Friday, October 8, 2010

Όταν ο φασισμός ξανασηκώνει κεφάλι

Η Αντιφασιστική Πρωτοβουλία παρατηρεί με ιδιαίτερη ανησυχία την εθνικιστική υστερία στη δημόσια σφαίρα τις τελευταίες βδομάδες και αγωνιά για τις επιπτώσεις της στην πορεία αυτού του τόπου τόσο σε σχέση με την υφιστάμενη διαδικασία επανένωσης της χώρας στη βάση της δικοινοτικής διζωνικής ομοσπονδίας όσο και για την εμβάθυνση της δημοκρατίας γενικότερα.

Το ΕΛΑΜ, η νεοναζιστική οργάνωση που εμφανίστηκε τα τελευταία χρόνια στην Κύπρο προσπαθεί να αξιοποιήσει το διάχυτο αυταρχικό εθνικισμό και να τον κεφαλαιοποιήσει πολιτικά, συγκροτώντας για πρώτη φορά μετά το 1974 ένα ανοιχτά φασιστικό πόλο. Με σύνθημα “Κύπρος γη ελληνική” επιτίθεται φραστικά και ενίοτε και βίαια σε όποιον θεωρήσει ότι δεν  πληροί τα “εθνικά” κριτήρια. Μετανάστες, Τουρκοκύπριοι αλλά και όσους αποκαλεί “Νεοκύπριους” γίνονται στόχοι των ρατσιστικών τους επιθέσεων. Επικαλείται τον Γρίβα και την ΕΟΚΑ Β και αντιμάχεται με σθένος τόσο την προσέγγιση Ελλάδας-Τουρκίας όσο και την επαναπροσέγγιση των κοινοτήτων στην Κύπρο.

Το ΕΛΑΜ όμως δεν είναι απλά μια άλλη εθνικιστική, αντι-ομοσπονδιακή τάση από αυτές που ενυπάρχουν μέσα στα πλείστα κοινοβουλευτικά κόμματα, ούτε απλά μια άλλη εθνικιστική οργάνωση που εκφράζει μίσος απέναντι σε αυτό που αποκαλεί “προαιώνιο εχθρό του έθνους”. Πρόκειται για μια νεο-φασιστική οργάνωση στα πρότυπα των Νεοναζί της Γερμανίας και της Χρυσής Αυγής της Ελλάδας. Με παραστρατιωτικές λογικές, με βαθύτατα ρατσιστικές αντιλήψεις και με επιθετικές διαθέσεις, συνοδευόμενες από άκρατη βία. Το Δεκέμβρη του 2009 αποπειράθηκε να παρελάσει στους κεντρικούς δρόμους της Λευκωσίας ενάντια στους μετανάστες αλλά εμποδίστηκε από τη μεγάλη αντιφασιστική διαδήλωση που έστειλε το μήνυμα ότι η κοινωνία δεν προτίθεται να ανεχτεί τη δημιουργία κλίματος ξενοφοβίας, ρατσισμού και τρομοκρατίας. Σήμερα με περίσσιο θράσος θα δοκιμάσουν να παρελάσουν προς το προεδρικό ενάντια σε αυτό που αποκαλούν “στρατηγική υποχωρήσεων” στο κυπριακό.

Θεωρούμε αυτή την κίνηση μια πρόκληση για την ίδια τη κοινωνία και για την οποία θα πρέπει να υπάρξει απάντηση. Ως Αντιφασιστική Πρωτοβουλία παρακολουθούμε την αναβίωση του φασισμού στην Κύπρο και πιστεύουμε ότι η κοινωνία θα πρέπει να αντιδράσει. Σε αυτά τα πλαίσια προγραμματίζουμε μέσα στο επόμενο διάστημα  μια μεγάλη αντιφασιστική κινητοποίηση με στόχο να στείλουμε το ξεκάθαρο μήνυμα ότι δεν πρόκειται σε καμιά περίπτωση να ανεχτούμε τυχόν επιστροφή στην περίοδο της φασιστικής τρομοκρατίας που κορυφώθηκε με το πραξικόπημα και την εισβολή του 1974.   

Αντιφασιστική Πρωτοβουλία
8/10/2010

7 comments:

Αντιπολιτευόμενος said...

Ανέμους έσπειρε ο Χριστόφιας, φουρτούνες θερίζει η Κύπρος. Την κύρια ευθύνη για τη νεκρανάσταση της ακροδεξιάς τη φέρει ο ίδιος. Ας μην ξεχνούμε από ποιους αντλούσε δύναμη ο Τάσος, όπως ομολόγησε μετά το διάγγελμά του. Ήταν από τη μαγιά από την οποία δημιουργήθηκε το ΕΛΑΜ.

gregoris said...

σωστή επισήμανση
ειδικά μετά το άνοιγμα των οδοφραγμάτων και την εκλογή του Τάσου το 2003 θεωρώ ότι άρχισε μια νέα επάνοδος του εθνικισμού που βιώννουμε πιο έντονα κιόλας μετά την εκλογή Χριστόφια το 2008. ο εθνικισμός και η ακροδεξιά έχει βαθιές ρίζες στη Κύπρο και δεν είναι παίξε γέλασε. τελικά το ΕΛΑΜ απότυχε επί της ουσίας χτες να κεφαλαιοποιήσει την τωρινή εθνικιστική υστερία. έχει ακόμα δρόμο μέχρι να γίνει ουσιαστική και άμεση απειλή. όμως πρέπει να έχουμε το νου μας.

Αντιπολιτευόμενος said...

