Δεύτερη Ανάγνωση
Την
περασμένη βδομάδα μια σειρά από οργανώσεις
δημοσίων υπαλλήλων εξέφρασαν επίσημα
την αντίθεση τους στην αύξηση του ορίου
συνταξιοδότησης που επιχειρείται από
τις κοινοβουλευτικές ομάδες ΔΗΣΥ-ΔΗΚΟ.
Και ενώ, λόγω του γεγονότος ότι η πρόταση
αυτή δεν βρήκε σχεδόν καθόλου κοινωνική
στήριξη, καθώς όλες οι οργανώσεις
εργαζομένων, ακόμα και αυτές που
πρόσκεινται στα κόμματα αυτά διαφώνησαν,
αναγκάζοντας τον ΔΗΣΥ και το ΔΗΚΟ να
αναβάλουν την πρωτοβουλία τους για το
64ο, εμφανίστηκε μια συνέντευξη του κ
Πισσαρίδη στο ΚΥΠΕ στην οποία προτείνει
να ψηφιστεί τώρα νόμος για το 65ο και να
ανασταλεί, όμως, η εφαρμογή του για το
2014. Συνεχίζει μάλιστα ότι στο «2016 με
2017 να ανεβούν στο 67 και σιγά – σιγά»,
όπως είπε, «να πηγαίνουμε προς τα πάνω
μέχρι να φθάσουν το 70ο έτος ηλικίας».
Ο
κύριος Πισσαρίδης, όμως, δεν λέει μόνο
για το πότε νομίζει πως δικαιούνται οι
εργαζόμενοι την σύνταξή τους. Μιλά για
μια σειρά από τεράστια θέματα κάνοντας
πολύ συγκεκριμένες εισηγήσεις πολιτικής
σαν να παρουσιάζει κάποιο πρόγραμμα
διακυβέρνησης εν είδει πολιτικού
μανιφέστου: Αν στηρίξει το κράτος τις
τράπεζες να μην έχει δικαίωμα ψήφου, τα
κέρδη από το φυσικό αέριο να μην
επενδύονται από την κυβέρνηση αλλά από
την Κεντρική Τράπεζα, να δημιουργηθεί
ανεξάρτητη εταιρεία εκμετάλλευσης του
αερίου με έλεγχο του διοικητικού της
συμβουλίου από τους μετόχους και όχι
από την κυβέρνηση, να διευκολυνθούν
εταιρείες παροχής υπηρεσιών, να
απλοποιηθούν οι διαδικασίες αδειοδοτήσεων
και κρατικής εποπτείας για να μειωθεί
η γραφειοκρατία, οι δημόσιοι υπάλληλοι
να δουλεύουν και απογεύματα, οι εργαζόμενοι
στα καταστήματα να δουλεύουν και
σαββατοκυρίακα, να “ελευθεροποιηθεί”
η αγορά ηλεκτρισμού, τηλεπικοινωνιών,
παροχής νερού και φυσικού αερίου, τα
μέτρα λιτότητας έπρεπε να παρθούν
νωρίτερα. Απόψεις, βέβαια, που δεν είναι
ούτε καινούργιες, ούτε πρωτότυπες,
καθότι αποτελούν πάγιες θέσεις εργοδοτικών
και τραπεζιτικών κύκλων και νεοφιλελεύθερων
πολιτικών και αρθρογράφων. Το εκπληκτικό,
όμως, είναι πως σε μια συνοπτική συνέντευξη
τις έβαλε όλες μαζί σαν ριπή πολυβόλου
και χωρίς να μπει καν στον κόπο, όχι να
αναφέρει κάποιες επιστημονικές έρευνες
που να στηρίζουν αυτές τις απόψεις, αλλά
ούτε καν να αρθρώσει κάποια επιχειρήματα
για να τις στηρίξει πέραν από κάποιες
κοινοτυπίες.
