Να συνεχίσουμε
την περιδιάβαση στην Περσιάνια σκέψη..
Το 1936 ο συνασπισμός
της κεντροαριστεράς που ξανακέρδισε
τις εκλογές στην Ισπανία είχε πολύ
ωραίες ιδέες – να κάνει αναδιανομή γης
στην Ανδαλουσία, να επαναφέρει το σύστημα
μεσολάβησης και διαιτησίας στις
εργασιακές συγκρούσεις αντί να τις
θεωρεί πρόβλημα δημόσιας τάξης και να
καλεί την χωροφυλακή και τον στρατό σε
κάθε απεργία όπως η προηγούμενη κυβέρνηση,
να συνεχίσει την προσπάθεια εκκοσμίκευσης
του κράτους και της παιδείας που είχε
διακοπεί το 1933 με την νίκη του συντηρητικού
συνασπισμού και άλλα πολλά προοδευτικά
μέτρα. Το θέμα όμως δεν είναι το τι είναι
(ή ακούγεται) ωραίο αλλά το τι είναι
εφικτό.
Έτσι και σήμερα
το κυβερνών κόμμα ΑΚΕΛ που λέει ότι
θέλει να φορολογήσει τον πλούτο και την
πολυτέλεια, να μην αυξήσει τα όρια
συνταξιοδότησης, να μην μειώσει τους
μισθούς. Κανένας στα αλήθεια δεν διαφωνεί
με αυτά. Το θέμα όμως είναι αν είναι
εφικτά και ποιες θα είναι οι συνέπειες
αν εφαρμοστούν. Αν οι κάτοχοι του πλούτου
εξαναγκαστούν να πληρώσουν φόρους (δεν
εξετάζω εδώ καν αν τέτοιο μέτρο μπορεί
να υιοθετηθεί στα αλήθεια) τότε τι θα
γίνει; πολύ απλά θα σηκώσουν τα λεφτά
τους και θα τα επενδύσουν αλλού σε μια
οικονομία που είναι πιο φιλική για
αυτούς. Με ποιο αποτέλεσμα για την
Κυπριακή οικονομία; ύφεση, ανεργία και
χαμηλά έσοδα και για το κράτος. Ανάλογα
ισχύει και για τα θέματα της ηλικίας
της σύνταξης και των μισθών. Όλοι θα
θέλαμε να σταματούσαμε την δουλειά πριν
γεράσουμε και να παίρνουμε ψηλούς
μισθούς. Δυστυχώς αυτό απλά δεν γίνεται.
Δεν γίνεται σας λέω και πρέπει να με
πιστέψετε αφού εγώ ξέρω. Πρέπει να
παίρνουμε σύνταξη όταν είμαστε στα
βαθιά γεράματα και να μάθουμε να ζούμε
με πιο χαμηλούς μισθούς. Μόνο έτσι θα
αντέξει το σύστημα κοινωνικών ασφαλίσεων
και μόνο έτσι μπορεί να διατηρήσει η
κυπριακή οικονομία την ανταγωνιστικότητα
της και την βιωσιμότητα της. Μπορεί η
αλήθεια να μην αρέσει, αλλά αυτό δεν
ενδιαφέρει την ίδια (πάντως στα αφεντικά
μου εμένα αρέσουν αυτά που γράφω και
έτσι δεν έχω πρόβλημα...)
2 comments:
Χαχαχα!
Δεν παλεύκεται ο τύπος. Τι να πρωτοπεί κάποιος. Ημουν μεταξύ να κλάψω ή να γελάσω όταν σε ένα άρθρο επροσπαθούσε να μας πείσει ότι εν Κευνσιανός. Κορυφαίες οι στιγμές που σύρνει τις 'καθηγητικές' πινελιές, π.χ. ''...μάλιστα, με τη λογική ότι μειώνει τα επιτόκια και αυξάνει τη ρευστότητα, είναι απόλυτα «κεϋνσιανή». (Για τους φοιτητές: Μετατοπίζει την καμπύλη LM προς τα πάνω αντί προς τα κάτω και την IS προς τα αριστερά αντί προς τα δεξιά)...'' θέλωντας να δείξει ότι 'ξέρετε, εν αυτονόητη επιστήμη τούτα που λαλώ, λαλώ σας τα έτσι για να τα καταλάβετε τζιαι σεις οι γέριμοι'
Καλά ρε φίλε είσαι τίποτε Νομπελίστας τζαι κρίνεις τα γραφόμενα του κάθε Περσιάνη :)) Για να μην ξεχνιώμαστε, τούτα που λαλεί ο άνθρωπος σε διάφορα άρθρα, εν όσα είπε σε 1 συνέντευξη του ο Νομπελίστας μας. χ.
Post a Comment