Η Εθνική Φρουρά ήταν πάντα ένα σύμβολο

(έλαβα και δημοσιεύω)

........................................................

αλλά και ένα πραγματικό σώμα με όπλα, στρατιώτες και ιεραρχία το οποίο ιστορικά όχι μόνο είχε σκοπό να μας προστατεύσει από εχθρικές παρεμβάσεις αλλά ήταν και είναι σημείο αναφοράς για όλους αυτούς οι οποίοι θεωρούν ότι είμαστε περικυκλωμένοι από εχθρούς και η λύση των προβλημάτων μας έχει να κάνει με τη στρατιωτική μας ισχύ. 

Τη δεκαετία του εξήντα ήταν αρκετοί οι οποίοι επιχειρηματολογούσαν  για το ότι με τον στρατό μας θα πολεμούσαμε τους Τούρκους και θα τους νικούσαμε είτε λόγω της νοητικής μας ανωτερότητας είτε γιατί οι Τούρκοι είναι βάρβαροι και απολίτιστοι και ως τέτοιοι δεν ξέρουν να πολεμούν. Για την τότε περίοδο γι’ αυτούς που είχαν αυτή τη θεώρηση παρατηρώ μια ανεπαρκή κατανόηση πραγμάτων αλλά και λάθος προσανατολισμό στο πως πρέπει να βλέπουμε τα πράγματα.

Το πραξικόπημα έδειξε ότι η εθνική φρουρά δεν ήταν όργανο προστασίας του κράτους αλλά όργανο κατάργησής του ως δημοκρατικός θεσμός, ενώ σε ότι αφορά την Τούρκικη εισβολή, ο στρατός ήταν ανύπαρκτος από το να προστατεύσει τα εδάφη της Κυπριακής Δημοκρατίας. Παρέμεινε όμως ένα από τα σύμβολα εθνικής συσπείρωσης και ένα συμβολικό και ταυτόχρονα ιερό όπλο για τους εθνικιστές. 

Ταυτόχρονα ο στρατός κατάφερε να εκπαιδεύσει νεαρούς όχι στο να είναι αποτελεσματικοί στρατιώτες αλλά στο να αντιλαμβάνονται την πραγματικότητα με ένα συγκεκριμένο τρόπο, δηλαδή να φωνάζουν συνθήματα εναντίον των Τούρκων και Τουρκοκυπρίων με ρατσιστικό και σεξιστικό περιεχόμενο (και πολλά άλλα βέβαια), στο σημείο που κατέληξε να είναι ένα όργανο λανθάνουσας κοινωνικοποίησης των νέων.

Είχε όμως πάντα το τουπέ τoυ ως στρατός και στις παρελάσεις και στον εθνικό και εθνικιστικό λόγο. Είχε επίσης και τουπέ στο να γίνει ένας στρατός με υπερσύγχρονα όπλα όπως τους S-300 και τις επόμενες φουρνιές σύγχρονων πυραύλων και να απομυζά μεγάλο μέρος των κρατικών κονδυλίων. Τώρα πως ένας στρατός ο οποίος έλεγε ότι θα αναχαίτιζε αεροπλάνα τα οποία θα ξεκινούσαν από την Τουρκία και θα τα έριχνε κάτω λίγο μετά από την απογείωση τους να μην μπορεί να φυλάξει πυρίτιδα είναι κάτι το οποίο αναιρεί όλα περί αποτελεσματικού στρατού, αλλά επίσης δημιουργεί τεράστια ερωτηματικά. 

Εάν οι διάφοροι ιδεολογικοί οπαδοί του στρατού και των στρατών γενικά έχουν απογοητευτεί από τις επιδόσεις της Κυπριακής Εθνοφρουράς, τότε θα πρέπει να προσγειωθούν και να μην αναγκάζουν τους υπόλοιπους από εμάς να συντηρούμε με αστρονομικά ποσά ένα αξιολύπητο στρατό που τρώει ένα μεγάλο μέρος του κρατικού  προϋπολογισμού και λόγω ανικανότητας ανατινάζει τις εγκαταστάσεις ενέργειας της Κυπριακής Δημοκρατίας. Και μετά να επιμένουν ότι πρέπει να κατεβάσουμε τους μισθούς μας που είναι ήδη ανεπαρκείς για να στηρίζουμε ένα τέτοιο στρατό και μια τεράστια κρατική υποδομή η οποία σε μεγάλο βαθμό εξυπηρετεί τη λειτουργία των μεγάλων επιχειρήσεων σε εθνικό και διεθνές επίπεδο και οι οποίες έχουν απαλλαχτεί από τα βάρη της κρίσης δια μέσω δεξιάς κομματικής επέμβασης μέσα στην Κυπριακή βουλή ενάντια στους εργαζόμενους. 

