Tuesday, December 20, 2011

Σημειώσεις 5 – 20/12/2011

Το τι έγινε το τέλος της περασμένης βδομάδας είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρον από πολλές απόψεις – σχεδόν αποκαλυπτικό για το τι πιθανότατα θα ακολουθήσει. Ας το σημειώσουμε
  • αυθόρμητη απεργία στο δημόσιο από την βάση που ανάγκασε την ηγεσία της ΠΑΣΥΔΥ να αποφασίσει με έκτακτο συνέδριο κλιμάκωση των μέτρων
  • επίθεση λάσπης στη ΠΑΣΥΔΥ από το ΑΚΕΛ την στιγμή που η ΠΕΟ και η ΣΕΚ διαχώρησαν την θέση τους μεν αλλά δεν άσκησαν καμιά κριτική και δεν συμμετείχαν στην επίθεση νεοφιλελεύθερων και ΑΚΕΛικών στην ΠΑΣΥΔΥ.

Το θέμα εδώ δεν είναι ούτε η επάρκεια ή η ιδεολογία της ηγεσίας της ΠΑΣΥΔΥ ούτε η εισήγηση (που όντως άργησε να ανακληθεί) για τα μέτρα αποχής από τις δημοτικές εκλογές.
Το θέμα είναι η αποφασιστικότητα για αντίσταση και η ισχύς που επέδειξαν πλειοψηφίες των εργαζομένων στο δημόσιο και που εκφράστηκε και από τα συνδικάτα τους.

Όσον αφορά την συμπαράταξη των ΑΚΕΛικών με τους νεοφιλελεύθερους ενάντια στην ΠΑΣΥΔΥ η παρατήρηση μου είναι η εξής: είτε πρόκειται περί λάθους εκτίμησης, που υποδηλώνει ερασιτεχνισμό είτε πρόκειται για απόλυτη επικράτηση των αστικών δυνάμεων εσωτερικά. Το αποτέλεσμα είναι βέβαια το ίδιο – αρνητικότατες συνέπειες στον ταξικό αγώνα.

Διότι πέραν από τα ετεροβαρή και άδικα μέτρα λιτότητας κυβέρνησης – κομμάτων, υπάρχει και το ζήτημα των χειρισμών και της δημόσιας διαχείρισης τόσο των μέτρων όσο και των διαδικασιών συγκράτησης και εξουδετέρωσης των κοινωνικών αντιστάσεων. Εδώ η νεοφιλελεύθερη προσπάθεια υπόσκαψης του συνδικαλισμού και των εργασιακών δικαιωμάτων (που είναι αντίστοιχα πιο δυνατός και πιο εδραιωμένα στο δημόσιο) έχει ταξική λογική, θεωρία, μακρόπνοη πολιτική στόχευση κλπ -
αντίθετα η ΑΚΕΛική επίθεση στη ΠΑΣΥΔΥ υπήρξε μικροπολιτική, κοντόφθαλμα και στενόμυαλα κυβερνητική και αναποτελεσματική ακόμα και για αυτό που επιχειρούσε – το πρόσκαιρο εκλογικό κέρδος μέσα από μια φτηνή ΑΚΕΛική προπαγάνδα που έφερε ξανά στο νου παλιές κακές εποχές.

