Σημειώσεις 15 – 28/3/2012

Σύνταξη στα 67 “όχι επειδή θέλουμε αλλά επειδή πρέπει”, λέει το ένα παπαγαλάκι του κεφαλαίου στην αστική εφημερίδα. “Σταδιακά θα πρέπει να πάει στα 70” λέει το άλλο κοινοβουλευτικό παπαγαλάκι στη τηλεόραση. Ο πρίγκηπας της Στράκκας και δικηγόρος τραπεζικών συμφερόντων είναι όμως αυτός που το εξήγησε καλύτερα: “αυτοί που διαφωνούν να πάρουν πρώτα νόμπελ και μετά θα τους ακούσουμε”.

Ρευστές ισορροπίες, πόλεμοι κινήσεων και χαρακωμάτων

 Δεύτερη Ανάγνωση

Την εβδομάδα που πέρασε το πρώτο θέμα στο ταξικό πεδίο ήταν οι αντιδράσεις στην πρόταση του δίδυμου της ΟΕΒ, Αβέρωφ-Παπαδόπουλου εκ μέρους των κομμάτων ΔΗΣΥ-ΔΗΚΟ για αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης στα 64 για τον ευρύτερο δημόσιο τομέα. Το ζήτημα αυτό και κυρίως ο τρόπος που τίθεται αλλά και οι προεκτάσεις του και στον ιδιωτικό τομέα (ήδη από τις οικονομικές στήλες των αστικών εφημερίδων οι αρθρογράφοι του κεφαλαίου κάνουν λόγω για συνταξιοδότηση στο 67ο σε στυλ "όχι επειδή θέλουμε αλλά επειδή πρέπει") το καθιστούν πιο σημαντικό από ότι φαίνεται στην πρώτη ανάγνωση. Δεν είναι δηλαδή απλά άλλη μια επίθεση στην νεολαία ούτε απλά το προοίμιο μιας πιο γενικευμένης επίθεση στα συνταξιοδοτικά - είναι κυρίως η συνέχεια της προσπάθειας περιθωριοποίησης και κατάργησης του συνδικαλισμού ως μέσο στην εν εξελίξει διαδικασία υποβάθμισης και απαξίωσης της εργασίας συνολικά. 
Στο ένα χαράκωμα οι κοινοβουλευτικές ομάδες του ΔΗΣΥ και του ΔΗΚΟ, στο άλλο ΑΚΕΛ, κυβέρνηση, φοιτητικό και συνδικαλιστικό κίνημα. Βέβαια το συνδικαλιστικό κίνημα είναι μεν συμπαγές στην απόρριψη κάθε απόπειρας αυταρχικής επιβολής του μέτρου από την βουλή χωρίς να προηγηθεί κοινωνικός διάλογος αλλά ΣΕΚ και ΠΑΣΥΔΥ φαίνεται να βρίσκονται πιο κοντά στη θέση της ΕΔΕΚ παρά του ΑΚΕΛ καθώς περιμένουν να ακούσουν τα εκατέρωθεν επιχειρήματα για να πειστούν για το θέμα. Οι νεολαίες όμως του ΔΗΚΟ και των Οικολόγων φαίνεται να βρίσκονται πιο κοντά στη θέση του ΑΚΕΛ που απορρίπτει κάθετα την πρόταση.

Η λήξη της απεργίας στο Βασιλικό δεν συνοδεύτηκε τελικά και από υπογραφή της κατ' αρχήν προφορικής συμφωνίας που συνομολογήθηκε την περασμένη Δευτέρα με το ζήτημα να παραμένει κάπως μετέωρο. Αιτία η ανακοίνωση της ΟΕΒ που υπεραμύνεται του δικαιώματος της εταιρείας να συνάπτει προσωπικά συμβόλαια με τους εργαζόμενους της ανεξάρτητα από τη συλλογική σύμβαση. Ουσιαστικά πρόκειται για μια κίνηση υπέρ της έμμεσης παραβίασης της συλλογικής σύμβασης μέσα από ένα λεκτικό παιχνίδι και ασάφειες που αντανακλούν τους υφιστάμενους συσχετισμούς. Λήξη της απεργίας είχαμε και στη Τοφάρκο επίσης με μια δήλωση από εργοδοτικής πλευράς ότι θα εφαρμόσει την συλλογική σύμβαση. Αναμένεται και εδώ να φανεί αν η εργοδοτική πλευρά θα καταβάλει την προβλεπόμενη από την συλλογική σύμβαση εισφορά της στα Ταμεία Προνοίας λόγος για τον οποίο έγινε η απεργία.

Σε Ευρωπαϊκό επίπεδο προωθείται από την Κομίσιον σχέδιο πλήρους φιλελευθεροποίησης των μεταφορών με πιθανές συνέπειες την περαιτέρω απορύθμιση των εργασιακών σχέσεων μέσα από τις ιδιωτικοποιήσεις και την εξωτερική ανάθεση εργασιών. Στις διαμαρτυρίες των συνδικαλιστικών οργανώσεων της Ευρώπης θα μετέχει και η ΠΕΟ.

Στον κυπριακό βορρά συνεχίζονται με ένταση οι διαμαρτυρίες ενάντια στα σχέδια ιδιωτικοποιήσεων που προωθεί η κυβέρνηση Κουτσιουκ με το συνδικαλιστικό κίνημα και την αριστερά να κάνουν λόγω για ξεπούλημα των τ/κ δημόσιων εταιρειών στο τουρκικό κεφάλαιο. Την περασμένη Τρίτη πραγματοποιήθηκε και συνδικαλιστική "εισβολή" στο υπουργείο οικονομικών όταν ο υπουργός οικονομικών αρνήθηκε να δει συνδικαλιστική αντιπροσωπεία και έντονες λεκτικές αντιπαραθέσεις. Αναμένονται απεργίες και πιο δυναμικές κινητοποιήσεις.

