Tuesday, August 9, 2011

Για να μην ξεχνιόμαστε


Επειδή το θράσος του κεφαλαίου τζιαι των εκπροσώπων του στην βουλή τζιαι την δημόσια σφαίρα εν έσιει όρια,
επειδή ο βομβαρδισμός που την αστική προπαγάνδα την ώρα που συνομολογούνται οι ταξικοί συμβιβασμοί για το νέο “κοινωνικό συμβόλαιο” εν ανελέητος,
επειδή τα παπαγαλάκια των κατόχων του πλούτου προσπαθούν να στρέψουν την προσοχή αλλού που την ουσία τζιαι να λογοκρίνουν κάποιες απλές αλήθκειες,

η ταξική αντίσταση εν μονόδρομος

Εφκήκεν ο κολλητός του Σιακόλα τζιαι ο Νικόλας ο άγγονας του Λεβέντη να μας πουν ότι εν τα συνδικάτα που κάμνουν την οικονομική πολιτική τζιαι ότι εν οι μισθωτοί που ευθύνονται για την κρίση.

- €17 δις εθνικό εισόδημα, το μισό - τα €8.5 δις - τα καρπούται το 8% του πληθυσμού στην Κύπρο και το 92% τα υπόλοιπα.

Απόν αντρέπεται ο κόσμος εν δικός του.

Φκαίνουν τα συνδικάτα τζιαι αποδέχουνται εκ των προτέρων να συνεισφέρουν οι μισθωτοί αλλά να συνεισφέρει με κάποιον τρόπο τζιαι το κεφάλαιο...
τζιαι φκαίννει το κεφάλαιο, οι εκπροσώποι του τζιαι τα παπαγαλάκια του τζιαι προχωρούν στο δεύτερο στάδιο – ότι πρέπει να μειωθούν τζιαι οι μισθοί τζιαι οι συντάξεις χωρίς να αποδεχτούν καν την ελάχιστη συνεισφορά που πλευράς τους.

Σσιήζουνται για τα δημόσια οικονομικά, τζιαι πέρσι εμπλοκκάραν στην βουλή τα νομοσχέδια της Αριστεράς που επρονοούσαν μόλις 1% αύξηση στην φορολογία των κερδών (που εν με διαφορά η πιο χαμηλή σε ούλλην την Ευρώπη) τζιαι φορολόγηση της ακίνητης μεγαλο-ιδιοκτησίας.

Χτυπούν τους εργαζόμενους στον δημόσιο τομέα επειδή εν το τμήμα της εργατικής τάξης που διατηρεί ακόμα κάποια πολιτική δύναμη. Μεν τρώτε κόνναρα ότι κόπτουνται τάχα για την προνομιακή τους θέση σε σχέση με τους εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα. Το πόσον σέβεται το κεφάλαιο τους εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα έδειξεν το την τελευταία δεκαετία – με τες παρανομίες τζιαι τες συνθήκες δουλείας στα ξενοδοχεία τζιαι στες οικοδομές, με την σθεναρή αντίθεση τζιαι αντίσταση του σε κάθε αύξηση του κατώτατου μισθού, με την καταστρατήγηση των συλλογικών συμβάσεων, με την εργοδοτική τρομοκρατία που επιβάλλει στους πλείστους εργασιακούς χώρους. Η επίθεση στους δημόσιους υπαλλήλους έρκεται απλά να ολοκληρώσει το προηγούμενο κύμα υποτίμησης της εργασίας τζιαι να ξεκινήσει το επόμενο.

Οι μερικές 100άδες προνομιούχοι υψηλόβαθμοι του δημοσίου εν απλά ο καπνός για την πραγματική επίθεση στες δεκάδες σιηλλιάες του δημόσιου τζιαι του ευρύτερου δημόσιου τομέα. Ναι να μειώσουν τους μισθούς των ανώτατων γραφειοκρατών τζιαι τεχνοκρατών – του Ορφανίδη τζιαι των συνεργατών του ας πούμεν, των διευθυντών των υπουργείων κλπ. Αλλά (μπορεί να πει κανένας), τι είναι μερικές ψωροσιηλλιάες έξτρα που πιάννουν ακόμα τζιαι τούτοι μπροστά στα εκατομμύρια τζιαι τα δισεκατομμύρια που πασάρουν στο κεφάλαιο με τες πολιτικές πρακτικές τους; Τζιαι άμαν δει κανένας την μεγαλλύττερη εικόνα, τι εν οι μισθοί της δημόσιας υπηρεσίας μπροστά στα δισεκατομμύρια των φορο-απαλλαγών, της φοροδιαφυγής, της νόμιμης τζιαι παράνομης συσσώρευσης που κάμνουν οι τράπεζες τζιαι το κεφάλαιο πάνω στην ράσιη των εργαζομένων;