Χρίστος Α

Ο πλούτος να πληρώσει την κρίση του

έλαβα αυτό το κείμενο από την "Ομάδα εργαζομένων" με την παράκληση να δημοσιευτεί στο μπλογκ νεκατώματα.

.........................

Ο πλούτος να πληρώσει την κρίση του

Ένα θέατρο του παραλόγου εκτυλίσσεται στην Κύπρο τον τελευταίο καιρό. Η παγκόσμια οικονομική κρίση, παράγωγο της λειτουργίας του χρηματοπιστωτικού συστήματος, παρουσιάζεται ως τοπικό πρόβλημα μεγάλων εισοδημάτων των μισθωτών και προτείνονται “εξοικονομήσεις” κατ' αρχήν από μια μερίδα των εργαζομένων, αυτήν του ευρύτερου δημόσιου τομέα.

Ποτέ ο πλούτος της Κύπρου δεν ήταν τόσο μεγάλος όσο σήμερα. Ποτέ ο πλούτος αυτών των λίγων οικογενειών που ελέγχουν την οικονομία δεν έφτανε σε τέτοια μυθικά επίπεδα όσο σήμερα. Χαρακτηριστικά κάτω από 10% του πληθυσμού καρπούνται πάνω από το 50% του εθνικού εισοδήματος. Τελικά μετά από 50 χρόνια ανεξαρτησίας διαπιστώνουμε ότι διαμορφώνεται μια χώρα μπανανία, τσιφλίκι λίγων πλουτοκρατών. Αρκετοί πολιτικοί εργάζονται εργολαβικά, ανοιχτά και ξεδιάντροπα προς αυτήν την κατεύθυνση. Μερικοί πολιτικοί ανήκουν και οι ίδιοι σε αυτήν την μικρή μερίδα των πλουσίων. Χαρακτηριστικό παράδειγμα οι Νικόλας Παπαδόπουλος και Αβέρωφ Νεοφύτου. Ποτέ πολιτικοί δεν πολέμησαν με τόση λύσσα ενάντια στα δικαιώματα και τα συμφέροντα των εργαζομένων. Ποτέ πολιτικοί δεν πολέμησαν με τόση μανία ενάντια στα συνδικάτα ως εκπροσώπους των εργαζομένων. Πέραν από την οικονομική διάσταση αυτό είναι πλήγμα ενάντια στην δημοκρατία και πρέπει να αντιμετωπίζεται ως τέτοιο.

Η επίθεση στους δημόσιους υπαλλήλους ακολουθεί την επίθεση στους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα την τελευταία δεκαετία που συντελέστηκε μέσα από την απορύθμιση των εργασιακών σχέσεων και την πιο σκληρή εκμετάλλευση των ξένων εργαζομένων. Η βελτίωση των όρων εργασίας στον ιδιωτικό τομέα είναι αναγκαία και επείγουσα, και αυτή δεν μπορεί να προέλθει μέσα από την επιδείνωση των όρων εργασίας στον δημόσιο τομέα αλλά μέσα από την δικαιότερη κατανομή του πλούτου που συνολικά παράγει η χώρα.