Τούμπου τούμπου ζα

Εδώ δεν έχει σύνορα
δεν έχει καλοσύνη
μπροστά πηγαίνει ο αρχηγός
και πίσω του οι σκύλοι
Τραπέζι πεντακάθαρο
λεφτά, χαρτιά και τσόχα
κρατάς τη μύτη σου μακριά
να μη σε πάρει η μπόχα

Α καπού κουλουκουπού κουλουκουπού κουλουκουπά...
Τούμπου τούμπου ζα, τούμπου μάγοι
θα μας ψήσουν οι ανθρωποφάγοι
τούμπου τούμπου ζα, τούμπου ζίτσου
στο καζάνι κι η μαμά του Κίτσου
Τούμπου τούμπου και τα μπου
φάγαν τη γριά, ντου ντου
ντούμπου ντούμπου ντούμπου και μπα μπου
πέσαν όλα τα ταμπού

Εγύριζα όλη τη γη
με ένα αεροπλάνο
μοντέλο απ' την κατοχή
που 'χε φωνή σοπράνο
Σ' ένα σταθμό μου είπανε
όλη την ιστορία
στη ζούγκλα πως χαθήκατε
σας φάγαν τα θηρία

Α καπού κουλουκουπού κουλουκουπού κουλουκουπά...
Τούμπου τούμπου ζα, τούμπου μάγοι
θα μας ψήσουν οι ανθρωποφάγοι
τούμπου τούμπου ζα, τούμπου ζίτσου
στο καζάνι κι η μαμά του Κίτσου
Τούμπου τούμπου και τα μπου
φάγαν τη γριά, ντου ντου
ντούμπου ντούμπου ντούμπου και μπα μπου
πέσαν όλα τα ταμπού

Εκείνο που δεν μάθατε
κι οι μαύροι εγελάγαν
είναι γιατί ψοφήσανε
τα ζώα που σας φάγαν
Δηλητηριαστήκανε
από τα δυο κορμιά σας
το λέει το ραδιόφωνο
κρίμα στην ανθρωπιά σας

Α καπού κουλουκουπού κουλουκουπού κουλουκουπά...
Τούμπου τούμπου ζα, τούμπου μάγοι
θα μας ψήσουν οι ανθρωποφάγοι
τούμπου τούμπου ζα, τούμπου ζίτσου
στο καζάνι κι η μαμά του Κίτσου
Τούμπου τούμπου και τα μπου
φάγαν τη γριά, ντου ντου
ντούμπου ντούμπου ντούμπου και μπα μπου
πέσαν όλα τα ταμπού

Στο δέντρο αναπαυτήκανε
τα δυο καημένα ζώα
ενθάδε κείται έγραψαν
ο λέων με τον βόα
Γι' αυτό ν' ακούς τις συμβουλές
του γέρου προς του τράγου
που φάγαμε εψές αργά
στη στάνη του Πανάγου

Α καπού κουλουκουπού κουλουκουπού κουλουκουπά...
Τούμπου τούμπου ζα, τούμπου μάγοι
θα μας ψήσουν οι ανθρωποφάγοι
τούμπου τούμπου ζα, τούμπου ζίτσου
στο καζάνι κι η μαμά του Κίτσου
Τούμπου τούμπου και τα μπου
φάγαν τη γριά, ντου ντου
ντούμπου ντούμπου ντούμπου και μπα μπου
πέσαν όλα τα ταμπού

Μη με αφήνεις μοναχή μου
μη με αφήνεις μόνη τη φτωχή
μη με αφήνεις μοναχή μου
μη με αφήνεις, σε παρακαλώ

Α καπού κουλουκουπού κουλουκουπού κουλουκουπά...
Τούμπου τούμπου ζα, τούμπου μάγοι
θα μας ψήσουν οι ανθρωποφάγοι
τούμπου τούμπου ζα, τούμπου ζίτσου
στο καζάνι κι η μαμά του Κίτσου
Τούμπου τούμπου και τα μπου
φάγαν τη γριά, ντου ντου
ντούμπου ντούμπου ντούμπου και μπα μπου
πέσαν όλα τα ταμπού

Γιάννης Μαρκόπουλος
Παύλος Σιδηρόπουλος

Και τότε και τώρα...

Εκλογές ή εργατικοί αγώνες;
Φεβράρης 1988, Εργατική Δημοκρατία

Απεργία στο ιδιωτικό μονοπώλειο της τσιμεντοποιείας Κύπρου, νομοθετικές ρυθμίσεις στα εργασιακά και η προετοιμασία της νέας επίθεσης στους μισθωτούς του δημοσίου

Δεύτερη Ανάγνωση


Οι εργαζόμενοι στο τσιμεντοποιείο Βασιλικού συμπλήρωσαν την Δευτερα, 19 μέρες απεργιακού αγώνα χωρίς όμως να καταφέρουν να κάμψουν την εργοδοτική αδιαλλαξία και να αναγκάσουν την εταιρεία να τιμήσει την υπογραφή και τις υποχρεώσεις της και να συμμορφωθεί με την τήρηση των συλλογικών συμβάσεων. Η απεργία αυτή διεξάγεται σε μια κρίσιμη στιγμή και για την οικονομία και για τις εργασιακές σχέσεις και αφορά πολύ περισσότερα από ότι τους όρους εργασίας των εργαζομένων στην συγκεκριμένη βιομηχανία. Αυτό το γνωρίζουν όλοι και για αυτό τόσο τα συνδικάτα όσο και οι εργοδότες επεμεναν στις "κόκκινες τους γραμμές" αντιμετωπίζοντας στρατηγικά τόσο την απεργία όσο και τις προεκτάσεις της. Υπενθυμίζουμε ότι σχεδόν ολόκληρη η οικοδομική βιομηχανία έχει ήδη παραλύσει λόγω έλλειψης τσιμέντου και ότι η προσπάθεια της εργοδοτικής πλευράς να στρέψει τους εργαζόμενους στο έτοιμο σκυρόδεμα ενάντια στους απεργούς της τσιμεντοποιείας δεν έφερε ιδιαίτερο αποτέλεσμα. Ούτε και η εισήγηση του ΚΕΒΕ για εισαγωγή τσιμέντου από το εξωτερικό φαίνεται να είναι εφικτή ή συμφέρουσα προς το παρόν. Πάντως και οι εργοδότες στο έτοιμο σκυρόδεμα συνασπίστηκαν μαζί τους εργοδότες στο τσιμεντοποιείο και τις οικοδομές (και την ΟΕΒ γενικότερα) μιλώντας για την αναγκαιότητα νέων συλλογικών συμβάσεων με υποδιαίστερους όρους εργασίας λόγω οικονομικής κρίσης έτσι ώστε να μετακυληστεί το κόστος της κρίσης στους εργαζόμενους. Εν τω μεταξύ η επ' αόριστον απεργία στην Τοφάρκο για τις μονομερείς εργοδοτικές αποκοπές στα Ταμεία Προνοίας συνεχίζεται με τους απεργούς να διαδηλώνουν έξω από τα γραφεία της εταιρείας.


