Thursday, January 19, 2012

Σημειώσεις 10 – 19/1/2012

Η στάση του ΑΚΕΛιστή στο ταξικό ζήτημα την εποχή μας

(απόσπασμα από προσχέδιο κείμενο που βρίσκεται προς συζήτηση εσωκομματικά – η διαρροή [για τους περίεργους αναγνώστες] έγινεν που έναν υδραυλικό που επήεν να σάσει μια σωλήνα στον τοίχο της αίθουσας της Κεντρικής Επιτροπής μέσα στες γιορτές που ήταν λλίον πιο χαλαρά τα πράματα...)

Κεφάλαιο: Eθνική οικονομία
Υπο-κεφάλαιο: Κοινωνική αναταραχή
Ενότητα: Εργατικές διαφορές
Υπο-ενότητα: Κριτήρια στήριξης μιας απεργίας

Να την εγκρίνει το κόμμα.

Να γίνεται υπό την καθοδήγηση της ΠΕΟ ή έστω με ουσιαστική της συμμετοχή.

Οι απεργοί να μην ψηφίζουν δεξιά κόμματα, ή έστω να τοποθετούνται ανοιχτά και δημόσια ενάντια στην Δεξιά που φέρει έτσι και αλλιώς την μεγαλύτερη ευθύνη. Στο κάτω κάτω αν θέλουν φιλο-λαϊκές πολιτικές οι εργαζόμενοι ας ψηφίσουν ΑΚΕΛ για να αποκτήσει την πλειοψηφία στη βουλή.

Οι εργαζόμενοι που απεργούν να μην εργάζονται στον ευρύτερο δημόσιο τομέα καθότι πέραν από το ότι είμαστε κυβέρνηση αυτοί είναι ως γνωστόν δεξιοί, μόνιμοι και βολεμένοι.

Οι εργαζόμενοι που απεργούν να μην παίρνουν μισθούς πάνω από 1500 ευρώ γιατί τότε είναι προνομιούχοι, golden boys, καλά την έχουν κλπ.

Αν έστω και κάποιοι από αυτούς που απεργούν είναι υψηλόμισθοι είτε λόγω δεκαετιών στο επάγγελμα, είτε λόγω καθηκόντων είτε λόγω υπερωριών με ακαθάριστες απολαβές πάνω των 3000 ευρώ τότε πρόκειται για κατάφορη πρόκληση της δημοσίας αιδούς, και όχι μόνο δεν διανοούμαστε καν να στηρίξουμε την απεργία αλλά συμμετέχουμε μαζί με τον αστικό τύπο στην δαιμονοποίηση των απεργών επειδή ανέχονται να έχουν στις τάξεις τους τέτοιους πλούσιους, σαν δεν ντρέπονται οι παλιοκαπιταλιστές, άλλοι εργαζόμενοι παίρνουν 1000 ευρώ και 500 ευρώ, άλλοι είναι άνεργοι, σε άλλες χώρες πεινούν κλπ κλπ.

Να μην πλήττεται από την απεργία το κοινό, η κοινωνία, η καημένη η χώρα, ο δύσμοιρος λαός μας, η μαρτυρική μας Κύπρος, όμορφη και παράξενη πατρίδα, αχ Τζιερύνεια μάνα μου κλπ.

Να έχουν εξαντληθεί προηγουμένως όλα τα περιθώρια του κοινωνικού διαλόγου και να τηρείται το γράμμα και το πνεύμα του Κώδικα Βιομηχανικών Σχέσεων εκτός σε συνθήκες κρίσης, έκτακτης ανάγκης όπου απειλείται η Κύπρος με υποβαθμίσεις από τους οίκους αξιολόγησης, ένταξη στον Μηχανισμό Στήριξης της Ευρωπαϊκής Ένωσης

Να ακολουθούνται όλες οι προβλεπόμενες διαδικασίες πριν κατά και μετά την κήρυξη της απεργίας ανεξάρτητα από την στάση της εργοδοτικής πλευράς – εμείς οι εργαζόμενοι πρέπει να δίνουμε πάντα το καλό παράδειγμα και να είμαστε οι νούσιμοι.

Να μην περιλαμβάνει ακρότητες όπως πχ άρνηση υπακοής σε κυβερνητικές προτροπές για αναστολή των μέτρων κατά την διάρκεια των διαπραγματεύσεων.