Το κεφάλαιο πρέπει να μάθει να σέβεται τους θεσμούς του. Αν νομίζει ότι η αστική δημοκρατία εν χάρη προς τους εργαζόμενους, ας το ξανασκεφτεί. Γιατί έννεν μόνον που τα δεξιά που μπορεί να υπονομευτεί αλλά τζιαι που τα αριστερά...Η ένταση της ταξικής σύγκρουσης σε παγκόσμιο επίπεδο τα τελευταία χρόνια αυξήθηκεν σε επίπεδα που θυμίζουν τον μεσοπόλεμο, τζιαι τότε όπως τζιαι σήμερα τίθουνται αδυσώπητα διλήμματα. Τζιαι οι νεοφιλελεύθερες πρακτικές όπως δείχνουν τα στοιχεία εν λύουν τες κρίσεις – στην καλλύττερη περίπτωση απλά αναβάλλουν τες για να επιστρέψουν δριμύτερες μετά – έτην Αγγλία, έτην Αμερική. Η επιδείνωση της ταξικής ανισότητας εν εκρηκτική κατάσταση – που τα Παριζιάνικα προάστεια, στο κέντρο της Αθήνας στες φτωχογειτονιές του Λονδίνου – μέσα στην Δύση σας. Η προσπάθεια επιβολής της βαρβαρότητας αναπόφευκτα θα φέρει τζιαι χάος τζιαι παραπάνω ταξικό πόλεμο με τες πρακτικές αλλά τζιαι τες ιδεολογικές του συνέπειες...

5 comments:

Anonymous said...

Φανταστείτε τι θα σας φέρουν μπροστά σας άμαν θα σκουλλήσει την Κύπρον τζιαι το νέον κύμμαν οικονομικής κρίσης, τζιείνον που εξέσπασεν εχτές με την σχεδόν κατάρρευσην των παραπάνω χρηματηστηρίων του κόσμου.

Για ποιάν δημοκρατίαν μιλάς φίλε μου; Σήμερα είναι οι αγορές που υπαγορεύουν στους πολιτικούς τί θα κάμνουν τζιαι όχι αυτοί που τους ενέδειξαν με την ψήφον τους. Τζιαι αν δεν υπακούσουν, έρκεται η Μούτις τους τζιαι κόφκει τους έναν κακό βαθμό (γιατί δεν έκοψες πι χι τους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων κατά 10% όπως έθελεν ο Σαρρής για να δεχτεί να μπει μες την Κυβέρνησην του Χριστόφκια) για να πληρώννουν εις στους πελάτες της πιο ακριβά επιτόκια.

Άμαν τα κυπριακόν κεφάλαιο δεν δέχεται ούτε την συμβολικήν συνεισφοράν 1% για μόνον δύο χρόνια σε περίοδον κρίσης φανταστείτε τι σας περιμένει.

Τζιαι δημόσιοι υπάλληλοι ρέ ζωντόβολα (απευθύνουμαι σε τζιείνους που απευθύνεσαι τζιαι σύ) δεν είναι ο Ορφανίδης τζιαι οι γεννικοί διευθυντές. Εν οι δασκάλοι, εν οι καθηγητές, εν οι νοσοκόμες, οι γιατροί, οι αστυνομικοί, οι καθηγητές τζιαι οι βοηθοί μες τα πανεπιστήμια... Ας ρίξουν συμβολικά τους μισθούς του Πισσαρίδη τζιαι των νεοφιλελεύθερων οικονομολόγων στο πανεπηστήμιο που φωνάζουν να μειωθουν οι μισθοί των δημοσίων υπαλλήλων. Ας κλείσουν τζιαι την φάκιουλτι των οικονομικών για να κάμουν περισυλλογήν τζιαι να έχουμε λλιγότερον κράτος. Τζιαι μετά αν τους αρέσει τζιαι δεν δούμεν αντίδρασην ας προχωρήσουν τζιαι με τους άλλους μή φοβούμενοι κοινωνικήν αναταραχήν.

