Πρωτομαγιά - Απεργία

"Η πρωτομαγιά είναι γιορτή της φτωχολογιάς όλου του κόσμου. Την μέρα αυτή οι εργάτες όλοι, σ' οποιανδήποτε φυλή, η θρησκεία κι αν ανήκουνε μαζεύονται αδερφωμένοι για να θυμηθούνε τα θύματα της εργατικής ιδεολογίας. Για να δείξουνε την δύναμη τους. Και να ζητήσουνε από τους δυνάστες τους τα δικαιώματα τους στη ζωή...
Κανένας εργάτης, κανένας φτωχός βιοπαλαιστής, κανένας ευσυνείδητος μορφωμένος που συμπαθεί τον εργατικό αγώνα δεν πρέπει να λείψει. Οι πιέσεις των αφεντικών μας, η εκμετάλλευση μας από τους πλουτοκράτες, πρέπει να μας ενώσουνε, Τούρκους και Χριστιανούς. Δεν μας χωρίζουνε πια φυλετικά μίση και θρησκευτικοί φανατισμοί. Αυτά ανήκουνε στο παρελθόν. Σήμερα πρέπει όλοι αδερφωμένοι να διεκδικήσουμε τα δικαιώματα που έχουμε στη ζωή...
Ζήτω η αδερφοσύνη των Ελλήνων και Τούρκων εργατών. Ζήτω οι εργάτες όλου του κόσμου"

Εργατικό Κέντρο Λεμεσού,
Πρώτο κυπριακό Πρωτομαγιάτικο κάλεσμα, 1925

"...Στην εφετινή πρωτομαγιά κυριαρχεί και δεν μπορούμε δυστυχώς να το κρύψουμε, μεγάλη απογοήτευση για την πορεία του Κυπριακού. Δεν είναι μόνο η εκλογή Έρογλου, είναι πολύ περισσότερο η διαπίστωση ότι τα δύο χρόνια συνομιλιών Χριστόφια Ταλάτ άφησαν τις σχέσεις του κόσμου των δύο κοινοτήτων σχεδόν εκεί που τις βρήκαν. Αυτή η πρωτομαγιά θυμίζει τη θλίψη της πρωτομαγιάς του 2004. Τότε απερίσκεπτα για ακόμα μια φορά φανήκαμε ανέτοιμοι να αναλάβουμε τις ευθύνες που επέβαλλε ο αγώνας ενάντια στη διχοτόμηση. Τότε εμείς είχαμε μαζέψει τα κομμάτια μας και δημιουργήσαμε τη δικοινοτική πλατφόρμα των εκπαιδευτικών. Τότε όπως και τώρα, θυμίζουμε στον εαυτό μας και σε όλους ότι ένα σημαντικό κομμάτι της κοινωνίας, σημαντικότερο ίσως από το 1964 τουλάχιστον και μετά, προσβλέπει σε ένα κυπριακό μέλλον συμβίωσης και ειρήνης. Χρειάζεται να πιστέψει όμως περισσότερο στον εαυτό του απ’ ότι μέχρι τώρα. Και χρειάζεται να συνδέσει τους αγώνες του με τα όμορα κινήματα του ευρωπαϊκού χώρου."

Πλατφόρμα Εκπαιδευτικών Ενωμένη Κύπρος
Πρωτομαγιά 2010

"...Το σημερινό διακύβευμα εν μέσω της εμβάθυνσης και εξάπλωσης της συνεχιζόμενης οικονομικής κρίσης είναι η πολιτική και οργανωτική συγκρότηση των δυνάμεων της εργασίας σε μια τροχιά επιθετικών συλλογικών διεκδικήσεων που θα αμφισβητήσουν ανοιχτά και την ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής και την μισθωτή εργασία. Αν τα συνδικάτα, ακόμα και αυτά της Αριστεράς δεν μπορούν ή και δεν θέλουν να αποτελέσουν τους φορείς αυτών των αγώνων τότε να φτιάξουμε καινούργια δημοκρατικά συνδικάτα που θα λειτουργούν έξω από λογικές διαμεσολάβησης και αντιπροσώπευσης. Η αυτονομία της συνδακαλιστικής οργάνωσης δεν συνεπάγεται ούτε με την τοπικοποίηση ούτε με την περιθωριοποίηση των ταξικών αγώνων. Αντίθετα οι δυο τελευταίες απεργίες στο Jumbo και το Cafe la mode τοπικοποιήθηκαν, περιθωριοποιήθηκαν και ηττήθηκαν παρά το ότι ήταν καθοδηγούμενες από ΠΕΟ-ΣΕΚ το 2008 και ΠΕΟ το 2009. Το ζήτημα της μαζικότητας και της δημοσιότητας των ταξικών αγώνων είναι και πολιτικό και οργανωτικό. Μέσα από τα κοινωνικά μας δίχτυα και χρησιμοποιώντας την φαντασία μας μπορούμε να διεξάγουμε και μικρούς και μεγάλους αγώνες που δεν θα χειραγωγούνται και δεν θα αναβάλλονται από κανένα γραφειοκράτη. Υπάρχουν ιστορικά παραδείγματα μαζικού, εθνικού και διεθνούς αυτόνομου συνδικαλισμού (ΗΠΑ 1900, Ισπανία 1930, Ιταλία 1970) όπου το πολιτικό διεκύβευμα του σοσιαλισμού τέθηκε με αποφασιστικότητα μέσα από την οπτική της ταξικής πάλης. Το ζητούμενο στην Κύπρο όπως και στον κόσμο παραμένει η συγκρότηση της κοινωνικής δυναμικής που θα το επιτρέψει και να το υλοποιήσει."

Πρωτομαγιά 2010, Λευκωσία,
Φάλιες – Συντακτική Ομάδα

17.30 Συγκέντρωση στην Φανερωμένη για να πάμεν στην τ/κ πορεία-εκδήλωση (Πύλη Τζιερύνειας 18.30)
21.00 Προβολή της ταινίας του Αιζενστάιν, "Απεργία" στην Φανερωμένη.
(πρώιμη σοβιετική παραγωγή, 1924)