Δημόσια συζήτηση - “Κρίση συνοχής στη ζώνη του Ευρώ”

 
Κυπριακό Ινστιτούτο Κριτικής Κοινωνικής Έρευνας
Πέμπτη, 23 Φεβρουαρίου 2012, 4.00μμ στην Καστελιώτισα


“Κρίση συνοχής στη ζώνη του Ευρώ και Εναλλακτικές Πολιτικές», Σταύρος Τομπάζος, Επίκουρος Καθηγητής Οικονομικών Πανεπιστημίου Κύπρου

«Κρίση στην Ελλάδα και την Κύπρο: Ομοιότητες και Διαφορές», Ηλίας Ιωακείμογλου, Επιστημονικός συνεργάτης ΙΝΕ/ΓΣΕΕ και ΙΝΕΚ-ΠΕΟ

«Οι Τράπεζες του Μέλλοντος: Ιδιοκτησιακό Καθεστώς, Ρύθμιση και Ανάπτυξη», Πανίκος Δημητριάδης, Καθηγητής Χρηματοοικονομικών Πανεπιστημίου Leicester και Μέλος Ακαδημίας Κοινωνικών Επιστημών

Δεύτερη Ανάγνωση - 3 ειδήσεις

ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ

Οικονομική ύφεση, εργοδοτικές αυθαιρεσίες και ταξικές αντιστάσεις

Οι απολύσεις και οι εργοδοτικές αυθαιρεσίες συνεχίζονται καθώς η ύφεση όχι μόνο δεν υποχωρεί αλλά φαίνεται να βαθαίνει. Παγώματα μισθών, αποκοπές ωφελημάτων ακόμα και μειώσεις μισθών παρατηρούνται σε διάφορους κλάδους του ιδιωτικού τομέα ειδικότερα στο λιανικό εμπόριο όπου η συνδικαλιστική δύναμη είναι σχετικά μικρή. Οι διαμαρτυρίες των συνδικάτων όπου υπάρχουν δεν επαρκούν για να ανακοπεί η τάση που φαίνεται να γενικεύεται - για τους εργοδότες η κρίση αποτελεί ευκαιρία καθώς το κλίμα και η περιρρέουσα ατμόσφαιρα φαίνεται να τους επιτρέπει να αποκόπτουν κάτι ή να παίρνουν κάτι. Στο κολλέγιο τουρισμού η μη καταβολή 13ου μισθού και η 30% μονομερής μείωση του μισθού του Γενάρη προκάλεσε όμως ολοήμερη στάση εργασίας την Πέμπτη.
http://paratiritirioergasias.blogspot.com/2012/02/blog-post_17.html. Τώρα ΟΕΒ-ΚΕΒΕ με πρόσχημα την κρίση προωθούν άλλη μια πάγια θέση τους για επέκταση του ωραρίου λειτουργίας των καταστημάτων περιλαμβανομένης της Τετάρτης και της Κυριακής ολόχρονα και άρα την επέκταση του συστήματος βάρδιας.