Στην τσιμεντοποιεία ΠΕΟ και ΣΕΚ καλούσαν επίμονα την εργοδοτική πλευρά να σεβαστεί την μεσολαβητική πρόταση του Υπουργείου Εργασίας ενώ και η ΔΕΟΚ ενεργοποίησε το απεργιακό της ταμείο προς στήριξη των απεργών και των οικογενειών τους. Η απεργία βρέθηκε την Δευτερα σε κομβικό σημείο - είτε θα έληγε είτε θα επεκτεινόταν και σε άλλους κλάδους. Τελικά έληξε, μετά από την νέα παρέμβαση του Υπουργείου Εργασίας που κατέθεσε νέο περίγραμμα μεσολαβητικής πρότασης και κάποια προφορική συμφωνία με την οποία "η εταιρεία ανέφερε πως σέβεται τον κώδικα εργασιακών σχέσεων και τη συλλογική σύμβαση και από την πλευρά τους οι εκπρόσωποι των εργαζομένων αποδέχθηκαν την έκκλησή μου για αναστολή των απεργιακών μέτρων" όπως ανέφερε η κυρία Χαραλάμπους. Να σημειώσουμε εδώ ότι μια τέτοια γενικόλογη συμφωνία και μάλιστα γραπτώς είχε επιτεχυθεί και μεταξύ ΟΕΒ και συνδικάτων στο πρόσφατο παρελθόν ακυρώνοντας τις προγραμματισμένες τότε απεργίες στα λιμάνια και αλλού χωρίς όμως να λυθουν πολλα ζητηματα καθώς οι δυο πλευρές διαφωνούσαν στην ερμηνεία της συμφωνίας και κατηγορούσαν η μια την άλλη για παραβίαση της σε σχέση με την οικοδομική αλλά και την ξενοδοχειακή και άλλες βιομηχανίες.

Μετά από 6 χρόνια διαβουλεύσεων και καθυστέρησης άρχισε η συζήτηση στην κοινοβουλευτική επιτροπή εργασίας των δυο νομοσχεδίων που τροποποιούν τις εργασιακές σχέσεις με στόχο την ενίσχυση του δικαιώματος συλλογικής οργάνωσης και της εφαρμογής των συλλογικών συμβάσεων. Συγκεκριμένα "προβλέπεται ότι σε περίπτωση που επιχείρηση εργοδοτεί τουλάχιστον 30 άτομα και ο εργοδότης αρνείται να αναγνωρίσει τη συντεχνία για σκοπούς διαπραγμάτευσης, τότε η συντεχνία έχει τη δυνατότητα να υποβάλει αίτηση στον Εφορο Συντεχνιών (Διευθυντή του Τμήματος Εργασιακών Σχέσεων) για έκδοση διατάγματος αναγνώρισης, υπό την προϋπόθεση ότι το 25% των εργαζομένων είναι ήδη μέλη της συντεχνίας. Επίσης, προβλέπεται η δυνατότητα του Εφόρου να διεξάγει μυστική ψηφοφορία ώστε ελεύθερα οι εργαζόμενοι να αποφασίζουν κατά πόσον επιθυμούν να εκπροσωπηθούν από συντεχνία. Αν το αποτέλεσμα καταδείξει ότι πέραν του 50% των όσων έλαβαν μέρος (και αυτοί αποτελούν το 40% του συνόλου), τότε ο Εφορος εκδίδει Διάταγμα αναγνώρισης. Διάταγμα μπορεί παράλληλα, να εκδοθεί χωρίς τη διεξαγωγή μυστικής ψηφοφορίας αν διαπιστωθεί ότι ποσοστό πέραν του 50% είναι ήδη μέλη της συντεχνίας." Προβλέπονται επίσης κυρώσεις και ποινές θέμα με το οποίο φέρεται να διαφωνεί η ΟΕΒ όπως επίσης και με τον κατώτατο αριθμό εργαζομένων και το ποσοστό των εργαζομένων μελών συντεχνίας που εξυπακούουν υποχρεωτική αναγνώριση τα οποία η ΟΕΒ θεωρεί πολύ χαμηλά. Όσον αφορά τις υφιστάμενες συλλογικές συμβάσεις τα συνδικάτα φαίνεται να αποκτούν το δικαίωμα για προσφυγή στα δικαστήρια όταν παραβιάζονται.

