Τελικά που την συντονισμένη δεξιά υστερία του καλοτζιαιρκού εφκήκεν τζιαι κάτι χρήσιμο. Αναγκάστηκεν η Αριστερά να θυμηθεί ότι εν αριστερά τζιαι ότι η μαζικότητα εν το δικό της όπλο κανονικά. Έτσι η επιτυχία της ακροδεξιάς, που τες πρώτες θκιο φτομάδες μετά την έκρηξη εκατάφερεν να προσελκύσει τζιαι σημαντική μερίδα φιλελευθέρων τζιαι απολιτίκ μαζί τους να τραουδά στρατιωτικά εμβατήρια τζιαι εθνικούς ύμνους φτάνοντας μέχρι τζιαι μερικές σιηλλιάες στο ρηάλιτι σιόου πόξω που το προεδρικό, τελικά ήρτεν της μπούμεραγκ. Προχτές εμείναν όσοι ήταν πάντα...μερικές εκατοντάδες “ωραίοι Έλληνες”.
Η Αριστερά παρά την διαχρονική διστακτικότητα, την ηπιότητα τζιαι την συστολή της, τον ΑΚΕΛικό καθωσπρεπισμό τζιαι την ΑΚΕΛική πίστη τζιαι σεβασμό στην αστική δημοκρατία που εν παραπάνω που την ίδια την αστική τάξη, έδειξεν την δύναμη τζιαι την μαζικότητα της με 3 συγκεντρώσεις των αρκετών σιηλλιάων.
Ούτως ή άλλως οι αγουροξυπνημένοι “αγανακτισμένοι” εν τζιαι αποτελέσαν ποττέ κάτι – ήταν απλά το καύσιμο για την πραγματική μηχανή της προσπάθειας ανατροπής της κυβέρνησης – τα ΜΜΕ τζιαι τα κόμματα. Εξού τζιαι η ηγεσία της Δεξιάς αναγκάστηκεν να αρκέψει άλλα κόλπα αφού εν επαρπάτησεν η “λαϊκή” κινητοποίηση...τωρά πίσω στα γνωστά τζιαι τα σίουρα – με τους ανώτατους γραφειοκράτες της σκληρής δεξιάς που εν σηκώνουν δικαιώματα μεταναστών τζιαι τουρκοκυπρίων στο σπαθί τους... Να χρησιμοποιούν την συγκεντρωμένη τους εξουσία για να παρακάμπτουν τους πολιτικούς τους προϊστάμενους τζιαι να προσπαθούν να ασκήσουν πολιτική σε νευραλγικά ζητήματα όπως τα οδοφράγματα τζιαι το Κυπριακό, το φυσικό αέριο τζιαι η αξιοποίηση του κλπ.
Αλλά τζιαι εσείς αγαπητοί ΑΚΕΛικοί, τουλάχιστον όσοι παίρνετε την Αριστερά ως σοβαρή υπόθεση τζιαι τον σοσιαλισμό ως ουσιαστική προοπτική ταράξετε νάκκον. Το κεφάλαιο αντεπιτίθεται, ο μικροαστισμός αλωνίζει τζιαι εσείς αφήνετε να κάμνουν παιχνίδι οι φιλελεύθερες “νέες δυνάμεις”;
... τζιαι ενώ η σοσιαλδημοκρατία καταρρέει παγκόσμια εν πράμα κάποιοι μέσα στες τάξεις σας να την ονειρεύκουνται κόμα;
2 comments:
Σύντροφε, είπα να περιμένω να σχολιάσει άλλος πρώτα αλλά τριβιτζιάζουμαι!
Παίρνεις σωστή στάση -με το νου μου κρίνοντας φυσικά- πας τα γεγονότα. Εν παίζεις πελλόν ή ακόμα τζιαι να τάσσεσαι εχθρικά ως προς την "θεσμική αριστερά", αφήνοντας ουσιαστικά στο απυρόβλητο την αναβίωση του φασισμού (γιατί νομίζω πως περί τούτου πρόκειτε).
Σίουρα κάποιοι θα σε αγαπούσαν παραπάνω αν έπαιζες τζιαι συ πελλόν τζι αν εσυγκέντρωνες τα πυρά σου πας την "ψευτοαριστερά", όπως κάμνουν οι ίδιοι.
Όπως τζιαι να έσιει.
Η αγάπη του ΑΚΕΛ για τους θεσμούς της αστικής δημοκρατίας μας εν στηριγμένη διαλεχτικά τζιαι ξέρεις το.
Εν κατάκτηση για την Κυπριακή αριστερά το δικαίωμά της να συμμετέχει, επροστατεύτηκεν το λαϊκό κίνημα κάτω που τούτη τη σημαία, τούτο το κράτος.
Όι που την αρκήν, σταδιακά, τζιαι ειδικά πριν τζιαι μετά την εισβολή.
Γι αυτό τζιαι την στηρίζει τούτην την κατάσταση,με τες διαφωνίες της τζιαι τες ενστάσεις της, παραπάνω που τους άλλους.
Γιατί ακριβώς οι άλλοι εννεν τούτο το κράτος που είχαν υπόψην τους όταν εφαντάζουνταν την "δημοκρατία".
Τούτον εν ξεκάθαρον ιστορικά αλλά τζιαι πραγματιστικά που τες αντιδράσεις τους που θωρούμεν.
Η σοσιαλδημοκρατία εν τζιαι τούτη ένα παρόμοιο "ανάχωμα", όπως ακριβώς τζιαι η αστική δημοκρατία.
Εν εμπόδιο στην επέλαση της πλουτοκρατίας, το μη χείρον μπροστά στην υποχώρηση της εργατικής τάξης.
Την ώρα δηλαδή που εννά μεθοδεύεται η ιδιωτικοποίηση της ΑΗΚ ή της ΑΤΗΚ ποια πρέπει ναν η στάση του ΑΚΕΛ;
Η εθνικοποίηση;
Ε, υπάρχουν τζιαι συνθήκες οι μαύρες.
Αν έπερνεν το κίνημα να απαιτήσει τζιαι να πετύχει με τον ένα ή τον άλλο τρόπο την κατάκτηση τούτη -την κρατικοποίηση των ημικρατικών πχ-, εν θα το έκαμνεν;
Το ΑΚΕΛ δηλαδή στηρίζει του ημικρατικούς γιατί πιστεύκει πως εν η καλλύττερη φόρμουλα διαχείρησης των παραγωγικών σχέσεων;
Εν διαφωνώ παρ όλα αυτά πως εν επιτακτική ανάγκη να ξαναθκιαβάσουμεν τζιαι να προσανατολιστούμεν.
Στο κάτω-κάτω, αν δεν μας ξυπνά η αριστερή μας συνείδηση τζιαι η γνώση μας η μαρξιστική, εννά καταλήξουμε στη δεξιά σταδιακά, όι μόνον στη πράξη όπως εκ των πραγμάτων πολλές φορές κάμνουμε ισορροπόντας μες το σκηνικό, αλλά τζιαι στη σκέψη.
areskei mou pou paeis na to paikseis oti kamneis jai kala kritikh tou akel
Post a Comment