...η σχέση της βόρειας Κύπρου με την Τουρκική Δημοκρατία, η οποία είναι ασύμμετρη και καθόλου αθώα, (επειδή εμπερικλείει και μια επεκτατική συνέπεια) είναι επίσης και "εσωτερική". Ο λόγος που αυτή η σχέση είναι και εσωτερική, είναι το γεγονός ότι λειτουργεί ως η κύρια δυναμική για την ανάπτυξη της ντόπιας καπιταλιστικής τάξης...
...τα διακεκριμένα μέλη της τάξης του κεφαλαίου στην βόρεια Κύπρο δεν αποτελούν απλά μια συνεργαζόμενη τάξη. Την ίδια ώρα όντας μια τάξη της οποίας οι αναπτυξιακές δυνατότητες έχουν ανατιναχτεί/παραλύσει, έχουν γίνει οργανικοί παράγοντες αυτής της διαδικασίας. Έτσι, η μεταφορά πληθυσμού, η οποία αποτελεί έναν από τους σημαντικότερους παράγοντες της ηγεμονίας της Τουρκίας πάνω στην Κύπρο, είναι επίσης αναγκαία για το κεφάλαιο στην βόρεια Κύπρο...
Muharrem Faiz, 2008
9 comments:
Πως μετατρέπουμε τούτο το γεγονός σε πειστικό επιχείρημα για όσους από εμάς -στο "Νότο" -επιστέψαν πως είναι βιώσιμη λύση το "τζείνοι ποτζεί, εμείς ποδά";
Αν δεν υπάρξει δημιουργία κοινού -οικονομικού -συμφέροντος με ΤΚ... και αν δεν γίνει φανερός ο κίνδυνος ενός οικονομικού "μπουμ" στους "εγκάθετους Βόρειους" ... τότε κανένας δεν θα συγκινηθεί.
1. με το να τους εξηγούμεν ότι το στάτους κβο έννεν βιώσιμο μακροπρόθεσμα τζιαι ότι σε απουσία συμφωνίας οδηγούμαστεν σε ένα μικτό πολυεθνικό κράτος στο νότο τζιαι σε μια προέκταση της Τουρκίας στο βορρά.
2. με τους έποικους/μετανάστες πρέπει απλά να το πάρουμεν απόφαση ότι ένα μεγάλο ποσοστό τους εννά μείνει επειδή απόκτησεν το δικαίωμα να μείνει, εκυπριοποιηθήκαν ήδη...τζιαι όσον αφορά το μέλλον των υπόλοιπων (αφιχθέντες την τελευταία δεκαετία) εννά πρέπει είτε να τους δοθούν κίνητρα να φύουν (αφού οι τ/κ νιώθουν δημογραφική απειλή) είτε να ενσωματωθούν μαζί με τους μετανάστες στο νότο σε μια διαδικασία κυπριοποιήσης που μπορεί να καταλήξει μακροπρόθεσμα τζιαι σε εξασφάλιση υπηκοότητας.
Όσο παράξενο κι αν φαίνεται (ή ακούγεται) ΕΓΩ θα ξεκινήσω από κάτι που λαλεί ο the Idiot Mouflon για τη “… δημιουργία κοινού -οικονομικού -συμφέροντος με ΤΚ...” και τη έλλειψη συγκίνησης (το οποίο είναι γεγονός)...
Κατ’ αρχάς να πω ότι κινητήρια δύναμη για την όποια πρόοδο και αλλαγή σ’ ένα τόπο υπήρξε (σχεδόν) πάντοτε η δυναμική που δημιουργούσαν τα οικονομικά συμφέροντα ή (για να το πω πιο sicάτα) η ανάγκη για περαιτέρω οικονομική ανάπτυξη (αν και τούτο με το νεοφιλελευθερισμό λειτούργησε άκρως αρνητικά).
Η οικονομική ανάπτυξη όμως όταν δεν συνδυάζεται και με ίση ή έστω υποφερτή κατανομή του (εθνικού) πλούτου ή η ύφεση στην ανάπτυξη δημιουργεί οικονομικές (και κατ’ επέκταση και κοινωνικές) ανισότητες ... Τούτες οι ανισότητες με τη σειρά τους αποτελούν και τα αιτία για εξεγέρσεις ή επαναστάσεις που οδηγούν σε ριζοσπαστικές προοδευτικές αλλαγές ...
Η Κύπρος δεν θα μπορούσε να αποτελέσει εξαίρεση απ’ αυτές τις νομοτελειακές διαδικασίες στην οικονομία, την πολιτική και στις κοινωνικές εξελίξεις ...