Το δίδυμο του κεφαλαίου στην βουλή Αβέρωφ-Παπαδόπουλος μαζί με τον Κουλία κατάθεσαν τώρα πρόταση για επέκταση του ορίου αφυπηρέτησης των μισθωτών του δημοσίου στα 64. Μια πρόταση που κτυπά για άλλη μια φορά την νεολαία και που μεταξύ άλλων αυξάνει περαιτέρω την ήδη ψηλή ανεργία. Η πρόταση αυτή αναμένεται επίσης να αυξήσει αντί να μειώσει τις κρατικές δαπάνες και ενδέχεται να είναι αντισυνταγματική. Νομική Υπηρεσία, Υπουργείο Οικονομικών και Τμήμα Κοινωνικών Ασφαλίσεων αντέδρασαν με την κυβερνητική πλευρά να εκφράζει την αντίθεση της. Από πλευράς των εργαζομένων ήδη ΠΑΣΥΔΥ και ΟΕΛΜΕΚ διαφώνησαν με την πρόταση όπως επίσης και όλες οι φοιτητικές παρατάξεις περιλαμβανομένων των παρατάξεων των κομμάτων ΔΗΚΟ-ΔΗΣΥ. Γιατί όμως Αβέρωφ-Παπαδόπουλος επιμένουν σε αυτή την πρόταση παρότι θα αυξήσει τα κρατικά εξοδα; Ακριβώς για να δημιουργήσουν πρόβλημα στους κυβερνητικούς προϋπολογισμούς μπορεί να πει κάποιος. Μια πιο προσεκτική ανάγνωση όμως μπορεί να προσθέσει - έτσι ώστε από τη μια να δημιουργήσουν κλίμα για τα επόμενα στάδια της επίθεσης ενάντια στη μισθωτή εργασία συνολικά αλλά και από την άλλη να προετοιμάσουν το έδαφος για την μεγάλη επίθεση που σχεδιάζουν στα συνταξιοδοτικά ταμεία των εργαζομένων.


Η ΠΑΣΥΔΥ πάντως με δήλωση του επανεκλεγέντα Γενικού της Γραμματέα αναφέρεται σε "συστηματική και μεθοδευμένη η προσπάθεια από εκπροσώπους των εργοδοτικών οργανώσεων, μερίδα βουλευτών και μερίδα δημοσιογράφων ενάντια στους μισθωτούς του δημοσίου". Κάνει ακόμη λόγο για «μεθοδευμένες προσπάθειες που καταβάλλονται για εξαίρεση του πλούτου από οποιαδήποτε συνεισφορά» και εκφράζει την έντονη δυσαρέσκεια και την πρόσφατη ψήφιση από τη Βουλή του νόμου για διακανονισμό φορολογικών οφειλών πολλών εκατομμυρίων και επισημαίνει ότι τέτοιες ενέργειες όχι μόνο δεν βοηθούν στην καταπολέμηση της φοροδιαφυγής και της φοροκλοπής, αλλά αντίθετα την ενθαρρύνουν και τη γιγαντώνουν. 

Τέλος σύμφωνα με στοιχεία της eurostat που δημοσιεύει ο Φιλελεύθερος είναι χαμηλό το εργατικό κόστος στην Κύπρο και ψηλός ο μέσος όρος ηλικίας εξόδου από την εργασία σε σχέση με τις άλλες χώρες της ευρωζώνης

http://paratiritirioergasias.blogspot.com/2012/03/blog-post_2604.html

Εκτός προγράμματος

Δεν κλαίω που φεύγεις
δεν κλαίω για τώρα
δεν κλαίω την ώρα
του αποχωρισμού

Κλαίω την ώρα του γυρισμού
κλαίω την ώρα του σπαραγμού
κλαίω για την ώρα που δε θα 'χω πια
ψυχή να σου πω σ' αγαπώ

Κλαίω την ώρα του γυρισμού
με τα σημάδια του χαλασμού
κλαίω για την ώρα που δε θα 'χω πια
ψυχή να σου πω σ' αγαπώ

Δεν είναι από ζήλεια
που σφίγγω τα χείλια
και κλαίω μπροστά σου
χωρίς να ντραπώ

Κλαίω την ώρα του γυρισμού
κλαίω την ώρα του σπαραγμού
κλαίω για την ώρα που δε θα 'χω πια
ψυχή να σου πω σ' αγαπώ

Κλαίω την ώρα του γυρισμού
με τα σημάδια του χαλασμού
κλαίω για την ώρα που δε θα 'χω πια
ψυχή να σου πω σ' αγαπώ

ΔΕΝ ΚΛΑΙΩ ΓΙΑ ΤΩΡΑ


Ελευθερία Αρβανιτάκη
εκτός προγράμματος, 1998

Στίχοι, μουσική: Άκης Πάνου
Πρώτη εκτέλεση: Βίκυ Μοσχολιού

Οι εξελίξεις στην Ανατολική Μεσόγειο Η Κύπρος στον αστερισμό του Ισραήλ και o ρόλος της Αριστεράς

Το σκηνικό στη Μέση Ανατολή αλλάζει ραγδαία και με τρόπο εν πολλοίς απρόβλεπτο και χαοτικό. Οι σχέσεις μεταξύ των χωρών της περιοχής αλλά και των μεγάλων δυνάμεων εισήλθαν σε μια επικίνδυνη ρευστότητα  με αλλοπρόσαλλες διαπλοκές. 

Η Κύπρος μπαίνει σ αυτό το παιγνίδι μ’ ένα περίεργο τρόπο, σε μια σιωπηρή συμμαχία Αριστεράς- δεξιάς, και με την πλειοψηφία των πολιτικών ηγεσιών να επενδύεται στη συγκάλυψη της τραπεζικής απληστίας, στην επιβολή της λιτότητας στους εργαζόμενους, στο διαμοιρασμό «ενισχυτικών επιδοτήσεων» στις επιχειρήσεις, στο μποϋκοτάζ κάθε βήματος αντιμετώπισης της διχοτόμησης, σε μια ύποπτη ρεμούλα σχετικά με την αδειοδότηση   γεωτρήσεων στην κυπριακή ΑΟΖ. Η κυπριακή βουλή κατάντησε ένα πανηγύρι μικροπωλητών σε μια καιροσκοπική συνεργασία μπλοκαρίσματος της κυβέρνησης έναντι οποιουδήποτε κόστους. 

