3 σύντομα σημειώματα για Αρχιεπίσκοπο, Αναστασιάδη και Γενικό Εισαγγελέα

Ο Ττόμυς εν πραγματικά ένα reality check για τη κοινωνία τζιαι το κράτος που ζούμε. Για τον ρατσισμό του, την κουτοπονηρκά του, τον διχοτομισμό του, την ππαραοπιστία του κλπ είπαμεν τα σιήλλιες φορές. Τζείνο που εν σημαντικό να (ξανα)λεχτεί τωρά εν η βάση της αλαζονείας του. Εφκήκεν τζιαι είπεν ο τύπος ότι οι άθεοι εν 5-10 πλάσματα. Τζιαι ότι ούλλος ο πληθυσμός εν δικός του τζιαι ότι ούλλοι οι πολιτικοί πλην του ΑΚΕΛ εν δικοί του. Εγώ προσωπικά ζιω τζιαι πεθανίσκω για να διαψευστούν τούτες οι 2 δηλώσεις στην πράξη. Να φκουν δηλαδή 5-10-20 σιηλλιάες που τους Κυπραίους άθεους να το δηλώσουν δημόσια (όπως τους ΛΟΑΤ+ να κάμουμεν τζιαι εμείς ένα pride σιόρ J) – με ό,τι συνεπάγεται όμως [κομμένοι οι θρησκευτικοί γάμοι, τα βαφτίσια, οι κηδείες κλπ]. Τζιαι να φκουν τζιαι έστω 5-6 βουλευτές που τα κεντροδεξιά κόμματα να πουν ότι τουλάχιστον τζιείνοι έννεν της Εκκλησιάς – με ό,τι συνεπάγεται… Τζιαι τέλος το ΑΚΕΛ ως το κόμμα της αριστεράς τζιαι του κυπριακού εκμοντερνισμού ιστορικά, να κόψει μιαν τζιαι καλήν, συνολικά τη σχέση του με ό,τι έσσιει να κάμει με τα εκκλησιαστικά δρώμενα, δίχτυα τζιαι τελετουργίες. Αν δεν μπορούν να γίνουν τούτα παιθκιά… τότε ο Ττόμυς τζιαι ο κάθε Ττόμυς καλά μας κάμνει –διότι θυμίζει μας την αλήθκεια, ότι δηλαδή εν μπορεί να γινούν τούτα.   

………………..

23/5/2017

Ο Αναστασιάδης, με αυτή του την πρόταση, που βρίσκεται εντελώς εκτός του συμφωνημένου πλαισίου των διαπραγματεύσεων, δείχνει ότι δεν τον ανησυχεί καθόλου το να χρεωθεί την ευθύνη για το ναυάγιο. (Το ότι δεν ενδιαφέρεται να προχωρήσει σε συμφωνία το έδειξε από τον Νιόβρη και πιο καθαρά από τον Γενάρη και μετά.) Το ερώτημα είναι αν έχει και κάποιο σχέδιο πίσω από αυτόν τον τυχοδιωκτισμό και αν πατά και σε κάποιες πλάτες, ή αν η στάση του αυτή είναι απλά αποτέλεσμα αχαπαροσύνης και έπαρσης. Μπορεί κάποιος να πει ότι τροχιοδρομεί την διχοτόμηση, που για μεγάλη μερίδα της ε/κ ηγεσίας και του λαού είναι προτιμότερη από την επανένωση. Αλλά η διχοτόμηση, πέραν του ότι δεν είναι βιώσιμη ως μακροπρόθεσμη λύση, δεν είναι καν υλοποιήσιμη αναίμακτα. Αυτό είναι σημαντικό να το κατανοήσουμε όλοι. Και ο καθένας να αναλάβει τις ευθύνες του.

…………..

Κανείς δεν περίμενε στα σοβαρά ότι σε αυτό το κράτος, ο Γ. Εισαγγελέας θα προέβαινε, ως όφειλε, σε ποινική δίωξη του κ. Ηροδότου καθότι αυτός, ως Χρυσόστομος, εκπροσωπεί ένα θεσμό που θεωρείται και αντιμετωπίζεται (κακώς) ως υπεράνω του νόμου και ίδιου του κράτους. Αναμέναμε κάποια περισσότερο ή λιγότερο κομψή κάλυψη για λόγους δημοσίου συμφέροντος, ελαστικότητα στην εφαρμογή του νόμου λόγω της αρχιεπισκοπικής ιδιότητας, μια τέλος πάντως χαλαρή αντιμετώπιση επειδή πρόκειται για ένα τύπο που ο πρόεδρος της Δημοκρατίας του φιλά του χέρι. Αλλά το ξέπλυμα που έκανε στο ρατσιστικό λόγο του κ. Ηροδότου (Χρυσόστομου) συνιστά πρόκληση στην αξιοπρέπεια των πολιτών, εξευτελισμό του εαυτού του και του θεσμού που εκπροσωπεί και υπενθύμιση του βάθους του βάλτου στον οποίο βρίσκεται η κυπριακή κοινωνία. Είναι ιδιαίτερα λυπηρό επειδή ο Γ. Εισαγγελέας συγκριτικά με το υπόλοιπο σύστημα εξουσίας είχε επιδείξει μια διάθεση έστω να περιορίσει τις πιο σκοτεινές εκφάνσεις της αυθαιρεσίας του κατεστημένου της μπανανίας μας. Με αυτή του την κίνηση τερμάτισε κάθε τέτοια ελπίδα ή ψευδαίσθηση σε όσους την είχαν τόση ανάγκη.   