Ούλλα εν να τα δούμεν. Οι πραξικοπηματίες αγανακτησμένοι τζιαι το κεφάλαιον να κλαίεται τζιαι να θέλει βοήθειαν που το κράτος πον να τα φκάλει που τες περικοπές των εργαζομένων.

Ψηλώστε τα μανίτζια σας, διότι φαίνεσται μου το άκσιον έπεται.

Angelina said...

Ο καπιταλισμός γεννήθηκε από την ανάγκη των κεφαλαιοκρατών να συνεχίσουν την εκμετάλλευση και να καρπώνονται τον πλούτο που παράγει η ανθρώπινη εργασία. Είναι γέννημα της εκμετάλλευσης των πολλών από τους λίγους και η ίδια του η ύπαρξη βασίζεται σε αυτήν.

Η δημιουργία ενός ενιαίου λαϊκού μετώπου φαντάζει πιο επιτακτική από ποτέ. Πλέον στο λαό έχει συσσωρευτεί μεγάλη πείρα που δεν επιτρέπει αυταπάτες για δήθεν εξανθρωπισμένο καπιταλισμό. Ο καπιταλισμός δεν μπορεί να εξασφαλίσει την ειρήνη ούτε τη λύση σε βασικά λαϊκά προβλήματα, παρά μόνο γεννάει κρίσεις, ανεργία, φτώχεια πολέμους. Διέξοδος είναι η ενίσχυση της ταξικής πάλης, με την εργατική τάξη να ορθώνει το ανάστημα της σε αυτούς που βάζουν εμπόδια στο μέλλον της, αφού η προοπτική της βρίσκεται στον οργανωμένο ταξικό ανυποχώρητο αγώνα.

Κανείς δεν μπορεί να αγνοήσει το νόημα των στίχων του Μπρεχτ:
«Ποτέ δε θα βρεθεί η λέξη
που να μπορεί να ενώσει εμάς τους δυο.
Η βροχή πέφτει στο χώμα από τον ουρανό.
Εσύ ‘σαι ο ταξικός μου εχθρός».

δημοκρατικη αριστερα κυπρου said...

δεν τολμας να πεις οτι εν η κυβερνηση σου που δοικα την πεο.οτι εν η κυβερνηση σου που εβαλεν φορους τζε που απολυει κοσμο για να βαλει τουρκους τζε αλλοδαπους.δε τολμας να πεις οτι το κομμα σου εχει χιλιαδες κεφαλαιοκρατες οι οποιο δεν βαζουν κοινωνικες ασφαλισεις και πιανουν παρανομα εργα του δημοσιου οπου δουλευουν δεκαδες αττιλες.η αναρχια σου εν θα περασει.δαμαι εννεν ελαλδα που κρουζεις σπιτια με εντολη του τσιπρα

Anef_Oriwn said...

Ρωτήθηκε απόψε ο νέος Υπουργός Οικονομικών Κίκης Καζαμίας τι θα κάμει η Κυβέρνηση αν η πλειοψηφία της Βουλής δεν εγκρίνει [όπως υποβάλλουν και υπαινίσσονται κάποιοι, όπως ας πούμε τ’ αγγονούιν του Λεβέντη, το Παπαδοπουλλούιν, που επιτέθηκε και πάλι του Προέδρου!] το πακέτο μέτρων για την Οικονομία που συμφωνήθηκε μεταξύ της Κυβέρνησης και των συνδικαλιστικών Οργανώσεων [ΠΕΟ, ΣΕΚ, ΔΕΟΚ και ΠΑΣΥΔΥ]. Ο Υπουργός λόγο πολύ είπε ας αναλάβει ο καθένας τες ευθύνες του μετά για το τι μέλει γενέσθαι;
Εν τζιαι τούτα τα πλάσματα καταλάβουν τι παει να πει πανεργατική παναπεργία στο ιδιωτικό και δημόσιο τομέα, για να αναλάβει και το κεφαλαίο και οι πολιτικοί τους εκφραστές μέρους του [οικονομικού] βάρους από την καπιταλιστική κρίση;

Anonymous said...

http://www.anarkismo.net/article/20280

¨το κοινωνικο κρατος¨ ενδιαφερον αρθρο στο αναρκισμο

Μαριος Μ.