Δυστυχώς τα πλείστα από τα μέτρα που προτείνονται πλήττουν τους εργαζόμενους. Μια σωστή πολιτική από την σκοπιά της κοινωνικής δικαιοσύνης θα ήταν:

1. Αύξηση της φορολόγησης των εταιρειών αναλογικά με τον κύκλο εργασιών και τα κέρδη τους
2. Ουσιαστική φορολόγηση της ακίνητης μεγαλο – ιδιοκτησίας
3. Συνεισφορά του τεράστιου εκκλησιαστικού πλούτου σε γη, χρυσό και επιχειρήσεις και άτυπα έσοδα από τις εκκλησιαστικές τελετουργίες και τερματισμός της κρατικής επιχορήγησης στη μισθοδοσία των εκκλησιαστικών λειτουργών.
4. Μείωση της στρατιωτικής θητείας στο ένα έτος, των δαπανών του στρατού γενικά και πώληση όλων των άχρηστων στρατιωτικών υλικών όπως πχ οι πυραύλοι S-300.
5. Συνεργατική, δημοτική και κρατική εκμετάλλευση των εναλλακτικών πηγών ενέργειας (που ανήκουν σε όλους) ήλιου και ανέμου καθώς και του υποθαλάσσιου φυσικού αερίου προς όφελος όλων των Κυπρίων και όχι μόνο των λίγων. Δεν πρέπει να μας διαφεύγει ότι μεγάλο μέρος της αναστάτωσης που προκαλούν οι συντηρητικοί πολιτικοί σχετίζεται περισσότερο με τα κέρδη αυτής της αναδυόμενης αγοράς παρά με την οικονομική κρίση.

Ομάδα εργαζομένων

Ίντα τζιαρούς εφτάσαμεν...

καλάν τους αμετανόητους εθνικιστές της ένωσης εσυνηθίσαμεν τους με την λαφαζανιά τους ότι τάχα άμαν οι τουρκοκύπριοι έχουν αυτοδιοίκηση, τζιαι εγγυημένη πολιτική συμμετοχή στη Κυπριακή Δημοκρατία εν προδοσία, ότι η διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία εν ρατσισμός ιμίsh...τζιαι κάμνουμεν τους τζιαι χάζι όταν που την μιαν τάχα εν διαχωρίζουν ελληνοκύπριους και τουρκοκύπριους αλλά ταυτόχρονα λαλούν ότι εν τζιαι ωραίοι έλληνες σε ένα ελληνικό νήσι...

καλάν τες δυτικές στρατιωτικές επεμβάσεις στην περιοχή για να ελέγχουν την ροή του πετρελαίου τζιαι τα φούμαρα περί δημοκρατικής μετάβασης ξέρουμεν τα καλά...

καλάν η προσπάθεια μπλοκκαρίσματος κάθε πιθανής ακόμα τζιαι της πιο ελάχιστης αύξησης της συνεισφοράς του κεφαλαίου στα δημόσια ταμεία με την δικαιολογία ότι “μα έτσι εν θα γίνουνται επενδύσεις, εννά βουρήσει να φύει το κεφάλαιο, αμάν άμαν τι θα απογίνουμεν εμείς μετά κλπ κλπ” πάλε εν παλιά ιστορία...που την πιπιλούν οι αστοί τζιαι τα φερέφωνα τους στα μεγάφωνα των ΜΜΕ όποτε ακουστεί η φράση “φορολογία του πλούτου”...τζιαι φυσικά στην ίδια λογική εναντιώνονται σε κάθε αύξηση του κατώτατου μισθού, “μα έτσι γίνεται ανωμαλία στην αγορά, εν τηρείται, φέρνει ανεργία, εν μπορούν να το αντέξουν οι επιχειρήσεις τζιαι μετά εννά κλείσουν, αμάν αμάν τι θα απογίνουμεν εμείς μετά κλπ κλπ...

αλλά σήμερα το σκηνικό έσιει μιαν ιδιαίτερη υποκρισία...έναν απίστευτο ξεπεσμό, μια πιο έντονη ξεφτίλα, τζιαι πιο μεγάλη υποτίμηση της νοημοσύνης του κόσμου...έννεν μόνον η προσπάθεια αντιστροφής της πραγματικότητας ούτε απλά η ωμή αστική προπαγάνδα που εν διανθισμένη με έναν αξιοθρήνητο λαϊκισμό που ενοχλεί τόσον, όσον το θράσος μερικών τζιαι η ελαφρότητα άλλων...

όταν οι εθνόπληχτοι μικροαστοί που παρελαύουν κάθε νύχτα στο γυαλί τζιαι σχεδόν σε ούλλες τες εφημερίδες τζιαι τα ράδια να μιλούν τζιαι για φίμωση, εε τι άλλο να πει κανένας...

