυχή μου πηδά
στου απέραντου τη ψύχρα

...Σου ξαναδίνω το είναι μου τώρα
θωρακισμένε καιρέ
με μια σκληρή παγερή τρυφεράδα
σε πλησιάζω, μωρέ
μ' αυταπάτες πια δεν έχω

Νικόλας Άσιμος, Η ζαβολιά, 1986

Οι επόμενες 100 και κάτι μέρες

Μέσα στις επόμενες εκατό και κάτι μέρες συμπυκνώνεται μια διαδικασία δια μέσω της οποίας δεκαετίες εθνοφυλετικών προβλημάτων στην Κύπρο θα δουν είτε μια λύση είτε μια προέκταση της διχοτόμησης, ενορχηστρωμένης από τα εθνικιστικά κινήματα των δυο κοινοτήτων.
Μέσα σε αυτή τη διαδικασία, οι διάφοροι παίκτες παίζουν από κατανοητά μέχρι ακατανόητα παιχνίδια, κεντρικό όμως σημείο αυτών των αντιπαραθέσεων είναι είτε ο τερματισμός είτε η συνέχεια των εθνικών, φυλετικών, θρησκευτικών και άλλων κρίσεων οι οποίες οργανώθηκαν και έδωσαν το στίγμα τους κατά τη διάρκεια του 20ου και αρχές του 21ου αιώνα. Αυτό θα πρέπει να τερματιστεί μια για πάντα για να μπορέσουμε να προχωρήσουμε σε μια κοινωνία η οποία επιτέλους θα πρέπει να εγκαταλείψει όλο αυτό τον όλεθρο που συσσώρευσε το παρελθόν μας. Η επιμονή για επανάληψη του παρελθόντος από τις εθνικιστικές δυνάμεις θα πρέπει να μας οπλίσει με μια τέτοια θέληση, τόσο καταλυτική ώστε ΝΑ ΡΙΞΕΙ ΟΛΑ ΤΑ ΟΔΟΦΡΑΓΜΑΤΑ ΚΑΙ ΝΑ ΕΝΩΣΕΙ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ.
Οι δρόμοι με εμπόδια δεν έχουν καμιά θέση στη Κύπρο ασχέτως ότι κάποιοι τα χρειάζονται λόγω του ότι έχουν κτίσει μια ιδεολογία της οποίας αυτά είναι αναπόσπαστο κομμάτι.
Ας τραβήξουμε επομένως τον δικό μας δρόμο για την επανένωση της Κύπρου και ας αφήσουμε τις εθνοφυλετικές διαιρέσεις ως η φαντασίωση κάποιων οι οποίοι υπήρξαν μόνο ως οπισθοδρομικοί.

(Πλατφόρμα Εκπαιδευτικών Ενωμένη Κύπρος, Το Καλέμι 10, Δεκέμβρης 2009)

Το φάντασμα του Δεκέμβρη τζιαι στην Φανερωμένη (Σάββατο 5/12/09, 18.00)

"...Ο Δεκέμβρης ήταν εξέγερση μιας μειοψηφίας της εργατικής τάξης που ζει σ' αυτή τη γωνιά του κόσμου. Με τις πράξεις της, αυτή η μειοψηφία άσκησε κριτική στις σύγχρονες κοινωνικές σχέσεις, στην εργασία, στο εμπόρευμα, στο κράτος. Αυτή η καταστροφική και ταυτόχρονα δημιουργική κριτική ήταν αντικαπιταλιστική και όχι μεταρρυθμιστική, εξέφρασε την ανάγκη για το ξεπέρασμα των καπιταλιστικών σχέσεων..."

(Δεκέμβρης 2008 - Μια προσπάθεια να ανιχνεύσουμε τη δύναμη και τα όρια του αγώνα μας, ομάδα Blaumachen, July 2009) ολόκληρη η μπροσούρα στο www.blaumachen.gr

Σάββατο 5/12/2009, ώρα 18.00 στην Πλατεία Φανερωμένης
δημόσια προβολή του ντοκυμαντέρ "Μια κραυγή τον Δεκέμβρη"
θα ακολουθήσει πάρτυ δρόμου
Διοργάνωση από Νεολαία Φανερωμένης

Περιμένοντας την λύση

Αξιζει να ασχοληθει κανενας με την λυση του κυπριακου;..θωρω καμιαν μαθκια στα [ετσι θα τα πω] παραληρηματα του Μικελλιδη στον πολιτη....που τον τζαιρον που εβριζεν τους τουρκους σαν βαρβαρους γιατι εν εδεχετουν λυση ο ντεκτας, υστερα στο βρισιμο των κυπραιων σαν τριτοκοσμικων, ο σημερινος δρομος προς την υποστηριξη της διχοτομησης εν απλος..ο κοσμος του ασπρου μαυρου.. ακομα τζαι με τες καλλιτερες προθεσεις οδηγα στο αδιεξοδο..τζαι η απλοικοτητα της προβολης του εσωτερικου αγκρισαμτος σε κοινωνικο φοντο εν υπερβολικο..αλλα ατε ο καθενας με οτι νοιωθει..τζαι εν τζαι ο μικελιδης σαν cult figure συμπτωμα..

Εν μπορει να υπαρξει διχοτομηση...απλα οι τ/κ θα αναγνωριστουν σαν ενα ιδιοτυπο καθεστως στην ευρωπαικη ενωση..ο μικελιδης θα μουρμουρα, οιεθνικοφορνες θα φωναζουν κοκ..
η μη λυση εν απλα μια παρατεταμενη κριση..

Να το δουμεν τζαι λλιον που την οπτικη την αθρωπινης απελευθερωσης..που συνηθως εκφραζεται που την αριστερα ιστορικα..αλλα σαφως αφορα την ολοτητα εστω τζαι αν εν το αποσπασμα που αποκτα συνειδηση του ολου...
Κατ' αρχην η λυση του κυπριακου εν η καταργηση ενος ανενεργου μεν αλλα παντα εν δυναμει πολεμικου πεδιου..το οτι οι 2 κοινοτητες εν θελουν το πολεμο εν φανερο..γενικα στους κυπραιους φαινεται να μας αρεσκει να ακουωμεν για action παρα να μπλεκουμε..οπως οι αγωνιστες των σουβλακιων τζαι των πρωινων εκπομπων που εκλαιουνταν ουλλην την δεκαετια του 90, ως το 96, οτι "σαν θεμα αξιοπρεπειας" επρεπε να εχουμεν ενα νεκρο, τουλαχιστον, στην πρασινη γραμμη..τζαι αμα ειχαμεν 2 στα κοτσινοχωρκα τζηνοι φυσικα ηταν πισω παρακολουθωντας το θεαμα τζαι κατασκευαζοντας λογους πανω στον θανατο των αλλων..
Θελουν πτωματα για να κατασκευαζουν μισος..
Η λυση του κυπριακου με τουτην την εννοια οδηγα στην θετικη διασταση της αποστρατικοποιησης..δαμαι η νεοι [με συμπτωμα το 20% των φυγοστρατων] εν σαφως πιο μπροστα που την κοινωνια..η ιδεα οτι εν να στεκουν να φυλαουν 2 χρονια μια παραλογη διαχωριστικη γραμμη, αρκεψεν να τους φαινεται κουφη..τζαι οπως θα ειδοποιησει τζαι η Ελλαδα τα τεκνα της δακατω συντομα, τα οπλα στοιχιζουν σε περιοδο οικονομικης κρισης..

Ομως τα κερδη που την εμπεδωση ενος καθεστωτος ειρηνης εν τα λλιοτερα..στο βαθος τουτης τη ιστοριας του κυπριακου υπαρχει κατι βαθυτερο..το κυπριακο εκτος που την διασταση του πολιτικου προβληματος, εν τζαι ενα ειδος ιστορικης αλλοτριωσης..καποτε το κυπριακο ηταν προβλημα αντι-αποικιακο..υστερα, την περιοδο 1960-80 αποκτησε, στην διεθνη του διασταση, τζαι μια πτυχη αντι-ιμπεριαλιστικης διεκδικησης - η οποια ομως οικειοποιηθηκε/εκφραστηκε παραπανω που τους ε/κ αφου οι τ/κ εβρεθηκαν κλεισμενοι στα γκετο που το 63.. τουτες οι διαστασεις που εκαμαν το κυπριακο τζαι θεμα της αντιπαραθεσης της δυσης με τον τριτο κοσμο, ετελειωσαν..σημερα η κυπρος ανηκει στον πυρηνα του παγκοσμιου συτηματος...με μια ειρωνικη στροφη της ιστορικης διαλεκτικης [the cunning of history] οι κυπραιοι σαν συνολο, στον βαθμο που τους ανηκει ουλλους η κυπριακη δημοκρατια, εβρεθηκαν κερδισμενοι - ετσι το οικοπεδο εμεινεν τους..ακομα τζαι στην βορεια κυπρο η τουρκια εβρεθηκεν αναγκασμενη να στηριζει [τζαι να επιχορηγα] ενα μη αναγνωρισμενο καθεστως αντι να προσαρτησει την εδαφικη εκταση...
Σημερα η μνημη της περιοδου 60-74 λειτουργα οϊ πκιον σαν ιστορικη συνεχεια αλλα σαν ενα ειδος αλλοτριωσης..σημερα εμεινεν η εικονα, το συμβολο χωρις αναφορα στην πραγματικοτητα..τζαι το συμβολο διαχειριζουντo οσοι θελουν να διατηρησουν μιαν εξουσια που σκοπιμα εν θελει να ερτει σε επαφη με την πραγμαιτκοτητα - για να χειραγωγει οπως το ιερο..οπως η εθνικοφροσυνη στην ελλαδα, ας πουμε, εστηριζεν για σχεδον εναν αιωνα ενα γερμανο βασιλια, ενω στην λαικη της ρητορικη επεμενε στην καθαροτητα του αιματος, της γλωσσας κλπ..
Η ρητορικη της καθαροτητας, οπως τζαι η αποσπασματικη αναφορα στο 74 σημερα [στην 20 τζαι οϊ στις 15 του ιουλη, στο 74 τζαι οϊ στο 63, στα εγκληματα σε βαρος των ε/κ τζαι οϊ σε τζηνα σε βαρος των τ/κ] λειτουργα σαν ενας μυθος νομιμοποιησης ενος καθεστωτος εγκλωβισμου...ιστορικα το "εθνικο" [σαν πιστη πριν το 50 τζαι σαν προβλημα υστερα] παντα ελειτουργαν σαν μηχανισμος καταπιεσης της κοινωνικης συγκρουσης...της αμφισβητησης που γεννα το νεο..
Σημερα η αντιφαση αναμεσα στην κυριαρχη ιδεολογια τζαι την πραγματικοτητα εν πιο εντονη...τζαι η απελευθερωση του μελλοντος περνα μεσα απο την κριτικη τζαι υπονομευση του οικοδομηματος της αλλοτριωσης..
Για τουτον, για να παραφρασω του σιτουασιονιστες του 68, μπορουμε να πουμε οτι οποιοι μιλουν για κοινωνικη αλλαγη, η κριτικη της εξουσιας, τζαι αδυνατουν να δουν τον εγκλωβισμο της κοινωνιας στο εθνικο, η αναπαραγουν σαν εκφωνητες την ρητορικη του εθνικου,
"κουβαλουν ενα πτωμα στο στον λογο τους"..

Το οτι η λυση εν ενα ειδος ιστορικου περασματος φαινεται τζαι που την ετεροκλητη συμμαχια που θελει λυση..η δυση που το επροκαλεσεν εν ενδιαφερεται πκιον ακριβως για το ειδος της λυσης - οπως παλια, ας πουμε, επροτιμαν την διπλη προσαρτηση..τωρα απλα θελει να φυει το ζητημα σαν ενα καταλοιπο...
στο εσωτερικο της κυπρου υπαρχουν σαφως 2 κοινωνικες - πολιτικες δυναμεις που στηριζουν την λυση - η αριστερα τζαι οι φιλελευθεροι - του δησυ αρχικα αλλα λογικα θα βρεθουν φιλελευθεροι του κεντρου...
αλλα τουτα εν τα συνειδητα κομμαθκια της πολιτικης..η λυση εν τζαι στην καθημερινοτητα τζαι πρεπει να βοηθηθει να φκει στην επιφανεια..εν τζηνες οι στιγμες , απαγορευμενες σκεψεις, που καμνουν εναν μιτσην να μεν θελει να παει στρατο, εναν προσφυγα να σκεφτεται οτι εν καλα να μπορεσει να συνεχισει την ζωη του επιτελους με την οικογενειακη κληρονομια, τον κοσμο που εν καταλαβει γιατι γινεται τουτη ουλλη η ιστορια τωρα που ειμαστεν στην ευρωπη, στες συντεχνιες τζαι τους εργολαβους που θωρουν στην λυση μια τεραστια οικονομικη επενδυση..

Εν συμβιβασμος πραγματικα η ομοσπονδια;
Αν υπαρχει κατι οδυνηρο πραγματικα εν το δραμα του 74..τζαι τζηνοι που αναλωνονται να το θυμιζουν εν τζηνοι που υποβαλαν τους συγγενεις των αγνοουμενων σε τζηνην την φρικτη εμπειρια του να εν εκθεμα πονου για να πουλουν καποιοι εθνικο προβλημα..το οδυνηρο ενι οτι καθε μερα οι γεροι πεθανισκουν τζαι η εικονα του παρελθοντος που κουβαλουν χανεται..ο 60αρης σημερα ηταν 25 χρονων τοτε..ο 50αρης 15..τουτη εν η αδυσωπητη ιστορια του βιογραφικου χρονου..δαμαι μπορει να υπαρχει πονος γιατι χανουνται οι μνημες τζαι κλειουν οι βιογραφικοι χρονοι χωρις ενα ειδος ολοκληρωσης στον δημοσιο χρονο..

Αλλα η ομοσπονδια σαν πολιτικη δομη ενεν συμβιβασμος..εν ιστορικη προοδος..
Τον τζαιρον που οι προυχοντες αποφασιζαν επρεπεν να γινει αγωνας για το δικαιωμα ουλλων [τζαι αρα της πλειοψηφιας σε μιαν κοινωνια η κοινοτητα] να αποφασιζουν..τοτε η εννοια της διαφορετικοτητας ηταν καθετη/ιεραρχικη τζαι ανεμιζαν την τζηνοι που ειχαν εξουσια...υστερα που την ολοκληρωση της ιστορικης δημοκρατικης επαναστασης [που συμπεριλαμβανε τζαι την παγκοσμια αντι-αποικιακη εξεγερση] το προβλημα εμετατοπιστηκεν στο δικαιωμα των μειοψηφιων να υπαρχουν...εφοσον ουλλοι οι αθρωποι εν ισοι, πρεπει να εν τζαι ιδιοι;
Ιδου το ερωτημα της δεκαετιας του 60....
Αν η πλειοψηφια σε μια ιστορικη στιγμη πιστευκει οτι πρεπει να λιθοβολουν την πουτανα, η την γυναικα που της αρεσκει το μη-μονογαμικο σεξ, εν σωστο;
Αν μια κοινωνια θεωρει οτι η μειοψηφια του 15% [οι ομοφιλοφιλοι ας πουμε] εν πρεπει να εχουν δικαιωμα υπαρξης, εν λογικο;
Μπορει μια πλειοψηφια να υποχρεωσει μιαν μειονοτητα να ενταχθει σε αλλο κρατος - σε ενα κρατος που θα την εθεωρεν μιασμα- οπως ηταν η περιπτωση των τ/κ με την ενωση;
Το κυπριακο εν ηταν μια παραδοξη περιπτωση..εδειξεν αντιθετα που την δεκαετια του 50 τα προβληματα που υπαρχουν σε πολυπολιτισμικες κοινωνιες αμα εφαρμοζεται η απλη λογικη της πλειοψηφιας..
Ποια εν η πλειοψηφια τζαι ποια η μειοψηφια; τραβας λλιον τα συνορα παρα δα η παρα τζιει τζαι αλλασουν τα δεδομενα..Το κασμιρ εν μια μειονοτικη διαμαχη στην ινδια, αλλα αν ανηκεν στο πακισταν θα ηταν διαφορετικα σαφως τα δεδομενα..το συνορο εν μια γραμμη στον χαρτη..μια γραμμη της ιστοριας πανω στην γεωγραφια..αλλα η ιστορια εν μεταβατικη..

