Friday, August 26, 2011

Ο πλούτος να πληρώσει την κρίση του



έλαβα αυτό το κείμενο από την "Ομάδα εργαζομένων" με την παράκληση να δημοσιευτεί στο μπλογκ νεκατώματα.
.........................

Ο πλούτος να πληρώσει την κρίση του


Ένα θέατρο του παραλόγου εκτυλίσσεται στην Κύπρο τον τελευταίο καιρό. Η παγκόσμια οικονομική κρίση, παράγωγο της λειτουργίας του χρηματοπιστωτικού συστήματος, παρουσιάζεται ως τοπικό πρόβλημα μεγάλων εισοδημάτων των μισθωτών και προτείνονται “εξοικονομήσεις” κατ' αρχήν από μια μερίδα των εργαζομένων, αυτήν του ευρύτερου δημόσιου τομέα.

Ποτέ ο πλούτος της Κύπρου δεν ήταν τόσο μεγάλος όσο σήμερα. Ποτέ ο πλούτος αυτών των λίγων οικογενειών που ελέγχουν την οικονομία δεν έφτανε σε τέτοια μυθικά επίπεδα όσο σήμερα. Χαρακτηριστικά κάτω από 10% του πληθυσμού καρπούνται πάνω από το 50% του εθνικού εισοδήματος. Τελικά μετά από 50 χρόνια ανεξαρτησίας διαπιστώνουμε ότι διαμορφώνεται μια χώρα μπανανία, τσιφλίκι λίγων πλουτοκρατών. Αρκετοί πολιτικοί εργάζονται εργολαβικά, ανοιχτά και ξεδιάντροπα προς αυτήν την κατεύθυνση. Μερικοί πολιτικοί ανήκουν και οι ίδιοι σε αυτήν την μικρή μερίδα των πλουσίων. Χαρακτηριστικό παράδειγμα οι Νικόλας Παπαδόπουλος και Αβέρωφ Νεοφύτου. Ποτέ πολιτικοί δεν πολέμησαν με τόση λύσσα ενάντια στα δικαιώματα και τα συμφέροντα των εργαζομένων. Ποτέ πολιτικοί δεν πολέμησαν με τόση μανία ενάντια στα συνδικάτα ως εκπροσώπους των εργαζομένων. Πέραν από την οικονομική διάσταση αυτό είναι πλήγμα ενάντια στην δημοκρατία και πρέπει να αντιμετωπίζεται ως τέτοιο.

Η επίθεση στους δημόσιους υπαλλήλους ακολουθεί την επίθεση στους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα την τελευταία δεκαετία που συντελέστηκε μέσα από την απορύθμιση των εργασιακών σχέσεων και την πιο σκληρή εκμετάλλευση των ξένων εργαζομένων. Η βελτίωση των όρων εργασίας στον ιδιωτικό τομέα είναι αναγκαία και επείγουσα, και αυτή δεν μπορεί να προέλθει μέσα από την επιδείνωση των όρων εργασίας στον δημόσιο τομέα αλλά μέσα από την δικαιότερη κατανομή του πλούτου που συνολικά παράγει η χώρα.

Δυστυχώς τα πλείστα από τα μέτρα που προτείνονται πλήττουν τους εργαζόμενους. Μια σωστή πολιτική από την σκοπιά της κοινωνικής δικαιοσύνης θα ήταν:

  1. Αύξηση της φορολόγησης των εταιρειών αναλογικά με τον κύκλο εργασιών και τα κέρδη τους
  2. Ουσιαστική φορολόγηση της ακίνητης μεγαλο – ιδιοκτησίας
  3. Συνεισφορά του τεράστιου εκκλησιαστικού πλούτου σε γη, χρυσό και επιχειρήσεις και άτυπα έσοδα από τις εκκλησιαστικές τελετουργίες και τερματισμός της κρατικής επιχορήγησης στη μισθοδοσία των εκκλησιαστικών λειτουργών.
  4. Μείωση της στρατιωτικής θητείας στο ένα έτος, των δαπανών του στρατού γενικά και πώληση όλων των άχρηστων στρατιωτικών υλικών όπως πχ οι πυραύλοι S-300.
  5. Συνεργατική, δημοτική και κρατική εκμετάλλευση των εναλλακτικών πηγών ενέργειας (που ανήκουν σε όλους) ήλιου και ανέμου καθώς και του υποθαλάσσιου φυσικού αερίου προς όφελος όλων των Κυπρίων και όχι μόνο των λίγων. Δεν πρέπει να μας διαφεύγει ότι μεγάλο μέρος της αναστάτωσης που προκαλούν οι συντηρητικοί πολιτικοί σχετίζεται περισσότερο με τα κέρδη αυτής της αναδυόμενης αγοράς παρά με την οικονομική κρίση.