μετά που τες τσιριλλιές ενός μήνα “να πεθάνει ο Χριστόφιας”, τζιαι τες απειλές άμπα τζιαι τολμήσει να πει κανένας για ευθύνες των μόνιμων αξιωματικών του στρατού που ήταν υπεύθυνοι για την φύλαξη επειδή είτε εν “ήρωες” είτε εν “φρουροί του έθνους”, τζιαι μόνον η λέξη (που κάποιοι δεν εφροντίσαν να γίνει πράξη) εκκένωση απαγορεύεται να λεχθεί, τζιαι όποιος την πει κινδυνεύκει άμαν  κόψει κοντά, όπως εφάνηκεν με μαρτυρία ακόμα τζιαι δημοσιογράφου του “αγανακτισμένου” Πολίτη,...έχουν τζιαι πρόβλημα όταν έρτει στο νου του κόσμου η ιστορικά πρόσφατη τζιαι καταστροφική για την χώρα δράση της ακροδεξιάς...

καλάν άμαν οι άλλοι οι τύποι στη Λιβυή που εμπήκαν τζιαι στην βομβαρδισμένη Τρίπολη με την σημαία της μοναρχίας μετά που 5 μήνες ΝΑΤΟικό σφυροκόπημα της χώρας τους, το οποίο επροσκαλέσαν οι ίδιοι, αποκαλούνται τζιαι επανάστατες τάχα τζιαι πλήθος φιλελελεύθερων τζιαι προοδευτικών κάμνει τζιαι χαϊχούιν καμμώντας τα μάθκια στην πλήρη επανα-αποικιοποίηση της Λιβυής, τι άλλον να πει κανένας...

αλλά το ότι οι ίδιοι οι τύποι που εναντιώνονται στην ουσιαστική φορολόγηση του κέρδους, στην ελάχιστη αύξηση των κατώτατων μισθών στον ιδιωτικό τομέα, τζιαι που προωθούν την ιδιωτικοποίηση δημοσίων αγαθών τζιαι υπηρεσιών φκαίνουν τζιαι που πάνω τωρά, να παίξουν τους προστάτες των χαμηλόμισθων, τζιαι να υπερασπιστούν τάχα τους ιδιωτικούς υπαλλήλους στην συστηματική τζιαι μακροχρόνια προσπάθεια τους να τους στρέψουν ενάντια στους δημόσιους υπαλλήλους (όπως η άλλη συνιστώσα της δεξιάς – οι εθνικιστές – ενάντια, στους μετανάστες) έννεν απλά χυδαίο αλλά τζιαι φτηνό...

Για να μην ξεχνιόμαστε 2

1. η δύναμη των περιρέουσων υστεριών ιστορικά έγκειται στο ότι καταφέρνει να παρασύρει ή έστω να αδρανοποιεί κάποτε ακόμα τζιαι ανθρώπους με φιλελεύθερες τζιαι αριστερές καταβολές...για να μεν πω τζιαι για κάτι τύπους που ως προχτές εκάμναν κριτική στους εθνόπληχτους τζιαι τους ύμνους τους αλλά σήμερα στην νέα τους σύμβαση έργου, ούτε τους θωρούν ούτε τους ακούουν...

2. όταν η εθνικιστική ακροδεξιά όι απλά νομιμοποιείται αλλά πολλές φορές βάλλει τζιαι το πλαίσιο μάλιστα, τζιαι διάφορα τμήματα της κεντροδεξιάς είτε δέχουνται το είτε παίζουν πελλόν τζιαι κρύφουν τζιαι ανέχουνται το, σημαίνει εμπήκαμεν ήδη σε άσσιημες εποχές...
   
   
3. άμαν η αμυντικότητα των συνδικάτων έφτασεν σε έτσι σημεία ώστε να πιθανολογείται παναπεργία με αίτημα το συμβιβασμό σε μικρές αντί μεγάλες ΜΕΙΩΣΕΙΣ στα εισοδήματα των εργαζομένων, σημαίνει ότι εφτάσαμεν σε φάσεις όπου το κεφάλαιο παίζει μονότερμα...
   