Περα ομως που τες κοινοτητες, οι οποιες εν τζαι εναν ειδος θρησκευτικης κληρονομιας που αργα η γληορα εν να ξεπεραστουν για πολλους, η αισθηση οτι υπαρχουν ορια στο ιντα που μπορει να καμει μια συγκυριακη πλειοψηφια εν σημαντικη..το οτι εκολλησεν ο ορος περιρεουσα ατμοσφαιρα εν καλον..για να αθθυμιζει εναν ειδος αυταρχισμου που εισιεν ομως πολλα βαθυτερες ριζες..γιατι πρεπει να αθθυμουστεν οταν εσκοτωθηκαν πολλοι αθωοι τζαι η πλειοψηφια εσιωπησεν..που ηταν η πλειοψηφια στο λευκονοικο οταν ελυντσαραν οι μασκοφοροι του γριβα τον Μενοικο;

Η αποκεντρωση της εξουσιας που το κεντρικο κρατος τζαι η προστασια της αυτονομας των διαφορετικων, εν βασικο στοιχειο της διευρευνσης της δημοκρατιας προς την απελευθερωση - τζαι οϊ της καταναλωτικη χρηση της δημοκρατιας σαν χωρου χειραγωγησης των θεατων οπως καμνουν οι τηλεορασεις τζαι οι πολιτικοι-δικηγοροι..

Τζαι, που μιαν ριζοσπαστικη σκοπια, η εμπλοκη με την λυση, ενεν θεμα του τι θα γενει σε ενα δησμοψηφισμα αλλα το απλωμα της διαδικασιας επανενωσης σαν διευρυνσης της δημοκρατιας προς την τοπικη αυτοδιαχειριση..
Ουσιαστικα οι απορριπτικοι θελουν την διατηρηση του εγκλωβισμου των 2 κοινοτητων σε ενα πεπλο αγνοιας τζαι αλλοτριωσης των ιστορικων τους πιθανοτητων για να διαχειριζονται τζηνοι τα συμφεροντα τους..
Η λυση αντιθετα προυποθετει το απλωμα στην κοινωνια μιας συνειδησης για τες ιστορικες τζαι γεωπολιτκες δυναμικες..ενα ειδος ιστορικης συνειδησης στην οποια οι αθρωποι συμμετεχουν..οι αστοι εν να θωρουν αλλην προοπτικη τζαι οι προλεταριοι αλλην, στην λυση του κυπριακου..οπως εν παντα τα ιστορικα περασματα..
Το ανοιγμα του κλουβφκιου εν απελευθερωτικο που μονο του..

απόσπασμα που ανάρτηση του λινοπάμπακου
ολόκληρο το κείμενο στο
www.sirmastocomputer.blogspot.com

Διακοινοτική Κίνηση Πολιτών για Λύση – Επανένωση – Ειρήνη ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ

1.      Η διαδικασία των διαπραγματεύσεων πλησιάζει στη τελική κρίσιμη φάση. Οι δύο ηγέτες εμφανίζονται αποφασισμένοι να προωθήσουν τη διαδικασία παρ’ όλες τις δυσκολίες που εμπεριέχει. Η Ελλάδα και η Τουρκία όπως και η Ε.Ε. και τα Ηνωμένα Έθνη εκφράζουν την υποστήριξη τους σε λύση. Όμως το αρνητικό πολιτικό κλίμα που καλλιεργείται από τις δυνάμεις που εναντιώνονται στη λύση και στις δύο πλευρές, δίνει την εντύπωση ότι είναι πιο ηχηρό. Αυτή η κατάσταση, η οποία τείνει να επισκιάζει τα πλεονεκτήματα μιας λύσης και καλλιεργεί τον φόβο, καθιστά τη ενωμένη δράση των δυνάμεων της λύσης επιβεβλημένη.
2.      Είναι ακριβώς για αυτό τον λόγο που Συντεχνίες, ΜΚΟ και άλλες οργανώσεις και φορείς της κοινωνίας και ανεξάρτητοι πολίτες από τις δύο πλευρές της πράσινης γραμμής, συναντήθηκαν για να:
         Εκφράσουν την αποφασιστικότητα τους να δουλέψουν μαζί προς υποστήριξη των προσπαθειών των δύο ηγετών να λύσουν το κυπριακό πρόβλημα, αξιοποιώντας το θετικό κλίμα αυτής της περιόδου.
         Να δώσουν την ελπίδα και την θετική προοπτική στους πολίτες ότι η λύση είναι εφικτή και μπορεί να έρθει σύντομα.
         Να οργανώσουν αποτελεσματική εκστρατεία για την κατανόηση από τους πολίτες της άμεσης ανάγκης για λύση και τα οφέλη που αυτή θα φέρει.
3.      Καλούμε τους δύο ηγέτες των κοινοτήτων να προχωρήσουν αποφασιστικά, θαρραλέα και χωρίς χρονοτριβή για λύση με βάση τις προσυμφωνημένες παραμέτρους, για μια Διζωνική, Δικοινοτική Ομοσπονδία βασισμένη στη πολιτική ισότητα με μια κυριαρχία και μία διεθνή προσωπικότητα και ιθαγένεια.
4.      Αρχίζουμε την διαδικασία για τη δημιουργία μιας διακοινοτικής κίνησης που θα παρεμβαίνει στα πολιτικά δρώμενα και που ενώνει όλες τις οργανώσεις και όλους τους πολίτες στον αγώνα για επανένωση, αμοιβαίο σεβασμό, κατανόηση και συμφιλίωση όλων των κατοίκων της Κύπρου.
Προτεινόμενες δράσεις:
Για την προώθηση των πιο πάνω στόχων προχωρούμε να οργανώσουμε, μέσα στο Δεκέμβρη, συλλαλητήριο για να διατρανώσουμε τη θέληση μας να αγωνιστούμε για την επανένωση της παρτίδας μας χωρίς άλλες καθυστερήσεις. Η συντονισμένη δράση μας θα συνεχιστεί μέχρι φτάσουμε στον επιθυμητό στόχο ο οποίος δεν είναι άλλος από τη λύση του προβλήματος που θα έχει σαν αποτέλεσμα μια πατρίδα ενωμένη, αποστρατικοποιημένη, ομόσπονδη και ειρηνική απαλλαγμένη από διαχωριστικά συρματοπλέγματα.

NAME
ORG./GROUP
Takis Hadjidemetriou

Shener Elcil
KTOS
Huseyin Akansoy
Bi-Communal Initiative of Missing

Gius Bayada
New Cyprus Association

Chrysostomos Pericleous
Cypriots’ Voice

Nicos Trimikliniotis
Symfiliosis/Uzlasma

Themos Demetriou
ETEK ex-chairman

Salih Oztoprak

Christos Efthymiou Stavrou
Bi-Communal Initiative of Missing

Sevgul Uludag
Investigative Journalist

Christos Hadjipapas
Writer’s Union

Costas Shammas
Peace Centre

Elena Sophocleous
Civil Engineer Association

Ahmet Djavit An
historian

Charalambos Pericleous
Kontea Heritage Foundation

Gregoris Ioannou
Teacher's Platform United Cypurs

Christos Zanos
Playwright

Tryphonas Andreou
Limassol Civil Initiative “ Solution-Reconciliation-Peace”

Chara Makriyianni
Association Historical Dialogue

Soteris Vlachos

Thoukis Thoukidides
New Cyprus Association

Nadia Karayianni
NGO Support Centre

Constantina Zanou
Historian

Christos Shamaris
Civil engineer

Yiannos C. Ioannou
Economist

Gaston Neocleous
Economist. Active in Environmental, Social and Cultural.

Michalis Avraam
NGO Support Centre

Yiorgos Lambrou,

Takis Konis

Iacovos Charalambous
Electrical Engineer

Ioannis Ioannou
ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ 2003

Christakis Partasides
Economic analyst/businessman

Murat Erdal Ilican

Corina Demetriou
Symfiliosis/Uzlasma

Maria Hadjipavlou
Ass. Professor University of Cyprus

Ricardo Lopez

Sylva Pantelidou-Lopez

Hakan Mapolar

Βασίλκα Χατζήπαπα

Αύγης Χατζήπαπας

Σοφία Χατζήπαπα

Demetris Totos
Mechanical Engineer

Despina Pasia
Falies Alternative Media
www.falies.com

Christakis Anastasiou
Veterinary surgeon

Yiannis Laouris,
Future Worlds Center

Myron Pounas
Economist

Venizelos Efthymiou
Electrical Engineer

Andrea Nicolaou
Association Historical dialogue

P. Karathanasis

Xenia Constantinou

Alecos Tringides

Gabriella Philippou
Psychotherapist – Counsellor/Trainer for Personal and Professional Development

Iordanis Pallikaras

Effie Gavriel
Mykonou 4 - 6058 - Larnaca

Loulla Efthymiou
Private employee

Becca Townsend

Evren Inancoglu

Androulla Shati
Teacher

Costis Ahniotis
Teacher's Platform United Cypurs

Dr Andrekos Varnava,
Lecturer in Modern History Flinders University, Australia.

Charalambos (Chambis) Kiatipis
individual

Gina Chappa

Michael Michael
Electrical Engineer

Andri Christoudia

Serkan Gumuskut

Akis Lordos
Developer/Hotelier

Popi Avraam
Actress

John Constantinou
NCA

Apostolos Ignatiou

Christos Neocleous
Economist

Alkis Sarris
Entrepreneur

Timos Misseris

Vehit Nekipzade    

Ali Uskuri              

Bener  Borhan       

Alex  Reid            

Ugur  Hoca           

Haldun Oktay       

Bumin  Bezmen    

Dilek Kaya           

Aziz Kaya            

Teoman Oktay      

Turkay Fotalı        

Ahmet S.Oktay    

Tamer Dayıoglu    

Nicos Lazarou

Mike Onisiphorou


Τούτα εν μερικά μόνο που τα ονόματα που στηρίζουν την δικοινοτική πρωτοβουλία. όσοι θέλουν να εμπλακούν στείλτε τα στοιχεία σας (όνομα, ομάδα/ιδιότητα, τηλέφωνο, ήμεηλ) στην διεύθυνση efthymiou.assoc@cytanet.com.cy για να σας συμπεριλάβουμεν. Το κίνημα της επανένωσης χτίζεται σιγά σιγά αλλά σταθερά. Τούτον έννεν απλά κάποιον ψήφισμα υπερ της επανένωσης. Εν δέσμευση συμμετοχικής κινηματικής δράσης προς την επίτευξη της. Αν δεν εμπλακεί η κοινωνία στην διαδικασία της επανένωσης, η συμφωνία αν επιτευχθεί θα είναι αβέβαιη τζιαι αμφίβολη στην εφαρμογή της. Οπόταν κανεί πιον να καρτερούμεν τους πολιτικούς. Να φκούμεν μπροστά τζιαι να απαιτήσουμεν την επανένωση. έτσι ώστε να την νιώσουμεν σαν δική μας διαδικασία.

Έτσι αγωνίζονται οι τουρκοκύπριοι εργαζόμενοι

Αλληλεγγύη στους 16 τ/κ συλληφθέντες στις σημερινές συγκρούσεις έξω από την τ/κ βουλή

Κλιμακώθηκαν σήμερα οι απεργιακές κινητοποιήσεις των συνδικάτων του τ/κ δημόσιου τομέα ΚΤΑΜΣ, ΚΤΟΣ και ΚΤΟΕΟΣ με διαδήλωση έξω από την τ/κ βουλή που συζητούσε την πρόταση νόμου της κυβέρνησης Έρογλου για το καθεστώς εργασίας των νεοπροσληφθέντων στον δήμοσιο τομέα. Το συγκεκριμένο νομοσχέδιο προνοεί μεταξύ άλλων μείωση των μισθών στο μισό για όλους τους νεοπροσληφθέντες στον δημόσιο τομέα όπως δάσκαλους, καθηγητές, διοικητικό και γραμματειακό προσωπικό κτλ. Τα συνδικάτα του δημόσιου τομέα εδώ και μερικές βδομάδες αντιστέκονται και αγωνίζονται στους δρόμους όμως η κυβέρνηση Ερογλου επιμένει. Στις σημερινές κινητοποιήσεις συνελήφθηκαν 16 διαδηλωτές που επιχείρησαν να σπάσουν τον αστυνομικό κλοιό και να περάσουν στο κτίριο της βουλής όπου θα ψηφιζόταν το νομοσχέδιο. Αυτή τη στιγμή διεξάγονται διαπραγματεύσεις μεταξύ των συνδικαλιστικών οργανώσεων και των κομμάτων της αντιπολίτευσης από την μια και της αστυνομίας από την άλλη για την απελεύθερωση τους.

Για την απεργία στο Καφέ Λα Μοντ

Η απεργία στο Καφέ Λα Μοντ κράτησε 3 βδομάδες (14/10/09-4/11/09) και αποτέλεσε έμπρακτη αμφισβήτηση της εξατομίκευσης των εργασιακών σχέσεων προτάσσοντας τον συνδικαλισμό ως συγκεκριμένη πολιτική στάση και όχι απλά ως αφηρημένο συνταγματικό δικαίωμα. Ο αγώνας των απεργών στηρίχτηκε από αρκετό κόσμο και κατάφερε να πετύχει σε πρώτο στάδιο την αναγνώριση της συνδικαλιστικής εκπροσώπησης και τη δέσμευση για το ξεκίνημα των διαπραγματεύσεων. Έσπασε δηλαδή την αρχική άτεγκτη στάση της εργοδοσίας που αρνιόταν καν να συνομιλήσει με συνδικαλιστικούς εκπροσώπους των υπαλλήλων της. Για αυτό και έγινε η ταχτική υποχώρηση της επιστροφής στην εργασία κατά την διάρκεια των διαπραγματεύσεων που προγραμματίζονταν για αυτή τη βδομάδα. Ας δούμε λίγο το ιστορικό αυτής της απεργίας.

Οι εργαζόμενοι στην συγκεκριμένη αλυσίδα εστιατορίων ήταν ανοργάνωτοι με ότι αυτό συνεπάγεται στην πράξη: 9ωρη μέρα και 6ήμερη βδομάδα εργασίας, καθόλου ωφελήματα και μισθούς που κυμαίνονταν γύρω από 600 ευρώ για ανειδίκευκτη εργασία μέχρι 1100 ευρώ για ειδικευμένη εργασία το μήνα. Πριν δυο χρόνια, όταν κάποιοι ανάλαβαν πρωτοβουλία για συνδικαλιστική οργάνωση, εξαναγκάστηκαν τελικά σε παραίτηση από την εργοδοσία και το εγχείρημα τους έμεινε μετέωρο. Αυτή τη φορά όμως οι εργατικές δυνάμεις συντονίστηκαν καλύτερα. Αυτοί που ανάλαβαν την πρωτοβουλία ήρθαν έγκαιρα σε επαφή με την ΠΕΟ και κατάφεραν να εξασφαλίσουν την στήριξη της. Συνολικά εντάχθηκαν στο συνδικάτο της ΠΕΟ 40 άτομα. Όταν όμως η εργοδοσία έτριξε τα δόντια της και προσπάθησε να μάθει ποιοι πρωτοστάτησαν στην κίνηση, μόνο οι μισοί τόλμησαν την σύγκρουση.