Τραμπουκισμός και Φασισμός στη σύγχρονη Κυπριακή κοινωνία

Συζητώντας στο στούντιο του Άστρα, στην εκπομπή Διαδράσεις με τους Δημήτρη Τριμιθιώτη και Νίκο Τριμικλινιώτη στον Άστρα

http://2draseis.blogspot.com.cy/2017/05/blog-post_10.html

Τρία σύντομα σημειώματα για φασισμό, κυπριακό και ελληνο-τουρκική ένταση

9/5/2017

Η πολιτική ισορροπία και το μέγεθος του περιθωρίου που έχει ο φασισμός στην Κύπρο σήμερα μπορεί να διαφανεί και από το λεκτικό της καταδίκης της φασιστικής επίθεσης στη δημόσια συζήτηση στο ΤΕΠΑΚ που έκαναν τα κοινοβουλευτικά κόμματα. Για το αίσχος της ΕΔΕΚ τα είπαμε. ΔΗΚΟ και Θεοχάρους προσπάθησαν να αναδείξουν κάποια απόσταση μεταξύ «κεντρώου» ή «πατριωτικού» πολιτικού χώρου και τέτοιων φαινομένων. ΔΗΣΥ και Λιλλήκας έκαναν μισό βήμα μπροστά αναφέροντας τουλάχιστο τη λέξη «τραμπουκισμός» που παραπέμπει έστω κάπως συνειρμικά στην ακροδεξιά. Πέραν του ΑΚΕΛ όμως, μόνο ο Περδίκης ανέφερε τη λέξη «φασισμός», και αυτός για να προσθέσει όμως ότι φασισμός είναι και η ….τουρκική σημαία στον Πενταδάκτυλο, μήπως και παρεξηγηθεί για ελλιπή εθνικοφροσύνη. 

Σαν σήμερα, το 1945 συνθηκολόγησε άνευ όρων το ναζιστικό καθεστώς στο Βερολίνο στον Κόκκινο Στρατό. Ποτέ να μην ξεχάσουμε.

........................

10/5/2017

Δεν νομίζω ότι η ε/κ ηγεσία τρέφει ελπίδες ή την νοιάζει ιδιαίτερα να κερδίσει ή έστω να μην χάσει συντριπτικά στο blame game που παίζει. Από το 2004 και μετά έχει συνηθίσει να φορτώνεται την ευθύνη για τη διατήρηση του στάτους κβο. Αυτό που ίσως την εκπλήξει αυτή τη φορά είναι το ότι μπορεί οι συνέπειες του καταλογισμού της ευθύνης για το ναυάγιο να είναι πολύ πέραν της σφαίρας του διπλωματικού πεδίου και να αγγίξουν όχι απλά εικόνες, συμβολισμούς και στάτους αλλά κυρίως την υλική ουσία των πραγμάτων. 

...............
10/5/2017

Αριστερή Κίνηση Θέλουμε Ομοσπονδία

Καθώς η θερμοκρασία στα ελληνο-τουρκικά ανεβαίνει ενόψει του ανταγωνισμού για τα ενεργειακά και του ναυαγίου των συνομιλιών στο Κυπριακό, είναι σημαντικό να μην ξεχνάμε πόσο αποπνιχτική ατμόσφαιρα για την αριστερά αλλά και για τον ίδιο τον ορθολογισμό μπορεί να δημιουργήσει ένα εθνικιστικό ρεύμα καθοδηγούμενο από το κράτος και το βαθύ κράτος. Είναι, επίσης, σημαντικό να θυμηθούμε την προηγούμενη φορά που οι ηγεσίες της Ελλάδας και των Ελληνοκυπρίων δοκίμασαν με τυχοδιωκτισμούς να μεταβάλουν τον συσχετισμό στην Ανατολική Μεσόγειο στις αρχές της δεκαετίας του 1990. Η πολιτική του ενεργού ηφαιστείου, που κατάληξε στον θάνατο Ισαάκ-Σολωμού, και ο ελληνοκυπριακός μικρο-μεγαλισμός για την αγορά των πυραύλων S300 της πρώτης Κληριδικής περιόδου αποκτά νόημα μόνο αν ιδωθεί στο ευρύτερο πλαίσιο της γενικότερης εθνικιστικής έξαρσης όταν με το επεισόδιο στα Ίμια πραγματικά απειλήθηκε πόλεμος μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας. Η υστερία με την ονομασία της F.Y.R.O.Μ., το όραμα και τη φαντασίωση της αποσταθεροποιημένης Τουρκίας, το ενιαίο αμυντικό δόγμα Ελληνικής και Κυπριακής Δημοκρατίας και η αντίληψη του Αιγαίου ως η ελληνική λίμνη ήταν τμήματα ενός έργου που απέτυχε μεν στο στόχο του για τη Μεγάλη και Ισχυρή Ελλάδα, αλλά άφησε το στίγμα και την παρακαταθήκη του. Το ντοκυμαντέρ αυτό καλύπτει βασικές στιγμές εκείνου του δράματος που είναι καλά να ξαναθυμηθούμε πριν εξελιχτεί σε τέτοιο και το σημερινό σκηνικό. 