Η πιο σημαντική εξέλιξη της εβδομάδας ήταν όμως η πετυχημένη 24ωρη παγκύπρια απεργία των οικοδόμων. Τα μεγάλα εργοτάξια έκλεισαν ενώ οι οικοδόμοι μέλη των συνδικάτων κατάφεραν να κλείσουν και εργοτάξια στα οποία οι εργαζόμενοι δεν είναι μέλη συνδικάτων παραλύοντας σε μεγάλο βαθμό την βιομηχανία. Πραγματοποιήθηκαν μεγάλες απεργιακές συγκεντρώσεις στις πόλεις ενώ στην Λευκωσία έγινε και πορεία. Τα ψηφίσματα προς εργοδότες και κυβέρνηση εδώ http://paratiritirioergasias.blogspot.com/2012/02/blog-post_7318.html
Το πιο σημαντικό είναι η εκστρατεία που ξεκίνησαν ενάντια στην παραβίαση των συλλογικών συμβάσεων από υπεργολάβους με την οποία καταγράφουν όλους τους υπεργολάβους που δεν τηρούν τις συμβάσεις για το προσωπικό τους. Το Υπουργείο ξεκίνησε εκ νέου την προσπάθεια να φέρει τις δυο πλευρές στον διάλογο. Τα συνδικάτα έχουν ήδη αποδεχτεί το πάγωμα των μισθών αλλά θεωρούν την ΑΤΑ αδιαπραγμάτευτη. Οι εργοδότες κάνουν λόγο για αναπροσαρμογές στις συμβάσεις ακόμα και για μειώσεις μισθών. Το πάγιο και ουσιαστικό ζήτημα στην βιομηχανία είναι βέβαια οι υπεργολαβίες και η χρήση των κοινοτικών εργαζομένων από τους εργοδότες ως φτηνή εργατική δύναμη. Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι τα συνδικάτα φαίνεται να αναγνωρίζουν την αναγκαιότητα της συμμαχίας και κοινής δράσης μεταξύ των Κύπριων και ξένων εργαζομένων και ανέργων. Η απεργία ήταν βέβαια κυρίως συμβολική στέλλοντας μηνύματα και υπενθυμίζοντας κάποια αυτονόητα - ότι οι εργαζόμενοι έχουν δύναμη και ότι η συλλογική αντίσταση είναι τελικά ο μόνη επιλογή για την αποτροπή του επερχόμενου εργασιακού μεσαίωνα. Στην εποχή μας όμως και τα αυτονόητα πρέπει να αρθρώνονται.

................................

Η ACTA στην Κύπρο

Σύμφωνα με αναφορά στον τύπο, η Κυπριακή Δημοκρατία η οποία ήταν μια από τις λίγες κυβερνήσεις της Ε.Ε. η οποία δεν έχει ακόμα εγκρίνει την ACTA, την έχει περάσει από το υπουργικό συμβούλιο. Με δεδομένο ότι η Κύπρος δεν είναι παραγωγός αλλά μάλλον καταναλωτής προϊόντων με copyright, φαίνεται ότι η νομοθεσία περνά λόγω ευρύτερων πιέσεων. Η αντίσταση στην νομοθεσία σε διάφορες χώρες της Ευρώπης, όπως έγινε και με την SOPΑ στις ΗΠΑ, δείχνει, ωστόσο, ότι υπάρχει χώρος για να δημιουργηθούν δυναμικές που θα οδηγήσουν, στην καθυστέρηση και τελικά στην ακύρωση της νομοθεσίας – όταν μαζευτεί αρκετή κινητικότητα σε συνολικό ευρωπαϊκό επίπεδο. Διότι το θέμα δεν είναι μόνο τοπικό – η ιδιαίτερα τοπικό. Κάθε τοπική αντίσταση ενισχύει την ευρωπαϊκή τάση για αμφισβήτηση του νόμου – διότι τέτοιου είδους αντιπαραθέσεις θα είναι σε εκείνο το επίπεδο πια. Πρόκειται για διεθνή συνθήκη και σε αυτήν διαπλέκονται πολλά συμφέροντα.

Θα φορολογηθεί και η περιουσια του Βατικανού – της εκκλησίας Κύπρου;

Σύμφωνα με δημοσιογραφικές πληροφορίες, η ιταλική κυβέρνηση προσανατολίζεται στην φορολόγηση ακινήτων και εμπορικών επιχειρήσεων της καθολικής εκκλησίας τα οποία βρίσκονται στην ιταλική επικράτεια. Η απόφαση αποτελεί βέβαια αποτέλεσμα των πιέσεων λόγω της κρίσης, αλλά αποτελεί και ένα ενδιαφέρον δείγμα αμφισβήτησης του Βατικανού – το οποίο αντιμετωπίζεται με σεβασμό από μια μερίδα των ιταλών, αλλά και από βαθιά καχυποψία από την μια άλλη μερίδα η οποία εκπροσωπεί την κοσμική και αντί-κληρικοί ιταλική παράδοση.