Η εργοδοσία προσπάθησε να κτυπήσει εν τη γενέση την κινητοποίηση των υπαλλήλων της προσφέροντας τους άδεια μετ' απολαβών, ενώ προχώρησε στην πρόσληψη απεργοσπαστών και στην μεταφορά υπαλλήλων από άλλα εστιατόρια στο εστιατόριο της Ακροπόλεως. Οι απεργοί όμως με τους συνδικαλιστές της ΠΕΟ στο πλάι τους ήταν αποφασισμένοι να αγωνιστούν. Από το πρωί μέχρι αργά το βράδυ για 3 βδομάδες πικετοφορούσαν, φώναζαν συνθήματα και καλούσαν τους συναδέλφους τους να απεργήσουν και αυτοί ενώ καλούσαν τους πελάτες να μην επισκέπτονται το εστιατόριο. Πολλοί δεν έμπαιναν καν στο Μαρκς εντ Σπένσερ για ψώνια προκαλώντας τεράστιες ζημιές στην εταιρεία. Οι απεργοί σε συνεργασία με την ΠΕΟ και αλληλέγγυους πολίτες κλιμάκωσαν την κινητοποίηση πραγματοποιώντας παρεμβάσεις διαμαρτυρίας και στα άλλα εστιατόρια της εταιρείας.

Η εργοδοσία προσπάθησε ανεπιτυχώς να ποινικοποιήσει την απεργία με το ΚΕΒΕ που κρατά γενικά πιο σκληρή στάση από την ΟΕΒ να ζητά αστυνομική παρέμβαση. Η ΣΕΚ έμεινε ουδέτερη σε αυτή την μάχη μέχρι την τελευταία στιγμή που ζήτησε να μετέχει στις διαπραγματεύσεις αλλά είσπραξε την άρνηση της εργοδοσίας. Η ουδετερότητα της ΣΕΚ στοίχισε στους απεργούς του Καφέ Λα Μοντ καθώς παρεμπόδισε την προοπτική απεργίας αλληλεγγύης στο Μαρκς εντ Σπένσερ όπου οι πλείστοι οργανωμένοι εργαζόμενοι ανήκουν στις τάξεις της. Αντίθετα η ΕΤΥΚ, ένα συνδικάτο της εργατικής αριστοκρατίας των τραπεζοϋπαλλήλων εξέφρασε την στήριξη του στους απεργούς όπως και η ΕΔΟΝ. Η εργοδοσία προσπάθησε να χρησιμοποιήσει την ίδια επικοινωνιακή στρατηγική όπως στην απεργία του Τζιάμπο να παρουσιάσει δηλαδή τους απεργούς ως μια προβληματική και εγωιστική μειοψηφία και την ΠΕΟ ως παρείσαχτη δύναμη στα εσωτερικά της εταιρείας. Εξανάγκασε έτσι αρκετούς υπαλλήλους της στον δημόσιο εξευτελισμό μιας διαμαρτυρίας ενάντια στους απεργούς συναδέλφους τους έξω από το Υπουργείο Εργασίας με σύνθημα “Δεν θέλουμε συντεχνίες”. Πρόκειται για την καταβαράθρωση κάθε ίχνους εργατικής αξιοπρέπειας. Επειδή είναι ένα πράγμα κάποιος να φοβηθεί να απεργήσει και άλλο το να διαφημίζει την απεργοσπαστική του στάση.

Ως προσωπικό μπλογκ Νεκατώματα και ως συντακτική ομάδα Φάλιες δημοσιοποιήσαμε την απεργία από την αρχή και καλέσαμε διαδιχτυακά σε μποϋκοταζ στις επιχειρήσεις του συγκεκριμένου ομίλου εταιρειών ως ένδειξη έμπρακτης αλληλεγγύης στους απεργούς. Διάφοροι μπλόγκερς και μη ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα και κράτησαν το ζήτημα ανοιχτό στην δημόσια σφαίρα σπάζοντας την συνομωσία της σιωπής από τα αστικά ΜΜΕ που με εξαίρεση 2-3 ανταποκρίσεων από το ΡΙΚ και το Πλας Τι βι αγνόησαν την απεργία. Αυτή η διασύνδεση απεργών και ακτιβιστών μπλόγκερς αποτελεί πλέον κινηματικό κεκτημένο καθώς απόκτησε αυτή τη φορά πολύ περισσότερο βάθος απότι στην απεργία στο Τζιάμπο. Αυτή τη φορά οι ίδιοι οι απεργοί αντιμετώπισαν τις ιστοσελίδες μας σαν δικό τους χώρο έκφρασης και το μέρος όπου αποτυπωνόταν το χρονικό του αγώνα τους.

Και καθώς φαίνεται ότι ο αγώνας συνεχίζεται και αναμένεται να κλιμακωθεί με δεύτερη απεργιακή κινητοποίηση προσεχώς δηλώνουμε ότι θα συνεχίσουμε να είμαστε παρόντες. Σύμφωνα με την πληροφόρηση που παίρνουμε από τους απεργούς από την μέρα επιστροφής τους στη δουλειά δέχτηκαν έναν αισχρό πόλεμο από την εργοδοσία και από συγκεκριμένους απεργοσπάστες. Τοποθετήθηκαν κάμερες στην αίθουσα προσωπικού και προσπάθησαν να διασκορπίσουν τους απεργούς της Ακροπόλεως στα άλλα εστιατόρια. Με την παρέμβαση της ΠΕΟ έγινε συμβιβασμός και η πλειοψηφία των απεργών έμεινε μαζί στην Ακροπόλεως. Όμως μείωσαν τις εργάσιμες ώρες στους παρτ τάιμ και έδωσαν ανεπιθύμητα ωράρια στις μάνες εργαζόμενες με αποτέλεσμα να τους δημιουργήσουν δυσκολίες με τις οικογενειακές τους υποχρεώσεις. Το αποκορύφωμα ήταν η ανεπίσημη μετάθεση ενός μάγειρα απεργού από την κουζίνα στην αποθήκη χωρίς να του δοθεί αιτιολόγηση γραπτώς. Όταν αυτός ζήτησε εξηγήσεις του είπαν να δώσει παραίτηση και να τον αποζημιώσουν με 3 μισθούς. Το κλίμα στο Καφέ Λα Μοντ είναι βαρύ. Η υπομονή στερεύει και η προοπτική μιας εκ νέου απεργιακής κινητοποίησης χωρίς πλέον κανένα περιθώριο για τακτικές υποχωρήσεις είναι ορατή.

Γρηγόρης

Δια-ιδεολογικό μέτωπο λύσης οξά εναλλαχτικός λόγος υπερ της επανένωσης;

Επειδή το θέμα άρκεψεν να συζηθκιέται λαλώ να επιχειρήσω να πάρω θέση.
1.Η λύση του κυπριακού εν μονόδρομος. Η επανένωση αποτελεί ιστορική αναγκαιότητα τζιαι η ολοκλήρωση της διαδικασίας κατάργησης του εσωτερικού συνόρου εννά λειτουργήσει ανανεωτικά για την ζωή στη χώρα σε πολλές διαστάσεις. Οπόταν πρέπει να εμπλακούμεν πιο ενεργά σε τούτη τη διαδικασία τζιαι να συμμετέχουμεν ουσιαστικά χωρίς αναστολές του στυλ δεν μας ενδιαφέρουν οι κόντρες εξουσίας ενός αστικού ζητήματος. Το διακύβευμα της λύσης ή της μη λύσης εν μεγάλον με προεκτάσεις που αφορούν ολόκληρη την κοινωνία.
2.Πως δρούμεν όμως; Το σχήμα που συζηθκιέται εν τζίνον της διακομματικής τζιαι πλουραλιστικής συσπείρωσης πάνω στη λογική της άμεσης λύσης μέσα που την άσκηση πίεσης για μιαν συμβιβαστική κατάληξη των συνομιλιών τζιαι μιαν τελική συμφωνία μεταξύ των ηγετών των κοινοτήτων. Τούτη η συσπείρωση οργανώνεται πρώτα τοπικά (οι Λεμεσιανοί εκάμαν την αρκή) τζιαι μετά παγκύπρια. Η ιδέα εν να μεν προταχθεί το ιδεολογικό ζήτημα που εν συνταγή κατακερματισμού, αλλά η λογική η πολιτικής ενότητας εντός του υπο δημιουργία κινήματος πάνω σε συγκεκριμένη πολιτική βάση, την υποστήριξη της διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας στο επερχόμενο δημοψήφισμα. Το πλαίσιο υπάρχει – το τελικό λεκτικό της συμφωνίας εννά αποτελεί θέμα διαπραγμάτευσης ως το τέλος. Η λογική εννά δράσουμεν έγκαιρα, να συμβάλουμεν στην διαμόρφωση θετικής κοινής γνώμης πριν να εν πολλά αργά. Να μεν πάθουμε όπως το 2004.
3.Η άλλη άποψη εν να προβούμεν σε μιαν ριζοσπαστική ανάλυση της διαδικασίας της επανένωσης τζιαι να αννοίξουμεν θέματα που εν κλειστά προς το παρόν – η κατάργηση των βάσεων, η απαλλοτρίωση της γης της εκκλησιάς τζιαι του εβκαφ για μιαν λύση του περιουσιακού υπερ των χρηστών τζιαι των μικρο-ιδιοκτητών, η αξιοποίηση του συνεργατισμού για την ανοικοδόμηση, η πλήρης αποστρατικοποίηση κτλ. Σε τούτην την βάση εν θα μπορέσουμεν να συνεργαστούμεν με τους φιλελευθέρους ούτε εννά μπορέσουμεν να πετύχουμεν μαζικότητα, αλλά εννά αρθρώσουμεν έναν εναλλαχτικό λόγο που λείπει που την δημόσια σφαίρα.
4.Εν λάθος να δούμεν τούτες τες 2 λογικές ως αντιφατικές. Μπορεί να μεν μπορούν να συνυπάρξουν μαζί κινηματικά, αλλά αλληλοσυμπληρώνουν η μια την άλλην. Επειδή που την μιαν βοηθούμεν ουσιαστικά στην δημιουργία ενός μετώπου λύσης με προοπτικές μαζικής συσπείρωσης τζιαι ουσιαστικής συμβολής στην διαδικασία της επανένωσης τζιαι που την άλλη προβάλλουμεν μιαν εναλλαχτική λογική που αναφέρεται στο περιεχόμενο της επανένωσης τζιαι με πιο μακροπρόθεσμο ορίζοντα στες προοπτικές της δικοινοτικής πλέον κινηματικής δράσης στο νέο πλαίσιο. Οπόταν να δουλέψουμεν το επόμενο διάστημα πάνω τζιαι στους 2 άξονες – το δια-ιδεολογικό μέτωπο λύσης στην βάση της πολιτικής συνεργασίας με τους φιλελεύθερους τζιαι παράλληλα στην ανάπτυξη μιας ριζοσπαστικής νοηματοδότησης της επανένωσης που θα ανιχνεύσει τες κινηματικές προοπτικές στην πορεία για την επανενωμένη Κύπρο.

Θέσεις για το ζήτημα της οργάνωσης – σημειώσεις για ένα κινηματικό προβληματισμό

Το κείμενο αυτό γράφεται με αφορμή τις πρόσφατες κινηματικές διεργασίες που έφεραν μαζί στο δρόμο ανθρώπους από διαφορετικές πολιτικές τάσεις. Θεωρούμε ότι ένας διάλογος για το ζήτημα της οργάνωσης θα είναι γενικότερα χρήσιμος και βοηθητικός και καταθέτουμε εδώ κάποιες θέσεις που μπορεί να αποτελέσουν την αφετηρία για αυτό.

Α. Η αναγκαιότητα της οργάνωσης

Η λογική που ταυτίζει την οργάνωση και κατ' επέκταση την θεσμική συγκρότηση με την εξουσία είναι λανθασμένη. Βασίζεται σε μια αδυναμία να διαχωριστεί αναλυτικά και πολιτικά η “εξουσία επί” με την “εξουσία για να”. Η “εξουσία επί” βασίζεται στην δυνατότητα και στην πρακτική της επιβολής μιας συγκεκριμένης συναίνεσης με κατασταλτικές μεθόδους είτε νοητές είτε φυσικές. Αντίθετα η “εξουσία για να” πηγάζει από την δημιουργία της συλλογικότητας και την κοινωνική δύναμη και προοπτική που την χαρακτηρίζει. Η αδυναμία κατανόησης αυτής της διάκρισης των δυο διαφορετικών μορφών “εξουσίας” οδηγεί ντε φάκτο σε μια καχυποψία απέναντι σε κάθε οργανωμένο σύνολο και κάθε συλλογικό θεσμό και σε ένα φλερτ με “θεωρίες του χάους”. Ακόμη χειρότερα, καταλήγει συχνά σε μια θεοποίηση του “αυθορμητισμού” που τοποθετεί τους ριζοσπάστες ακτιβιστές εξ ορισμού στο περιθώριο.

Αυτή η λογική δεν είναι απλά λανθασμένη, αλλά εν τέλει και αντι-κινηματική καθώς εμποδίζει την προσπάθεια ανάπτυξης, διεύρυνσης και εμβάθυνσης της κοινωνικής αμφισβήτησης μέσα από την δημιουργία εναλλαχτικών οργανωτικών και θεσμικών δομών. Μέσα από αυτή τη λογική τα πολιτικά ζητήματα τείνουν να προσωποποιούνται και οι πολιτικές και κοινωνικές συμμαχίες και ο συντονισμός της κινηματικής δράσης καθίστανται εξαιρετικά δύσκολα εγχειρήματα. Η κοινότητα των ακτιβιστών πολυδιασπάται και περιθωριοποιείται και η κινηματική δράση περιορίζεται σε αποσπασματικές εκφάνσεις που δεν μπορούν να εξασφαλίσουν μια συνέχεια.

Η απόρριψη κάθε είδους οργάνωσης και θεσμών συνιστά μηδενιστική πολιτική αντίληψη που αδυνατεί να κατανοήσει τις σύνθετες διαδικασίες, δυνάμεις και λογικές που χαρακτηρίζουν την κοινωνία μας καταλήγοντας σε απλοϊκά σχήματα του στυλ “εμείς εναντίων όλων”. Αυτή η προσέγγιση είναι πολιτικά μυωπική καθώς δεν μπορεί να ξεχωρίσει τις διαφορές στο πολιτικό φάσμα και αρθρώνει ένα ισοπεδωτικό λόγο ανίκανο να απευθυνθεί ουσιαστικά και με κάποια προοπτική επιτυχίας στην κοινωνία. Έτσι με μαθηματική ακρίβεια όσοι στον αντιεξουσιαστικό χώρο έχουν αυτή την αντίληψη οδηγούνται στην αυτο-περιθωριοποίηση, μπαίνοντας σε λογικές ιδεολογικής σέχτας και συμμοριακής υποκουλτούρας.