   
4. όταν η μεγάλη μερίδα της αριστερόστροφης διανόησης λουφάζει τζιαι αφήνει την δεξιόστροφη διανόηση να αλωνίζει, όταν οι αριστερές απόψεις τζιαι τοποθετήσεις καταντούν σπάνιο είδος στον αστικό τύπο, όταν ο τηλεοπτικός βομβαρδισμός δόσεων νεοφιλελευθερισμού τζιαι εθνολαϊκού συντηρητισμού γίνεται ανελέητος, ο ηγεμονικός λόγος φαντάζει όι μόνον απόλυτος αλλά τζιαι καθολικός...
   
   
5. τζιαι όσπου η Αριστερά εν στήννει κόκαλο, τζιαι εν δείχνει έτοιμη τζιαι αποφασισμένη να δώκει ξεκάθαρες ταξικές τζιαι διεθνιστικές απαντήσεις στην δημόσια σφαίρα τζιαι στον δρόμο, με μαζικές κινητοποιήσεις, πιθανότατα θα οδηγείται σε ακόμα πιο αμυντικές στάσεις, περιχαρακώσεις τζιαι συντεταγμένες υποχωρήσεις...τζιαι στην οικονομία σήμερα τζιαι στο κυπριακό άυριο... 
   
   
6. η κοινωνία όμως, έννεν το ίδιο πράμα με την αναπαράσταση της στα ΜΜΕ...το πλήθος των μεσαίων εργαζομένων του ευρύτερου δημόσιου τζιαι του ιδιωτικού τομέα που καλείται σήμερα να πληρώσει σήμερα τα σπασμένα της καπιταλιστικής κρίσης τζιαι της ασυδοσίας του χρηματιστικού κεφαλαίου έννεν το ίδιο πράμα με τες ηγεσίες των συνδικάτων που το εκπροσωπούν... τζιαι φυσικά η Αριστερά έννεν ταυτόσημη με την ηγεσία τζιαι τον μηχανισμό του ΑΚΕΛ...

Τροπάρια για φονιάδες

Σε τούτη την πατρίδα τί γυρεύω,
με μισθοφόρους και πραιτωριανούς,
τη δόξα σου γονατιστός να ζητιανεύω,
και να χτυπώ την πόρτα σου στους ουρανούς,
τη δόξα σου γονατιστός να ζητιανεύω,
και να χτυπώ την πόρτα σου στους ουρανούς.

Σαν ψίχουλα είναι τούτα τα στιχάκια,
από συμπόσια και ξενύχτια ποιητών,
τα ψυθιρίζουν οι χαφιέδες στα σοκάκια,
εκεί που πάω σαν το ψάρι να πιαστώ,
τα ψυθιρίζουν οι χαφιέδες στα σοκάκια,
εκεί που πάω σαν το ψάρι να πιαστώ.

Κινήσαμε για μακρινό ταξίδι
κι η νύχτα φαρμακώνει τα φιλιά
ποιος κόσμος μας κρατάει και ποιο σανίδι
απόψε που δικάζουν τον Πλουμπίδη.
Οι λύκοι αγκαλιά με τα σκυλιά,οι λύκοι αγκαλιά με τα σκυλιά.

Κινήσαμε για μακρινό ταξίδι
κι η νύχτα φαρμακώνει τα φιλιά
ποιος κόσμος μας κρατάει και ποιο σανίδι
απόψε που δικάζουν τον Πλουμπίδη.
Οι λύκοι αγκαλιά με τα σκυλιά, οι λύκοι αγκαλιά με τα σκυλιά.

Σε τούτη την πατρίδα τί γυρεύω,
με μισθοφόρους και πραιτωριανούς.

Στίχοι: Μάνος Ελευθερίου
Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος
Πρώτη εκτέλεση: Μαρία Δημητριάδη

Κομμουνιστικό Κόμμα Κύπρου

...η πρώτη μας φροντίδα είναι να εξαλείψουμε κάθε φυλετικό μίσος που υπάρχει ανάμεσα στους κατοίκους του νησιού μας...
...θα γίνουμε οι κήρυκες της αγάπης και της ενώσεως όλων των φτωχών για την ομαδική επιδίωξη των συμφερόντων τους......θα σταθούμε αντιμέτωποι κάθε πατριδοκάπηλου εθνικιστή πολιτικάντη και θα εργαστούμε για την ανεξαρτησία της Κύπρου υπό μια εργατοαγροτική κυβέρνηση, με πλήρη δικαιώματα ελευθερίας από τον λαό μακράν πάσης επιρροής και προστασίας εκ των έξω...