Η ανάγκη των ελληνοκύπριων επιχειρηματιών για περαιτέρω ανάπτυξη και επέκταση των οικονομικών τους δραστηριοτήτων, σε συνδυασμό με την προσπάθεια των τουρκοκυπρίων για αναγνώριση και αποδοχή των δικών τους επιχειρηματικών δραστηριοτήτων ή/και για απεξάρτηση τους από την Τουρκία (αλλά και η πάλη των απλών τουρκοκυπρίων για βελτίωση του βιοτικού τους επιπέδου) δημιούργησαν (πλέον) και τις προϋποθέσεις ή την αναγκαιότητα για την ύπαρξη μιας ενιαίας αγοράς και οικονομίας και κατ’ επέκταση και για ΕΠΑΝΕΝΩΣΗ!
Και τα τελευταία χρόνια έχουν παρατηρηθεί εκείνες οι ιστορικές στιγμές που πολύς κόσμος και στις δύο κοινότητες (είτε ξεχωριστά, είτε από κοινού), εξέφρασαν την επιθυμία τους για ΕΠΑΝΕΝΩΣΗ (όμως τα βήματα τους έμειναν μετέωρα)! Να αναφέρουμε (απλώς για ιστορικούς λόγους) τις κινητοποιήσεις των τουρκοκυπρίων ενάντια στο (κατοχικό) καθεστώς Ντενκτάς το 2003, και το άνοιγμα των οδοφραγμάτων που ακολούθησε, η υπερψήφιση του ΝΑΙ στο Σχέδιο Ανάν από τους τουρκοκυπρίους (ανεξαρτήτως των λόγων που το απόρριψε η πλειοψηφία των ελληνοκύπριων), η εκλογή Χριστόφια στην Προεδρία και η στήριξη των προσπαθειών του για λύση από τον Αναστασιάδη (μια και δεν θα αμφισβητείτο το καπιταλιστικό status quo της Κύπρου) ...
Εφ’ όσο λοιπόν “κοινό οικονομικό συμφέρον με τους τουρκοκύπριους” δεν καθίσταται (αντικειμενικά) κυρίαρχη αναγκαιότητα (σίγουρα η διεθνής οικονομική κρίση έχει λειτουργήσει αρνητικά προς αυτή την κατεύθυνση) βλέπω τα πράματα να παραμένουν σταλωμένα – σε τέλμα, ενώ τη ίδια στιγμή το σύνθημα “τζιείνοι ποτζιεί, τζι’ εμείς ποδά” θα βρίσκει όλο και μεγαλύτερη απήχηση.
Η πιθανή διχοτόμηση όμως θα δημιουργήσει και προβλήματα στην γενικότερη (καπιταλιστική) ανάπτυξη που σίγουρα τις επιπτώσεις τους θα τις βιώσουν πρώτα και κύρια οι μετανάστες και οι έποικοι – ίσως τούτο δημιουργήσει νέες δυναμικές!
[Να σημειώσω ότι σύμφωνα με διάφορες εκτιμήσεις η Επανένωση της Κύπρου θα δημιουργήσει 33 χιλιάδες νέες θέσεις εργασίας, το Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν θα αυξηθεί κατα 3% σε πέντε χρόνια ενώ τα εισοδήματα θα αυξηθούν κατα 12 χιλιάδες ευρώ το χρόνο].
Anef_Oriwn
Κυριακή 31/5/2009 – 00:44 π.μ.
Παιδες, εμενα δεν με ενδιαφερει η ΕΠΑΝΕΝΩΣΗ. Μια κοινωνια μπορει να ειναι καπιταλιστικη και ταξικη ειτε ειναι ενωμενη ειτε ειναι χωρια.
Το σημαντικο δεν ειναι η επανενωση, αλλα οι πιθανοι οροι της, οπως και το πιο σημαντικο ειναι οι οροι της "ποδα" κοινωνιας μεχρι να γινει η επανενωση.
Φανταζομαι οτι εαν επικρατησει αταξικη κοινωνια ποδα, τζαι μια αταξικη ποτζι, η επανενωση μαλλον εν να ερτει φυσικα, τζαι πιθανων να μην εχει και νοημα κιολας.
Πρωτα το ταξικο τζε μετα το "εθνικον".
Το προβλημα με το κυπριακο ειναι η συνεχης του μελετη, αφαιρα που το "συλλογικο μας ασυνειδητο" εννοιες οπως "ταξη, κομμουνιστης, αναρχια, καπιταλισμος, εκμεταλλευση, υπεραξια" και το φορτωνει με εννοιες οπως "ελληνες, τουρκοι, προγονοι, θρησκεια, εμεις, εσεις " και πληθωρα αλλων μαλακιων που μας εμποδιζουν να ζησουμε μια ζωη δημιουργικη, που γινονται οι ριζες του καταπιεστικου μας συηστηματος.