Να μην παραλύει η λειτουργία του κράτους. Να μην ξεχνάμε ότι είμαστε και υπό κατοχή.

Να μην πλήττεται η οικονομία μας σε αυτή την δύσκολη εποχή της οικονομικής κρίσης γιατί οι πρώτοι που ζημιώνουν όταν πλήττεται η οικονομία είναι οι ίδιοι οι εργαζόμενοι.

Δεν έχει σημασία αν οι απεργοί κινητοποιούνται απλά για τα οικονομικά τους συμφέροντα ή αν κινητοποιούνται για άλλους λόγους ή και για άλλους λόγους – πολιτικούς, εθνικιστικούς, ιδεολογικούς. Δεν έχει σημασία αν οι απεργοί διεκδικούν μισθολογικές αυξήσεις ή προσπαθούν να εμποδίζουν μειώσεις στους μισθούς τους. Ούτε έχει σημασία αν αναφέρονται ή όχι και σε άλλους κλάδους εργαζομένων που αντιμετωπίζουν παρόμοια προβλήματα. Αν κάποιο από τα πιο πάνω δεν ισχύει τότε δεν μπορούμε σε καμιά περίπτωση να στηρίξουμε την “εργατική” κινητοποίηση. Απεργίες που δεν πληρούν τα πιο πάνω κριτήρια μπορεί να είναι ένα ή και περισσότερα από τα πιο κάτω:
α) προβοκατόρικες και διασπαστικές
β) συντεχνιακές και όχι συνδικαλιστικές
γ) αντι-συνδικαλιστικές, ψευδο-ταξικές και οπισθοδρομικές
δ) καπιταλιστικές και όχι εργατικές
ε) συγχυσμένες ή/και επικίνδυνες
ζ) εγωιστικές και δυναμιτίζουν την ταξική ενότητα
η) υποκινούνται από ή έστω βοηθούν την Δεξιά και την ΟΕΒ άσχετα από την φαινομενική τους δημόσια σύγκρουση κλπ

19 comments:

Anef_Oriwn said...

Gregoris,

Έθαψες τον υδραυλικό!!! Εκτός κι αν εν μεταφορικά που χρησιμοποίησες τη λέξη...
Επί της ουσίας αργότερα [μάλλον αύριο]...

arkoudas said...

Εν παράξενο που εν εσχολίασε σχεδόν κανένας για ένα θέμα που απασχολεί πολλούς....εγώ συμφωνώ με τζείνο που νομίζω ότι υπονοεί ο Άνεφ, ότι εν έπρεπε να πεις ποιος το ήβρε. Τζιαι ίσως να μεν ήταν σωστό καν να το αναρτήσεις. Διότι που δαμέ περνούν πολλά καθάρματα.

Αφού πλέον ανάρτησες το όμως τζιαι άφηκες το τζιόλας, αξίζει ένας σύντομος σχολιασμός, διότι τα γραφόμενα επηρεάζουν τζιαι προφανώς θα επηρεάσουν με ακόμα σχειρόττερο τρόπο το κίνημα τζιαι τις διάφορές του εκφάνσεις.

Το πρώτο που μου ερκεται στο νου, εν ότι πάνω-κάτω τούτα εξέραν με τα που τζιαιρό. Εφανήκαν τζιαι πιο παλιά, εφανήκαν τζια πιο πρόσφατα. Τωρά απλά διαφαίνεται ότι παίρνουν θεωρητική υπόσταση τζιαι τροχοδρομούνται σαν επίσημη στρατηγική.

Επί της ουσίας, διαφωνώ με τα πλείστα, έστω τζιαι αν αρκετά που τα επίθετα τζιαι τους χαρακτηρισμούς που χρησιμοποιούνται στο κείμενο, βρίσκουν με σύμφωνο.

Το ερώτημα μου σε τζείνους που το εγράψαν ή ακόμα τζιαι σε τζείνους που το υποστηρίζουν εν το εξής: αφού η αριστερά στην Κύπρο εν ρεφορμιστική τζιαι εν εστιάζεται στο να αλλάξει τα πιστεύω του κόσμου μέσω της πειθώς αλλά στο να ενσωματώσει λάου λάου τους ενδεχόμενους υποστηρικτές της, ήνταλως εννά το πετύχει τούτο άμαν ακολουθεί μια στρατηγική για τες απεργίες που εν απόλυτη, τόσο πολιτικά, όσο τζιαι ιδεολογικά;

gregoris said...