Γρηγόρη, ο ρόλος της εκκλησίας είναι καθοριστικός. Ενισχύει ακροδεξιές οργανώσεις όπως το ΕΦΕΝ π.χ. ή την έκδοση της φυλλάδας "το κυπριακό ποντίκι", επιχειρεί να συσπειρώσει την ακροδεξιά γύρω από πρόσωπα που επηρεάζει άμεσα ο αρχιεπίσκοπος τη στιγμή που δεν υπάρχει κανένας κρατικός έλεγχος στις δραστηριότητές της.
Σε κάποιο βαθμό, το ζητούμενο είναι να τεθεί ένας έλεγχος στη χρηματοδότηση ακροδεξιών οργανώσεων του τύπου ΕΛΑΜ, χρυσή αυγή, ΕΦΕΝ κλπ, όπως και αυτών που χρηματοδοτούν την καλλιέργεια μίσους στην κοινή γνώμη αξιοποιώντας μέσα ενημέρωσης (αυτό φυσικά είναι μεγάλο κεφάλαιο που ανοίγω και δεν θα περιοριζόμουν αποκλειστικά στο ποντίκι).
Ενόσω η εκκλησία έχει τις απόψεις που έχει, τις οποίες δεν νομίζω να είναι σε θέση από μόνη της να τις διαφοροποιήσει, το τι απομένει είναι η εμπλοκή της εκκλησίας στον έλεγχο των δραστηριοτήτων της.
Το γεγονός όμως ότι στα 50 χρόνια Κυπριακής Δημοκρατίας η εκκλησία δρα ανεξέλεγκτα (βλ. π.χ. απόφαση Ανωτάτου για κατεδάφιση του μπόουλινγκ του Κύκκου, την περιφρόνηση του αρχιεπισκόπου έναντι των κρατικών θεσμών) σε συνδυασμό με την έλλειψη πολιτικής βούλησης για λήψη διορθρωτικών μέτρων, μαρτυρεί την τραγικότητα της κατάστασης...

μιστερ μαξ said...

Ας αφησουμε την κυπριακη ιδιαιτεροτητα απ εξω. Η ανοδος της ακροδεξιας στην Κυπρο, ειναι ταυτοχρονη με την ανοδο της ακροδεξιας στην Ευρωπη, και ο λογος ειναι ο ιδιος: η ψυχοσυνθεση του αποχαυνωμενου καταπιεσμενου μικροαστου, μονου και ερημου χωρις καποιο στηριγμα απο το κοινωνικο κρατος, μονος λοιπον σε ενα αφιλοξενο και κρυο καπιταλιστικο περιβαλλον.

Αντιπολιτευόμενος said...

Μάστερ Μαξε, δηλαδή όταν ο Χριστόφιας ταυτιζόταν με π.χ. την ΕΦΕΝ και τη Χρυσή Αυγή στην απόρριψη της προταθείσας δικοινοτικής διζωνικής ομοσπονδίας που θα είχε ως αποτέλεσμα την άρση της κατοχής, την επανένωση της Κύπρου, αυτό το έκανε επειδή την ψυχοσύνθεσή του τη χαρακτήριζαν τα στοιχεία του "οχαυνωμενου καταπιεσμενου μικροαστου";
Ενδιαφέρουσα εξήγηση.
Έχω όμως μια απορία: αφού ο άνθρωπος είναι εδώ και δυομισι χρόνια στην εξουσία και αύξησε τις κοινωνικές δαπάνες κατά 50% και τοις εκατον, γιατί βλέπουμε την ακροδεξιά στην Κύπρο να εξαπλώνεται;

gregoris said...

σαφέστατα ο ρόλος της εκκλησιάς εν καθοριστικός αλλά έννεν απλά θέμα χρηματοδοτήσεων. Εν θέμα καλλιέργειας ενός ευρύττερου κοινωνικού συντηρητισμού τζιαι διάχυσης ενός αυταρχικού εθνικισμού πάνω στον οποίον χτίζεται ο φασισμός. Ο ρόλος της παιδείας τζιαι τον ΜΜΕ εν κομβικός δαμέ. Οπόταν έννεν απλά θέμαν ελέγχου των χρηματοδοτήσεων, αλλά θέμα ολικής ρήξης με το εθνικιστικό φαινόμενο.

Ο μίστερ μαξ έσιει ένα πποίντ αλλά εν το αρθρώνει καθαρά. Ναι η αποξένωση τζιαι η απώλεια της ασφάλειας τζιαι σταθερότητας εν σημαντικές παράμετροι (τζιαι αντιπολιτευόμενε εν ψίχουλα που έδωσεν η κυβέρνηση μπροστά στες δομικές αναμορφώσεις του καπιταλισμού τζιαι τα συνεπακόλουθα τους – ανεργία, μετανάστευση, εργασιακή επισφάλεια κλπ) αλλά εν απλά μια πτυχή ενός πολυδιάστατου τζιαι σύνθετου φαινομένου.

μιστερ μαξ said...

Αντιπολιτευομενε, χαιρομαι που την βρηκες ενδιαφερουσα την εξηγηση. Ετσι την βρηκα και εγω. Για να μην πολυλογω, αυτη ειναι η αποψη του Ε. Φρομ και Β. Ραηχ. Η ανοδος του φασισμου εχει κοινωνικα αιτια. Μην υποτιμαμε τον φασισμο εχει υπαρξει κινηματικος και μονο ετσι θα ξαναϋπαρξει, μονο ετσι θα βγει απο το περιθωριο της γραφικοτητας. Κοινωνικα φαινομενα δεν ειναι αποτελεσμα πολιτικαντισμου.