Στην Κύπρο η Αυτοκέφαλη κυπριακή εκκλησία έχει ανάλογη προνομιακή θέση με το Βατικανό. Ο αρχιεπίσκοπος κάθε φορά που προκύπτει πρόβλημα, υπόσχεται να βοηθήσει και η εκκλησία – ανάλογα έπραξε λ.χ. το 2004 με την πασίγνωστη και αθετημένη υπόσχεση του να στηρίξει τους πρόσφυγες αν ψήφιζαν «όχι», όπως και με την πρόσφατη δήλωση του, ότι η εκκλησία θα βοηθήσει για την αντιμετώπιση της κρίσης. Βασικά μέχρι στιγμής ο αρχιεπίσκοπος αρνείται να πληρώσει φόρους με την δικαιολογία ότι έγινε ανταλλαγή περιουσίας που βρίσκεται στην β. Κύπρο. Μια συμφωνία ωστόσο η οποία αμφισβητήθηκε και έκτοτε ο αρχιεπίσκοπος καλύπτεται πίσω από θέσεις του είδους «δεν μπορεί να γίνει ακριβής εκτίμηση της περιουσίας» από το αρμόδιο τμήμα. Και δήλωσε και ευθαρσώς ότι ακόμα και αν αποφασίσει δικαστήριο να πληρώσει φόρους η εκκλησία, δεν θα πληρώσει.

Είναι και πάνω από το Βατικανό, η αρχιεπισκοπή;

Το ότι ο αρχιεπίσκοπος εμπλέκεται στην πολιτική θεωρείται και τρόπος για να διασφαλίζει το να παραμένει η εκκλησία χωρίς να πληρώνει ισομερείς φόρους. Προς το παρόν οι δυο πολιτικές δυνάμεις οι οποίες αμφισβητούν το προνομιακό καθεστώς της εκκλησίας, η αριστερά και οι φιλελεύθεροι, δεν φαίνονται να μπορούν να συντονιστούν. Στην τελευταία απόπειρα για φορολόγηση της ακίνητης περιουσίας, ο αρχιεπίσκοπος βρήκε και βρίσκει αρκετούς σύμμαχους στην βουλή, αλλά και σε τμήματα της κρατικής γραφειοκρατίας, για να αναβάλει την συζήτηση του θέματος.

Ίσως να είναι και θέμα διεκδίκησης από μια άλλη πολιτική από τα κάτω.

Σημειώσεις 13 – 18/2/2012

Πολλοί μιλούν για την παγκόσμια αριστερά που είναι σε κρίση εδώ και δεκαετίες, που δεν μπορεί να προβάλει και να υλοποιήσει μια σοβαρή εναλλακτική πρόταση στη νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση, μια ουσιαστική στρατηγική για την ανατροπή του αστικού εθνικού κράτους, ένα ριζοσπαστικό πρόγραμμα για το σοσιαλιστικό μετασχηματισμό και τη μετάβαση στην κοινωνική δικαιοσύνη ή/και τον κομμουνισμό. Και έχουν δίκαιο: όντως επικρατεί ιδεολογική σύγχυση, πολιτική ατολμία, οργανωτική αδυναμία και γενική έλλειψη φαντασίας στην παγκόσμια αριστερά που την καταδικάζει και την περιορίζει – τραγικά και για αυτήν και για την ανθρωπότητα αυτή την κρίσιμη και κομβική ιστορική στιγμή – στο περιθώριο.

Όμως το γεγονός ότι οι βασικοί της ανταγωνιστές στο ιδεολογικό πεδίο – εξαιρώντας δηλαδή την καθαρή συντηρητική ελίτ και τους αρρωστημένους εθνικιστές καθότι αυτοί δεν είναι ιδεολογικοί και πολιτικοί ανταγωνιστές αλλά εχθροί – χρειάζονται να αντλήσουν νομιμοποίηση από την αριστερή θεωρητική και ιστορική παράδοση για να αρθρώσουν τις δεξιές θέσεις τους είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρον. Διότι αν η αριστερά όντως χρεοκόπησε, προς τι η ανάγκη να προστρέχουν ρητορικά σε αυτήν όλοι αυτοί για να νομιμοποιηθούν; Γιατί ας πούμε οι φιλελεύθεροι και οι υπαρκτοί σοσιαλδημοκράτες¹ νιώθουν την υποχρέωση να ντύσουν “αριστερά” τον φιλελευθερισμό τους; Γιατί προσπαθούν να πλασάρουν την λιτότητα ως προοδευτική πολιτική, τον αντι-συνδικαλισμό ως φιλο-εργατισμό, την ιδιωτικοποίηση ως κοινωνικά συμφέρουσα; Γιατί οι εθνικόφρονες, οι εθνοκεντρικοί και οι πατριώτες νιώθουν την υποχρέωση να κρατήσουν απόσταση από τον εθνικιστικό πυρήνα της σκέψης τους και να το παίζουν και διεθνιστές; Γιατί προσπαθούν ας πούμε να πλασάρουν τον μιλιταρισμό ως αντίσταση, την εθνοκαπηλεία ως λαϊκό συμφέρον, τον αστικό εθνο-κοινοτισμό ως ταξική θέση;

