Δέφτερη Ανάγνωση - Είναι θέμα ταξικό...

Το τελευταίο διάστημα, έχει ενταθεί η προετοιμασία της κοινής γνώμης για την επερχόμενη περαιτέρω υποβάθμιση των όρων εργασίας των μισθωτών και τη γενικευμένη πτώση του βιοτικού επιπέδου της κοινωνίας. Δεν είναι μόνο οι αστοί της βουλής και της δημόσιας σφαίρας, οι οικονομολόγοι και οι λοιποί τεχνικοί της εξουσίας του κεφαλαίου, που κηρύττουν την αναγκαιότητα λιτότητας για τους εργαζόμενους και την αναγκαιότητα στήριξης για τις επιχειρήσεις. Στο χορό μπαίνουν και δήθεν προοδευτικοί διανοούμενοι, που μας εξηγούν ότι μια Τρόικα μας χρειάζεται για να εκσυγχρονιστούμε και δήθεν προοδευτικοί εκκλησιαστικοί ιεράρχες, που μας εξηγούν ότι ένα μνημόνιο λιτότητας κάνει καλό στη ψυχή και μας καθαρίζει από τις παλιές αμαρτίες. Τα ΜΜΕ έχουν χάσει πλέον, όχι απλώς κάθε αξιοπιστία, αλλά και κάθε σοβαρότητα με τον υπερβάλλοντα ζήλο που καταβάλλουν για τον αποπροσανατολισμό της κοινής γνώμης, προς όφελος των οικονομικών και πολιτικών συμφερόντων που βρίσκονται πίσω τους.

Παρά τη συστηματική προσπάθεια του αστικού τύπου να θάψει το σκάνδαλο με το τραπεζικό σύστημα της Κύπρου και την αλόγιστη υπερέκτασή του και έκθεση στην ελληνική οικονομία, που έριξε την κυπριακή οικονομία στη βαθύτερη κρίση της ιστορίας της, αυτό είναι όπως τον ελέφαντα – δεν κρύβεται. Οι τραπεζίτες και οι επόπτες τους στην Κεντρική δεν έκαναν απλά λάθη, έφεραν οικονομική καταστροφή στη χώρα και αν τελικά επιβληθεί και μνημόνιο, θα πρόκειται και για το τέλος της ανεξαρτησίας της με την απαρχή μιας νέας πολιτικής υποτέλειας. Και όμως, σύσσωμες οι δυνάμεις του κεφαλαίου, τα ΜΜΕ και οι διανοούμενοι του, προσπαθούν να μας πείσουν ότι το πρόβλημα είναι οι μισθοί στο δημόσιο και ότι φταίει ο “αχάπαρος Χριστόφιας” που δεν άκουε το “σοφό Ορφανίδη” να τους μειώσει έγκαιρα. Ακόμα και τώρα, που είναι πλέον ξεκάθαρο ότι τα λεφτά που χάθηκαν από τους Κύπριους τραπεζίτες μπορεί να αγγίζουν και ολόκληρο το ετήσιο εθνικό εισόδημα, ακόμα και τώρα, που διερευνώνται και ποινικές ευθύνες των τραπεζιτών, καθότι πέραν από την αδυναμία αντίληψης της πραγματικότητας, φαίνεται ότι μπορεί να υπήρχαν και προμήθειες στην ηλίθια προσπάθεια κερδοσκοπίας με τα ελληνικά ομόλογα, τα ΜΜΕ πιστά στους κύριους χρηματοδότες τους μέσω διαφήμισης συνεχίζουν το ίδιο βιολί. Τροποποιούν, βέβαια, κάπως το τροπάρι – ναι φταίνε και οι τράπεζες, αλλά περισσότερο η κυβέρνηση, ναι υπάρχουν σκάνδαλα στις τράπεζες, αλλά αυτό δεν αφορά τα δάνεια που έδωσαν οι τραπεζίτες στους εαυτούς τους, αλλά τα δάνεια που δεν έδωσαν στην Ομόνοια, ναι υπάρχει γενική διαπλοκή, αλλά βασικά φταίει το ΑΚΕΛ, υπάρχει και φοροδιαφυγή των επιχειρηματιών, αλλά έτσι είναι τα πράματα και φταίνε οι μισθοί των δημοσίων υπαλλήλων. Τα μπόνους των εκατοντάδων χιλιάδων των διευθυντικών στελεχών των τραπεζών, τα εφάπαξ των εκατομμυρίων που πήραν και παίρνουν αυτοί που χρεοκόπησαν το τραπεζικό σύστημα και την χώρα, προφανώς δεν αποτελούν ούτε σκάνδαλα, ούτε σημαντικά ζητήματα στις ιεραρχήσεις των αρχισυντακτών. Στο κάτω κάτω, αυτοί δεν είναι και τίποτα προνομιούχοι μισθωτοί του δημοσίου. Αυτοί δεν έχουν, ας πούμε, μονιμότητα, και παίρνουν και ρίσκα – και όταν χάνουν, ως too big to fail, παίρνουν λεφτά από το δημόσιο...

Και στη βόρεια Κύπρο, οι εργαζόμενοι αντιμετωπίζουν την επίθεση του κεφαλαίου ενόψει και της κρίσης – κατ' ακρίβεια εδώ και περισσότερο καιρό. Και εκεί υπάρχουν περικοπές, λιτότητα, προβλήματα στα οικονομικά των δήμων και εκεί υπάρχει φοροδιαφυγή, απειλούνται άμεσα οι 13οι μισθοί, ενώ το πλάνο των ιδιωτικοποιήσεων των δημοσίων υπηρεσιών βρίσκεται, ήδη, σε προχωρημένο στάδιο.