Είναι
ξεκάθαρο ότι πραγματοποιείται, εδώ, μια
πολιτική χρησιμοποίηση του κ Πισσαρίδη
για να προωθηθούν συγκεκριμένες θέσεις
των κύκλων του κεφαλαίου για την οικονομία
και τη διαχείρισή της, μέσα από την
εκμετάλλευση του κύρους που του προσδίδει
το Νόμπελ. Αυτές μπορεί να είναι πιθανότατα
και οι πολιτικές θέσεις του κ. Πισσαρίδη,
οπόταν ο ίδιος, προφανώς, θεωρεί ότι δεν
υπάρχει πρόβλημα. Όμως, η “δεξαμενή
κύρους” που προκύπτει από ένα Νόμπελ
που μοιράστηκε με άλλους δυο ο κ.
Πισσαρίδης σε μια εργασία, δεν είναι
απεριόριστη. Αν κάποιοι θεωρούν ότι,
επειδή ο κ Πισσαρίδης βραβεύτηκε για
τη συμμετοχή του σε μια έρευνα, για ένα
πολύ συγκεκριμένο και εξειδικευμένο
θέμα, οι απόψεις του, γενικά, για διάφορα
θέματα μπορούν να περνιούνται αυτονόητα
ως “η επιστημονική θέση”, τότε θα πρέπει
να το ξανασκεφτούν. Αν και ο ίδιος
απέκτησε τέτοιου είδους ψευδαισθήσεις,
στην ουσία εκτίθεται μόνος του και
υποβαθμίζει την ακαδημαϊκή του υπόσταση.
Επειδή,
όποια και αν είναι η άποψη μας για την
αστική επιστήμη της πολιτικής οικονομίας,
το πλαίσιο της και την τεχνικοποίηση
της στα σύγχρονα οικονομικά, υπάρχει η
έρευνα, η μεθοδολογία, η εξειδίκευση,
πέραν από τα νεοφιλελεύθερα δόγματα
και παραληρήματα. Από τη στιγμή που ο
Πισσαρίδης και αυτοί που τον προωθούν,
επικαλούνται την ιδιότητά του ως
βραβευμένου ακαδημαϊκού, τότε οφείλουν
να περιοριστούν στο συγκεκριμένο πεδίο
για το οποίο έκανε έρευνα, την ανεργία.
Για τα άλλα ζητήματα υπάρχουν άλλοι
σοβαρότεροι επιστήμονες όπως πχ ο Sen,
ο Stiglitz, και πιο πρόσφατα
ο Krugman, που πήραν επίσης
το συγκεκριμένο βραβείο και τα συμπεράσματα
των οποίων δεν συνηγορούν σε λιγότερο
δημόσιο ελέγχο στις τράπεζες και τις
αγορές, ιδιωτικοποιήσεις και υφεσιακές
πολιτικές λιτότητας στη σημερινή κρίση.
Οπόταν, θα είναι καλό να ενημερώσει
κάποιος τους επιχειρηματικούς και
τραπεζιτικούς κύκλους ότι για να
μετατρέψουν τις πατάτες σε αγγούρια
θέλουν δουλειά πολλή...
Φικρής
7 comments:
Το να περνιεται η καθε θεση του Πισσαριδη σαν επιστημονικη, ειναι ο ορισμος της αντεπιστημης. Ο επιστημονας ξερει πως καθε θεση δεν εχει καμια μα καμια σχεση με το ποιος την λεει, αλλα τι επιστημονικη τεκμηριωση υπαρχει να την στηριζει.
Το θεμα παντως Φικρη, ειναι οτι ο Π. και η Σια εχουν ενα δικαιο. Ειναι αναγκαστηκο στον καπιταλισμο να αυξηθουν τα ορια ηλικιας, αλλοιως δεν βγαινει η κερδοφορια για τους Αρχοντες του τοπου. Το διλημμα δεν ειναι αν θα πανε πανω τα ορια συνταξιοδοτησης, αλλα ποιο μοντελο οικονομικης αναπτυξης θελουμε. Αν θελουμε καπιταλισμο, τοτε η εξαθλιωση των εργαζομενων ειναι αυτο που θα λαβουμε! Αυτο πρεπει να γινει σαφες. Δλδ η αριστερα πρεπει να υπερθεματιζει τις θεσεις Πισσαριδη. Να λεει "Κυριοι, μολις και εμεις και η διπλα μπανανια φτασει το οριο στα 70 χρονια, και τις ασφαλιστικες εισφορες στο μηδεν, τοτε εμεις πρεπει να παρουμε το οριο στο 75, σιγα σιγα....". Δλδ αυτος ειναι ο δρομος του καπιταλισμου, ας το παρουμε χαμπαρι.