Δεν είναι μόνο το ότι η δημόσια στάση του ΑΚΕΛ ενάντια στην απεργία της ΠΑΣΥΔΥ υποτίμησε την νοημοσύνη των ιδεολογικά αριστερών και των ανθρώπων με συνδικαλιστική συνείδηση και διάθεση αγώνα υποβιβάζοντας την πολιτική στράτευση στο επίπεδο του οπαδισμού. Είναι κυρίως ότι απέδειξε ότι η διαδικασία της αστικοποίησης μπορεί να το καταστήσει εν δυνάμει επικίνδυνο για τα συμφέροντα των εργαζομένων. Διότι αν η επίθεση στην ΠΑΣΥΔΥ ήταν σχετικά παθητική και περιορισμένη – αντανακλώντας έτσι απλά την οπισθοδρομική κοινωνική τάση που διαμορφώθηκε λόγω της ενορχηστρωμένης νεοφιλελεύθερης επίθεσης του προηγούμενου διαστήματος, τότε θα μπορούσαμε να μιλούμε απλά για συμπόρευση με το δεξιό ρεύμα. Η ΑΚΕΛική επίθεση στην ΠΑΣΥΔΥ όμως ήταν κάτι άλλο – ενεργητική και εφ' όλης της ύλης, υποδεικνύοντας ετοιμότητα (ακόμα και επιβολής) πατριωτικής θυσίας για το αστικό κράτος και την εθνική οικονομία, και πετώντας στον κάλαθο των αχρήστων όλη την ιστορία και θεωρία του διεθνούς και κυπριακού εργατικού κινήματος που λέει ότι είναι συνήθως οι ανώτερες βαθμίδες των εργαζομένων που μπορούν να αντέξουν και να ηγηθούν της ταξικής αντίστασης λόγω ακριβώς της σχετικής τους δύναμης και σχετικής τους αυτονομίας από την εξουσία του κεφαλαίου και των φορέων του (αλλά και των κομμάτων) που προκύπτει ακριβώς από την θέση τους στην κοινωνική δομή.


13 comments:

Αντωνης said...

Η απλή αλήθεια. Αναδημοσιεύτηκε.

linopampakos said...

2 διαφοροποιησεις [ως παρακατω..:)]..

1. εκτος που την πιθανοτητα ερασιτεχνισμου η επικρατησης του αστισμου, υπαρχει, νομιζω τζαι η πιθανοτητα οτι ηταν κινηση ισορροπιας..δηλαδη η ταξικη αλληλεγγυη εβιωθηκε σαν ενα θεμα, ενω το μπουκοταρισμα των δημοτικων σαν αλλο - με το δευτερο να απλωνεται σε αλλο τομεα..των εκλογων-πολιτειακων θεσμων..
οποτε το ακελ σαν κομμα που [ειρωνικα η μη] ακολουθησε μια γραμμη [τζαι το σκορσο του] εκδημοκρατισμου τζιαμαι που οι αστοι εν μπορουσαν να καμουν την ιστορικη τους δουλεια στα μεσα του 20ου αιωνα, ισως να μεν ηταν τοσο παραδοξο που εθεωρησεν οτι ετσι κινηση του συνδικαλιστικου κινηματος, επηενεν μακρυα οσον αφορα την συγκεκριμενη αντιπαραθεση..αλλα τζαι γενικοτερα..
αν η αντιπαραθεση οικονομικης συγκρουσης τζαι πολιτικης τελετουργιας της δημοκρατιας [αστικης μεν, κεκτημενης δε για το κυπριακο εργατικο κινημα] φαινεται νακκον θεωρητικη για το καθημερινο βιωμα,
μπορει να το δει καποιος τζαι σαν εκφραση διαφορων τασεων στο εσωτερικο της αριστερας σαν χωρου - για τα μετρα, για το ποσο ειλικρινης ενι η κινηση της πασυδυ κλπ..
αν ηταν κινηση ισορροπιας τοτε μαλλον εσιει μια ιστορικη παραδοση στην πρακτικη της κυπριακης αριστερας προς την ολοτητα του πολιτικου συστηματος τζαι ηταν ισως αναποφευκτη για να διατηρηθει τζαι εσωτερικη συνοχη..
το οτι μαλλον εστοιχισεν σε αριστερη αποχη χωρις τις εν δυναμει προσθηκες που δυσαρεστημενους συνδικαλιστες τουλαχιστον που χωρο του κεντρου, εν πιθανον..αλλα τζαι αναποδα παλε μαλλον/ισως ετσι θα εκατεληγεν..στην δεδομενη συγκυρια..
αλλα το θεμα εν ανοικτο..
τζαι εσωτερικα στην αριστερα..τζαι στην κοινωνια..νομιζω..
αντιθετα το οτι αρκεψε να υιοθετειται τζαι ενας ταξικος λογος που συνδικαλιστες της δεξιας, εν ενδιαφερον..τζαι αν συνεχισει μπορει να αποκτησει τζαι προπτικη...