Η συγκέντρωση-συζήτηση της ΕΡΑΣ επιχειρεί να προσφέρει στον προβληματισμό για τη νέα κατάσταση. Πόσο μέλλον υπάρχει στην προσέγγιση με το Ισραήλ; Μέχρι που μπορεί να φτάσει η αντίθεση Τουρκίας – Ισραήλ; Πώς επηρεάζεται το Κυπριακό;

15 Μαρτίου 2012 ώρα 18.30

Πανεπιστήμιο Κύπρου, Πανεπιστημιούπολη,

κτίριο ΧΩΔ02, αίθουσα Β204
 

Όσοι ενδιαφέρεστε προωθήστε και διαδώστε το μήνυμα. Η κοινωνία χρειάζεται να οργανώσει τις αντιστάσεις της. Η αίθουσα ευρίσκεται στη νέα πανεπιστημιούπολη της Αγλαντζιάς. Είναι πίσω από το κεντρικό κτίριο(« Λεβέντη») και έχει άνετο χώρο για στάθμευση.

http://erascy.blogspot.com/2012/03/o.html

Αυταρχισμού και απεργιών συνέχειας

Δεύτερη Ανάγνωση

Η κυριότερη εξέλιξη την βδομάδα που πέρασε στα ταξικά ζητήματα ήταν το νομοσχέδιο που ενέκρινε η βουλή την Πέμπτη με το οποίο περιορίζεται σημαντικά το δικαίωμα απεργίας των εργαζομένων στο σύνολο των "υπηρεσιών διαχείρισης της ροής της εναέριας κυκλοφορίας" απαγορεύοντας και καθιστώντας "αξιόποινη πράξη" την άρνηση παροχής υπηρεσιών με την επίκληση του δικαιώματος απεργίας αν αυτές οδηγήσουν σε παραβίαση του ελάχιστου ορίου υπηρεσίας που ορίστηκε στο 75%. Επίσημα κυβέρνηση και βουλή αναφέρθηκαν σε Ευρωπαϊκές υποχρεώσεις καθώς και στην νησιώτικη ιδιαιτερότητα της Κύπρου ενώ ανεπίσημα προηγουμένως είχαν επικαλεστεί ρητορικά και λόγους εθνικής ασφαλείας ίσως επειδή ο νόμος αυτός ενδέχεται να είναι αντισυνταγματικός. Οι ελεγκτές εναέριας κυκλοφορίας εξετάζουν ήδη το ενδεχόμενο νομικού αγώνα ενώ στην γενική συνέλευση τους αυτή τη βδομάδα θα συζητήσουν τα επόμενα τους βήματα. Φαίνεται ότι και μόνο η συνέχιση της αποχής τους από υπερωριακή απασχόληση θα συνεχίσει να είναι ενοχλητική και να αναδεικνύει τα χρόνια προβλήματα του κλάδου. Εκτενέστερη ενημέρωση και ανάλυση για το ζήτημα στο κείμενο "Για τον περιορισμό του δικαιώματος απεργίας των εργαζομένων στην πολιτική αεροπορία, το ευρύτερο πλαίσιο μέσα στο οποίο έγινε και τις συνέπειες του" εδώ
http://paratiritirioergasias.blogspot.com/2012/03/blog-post_11.html

Η απεργία στο ιδιωτικό μονοπώλειο της κυπριακής τσιμεντοποιείας μπαίνει στη 10η μέρα με ορατή την πιθανότητα παράλυσης ολόκληρης της οικοδομικής βιομηχανίας αυτή τη βδομάδα. Σημειώνουμε ότι η ίδια η οικοδομική βιομηχανία στο σύνολο της παραμένει το βασικό πεδίο μάχης μεταξύ εργοδοσίας και συνδικάτων καθοριστικό όχι μόνο για τους όρους εργασίας του κλάδου αλλά και για το μέλλον της ισχύος των συλλογικών συμβάσεων γενικότερα και κατ' επέκταση του ίδιου του συνδικαλισμού. Την περασμένη Πέμπτη οι εργαζόμενοι στην τσιμεντοποιεία πραγματοποίησαν και μαζική διαδήλωση έξω από τα γραφεία της εταιρείας με συμμετοχή και εργαζομένων στο έτοιμο σκυρόδεμα τους οποίους η εργοδοσία προσπάθησε σε στρέψει ενάντια στην απεργία. Η ΠΕΟ σε ανακοίνωση της καλεί την εταιρεία να εγκαταλείψει την αλαζονική της στάση και να αποδεχτεί την μεσολαβητική πρόταση του υπουργείου και αναφέρει ότι "στηρίζει με όλες της τις δυνάμεις τον αγώνα τον οποίον, αν συνεχιστεί, θα τον μετατρέψει σε υπόθεση όλης της εργατικής τάξης". Σε κοινή ανακοίνωση τους ΠΕΟ και ΣΕΚ αναφέρουν ότι οι εργαζόμενοι "είναι έτοιμοι να διακόψουν τα απεργιακά μέτρα, εφόσον η Εταιρεία δηλώσει ότι δεσμεύεται να εφαρμόσει την Συλλογική Σύμβαση και να σεβαστεί την συμφωνία κορυφής μεταξύ ΟΕΒ και Συντεχνιών, ΠΕΟ και ΣΕΚ". Σε αντίθετη περίπτωση αναφέρουν ο αγώνας "καθίσταται μακροχρόνιος". 

Απεργία πραγματοποιείται επίσης στην οικοδομική εταιρεία Τοφάρκο για τις μονομερείς αποκοπές της εργοδοσίας από τα Ταμεία Πρόνοιας των εργαζομένων ενώ σήμερα ξεκινά επ' αόριστον απεργία και στο σφαγείο Κοφίνου όπου οι εργαζόμενοι δεν έλαβαν ούτε τον 13ο ούτε τα δεδουλευμένα του τελευταίου 15μέρου.

Ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες αναφέρουν ότι σε μεγάλες εταιρείες που δραστηριοποιούνται στο λιανικό εμπόριο και όπου οι εργαζόμενοι δεν τολμούν καν να διανοηθούν οργάνωση τους σε συνδικάτα φοβούμενοι εργοδοτική αντίδραση, πόσον μάλλον να προβούν σε επώνυμες καταγγελίες, σημειώνονται α) μονομερείς δραματικές μειώσεις της εργοδοτικής συνεισφοράς σε Ταμεία Προνοίας, β) επέκταση και ποσοστιαία αύξηση του ποσοστού του μισθού που πληρώνεται σε κουπόνια για αγορά προιόντων αποκλειστικά από τις εταιρείες της εργοδοσίας γ) πίεση των εργαζομένων να αποδεκτούν τη μη καταβολή του 13ου για το 2012.