stelios papalangi
"Από τη στιγμή που ο Πισσαρίδης και αυτοί που τον προωθούν, επικαλούνται την ιδιότητά του ως βραβευμένου ακαδημαϊκού, τότε οφείλουν να περιοριστούν στο συγκεκριμένο πεδίο για το οποίο έκανε έρευνα, την ανεργία"
Ούτε σε αυτό δυστηχώς.... Ούτε καν σε αυτό. Οι απόψεις για τις οποίες εβραβέυτικεν είναι εξίσυ επικίνδυνες και είναι σε απόλυτη αρμονία με τες απόψεις που εκφράζει στο ΚΥΠΕ
Δεν είναι μόνο για τα "άλλα" ζητήματα που υπάρχουν αντίθετες απόψεις.... Και για το θέμα της ανεργίας για το οποίο επιαεν τζαι το νόμπελ, υπάρχεο κριτική για τον πισσαρίδη.
Για παράδειγμα:
http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=241361
στέλιο σύμφωνοι,
θενκς για το κείμενο
σαφέστατα τα οικονομικά τζιαι ειδικά τα νεοκλασσικά, το υπόδειγμα μέσα στο οποίο δουλέυκει ο Πισσαρίδης, λειτουργούν στην βάση πολλαπλών αφαιρέσεων τζιαι χρησιμοποιώντας επιλεκτικά τα στοιχεία. τζιαι εννοείται υπάρχει το δομικό πλαίσιο της κυρίαρχης ιδεολογίας (το θάψιμο εναλλακτικών προσεγγίσεων κλπ) αλλά τζιαι συγκεκριμένες σκοπιμότητες στες βραβεύσεις ειδικά τούτη την εποχή μέσα στην κρίση.
το κείμενο πάνω ομως δεν θεωρεί ότι οι θέσεις του Πισσαρίδη για την ανεργία πρέπει ή ότι εν εντάξει να υιοθετηθούν ή ότι τζείνες συνιστούν "την επιστημονική άποψη", απλά τζιαμέ μπορεί να βάλει κάτω τες υποθέσεις του, την μεθοδολογία του, τα δεδομένα του κλπ τζιαι να δεχτεί επιστημονικό τζιαι γενικό πολιτικό αντίλογο. ο φτηνός πολιτικαντισμός της συνέντευξης του στο ΚΥΠΕ όμως φκάλλει μμάθκια.
Μόνο τυχαία δεν είναι η παρέμβαση Πισσαρίδη τζαι στην ουσία της (τι λαλεί δηλαδή) τζαι στο χρονικό σημείο που έγινε. Εν απίστευτο πόσο παπαγαλάκι του κεφαλαίου είναι ο άνθρωπος. Συμφωνώ με την ανάγνωση, αλλά νομίζω εν χρήσιμο να δούμε τζαι λλίο πίσω που τις λέξεις. Αν τα πράματα δηλαδή εν ορατά στο σύνολο τους ή αν κρύφκεται κάτι.
Για όρια αφυπηρέτησης ελεχτήκαν πολλά. Θα σταθώ σε ένα σημείο. Να πάμε σταδιακά στο 70 λαλεί μας. Πρώτα μια παραδοχή. Όντως το δημογραφικό σε συνδυασμό με την αύξηση του προσδόκιμου ζωής, δημιουργούν προβλήματα στα ταμεία κοινωνικής ασφάλισης. Χοντρικά τούτο αντιμετωπίζεται με δύο τρόπους. Είτε αυξάνονται τα όρια αφυπηρέτησης τζαι μειώνονται συντάξεις τζαι ωφελήματα, είτε αυξάνονται οι εισφορές. Στην Κύπρο επιλέγηκε ήδη ο δεύτερος δρόμος. Στο δημόσιο εμπήκαν εισφορές τζαι μάλιστα πιο ψηλές που τζείνες που επρότεινε ο αναλογιστής, ενώ στον ιδιωτικό επίσης συμφωνηθήκαν αυξημένες εισφορές τζαι οι μελέτες δείχνουν ένα βιώσιμο σύστημα σε βάθος χρόνου. Άρα τι μας λαλεί δαμέ. Να το πάρουμε στα 70, να αυξήσουμε την ανεργία, τζαι να μειώσουμε τις εισφορές των εργοδοτών (κάπου στο κείμενο λαλεί το για την Αγγλία)
Να ελευθεροποιηθούν οι αγορές λαλεί στις τηλεπικοινωνίες, ηλεκτρισμό, νερό, φυσικό αέριο.