Ομάδα εργαζομένων

6 comments:

nicostrim said...

Γρηγόρη είναι τέτοιες παρεμβάσεις που χρειαζόματε: Πρεπει να επεξεργαστούμε μια κριτική γύρω από αυτα τα ζητήτμα. Π.χ. η έκθεση του ΙΝΕΚ για τους μισθούς δείχνει ότι είναι καυηλωμένοι από 2000, ενώ τα κερφη αυξάνοται και υπάρψρι μεγένθυνση της οικονομίας μέχρι το 2009!

Anonymous said...

Ωραιο το κειμενο των εργαζομενων, ομως ετσι εχουν τα πραγματα, δεν μπορουμε να τα αλλαξουμε, θα ξεκινησει ο κομμουνισμος απο την κυπρο ρε παιδια; μια ισχυρη ταξη Αφεντικων, και πειθινιοι εμεις, μονο ετσι θα αντιταχθουμε στους τουρκους που θελουν να μας σκλαβωσουν.

Παντως εχει πλακα η επιχειρηματολογια της ακροδεξιας, δεν τους νοιαζει πως το 8% εχει το 90% του πλουτου, ομως πετασσεται ισσιαπανω μπροστα στην ρατσιστικη αδικια πως το 20% του πληθυσμου σε μια ομοσπονδια θα εχει το 30% των θεσεων στο δημοσιο.....Τι να πει κανεις...

Disdaimona said...

όχι δεν θα αρχίσει από την Κύπρο ο κομμουνισμός.

αυτό δεν σημαίνει πως πρέπει να αρχίσει ο μεσαίωνας.

τώρα αν περιμένεις φίλε ανώνυμε πως από τους Τούρκους θα μας απαλλάξουν τα οικονομικά συμφέροντα των Αφεντικά...σάστα τζαι εγύρασιν!

τα "αφεντικά" που τα εκάμαν τζαι που τες θκυο πλευρές εν τα σάζουν. το πολλή πολλη να τα σάσουν όπως τα εξανασάσαν.

εκτός αν αποδέχεσαι το παραμυθάκι της "εθνικής" υπερηφάνειας ενθεν και ένθεν.

δαμέ απειλεί άμεσα η "εθνική υπερηφάνεια" πως αν αγγίξει κανένας τη περηφάνεια της,δλδ τα κεφάλαια της, θα πιάσει τες καταθέσεις της τζαι θα φύει.

εμείς...καρτερούμεν μερα νύχτα,να φυσήσει...μια περηφάνεια...καλά κρασιά.

K.K said...

Εν τω μεταξύ, σε κάποια μέρη της Ευρώπης, οι πλούσιοι ζητούν να φορολογηθούν

http://www.guardian.co.uk/world/2011/aug/29/tax-us-more-say-wealthy-europeans

Anonymous said...

