Για την απεργία στο Καφέ Λα Μοντ

Η απεργία στο Καφέ Λα Μοντ κράτησε 3 βδομάδες (14/10/09-4/11/09) και αποτέλεσε έμπρακτη αμφισβήτηση της εξατομίκευσης των εργασιακών σχέσεων προτάσσοντας τον συνδικαλισμό ως συγκεκριμένη πολιτική στάση και όχι απλά ως αφηρημένο συνταγματικό δικαίωμα. Ο αγώνας των απεργών στηρίχτηκε από αρκετό κόσμο και κατάφερε να πετύχει σε πρώτο στάδιο την αναγνώριση της συνδικαλιστικής εκπροσώπησης και τη δέσμευση για το ξεκίνημα των διαπραγματεύσεων. Έσπασε δηλαδή την αρχική άτεγκτη στάση της εργοδοσίας που αρνιόταν καν να συνομιλήσει με συνδικαλιστικούς εκπροσώπους των υπαλλήλων της. Για αυτό και έγινε η ταχτική υποχώρηση της επιστροφής στην εργασία κατά την διάρκεια των διαπραγματεύσεων που προγραμματίζονταν για αυτή τη βδομάδα. Ας δούμε λίγο το ιστορικό αυτής της απεργίας.

Οι εργαζόμενοι στην συγκεκριμένη αλυσίδα εστιατορίων ήταν ανοργάνωτοι με ότι αυτό συνεπάγεται στην πράξη: 9ωρη μέρα και 6ήμερη βδομάδα εργασίας, καθόλου ωφελήματα και μισθούς που κυμαίνονταν γύρω από 600 ευρώ για ανειδίκευκτη εργασία μέχρι 1100 ευρώ για ειδικευμένη εργασία το μήνα. Πριν δυο χρόνια, όταν κάποιοι ανάλαβαν πρωτοβουλία για συνδικαλιστική οργάνωση, εξαναγκάστηκαν τελικά σε παραίτηση από την εργοδοσία και το εγχείρημα τους έμεινε μετέωρο. Αυτή τη φορά όμως οι εργατικές δυνάμεις συντονίστηκαν καλύτερα. Αυτοί που ανάλαβαν την πρωτοβουλία ήρθαν έγκαιρα σε επαφή με την ΠΕΟ και κατάφεραν να εξασφαλίσουν την στήριξη της. Συνολικά εντάχθηκαν στο συνδικάτο της ΠΕΟ 40 άτομα. Όταν όμως η εργοδοσία έτριξε τα δόντια της και προσπάθησε να μάθει ποιοι πρωτοστάτησαν στην κίνηση, μόνο οι μισοί τόλμησαν την σύγκρουση.

Η εργοδοσία προσπάθησε να κτυπήσει εν τη γενέση την κινητοποίηση των υπαλλήλων της προσφέροντας τους άδεια μετ' απολαβών, ενώ προχώρησε στην πρόσληψη απεργοσπαστών και στην μεταφορά υπαλλήλων από άλλα εστιατόρια στο εστιατόριο της Ακροπόλεως. Οι απεργοί όμως με τους συνδικαλιστές της ΠΕΟ στο πλάι τους ήταν αποφασισμένοι να αγωνιστούν. Από το πρωί μέχρι αργά το βράδυ για 3 βδομάδες πικετοφορούσαν, φώναζαν συνθήματα και καλούσαν τους συναδέλφους τους να απεργήσουν και αυτοί ενώ καλούσαν τους πελάτες να μην επισκέπτονται το εστιατόριο. Πολλοί δεν έμπαιναν καν στο Μαρκς εντ Σπένσερ για ψώνια προκαλώντας τεράστιες ζημιές στην εταιρεία. Οι απεργοί σε συνεργασία με την ΠΕΟ και αλληλέγγυους πολίτες κλιμάκωσαν την κινητοποίηση πραγματοποιώντας παρεμβάσεις διαμαρτυρίας και στα άλλα εστιατόρια της εταιρείας.