Ώστε έτσι. Να κάνουμε τι; Μα οι αγορές κύριε Νομπελίστα είναι ΗΔΗ ανοικτές. Οι τηλεπικοινωνίες πχ εν κλειστές; Βέβαια δαμέ αξίζει να σημειωθεί ότι η ΣΥΤΑ, διεκδικεί να μειώσει τιμές τζαι δεν την αφήνει ο ρυθμιστής!!!! Γιατί οι ανταγωνιστές της εν εξορτώσαν να πκιάν το 30% που λαλεί η Ε.Ε. Άρα τιμωρούνται οι πολίτες γιατί επιμένουν να χρησιμοποιούν δημόσιες υπηρεσίες. Άλλο θέμα όμως τούτο. Για ηλεκτρισμό τζαι νερό τι συμβαίνει στην πράξη; Απλά δεν συμφέρει στο ιδιωτικό κεφάλαιο λόγω ψηλού κόστους επένδυσης τζαι μικρής αγοράς. Εν τζαι έσιει όμως περιορισμό να μπούν τζαι άλλοι στο παζάρι. Πε το ξεκάθαρα κύριε Νομπελίστα. Εν ξεπούλημα κερδοφόρων οργανισμών στο ιδιωτικό κεφάλαιο που προτείνεις. Για το φυσικό αέριο, πάλε εν ξεκάθαρος. Άσε δηλαδή που ακόμα με αφκά με πουλιά. Τι μας λαλεί δαμέ. Να ξεχάσει η Κυβέρνηση τους σχεδιασμούς της για κρατική εταιρεία διαχείρισης τζαι να μας παραιτήσει με το Νορβηγικό μοντέλο (το οποίο λαλεί ότι τα κέρδη διατίθενται στοχευμένα με ποσόστωση, ένα μέρος στον κρατικό προϋπολογισμό για κοινωνικές παροχές, άλλο ποσοστό σε παιδεία, υγεία, συνταξιοδοτικό κλπ) Τι πελλάρες εν τούτες σιόρ. Στους ιδιώτες τζαι τούτο.
Αξίζει προσοχής τζαι η αναφορά του για τα ωράρια των καταστημάτων. Δαμέ δείχνει ξεκάθαρα την αντίληψη του για την ταξική διαστρωμάτωση της Κυπριακής κοινωνίας. Βάλλω αυτούσιο το απόσπασμα… χαρακτήρισε «ένα από τους χειρότερους λόγους» ότι θα κτυπηθούν οι μικροί καταστηματάρχες οι οποίοι έχουν οικογένειες και δεν μπορούν να ανοίγουν Σαββατοκύριακο που δόθηκε σε εταιρεία η οποία ζήτησε να ανοίξει Σαββατοκύριακο. «Η οικονομική ανάπτυξη όπως την βλέπουμε να γίνεται στην Ευρώπη, στις ΗΠΑ και στις χώρες που είναι πιο ανεπτυγμένες από εμάς δεν βασίζεται στο μικρό κατάστημα», σημείωσε.Η οικονομική ανάπτυξη, σύμφωνα με τον Κύπριο νομπελίστα, δεν θα έλθει, με τον τρόπο που γινόταν πριν 30 χρόνια, όταν κατέβαιναν από τα χωριά και άνοιγαν ένα κατάστημα να πωλούν τρόφιμα, ρούχα ή παπούτσια», αλλά έρχεται, όπως είπε, ''με την οικονομία μεγάλης κλίμακας και γι’ αυτό βλέπουμε την επιτυχία που έχουν τα μεγάλα καταστήματα στην Κύπρο». «Ο μικρός καταστηματάρχης, συνέχισε, «μπορεί να βοηθηθεί να γίνει μεγάλος καταστηματάρχης με πολλούς υπαλλήλους ή να δουλέψει με άλλους μεγάλους καταστηματάρχες, να πάρει μια θέση supervisor σε ένα μεγάλο κατάστημα», πρόσθεσε. Νομίζω εν χρειάζεται άλλο σχόλιο τούτο. Μιλά που μόνο του.