2. οι δομικοι λογοι για τους οποιους το συνδικαλιστικο κινημα στο δημοσιο τομεα μπορει να παιξει σημαντικο [εν μου αρεσκει το ηγεμονικο για διαφορυς λογους] ρολο, φαινονται σωστοι..
ομως πρεπει τζαι να αποδεικτει..οτι δηλαδη υπαρχει τζαι η συνειδηση η οποια συνοδευκει τις δυνατοτητες..
μπορουν οπως εν τωρα οι συντεχνιες του δημοσιου τομεα να εκφρασουν αλληλεγγυη προς τους εργαζομενους του ιδιωτικου τομεα;...
τζαι κατα συνεπεια να επικαλεστουν αλληγγυη για ενα κοινο καλο το οποιο εκφραζει την μεγαλη πλειοψηφια;
δομικα [με βαση τα συμφεροντα που εκφραζουν σαν εργαζομενοι] μπορουν..
το θεμα ενι να αρθρωσουν στο συλλογικο πλαισιο..τζαι σαν ρητορικη τζαι σαν πρακτικη..
πρεπει να οικδομειται τζαι να συντηρειται η ταξικη αλληλεγγυη..

υπολογιζω οτι χωρις το τετραπτυχο πεο-σεκ-πασυδυ-δεοκ εν δυσκολη η συγκροτηση της αλληλεγγυης..τζαι η ταξικη συνειδηση πρεπει να φερει στην επιφανεια τα δεδομενα, αλλα τζαι που τα κατω..
εννα δουμεν..

υ.γ. εξαναεγραψα το - οι δασκαλοι πρεπει να τα εβρουν με τους γονιους, οπως στα νοσοκομεια υπηρχε ενα κλιμα καταναοησης για την απεργια..
εν τζαι τουτο μεσα στην διεκδικηση μιας ταξικης θεσης που μιλα για το συλλογικο..

Anef_Oriwn said...

Gregoris,

Αν κατάλαβα καλά από τα γραφόμενα σου εμμέσως αμφισβητείς την «επάρκεια ...[και] την ιδεολογία της ηγεσίας της ΠΑΣΥΔΥ» ... [όπως και] … την εισήγηση [...] για τα μέτρα αποχής από τις δημοτικές εκλογές»... Υπ’ αυτές τες προϋποθέσεις κι ανεξαρτήτως της ορθότητας της στάσης του ΑΚΕΛ απέναντι της ΠΑΣΥΔΥ, πως τούτες οι «ανώτερες βαθμίδες των εργαζομένων που μπορούν να αντέξουν...» [σημ. προφανώς εννοείς την οικονομική πίεση], θα μπορούσαν «...να ηγηθούν της ταξικής αντίστασης» ή ενός «ταξικού αγώνα»; Κι όταν μάλιστα μέσα σε λίγες ώρες έτρεξαν [όταν αντιλήφτηκαν ότι δεν θα εισακούονταν από τα μέλη τους] να αλλάξουν την απόφαση τους γα αποχή από τη διεξαγωγή των βουλευτικών εκλογών; Είναι μήπως οι ηγεσίες των συνδικαλιστικών οργανώσεων ιερές αγελάδες και δεν μπορούμε να τις κρίνουμε, ή μήπως οι αποφάσεις τους είναι αξιώματα και θέσφατες; Σε τι θα εξυπηρετούσε το τυχόν μποϊκοτάρισμα των δημοτικών και κοινοτικών εκλογών; Μήπως βρισκόμασταν στα πρόθυρα προλεταριακής επανάστασης και ήμασταν έτοιμοι να καταλάβουμε τα χειμερινά ανάκτορα, καταργώντας έτσι και τους ξεπερασμένους αστικοδημοκρατικούς θεσμούς όπως είναι οι τοπικές εκλογές; [Προφανώς θα προχωρούσαμε και στη σύσταση του σοβιέτ δημόσιων υπαλλήλων!]... Αλήθεια όμως ποια ήταν τούτη η «αυθόρμητη απεργία στο δημόσιο από την βάση που ανάγκασε την ηγεσία της ΠΑΣΥΔΥ να αποφασίσει με έκτακτο συνέδριο κλιμάκωση των μέτρων»; Πότε έλαβαν χώρα όλ’ αυτά;