Νέος Άνθρωπος, 1925
αναδημοσίευση αποσπάσματος από το Τραίνο στη πόλη, βαγόνι 10, Λεμεσός, 1993

Προς μια πιθανή, ενδεχομένως επερχόμενη ΠΑΝΑΠΕΡΓΙΑ

Επειδή το κεφάλαιο τζιαι οι εκπροσώποι του στην βουλή συνεχίζουν το ίδιο φκιολί, εν καλά να τους υπενθυμίζουμε κάποια πράματα που άλλες εποχές...

20 000 εργάτες συμμετέχουν στην συντεχνιακή παναπεργία

“ Η υπό των εργατικών συντεχνιών αποφασισθείσα 24ωρος απεργία διαμαρτυρίας διά το ζήτημα του βιωτικού τιμαρίθμου εκηρύχθη χθες εις όλας τας πόλεις...”

Ελευθερία, 27/10/1943

Προς όλους τους Εργάτες της Κύπρου

“..Κανένα καθήκο δεν είναι από σήμερα τόσο επιτακτικό όσο το καθήκον για την κινητοποίηση και του τελευταίου εργάτη, σε τρόπο που κ' ο τελευταίος εργάτης νάναι έτοιμος για να ριχτή στον αγώνα για την ενίσχυση των συναδέλφων του...”

Παγκύπρια Συντεχνιακή Επιτροπή, 8/2/1944

Η απεργία της 1ης του Μάρτη του 1944, ένας ιστορικός αγώνας των εργατοϋπαλλήλων της Κύπρου

“...Παρόλον ότι το 1944 είχεν ήδη διασπασθή το κίνημα και είχαν ιδρυθή και οι πρώτες Νέες Συντεχνίες με πολιτικές κατευθύνσεις δεξιές και εθνικιστικές και οι πρώτες Τουρκικές Συντεχνίες με πολιτικές κατευθύνσεις επίσης εθνικιστικές-σωβινιστικές, παρ' όλον αυτόν, η ενότητα των απεργών δεν διαταράχθηκε. Κατέβηκαν στην απεργία όχι μόνο τα μέλη της ΠΣΕ αλλά και τα μέλη των Νέων Συντεχνιών. Όχι μόνον οι Έλληνες εργάτες αλλά και οι Τούρκοι εργάτες...”

Γενικός Γραμματέας ΠΕΟ, Αντρέας Ζιαρτίδης, 10/3/1984

να θυμίσουμεν επίσης τζιαι την προχτεσινή δήλωση του εκπροσώπου της ΣΕΚ (10/8/2011) όταν κάποιο παπαγαλάκι του κεφαλαίου του υπέβαλλεν ότι όλα τα κόμματα (της δεξιάς) είναι εναντίον των συνδικαλιστών.

“Αν τα κόμματα συνεχίσουν με αυτή τη στάση, τότε να είναι έτοιμοι να αντιμετωπίσουν τους εργαζόμενους μέλη και ψηφοφόρους τους στις πλατείες.”

τζιαι τέλος, το αυτονήτο...

ότι αν το κεφάλαιο τζιαι η Δεξιά δεν συναινέσει στον υφιστάμενο ταξικό συμβιβασμό,

τζιαι πάμεν σε ολική ταξική σύγκρουση,

τότε συνεπακόλουθα ούτε το συνδικαλιστικό κίνημα δεσμεύκεται που τα συμφωνημένα

τζιαι μπορούν τζιαι πρέπει να μπουν νέες απαιτήσεις για πιο μεγάλη τζιαι πιο ουσιαστική συνεισφορά του πλούτου

πχ αύξηση του εταιρικού φόρου – τζιαι στα κέρδη τζιαι στον κύκλο εργασιών

αύξηση φορολόγησης της ακίνητης ιδιοκτησίας τζιαι μεγαλο-ιδιοκτησίας

κλπ κλπ...