τόσον μέσα έππεσα ααα;
εε πρέπει να γράφω πιο συχνά για το ΑΚΕΛ καλό...

Anef_Oriwn said...

Μια δεύτερη, πιο προσεκτική ανάγνωση [η πρώτη έγινε στα πεταχτά] του πιο πάνω κειμένου μου δημιούργησε έντονες επιφυλάξεις και αμφιβολίες αν τούτο είναι επίσημο έγγραφο της Κ.Ε. που συζητείται στα υψηλά δώματα του ΑΚΕΛ, ή απλώς κάποιο έγγραφο [που στάλθηκε στα Γραφεία της Κ.Ε.] με σκέψεις και εισηγήσεις κάποιου μέλους ή έστω και στελέχους του Κόμματος [ακόμα και μέλους της Κ.Ε.] πάνω στο ζήτημα των απεργιών. [Ας πούμεν, με μια καλύτερη επεξεργασία θα μπορούσα να το ‘γραφα κι εγώ]...

Το λεκτικό του ΔΕΝ δείχνει [κατά την άποψη μου] ότι τούτο είναι επίσημο έγγραφο [έστω και προς συζήτηση] της Κ.Ε.. Ειλικρινά διερωτούμαι αν θα μπορούσα να υπάρχουν σ’ ένα επίσημο κομματικό έγγραφο εκφράσεις του τύπου «...σαν δεν ντρέπονται οι παλιοκαπιταλιστές» και «Να μην πλήττεται από την απεργία το κοινό, η κοινωνία, η καημένη η χώρα, ο δύσμοιρος λαός μας, η μαρτυρική μας Κύπρος, όμορφη και παράξενη πατρίδα, αχ Τζιερύνεια μάνα μου κλπ.»

Γι’ αυτό και δεν θα μπω στη διαδικασία να το σχολιάσω ...

Anef_Oriwn said...
This comment has been removed by the author.
Anonymous said...

Άνεφ το έγραφο ανεπίσημο και προσχέδιο είναι ρε. Αυτά που λες είναι παραπομπές σε άλλες ενότητες από το ίδιο κείμενο.

Το “σαν δεν ντρέπονται οι παλιοκαπιταλιστές” παραπέμπει στο κεφάλαιο
“Περί της εξυγείανσης του κράτους μέσα από τη μείωση του εργατικού κόστους και την εξουδετέρωση των αντιδράσεων της ΠΑΣΥΔΥ”
Το “η καημένη η χώρα, ο δύσμοιρος λαός” παραπέμπει στο κεφάλαιο
“Όχι ασφυκτικά χρονιαδιαγράμματα στα πλαίσια του μακροχρόνιου μας αγώνα και της αντι-ιμπεριαλιστικής μας πάλης”
και το
“όμορφη και παράξενη πατρίδα, αχ Τζιερύνεια μάνα μου” παραπέμπει στο υποκεφάλαιο
“Δεν παραδίδουμε γη και ύδωρ”

υδραυλικός

Anef_Oriwn said...

Προς υδραυλικό via Gregoris,

[Υδραυλικέ, δεν ξέρω με τι υδραυλικά ασχολείσαι, αλλά εδώ έμπλεξες τα ζεστό με τα κρύο «ύδωρ» κι όλο κρυάδες έχουμε! Παρεμπιπτόντως εν τζιαι ξέρεις αν στο κεφάλαιο “Δεν παραδίδουμε γη και ύδωρ”», υπάρχει τζιαι καμιά υποπαράγραφος που να μιλά για την υπόσκαψη “της αντι-ιμπεριαλιστικής μας πάλης” ένεκα της παροχής ηλεκτρικού ρεύματος από τα κατεχόμενα;]...