Β. Από το εργατικό συνδικάτο και το κοινοβουλευτικό κόμμα στο ριζοσπαστικό κοινωνικό δίχτυο

Η μορφή της οργάνωσης επηρεάζει άμεσα και το επιδιωκόμενο πολιτικό περιεχόμενο. Η λογική της ιεραρχίας στο λενινιστικό μοντέλο που - τόσο σε οικονομικό όσο και σε πολιτικό επίπεδο - διαχωρίζει την ‘επαναστατική πρωτοπορία’ από το ‘ταξικό υποκείμενο’ μέσα από το σχήμα συνδικάτο-κόμμα είναι προβληματική καθώς αναπαράγει τις διαιρέσεις που επιβάλλει το κεφάλαιο στην εργασία μέσα στο ίδιο το αντι-καπιταλιστικό κίνημα. Η εμπειρία από το κομμουνιστικό κίνημα του 20ου αιώνα πρέπει να ληφθεί σοβαρά υπόψη. Δεν είναι απλά ζήτημα γραφειοκρατικής στρέβλωσης μέσα από την σταλινική πρακτική, όπως το θέτουν οι Τροτσκιστές. Είναι η ίδια η Λενινιστική ερμηνεία της Μαρξιακής θεώρησης που πρέπει να αποδομηθεί αν θέλουμε να καταλάβουμε και να αξιοποιήσουμε την εμπειρία απο την απόπειρα της κομμουνιστικής συγκρότησης του 20ου αιώνα στην εποχή μας

Τόσο το συνδικάτο όσο και το κόμμα υποβοηθούν στην πράξη την ενσωμάτωση της εργατικής τάξης στο αστικό θεσμικό πλαίσιο. Ο σοσιαλιστικός ρεφορμισμός αποτελεί την κυρίαρχη αντίληψη και πρακτική τόσο στο συνδικαλιστικό κίνημα όσο και στο ΑΚΕΛ. Αυτός ο ρεφορμισμός δεν προκύπτει τόσο ως θεωρία ή ιδεολογική θέση, αλλά αναδύεται μέσα από την υφιστάμενη μορφή των ταξικών αγώνων. Μέσα από την απόσταση που αναπτύσσεται μεταξύ των έμμισθων συνδικαλιστών και κομματικών στελεχών από την εργατική βάση. Μέσα από την αδυναμία συγκρότησης και ουσιαστικής παρέμβασης από τοπικές επιτροπές εργαζομένων στους εργασιακούς χώρους. Μέσα από την καλλιέργεια οραμάτων πρόνοιας που μπορούν να επιτευχθούν δήθεν μέσα από την εργατική νομοθεσία και την κρατική μεσολάβηση. Η αντιμετώπιση του σοσιαλιστικού ρεφορμισμού όμως δεν θα πρέπει να μεταφράζεται σε πόλεμο ενάντια στο συνδικάτο ή στο κόμμα. Ο αγώνας για την ριζοσπαστικοποίηση του εργατικού κινήματος είναι αγώνας για την μορφή των εργατικών σχημάτων όχι ενάντια σε αυτά.

Το πιο καταπιεσμένο τμήμα των εργαζομένων είναι η νεολαία ιδιαίτερα εκείνοι οι οποίοι δεν έχουν την θωράκιση της πανεπιστημιακής μόρφωσης και των πιστοποιητικών της. Οι επισφαλώς αυτοί εργαζόμενοι βρίσκονται εκτός του συστήματος πρόνοιας που εγκαθίδρυσαν οι αγώνες των προηγούμενων γενιών και ως εκ τούτου δεν έχουν τίποτε να χάσουν πέραν από την μισθωτή τους εργασία. Ο φόβος της απόλυσης είναι βέβαια σοβαρός παράγοντας αποθάρρυνσης της συνδικαλιστικής και πολιτικής δραστηριότητας και αυτό θα πρέπει να το αναγνωρίσουμε. Όμως ταυτόχρονα η δομική συνθήκη της συνεχούς ροής εργασίας δεν αποτελεί απλά αδυναμία για το εργατικό κίνημα. Ενέχει και την προοπτική της κυκλοφορίας των αγώνων μέσα από την μετάδοση της εμπειρίας αντίστασης από τον ένα εργασιακό χώρο στον άλλο.

Βέβαια δεν θεωρούμε ότι τα κινήματα αναπτύσσονται μόνο στους εργασιακούς χώρους. Η ιστορική πραγματικότητα έχει δείξει ότι η οργανωμένη πάλη ενάντια στις εξουσιαστικές δομές διακυβέρνησης μπορεί να είναι ποικιλόμορφη και να αφορά κάθε κομμάτι της καθημερινότητας μας. Οι αγώνες του ριζοσπαστικού φεμινισμού, του οικολογικού κινήματος, των μαθητών και των φοιτητών, των κινημάτων γειτονιάς και πόλης αλλά και των κινημάτων της περιφέρειας όπως των Ζαπατίστας στην Λατινική Αμερική αποτελούν σημαντικές εμπειρίες .

Τα κοινωνικά κέντρα, οι αυτοοργανωμένοι και αυτοδιαχειριζόμενοι χώροι αποτελούν σήμερα, παγκόσμια, κομβικό σημείο των αντιστάσεων . Η ανάπτυξη τέτοιων δομών στην πόλη επιτρέπει την επανασύνδεση των ανθρώπων έξω από ιεραρχικές, ανταγωνιστικές και εμπορευματοποιημένες σχέσεις και συμβάλει στην ανάδειξη και οργάνωση των κοινωνικών διεκδικήσεων . Σημαντικό επίσης ρόλο παίζουν επίσης οι ομάδες και τα δίκτυα εναλλακτικής ενημέρωσης αφού πλέον οι αγώνες γίνονται γνωστοί χωρίς να είναι απαραίτητο να περάσουν μέσα από την λογοκρισία των συστημικών ΜΜΕ και της ερμηνείας που αυτά δίνουν .

Προβάλλουμε την θέση του ριζοσπαστικού κοινωνικού διχτύου εδώ και 5 χρόνια. Ας προσπαθήσουμε να την κωδικοποιήσουμε κάπως πιο πρακτικά και να προωθήσουμε επί τέλους ενεργά την εφαρμογή της. Αφετηρία μας είναι η υλική πραγματικότητα και οι υφιστάμενες (εξουσιαστικές) δομές που διέπουν τις δια-προσωπικές σχέσεις όπως αυτές χτίζονται μέσα στην οικογένεια, στη γειτονιά, στο σχολείο και στο πανεπιστήμιο, στο εργασιακό περιβάλλον, στους χώρους αναψυχής. Η δημιουργία του ριζοσπαστικού κοινωνικού διχτύου δεν σημαίνει την συγκρότηση μιας καινούργιας πολιτικής ή ιδεολογικής ταυτότητας και την διάχυση της στην κοινωνία. Σημαίνει την πολιτικοποίηση των υφιστάμενων κοινωνικών ταυτοτήτων μέσα από την κριτική των δομών που τις καθορίζουν. Σημαίνει όμως και την παραγωγή και την κυκλοφορία εναλλαχτικών πλαισίων ερμηνείας της πραγματικότητας που θα προχωρούν πέραν από την κριτική στην εισήγηση. Σημαίνει την προώθηση της λογικής της αλληλεγγύης στην καθημερινότητα μας. Σημαίνει την αλληλοβοήθεια στην μόρφωση, στη στέγαση, στο μεγάλωμα παιδιών, στο παιχνίδι της αγοράς εργασίας.

Γ. Από την λογική του πολιτικού πυρήνα, στη λογική του κινηματικού κόμβου

Η ύπαρξη ριζοσπαστικών πολιτικών ομάδων είναι χρήσιμη καθώς προκαλεί ρωγμές στον κυρίαρχο λόγο με τον οποίο βομβαρδιζόμαστε από τα κόμματα και τα ΜΜΕ. Για να είναι όμως αποτελεσματική μια ριζοσπαστική ομάδα πρέπει να μπορεί να απευθύνεται με αξιώσεις στην κοινωνία και πρέπει να μπορεί να συνεισφέρει ουσιαστικά στην κινηματική δράση. Όσο μια ριζοσπαστική ομάδα λειτουργά στην λογική του πολιτικού πυρήνα, παράγοντας λόγο και οργανώνοντας εκδηλώσεις με την προσμονή της συσπείρωσης γύρω από αυτήν είναι καταδικασμένη στο περιθώριο. Το ζήτημα έτσι και αλλιώς δεν είναι να μεγαλώσει ένας κύκλος ανθρώπων γύρω από κάποιο πυρήνα. Το ζήτημα είναι να συνευρεθούν διάφοροι και διαφορετικοί κύκλοι ανθρώπων μέσα από διαδικασίες κοινωνικών διεκδικήσεων ώστε να παράξουν μια κοινωνική δυναμική ικανή να αναχαιτίζει ή ακόμα και να ανατρέπει τις επιβολές που η κατεστημένη εξουσία επιδιώκει να εφαρμόζει.

Άρα θα πρέπει να περάσουμε αποφασιστικά από την λογική του πυρήνα στην λογική του κόμβου. Σκοπός μας δεν είναι να συσπειρώσουμε κόσμο γύρω από μια ιδεολογία. Είναι να συνδέσουμε κόσμο με διαφορετικές ιδεολογικές αφετηρίες πάνω στη βάση της κινηματικής δράσης. Η λόγος μας και οι πρακτικές μας να λαμβάνουν υπόψη τον πολιτικό και πολιτιστικό πλουραλισμό και να προσανατολίζονται σε λογικές πολιτικής και κοινωνικής συνεργασίας με ότι αυτό συνεπάγεται – τήρηση αναγκαίων ισορροπιών, διασφάλιση της πρακτικής των ανοιχτών συνελεύσεων, συντονισμός της δράσης.

Συντακτική ομάδα Φάλιες
Λευκωσία, Νοέμβρης 2009

Απεργιακό μέτωπο Cafe la mode. Αγώνας μέχρι τέλους. Η νίκη είναι εφικτή.

Το Σαββατοκυρίακο που πέρασε οι απεργοί έδειξαν την καλή τους θέληση για να ξεκινήσει ο διάλογος. Σταμάτησαν να ανεβαίνουν πάνω στο εστιατόριο όπου 2-3 απεργοσπάστες επιμένουν να σερβίρουν μερικούς εναπομείναντες πελάτες και έμειναν αποκλειστικά κάτω στο χώρο στάθμευσης. Η εργοδοσία προσπάθησε να περάσει στην αντεπίθεση αναρτώντας ένα μεγάλο πανώ με την επιγραφή “Το Cafe la mode λειτουργεί κανονικά” προκαλώντας έτσι φανερά τους απεργούς. Χτες η ΠΕΟ ζήτησε απευθείας διάλογο με την εργοδοσία. Η εργοδοσία αποδέχτηκε κατ' αρχήν να συνομιλήσει με τους συνδικαλιστές της ΠΕΟ που εκπροσωπούν τους απεργούς όμως ζήτησε από τους απεργούς να σταματήσουν την απεργία τους και να πάρουν άδεια μετ' απολαβών όπως είχε αρχικά προτείνει την πρώτη μέρα της απεργίας. Κάτι που απορρίφθηκε από την ΠΕΟ.

14η μέρα της απεργίας. Ο απ' ευθείας διάλογος ξεκίνησε σήμερα μεταξύ του γενικού και του επαρχιακού γραμματέα του συνδικάτου των ξενοδοχοϋπαλλήλων και των υπαλλήλων κέντρων αναψυχής από την μια και τους δικηγόρους της εργοδοσίας από την άλλη. Η εργοδοσία όμως εμμένει στην θέση της, παρά την οικονομική ζημιά που η ίδια παραδέχεται ότι υφίσταται (5000 ευρώ στο καφέ και 8000 ευρώ στο κατάστημα κάθε μέρα). Στην τελική είναι ζήτημα δύναμης. Και οι δυο πλευρές ξέρουν ότι ο συμβιβασμός είναι αναπόφευκτος. Όμως έχει σημασία το ποιος επιβάλλει και το πλαίσιο και τους όρους του συμβιβασμού.

Η συμπαράσταση του κόσμου στους απεργούς αποτελεί αξιοσημείωτο φαινόμενο. Παρά την συνομωσία της σιωπής από τα πλείστα μέσα μαζικής ενημέρωσης και παρά την αδιαφορία της ΣΕΚ που ούτε μια ανακοίνωση στήριξης των απεργών δεν εξέδωσε, πολλύς κόσμος έχει πληροφορηθεί για την απεργία. Το ότι βρίσκεται σε κεντρικό σημείο της πόλης παίζει αναμφίβολα ρόλο.

Το ηθικό των απεργών παραμένει ανεβασμένο. Οι φωνές και τα συνθήματα από τις ντουντούκες αντηχούν σε μια μεγάλη ακτίνα γύρω από τη λεωφόρο Ακροπόλεως. Πρόκειται για μια πολύ δεμένη ομάδα με υψηλό συναίσθημα αλληλεγγύης. Γνωρίζουν ότι η διεκδίκηση τους δεν αφορά μόνο τους ίδιους και ότι με τον αγώνα τους δίνουν το παράδειγμα στους άλλους εργαζόμενους. Μάταια περιμένει η εργοδοσία να λυγίσουν οι απεργοί. Ο αγώνας θα συνεχιστεί μέχρι τέλους. Μέχρι τη νίκη!

Όχι στον καφέ της αδιαλλαξίας και του αυταρχισμού - έμπρακτη συμπαράσταση στους απεργούς του Cafe la mode

1.Η απεργία στο Cafe la mode στην Λεωφόρο Ακροπόλεως στη Λευκωσία δεν είναι ούτε μικρή ούτε ασήμαντη. Δεν αφορά μόνο τους απεργούς, ή μόνο τους υπαλλήλους του συγκεκριμένου εργοδότη. Αφορά άμεσα όλους τους υπαλλήλους των κέντρων αναψυχής και κατ' επέκταση ολόκληρη την εργατική τάξη καθώς το διακύβευμα δεν είναι απλά η μισθοδοσία στη συγκεκριμένη επιχείρηση αλλά το ίδιο το δικαίωμα της συνδικαλιστικής δράσης και της εφαρμογής της υφιστάμενης κλαδικής συλλογικής σύμβασης.
2.Ως μια απεργιακή κινητοποίηση που διεξάγεται από μια μιχτή ομάδα εργαζομένων, ειδικευμένων και ανιδείκευτων, Κυπρίων και μεταναστών, αντρών και γυναικών έχει την ιδιαίτερη της σημασία. Αποτελεί παράδειγμα υπέρβασης των εσωτερικών διαχωρισμών της εργατικής τάξης μέσα από τις διαδικασίες της οργανωμένης πάλης.
3.Η αδιαλλάχτη στάση της εργοδοσίας μέσα από την άρνηση της να διαπραγματευτεί με τους εργαζόμενους και μέσα από την προσπάθεια της να ποινικοποιήσει την απεργία συνιστά πρόκληση, που δεν πρέπει να περάσει απαρατήρητη. Δεν πρόκειται για κάποια μικρή οικογενειακή επιχείρηση, αλλά για τον όμιλο εταιρειών Voici la mode (6 καταστήματα Marks and Spencer, 3 καταστήματα CELIO στην Λευκωσία και 2 στην Λεμεσό, 4 Cafe la mode και άλλες μικρές επιχειρήσεις) που εργοδοτεί συνολικά 300 ανθρώπους. Και έχοντας επίγνωση της οικονομικής της εξουσίας η εργοδοσία συμπεριφέρεται με αυταρχισμό. Η μόνη γλώσσα που καταλαβαίνει είναι η γλώσσα του κέρδους. Ας της μιλήσουμε με αυτή τη γλώσσα αφού δεν σέβεται αυτούς που παράγουν τα κέρδη της.