Αισιοδοξία

Ας υποθέσουμε πως δεν έχουμε φτάσει
στο μαύρο αδιέξοδο, στην άβυσσο του νου.
Ας υποθέσουμε πως ήρθανε τα δάση
μ' αυτοκρατορικήν εξάρτηση πρωινού
θριάμβου, με πουλιά, με το φως τ' ουρανού,
και με τον ήλιο όπου θα τα διαπεράσει.

Ας υποθέσουμε πως είμαστε κει πέρα,
σε χώρες άγνωστες, της δύσης, του βορρά,
ενώ πετούμε το παλτό μας στον αέρα,
οι ξένοι βλέπουνε περίεργα, σοβαρά.
Για να μας δεχθεί κάποια λαίδη τρυφερά,
έδιωξε τους υπηρέτες της ολημέρα.

Ας υποθέσουμε πως του καπέλου ο γύρος
άξαφνα εφάρδυνε, μα εστένεψαν, κολλούν,
τα παντελόνια μας και, με του πτερνιστήρος
το πρόσταγμα, χιλιάδες άλογα κινούν.
Πηγαίνουμε -- σημαίες στον άνεμο χτυπούν --
ήρωες σταυροφόροι, σωτήρες του Σωτήρος.

Ας υποθέσουμε πως δεν έχουμε φτάσει
από εκατό δρόμους, στα όρια της σιγής,
κι ας τραγουδήσουμε, -- το τραγούδι να μοιάσει
νικητήριο σάλπισμα, ξέσπασμα κραυγής --
τους πυρρούς δαίμονες, στα έγκατα της γης,
και, ψηλά, τους ανθρώπους να διασκεδάσει.

Κώστας Καρυωτάκης, 1928

δημοσίευση Νέα Εστία, 1929

Σημειώσεις 14 – 7/3/2012

Εκτός από την παγιωμένη και εξόφθαλμη πλέον θέση “είμαστε υπέρ της ομοσπονδίας, φτάνει να μην υπάρχει η προοπτική αυτή να υλοποιηθεί” – και εδώ το ΔΗΣΥ αλλά ακόμα εν πολλοίς και το ΑΚΕΛ είναι εντελώς γυμνοί – τουλάχιστον οι απορριπτικοί κρύβονται πίσω από “σωστά περιεχόμενα” “ερμηνείες διζωνικότητας” κλπ, τώρα έχουμε άλλη μια συνολική και περίπου ομόφωνη θέση της πολιτικής ελίτ “το δικαίωμα της απεργίας είναι ιερό φτάνει να μην χρησιμοποιείται”. Η σιωπή είναι συνενοχή.

Μέρες αργίας

Ξέρω πως θα 'ρθει και δεν θα 'μαι όπως είμαι,
να τον δεχτώ με το καλύτερο παλτό μου.
Μήτε σκυμμένος στις σελίδες κάποιου τόμου,
εκεί που υψώνομαι να μάθω ότι κείμαι.

Δεν θα προσεύχομαι σε σύμπαν που θαμπώνει,
δεν θα ρωτήσω αναιδώς, πού το κεντρί σου;
Γονιός δεν θα 'ναι να μου πει, σήκω και ντύσου
καιρός να ζήσουμε παιδί μου, ξημερώνει.

Θα 'ρθει την ώρα που σπαράσσεται το φως μου
κι εκλιπαρώ φανατικά λίγη γαλήνη.
Θα 'ρθει σαν πύρινο παράγγελμα που λύνει
όρους ζωής και την αδρή χαρά του κόσμου.

Δεν θα μαζεύει ουρανό για να με πλύνει,
δεν θα κρατά βασιλικό ή φύλλα δυόσμου.
Θα 'ρθει την ώρα που σπαράσσεται το φως μου
Θα 'ρθει την ώρα που σπαράσσεται το φως μου
Θα 'ρθει την ώρα που σπαράσσεται το φως μου...


Στίχοι: Διονύσης Καψάλης
Διάφανα κρίνα, Έγινε η απώλεια συνήθεια μας, 1996
    

Ο αυταρχισμός προκαλεί απεργίες, η δαιμονοποίηση των απεργών κλίμα για ποινικοποίηση τους