Για να επανελθω, η επανενωση δεν πρεπει να ειναι ο αυτοσκοπος. Επανενωση ειναι θεμιτη οσο ειναι η καταργηση του καθε συνορου στην γη.
Ας ασχοληθουμε με τους καπιταλιστες του τοπου μας...
κάμνεις λάθος ανώνυμε. ακριβώς επειδή το κυπριακό αποπροσανατολίζει μας που το ταξικό ζήτημα εν που πρέπει να παλέψουμεν για την επίλυση του μέσα που την επανένωση. οι συνθήκες του αγώνα για τον ελευθεριακό κομμουνισμό εννάν αρκετά πιο ευνοικές όταν περάσουμεν που το καθεστώς της πολεμικής εκεχειρίας στο καθεστώς της ειρήνης. εν για αυτόν που η επανένωση πρέπει να εν μέσα στες προτεραιότητες μας, χωρίς βέβαια τούτον να σημαίνει ότι εν πρέπει να ασχολούμαστεν με άλλα ζητήματα.
εν καμνω φιλε γκρεγκ, τζε παραδεχεσαι το τζε συ εμμεσα. Κατ αρχην εν μπορει να "καμνω λαθος" σε θεμα που αφορα "στρατιγικη". Το λαθος ή το σωστο, αφορα γεγονοτα που εχουν γινει. Η συζητηση μας, αφορα τροπο παλης. Αρα δεν μπορει κανεις να μιλα για "σωστο" και "λαθος" μιας και κανεις δεν ξερει τα μελλουμενα, και κανεις δεν ξερει τον δρομο προς την επικρατιση του αναρχοκομμουνισμου!!!
Ομως παραδεχεσαι οτι το "σημαντικοτεροτερο" εν ο αναρχοκομμουνισμος και η "επανενωση" ειναι ενας μεσαο στοχος, για να φτασουμε στον τελικο.
Δεν μπορω να ειμαι σιγουρος για το ποιος δρομος ειναι ο προτιμοτερος. Παντως ξερω οτι ακομη και χωρες που ειναι "ενωμενες", ο αναρχοκομμουνισμος εξακολουθει να ειναι το ονειρο μιας μικρης, σαν την δικη μας, ομαδας. Μικρες ορδες που απαιτουν την ουτοπια.
Επί της ουσίας.
Γρηγόρη,
το να "τους λαλούμεν" από μόνο του δεν φτάνει. Πρέπει να δωθούν ζωντανά παραδείγματα της κοινής οικονομικής δραστηριότητας αλλά και να υποδειχθούν με πιό έντονο τρόπο οι πιθανές καταστροφικές επενέργειες του "τζείνοι ποζτεί, εμείς ποδά", πιό έντονο από το "απλώς λαλούμεν σας το".
Παράδειγμα : Τι θα γίνει αν η Αμμόχωστος κατοικηθεί από έποικους και γίνει πλήρως λειτουργική σαν ανταγωνιστικός, τουριστικός προορισμός;
(@Άνευ, καλό δεν είναι για ποστ στο ΟΙΚ. ΚΕΝΤΡ. "Νέα Κύπρος" ή να περιμένω μετεκλογικά;)
Καταλαβαίνεις νομίζω τι αντίκτυπο θα είχε σε -εξαρτόμενους από τουρισμό -ΕΚ μια καλά προετοιμασμένη παρουσίαση (με απαρίθμηση διαθέσιμων πόρων στην "πόλη φάνττασμα", στατιστικά στοιχεία και πρόβλεψη οικονομικών επιτπώσεων) του τι θα μπορούν να κάνουν στην Αμμόχωστο οι ευνοούμενοι της κατοχής αν δεν υπάρξει λύση.
(Οι αιώνιοι απορριπτικοί θα πουν "και με λύση θα υπάρξει τέτοια ανάπτυξη" για να φοβίσουν όσους κέρδισαν τουριστιικά από την εισβολή/κατοχή ΑΛΛΑ μπορούμε ν ανταπαντήσουμε "χωρίς λύση όλα τα οφέλη δικά τους, με λύση γινόμαστε και εμείς μέτοχοι των κερδών").
ανώνυμε φίλε υπάρχουν σωστές τζιαι λάθος πολιτικές, σωστές τζιαι λάθος στρατηγικές τζιαι σωστές τζιαι λάθος μεθόδοι σε ζητήματα που αφορούν τις μελλοντικές μας διεκδικήσεις.