Καμιά ενίσχυση στις επιχειρήσεις του ομίλου εταιρειών Voici la mode.

Για την πρόταση στήριξης της απεργίας στο Cafe la mode – Συντακτική ομάδα φάλιες

Αλληλεγγύη στους απεργούς της αλυσίδας εστιατορίων VOICI LA MODE LTD. update

Μερικές διευκρινίσεις και επιπρόσθετες πληροφορίες.
1. Σύνολο στην αλυσίδα εστιατορίων εργάζονται γύρω στα 60 άτομα.
Από αυτούς οργανώθηκαν στην ΠΕΟ γύρω στους 45 αλλά αρκετοί από αυτούς φοβήθηκαν και δεν συμμετέχουν στην απεργία. Oι απεργοί σήμερα στην 6η μέρα της απεργίας είναι λίγο περισσότεροι από 20. Οι απεργοί προσπαθούν να πείσουν τους συναδέλφους τους να βγουν έξω αλλά μέχρι στιγμής χωρίς επιτυχία. Από τους supervisors μόνο μια γυναίκα συμμετέχει στην απεργία.
2. Η αλυσίδα εστιατορίων ανήκει στην Άρτεμις Αντωνιάδου που είναι επίσης ιδιοκτήτρια του Μαρκς εντ Σπένσερ.
3. Είχε γίνει και στο παρελθόν, πριν από ενάμιση χρόνο, απόπειρα συνδικαλιστικής οργάνωσης αλλά οι πρωταγωνιστές απολύθηκαν.
4. Αύριο Τρίτη στις 12.00 υπάρχει προγραμματισμένη συνάντηση ΠΕΟ-εργοδοσίας στην παρουσία εκπροσώπου του Υπουργείου εργασίας. Η σκληρή στάση της εργοδοσίας δεν αφήνει όμως πολλά περιθώρια ελπίδας στους εργαζόμενους. Η απεργία αναμένεται να συνεχιστεί

Αλληλεγγύη στους απεργούς της αλυσίδας εστιατορίων VOICI LA MODE LTD.

Πέραν των 45 εργαζομένων στα εστιατόρια της εταιρείας VOICI LA MODE LTD διεξάγουν επ' αόριστον απεργία από την Τετάρτη 14 Οκτωβρίου 2009. Απαιτούν εφαρμογή της κλαδικής συλλογικής σύμβασης για τα κέντρα αναψυχής και το δικαίωμα τους να συνδικαλίζονται που δεν αναγνωρίζεται από την εργοδοσία.

Οι εργαζόμενοι στην συγκεκριμένη αλυσίδα εστιατορίων ήταν ανοργάνωτοι με ότι αυτό συνεπάγεται στην πράξη: 9ωρη μέρα και 6ήμερη βδομάδα εργασίας, καθόλου ωφελήματα και μισθούς που κυμαίνονταν γύρω στα 700 ευρώ το μήνα. Πριν 2 βδομάδες αποφάσισαν να διεκδικήσουν τα δικαιώματα τους και οργανωθήκαν μαζικά στην ΠΕΟ. Η εργοδοτική πλευρά αρνήθηκε να αναγνωρίσει το δικαίωμα της ΠΕΟ να εκπροσωπεί τους υπαλλήλους της και προσπάθησε να εξακριβώσει ποιοι πρωτοστάτησαν στην κίνηση για την ένταξη των εργαζομένων στην ΠΕΟ παρά τις προειδοποιήσεις του συνδικάτου ότι θα υπάρξει δυναμική αντίδραση σε περίπτωση εκβιασμών ή προπυλακισμών σε εργαζόμενους.

Έτσι το πρωί της Τετάρτης οι εργαζόμενοι ξεκίνησαν την απεργία τους. Η εργοδοσία θεωρεί την απεργία παράνομη και παράτυπη (εκτός Κώδικα Βιομηχανικών Σχέσεων) ενώ η ΠΕΟ υποστηρίζει ότι δόθηκε σαφής προειδοποίηση. Εν πάση περιπτώση οι εργαζόμενοι αποδέχτηκαν αρχικά να σταματήσουν την απεργία για να διεξαχθούν διαπραγματεύσεις, αλλά η εργοδοσία πέρασε στην αντεπίθεση με επιστολή που αναφέρει ότι “θεωρεί σωστό να απουσιάζετε από το χώρο εργασίας με άδεια μετ' απολαβών η οποία ξεκινά από σήμερα”. Αυτό δεν έγινε αποδεκτό από τους εργαζόμενους που ξαναβγήκαν στο δρόμο. Η εταιρεία έφερε εργαζόμενους από τα άλλα εστιατόρια της ενώ πρόσλαβε και καινούργιους με σκοπό να σπάσει την απεργία.

Ο πυρήνας της απεργίας είναι το κατάστημα στην Ακροπόλεως πάνω από το Marks and Spencer. Οι απεργοί είναι νεαροί άντρες και γυναίκες, Κύπριοι και μετανάστες και το ηθικό τους είναι ψηλό. Φωνάζουν με ντουντούκες, μοιράζουν φυλλάδια και ζητούν στήριξη στον αγώνα τους. Καλό είναι να περάσουμε όσοι μπορούμε να τους εκφράσουμε την αλληλεγγύη μας. Ο αγώνας τους ενάντια στον εργασιακό μεσαίωνα που θέλει να επιβάλει το κεφάλαιο είναι και δικός μας αγώνας.

Μαζική η συμμετοχή στο φεστιβάλ διαμαρτυρίας στην πλατεία Φανερωμένης

Το μήνυμα εδόθηκεν: η αστυνομική τρομοκρατία δεν θα περάσει.

Το φεστιβάλ είσιεν μεγάλη επιτυχία. Που τες 18.00 ως τες 23.00 είσιεν σταθερά γύρω στα 400 άτομα. Πρέπει να εδώκαν τον γυρό τους που τζιαμέ πάνω που 1000. Είσιεν άτομα που ούλλες τες ηλικίες, κυπραίους τζιαι μετανάστες. Η μουσική ήταν υπέροχη, ο δεκαεφτάχρονος "διασκεδαστής" έδωσεν ρέστα. Χορός, θετική ενέργεια, αίσθημα αλληλεγγύης στον αέρα. Πολλύς κόσμος επέρασεν που το τραπέζι με τες φωτογραφίες, τες αφίσιες τζιαι τα φυλλάδια. Άλλοι εθκιαβάζαν επί τόπου άλλοι επιάσαν τα μαζί τους. Το φαϊ που επουλούσαν οι μετανάστριες που την Σρι Λάνκα ήταν καλό τζιαι εξαφανίστηκεν σε λλιόττερο που 2 ώρες. Η παρουσία της αστυνομίας ήταν διακριτική: τζιαι οι ένστολοι τζιαι οι μυστικοί εκρατήσαν κάποιαν απόσταση τζιαι εν ανακατωθήκαν μέσα στον κόσμο. Μάλλον πρέπει να υπήρχεν πολιτική εντολή να μεν προκαλέσουν. Είσιεν τζιαι κάμερες που τον Αντένα τζιαι το Σίγμα που ήρταν τζιαμέ για να βιντεογραφήσουν τα αναμενόμενα επεισόδια. Οι παρεμβάσεις ήταν σύντομες τζιαι περιεχτικές, εδέσαν με το κλίμα τζιαι εχειροκροτηθήκαν. Το κεντρικό πανώ έγραφε "Είμαστε ο ανθός της Κυπριακής νεολαίας". Τζιαι το κομμάτι που εξεσήκωσεν ήταν που τα Μεθυσμένα ξωτικά.
"Σκατά σε όλους τους, γιατί δεν παίζουμε παιχνίδια με τους όρους τους ,
σκατά στα μούτρα τους, γιατί δεν μας φοβίζουν ούτε τα κουμπούρια τους"

Οι δημόσιοι χώροι ανήκουν σε όλους. Φεστιβάλ διαμαρτυρίας, 17-10-09, 17.00-00.00 Πλατεία Φανερωμένης

Οι δημόσιοι χώροι ανήκουν σε όλους

Το Σάββατο 17 Οκτωβρίου 2009, διοργανώνουμε φεστιβάλ διαμαρτυρίας για την επίθεση της αστυνομίας σε νεαρούς που διασκέδαζαν στην Πλατεία Φανερωμένης. Θεωρούμε ότι οι δημόσιοι χώροι ανήκουν σε όλους που τους χρησιμοποιούν, πολίτες και μετανάστες, άντρες και γυναίκες, νέους και γέρους ανεξάρτητα από την εθνικότητα τους, την εμφάνιση τους ή τις πολιτικές τους πεποιθήσεις. Η προσπάθεια της αστυνομίας να ποινικοποιήσει την παρουσία της νεολαίας στην Πλατεία της Φανερωμένης θα συναντήσει την αντίσταση μας. Θέλουμε ζωντανές πλατείες όπου οι άνθρωποι θα κοινωνικοποιούνται ελεύθερα. Η αστυνομική τρομοκρατία στην παλιά πόλη δεν θα περάσει.

Το φεστιβάλ που θα γίνει στην Πλατεία Φανερωμένης θα περιλαμβάνει έκθεση φωτογραφίας, γκραφίτι σε καμβά, παράσταση δρόμου, προβολές και μουσική. Θα αρχίσει στις 17.00 το απόγευμα και θα συνεχιστεί μέχρι τις 12.00. Δεν θα υπάρχουν ομιλίες αλλά μερικές σύντομες παρεμβάσεις από νεαρούς/ες Κύπριους και μετανάστες που έτυχαν κακομεταχείρισης από την αστυνομία και δηλώσεις στήριξης στο δικαίωμα συνάθροισης στους δημόσιους χώρους από ανθρώπους των τεχνών και των γραμμάτων.

Συνδιοργανωτές:
Νεολαία της Φανερωμένης
Κίνηση Πολιτών ALERT
Κίνηση κατοίκων Άγρυπνοι εντός των τειχών

Στηρίζει η
Κίνηση για Ισότητα, Στήριξη και Αντι-ρατσισμό (ΚΙΣΑ)

Για τη διεκδίκηση της πλατείας Φανερωμένης

Τούτο το κείμενο γράφεται με αφορμή την εψεσινή σύγκρουση μεταξύ της αστυνομίας τζιαι των νεαρών που οργανώνουν “πάρτυ δρόμου” στην Πλατεία της Φανερωμένης. Σκοπός του εν να αποτελέσει σημείο αναφοράς για ένα ευρύττερο πολιτικό προβληματισμό στα πλαίσια πάντα της κινηματικής δράσης, μετά τζιαι την μαζική συνέλευση εχτές. Που την μιαν έσιει σκοπό την πληροφόρηση για την κατάσταση στη παλιά πόλη με επίκεντρο την Πλατεία Φανερωμένης τζιαι που την άλλη την ανάλυση των υφιστάμεων δυναμικών στα πλαίσια της στρατηγικής τζιαι της πολιτικής διεκδίκησης ελεύθερων δημόσιων χώρων.

Μετά τη διάλυση της κατάληψης “Το φανάρι του Διογένη” τον περασμένο Φεβράρη η Πλατεία Φανερωμένης εμετεξελίχτηκε σε κάποιου είδους υπαίθριο κοινωνικό κέντρο όπου συνάουνται διάφοροι νεαροί, κουβεντιάζουν, ακούν μουσική, πίνουν, χορεύκουν, ερωτεύκουνται τζιαι διασκεδάζουν. Υπάρχει έντονος αντι-εξουσιαστικός αέρας στον χώρο που αναδεικνύεται τζιαι μέσα που τη σημειολογία των συνθημάτων, των αυτοκόλλητων τζιαι των γκραφφίτι στους τοίχους της περιοχής. Τους τελευταίους μήνες αυξήθηκεν η κίνηση τες νύχτες στο “ανοιχτό στέκι” τζιαι εδιοργανωθήκαν μαζικά πάρτυ με την συμμετοχή 200 περίπου ατόμων. Οι πιο συνειδητοποιημένοι νεαροί αναπτύσσουν πολιτικό λόγο με τον οποίο εξηγούν:

“Διεκδικούμε μια από τις λίγες πλατείες που έχει η πόλη μας. Για να δημιουργήσουμε το δικό μας στέκι έξω από τα κέρδη τους, για να κτίσουμε σχέσεις μεταξύ μας. Σχέσεις που βασίζονται στον άνθρωπο και όχι στο χρήμα. Διεκδικούμε τη διασκέδαση μας. Την ελέυθερη διασκέδαση μας έξω από μπαρ και κλαμπ που κάποις πρέπει να ξοδέψει μέχρι και 50 ευρώ τη νύχτα για την είσοδο και τα ποτά. Έξω από τα μαγαζιά αυτά όπου η κοινωνικοποίηση είναι μηδαμινή και ψεύτικη. Όπου σχεδόν τα πάντα είναι προκαθορισμένα και κάποιος πρέπει να είναι “ευπρεπής”, “καλοντυμένος”, “ευγενής” κτλ”.

Φασιστικά στοιχεία εν τω μεταξύ εμφανίζουνται επίσης στην περιοχή τζιαι προσπαθούν να περάσουν τα δικά τους μηνύματα με ρατσιστικά συνθήματα τους τοίχους τζιαι με επιθέσεις τζιαι ξυλοδαρμούς σε θαμώνες του χώρου. Παράλληλα με τους φασίστες, η αστυνομία αύξησε την παρουσία της στην περιοχή στα πλαίσια της υλοποίησης του ευρύττερου σχεδίου για την εκδίωξη όσων “χαλούν” την εικόνα της παλιάς πόλης τζιαι της απόπειρας “εξωρραϊσμού” της. Όσοι με την παρουσία τους ή τζιαι με την συμπεριφορά τους εν κολλούν στη νόρμα, είτε τούτοι εν μελαμψοί στο χρώμα, είτε τούτοι έχουν διαφορετική εμφάνιση, είτε είτε εν αποδέχονται το κυρίαρχο μοντέλο ζωής τζιαι αντιτίθενται έμπρακτα στην “ανάπλαση του κεφαλαίου” συνιστούν απειλή.

Βέβαια όπως το εθέσαμε πριν 3 εφτομάες
“Πιστεύουμε ότι η πραγματική απειλή για την εντός των τειχών πόλη είναι ο κίνδυνος οριστικής μετατροπής της σε ένα open mall με κέντρα διασκέδασης, αλυσίδες καταστημάτων, ακριβά εστιατόρια, must εκκλησίες για γάμους και δήθεν πολιτιστικά κέντρα (τα οποία λειτουργούν περισσότερο ως κράχτες μιας ελίτ πελατείας παρά ως πολιτιστικά φυτώρια).”

Το ζήτημα εν βαθύτατα ταξικό δαμέ παρότι έννεν επικεντρωμένο στον εργασιακό χώρο. Ταξικό όι με την οικονομική έννοια της εξαγωγής υπεραξίας ή με την κοινωνιολογική έννοια της συλλογικής κατηγοριοποίησης αλλά με την πολιτική σημασία του όρου που παραπέμπει στην συνολική τζιαι αδιάκοπη κοινωνική σύγκρουση. Δαμέ συγκρούεται η λογική του εμπορεύματος με την λογική της κοινωνικοποίησης, η λογική της εξατομίκευσης με την λογική της αλληλεγγύης, η πολιτική της καταστολής τζιαι η δυνατότητα της αντίστασης.