Όμως εγώ θα συνεχίσω τον «αισχρό» προβληματισμό μου και την «επίθεση λάσπης» και πέραν της ΠΑΣΥΔΥ, στους συνοδοιπόρους της, την ΟΕΛΜΕΚ και την ΠΟΕΔ, τις άλλες δύο οργανώσεις του δημοσίου, «συμπαρατασσόμενος» έτσι μια και καλή με τους νεοφιλελεύθερους! Σε τι τέλος πάντων συνίσταται η προοδευτικότητα και η ριζοσπαστικότητα αυτών των οργανώσεων που θα με ωθήσει να τις εμπιστευτώ ότι θα σταθούν μέχρι τέλους στον πούντον τους στον «ταξικό αγώνα» και για την τελική έφοδο στον ουρανό που θα ταράξει τόσο την αστική τάξη της Κύπρου όσο κι αυτή της Ευρώπης. Μήπως η στήριξη της Εκπαιδευτικής Μεταρρύθμισης ή του μέχρι προ τίνος στόχου του Υπουργείου Παιδείας για τη δημιουργία κουλτούρας ειρηνικής με τους τουρκοκύπριους; Ή μήπως η απαγόρευση από την ΠΟΕΔ της διοργάνωσης μεταβάσεων δασκάλων και μαθητών στα κατεχόμενα; Από την άλλη με ποιο δικαίωμα ή ποια εξουσία η ΟΕΛΜΕΚ απειλούσε τους καθηγητές πως αν δεν συμμετείχαν στην στάση εργασία την Τρίτη 15 του μηνός, θα καλούσε τους διευθυντές των σχολείων τους να τούς αναθέσουν ακόμα 4 αναπληρώσεις!!! Τι να πω όμως και για την πρωτόγνωρη εργατική αλληλεγγύη που οι οργανώσεις αυτές επέδειξαν με δημοκρατικότατο τρόπο μεταξύ τους! Όλες [συμπεριλαμβανομένης και της ΟΛΤΕΚ τώρα] αποφάσισαν να συμπαρασταθούν στην ΠΑΣΥΔΥ απόσχοντας από τη διεκπεραίωση της εκλογικής διαδικασίας! Μαθημένοι είναι που μια ζωή εκβιάζουν για τα οικονομικά τους αιτήματα υπουργεία και κυβερνήσεις [έστω κι αν αυτά είναι του αστικού μας κράτους] χρησιμοποιώντας ως μοχλό πίεσης τους μαθητές! Τελικά όμως άραγε όλοι ανέκρουσαν πρύμναν; Η ΠΟΕΔ μάλιστα ξεπέρασε εαυτό στην ταξική της πάλη για την προλεταριακή επανάσταση ζητώντας από τα μέλη της να καταθέσουν τα εκλογικά τους βιβλιάρια [όπως ζητά κάθε λαϊκιστής τοπικός παράγοντας]. Ή μήπως αποτελεί κι αυτό επαναστατική πράξη κι εγώ ο λασπολόγος κι «αστικοποιημένος» ΑΚΕΛικός δεν το πήρα πρέφα;
Πάντως δεν θα παραλείψω [τα “καλά” να λέγονται!] να επαινέσω την ΠΟΕΔ για μια πραγματικά ριζοσπαστική της ενέργεια! Τη συμβολή της στην καλλιέργεια κουλτούρας ανεξιθρησκίας στους μαθητές! Απεκδυόμενη τις πεπαλαιωμένες συντηρητικές της απόψεις και την θρησκοληψία που διακατέχει τα πλείστα των μελών της και παραμερίζοντας τυχόν οικονομικές επιπτώσεις [δεν απασχολούν τέτοια ευτελή ζητήματα τους δάσκαλους του γένους] ζήτησε [σε μια πρωτοφανή για τα κυπριακά δρώμενα κίνηση της] την κατάργηση των χριστουγεννιάτικων γιορτών!