Είναι βέβαια κάπως αστείο να βλέπεις τους δεξιούς να μασκαρεύονται αριστερά αλλά το ερώτημα παραμένει. Γιατί; Αυτές οι κλοπές ρητορικής είναι απλά το αποτέλεσμα της αδυναμίας της αριστεράς να αρθρώσει συγκροτημένα και ολοκληρωμένα τον λόγο της αφήνοντας στους τσαρλατάνους χώρο; Ή μήπως είναι τελικά αποτέλεσμα μιας διάχυτης και υπόγειας δύναμης της αριστερής οπτικής που αναγκάζει τους άλλους να καταφεύγουν σε αυτή για την ρητορική πάντα νομιμοποίηση τους;

1Αναφέρομαι εδώ όχι στην ιστορική σοσιαλδημοκρατία, ούτε καν στην μεταπολεμική αλλά στην πλήρως ξεπουλημένη πολιτικά και ιδεολογικά σοσιαλδημοκρατία του σήμερα που από την δεκαετία του 1990 περίπου έχει αποδεχτεί ή / και υιοθετήσει τις νεοφιλελεύθερες επιταγές.

Ακροβασίες

Φράγμα

οι συγκρούσεις καταλήξανε σε αφασία
κι αν σας πω το χρονικό αυτής της συμπλοκής
θα ' ναι σαν απάνω σε ξυράφι ακροβασία
στο δημόσιο ετούτο τσίρκο των αισθημάτων και της πολιτικής

γιατί φορώντας τα καλά της η εξουσία
και προωθώντας ηγέτες super star
θα δοκιμάσει πρώτα να σε μπάσει στη δική της συνωμοσία
ή αλλιώτικα φιλαράκο μου ρεμάλι, σ' ένα μπαρ

χρεωμένη λοιπόν έτσι της ζωής μας η εταιρεία
η ακρίβεια, η μόδα, να κι ο πληθωρισμός
σαν ένα φράγμα να υπάρχει μεταξύ μας στην επικοινωνία
είναι αόρατος στα χέρια μας ο μοχλός

η βαριά που μας αρρωσταίνει επιδημία
κινητήρας και δικλίδα ασφαλής
οι οργανώσεις πρώτα απ' όλα, τα πορνό και κάτι σωματεία
κι ένας ήχος με μηνύματα από δίσκο, δήθεν διαυγής

τούτη 'δω λοιπόν η γενιά χαντακωμένη
κουβαλώντας πλήγματα συντριπτικά
μες στην άσφαλτο που ορμάει φρενιασμένη
και ζητάει να αυτοκτονήσει ομαδικά

μα οι ήρωες της που ήτανε φτιαγμένοι
σε χαρτί και πλαστελίνη μυθική
επιστρέφουν τώρα πάλι λέω, ξαναγεννημένοι
αλλά με νυστέρι και τομή καισαρική

Δήμος Μούτσης 
Κώστας Τριπολίτης
1981

Ελλάδα και εμπρησμοί

“Εντάξει, κάηκαν και κάτι εκατομμύρια μισθοί και συντάξεις χθες, αλλά από όσο ξέρω, ευτυχώς, δεν ήταν νεο-κλασικά…”

.............................

Τα όμορφα νεοκλασικά όμορφα καίγονται...

 http://leninreloaded.blogspot.com/2012/02/blog-post_9563.html

 

.....

Εμπρησμός #3: "Η Κυβέρνηση εφαρμόζει το πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων με σκοπό την είσπραξη 50 δισεκατομμυρίων Ευρώ μεσοπρόθεσμα" (σελ. 4).