Μετά από μικρή έρευνα που έκαμα [μακάρι να ‘ν’ καλά η Μούσα μου που μ’ έβαλε στον σωστό δρόμο] κι αφού αποτάθηκα σε καλούς φίλους που έχουν προσβάσεις στην Κ.Ε., το «ανεπίσημο έγραφο και προσχέδιο» [του ΑΚΕΛ για τες απεργίες] έφτασε στα χέρια μου!!!
Μόνο που όλως τυχαίως ήρθε και στα δικά μου χέρια [από ένα οδοκαθαριστή της παλιάς Λευκωσίας που σκουπίζει την περιοχή Φανερωμένης] έναν άλλο έγγραφο, των “Φάλιων”, που λέει πολύ ενδιαφέροντα πράματα!!! Προβληματίζομαι όμως [ακόμα] αν θα το δημοσιεύσω, μήπως και προδώσω τους στόχους και σκοπούς της επικείμενης επανάστασης!!! Βλέπετε σημαντικό κεφάλαιο σ’ αυτό το έγγραφο είναι το πως θα μπουν επικεφαλείς της Επανάστασης οι ελεγκτές εναέριας κυκλοφορίας και οι Α13-Α16 της Δημόσιας Υπηρεσίας. Περιττό να πω ότι ΟΛΟΙ αυτοί θα πρωτοστατήσουν στη ίδρυση [στην Κύπρο] νέου προλεταριακού [κομμουνιστικού] κόμματος!!!

**********************
Υ.Γ. 1:
Ένα πιο πάνω σχόλιο που διαγράφηκε από τον συγγραφέα εν δικό μου. Το διέγραψα γιατί ήταν το ίδιο με εκείνο που είχα ήδη αναρτήσει...

Υ.Γ. 2:
Arkoudas,
Εν εύκολο να επικοινωνήσω μαζί σου μέσω email;

gregoris said...

απάντησα σου στην προηγούμενη ανάρτηση αλλά αφού το βάλλεις τζιαι ποδά...

"με τον οδοκαθαριστή της παλιάς πόλης εδημιουργήθηκε μου η απορία - εν που τζείνους τους ωρομίσθιους που τους εθεωρήσαν νεοεισερχόμενους τζιαι εκόψαν τους 10% που το μισθό τους τζιαι την εισφορά του κράτους-εργοδότη στο ταμείο ευημερίας http://disdaimona.blogspot.com/2011/12/3.html,
οξά εν που τζείνους τους δεξιούς βολεμένους που εν μόνιμοι τζιαι απλά επαγώσαν τους μισθούς τζιαι ΑΤΑ στα τελευταία πακέτα για να εξυγειανθεί η οικονομία μας;

ναι καλό να το δημοσιεύσεις - να ξεμπροστιαστούν επιτέλους αυτά τα ακραία αναρχικά στοιχεία (που μαζί με τα εθνικιστικά και τα φασιστικά - σε μια πρόταση στην τελευταία συνεδριακή εισήγηση της Κ.Ε.) που με τις πολιτικές τους κάνουν ζημιά στην εργατική τάξη και το λαό μας."

Anonymous said...

άσε από το καιρό που ήρθαν όλοι αυτοί οι ξένοι δεν βρίσκεις καλούς τεχνίτες. (εγώ δεν είμαι ξένος στο νησί. είμαι έλληνας)

δεν θυμάμαι τέτοια παράγραφο, όχι.

αλλά μια απορία ρε συ που έχεις άκρες με καλούς φίλους στα ανώτερα δώματα Κ.Ε. κλπ.
παίζει καμιά φιλελευθεροποίηση της αγοράς καθαριότητας όπως αυτή της αγοράς ενέργειας που προτάθηκε τώρα; λέω μήπως και απολύσουνε τους οδοκαθαριστές [να μειωθεί και ο υπέρογκος δημόσιος τομέας] και να τους προσλάβουν ιδιωτικές εταιρείες που θα πάρουν λένε και κίνητρα για προώθηση της επιχειρηματικότητας και δημιουργία νέων θέσεων εργασίας...

υδραυλικός

Anef_Oriwn said...