Για να μην ξεχνιόμαστε

Επειδή το θράσος του κεφαλαίου τζιαι των εκπροσώπων του στην βουλή τζιαι την δημόσια σφαίρα εν έσιει όρια,

επειδή ο βομβαρδισμός που την αστική προπαγάνδα την ώρα που συνομολογούνται οι ταξικοί συμβιβασμοί για το νέο “κοινωνικό συμβόλαιο” εν ανελέητος,

επειδή τα παπαγαλάκια των κατόχων του πλούτου προσπαθούν να στρέψουν την προσοχή αλλού που την ουσία τζιαι να λογοκρίνουν κάποιες απλές αλήθκειες,

η ταξική αντίσταση εν μονόδρομος

Εφκήκεν ο κολλητός του Σιακόλα τζιαι ο Νικόλας ο άγγονας του Λεβέντη να μας πουν ότι εν τα συνδικάτα που κάμνουν την οικονομική πολιτική τζιαι ότι εν οι μισθωτοί που ευθύνονται για την κρίση.

- €17 δις εθνικό εισόδημα, το μισό - τα €8.5 δις - τα καρπούται το 8% του πληθυσμού στην Κύπρο και το 92% τα υπόλοιπα.

Απόν αντρέπεται ο κόσμος εν δικός του.

Φκαίνουν τα συνδικάτα τζιαι αποδέχουνται εκ των προτέρων να συνεισφέρουν οι μισθωτοί αλλά να συνεισφέρει με κάποιον τρόπο τζιαι το κεφάλαιο...

τζιαι φκαίννει το κεφάλαιο, οι εκπροσώποι του τζιαι τα παπαγαλάκια του τζιαι προχωρούν στο δεύτερο στάδιο – ότι πρέπει να μειωθούν τζιαι οι μισθοί τζιαι οι συντάξεις χωρίς να αποδεχτούν καν την ελάχιστη συνεισφορά που πλευράς τους.

Σσιήζουνται για τα δημόσια οικονομικά, τζιαι πέρσι εμπλοκκάραν στην βουλή τα νομοσχέδια της Αριστεράς που επρονοούσαν μόλις 1% αύξηση στην φορολογία των κερδών (που εν με διαφορά η πιο χαμηλή σε ούλλην την Ευρώπη) τζιαι φορολόγηση της ακίνητης μεγαλο-ιδιοκτησίας.

Χτυπούν τους εργαζόμενους στον δημόσιο τομέα επειδή εν το τμήμα της εργατικής τάξης που διατηρεί ακόμα κάποια πολιτική δύναμη. Μεν τρώτε κόνναρα ότι κόπτουνται τάχα για την προνομιακή τους θέση σε σχέση με τους εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα. Το πόσον σέβεται το κεφάλαιο τους εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα έδειξεν το την τελευταία δεκαετία – με τες παρανομίες τζιαι τες συνθήκες δουλείας στα ξενοδοχεία τζιαι στες οικοδομές, με την σθεναρή αντίθεση τζιαι αντίσταση του σε κάθε αύξηση του κατώτατου μισθού, με την καταστρατήγηση των συλλογικών συμβάσεων, με την εργοδοτική τρομοκρατία που επιβάλλει στους πλείστους εργασιακούς χώρους. Η επίθεση στους δημόσιους υπαλλήλους έρκεται απλά να ολοκληρώσει το προηγούμενο κύμα υποτίμησης της εργασίας τζιαι να ξεκινήσει το επόμενο.

Οι μερικές 100άδες προνομιούχοι υψηλόβαθμοι του δημοσίου εν απλά ο καπνός για την πραγματική επίθεση στες δεκάδες σιηλλιάες του δημόσιου τζιαι του ευρύτερου δημόσιου τομέα. Ναι να μειώσουν τους μισθούς των ανώτατων γραφειοκρατών τζιαι τεχνοκρατών – του Ορφανίδη τζιαι των συνεργατών του ας πούμεν, των διευθυντών των υπουργείων κλπ. Αλλά (μπορεί να πει κανένας), τι είναι μερικές ψωροσιηλλιάες έξτρα που πιάννουν ακόμα τζιαι τούτοι μπροστά στα εκατομμύρια τζιαι τα δισεκατομμύρια που πασάρουν στο κεφάλαιο με τες πολιτικές πρακτικές τους; Τζιαι άμαν δει κανένας την μεγαλλύττερη εικόνα, τι εν οι μισθοί της δημόσιας υπηρεσίας μπροστά στα δισεκατομμύρια των φορο-απαλλαγών, της φοροδιαφυγής, της νόμιμης τζιαι παράνομης συσσώρευσης που κάμνουν οι τράπεζες τζιαι το κεφάλαιο πάνω στην ράσιη των εργαζομένων;