Ζήτω η εργατική τάξη των Α13-Α16!!! Αυτοί θα μας σώσουν από το σαθρό καπιταλιστικό σύστημα!

Υ.Γ.: Είμαι έτοιμος να δεχτώ πισκαλιές!!!

Anef_Oriwn said...

* καλλιέργεια κουλτούρας ειρηνικής συμβίωσης με τους τουρκοκύπριους

**Τελικά όμως γιατί άραγε όλοι ανέκρουσαν πρύμναν;

gregoris said...

συνεχίζεις τζιαι εσύ άνεφ (όπως ο ασέρας προχτές) να κλωτσάτε την μάππα αλλού για να αποφευχθεί η ουσία τζιαι το θέμα της ανάρτησης.

οι ρητορείες είναι βέβαια καλλίττερες που την λάσπη, αλλά επί της ουσίας την ίδια δουλειά κάμνουν - του αποπροσανατολισμού

gregoris said...

όμως θα σχολιάζω στα σύντομα τα λεγόμενα σου.

1. ο καθένας κρίνεται στη βάση της στάσης του. το ποιος θ(ε)ωρεί (τζιαι καλύφκει) ιερές αγελάδες και θέσφατα να το αφήσουμε στους αναγνώστες.

2. στατική και παραπλανητική η αντίληψη ότι "μέσα σε λίγες ώρες έτρεξαν" (αφού αντιλήφθηκαν ότι δεν θα εισακούονταν από τα μέλη τους)... οι απειλές κυβέρνησης και η λάσπη του ακελ εξαφανίζονται ως παράγοντες τζιαι μεινίσκει μετέωρη η υπαναχώρηση της πασυδυ (υπονοείται βέβαια - ενάντια στην κοινωνία) - αμάγκουμου οι νεοφιλελεύθεροι εν πιο ίσιοι. λαλούν τα ανοιχτά...

3. η εισήγηση για μποικοτάζ των εκλογών (η απόλυτη βεβήλωση του ιερού...) εχρησιμοποιηθήκαν ως το σημείο εστίασης της ΑΚΕΛικής επίθεσης ενάντια στην συνδικαλιστική αντίσταση στα μέτρα λιτότητας κυβέρνησης-κομμάτων. ναι είπαμεν ότι ο θεσμολατρεία τζιαι τυπολατρεία του ΑΚΕΛ ξεπερνά την αστική τάξη αλλά έλεος...ο κοινωνικός διάλογος εκαταργήθηκεν που τον Καζαμία τζιαι εν έδρωσεν το φτι σας αλλά το μποικοταζ των δημοτικών που δεν έγινεν τελικά αποτέλεσεν απόδειξη εγκλήματος...

4. για τα χειμερινά ανάκτορα, τα σοβιέτ τζιαι την προλεταριακή επανάσταση ήρτετε δεύτεροι. η ειρωνεία τούτη (γελοία τζιόλας) εν κατευθέιαν που τες οικονομικές στήλες Πολίτη-Καθημερινής...αλλά είπαμεν τζιαι τζέινοι ξέρουν τουλάχιστον τι κάμνουν.
εγώ απλά να απαντήσω αφού προκαλείς....ναι δεν τους ενημέρωσε κανένας φαίνεται ότι στην Κύπρο έχουμε κομμουνισμό τζιαι εν νοούνται απεργίες τζιαι ταξικοί αγώνες. αυτά ανήκουνε στο παρελθόν...τώρα όλοι μαζί με ενότητα, σύνεση και συναίνεση θωρακίζουμε την οικονομία μας για την ευημερία του λαού και της χώρας μας...

5. ξέρω που πρώτο το σιέρι τον συντηρητισμό τζιαι τον εθνικισμό της πλειοψηφίας των εκπαιδευτικών τζιαι των συνδικάτων τους άνεφ τζιαι έδωσα τζιαι διώ μάχες εναντίον του. όμως στην προκειμένη περίπτωση εν άσχετο το θέμα.