Gregoris,

Όταν θέλουμε να κάμουμε σοβαρή συζήτηση [έστω κι αν αυτό το post σου μπορεί να χαρακτηριστεί εμπαθές] στα ερωτήματα που τίθενται δεν απαντάς με ερωτήματα και ούτε με ατάκες στους προβληματισμούς που μπαίνουν μπροστά μας. Αντίθετα όταν διαφωνείς με κάτι, κάμνεις ολοκληρωμένες προτάσεις για υπαλλακτικές λύσεις [κι όχι αοριστολογίες ή κουβέντες για ταξικούς αγώνες που θα καθοδηγηθούν από την ελίτ των εργαζομένων]... Και ούτε κολλάς στες όποιες ατυχείς αναφορές για τα «αναρχικά στοιχεία» που περιέχονται «στην τελευταία συνεδριακή εισήγηση της Κ.Ε.», που κατά βάθος εκφράζουν απωθημένα! [Την δική μου τοποθέτηση επί του τελευταίου θα τη βρεις εδώ: http://aneforiwn.blogspot.com/2010/10/792010-21.html?showComment=1288518953033#c3839253436875567143]…
Κι αφού μιλάμε με ατάκες [και δεν μπαίνουμε σε συζήτηση ουσίας – το ζήτημα της λεγόμενης «εξυγίανσης της οικονομίας» είναι πολυσύνθετο] , να διερωτηθώ κι εγώ γιατί τα ταξικά συνδικάτα της ΠΑΣΥΔΥ, της ΟΕΛΜΕΚ και ης ΠΟΕΔ αποδέχτηκαν τη μείωση των μισθών γενικώς ΟΛΩΝ των νεοεισερχομένων υπαλλήλων;

*****
Ανώνυμε υδραυλικέ,

Ελλαδίτης ων σίγουρα σου διαφεύγουν κάποια πράγματα για την Κύπρο! Ας πούμεν η «φιλελευθεροποίηση της αγοράς καθαριότητας» είναι κάτι που αφορά τις τοπικές αρχές [Δήμους και Κοινότητες] κι όχι άμεσα την Κ.Ε. [του ΑΚΕΛ]. Όμως θα μεταφέρω το ερώτημα σου...
Α, και εν μου λαλείς, γιατί νομίζεις «... δεν είμαι ξένος στο νησί ... [επειδή] ... είσαι έλληνας» [ή μήπως τελικά ελλαδίτης είσαι;];

gregoris said...

άνεφ,
το ύφος μου εν ανάλογο του ύφους σου. οπόταν μεν θίγεσαι.

απάντησα σου πολλά συγκεκριμένα για το ζήτημα των ταξικών αγώνων τζιαι τον πρωταγωνιστικό ρόλο που έχουν συνήθως οι πιο προνομιούχοι εργαζόμενοι (ακριβώς λόγω της δομικής τους θέσης που τους διά παραπάνω δύναμη) σε προηγούμενες αναρτήσεις τζιαι τούτον εν ιστορικό τζιαι παγκόσμιο μάλιστα.(αν ενδιαφέρεσαι πραγματικά να σου δώσω τζιαι βιβλιογραφία.)
εν οι ειδικευμένοι εργάτες που ηγούνται συνήθως στους συνδικαλιστικούς αγώνες όι οι ανιδείκευτοι. βέβαια το πραγματικό διακύβευμα είναι ναι η ταξική συμμαχία ειδικευμένων, λιγότερο ειδικευμένων τζιαι ανιδέικευτων εργαζομένων, νοητικής τζιαι χειρωνακτικής εργασίας, δημοσίου τζιαι ιδιωτικού τομέα έτσι ώστε να συγκροτηθεί ένα ενωμένο μέτωπο απέναντι στο κεφάλαιο τζιαι το κράτος του. αλλά τούτον εν μπορεί να συγκροτηθεί με λογικές αποκλεισμού τζιαι σίουρα όι με χλευασμούς εργαζομένων χέρι χέρι με τους νεοφιλελεύθερους τζιαι τους εργοδότες.

επίσης εν μπορούμεν να πετάσσουμεν την μαρξιστική θεωρία στον κάλαθο τζιαι να βάλλουμεν τον μισθό ως την βασική συνιστώσα της ταξικής συγκρότησης. η τάξη ορίζεται αντικειμενικά που τες σχέσεις παραγωγής τζιαι υποκειμενικά που τους ταξικούς αγώνες - εκ των οποίων οι απεργίες αποτελούν την κορύυφωση. ούτε που τον μισθό ούτε που την εκλογική συμπεριφορά.

εννοώ να ξέρουμεν πόθεν ξεκινούμεν τζιαι που κατευθύνουμεν την τοποθέτηση μας. εν τούτον που εννοώ
κοινή βάση.

gregoris said...