Ας δούμε όμως λλίον το πολιτικό περιεχόμενο της διεκδίκησης του δημόσιου χώρου. Όπως το θέτουν “Κάποιοι/ες από Μανώλη”

“Η Πλατεία αυτή ανήκει σε ΟΛΟΥΣ. Είτε είμαστε Κύπριοι είτε είμαστε ξένοι. Είτε είμαστε γυναίκες είτε είμαστε άντρες. Είτε είμαστε έτσι είτε είμαστε αλλιώς. Κανένας δεν έχει ιδιοκτησιακό δικαίωμα στο χώρο αλλά όλοι έχουμε υποχρέωση ως προς την ασφάλεια μας εμάς και των γύρω μας. Επειδή θέλουμε να μεριμνήσουμε μόνοι μας για την ασφάλεια μας και να μην περιμένουμε από την αστυνομία που το μόνο που κάνει σε τελική ανάλυση είναι να τρομοκρατεί τον κόσμο. Να οργανωθούμε για να μπορούμε να αποκρούουμε όποιες επιθέσεις από φασίστες ή άλλους.”

Πώς οργανωνόμαστε όμως; Υπάρχει το μοντέλο των γενικών συνελεύσεων. Όμως στην πράξη όπως το έθεσε μια νεαρή χτες είναι ότι ο κόσμος μαζεύκεται μετά την καταστολή, όι πριν. Εν μέρει τούτον εν αναμενόμενον, όμως πολλά πράματα θα εμπορούσαν να γίνουν. Κατ' αρχήν εν το ζήτημα της μαζικοποίησης ή της διεύρυνσης. Έσιει άλλην σημασία να έσιει 100 άτομα τζιαι άλλην να έσιει 500 μια εκδήλωση σε μια δημόσια πλατεία. Έννεν απλά θέμα αριθμών, εν ουσιαστικά θέμα κοινωνικού μεγέθους. Η αυτο-προστασία των ακτιβιστών τζιαι των χρηστών του δημόσιου χώρου ευρύττερα έσιει άμεση συνάρτηση με την κοινωνική ισχύ τους. Τζιαι μια περιθωριοποιημένη “ιδεολογικά καθαρή” ομάδα 20-30 ατόμων εν σαφέστατα πολλά ευάλωτη τζιαι εν μπορεί να προστατευτεί που κανενός είδους στρατιωτικές λογικές “αυτο-άμυνας” που τες δυνάμεις καταστολής του κράτους είτε που τους παρακρατικούς. Η προστασία του χώρου έννεν η λογική της φυσικής περιφρούρησης αλλά η λογική των κοινωνικών τζιαι των πολιτικών συμμαχιών. Στο κάτω κάτω κάθε πολιτική δράση εξαρτάται τζιαι που την κοινωνική σύνθεση της υπό δημιουργία συλλογικότητας. Έσιει άλλην βαρύτητα μια συλλογικότητα που εν πλουραλιστική ηλικιακά τζιαι ιδεολογικά τζιαι άλλην μια μονοκόμματη ιδεολογική ή ηλικιακή φράξια όποιες τζιαι αν εν οι αναφορές της (Μαρξιστικές, αναρχικές, φιλελεύθερες). Η μαζικοποίηση του πολιτικού υποκειμένου, των συνειδητοποιημένων διεκδικητών του δημόσιου χώρου εν η βασική προϋπόθεση για την επιτυχία του εγχειρήματος τζιαι αποτελεί μονόδρομο. Τζιαι η μαζικοποίηση θέτει επιταχτικά τζιαι αναπόφευκτα το ζήτημα του πολιτικού πλουραλισμού.

Το Αλερτ εδημιουργήθηκεν που μιαν συνέλευση όπως την εψεσινή πριν μερικούς μήνες. Που τα τότε διατηρείται στην ζωή που ένα συντονιστικό που μέλη διαφόρων πολιτικών ομάδων τζιαι ανένταχτων, μιαν επιτροπή που κάμνει ανοιχτές συνελεύσεις τζιαι εκφέρει έναν εναλλαχτικό πολιτικό λόγο που καταφέρνει να μπαίνει στα ΜΜΕ. Εν σημαντικό να υπάρχει μια τέθκια χαλαρή οργανωτική δομή που να δια μιαν συνέχεια στες κινητοποιήσεις τζιαι να λειτουργεί ως ένα δίχτυο για τα κοινωνικά τζιαι πολιτικά δικαιώματα. Εν πρέπει να αφήσουμε την λογική του φραξιονισμού, της επαναστατικής ρητορικής πλειοδοσίας τζιαι τες αλληλοκατηγορίες του καπελλώματος να το διαλύσουν. Ως Φάλιες συμμετέχουμεν στο Αλερτ που την αρκήν τζιαι θεωρούμεν ότι πρέπει να εμπλακούν μέσα στο συντονιστικό του τζιαι συνειδητοποιημένοι νεαροί που τον Μανώλη έτσι ώστε να του δώσουν νέα πνοή τζιαι να το διασυνδέσουν άμεσα με το ανοιχτό κοινωνικό κέντρο στην Πλατεία Φανερωμένης.

Τέλος οι πιο συνειδητοποιημένοι χρήστες του δημόσιου χώρου πρέπει να κάμουν τζιαι στους υπόλοιπους να αντιληφτούν την λογική του σεβασμού των κατοίκων της γειτονιάς δηλαδή η μουσική να μεν εν πολλά δυνατή τζιαι να σταματά η ώρα 12.00, να καθαρίζεται ο χώρος τζιαι να μεν κατουρά ο κόσμος στες γωνιές. Τουαλέττες υπάρχουν τζιαι στη Λήδρας, υπάρχουν τζιαι πίσω που το σχολείο. Εν υπάρχει λόγος να διούμεν αφορμές να λαλούν κάποιοι ότι εν σεβούμαστεν τον χώρο που χρησιμοποιούμεν.

Όσον για το ζήτημα της αποποινικοποίησης της χρήσης της κάνναβης θεωρούμε ότι αποτελεί δευτερεύον πολιτικό αίτημα. Πρώτα να εδραιώσουμεν την ύπαρξη μας στο δημόσιο χώρο, να κτίσουμε μια εναλλαχτική πολιτική κουλτούρα τζιαι μετά να το συζητήσουμεν τζιαι τούτον. Δαμέ κινδυνεύκει να ποινικοποιηθεί η παρουσία μας στο χώρο, ας μεν αννοίξουμεν άλλον μέτωπο. Εν τζιαι πρόωρο τζιαι δυνητικά επιζήμιο. Επειδή θα δώσουμεν πάτημαν στην αστυνομία τζιαι στο κράτος ευρύττερα να μεταφέρει αλλού την συζήτηση, σε ένα νομικίστικο πλαίσιο της “αναγκαιότητας της πάταξης της παρανομίας” ξεγλιστρώντας που την ουσία που εν το δικαίωμα μας να συναθροιζούμαστεν στους δημόσιους χώρους.

Συντακτική ομάδα Φάλιες

Η αστυνομική βία και αυθαιρεσία κλιμακώνεται

Η Κίνηση Πολιτών Αλέρτ καταδικάζει την νέα αυθαίρετη άσκηση αστυνομικής βίας το βράδυ της 10ης Οκτωβρίου 2009 εις βάρος νεαρών που συμμετείχαν σε κοινωνική εκδήλωση στην Πλατεία Φανερωμένης στην εντός των τειχών Λευκωσία.



Μετά από την τελευταία παράνομη επιχείρηση «σκούπα» της αστυνομίας της 25ης Σεπτεμβρίου 2009 εναντίον των μεταναστών, και επανειλημμένες επιθέσεις φασιστικών στοιχείων κατά νεαρών, Κυπρίων και μεταναστών, που συχνάζουν στην περιοχή, η αστυνομία με μια νέα προκλητική και συντεταγμένη επιχείρηση επιτέθηκε κατά των νεαρών. Στην εκδήλωση συμμετείχαν πέραν των 100 ατόμων, τα οποία αντέδρασαν όταν είδαν αστυνομικούς με πολιτική ενδυμασία να κακοποιούν 2 ανήλικους στο προαύλιο της εκκλησίας. Αμέσως μετά έφθασαν στην περιοχή δυνάμεις της ΜΜΑΔ, οι οποίες ύβρισαν και επιτέθηκαν στους νεαρούς με γκλοπ και σπρέι διαλύοντας βίαια μιαν ειρηνική εκδήλωση. Η αστυνομία συνέλαβε συνολικά 8 άτομα, εκ των οποίων 2 στην Πύλη Πάφου όπου κατευθύνθηκαν δεκάδες άτομα για να διαμαρτυρηθούν για τις συλλήψεις που προηγήθηκαν. Δεν επιτράπηκε στους συλληφθέντες να δουν δικηγόρο και σε μια περίπτωση η αστυνομία αρνήθηκε να μεταφέρει στο νοσοκομείο συλληφθέντα που είχε κτυπηθεί βάναυσα.



Η Κίνηση Πολιτών Αλέρτ θεωρεί την τελευταία αυτή επιχείρηση της Αστυνομίας ως συνέχιση της προσπάθειας δημιουργίας κλίματος τρομοκρατίας στην εντός των τειχών Λευκωσία μέσω της στοχοποίησης συγκεκριμένων κοινωνικών ομάδων. Με αυτό τον τρόπο η Αστυνομία επιχειρεί να αποπροσανατολίσει την κοινή γνώμη από τα προβλήματα διαφθοράς και εγκληματικότητας (ακόμη και στους κόλπους της), καθώς και από την εικόνα της ίδιας, όπως την είδαμε στις οθόνες μας στην περίπτωση του ξυλοδαρμού των δύο φοιτητών από την ομάδα των δέκα.



Τέτοιου είδους αστυνομικές ενέργειες προσβάλλουν τα ανθρώπινα δικαιώματα, την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και συρρικνώνουν το δημοκρατικό κεκτημένο. Ως Κίνηση Πολιτών Αλέρτ δηλώνουμε την αποφασιστικότητά μας να συνεχίσουμε την αντίστασή μας ενάντια στην αστυνομική βία και αυθαιρεσία.



Κίνηση Πολιτών Αλέρτ

Αναφορά

Μια προσταγή μέσα μου.
- Σκάψε! Τι βλέπεις;
- Ανθρώπους και πουλιά, νερά και πέτρες!
- Σκάψε ακόμα! Τι βλέπεις;
- Ιδέες και ονείρατα, αστραπές και φαντάσματα.
- Σκάψε ακόμα! Τι βλέπεις;
- Δε βλέπω τίποτα; Νύχτα βουβή πηχτή σαν θάνατος. Θα 'ναι ο θάνατος.
- Σκάψε ακόμα.

Νίκος Καζαντζάκης, Ασκητική.

Οι πολίτες να αντιδράσουν στην αστυνομική αυθαιρεσία τζιαι τον ρατσισμό. (Κάλεσμα ΑΛΕΡΤ Κυριακή, 11πμ Πλατεία Ελευθερίας)

Η πρόσφατη επιχείρηση «σκούπα» (25/9/09) της Αστυνομίας στην παλιά Λευκωσία κατά των μεταναστών αποτελεί μια νέα κατάφορη προσβολή των θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων και του δημοκρατικού κεκτημένου στην Κύπρο. Η επιχείρηση παραβιάζει, μεταξύ άλλων, το άρθρο 4 του Πρωτοκόλλου 4 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, που απαγορεύει τη μαζική απέλαση αλλοδαπών.

Το Υπουργείο Δικαιοσύνης και η Αστυνομία αντί να εργάζονται για την πάταξη του εγκλήματος, με τις δική τους παράνομη επιχείρηση υποδαυλίζουν το ρατσιστικό έγκλημα. Η Αστυνομία έστησε οδοφράγματα στην παλιά πόλη, μπούκαρε στα σπίτια των μεταναστών και σύλλαβε πάνω από 150 μετανάστες (μεταξύ των οποίων και έγκυες γυναίκες), τους πέρασε χειροπέδες και τους μετέφερε στους αστυνομικούς σταθμούς για εξακρίβωση στοιχείων. Μόνο ένα πολύ μικρό ποσοστό αυτών των μεταναστών δεν είχε τακτοποιημένα χαρτιά, πράγμα που αποτελεί απλώς ένα διοικητικό παράπτωμα και όχι έγκλημα.

Η ρατσιστική επιχείρηση σκούπα που μεταχειρίζεται σαν σκουπίδια τους μετανάστες αποτελεί μια νέα πράξη αυθαίρετης αστυνομικής βίας που προστίθεται σε μια σειρά άλλων περιστατικών όμοιας φύσης. Ο άγριος ξυλοδαρμός δύο φοιτητών από την γνωστή ομάδα των 10 αστυνομικών που προβλήθηκε από όλα τα έντυπα και τηλεοπτικά μέσα είναι ένα από τα πολλά αυτά περιστατικά. Οι 10 βασανιστές αθωώθηκαν από το δικαστήριο, ενώ το Ανώτατο Δικαστήριο ανέβαλε επ’ αόριστον την εξέταση της έφεσης της εισαγγελίας. Οι δέκα βασανιστές κυκλοφορούν ανάμεσα μας, ενώ καθ’ όλα νόμιμοι μετανάστες σύρονται με χειροπέδες στα μπουντρούμια της αστυνομίας σαν κοινοί εγκληματίες.

Παρά το γεγονός ότι η επιχείρηση «σκούπα» αποδοκιμάστηκε ακόμη και από τον Υπουργό Εσωτερικών που είναι αρμόδιος για θέματα μετανάστευσης, ο αρχηγός της Αστυνομίας και ο Υπουργός Δικαιοσύνης συνεχίζουν προκλητικά να υπεραμύνονται της παράνομης και ρατσιστικής τους επιχείρησης και απειλούν μάλιστα ότι θα επαναλάβουν τέτοιου είδους ενέργειες.

Η Kίνηση Πολιτών ALERT, μια οργάνωση που δημιουργήθηκε για να υπερασπιστεί τα ανθρώπινα και δημοκρατικά δικαιώματα όλων των κατοίκων της Δημοκρατίας, Κυπρίων και μεταναστών, καταδικάζει την εγκληματική επιχείρηση «σκούπα» και καλεί σε μια μαζική διαδήλωση κατά της αστυνομικής αυθαιρεσίας και κατά της δικαστικής πρακτικής που την ανέχεται και την ξεπλένει. Την Κυριακή 4 Οκτωβρίου, η ώρα 11:00 στην πλατεία Ελευθερίας.

Ζητούμε την άμεση παύση του Υπουργού Δικαιοσύνης και του Αρχηγού της Αστυνομίας που φέρουν την πολιτική ευθύνη της επιχείρησης και που απειλούν να συνεχίσουν αυτές τις παράνομες και ρατσιστικές πρακτικές. Επίσης ζητούμε την άμεση αναθεώρηση του Νόμου περί μετανάστευσης που επιτρέπει την είσοδο της Αστυνομίας στα σπίτια των μεταναστών χωρίς δικαστικό ένταλμα.

*

Όχι στην υπονόμευση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και του δημοκρατικού κεκτημένου.
*

Όχι στον ρατσισμό και την ξενοφοβία.
*

Όχι στην αστυνομική αυθαιρεσία και το δικαστικό της ξέπλυμα.
*

Όχι στη δημοκρατία της μπανάνας.
*

Όλες και όλοι με μπανάνες και σφυρίχτες στην εκδήλωση διαμαρτυρίας την Κυριακή στις 11 π.μ στην πλατεία ελευθερίας.