6. τα μέτρα λιτότητας του ΚΕΒΕ-ΟΕΒ, εεε σόρυ του Καζαμία εννοώ, μόνον τους Α13-Α16 εχτυπήσαν ααα; ε καλά να τους κάμει η σοσιαλιστική κυβέρνηση!!! έτσι η δίκαιη κοινωνία. ευτυχώς που αναδιανεμήθηκεν ο πλούτος προς όφελος των υποτυελών τάξεων. τζιαι άστε τους αχόρταγους τζιαι βολεμένους δημόσιους υπαλλήλους που παρασιτούν πάνω στην οικονομία μας που θα ελάλεν τζιαι ο γιώργος βασιλείου να φωνάζουν...

gregoris said...

λινοπάμπακε ντάξει - ακούω τον προβληματισμό σου, που εν νηφάλιος δαμέ. αντιλαμβάνουμαι τζιαι την ανάγκη του ακελ να ισορροπήσει μεταξύ κυβέρνησης τζιαι εργατικού κινήματος, μεταξύ εσωτερικών τζαιι ευρωπαικών δυνάμεων τζιαι δυναμικών αλλά ως ένα σημείο...

απόλυτα σύμφωνοι στο ότι εν ιδιαίτερα σημαντική η εργατική ταξική ενότητα τζιαι η κοινωνική αλληλεγγύη. εν για αυτό που είμαι έντονα κριτικός στες προσπάθειες απαξίωσης μιας μερίδας εργαζομένων στη βάση του εργασιακού τους καθεστώτος ή της ιδεολογίας τους που όποθεν τζιαι αν προέρχεται. τζιαι ναι χρειάζουνται κοινωνικές συμμαχίες - των δασκάλων με τους γονιούς, των απεργών στα νοσοκομεία με τους ασθενείς, των δημοσίων με τους ιδιωτικούς υπαλλήλους κλπ κλπ. αλλιώς θα οδηγηθούμεν σε καννιβαλισμούς.

αλλά φυσικά η εργατική ταξική ενότητα, νοείται ως ενότητα στον αγώνα, όι ως ενότητα στην παράιτηση τζιαι την απραξία. ως προυπόθεση τζιαι όπλο για την μάχη όι ως δικαιολογία για φυγομαχία. τζιαι όταν ο κόμπος φτάσει στο χτένι υπάρχουν τζιαι οι προτεραιότητες. για να το πω με όρους Λιβυής - άμαν βομβαρδίζεσαι με πακέτα λιτότητας που τα έξω τζιαι που τα πάνω η προταιρεότητα εν η οργάνωση της αντίστασης τζιαι όι η αποδόμηση τζείνων που την κάμνουν...

Anonymous said...

τι βολικό να κρύβεσαι πίσω από τους Α13-Α16 για να πετσοκόβεις τους μισθούς από τους πολλαπλάσιους Α2-Α12..
σχεδόν όσο βολικό όσο το κρύψιμο πίσω από τις καημένες μικρές επιχειρήσεις για να ρουφούν τα εκατομύρια της δημόσιας στήριξης οι μεγάλες...

Anef_Oriwn said...

Gregoris,

Όταν πιο πάνω έγραφα «Είμαι έτοιμος να δεχτώ πισκαλιές!!!» με το «πισκαλιές» δεν εννοούσα «χειροκροτήματα» αλλά «πατσαρκές» [χαστουκίσματα]. Στην κυπριακή «πεισκαλίζω» σημαίνει και χειροκροτώ αλλά και χαστουκίζω!