για τους νεοεισερχόμενους εν λαλείς τίποτε για το ακελ που το εψήφισεν μαζί με την δεξιά στη βουλή τζιαι λαλείς για τα συνδικάτα;
η ΠΕΟ τζιαι η ΣΕΚ ίντα το εδεκτήκαν;
τζιαι όταν απεργήσαν για το σύνολο των μέτρων κυβέρνησης-βουλής ΠΑΣΥΔΥ-ΟΕΛΜΕΚ-ΠΟΕΔ ποια ήταν η στάση σου εσένα;

Anef_Oriwn said...

Gregoris,

Όπως έγραψα και στο Blog μου το πιο πάνω προτελευταίο σχόλιο σου [link: http://nekatomata.blogspot.com/2012/01/10-1912012.html?showComment=1327182256593#c7690200209844023097] είναι αρκετά ενδιαφέρον [και μακράν από πατερναλισμούς και ατάκες], γι’ αυτό και θα μπορούσε να αποτελέσει και τη βάση για μια εποικοδομητική και παραγωγική [κι όχι κατ’ ανάγκη αντιπαραθετική] συζήτηση.
Και δεν θα με χαλούσε αν παράθετες βιβλιογραφία μέσα από την οποία να τεκμηριωνόταν(;) ο «πρωταγωνιστικός ρόλο που έχουν συνήθως οι πιο προνομιούχοι εργαζόμενοι (ακριβώς λόγω της δομικής τους θέσης που τους διά παραπάνω δύναμη)». Ελπίζω όμως αυτή η βιβλιογραφία να μην περιοριστεί στο έργο του Ένγκελς “Η κατάσταση της εργατικής τάξης στην Αγγλία”, που αναφερόταν σ’ άλλες εποχές και σ’ άλλες καταστάσεις [και είχε να κάμει κύρια με τους μετανάστες εργάτες]...

Πάντως εμέναν εξακολουθεί να με προβληματίζει έντονα για το ποιο είναι το πρωτεύον σήμερα στη Κύπρο αναφορικά με τους εργατικούς αγώνες: Μια “ελλαδοποίηση” της κατάστασης [που θα οδηγήσει που; ποιες είναι οι προτάσεις για έξοδο από τα καπιταλιστικά αδιέξοδα; Μήπως το ΚΚΕ μίλησε για επαναστατική κατάσταση στην Ελλάδα και δεν το πήραμε πρέφα;] ή μια πιο “συνετή” και διαλλακτική στάση από πλευράς των εργατικών συνδικάτων; Θες να πεις ότι σήμερα οι συντεχνίες των δημοσίων και ημι-δημοσίων υπάλληλων [των οποίων οι ηγεσίες αποτελούν την «εργατική αριστοκρατία» – όπως πετυχημένα τους χαρακτήρισες] αποτελούν την «αιχμή του δόρατος των εργαζομένων τζιαί των οικονομικά ασθενέστερων τάξεων εναντίον της επίθεσης του πλούτου» που είπεν κάπου τζι’ ο Χαμάλης;

Αναφορικά με τη μείωση των κλιμάκων των νεοεισερχομένων [στη Δημόσια Υπηρεσία] εκείνο που εγώ ήθελα να σημειώσω είναι πως οι [νέοι] εργαζόμενοι πρέπει να έχουν ΚΑΙ παράπονα από τις συνδικαλιστικές τους οργανώσεις [πέραν από τα παράπονα τους από το ΑΚΕΛ] ... Και παρεμπιπτόντως, είδες πουθενά την όποια ένταση μου «όταν απεργήσαν για το σύνολο των μέτρων κυβέρνησης-βουλής ΠΑΣΥΔΥ-ΟΕΛΜΕΚ-ΠΟΕΔ»;

Anef_Oriwn said...

Πιο πάνω «ένσταση» κι όχι «ένταση»!!!

Anonymous said...

Είχα την εντύπωση ότι δεν πρόκειται για "διαρροή" αλλά για (ειρωνική) ανάλυση της συμπεριφοράς του ΑΚΕΛ σε ό,τι αφορά τες απεργίες...