ΧΩΡΙΣ ΕΙΔΗΣΕΙS ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΣΛΑΝΔΙΑ

Σιωπή πληροφόρησης από την Ισλανδία. Γιατί;
Αν κάποιος πιστεύει ότι δ εν υπάρχει λογοκρισία σήμερα, ας μου πει πώς, ενώ
έγινε γνωστό τι συνέβη στην Αίγυπτο, δεν γράφτηκε ποτέ τι συμβαίνει στην
Ισλανδία:
Στην Ισλανδία ο λαός κατάφερε να παραιτηθεί η κυβέρνηση, εθνικοποίησε τις
μεγαλύτερες τράπεζες, αποφάσισε να μην πληρώσει το χρέος που είχαν
δημιουργήσει αυτές στην Μ. Βρετανία και την Ολλανδία λόγω της κακής
οικονομικής πολιτικής τους και κατέληξε να δημιουργήσει ένα λαϊκό σώμα για
την αναδιαμόρφωση του συντάγματος.
Και όλο αυτό με ειρηνικές διαδικασίες. Μια πραγματική επανάσταση κόντρα
στην εξουσία π ου μας οδήγησε στην παρούσα κρίση.
Εδώ, γιατί δεν μπορέσαμε να μάθουμε τίποτα γι' αυτά τα γεγονότα εδώ και
δύο χρόνια;
Τι θα γινόταν αν όλοι οι Ευρωπαίοι πολίτες έπαιρναν παράδειγμα;
Αυτή είναι εν συντομία η ιστορία:
2008. Εθνικοποιείται η κύρια τράπεζα της χώρας. Καταρρέει το νόμισμα,
σταματάει τη λειτουργία του το χρηματιστήριο. Η χώρα είναι σε πτώχευση.
2009. Οι διαμαρτυρίες του κόσμου μπρος στην Βουλή καταφέρνουν και
κηρύσσονται πρόωρες εκλογές και προκαλούν την παραίτηση του πρωθυπουργού
και όλης της κυβέρνησης. Συνεχίζει η άθλια κατάστα ση της οικονομίας της
χώρας.
Μέσω ενός νόμου προτείνεται να πληρωθεί το χρέος στην Μ.Βρετανία και την
Ολλανδία, με την πληρωμή 3.500 εκ. ευρώ, που θα πληρώσουν όλες οι
ισλανδικές οικογένειες μηνιαία για 15 χρόνια με 5,5% επιτόκιο.
2010. Ο κόσμος βγαίνει στους δρόμους και ζητάει δημοψήφισμα για το νόμο.
Τον Γενάρη του 2010 ο πρόεδρος αρνείται να θέσει τον νόμο σε ισχύ και
ανακοινώνει ότι θα υπάρξει αίτημα για λαϊκή ετυμηγορία.
Τον Μάρτιο γίνεται το δημοψήφισμα και σαρώνει το ΌΧΙ στην πληρωμή με 93%
των ψήφων.
H κυβέρνηση αρχίζει δικαστική έρευνα για ευθύνες για την κρίση. Αρχίζουν οι
συλλήψεις τραπεζιτών και υψηλόβαθμων στελεχών. Η Interpol εκδίδει διαταγή
και όλοι οι εμπλεκόμενοι τραπεζίτες εγκαταλείπουν την χώρα.
Στο πλαίσιο της κρίσης, εκλέγεται ένα σώμα από πολίτες για να συγγράψει το
νέο Σύνταγμα. Εκλέγονται 25 πολίτες, χωρίς πολιτική εξάρτηση, από τους 522
που παρουσιάστηκαν ως υποψήφιοι. Η προϋπόθεση υποψηφιότητας ήταν να είναι
ενήλικοι και να έχουν προταθεί από 30 άτομα.
Το σώμα αρχίζει την εργασία του τον Φεβρουάριο του 2011 και θα παρουσιάσει
μια carta magna λαμβάνοντας υπ' όψιν τις ομόφωνες συστά σεις διαφορετικών
συνελεύσεων που θα πραγματοποιούνται σε όλη τη χώρα.
Θα πρέπει να επικυρωθεί από την υπάρχουσα βουλή και από την επόμενη
αναθεωρητική που θα προκύψει από τις επόμενες εκλογές.
Αυτή είναι η σύντομη ιστορία της Ισλανδικής επανάστασης: Παραίτηση
ολόκληρης της κυβέρνησης, εθνικοποίηση της τράπεζας, δημοψήφισμα για τις
κρίσιμες οικονομικές αποφάσεις, φυλάκιση των υπεύθυνων της κρίσης και
ξαναγράψιμο του συντάγματος από τους πολίτες.
Μίλησαν για όλ' αυτά τα ευρωπαϊκά ΜΜΕ? Φυσικά ΟΧΙ!
Ο ισλανδικός λαός έδωσε ένα μάθημα δ ημοκρατίας σ' όλον τον κόσμο.
SI TE PARECE, DIFUNDE ESTE MENSAJE, PUEDE QUE HAYA ALGUIEN QUE NO LO SEPA. (Αν σας αρέσει, διαδώστε το μήνυμα αυτό. Μπορεί να υπάρχει κάποιος που δεν γνωρίζει.)

χ.α. said...

Ανώνυμε μπορείς να δώσεις την πηγή σου.