Το κεφάλαιο πρέπει να μάθει να σέβεται τους θεσμούς του. Αν νομίζει ότι η αστική δημοκρατία εν χάρη προς τους εργαζόμενους, ας το ξανασκεφτεί. Γιατί έννεν μόνον που τα δεξιά που μπορεί να υπονομευτεί αλλά τζιαι που τα αριστερά...Η ένταση της ταξικής σύγκρουσης σε παγκόσμιο επίπεδο τα τελευταία χρόνια αυξήθηκεν σε επίπεδα που θυμίζουν τον μεσοπόλεμο, τζιαι τότε όπως τζιαι σήμερα τίθουνται αδυσώπητα διλήμματα. Τζιαι οι νεοφιλελεύθερες πρακτικές όπως δείχνουν τα στοιχεία εν λύουν τες κρίσεις – στην καλλύττερη περίπτωση απλά αναβάλλουν τες για να επιστρέψουν δριμύτερες μετά – έτην Αγγλία, έτην Αμερική. Η επιδείνωση της ταξικής ανισότητας εν εκρηκτική κατάσταση – που τα Παριζιάνικα προάστεια, στο κέντρο της Αθήνας στες φτωχογειτονιές του Λονδίνου – μέσα στην Δύση σας. Η προσπάθεια επιβολής της βαρβαρότητας αναπόφευκτα θα φέρει τζιαι χάος τζιαι παραπάνω ταξικό πόλεμο με τες πρακτικές αλλά τζιαι τες ιδεολογικές του συνέπειες...

Το ανεμολόγιο

καθώς η καπιταλιστική κρίση οδηγεί το σοσιαλδημοκρατικό όνειρο στην απόλυτη χρεωκοπία,

καθώς ο φράνκεσταιν του νεοφιλελευθερισμού επιστρέφει στο τετράγωνο

καθώς η αριστερά μένει ξανά να κοιτάζει βουβή, αμήχανη, παροπλισμένη

το "ανεμολόγιο" ξαναγίνεται τραγικά επίκαιρο

..................................................

Έβγαλε βρώμα η ιστορία ότι ξοφλήσαμε
είμαστε λέει το παρατράγουδο στα ωραία άσματα
και επιτέλους σκασμός οι ρήτορες πολύ μιλήσαμε
στο εξής θα παίζουμε σ' αυτό το θίασο μόνο ως φαντάσματα

Κάτω οι σημαίες στις λεωφόρους που παρελάσαμε
άλλαξαν λέει τ' ανεμολόγια και οι ορίζοντες
μας κάνουν χάρη που μας ανέχονται και που γελάσαμε
τώρα δημόσια θα έχουν μικρόφωνο μόνο οι γνωρίζοντες

Βγήκαν δελτία και επισήμως ανακοινώθηκε
είμαστε λάθος μες το κεφάλαιο του λάθος λήμματος
ο σάπιος κόσμος εκεί που σάπιζε ξανατονώθηκε
κι οι εξεγέρσεις μας είναι εν γένει εκτός του κλίματος

Δήλωσε η τσούλα η ιστορία ότι γεράσαμε
τις εμμονές μας περισυλλέγουνε τα σκουπιδιάρικα
όνειρα ξένα ράκη αλλότρια ζητωκραυγάσαμε
και τώρα εισπράττουμε απ' την εξέδρα μας βροχή δεκάρικα

Ξέσκισε η πόρνη η ιστορία αρχαία οράματα
τώρα για σέρβις μας ξαποστέλνει και για χαμόμηλο
την παρθενιά της επανορθώσαμε σφιχτά με ράμματα
την κουβαλήσαμε και μας κουβάλησε στον ανεμόμυλο

στίχοι Κώστας Τριπολίτης
μουσική Θάνος Μικρούτσικος