Γρηγόρη μια απορία: ποιά είναι η διαφορά μεταξύ "συνδικάτου" και "συντεχνίας";

gregoris said...

ναι χρειάζεται μια παραγωγική και επικοδομητική συζήτηση εντός της ευρύττερης αριστεράς τζιαι του συνδικαλιστικού κινήματος για το που παν τα πράματα καθώς η κρίση βαθυνίσκει, το κράτος προνοίας διαλύεται, οι εργασιακές σχέσεις απορυθμίζουνται τζιαι το βιοτικό επίπεδο ππέφτει. αλλά προϋποθέσεις για τούτη την συζήτηση είναι θεωρώ
1. μια μίνιμουμ θεωρητική αντίληψη των βασικών αρχών της πολιτικής οικονομίας τζιαι της κριτικής της.
2. διάθεση για αγώνα με ότι συνεπάγεται τούτον (σε πολιτικό, ιδεολογικό, οργανωτικό επίπεδο κλπ)
3. ειλικρίνεια στες προθέσεις/αφετηρίες τζιαι στην μεθοδολογία/επιχειρηματολογία μακριά που μικροπολιτικές. άμαν υπάρχουν τούτα οι όποιες διαφωνίες/αντιπαραθέσεις μάλλον εν χρήσιμες παρά πρόβλημα.
4. τζιαι τέλος τζιαι πιο σημαντικά, μη προσκόλληση σε τυπικές λογικές τζιαι στα ηγεμονικά "αυτονόητα" των αστικών ΜΜΕ ακόμα τζιαι αν τούτα εμφανίζουνται συγκυριακά ως προινόντα καθολικής συναίνεσης.

gregoris said...

άνεφ σύντομα θα επεξεργαστώ ένα κείμενο με τες βιβλιογραφικές του αναφορές για το ζήτημα των συνδικαλιστικών αγώνων τζιαι τον ρόλο των μεσαίων τζιαι ανώτερων στρωμάτων των εργαζομένων.

αλλά εν τζιαι εν ιδιαίτερα σύνθετο το θέμα. μάλλον εν σχετικά απλό.
σε κάθε χώρο τζιαι κλάδο εργασίας - τζιαι στο δημόσιο τζιαι στον ιδιωτικό τομέα συνήθως οι συνδικαλιστικοί πυρήνες αλλά τζιαι το κομβικό κομμάτι η στάση του οποίου μπορεί να επηρεάσει το σύνολο των εργαζομένων προέρχεται που τα μεσαία τζιαι πάνω, όι που τα μεσαία τζιαι κάτω στρώματα. ρώτα κάποιο συνδικαλιστή της ΠΕΟ αν θέλεις στα ξενοδοχεία ή στες οικοδομές να σου πει. που βασίζεται το συνδικάτο τζιαι πόθεν αντλεί την δύναμη του; που τους χτίστες οξά που τους αρκάτες; που τους μάειρες οξά που τα γκαρσόνια; που τους μόνιμους οξά που τους προσωρινούς εργαζόμενους; που τους Κυπραίους οξά που τους ξένους; το ίδιο ισχύει περίπου τζιαι στον ευρύτερο δημόσιο τομέα. τωρά σε επίπεδο οικονομίας ο δημόσιος αποτελεί μέτρο για τον ιδιωτικό, αλλά τζιαι τομέα με τεράστια συνδικαλιστική πυκνότητα τζιαι πολιτική ισχύ της εργασίας. εγώ έγραφα στες 9 του δεκέμβρη (μετά το πάγωμα μισθών τζιαι ατα) στο δημόσιο θα ακολουθήσει ο ιδιωτικός. 3 φτομάες μόνο επήρεν για να επαληθεφτεί η θέση.

εν θα μπω σε συζήτηση για το ΚΚΕ. παρά το ότι εν πολλά πιο ταξική η πολιτική του που το ΑΚΕΛ εν θεωρώ ότι αποτελεί εναλλακτικό μοντέλο.

η διατύπωση του χαμάλη μπορεί να εν υπερβολική αλλά θεωρώ εν σωστή επί της ουσίας. διότι τα συνδικάτα του δημοσίου αποτελέσαν τζιαι αποτελούν ακόμα σε σημαντικό βαθμό ανάχωμα τζιαι μπορούν να προβάλουν πιο ουσιαστική αντίσταση στο κεφάλαιο ακριβώς λόγω της δομικής τους θέσης τζιαι κοινωνικής τους ισχύς. με τούτην την έννοια.