Εμπρησμός #4: "Για την εξασφάλιση της επίτευξης των σκοπών του σχεδίου, η Κυβέρνηση θα μεταβιβάζει επί συνεχούς βάσεως περιουσιακά στοιχεία στο Ταμείο Αξιοποίησης της Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου" (σελ. 4-5).

Εμπρησμός #5: "Η Κυβέρνηση ούτε θα προτείνει ούτε θα εφαρμόσει μέτρα τα οποία είναι δυνατόν να παραβιάσουν τους κανόνες της ελεύθερης διακίνησης κεφαλαίων. Ούτε το Κράτος ούτε άλλα όργανα του δημοσίου θα συνάπτουν συμφωνητικά μετόχων με την πρόθεση της πραγματοποίησης ή την ίδια την πραγματοποίηση παρεμπόδισης της ελεύθερης διακίνησης κεφαλαίων ή την άσκηση επιρροής επί της διοίκησης ή του ελέγχου των εταιριών. Η Κυβέρνηση δεν θα προβεί ούτε θα εισαγάγει οποιαδήποτε ανώτατα όρια δικαιωμάτων ψήφου ή εξαγορών και δεν θα θεσπίσει οποιαδήποτε δυσανάλογα και μή δικαιολογούμενα δικαιώματα αρνησικυρίας (βέτο) ούτε οποιαδήποτε άλλη μορφή ειδικών δικαιωμάτων στις αποκρατιούμενες εταιρίες. Ουδέν περαιτέρω ειδικό δικαίωμα θα εισαχθεί κατά την διάρκεια της πορείας των μελλοντικών διαδικασιών αποκρατικοποίησης" (σελ. 5).

.....

Εμπρησμός #39: "Οι ελάχιστοι μισθοί που ορίζονται από την εθνική γενική συλλογική σύμβαση εργασίας (ΕΓΣΣΕ) θα μειωθούν κατά 22% σε σύγκριση με το επίπεδο που ίσχυε την 1η Ιανουαρίου 2012. Για τους νέους (ηλικίας κάτω των 25), οι μισθοί που ορίζονται από την εθνική γενική συλλογική σύμβαση εργασίας θα μειωθούν κατά 32% χωρίς περιοριστικούς όρους" (σελ. 24).

Εμπρησμός #40: "Αναστέλλονται οι διατάξεις του νόμου και των συλλογικών συμβάσεων που προβλέπουν αυτόματες αυξήσεις μισθών, περιλαμβανομένων εκείνων περί ωριμάνσεων" (σελ. 24).

 

...........................................

Μη λυπάσαι αριστερή μου αγάπη για τα ντουβάρια

http://www.alterthess.gr/content/mi-lypasai-aristeri-moy-agapi-gia-ta-ntoybaria

Σε παλαιότερα κείμενα είχα τοποθετηθεί ξεκάθαρα απέναντι στην βία, από όπου και αν προέρχεται. Σήμερα δε χρειάζεται να το κάνω. Άλλωστε το σύνολο του αστικού, αλλά και μεγάλο κομμάτι του εναλλακτικού, ηλεκτρονικού και έντυπου τύπου έχει αναλάβει αυτό το καθήκον, προσπερνώντας με ευκολία ότι όσα συνέβησαν, έγιναν στο πλαίσιο μιας διαμαρτυρίας τουλάχιστον μισού εκατομμυρίου ανθρώπων. Βέβαια, όλοι όσοι χύνουν τώρα κροκοδείλια δάκρυα, στις τηλεοράσεις και τον τύπο, για τις καταστροφές κατά βάση τραπεζών, ενεχυροδανειστηρίων, καφέ μεγάλων αλυσίδων και των προσόψεων δύο κινηματογράφων, το μισό ενδιαφέρον να έδειχναν για τους εκατομμύρια ανθρώπους που βυθίζονται στη φτώχεια, την απόγνωση και την εξαθλίωση χάρις στη διετή “σωτηρία”, ίσως να μη φτάναμε ως εδώ. Ορισμένοι δε, έδειξαν τόσο ζήλο στην υπεράσπιση της σημασίας των κτηρίων, που έφτασαν στο σημείο να μιλάνε για το τέλος του πολιτισμού και για επελάσεις βαρβάρων. Οι ίδιοι θεωρούν στοιχείο πολιτισμού το μισθό των 490 Ε. Το που βρίσκεται το συμφέρον του καθενός και ποιον πολιτισμό υπερασπίζεται δύσκολα κρύβεται πλέον.