ΚΙΝΗΣΗ ΠΟΛΙΤΩΝ ALERT

http :/ /alertcy.wordpress.com

alertcy@gmail.com

Διαδήλωση ενάντια στην αστυνομική αυθαιρεσία τζιαι τον ρατσισμό. Κυριακή 11.00 στην Πλατεία Ελευθερίας

Η διαδήλωση συνδιοργανώνεται που την ΚΙΣΑ, το ALERT, την κίνηση κατοίκων της παλιάς Λευκωσίας AWAKE τζιαι στηρίζεται που πολλές κοινότητες μεταναστών. Θα περπατήσουμεν μέσα στους δρόμους της παλιάς πόλης για να στείλουμε μήνυμα αλληλεγγύης στους μετανάστες τζιαι να εκφράσουμε την αντίθεση μας στες ρατσιστικές επιχειρήσεις της αστυνομίας.
Ούλλοι στην Πλατεία Ελευθερίας η ώρα 11.00 την Κυριακή.

Κατάχρηση Εξουσίας από την Αστυνομία

Όλοι οι άνθρωποι γεννιούνται ελεύθεροι και ίσοι στην αξιοπρέπεια και στα δικαιώματα
Άρθρο 1 Οικουμενικής Διακήρυξης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων


Από το 1948 η Οικουμενική Διακήρυξη Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων διακήρυξε την ελευθερία όλων των ανθρώπων, την ισότητά τους στην αξιοπρέπεια και τα δικαιώματα και την απαγόρευση της αυθαίρετης σύλληψης ή κράτησης οποιουδήποτε προσώπου. Στην Κύπρο του 2009 η Αστυνομία φαίνεται όχι μόνο να αγνοεί τις βασικές αρχές της Διακήρυξης αλλά και να τις αντιμάχεται.



Σύμφωνα με δημοσιεύματα στον ημερήσιο τύπο, ο εκπρόσωπος τύπου της αστυνομίας ζήτησε χθες αφενός να τους υποδειχθεί με πιο τόπο οφείλουν να ασκούν τα καθήκοντά τους, αφήνοντας να νοηθεί ότι αυτό το κράτος δεν ξέρει τι θέλει και ότι για την αστυνομία είναι αδύνατο να ανταποκριθεί στο ρόλο της με σεβασμό προς τα ανθρώπινα δικαιώματα. Ταυτόχρονα συνέχισε να επιμένει ότι η αστυνομία δεν χρειάζεται την άδεια «κανενός» για την επιβολή της τάξης, δίνοντας την εικόνα ότι η αστυνομία αντιλαμβάνεται το εαυτό της ως κράτος εν κράτει.



Μόνο με επιχειρήσεις που πραγματοποιούνται τα ξημερώματα, με μαζικές συλλήψεις, με στήσιμο μπλόκων στην παλιά πόλη, με την παραβίαση κατοικιών και τη χρήση χειροπεδών, με τη σύλληψη και κράτηση εγκύων μεταναστριών φαίνεται ότι είναι δυνατό για την Κυπριακή Αστυνομία να εκτελέσει τα καθήκοντά της. Και όλα αυτά γιατί ήθελε να συλλάβει κάποια πρόσωπα για τα οποία είχε εντάλματα σύλληψης και τα οποία εν πάση περιπτώσει συνέλαβε προηγουμένως σε άλλη περιοχή, εκτός της παλιάς Λευκωσίας.



Οι μετανάστες, οι περισσότεροι καθόλα νόμιμοι και λίγοι χωρίς χαρτιά, πετάχτηκαν τρομαγμένοι από τα κρεβάτια τους από την εισβολή της Αστυνομίας και την παραβίαση της πόρτας των σπιτιών τους. Η Αστυνομία δεν ήθελε να δει τις άδειες παραμονής τους αλλά ζήτησε τα διαβατήριά τους, τους έβαλε χειροπέδες ενώ αυτοί ακόμα φορούσαν τις πυτζάμες τους, τους οδήγησαν στον Αστυνομικό σταθμό σε μια κλούβα γεμάτη μετανάστες, όλοι με χειροπέδες και χωρίς να μπορούν να κρατηθούν από οπουδήποτε όπως τα «ζώα» που πάνε για σφαγή. Αφού διαπίστωσαν του λόγου το αληθές, ότι δηλαδή ήταν νόμιμοι, τους άφησαν μετά από κάποιες ώρες να επιστρέψουν με τα πόδια περπατώντας κάποια χιλιόμετρα, φορώντας ακόμα τις πυτζάμες τους. Αυτή είναι η ανθρωπιστική μεταχείριση της Αστυνομίας προς τους μετανάστες. Η δε 6 μηνών έγκυος μετανάστρια, της οποίας η απελευθέρωση, ως ανθρωπιστικό μέτρο, ‘ανακοινώθηκε’ πριν δύο ημέρες από την Αστυνομία, εξακολουθεί να κρατείται με σκοπό την απέλαση.



Η ΚΙΣΑ καλεί την πολιτεία στο σύνολό της και ιδιαίτερα τα πολιτικά κόμματα να εκφέρουν επιτέλους εκείνο τον πολιτικό λόγο ο οποίος καταδικάζει το ρατσισμό και την κατάχρηση εξουσίας από την Αστυνομία. Καλεί τα πολιτικά κόμματα, με τον πολιτικό τους λόγο αλλά και έμπρακτα με συγκεκριμένες πολιτικές, να προχωρήσουν σε ενεργότερη και αποφασιστικότερη συμμετοχή στην προσπάθεια δημιουργίας αντιρατσιστικής συνείδησης στην κοινωνία, καταδικάζοντας τις ενέργειες της Αστυνομίας, οι οποίες στη βάση ρατσιστικών και ξενοφοβικών κριτηρίων στρέφονται εναντίον μιας ιδιαίτερα ευάλωτης ομάδας των κατοίκων αυτής της χώρας παραβιάζοντας κατάφωρα τα ανθρώπινα δικαιώματα.



Η ΚΙΣΑ καλεί τέλος όλες τις κοινότητες μεταναστών και οργανωμένα σύνολα της κοινωνίας όπως και όλους τους ευαισθητοποιημένους πολίτες σε συνάντηση στα γραφεία της, Αρσινόης 48, παλιά Λευκωσία, την Τετάρτη, 30/9/2009, στις 6 μ.μ., για συζήτηση και ανάληψη μέτρων αντίδρασης στις ενέργειες της Αστυνομίας.



Διοικητικό Συμβούλιο ΚΙΣΑ

29.09.2009

Η διεύρυνση της επαναπροσέγγισης και το νόημα της επανένωσης

Το επαναπροσεγγιστικό κίνημα της δεκαετίας του 1990 πέρασε σε άλλο στάδιο με το άνοιγμα των οδοφραγμάτων το 2003. Η προοπτική της λύσης μέσα από τις συνομιλίες γύρω από τις διάφορες εκδοχές του Σχεδίου Ανάν έδωσε ώθηση στη μαζική επαναπροσεγγιστική δραστηριότητα. Μέχρι και θεσμική επαναπροσεγγιστική δραστηριότητα πραγματοποιήθηκε από συνδέσμους καλλιτεχνών, συνδικαλιστικές και εργοδοτικές οργανώσεις και επαγγελματικούς συνδέσμους βόρεια και νότια της πράσινης γραμμής. Η διαδικασία του κτισίματος της λύσης είχε ήδη αρχίσει. Το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος και η “περιρρέουσα ατμόσφαιρα” που ακολούθησε αποτέλεσε πλήγμα για την επαναπροσέγγιση και τη διαδικασία της επανένωσης αλλά όχι αρκετά ισχυρό για την διακόψει. Το άνοιγμα των οδοφραγμάτων αποδείχτηκε μη αναστρέψιμο γεγονός καθιστώντας πλέον την μια κοινότητα ορατή στην άλλη. Το γεγονός ότι πολλοί Τουρκοκύπριοι εργάζονται μάλιστα στις περιοχές που ελέγχει η Κυπριακή Δημοκρατία είναι ιδιαίτερα σημαντικό για την προοπτική της επανένωσης καθώς βιώνουν μαζί με τους Ελληνοκύπριους συναδέλφους τους μια κοινή καθημερινότητα, κοινές εργασιακές συνθήκες και κατ' επέκταση κοινά κοινωνικο-οικονομικά συμφέροντα. Η ΠΕΟ έχει ήδη επανεντάξει στις τάξεις της ένα σημαντικό αριθμό Τουρκοκυπρίων εργατών διατηρώντας μάλιστα και έμμισθα στελέχη για την εξυπηρέτηση τους, ενώ ακόμα και η ΣΕΚ, που λόγω των εθνικιστικών της καταβολών είχε διαχρονικά μια πιο ψυχρή στάση απέναντι στους Τουρκοκύπριους, έχει σήμερα και αυτή εντάξει στις τάξεις της Τουρκοκύπριους εργάτες.

Σήμερα, έξι χρόνια μετά το άνοιγμα των οδοφραγμάτων η έννοια της επαναπροσέγγισης έχει σαφέστατα διευρυνθεί. Κατ' αρχήν οι διακοινοτικές επαφές αφορούν πλέον μια σχετικά μεγάλη μερίδα του πληθυσμού. Για μια μεγάλη μερίδα Κυπρίων τα μέλη της άλλης κοινότητας δεν προσεγγίζονται πλέον στερεοτυπικά ως ο ομογενοποιημένος Άλλος, αλλά ως αυτόνομες προσωπικότητες με τις οποίες σχετίζονται. Έπειτα, οι δικοινοτικές κοινωνικές σχέσεις σήμερα έχουν περάσει πέραν από το σπάσιμο του πάγου και τις τυπικές φιλοφρονήσεις, τις πρώτες διερευνητικές επαφές. Σήμερα υπάρχουν δικοινοτικές φιλίες, δικοινοτικές συνεργασίες, δικοινοτικές πολιτικές και κοινωνικές συμμαχίες. Η δράση του Ομίλου Ιστορικού Διαλόγου και Έρευνας, της Συμμαχίας Σταματήστε τον Πόλεμο, της Πλατφόρμας Εκπαιδευτικών Ενωμένη Κύπρος και του Hands Across the Divide αποτελεί ένδειξη της εμβάθυνσης του περιεχομένου της επαναπροσέγγισης πέραν από τη λογική της “επίλυσης της σύγκρουσης”. Η ίδια η λογική του εθνοτικού ανταγωνισμού αμφισβητείται πλέον ανοιχτά και δημόσια, ενώ η ειρηνική συμβίωση και η επανένωση ως στοχοθεσίες θέτουν πλέον το πλαίσιο της συζήτησης.

Η επανένωση είναι μια ολική και πολυσύνθετη διαδικασία που έχει ήδη αρχίσει. Περνά μέσα από την ταφή των νεκρών της σύγκρουσης, μέσα από τον αναπροσανατολισμό της παιδείας μακριά από τον εθνοκεντρισμό και την μισαλλοδοξία, μέσα από τη δικοινοτική συνεργασία και τον κοινό αγώνα ενάντια στο παράλογο της διαίρεσης. Διαδικασίες που βρίσκονται ήδη σε εξέλιξη, διαδικασίες όμως που θα πρέπει να συνεχιστούν με περισσότερη αποφασιστικότητα αν θέλουμε να οικοδομήσουμε την κουλτούρα της ειρηνικής συνύπαρξης. Επειδή η επανένωση δεν προκύπτει μόνο από τις αντικειμενικές συνθήκες, χρειάζεται επίσης και την υποκειμενικότητα της επιθυμίας, την πολιτική βούληση, την διεκδίκηση.

Βέβαια κάποιος μπορεί να αντιτάξει την επίσης μεγάλη μερίδα Κυπρίων που δεν έχει και δεν θέλει να έχει επαφές με μέλη της άλλης κοινότητας. Που υποστηρίζει το διχοτομικό στάτους κβο ως δεύτερη καλύτερη λύση μετά την (ομολογουμένως ανέφικτη) εθνική επικράτηση, και την διατήρηση του διαχωρισμού μέσα από την αναπαραγωγή του ανταγωνισμού και της σύγκρουσης. Που όχι απλά δεν επιθυμεί, αλλά εναντιώνεται μάλιστα στην επαναπροσέγγιση και νιώθει να απειλείται από την διαδικασία της επανένωσης. Η εθνικιστική αυτή ιδεολογική στάση εξυπηρετεί βέβαια και συγκεκριμένα νοτιο-κυπριακά και κατεστημένα συμφέροντα στον τομέα της ανάπτυξης γης που θέλουν να συνεχίσουν να μονοπωλούν τον έλεγχο του κράτους και άρα των πολιτικών ανάπτυξης.

Καθώς οι συνομιλίες οδηγούνται προς την κατάληξη τους η σύγκρουση μεταξύ της λογικής της επανένωσης και του παραλόγου της διαιρέσης θα καταστεί αναπόφευκτη. Οι δυνάμεις της επανένωσης αντλούν το όραμα τους από το μέλλον, από την προοπτική της λύσης του προβλήματος. Προσεγγίζουν την επανένωση ως ιστορική πρόκληση που θα πρέπει να πετύχει. Αντίθετα οι δυνάμεις της διαίρεσης αντλούν το όραμα τους από το παρελθόν της σύγκρουσης. Προσεγγίζουν την επανένωση ως αμφίβολο συμβιβασμό και καλλιεργούν τον φόβο της κατάρρευσης του ομόσπονδου κράτους και της επανάληψης των συγκρούσεων.

Βρικόμαστε σε μια ιστορική συγκυρία όπου για πρώτη φορά η υπέρβαση της εθνοτικής σύγκρουσης είναι ορατή, εφικτή και προοπτικά πραγματοποιήσιμη. Τα δυο στρατόπεδα της επανένωσης και του στάτους κβο ήδη σχηματοποιούνται. Σε αυτή την αναπόφευκτη μάχη πρέπει να γίνει ξεκάθαρο ότι δεν αναμετριέται απλά η λογική με το παράλογο αλλά και η ελπίδα με τον φόβο, το μέλλον με το παρελθόν.

Για το Alert

Εψές ήταν η εκδήλωση του Alert στην πλατεία της Φανερωμένης. Λλίος κόσμος εμαζεύτηκεν 50-60 άτομα, οι πλείστοι γνωστοί ακτιβιστές που διάφορες ομάδες της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς τζιαι του αντιεξουσιαστικού χώρου. Εστηθήκαν μικρόφωνα, φωτισμός, κάμερα, έδρα τζιαι έγινεν μια σχετικά καλή τζιαι οργανωμένη συζήτηση όπου ακουστήκαν διάφορες απόψεις. Το κλίμα ήταν βέβαια κάπως υποτονικό, εκυκλοφορούσεν τζιαι ένας αέρας απαισιοδοξίας τζιαι για το μέλλον της υπόθεσης του ξυλοδαρμού αλλά τζιαι για τες προοπτικές του κινήματος. Γιατί είμαστεν τόσοι λλίοι; Νομίζω επειδή το Αλερτ μάσιεται να παίξει σε 2 ταμπλώ, τζιαι ως Μη Κυβερνητική Οργάνωση τζιαι ως κινηματική πλατφόρμα. Κάτι όπως το έπαιξεν η ΚΙΣΑ την περίοδο 2004-2007 τζιαι όπως το παίζει σήμερα η Πλατφόρμα Εκπαιδευτικών Ενωμένη Κύπρος. Εν εξαιρετικά δύσκολο όμως. Γιατί αν γύρει στη μια πάντα χάνει την νεολαία που δυσπιρκά με τες επισημότητες τζιαι αν γύρει που την άλλη πάντα χάνει τους ηλιακά μεγαλλύττερους τζιαι πιο κοινωνικά ενταγμένους που απαιτούν σοβαρότητα τζιαι θεσμική πολιτική δράση. Η προσπάθεια της Αλερτ να αυτοπροσδιαριστεί αποτελεί τζιαι εννά συνεχίσει να αποτελεί θέμα.