μεν υποτιμάς την σημασία της επανένωσης. οι προοπτικές που αννοίουνται είναι τεράστιες. αποστρατικοποίηση, μεταρύθμιση της παιδείας, υπέρβαση της κυριαρχίας του εθνικισμού τζιαι της ιδεολογικής τζιαι πολιτικής στρέβλωσης που επιβάλλει (λογοκρισία στην αντίθετη άποψη, εγκλωβισμός στο δίπολο πατριώτης-προδότης κτλ). το θέμα έννεν τόσο να ασπαστούν πολλοί την αναρχοκομμουνιστική ιδεολογία για να μεγαλώσουν οι σέχτες μας. το θέμα εν να διαχυθούν ευρύττερα οι ριζοσπαστικές ιδέες, να αμφισβητηθεί η αστική κυριαρχία που την ίδια την κοινωνία έτσι ώστε να μπορέσουμεν να θέσουμε το ζήτημα της ανατροπής.
αγρινέ εξανάθεσες τούτο το ζήτημα στο Νέα Κύπρος άμαν ανοίξαμεν την Λήδρας. είπα σου τζιαι τότε, λαλώ σου τζιαι τωρά. δεν διαφωνώ. το ζήτημα ένι σε ποιο βαθμό εν εφικτή τούτη η κοινή οικονομική δραστηριότητα στες σημερινές συνθήκες πολεμικής εκεχειρίας. μόλις οι δυο ηγέτες συμφωνήσουν, ναι εννά πρέπει να αρκέψουν να γίνουνται κοινοπραξίες επιχειρήσεων, συνένενωση συνδικάτων κτλ αν όντως θέλουμε να αποκτήσει βάθος η διαδικασία της επανένωσης. για την αμμόχωστο νομίζω ότι εν απίθανο να επικοιστεί τωρά τζιαι να πάει. εκτός βέβαια αν ξεκαθαριστεί ότι η διχοτόμηση εν οριστική πράμα που εν απίθανο. εν τεράστιο το κόστος της ανοικοδόμησης τζιαι νομίζω ότι δεν συμφέρει στο τουρκικό ούτε στο τ/κ κεφάλαιο να το επωμιστεί. αισιοδοξώ ότι η ανοικοδόμηση της αμμοχώστου εννάν το πρώτο δικοινοτικό εγχείρημα με ευρωπαϊκά κονδύλια τζιαι με κάποιες μίνιμουμ περιβαλλοντικά φιλικές προδιαγραφές.
άνευ, το τέλμα δεν είναι απροσπέραστο. πρέπει να δώσουμεν την μάχη τζιαι να την δώσουμεν έγκαιρα. όι όπως το 2002-2004 που εμείναμεν θεατές των γεγονότων. η παρέμβαση μας την 1 του Σεπτέμβρη, μέρα της ειρήνης πρέπει να είναι μαζική τζιαι δυναμική. να δώσουμε το μήνυμα ότι το δικοινοτικό επαναπροσεγγιστικό κίνημα μπορεί να τζιαι να επιταχύνει την διαδικασία της επανένωσης τζιαι να την ολοκληρώσει.
η επανενωση φιλε γκρεκ, θα ειναι ενα ψεμα αν γινει με τους πολιτικους ορους που συζητιονται. Οπως σε καθε χωρα, η ταξικη διαιρεση ειναι το χαρακτηριστικο, ετσι και στην Κυπρο.
Τιποτα δεν μπορει να κερδιθει μεσα απο καθεστωτικες διαδικασιες. Ποτε ηταν η τελευταια φορα που εγινε κατι τετοιο;
Επισης, προς Ιντιοτ Μουφλον, δεν ειναι δυνατον να προτινουμε κατι στην βαση του εκβιασμου κατα πρωτον λογο, και επισης, η οικονομικη αναπτυξη δεν μπορει να προβλεφθει, δλδ το επιχειρημα οτι θα αναπτυχθουνε οι διπλα, μπορει και να συμπαρασυρουνε σε περισσοτερη αναπτυξη και το νοτιο μερος. Παντως δεν γινετε η ριζοσπαστικη κριτικη να εκφραζεται με οικονομικορεχνοκρατικα κριτηρια!
Στο κατω κατω, με βαση αυτα που λες, θα μπορουσε καποιος να πει οτι η λυση θα ηταν να προσπαθησουμε να τους εχουμε περισσοτερο οικονομικα καταπιεσμενους.
Post a Comment