Η παραπλάνηση, η συσκότιση αλλά και η ψευτιά για τα όσα συμβαίνουν, είναι πλέον το μοναδικό εργαλείο που έχουν οι κυρίαρχες τάξεις προκειμένου να περισώσουν τα τομάρια τους. Γιατί ο διάλογος με τους πολίτες καταργήθηκε εδώ και καιρό. Ήταν, όπως αποδεικνύεται, αδύνατο να αρθρώσουν πειστικά επιχειρήματα δικαιολόγησης της πολιτικής τους, οπότε προτίμησαν να την επιβάλλουν στεγνά: με εκβιαστικά διλλήματα, εκφοβισμούς και τρομοκράτηση, με παράκαμψη επανειλημμένα του Συντάγματος, με κατάργηση ακόμα και των εκλογών, αφού είναι καιρό τώρα αντιληπτό σε όλους ότι η παρούσα βουλή δεν έχει καμία ηθική νομιμοποίηση να νομοθετεί μνημόνια.

Και πως απάντησαν οι πολίτες σε αυτόν τον επιδεικτικό παραγκωνισμό τους από αποφάσεις που ανατρέπουν τις, ήδη δύσκολες, ζωές τους σε μια μέρα; Μεταξύ άλλων, μαζεύτηκαν μισό εκατομμύριο έξω από τη βουλή και τα έκαναν λαμπόγυαλο. Παράλογο; Κάηκε και το Costa Boda με τα υπέροχα πανάκριβα υαλικά, πολλά από τα οποία κόστιζαν περισσότερο από τους νέους μισθούς πείνας. Παράλογο; Κάηκαν και πολλές από τις τράπεζες, που θα πάρουν χάρις στο νέο μνημόνιο άλλα 40 δις  για την ανακεφαλαιοποίησή τους. Παράλογο και αυτό; Αλλά όχι, ενώ η εργατική τάξη της χώρας καταρρέει, τα μεσαία στρώματα εξαφανίζονται από το χάρτη και τα χειρότερα δεν έχουν έρθει ακόμη, εμείς θα πρέπει να κλαίμε για τα ντουβάρια ή για τα χαμένα μεροκάματα στα καταστήματα που κάηκαν, σταγόνα στον ωκεανό των ενός, τουλάχιστον, εκατομμυρίου ανέργων.
Βέβαια πολλές διαφωνίες υπάρχουν, ακόμη και στην αριστερά, για το αν το μπάχαλο έγινε από οργανωμένες ομάδες ασφαλιτών, παρακρατικών, χουλιγκάνων, αναρχικών ή αν ήταν κάτι πολύ μεγαλύτερο. Εδώ οφείλω σαν “εξειδικευμένος” ρεπόρτερ Συντάγματος, να μεταφέρω όσα είδα με τα μάτια μου: οι ομάδες που κατέστρεφαν, το έκαναν με την απόλυτη σχεδόν συμφωνία, αλλά και κάλυψη του συγκεντρωμένου κόσμου. Όταν κάποιος με κουκούλα “ξέφευγε” σε κτήρια ή μαγαζιά με τα οποία το πλήθος δεν είχε “προηγούμενα”, η άμεση αποδοκιμασία τον έστελνε στη “σωστή” κατεύθυνση των τραπεζών κ.ο.κ. Ένα πλήθος που αποτελούταν από οικογενειάρχες, συνταξιούχους, καθώς πρέπει κυρίες, ανθρώπους όλων των ηλικιών και ιδεολογιών.

