Για να μην ξεχνιόμαστε

Επειδή το θράσος του κεφαλαίου τζιαι των εκπροσώπων του στην βουλή τζιαι την δημόσια σφαίρα εν έσιει όρια,

επειδή ο βομβαρδισμός που την αστική προπαγάνδα την ώρα που συνομολογούνται οι ταξικοί συμβιβασμοί για το νέο “κοινωνικό συμβόλαιο” εν ανελέητος,

επειδή τα παπαγαλάκια των κατόχων του πλούτου προσπαθούν να στρέψουν την προσοχή αλλού που την ουσία τζιαι να λογοκρίνουν κάποιες απλές αλήθκειες,

η ταξική αντίσταση εν μονόδρομος

Εφκήκεν ο κολλητός του Σιακόλα τζιαι ο Νικόλας ο άγγονας του Λεβέντη να μας πουν ότι εν τα συνδικάτα που κάμνουν την οικονομική πολιτική τζιαι ότι εν οι μισθωτοί που ευθύνονται για την κρίση.

- €17 δις εθνικό εισόδημα, το μισό - τα €8.5 δις - τα καρπούται το 8% του πληθυσμού στην Κύπρο και το 92% τα υπόλοιπα.

Απόν αντρέπεται ο κόσμος εν δικός του.

Φκαίνουν τα συνδικάτα τζιαι αποδέχουνται εκ των προτέρων να συνεισφέρουν οι μισθωτοί αλλά να συνεισφέρει με κάποιον τρόπο τζιαι το κεφάλαιο...

τζιαι φκαίννει το κεφάλαιο, οι εκπροσώποι του τζιαι τα παπαγαλάκια του τζιαι προχωρούν στο δεύτερο στάδιο – ότι πρέπει να μειωθούν τζιαι οι μισθοί τζιαι οι συντάξεις χωρίς να αποδεχτούν καν την ελάχιστη συνεισφορά που πλευράς τους.

Σσιήζουνται για τα δημόσια οικονομικά, τζιαι πέρσι εμπλοκκάραν στην βουλή τα νομοσχέδια της Αριστεράς που επρονοούσαν μόλις 1% αύξηση στην φορολογία των κερδών (που εν με διαφορά η πιο χαμηλή σε ούλλην την Ευρώπη) τζιαι φορολόγηση της ακίνητης μεγαλο-ιδιοκτησίας.

Χτυπούν τους εργαζόμενους στον δημόσιο τομέα επειδή εν το τμήμα της εργατικής τάξης που διατηρεί ακόμα κάποια πολιτική δύναμη. Μεν τρώτε κόνναρα ότι κόπτουνται τάχα για την προνομιακή τους θέση σε σχέση με τους εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα. Το πόσον σέβεται το κεφάλαιο τους εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα έδειξεν το την τελευταία δεκαετία – με τες παρανομίες τζιαι τες συνθήκες δουλείας στα ξενοδοχεία τζιαι στες οικοδομές, με την σθεναρή αντίθεση τζιαι αντίσταση του σε κάθε αύξηση του κατώτατου μισθού, με την καταστρατήγηση των συλλογικών συμβάσεων, με την εργοδοτική τρομοκρατία που επιβάλλει στους πλείστους εργασιακούς χώρους. Η επίθεση στους δημόσιους υπαλλήλους έρκεται απλά να ολοκληρώσει το προηγούμενο κύμα υποτίμησης της εργασίας τζιαι να ξεκινήσει το επόμενο.

Οι μερικές 100άδες προνομιούχοι υψηλόβαθμοι του δημοσίου εν απλά ο καπνός για την πραγματική επίθεση στες δεκάδες σιηλλιάες του δημόσιου τζιαι του ευρύτερου δημόσιου τομέα. Ναι να μειώσουν τους μισθούς των ανώτατων γραφειοκρατών τζιαι τεχνοκρατών – του Ορφανίδη τζιαι των συνεργατών του ας πούμεν, των διευθυντών των υπουργείων κλπ. Αλλά (μπορεί να πει κανένας), τι είναι μερικές ψωροσιηλλιάες έξτρα που πιάννουν ακόμα τζιαι τούτοι μπροστά στα εκατομμύρια τζιαι τα δισεκατομμύρια που πασάρουν στο κεφάλαιο με τες πολιτικές πρακτικές τους; Τζιαι άμαν δει κανένας την μεγαλλύττερη εικόνα, τι εν οι μισθοί της δημόσιας υπηρεσίας μπροστά στα δισεκατομμύρια των φορο-απαλλαγών, της φοροδιαφυγής, της νόμιμης τζιαι παράνομης συσσώρευσης που κάμνουν οι τράπεζες τζιαι το κεφάλαιο πάνω στην ράσιη των εργαζομένων;

Το κεφάλαιο πρέπει να μάθει να σέβεται τους θεσμούς του. Αν νομίζει ότι η αστική δημοκρατία εν χάρη προς τους εργαζόμενους, ας το ξανασκεφτεί. Γιατί έννεν μόνον που τα δεξιά που μπορεί να υπονομευτεί αλλά τζιαι που τα αριστερά...Η ένταση της ταξικής σύγκρουσης σε παγκόσμιο επίπεδο τα τελευταία χρόνια αυξήθηκεν σε επίπεδα που θυμίζουν τον μεσοπόλεμο, τζιαι τότε όπως τζιαι σήμερα τίθουνται αδυσώπητα διλήμματα. Τζιαι οι νεοφιλελεύθερες πρακτικές όπως δείχνουν τα στοιχεία εν λύουν τες κρίσεις – στην καλλύττερη περίπτωση απλά αναβάλλουν τες για να επιστρέψουν δριμύτερες μετά – έτην Αγγλία, έτην Αμερική. Η επιδείνωση της ταξικής ανισότητας εν εκρηκτική κατάσταση – που τα Παριζιάνικα προάστεια, στο κέντρο της Αθήνας στες φτωχογειτονιές του Λονδίνου – μέσα στην Δύση σας. Η προσπάθεια επιβολής της βαρβαρότητας αναπόφευκτα θα φέρει τζιαι χάος τζιαι παραπάνω ταξικό πόλεμο με τες πρακτικές αλλά τζιαι τες ιδεολογικές του συνέπειες...