Δεύτερη Ανάγνωση

Η ανένδοτη στάση της εργοδοσίας την τελευταία βδομάδα και η επιμονή της να επιβάλει ετσιθελικά τις θέσεις της προκάλεσε απεργίες σε δυο εστίες όπου τα ζητήματα παρέμεναν ανοιχτά εδώ και μήνες τώρα. Η πρώτη εστία είναι ο έλεγχος της εναέριας κυκλοφορίας, όπου το κράτος αφού λόγω της δικής του πολιτικής υποστελέχωσης του συγκεκριμένου τμήματος διόγκωσε την υπερωριακή απασχόληση επιχειρεί τώρα να μειώσει δραστικά την υπερωριακή αμοιβή των εργαζομένων. Ενώ υποτίθεται ότι διεξάγεται διάλογος το κράτος προσπαθεί να εξασφαλίσει εκ των προτέρων συμφωνία για το ελάχιστο όριο υπηρεσίας, ενώ το συνδικάτο των ελεγκτών εναέριας κυκλοφορίας (που έχει και την στήριξη του πανευρωπαικού συνδικάτου ελεγκτών εναέριας κυκλοφορίας) ζητά να συζητηθεί η ουσία του ζητήματος - δηλαδή συνολικά οι όροι απασχόλησης. Η ρητορική των δυο πλευρών παραμένει η ίδια - το κράτος επικαλείται την ανάγκη διάσωσης της οικονομίας μέσα από την μισθολογική λιτότητα και την υποχρέωση όλων να προσφέρουν [οι τράπεζες και ο πλούτος φυσικά όχι απλά εξαιρούνται αλλά επιδοτούνται μάλιστα καθότι δεν εντάσσονται στους "όλους" που είναι οι μισθωτοί] και το συνδικάτο επικαλείται την ανάγκη μη απώλειας των εσόδων από το κράτος από το υφιστάμενο τέλος υπερπτήσεων υπονοώντας εμμέσως ότι είναι οι αεροπορικές εταιρείες που κερδίζουν από την προτεινόμενη πολιτική του κράτους και όχι το δημόσιο. Η δεύτερη εστία είναι το τσιμεντοποιείο Βασιλικού όπου η εταιρεία συνεχίζει την αυθαιρεσία και την παραβίαση της συλλογικής σύμβασης παρά τις διαμαρτυρίες των συνδικάτων, την απραξία του κράτους και την προειδοποιητική απεργία στις αρχές του Φεβράρη. Ετσι οι εργαζόμενοι με τα συνδικάτα τους προχώρησαν από την Πέμπτη σε απεργία διαρκείας που αναμένεται αν συνεχιστεί να επηρεάσει τουλάχιστον και όλα τα μεγάλα έργα στην οικοδομική βιομηχανία λόγω της πιθανής έλλειψης τσιμέντου από την αγορά.
http://paratiritirioergasias.blogspot.com/2012/03/blog-post_1344.html

Η ανεργία συνεχίζει την ανοδική της πορεία και στην Ευρώπη και στην Κύπρο με την ΣΕΚ να ζητά μεταξύ άλλων περιορισμούς στην απασχόληση ξένων και κοινοτικών εργαζομένων, εφαρμογή της αρχής της ίσης μεταχείρισης και επέκταση του ανεργιακού επιδόματος στους 9 μήνες ενώ ζητά πολιτικές μείωση των επιτοκίων δανεισμού για να βοηθηθεί η ανάπτυξη.

Η ΠΕΟ καταδικάζει καταδικάζει έντονα την πρόταση του Α. Νεοφύτου εκ μέρους του ΔΗΣΥ για περιορισμό των απεργιών στις ουσιώδεις υπηρεσίες που αποτελεί προσπάθεια  "για ποινικοποίηση και υπόσκαψη του αναφαίρετου και συνταγματικά κατοχυρωμένου δικαιώματος για απεργία". Η ΠΕΟ φαίνεται να κατανοεί ότι η λάσπη και η δαιμονοποίηση των εργαζομένων με αφορμή την απεργία των ελεγκτών δημιουργεί κλίμα που μπορεί εύκολα να τύχει εκμετάλλευσης και σημειώνει ότι "Όσο λανθασμένη μπορεί να θεωρούν κάποιοι ότι είναι η συμπεριφορά κάποιων ομάδων εργαζομένων, άλλο τόσο επικίνδυνη είναι η αλαζονική συμπεριφορά κάποιων πολιτικών δυνάμεων και εργοδοτικών συνδέσμων, οι οποίοι θεωρούν ότι η ευαισθησία για διατήρηση της εργασιακής ηρεμίας σε ευαίσθητους τομείς, στις σημερινές δύσκολες οικονομικές συνθήκες, είναι η ευκαιρία τους για να προωθήσουν τα απωθημένα τους ενάντια στα εργασιακά και Συνδικαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων." Βέβαια εδώ θα πρέπει να λεχτεί ότι στην δημόσια διαπόμπευση των απεργών δεν ήταν αμέτοχα και τα ΑΚΕΛικά μέσα ενημέρωσης...

Συνδικάτα και επισφαλείς εργαζόμενοι

(μετάφραση αποσπάσματος από το υπό έκδοση στα αγγλικά βιβλίο , “Labour relations in Cyprus: employment, trade unionism and class composition”, σελ. 106-107)

4.2.2. Η περιορισμένη έλξη του συνδικαλισμού ανάμεσα στους επισφαλείς εργαζόμενους

...Η επισφαλής ζωή και εργασία δεν αποτελείται μόνο από την εξόφθαλμη οικονομική εκμετάλλευση και το θεσμικό αποκλεισμό, αλλά περιλαμβάνει επίσης την απώλεια της αυτονομίας πάνω στη ζωή του ανθρώπου και την υποταγή του στον αυταρχισμό του εργοδότη και στη σκληρότητα της αγοράς εργασίας. Η βιωμένη εμπειρία της αδύνατης θέσης των επισφαλώς εργαζομένων στην αγορά εργασίας και η εν γένει αβεβαιότητα του εργασιακού τους καθεστώτος, τους καθιστά δύσπιστους σε νομικίστικους και τυπικούς λόγους περί εργατικών δικαιωμάτων και δυνητικών ωφελημάτων και όχι μόνο διστακτικούς να ενταχτούν, αλλά επίσης καχύποπτους με τα συνδικάτα, τα οποία τους φαίνονται πάνω κάτω μέρος του συνολικά άδικου συστήματος εργασιακών σχέσεων.