Θα μπορούσε να έχει συμβεί τέτοιο χάος διαφορετικά; Αν ο κόσμος δεν στήριζε το σπάσιμο, θα αποχωρούσε, αφήνοντας όσους επιδίδονταν σε αυτό, εκτεθειμένους στην αστυνομία. Η οποία απέτυχε χθες να εμποδίσει τις καταστροφές για τον ίδιο ακριβώς λόγο: με χιλιάδες ανθρώπους να πλημμυρίζουν κάθε στενό ή λεωφόρο περιμετρικά του Συντάγματος, ήταν αδύνατο να εφαρμόσει την προσφιλή της στρατηγική απομόνωσης των “ταραξιών”, αφού αυτή προϋποθέτει, προκειμένου να εφαρμοστεί, την κύκλωση των εν λόγω ομάδων. Η μαζικότητα και η επιμονή του κόσμου δεν το επέτρεπαν, οπότε τα ΜΑΤ αναλωνόντουσαν σε κατά μέτωπο επιθέσεις με νέα ενισχυμένα χημικά και κρότου λάμψης, που ήταν εύκολο να αποκρουστούν με τα εκατομμύρια κομμάτια πέτρας και μαρμάρου που εκσφενδονιζόντουσαν πάνω τους, όχι μόνο από τους “μάχιμους” αλλά και τον “άμαχο” πληθυσμό. Σε συνδυασμό με την παραμονή του ΠΑΜΕ στην Ομόνοια, αλλά και στις αρχές των Πανεπιστημίου και Σταδίου, η κυκλωτική κίνηση ήταν για ώρες εντελώς αδύνατη. Ώρες μετά, συναντούσες αποκαμωμένες διμοιρίες να κάθονται σε στάσεις λεωφορείου ή πεζούλια, περιτριγυρισμένοι από το σκηνικό του “βομβαρδισμού” που απέτυχαν να ελέγξουν.

Δεν υπάρχει καλύτερη απόδειξη για τη μαζικότητα της χθεσινής πορείας από τα παραπάνω. Τρεις ώρες μετά την αρχή των επεισοδίων στην πλατεία Συντάγματος, όλοι οι δρόμοι περιμετρικά της πλατείας, από το Μεταξουργείο ως το Μοναστηράκι, από τον Ευαγγελισμό ως το Ζάππειο και τη Φιλελλήνων ήταν ασφυκτικά γεμάτοι. Φτάνουν εκατό χιλιάδες άνθρωποι για συμβεί αυτό; Ρητορικό ερώτημα για παπαγαλάκια.

        Εν κατακλείδι, ο κόσμος χθες δεν έκανε τίποτα παραπάνω από το να συμμετέχει σε ένα “διάλογο”, με όρους που δεν επέλεξε ο ίδιος, αλλά το σύστημα εξουσίας. Η όξυνση και η βία είναι δικές τους επιλογές, όχι του λαού. Ο τελευταίος δεν μπορεί να κάνει και αλλιώς, όσο τουλάχιστον η εξουσία βρίσκεται σε τόσο επικίνδυνα χέρια. Μπορεί η αριστερά, θεσμική και επαναστατική, να χαίρεται με αυτό; Σαφώς όχι. Αφού όμως η ίδια δεν έχει διαμορφώσει ακόμη τους όρους για κάτι καλύτερο, είναι σίγουρα προτιμητέα η οποιαδήποτε αντίδραση, από την απάθεια και την αδιαφορία του καναπέ.

του Ηλία Πετράκη

Υπερ-εκμετάλλευση

(μετάφραση αποσπάσματος από το υπό έκδοση στα αγγλικά βιβλίο , “Labour relations in Cyprus: employment, trade unionism and class composition”, σελ. 93-95)