Τέλος εν τζαι τούτος http://news.in.gr/economy/article/?aid=1231191193 νομπελίστας. Όι πως υιοθετώ ότι λαλεί αλλά αν μεν άλλο τούτος φωνάζει το αυτονόητο. Κανεί λιτότητα τζια εν συνταγή καταστροφής.
X.
Ειμαι ο πρωτος ανωνυμος τζαι βλεπω οτι εν επηρα απαντηση. Δλδ ρε παιδες τι λετε; οτι ο δρομος της "αναπτυξης" και οχι της λιτοτητας ειναι η σοσσιαλιστικη επιλογη; Αν ειναι δυνατον! Επισης, οι επιστημονικες τεκμηριωσεις του Π. ειναι σε διασταση με την πολιτικη θεση του Π. Διοτι αν δεκτουμε τον επιστημονα Πισσαριδη, πρεπει να εγκαταλειψουμε τον Καπιταλισμο.
Στο παρον συμπαν, (καπιταλισμος) για να ειμαστε φουλ ανταγωνιστικοι, πρεπει ο εργαζομενος να δουλευκει αμισθος. Αυτο λεει ο επιστημονας Πισσαριδης, και εχει δικαιο. Ο πολιτικος Πισσαριδης λεει "αρα αργα αργα να παμε προς την α-μισθια", και εχει αδικο.
Ο καπιταλισμος δεν συμβιβαζεται με "εξυπνες-σοσσιαλιστικες" λυσεις.
ανώνυμε εν είμαι σίουρος αν εκατάλαβα ακριβώς τι λαλείς.
γενικά όμως συμφωνώ ότι τα περιθώρια για προοδευτικές λύσεις μέσα στα καπιταλιστικά πλαίσια εστενέψαν πολλά αν δεν εξανεμιστήκαν τέλεια τζιαι ότι χρειάζεται να υπάρξουν πολλές ανατροπές όι για να βελτιωθούν οι συνθήκες ζωής αλλά απλά για να επιβιώσουν εκατομύρια ανθρώποι τζιαι ότι η συνολική ανατροπή του καπιταλισμού εν ο μόνος δρόμος για να αποφευχθεί η βαρβαρότητα
Γρηγορη, το τι λαλω, ενομιζα οτι ηταν ξεκαθαρο, ομως ας το ξαναπω:
Ο επιστημονας Π. απλως κατεστησε επιστημονικα σαφες (βασικα προσεθεσε μια μικρη ψηφιδα- σημαντικο μεν), αυτο που λεει η Αριστερα, αλλα και η κοινη λογικη εδω και καιρο [σημειωση: Αριστερα, λογικη, και επιστιμη πρεπει να ταυτιζονται]. Το ειχε περιγραψει και ο Μαρξ αλλωστε, πως σε συνθηκες καπιταλισμου, ειναι αναγκαστικη η μειωση του πλουτου που παρεχεται στους εργατες, ειτε ο παρεχομενος πλουτος γινεται με την μορφη υποδομων (σχολειων-δρομων-νοσοκομειων κτλ) ειτε μισθου, ειτε συνταξης (ποτε / ποσα) και τα λοιπα. Τι διαφορετικο μας λεει ο επιστημονας Πισσαριδης;
Δλδ κερδιζεις νομπελ για ετσι εξυπναδα; ειναι μαθηματικα β γυμνασιου.
Οποταν να καταστει σαφες: Η δυστοπια του Π, εντος του καπιταλισμου ειναι μονοδρομος.
υγ-επισης, προοδευτικες λυσεις εντος του καπιταλισμου δεν υπαρχουν. Τα χρονια που περασαν δεν ηταν "τα καλα", αλλα οι μιζερες μερες και τωρα οι ακομη πιο μιζερες. Και οι μιζερες φτιαχτηκανε στον βωμο των ανθρωπων του τριτου κοσμου, δλδ μερικα δις κοσμος.
Post a Comment