Ώστε οι δικές μου σκέψεις και προβληματισμοί, αποτελούν «λάσπη τζιαι γελοία ειρωνεία», ενώ οι τοποθετήσεις του Λινού «νηφάλιος προβληματισμός»! Τζιαι ποιος σου είπε αγαπητέ Gregori ότι εδκιάβασα τον “Πολίτη” τζιαι την “Καθημερινή” για να διαμορφώσω άποψη;

Τα ερωτήματα μου σίγουρα και ήταν εμποτισμένα με δόσεις ειρωνείας [είναι οφθαλμοφανές τούτο], αλλά τούτα είναι απόρροια καθαρά δικών μου προβληματισμών. Όμως εσύ ΔΕΝ να απαντήσεις σε κανένα από αυτά. ΔΕΝ άγγιξες την ουσία των προβληματισμών μου κι αποφεύγεις να απαντήσεις αποκαλώντας τους «ρητορείες»! Τα όσα λες δεν αποτελούν επιχειρήματα, αλλά μου ανταποδίδεις [από την αντίθετη πλευρά] τες ειρωνείες. Μόνο που εγώ έθεσα [νομίζω] και ερωτήματα ουσίας. Πέραν τούτου με τα όσα γράφεις στες δύο πρώτες παραγράφους της σχολιο-απάντησης σου προς τον Λινό αυτοαναιρείσαι [με τις παραδοχές που κάμνεις]!

Να σημειώσω στα σύντομα 2-3 πραγματάκια:
1. Συμφωνώ ότι [με την διαδικασία που ακολουθήθηκε στην προκειμένη περίπτωση για τη λήψη των νέων μέτρων] «ο κοινωνικός διάλογος εκαταργήθηκεν», αλλά η αιφνίδια απεργία της ΠΑΣΥΔΥ την Τετάρτη το απόγευμα και η ολοήμερη την Πέμπτη έγιναν γι’ αυτό τον λόγο; Εγώ προσωπικά δεν κατάλαβα ακόμα τι ήταν αυτό το νέο που προέκυψε και προκάλεσε την απεργία, ούτως ώστε να μην χρειαστεί να γίνει επαφή ή/και συνεννόηση με τες άλλες συνδικαλιστικές οργανώσεις.

2. Για τη σημασία του αστικού θεσμού των τοπικών εκλογων απαντάς ΕΣΥ ο ίδιος [link: http://nekatomata.blogspot.com/2011/12/blog-post_17.html]:
«Μέσα σε τούτες τες συνθήκες της ταξικής πόλωσης, κανένα πεδίο πάλης δεν πρέπει να μεινίσκει ανεκμετάλλευτο – ούτε ακόμα τζιαι ο συμβολικός τζιαι εν πολλοίς θεαματικός στίβος των εκλογών.»

3. Τζι’ εγιώ «ξέρω που πρώτο το σιέρι τον συντηρητισμό τζιαι τον εθνικισμό της πλειοψηφίας των εκπαιδευτικών τζιαι των συνδικάτων τους» γι’ αυτό και ΔΕΝ τους εμπιστεύομαι!

4. Απαντώντας και στον Anonymous [ημερ. December 20, 2011 5:14:00 PM PST], διευκρινίζω ότι θα μπορούσε να υπάρξει κλιμάκωση των περικοπών ούτως ώστε τα golden boys της Δημόσιας Υπηρεσίας [οι Α13-Α16] να πληρώνουν περισσότερα ή εκείνοι να πληρώσουν τη νύφη! «τι βολικό [όμως] να κρύβεσαι πίσω από τους Α2-Α12» για να μην σου κόψουν [ως Α13-Α16] από τον μισθό σου! Γιατί λοιπόν, να μην ισχύει κι αυτό; Είναι μήπως η ηγεσία της ΠΑΣΥΔΎ [που πληρώνεται από το δημόσιο για να συνδικαλίζεται] χαμηλόμισθοι;

Anef_Oriwn said...

Τα δύο σημαντικά αναπάντητα ερωτήματα που παραμενου7ν να αιωρούνται χωρίς κανένας [ακόμη τζι’ ο Χατζιηπέτρος] να είναι σε θέση να δώσει μια ικανοποιητική απάντηση είναι:

1. Πρώτον, γιατί η ΠΑΣΥΔΥ προχώρησε από μόνη της και χωρίς ΚΑΜΙΑ διαβούλευση με τες άλλες συνδικαλιστικές οργανώσεις σε απεργία; Και

2. Δεύτερον, σε τι αποσκοπούσε ο εκβιασμός για αποχή από τις εκλογικές διαδικασίες;

gregoris said...