Η εργοδοσία προσπάθησε ανεπιτυχώς να ποινικοποιήσει την απεργία με το ΚΕΒΕ που κρατά γενικά πιο σκληρή στάση από την ΟΕΒ να ζητά αστυνομική παρέμβαση. Η ΣΕΚ έμεινε ουδέτερη σε αυτή την μάχη μέχρι την τελευταία στιγμή που ζήτησε να μετέχει στις διαπραγματεύσεις αλλά είσπραξε την άρνηση της εργοδοσίας. Η ουδετερότητα της ΣΕΚ στοίχισε στους απεργούς του Καφέ Λα Μοντ καθώς παρεμπόδισε την προοπτική απεργίας αλληλεγγύης στο Μαρκς εντ Σπένσερ όπου οι πλείστοι οργανωμένοι εργαζόμενοι ανήκουν στις τάξεις της. Αντίθετα η ΕΤΥΚ, ένα συνδικάτο της εργατικής αριστοκρατίας των τραπεζοϋπαλλήλων εξέφρασε την στήριξη του στους απεργούς όπως και η ΕΔΟΝ. Η εργοδοσία προσπάθησε να χρησιμοποιήσει την ίδια επικοινωνιακή στρατηγική όπως στην απεργία του Τζιάμπο να παρουσιάσει δηλαδή τους απεργούς ως μια προβληματική και εγωιστική μειοψηφία και την ΠΕΟ ως παρείσαχτη δύναμη στα εσωτερικά της εταιρείας. Εξανάγκασε έτσι αρκετούς υπαλλήλους της στον δημόσιο εξευτελισμό μιας διαμαρτυρίας ενάντια στους απεργούς συναδέλφους τους έξω από το Υπουργείο Εργασίας με σύνθημα “Δεν θέλουμε συντεχνίες”. Πρόκειται για την καταβαράθρωση κάθε ίχνους εργατικής αξιοπρέπειας. Επειδή είναι ένα πράγμα κάποιος να φοβηθεί να απεργήσει και άλλο το να διαφημίζει την απεργοσπαστική του στάση.

Ως προσωπικό μπλογκ Νεκατώματα και ως συντακτική ομάδα Φάλιες δημοσιοποιήσαμε την απεργία από την αρχή και καλέσαμε διαδιχτυακά σε μποϋκοταζ στις επιχειρήσεις του συγκεκριμένου ομίλου εταιρειών ως ένδειξη έμπρακτης αλληλεγγύης στους απεργούς. Διάφοροι μπλόγκερς και μη ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα και κράτησαν το ζήτημα ανοιχτό στην δημόσια σφαίρα σπάζοντας την συνομωσία της σιωπής από τα αστικά ΜΜΕ που με εξαίρεση 2-3 ανταποκρίσεων από το ΡΙΚ και το Πλας Τι βι αγνόησαν την απεργία. Αυτή η διασύνδεση απεργών και ακτιβιστών μπλόγκερς αποτελεί πλέον κινηματικό κεκτημένο καθώς απόκτησε αυτή τη φορά πολύ περισσότερο βάθος απότι στην απεργία στο Τζιάμπο. Αυτή τη φορά οι ίδιοι οι απεργοί αντιμετώπισαν τις ιστοσελίδες μας σαν δικό τους χώρο έκφρασης και το μέρος όπου αποτυπωνόταν το χρονικό του αγώνα τους.

Και καθώς φαίνεται ότι ο αγώνας συνεχίζεται και αναμένεται να κλιμακωθεί με δεύτερη απεργιακή κινητοποίηση προσεχώς δηλώνουμε ότι θα συνεχίσουμε να είμαστε παρόντες. Σύμφωνα με την πληροφόρηση που παίρνουμε από τους απεργούς από την μέρα επιστροφής τους στη δουλειά δέχτηκαν έναν αισχρό πόλεμο από την εργοδοσία και από συγκεκριμένους απεργοσπάστες. Τοποθετήθηκαν κάμερες στην αίθουσα προσωπικού και προσπάθησαν να διασκορπίσουν τους απεργούς της Ακροπόλεως στα άλλα εστιατόρια. Με την παρέμβαση της ΠΕΟ έγινε συμβιβασμός και η πλειοψηφία των απεργών έμεινε μαζί στην Ακροπόλεως. Όμως μείωσαν τις εργάσιμες ώρες στους παρτ τάιμ και έδωσαν ανεπιθύμητα ωράρια στις μάνες εργαζόμενες με αποτέλεσμα να τους δημιουργήσουν δυσκολίες με τις οικογενειακές τους υποχρεώσεις. Το αποκορύφωμα ήταν η ανεπίσημη μετάθεση ενός μάγειρα απεργού από την κουζίνα στην αποθήκη χωρίς να του δοθεί αιτιολόγηση γραπτώς. Όταν αυτός ζήτησε εξηγήσεις του είπαν να δώσει παραίτηση και να τον αποζημιώσουν με 3 μισθούς. Το κλίμα στο Καφέ Λα Μοντ είναι βαρύ. Η υπομονή στερεύει και η προοπτική μιας εκ νέου απεργιακής κινητοποίησης χωρίς πλέον κανένα περιθώριο για τακτικές υποχωρήσεις είναι ορατή.

Γρηγόρης