Προκαταρκτικές θέσεις για την Ελληνική εξέγερση, 12, Δεκέμβρης 2008

1.Πρόκειται για ξέσπασμα της αγανακτισμένης νεολαίας που βλέπει τη ζωή της χωρίς μέλλον. Μαζί του, το νέο, μαζικό συλλογικό υποκείμενο εξεγερμένων μαθητών-φοιτητών προσέλκυσε τους πολιτικοποιημένους ριζοσπαστικά (εξωκοινοβουλευτική αριστερά τζιαι αντιεξουσιαστικός χώρος) ενώ κέρδισε την συμπάθεια μεγάλου μέρους της αριστεράς τζιαι των εργαζομένων.

2.Πρόκειται για την πρώτη εξέγερση του 21ου αιώνα στην Ελλάδα, ανάλογη με τις εξεγέρσεις της Γαλλίας το 2005 τζιαι το 2006. Τίποτε δεν θα είναι το ίδιο πλέον. Τέθηκε από τους εξεγερμένους ένα όριο στο κατασταλτικό κράτος. Η δολοφονία του νεαρού ήταν η σταγόνα που ξεχείλησε το ποτήρι. Δεν είναι πλέον θέμα σύγκρουσης νεαρών τζιαι αστυνομίας. Η σύγκρουση είναι μεταξύ της εξεγερμένης κοινωνίας τζιαι του αυταρχικού κράτους.

3.Η στάση του ΚΚΕ, σε αντίθεση με τον Σύριζα είναι επιεικώς απαράδεκτη. Την στιγμή που χρειάζεται ενότητα των αντικαπιταλιστικών δυνάμεων, το ΚΚΕ τορπιλίζει την, επιτρέποντας στο πολιτικό κατεστημένο να ποινικοποιήσει το κοινωνικό ζήτημα.

4.Ο αντι-εξουσιαστικός χώρος, παρότι μειοψηφία, αποτελεί κομβικό σημείο για την εξέλιξη της εξέγερσης. Όχι τόσο γιατί συμμετείχε ενεργά στην αρχική βίαιη στιγμή (πρώτο τριήμερο) αλλά επειδή μπορεί να πολιτικοποιήσει την οργή της νεολαίας τζιαι να εμποδίσει φαινόμενα χουλιγκανισμού τζιαι μηδενιστικών νοοτροπιών.

5.Η εξέγερση έσιει έντονον ταξικό χαρακτήρα τζιαι θέτει επιταχτικά το ζήτημα αναδιανομής του παραγόμενου πλούτου. Οι πλούσιοι αποτελούν στόχο. Όμως ο κοινωνικός ανταγωνισμός δεν έσιει προχωρήσει (ακόμα;) στους εργασιακούς χώρους. Στον κρίσιμο ιδιωτικό τομέα όπου επικρατεί εργοδοτική τρομοκρατία τζιαι συνθήκες υπερ-εκμετάλλευσης (η γνωστή τάξη των 700 ευρώ) δεν είχαμε συμμετοχή σε απεργίες ούτε καταλήψεις εργασιακών χώρων. Επομένως δεν μπορούμε να μιλούμεν με όρους κοινωνικής επανάστασης.

6.Η επόμενη εφτομάδα θα είναι κρίσιμη. Θα συνεχιστούν τζιαι θα επεκταθούν οι καταλήψεις στα σχολεία τζιαι στα πανεπιστήμια ή θα έχουμεν συντηρητική στροφή της κοινωνίας τζιαι διαδικασίες ομαλοποίησης; Τίποτε δεν ετέλιωσεν ακόμα. Το προοδευτικό-δημοκρατικό τμήμα της κοινωνίας έσιει ήδη ευαισθητοποιηθεί. Οι μικρομεσαίοι τζιαι οι φιλελεύθεροι παραμένουν αμφίβολοι. Αν νιώσουν ότι πραγματικά απειλούνται να είμαστεν σίουροι ότι εννά συνασπιστούν με το κατεστημένο. Τα ΜΜΕ δουλεύκουν ασταμάτητα πάνω σε τούτον.

7.Τωρά το ζητούμενον είναι τι κάμνουμεν πάρακατω. Στην Κύπρο εν έχουμεν (ακόμα) τες συνθήκες εξαθλίωσης της Ελλάδας. Ούτε έχουμεν πολλούς μετανάστες 2ης γενιάς. Όμως αν οι κοινωνικές τάσεις που υπάχουν (ευελικτοποίηση, υπερ-εργασία, ακρίβεια κτλ) συνεχιστούν μπορεί σε καμιά θκιο δεκαετίες να έχουμεν παρόμοια κατάσταση. Ήδη είχαμεν μιαν σχετικά μεγάλη συμμετοχή μεταναστών σε κινητοποιήσεις το 2006. Οι μακροχρόνια διαμένοντες μετανάστες άρκεψαν ήδη να ενσωματώνουνται, μπαίνουν σε συντεχνίες, γοράζουν σπίθκια, αννοίουν μικρομάγαζα. Τα κοπελλούθκια τους μεγαλώνουν στην Κύπρο. Υφίστανται τον ρατσισμό τζιαι τον αποκλεισμό. Η κυπριακή οικονομία εξαρτάται πλήρως που την παγκόσμια ροή του κεφαλαίου. Λογικά αν η κρίση συνεχιστεί τζιαι ενταθεί εννά νιώσουμεν τες συνέπειες τζιαι δαμέ. Καλόν θα ήταν να είμαστεν κάπως προετοιμασμένοι τζιαι θεωρητικά αλλά τζιαι οργανωτικά, έτσι ώστε να μπορούμεν να παρέμβουμεν στα γεγονότα όταν αρκέψουν να συμβαίνουν. Το 2006 είμασταν απροετοίμαστοι, όμως επιάσαμεν μια εμπειρία. Η εξέγερση στην Ελλάδα, που λόγω γλώσσας μπορούμεν να την παρακολουθήσουμεν καλλίτερα που την αντίστοιχη της Γαλλίας μπορεί να μας βοηθήσει να καταλάβουμεν πολλά. Τζιαι παράλληλα νομίζω μπορούμεν να εκφράσουμεν την συμπαράσταση μας τζιαι γραπτώς, με κάποιαν έκδοση ή με δημοσιεύσεις στον τύπο.