Ο Ρωμαίος
στρατηγός Μάρκος Ορέλιος είχε κάποτε
μια πολύ ωραία ιδέα – αν δώσω αύξηση
στους μισθοφόρους της λεγεώνας μου,
σκέφτηκε, τότε αυτοί θα είναι πιο
ευχαριστημένοι μαζί μου και θα δουλεύουν
πιο σκληρά τόσο στον πόλεμο όσο και στην
ειρήνη. Ανοησίες, όπως αποδείχτηκε στην
πράξη. Η αύξηση μισθών που δόθηκε
λειτούργησε ως αντικίνητρο καθώς οι
λεγεωνάριοι επαναπαύτηκαν και έγιναν
λιγότερο αποδοτικοί στις εργασίες της
ειρήνης ενώ πολεμούσαν με λιγότερο
πάθος στον πόλεμο αφενός επειδή ήταν
λιγότερο έτοιμοι να ρισκάρουν να πεθάνουν
και αφετέρου δεν είχαν και τόση ανάγκη
τις λεηλασίες που θα ακολουθούσαν μια
νικηφόρα μάχη ως συμπλήρωμα του
εισοδήματος τους.
Έτσι και η
κυβέρνηση Χριστόφια με την ΑΤΑ – είναι
ωραία ιδέα η αύξηση των μισθών στη βάση
του πληθωρισμού αλλά αναμφίβολα
δημιουργεί στρεβλώσεις στην αγορά και
αγνοεί τους βασικούς παράγοντες της
παραγωγικότητας και της ανταγωνιστικότητας
των επιχειρήσεων διατηρώντας και
διαιωνίζοντας με αναχρονιστικές
ρυθμίσεις χαμηλή απόδοση για την κυπριακή
οικονομία. Επιπλέον είναι και άδικη –
αφού αυτοί που παίρνουν ψηλούς μισθούς
παίρνουν και ψηλή ΑΤΑ. Και οι ψηλοί
μισθοί είναι πρόβλημα βέβαια – συνιστούν
αδικία. Να παίρνουν όλοι χαμηλούς έτσι
ώστε να υπάρχει δικαιοσύνη.
Επίσης να
προωθηθεί το ΓεΣΥ αλλά φυσικά μόνο μέσα
από ιδιωτικοποιήσεις, και λειτουργία
των νοσοκομειακών μονάδων στα πρότυπα
επιχειρήσεων. Και πάνω από όλα τα κέρδη
από το φυσικό αέριο να κρατηθούν μακριά
από τους πολιτικούς και κοντά στους
επιχειρηματίες, τους τραπεζίτες και
τους τεχνοκράτες τους.
Οποιαδήποτε
ομοιότητα στο επίπεδο, το ύφος και το
πολιτικό περιεχόμενο του σύντομου αυτού
σημειώματος με τα άρθρα του Μιχάλη
Περσιάνη της Καθημερινής δεν είναι
καθόλου τυχαία.
2 comments:
και δυο τραγουδάκια αφιερωμένα στα διανοούμενο Μιχάλη Περσιάνη από την δεισδαιμόνα
http://youtu.be/1zSXODvA5po
http://youtu.be/yRxjTyE52u8
οι στίχοι βέβαια του Τριπολίτη στο 2ο μελοποιημένοι από τον Μούτση και τραγουδισμένοι από την Μπέλλου ισχύουν γενικότερα και αναφέρονται σε πολύ πιο μεγάλες διαδικασίες απότι φαινόμενα τύπο Περσιάνη
Ζόρικος κρεμανταλάς ο καιρός που κουβαλάς,
η ζωή σου μια νταλίκα με μπαγάζια και με ΙΚΑ.
Τώρα απόχτησες καβούκι και αμάξι σπορ μοντέλο
τώρα σκάλωσες στο λούκι κι είσ' αλλιώτικο καπέλο.
Η ζωή σου ντούμπλε-φας, μέσα κι έξω τη φοράς,
η καρδούλα σου γκαζιέρα δίχως γκάζι και αγέρα.
Μες στο κόλπο είσαι χωμένος και γλυτώνεις παρά τρίχα,
τώρα είσαι βολεμένος και σου κόψανε το βήχα.
Κι αν θυμάσαι τα παλιά, ψέματα και μπλα μπλα μπλα,
η μαγκιά σου ναφθαλίνη με κασμίρι και λουστρίνι.
Τώρα κάνεις μαύρη πλάκα κι όλο τρως απ' την κουτάλα,
τώρα μάγγωσε η φάκα και σε κλείσανε στη γυάλα.
Post a Comment