https://vimeo.com/202193723

Αναζητώντας τον τ/κ αντι-ομοσπονδιακό

Σήμερα στην δικοινοτική πρωτομαγιάτικη συγκέντρωση ήρτεν ένας Κουκουές να μου δώσει φυλλάδιο. Στην αρκή εστόλισα τον κάπως, αλλά αφού ήταν ευγενικός είπα μετά να κόψω 2-3 κουβέντες. Τες επίσημες θέσεις του ΚΚΕ τζείνος, πόσον ούφο εν οι θέσεις τούτες εγιώ. Οπόταν μετά λαλώ του, θέλω να μου έβρεις ένα Τουρκοκύπριο που να δέχεται τη θέση του ΚΚΕ τζιαι μετά να τη συζητήσω. Στην αρκήν λαλεί μου «δεν είναι ποσοτικό το ζήτημα, η θέση μπορεί να είναι σωστή χωρίς να την στηρίζει κανένας κλπ κλπ». Ναι εντάξει λαλώ του... Ύστερα που λλίον στρέφεται. «Υπάρχει ένας εδώ, πάμε να σου τον δείξω. Ήταν και άλλος ένας αλλά πέθανε, δεν σου κάνω πλάκα». Σε ποιον με παίρνεις; στον Σενέρ Λεβέντ λαλώ του; «Όχι, όχι» λαλεί μου. Παίρνει με σε ένα τ/κ τον Μ.Π. που εμίλαν με έναν άλλο καλαμαρά του ΚΚΕ. Το και το λαλώ του, είσαι εναντίον της ομοσπονδίας; Θέλεις λύση ενιαίου κράτους; ένας άνθρωπος μια ψήφος που λαλεί το ΚΚΕ; Τούτα να τα συζητήσουμεν λαλεί μου, εν απαντούνται έτσι. Ε ναι απαντώ του, να τα συζητήσουμεν. Απλά γυρεύκω ένα τ/κ εναντίον της ομοσπονδίας τζιαι είπαν μου είσαι εσύ, για αυτόν ήρτα. Όι, λαλεί μου εν μπορώ να σου πω έτσι πράμα. Άμαν έφυα που τζιαμέ, έμαθα ότι τον συγκεκριμένο τύπο εξαναδοκίμασεν το ΚΚΕ να τον επικαλεστεί χωρίς αποτέλεσμα τζιαι ότι πέραν που μιαν γενική συμπάθεια τζιαι κοινωνικές επαφές δεν έσιει να κάμει τίποτε με το ΚΚΕ τζιαι τη θέση του για εναντίωση στην ομοσπονδία. Το Κόμμα όμως είναι μεγάλο. Που θα πάει; Δεν θα το καταλάβουν και εδώ στην μεγαλογκαζόνησο; Η αναζήτηση του τ/κ αντιομοσπονδιακού συνεχίζεται J  

Περί γελοιότητας και τραγωδίας

Αν δεν ήταν τραγικό, θα ήταν από τα πιο πετυχημένα ανέκδοτα, το ότι διάφοροι εθνικιστές και εθνικόφρονες με αριστερές ευαισθησίες και κυρίως με αναζήτηση αριστερού άλλοθι πουλούν τον απορριπτισμό τους ως αντι-ιμπεριαλισμό και τον ελληνισμό ή τουρκισμό τους αντίστοιχα, ανάλογα με τη πλευρά που βρίσκονται, ως αντίσταση. Βγαίνουν δηλαδή τα εργαλεία του ιμπεριαλισμού, αυτοί που προκάλεσαν και υλοποίησαν την διαίρεση του κυπριακού λαού στην βάση εθνοτικών κριτηρίων, αυτοί που με νύχια και δόντια παρεμπόδισαν και καθυστέρησαν την ανάπτυξη της κυπριακής συνείδησης, αυτοί που στηρίζουν έμμεσα ή/και άμεσα την διχοτόμηση της Κύπρου προς όφελος των μητέρων πατρίδων τους, να κατηγορήσουν το κυπριακό κίνημα για την επανένωση της χώρας ως ιμπεριαλιστικό ή φιλο-ιμπεριαλιστικό. Εντάξει όσον η εθνοτική αντιπαράθεση παραμένει το ηγεμονικό πλαίσιο, η γελοιότητα τους επισκιάζεται από την τραγωδία. Αλλά τουλάχιστον να μην περιμένουν από την κυπριακή αριστερά να παίρνει στα σοβαρά τέτοια προϊόντα.