η εργατική αριστοκρατία έννεν η απλά η ηγεσία των συνδικάτων του δημοσίου, αλλά το σύνολο των εργαζόμενων δημοσίου τζιαι ιδιωτικού που έσιει υψηλές αμοιβές τζιαι άρα μικροαστικό στάτους, τρόπο ζωής κλπ. εν τα λεγόμενα στρώματα της νέας μεσαίας τάξης με μη μαρξιστικούς όρους. αλλά εν πάυουν να εν μισθωτοί εργαζόμενοι, τμήμα της εργατικής τάξης με μαρξιστικούς όρους που δεν μπορεί να το ξεγράφεις εξ ορισμού τζιαι εξ υπαρχής ούτε με θεωρητικούς ούτε με πολιτικούς όρους

gregoris said...

άνεφ
αν θυμούμαι καλά τότε ενώ αρχικά κάτι εμουρμούρησες ενάντια στην λιτότητα μετά εσιώπησες τζιαι άμαν επροχώρησεν η αντίσταση που τους εργαζόμενους στο δημόσιο πέραν που το συμβολικό επίπεδο της 3ωρης απεργίας εστίασες όπως τζιαι το ακελ (τζιαι με πιο άτσαλο τρόπο τζιαι ο νέος) στην εξαγγελθείσα αποχή που εργασία στες εκλογές, για να φύει η συζήτηση που τα μέτρα λιτότητας τζιαι να πάει στην ιερότητα των εκλογών στους θεσμούς της δημοκρατίας κλπ κλπ.

ανώνυμε ναι.
ο όρος συντεχνία (trade union) έσιει προνεωτερικές ρίζες στους συνδέσμους τεχνιτών (artisans) σε ενώσεις συμφερόντων (guilds) στες ευρωπαικές πόλεις του μεσαίωνα.
μετά την βιομηχανική επανάσταση τζιαι το πέρασμα στην μοντέρνα εποχή εδιατηρήθηκεν ο όρος αλλά με άλλο περιεχόμενο. το trade union αποτελούσεν την συνένωση των εργαζομένων ενός επαγγέλματος στη βάση της τέχνης/ειδικότητας τους (craft).
ο όρος συνδικάτο εν πιο σύγχρονος τζιαι πιο ευρύς τζιαι αναφέρεται συνήθως σε κλαδικές η βιομηχανικές ενώσεις εργατών. βέβαια ούτως ή άλλως ήδη που τες αρκές του 20ου αιώνα οι διάφορες συντεχνίες (επαγγελματιών εργατών) άρκεψαν να συνενώνονται σε βιομηχανική βάση τζιαι να ομοσπονδοποιούνται σε γεωγραφικό τζιαι εθνικό επίπεδο δημιουργώντας οργανώσεις που δρουν συνολικά στην οικονομία κάθε χώρα.
σήμερα χρησιμοποιούνται στην Κύπρο τζιαι την Αγγλία περίπου ως ταυτόσημοι όροι. αντίθετα στην ελλάδα χρησιμοποιείται ο όρος συνδικάτο.
τωρά η "συντεχνιακή αντίληψη/στάση"
κλπ χρηιμοποιείται ως αρνητικός όρους για να περιγράψει στάσεις συνδικάτων που δρουν αποκλειστικά για τα στενά τους επαγγελματικά συμφέροντα χωρίς να ενδιαφέρονται για συμμαχίες με άλλα συνδικάτα, τζιαι πιο συνολικές, για το εργατικό κίνημα, πολιτικές...

gregoris said...

στην πράξη όμως τζιαι πέραν που τους ιδεατούς τύπους της θεωρίας τα συνδικάτα δρουν στο πραγματικό ιστορικό πεδίο γενικά ομιλούντες οικονομίστικα. τούτη εν η λογική τους. εν τζιαι εν πολιτικά κόμματα παρά τες συνδέσεις που έχουν με τα κόμματα συνήθως. τζιαι η δράση τους έσιει ταυτόχρονα τζιαι "συντεχνιακή" τζιαι "συνδικαλιστική" πτυχή με τες πολιτικές τους προεκτάσεις...