Έχοντας πει αυτό, ας εξετάσουμε πιο στενά τη δυσκολία των συνδικάτων να οργανώσουν τους επισφαλείς εργάτες μέσα από τα δεδομένα της έρευνας πεδίου. Πολλοί νεαροί εργάτες, τόσο ενταγμένοι όσο και ανένταχτοι στα συνδικάτα, μου εξέφρασαν την απογοήτευσή τους με τα συνδικάτα. “Οι συντεχνίες εν έχουν υπόθεση. Το μόνο που τους ενδιαφέρει εν τα λεφτά των συνδρομών...που ήταν το ζήτημα της ανανέωσης των συμβάσεων ούλλοι ήταν έτοιμοι για απεργία. Τελικά εσυμφώνησαν με τους μαστόρους¹”. Το αίσθημα (ανάμεσα στους εργαζόμενους) ότι τα συνδικάτα με κάποιο τρόπο ήταν πουλημένα στα αφεντικά ήταν όντως μια σημαντική διάσταση που βγήκε μέσα από την εμπειρική μου έρευνα. Πολλοί εργάτες βλέπουν τα συνδικάτα ως ανεπαρκείς μορφές αντιπροσώπευσης και οχήματα αγώνα. “Οι συντεχνίες έπρεπε να ήταν δαμέ κάθε μέρα να παλεύκουν για τα δικαιώματα μας. Έννενι²”. Αυτό μπορεί να πάρει και τη μορφή πλήρους απαξίωσης του συνδικαλισμού. “Είναι το ίδιο πράγμα να είσαι ή να μην είσαι σε συνδικάτο. Γιατί να παίρνει το συνδικάτο τα λεφτά;³” Η μεροληψία των συνδικάτων υπέρ των πιο ευνοούμενων, συνήθως ειδικευμένων εργατών, γίνεται αντιληπτή από τους επισφαλείς εργαζόμενους και αποτελεί παράγοντα που διατηρεί την απόσταση μεταξύ αυτών και των συνδικάτων. “Δεν θα πάω στην συνέλευση των συντεχνιών. Δεν τους ενδιαφέρει αφού τι θα πω. Οι συντεχνίες θέλουν να μας χρησιμοποιούν. Δεν θα κερδίσουμε τίποτα. Οι συντεχνιακοί ανήκουν σε άλλη τάξη. Οι μάστορες (εννοεί ειδικευμένοι χτίστες) θα μιλήσουν, θα φαν και θα πιουν και θα μας χρησιμοποιήσουν. Αν πάνε οι άλλοι (εννοεί ανειδίκευτοι εργάτες, κυρίως μετανάστες) θα πάω και εγώ⁴”.

Τα συνδικάτα σήμερα δεν είναι τόσο δυνατά όσο ήταν στο παρελθόν⁵. “Παλιά εμιλούσαν τζιαι οι εργοδότες ακούαν. Εν ετολμούσαν να μεν ακούσουν. Σήμερα τους μαστόρους εν τους κόφτει ίντα που λαλούν οι συντεχνίες⁶”. Όπως ανάφερα στο κεφάλαιο 3, η επέκταση της άτυπης και αρρύθμιστης εργασίας είχε συνέπειες στο συνδικαλιστικό κίνημα. Διαίρεσε το εργατικό δυναμικό και σταθερά διάβρωσε τη δύναμη των συνδικάτων στο επίπεδο του εργασιακού χώρου. Η αποτυχία των συνδικάτων να οργανώσουν τους “μη κανονικούς” εργάτες ή η δυσκολία τους να το κάνουν για διάφορους λόγους, περιλαμβανομένης της εργοδοτικής αλλά και της εγωιστικής του πυρήνα των εργαζομένων αντίστασης σε συνδυασμό με την αδιαφορία των περιφερειακών εργαζόμενων, ενισχύει τη διαίρεση των εργαζομένων, αυξάνοντας την απόσταση μεταξύ των ενταγμένων και των αποκλεισμένων. Τα συνδικάτα αφήνονται έτσι να παίζουν τον ρόλο του φρουρού των παλιότερων εργαζομένων του πυρήνα και προσβλέπουν περισσότερο προς το κράτος για τη γενικότερη προστασία των γενικών εργασιακών συνθηκών μέσα από τη νομοθεσία και ειδικότερα μέσα από την επιθεώρηση και τη ρύθμιση.

Η εξατομίκευση των εργασιακών σχέσεων και η πραγματική ή φαινομενική παρακμή της συνδικαλιστικής δύναμης είναι ουσιαστικά οι δυο πλευρές του ίδιου νομίσματος, αναπόφευκτες πτυχές του νεο-φιλελεύθερου / μετα-φιλελεύθερου κυρίαρχου πλαισίου και συνθήκης. Σε αυτό το πλαίσιο τα συνδικάτα δεν μπορούν να αναπτύξουν μια στρατηγική με στόχο να απαντήσουν στην αντεπίθεση του κεφαλαίου και αυτοπεριορίζονται σε μια αμυντική στάση ολικής προσκόλλησης στον “εθνικό συμβιβασμό” του τριμερούς συστήματος. Όμως αυτός ο συμβιβασμός, κάποτε η επίσημη πολιτική των εργοδοτών, δεν αποτελεί σήμερα την προτεραιότητα τους. Αυτός ο συμβιβασμός, που κωδικοποιήθηκε σε μια περίοδο συνδικαλιστική δύναμης, δεν είναι συνολικά αποδεκτός σήμερα που τα συνδικάτα βρίσκονται σε πιο αδύνατη θέση. Μερικοί εργοδότες έχουν σαν υπόρρητο στόχο τους σήμερα την εξουδετέρωση της συνδικαλιστικής δύναμης και επανασχηματισμού της συνδικαλιστικής λειτουργίας έτσι ώστε να μετατραπεί σε μια υποβοηθητική διευθυντική και πειθαρχική λειτουργία. “Οι συντεχνίες δεν μπορούν να αφήνονται να καθορίζουν τη διευθυντική στρατηγική. Η φιλοσοφία μας είναι η εξατομικευμένη υπηρεσία. Αν οι συντεχνίες το δέχονται αυτό καλώς, αν όχι οι συντεχνίες πρέπει να φύγουν⁷”.

1Έρευνα πεδίου 3, νεαρός μάγειρας τώρα με μερική απασχόληση

2Έρευνα πεδίου 3 νεαρός μπάρμαν, μέλος συνδικάτου

3Έρευνα πεδίου 6, νεαρός εργάτης στα καλούπια

4Έρευνα πεδίου 6, ανειδίκευτος εργάτης

5Αυτή η άποψη εκφράστηκε από πολλούς εργαζόμενους στις έρευνες πεδίου 2, 3, 6 και 7.

6Έρευνα πεδίου 2, υπεύθυνος εστιατορίων.

7Έρευνα πεδίου 3, εκτελεστικός διευθυντής