Για να επιτευχθεί όμως η αποκέντρωση που σωστά επροβλήθηκεν ως στόχος που το συντονιστικό σημαίνει να νιώσουν το αλερτ ως δικό τους πολλοί ανθρώποι έτσι ώστε να αφοσιώσουν χρόνο τζιαι ενέργεια. Τούτον εν φαίνεται εφικτό προς το παρόν. Οι φιλελευθερίζοντες εν ήρταν καν ενώ οι αναρχίζοντες μιτσιοί εσαμποτάραν το καθώς με το τέλος της συζήτησης εμεταφερθήκαν ούλλοι στην άλλη πλευρά της Πλατείας, στο Μανώλη τζιαι εκάτσαν τζιαμέ διαλύοντας το προγραμματισμένο πάρτυ μπροστά που το σχολείο. Λλίον μαλακιούλλα βέβαια τζιαι έλληψη αλληλεγγύης αν μη τι άλλο προς το συντονιστικό του Αλερτ που έστησεν την φάση τζιαμέ.

Πάντως εν ωραία που διεκδικούμεν την περιοχή γύρω που την Φανερωμένη. Μπορεί να είμαστεν περικυκλωμένοι που μιαν εθνικιστική σημειολογία αλλά ταυτόχρονα μαζί τους μετανάστες αννοίουμεν μιαν προοπτική ντε φάκτο επανοικειοποίησης ενός κομβικού δημόσιου χώρου.

Τέρμα στην κοροϊδία. Είμαστε Alert!

Οι πολιτικές προεκτάσεις του ελληνοχριστιανικού ιδεολογήματος (Το Καλέμι, Σεπτέμβρης 2009)

του Γρηγόρη Ιωάννου

Αφορμή για το κείμενο αυτό αποτελεί το άρθρο του Ιωάννη Κασουλίδη στο περιοδικό “Εκπαιδευτική Αλλαγή” (τεύχος 6, Μάιος - Ιούνιος 2009) με τίτλο “Ελληνισμός, Χριστιανισμός, Παιδεία και Κυπριακό”, στο οποίο ο ευρωβουλευτής προσπαθεί να υπερασπιστεί την παραδοσιακή, ηγεμονική ιστορική αφήγηση που «κινδυνεύει» από την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση. Καθώς όμως δεν αμφισβητεί την πολιτική λογική της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης, η οποία στα πλαίσια του εκσυγχρονιστικού εγχειρήματος προωθεί ανάμεσα σε άλλα και την καλλιέργεια κουλτούρας ειρηνικής συμβίωσης στην Κύπρο, αναγκάζεται να ακροβατήσει ανάμεσα στον εθνικισμό από την μια και την αναγκαιότητα της επανένωσης από την άλλη. Η υιοθέτηση και η αναπαραγωγή του ελληνο-χριστιανικού ιδελογήματος που θέλει την Κύπρο ελληνική, όπως άλλωστε είχε δηλώσει και προεκλογικά, είναι μια προβληματική θέση. Πόσο μάλλον όταν προσπαθεί να αποφύγει πάση θυσία τις πολιτικές προεκτάσεις της ιδεολογικής αυτής θέσης, αφού διακηρυγμένος του στόχος παραμένει η επανένωση της χώρας και η συνύπαρξη με τους Τ/κ στα πλαίσια μιας ανεξάρτητης διεθνικής πολιτείας. Έτσι ο κ. Κασουλίδης αναγκάζεται να καταφύγει στην ασάφεια, στις επιλεκτικές αναφορές και στις κραυγαλέες αντιφάσεις που καταδεικνύουν όχι απλώς την άγνοια του, αλλά πολύ περισσότερο την ανευθυνότητα του ως πολιτικού που καταφεύγει σε ένα είδος πολιτικαντισμού τοποθετούμενος λαϊκίστικα στο δημόσιο διάλογο για ένα τόσο σοβαρό θέμα.

Ο αναγνώστης μπορεί εύλογα να διερωτηθεί γιατί αυτή η εστίαση στο άρθρο του κ. Κασουλίδη. Άλλωστε υπάρχει πληθώρα λαϊκίστικων και πολιτικάντικων άρθρων στον Τύπο που αναμασούν διάφορες εκδοχές του ελληνοχριστιανικού ιδεολογήματος και που πολεμούν λυσσαλέα την απόπειρα εκσυγχρονισμού της παιδείας. Αυτό που καθιστά τη στάση του κ. Κασουλίδη ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα είναι η απόπειρα ακροβασίας ανάμεσα στη φιλελεύθερη μετριοπάθεια και τον ακραίο εθνικιστικό λόγο. Η διγλωσσία όμως που προκύπτει ως αποτέλεσμα της νοοτροπίας να αρθρώνονται άλλοι/διαφορετικοί λόγοι/discourses αναλόγως ακροατηρίου, είναι εκφραστική μιας τάσης στην οποία ο πολιτικός ηγέτης θέλει να διαχειριστεί την πολιτική μόνος του και κατά συνέπεια λέει ό,τι θέλει το ακροατήριο, αγνοώντας έτσι τις συνέπειες των λόγων στην πράξη αλλά και την ιστορική μνήμη. Οι τοποθετήσεις των πολιτικών δεν έχουν όμως μόνο προβλεπτές, αλλά και απρόβλεπτες συνέπειες. Στην προσπάθεια δηλαδή να επιτύχουν την κομματική συσπείρωση, δεν μπορούν οι σοβαροί πολιτικοί να μη διανοούνται άλλες παράπλευρες και πιθανές συνέπειες όπως την αποδοχή, νομιμοποίηση και αναπαραγωγή καταστροφικών ιδεοληψιών του παρελθόντος.

Ας εξετάσουμε όμως τις θεωρητικές και ιστορικές καταβολές της “ελληνοχριστιανικής” θέσης που υπερασπίζεται τόσο ο κ. Κασουλίδης όσο και το περιοδικό “Αλλαγή” γενικότερα. Η έννοια του “ελληνοχριστιανισμού” ή της “ελληνορθοδοξίας” αποτελεί κατασκευή των εθνικιστών ιστορικών του 19ου αιώνα και ιδιαίτερα του Παπαρηγόπουλου, στην προσπάθεια νομιμοποίησης του νεοελληνικού κράτους μέσα από την αυθαίρετη διασύνδεση του αρχαίου ελληνικού με το βυζαντινό πολιτιστικό στοιχείο. Το βασικό ζητούμενο ήταν η απόδειξη της δήθεν ιστορικής συνέχειας του ελληνικού έθνους από τις αρχαίες πόλεις – κράτη μέσα από τη βυζαντινή αυτοκρατορία στο σύγχρονο ελληνικό κράτος, Η αγωνιώδης προσπάθεια τεκμηρίωσης της εθνικιστικής θέσης για την αέναη ιστορική πορεία και τη διαχρονική υπόσταση του έθνους δεν αποτελεί βέβαια ελληνικό φαινόμενο. Όλοι οι εθνικιστές πιστεύουν στη διαχρονικότητα του έθνους τους και στην προσπάθεια τους να το αποδείξουν, πολλές φορές “επινοούν παραδόσεις” όπως επισημαίνει ο ιστορικός Χόμπσπαουμ.

Η μεγάλη εθνική αφήγηση, μια εκδοχή της οποίας παρουσιάζει ο κ. Κασουλίδης, αποτελείται από αυθαίρετες επιλογές από ιστορικά στοιχεία (μεταφορά ρωμαϊκής έδρας στο Βυζάντιο, άλωση της Κων/πολης, εκπροσώπηση του Γένους από την Εκκλησία, αγώνας ΕΟΚΑ), που τοποθετούνται σε μια σειρά για να στοιχειοθετήσουν ένα μύθο. Τον μύθο της ιστορικής συνέχειας του έθνους στα πλαίσια του οποίου καθορίζεται και θα πρέπει να καθορίζεται η πολιτιστική και πολιτική ταυτότητα. Η άνεση με την οποία διατυπώνεται η εθνική αυτή αφήγηση δεν έχει σχέση με την πλησιότητά της στα πραγματικά ιστορικά δεδομένα, αλλά με τη χρήση της από την παραδοσιακή εξουσία ως ηγεμονική ιδεολογία. Πρόκειται για μια ερμηνεία της ιστορίας που προβάλλει ως να είναι υπεράνω πολιτικής, ως πλαίσιο του τι συνιστά αποδεκτή πολιτική. Όταν ο κ. Κασουλίδης μιλά για την “ελληνική παιδεία [που] δεν μπορεί να είναι ούτε αριστερή ούτε δεξιά” δεν εκφράζει μια πολιτικά ουδέτερη θέση. Αποφεύγει ουσιαστικά το διάλογο για την παιδεία διεκδικώντας το μονόλογο. Και το κάνει αυτό στεκόμενος πάνω σε δεκαετίες ιδεολογικής κατήχησης και παραταξιακού πολιτικού προσανατολισμού της παιδείας. Όταν μιλά για τα “ελληνικά ιδεώδη” της ΕΟΚΑ χωρίς να μπαίνει καν στον κόπο να τα ορίσει, δεν πρόκειται απλώς για μια ασάφεια. Πρόκειται για μια συνειδητή αποσιώπηση, έτσι ώστε να καθοριστεί ένα πολιτικό πλαίσιο μέσα από την ιστορική αφήγηση. Ένα πλαίσιο που αγνοεί -με τρόπο προκλητικό για την επιστημονική και εκπαιδευτική κοινότητα- άβολες αλήθειες που καταρρίπτουν την “εθνική” εκδοχή, όπως τον πόλεμο του Θεοδόσιου ενάντια στον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό, το λειτουργικό ρόλο της Εκκλησίας στο Οθωμανικό κράτος το ελληνικό πραξικόπημα που προηγήθηκε της τουρκικής εισβολής το 1974. Δεν πρέπει να ξεχνάμε όμως ότι η αναπαραγωγή και επιβολή της μεγάλης εθνικής αφήγησης είναι πάντοτε βασισμένη στην αποσιώπηση, τη συγκάλυψη και τη λογοκρισία. Και αυτό διαφάνηκε ξεκάθαρα και μέσα από την πρόσφατη, ευτυχώς τελικά αποτυχημένη απόπειρα παρέμβασης στο ντοκυμαντέρ του Κώστα Γαβρά για την Ακρόπολη, που παρουσίαζε την άβολη για τον ελληνοχριστιανικό μύθο αλήθεια της οργανωμένης καταστροφής των αρχαίων ελληνικών μνημείων από Χριστιανούς τον 3ο αιώνα μ.Χ.

Οι πολιτικές προεκτάσεις του εθνοκεντρικού φακού είναι όμως αναπόφευκτες. Είναι μάλιστα ορατές ως έμμεση διαφοροποίηση στην αναφορά στις 2 κοινότητες: οι Ε/κ είναι «Έλληνες» ενώ οι Τ/κ «Τουρκοκύπριοι». Γιατί δεν είναι και οι Τ/κ «Τούρκοι» ή οι Ε/κ «Ελληνοκύπριοι»; Τα (συνειδητά ή ασυνείδητα) αίτια αυτής της ονομαστικής στρατηγικής μπορεί να είναι ποικίλα. Από τη μια φαίνεται να εξυπηρετεί το πλαίσιο που αναφέρεται πιο πάνω – να δημιουργήσει ένα αίσθημα εθνικής έπαρσης σε όσους ταυτίζονται με τους Έλληνες (ως ένα έθνος/ ένας πολιτισμός πέρα από κράτη όπως καταδεικνύει και η συντήρηση της ορολογίας για «ιδιαίτερη πατρίδα»), ενώ οι Τ/κ παραπέμπονται στη πιο συνηθισμένη αναφορά/ορολογία, η οποία δεν τους εντάσσει στο φαντασιακό του τουρκικού έθνους αλλά σε μια κοινότητα της Κύπρου. Έτσι οι μεν (Ε/κ) είναι έθνος ενώ οι άλλοι κοινότητα. (Σ' αυτή τη συγκριτική αναφορά θα μπορούσε κάποιος να πει ότι υπάρχει ένας μικρός ήπιος ρατσισμός). Από την άλλη, αυτή η αποστασιοποίηση των Τ/κ από τον τουρκισμό λειτουργεί και κάπως θετικά στο φαντασιακό κόσμο τον οποίο φαίνεται να επικαλείται ο κ. Κασουλίδης, όπου «Έλληνες» και «Τούρκοι» είναι «προαιώνιοι εχθροί». Αλλά υπάρχει και ένα αστείο στην όλη διαδικασία: αυτή η στρατηγική προσδιορίζει μόνο τους Τ/κ σε σχέση με την Κύπρο. Έχει κάτι από Κύπρο ο ελληνοχριστιανισμός που θέλει να προβάλει ο κ. Κασουλίδης; Η απάντηση αναπόφευκτα γυρίζει πίσω στη λογική του «Η Κύπρος είναι ελληνική». Το αδιέξοδο όμως είναι εμφανές: δεν μπορεί να είναι μόνο ελληνική η Κύπρος, αφού ήδη γίνεται πια αναφορά σε άλλη κοινότητα. Και έμμεσα αλλά σαφώς υπονούνται και άλλες μορφές διαφοροποίησης από το φαντασιακό ελληνισμό τον οποίο επικαλείται ο λόγος του ευρωβουλευτή.

Ο πολιτικός λόγος είτε το αντιλαμβάνονται είτε όχι αυτοί που τον εκφέρουν έχει συνέπειες. Και τα ιδεολογήματα δεν είναι αθώα, έχουν πολιτικές προεκτάσεις, που τις βιώσαμε μάλιστα στο παρελθόν στην Κύπρο με πολύ οδυνηρό τρόπο. Είναι λυπηρό τώρα που βρισκόμαστε στο μεταίχμιο της υπέρβασης της εθνοτικής σύγκρουσης, κάποιοι να αναπαράγουν, έστω άθελα τους, προσεγγίσεις και λογικές που μας εγκλωβίζουν σε αυτό το άσχημο παρελθόν. Και είναι διπλά λυπηρό όταν αυτοί οι κάποιοι επαγγέλλονται κατά τα άλλα το όραμα του εκσυγχρονισμού, της επανένωσης και της ειρηνικής συνύπαρξης.

Βιβλιογραφία:
Κωνσταντίνος Παπαρηγόπουλος, Ιστορία του ελληνικού έθνους, Ελευθερουδάκης, 6η έκδοση, 1932.
Umut Ozkimirli and Spyros Sofos, Tormented by history: nationalism in Greece and Turkey, Hurst, 2008.
Eric Hobsbawm, Nations and nationalism since 1780, Cambridge, 1990.
Eric Hobsbawm and Terence Ranger (eds), The invention of tradition, 1983.
Kyriakos Markides, The rise and fall of the Cyprus Republic, London, 1977.
Edward Gibbon (J.B. Bury ed) [1974] A history of the decline and fall of the Roman Empire in 6 volumes, Norwalk, Connecticut: The Easton Press.
Μιχάλης Μιχαήλ, Η εκκλησία της Κύπρου κατά την Οθωμανική περίοδο, Κέντρο Επιστημονικών Ερευνών, 2005