1. για να πραγματοποιήσει δυναμική αντίδραση σε αντίθεση με μια απλώς συμβολική τζιαι για την τιμή των όπλων που εθέλαν/εκάμαν ΠΕΟ ΣΕΚ.
2. ακριβώς για να σταλεί το μήνυμα ότι οι εκβιασμοί της πολιτικής ελίτ μπορούν να απαντηθούν με το ίδιο νόμισμα

όσον αφορά το αν η ΠΑΣΥΔΥ εκπροσωπεί τα συμφέροντα απλά των Α13-Α16...είπαν τα τζιαι άλλοι. αλλά επειδη υπάρχουν όρια ακόμα τζιαι στο κουτόχροτο,
1. εν πολλά πιο πιθανόν να εν τζέινοι που επιβάλαν την καθολική παγοποίηση των μισθών που Α2 ως Α16 που εξυπηρετούν τα συμφέροντα των Α13-Α16 τζιαι όι τζέινοι που εζητούσαν κλιμακωτή συνεισφορά!

2. με την ίδια λογική κάποιος μπορεί να πει ότι τζιαι η ΠΕΟ-ΣΕΚ στον ιδιωτικό τομέα εκπροσωπούν τα συμφέροντα των προνομιούχων μισθωτών τζιαμέ (παλιών τζιαι ενταγμένων) σε αντίθεση με τους μετανάστες τζιαι την νεολαία που εν εκτός συμβάσεων τζιαι έχουν σιηρόττερους όρους εργοδότησης ενώ ακόμα τζιαι σε σχέση με τους ενταγμένους πάλε εκπροσωπούν παραπανω τους ειδικευμένους, τμηματάρχες κλπ.

αλλά ενώ υπάρχει μια δόση αλήθκιας δαμέ άνεφ, τούτη είναι σε δομικό επίπεδο, ως συνολική τάση στη λογική του συνδικαλισμού. εν τούτον που εννοώ όταν λαλώ "ανώτερες βαθμίδες". άλλον όμως η αναγνώριση μιας γενικής τάσης τζιαι μιας δομικής κλίσης τζιαι άλλον η παρουσίαση της ως συγκεκριμένη, συνειδητή, τζιαι ως το βασικό πρόβλημα. γιατί τότε ακριβώς η λογική κατάληξη είναι το νεοφιλελεύθερο συμπέρασμα - τα συνδικάτα ως το ζήτημα τζιαι ως ο φορέας της αδικίας. τζιαι εγώ θα ήθελα άλλα συνδικάτα. αλλά τούτα υπάρχουν, άνεφ. τζιαι οι ταξικοί αγώνες δεν αναστέλλονται όσπου να τελειώσει την θητεία της η κυβέρνηση του ΑΚΕΛ ή να γίνουν ούλλοι οι μισθωτοί διεθνιστές σοσιαλιστές. γίνουνται τζιαι ο καθένας παίρνει θέση.

Anef_Oriwn said...

Gregoris,

Μου διευκρινίζεις σε παρακαλώ το δευερο σημείο 1 του σχολίου σου [για την «κλιμακωτή συνεισφορά»] για εν το κατάλαβα; Ποιοι «επιβάλαν την καθολική παγοποίηση των μισθών»;

gregoris said...

πρώτα επρότεινε το καθολικό πάγωμα το κεβε-οεβ, μετά ο βασιλείου, ύστερα ο καζαμίας τζιαι εκλείδωσεν την ο αναστασιάδης στην συμφωνία του προεδρικού με τα κόμματα.
αντίθετα τα συνδικάτα ούλλα!!! εδεκτήκαν να δοθεί το ίδιο ποσόν που τους εργαζόμενους στο κράτος αλλά με άλλο τρόπο - ως κλιμακωτή εισφορά (βασικά για να μεν υπονομευτεί η ΑΤΑ) αλλά η πολιτική ελίτ ήταν ανένδοτη!