3.4.2. Υπερ-εκμετάλλευση

Η αδήλωτη εργασία είναι αναμφίβολα το κύριο πεδίο όπου λαμβάνει χώρα η υπερ-εκμετάλλευση. Η υπερ-εκμετάλλευση συμβαίνει όταν η εργασία καθίσταται παρόμοια με τη δουλεία, με τα μεροκάματα σχεδόν να μην επαρκούν καν για την επιβίωση των εργατών που συχνά δεν έχουν τρόπο να δραπετεύσουν από αυτή την κατάσταση. Η υπερ-εκμετάλλευση δημιουργεί τους “εργαζόμενους φτωχούς”, που καταφέρνουν να επιβιώσουν σε δύσκολες συνθήκες, οι οποίες μπορούν να χαρακτηριστούν από κακές μέχρι άθλιες. Η “μαύρη” αγορά εργασίας είναι ένα πολύ σκληρό περιβάλλον και συχνά περιλαμβάνει σωματεμπόριο, δεσμευμένη και απλήρωτη εργασία και είναι πολλές φορές συνδεδεμένη και με το οργανωμένο έγκλημα και τον οργανωμένο υπόκοσμο. Η περίπτωση (που αποκαλύφτηκε το καλοκαίρι του 2009) των Ρουμάνων εργατών, οι οποίοι ζούσαν σε αυτοσχέδιες παράγκες και στέλνονταν για απλήρωτη εργασία από τον ένα εργοδότη στον άλλο για ευκαιριακή εργασία λαμβάνοντας 20 ευρώ την βδομάδα είναι η πιο σοκαριστική¹. Το γεγονός ότι έτυχε να αφορά πολίτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης πιθανότατα βοήθησε στο να μετατραπεί σε δημόσιο ζήτημα στην Κύπρο. Παρόλα αυτά, τέτοιες περιπτώσεις εξόφθαλμης εκμετάλλευσης, ιδίως σε σχέση με μη πολίτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που έχουν επίσης να αντιμετωπίσουν και τον κίνδυνο της απέλασης² σε καθημερινή βάση, είναι πολύ πιο συχνές, παρά το ότι σπάνια βγαίνουν στο φως της δημοσιότητας.

Η εργασία στη μαύρη αγορά είναι πιθανότατα το πιο επισφαλές καθεστώς εργοδότησης που υπάρχει. Δεν είσαι ποτέ βέβαιος ότι θα πληρωθείς στο τέλος της μέρας και αυστηρώς ομιλούντες δεν υπάρχει και κάτι που μπορεί να γίνει για αυτό. Υπάρχουν πολλές περιπτώσεις όπου οι εργοδότες απλά αρνούνται να πληρώσουν τους εργάτες για την εργασία που έκαναν – ένας Τουρκοκύπριος φίλος μου το 2006 είχε μια ακριβώς τέτοια εμπειρία σε ένα μικρό υπεργολάβο στο νότο, ενώ στην έρευνα πεδίου 3 που πραγματοποίησα ένας Ασιάτης φοιτητής – εργαζόμενος μου αφηγήθηκε ότι ο προηγούμενος εργοδότης του αντέδρασε όταν αυτός και οι φίλοι του ζήτησαν τα μεροκάματά τους, απειλώντας τους ότι θα καλέσει την αστυνομία αν δεν εξαφανίζονταν από το υποστατικό³. Η υπερ-εκμετάλλευση ως απλήρωτη ή ως υπό-πληρωμένη εργασία στο “λευκό” τμήμα της αγοράς της αδήλωτης εργασίας, παρά το ότι είναι εξίσου άδικη και σκληρή, αναμένεται να είναι λιγότερο συχνό φαινόμενο και πιο ήπιας μορφής, καθώς στη θεωρία, και αν ο φόβος ξεπεραστεί, υπάρχουν τρόποι αντιμετώπισης. Όταν στη έρευνα πεδίου 2, τρεις Πολωνέζες εργαζόμενες προσπάθησαν να αλλάξουν εργοδότη και ζήτησαν τα δεδουλευμένα τους, πήραν μόνο ένα μικρό μέρος και πληροφορήθηκαν ότι αυτό ήταν που τους αναλογούσε. Τελικά όμως η παρέμβαση ενός συνδικαλιστή της ΠΕΟ ανάγκασε τον εργοδότη να τους δώσει και το υπόλοιπο των δεδουλευμένων τους.

Η υπερ-εκμετάλλευση δεν παίρνει πάντα τόσο δραματικές μορφές και πιο σημαντικά δεν αποτελεί κάποια εξαίρεση στον κανόνα της “απλής εκμετάλλευσης”, ή μια στρέβλωση στη λειτουργία της αγοράς. Αποτελεί δομικό φαινόμενο και η ύπαρξή της, παρότι πολύ πιο συχνή ανάμεσα στους μετανάστες γενικά και τους μετανάστες χωρίς χαρτιά πιο ειδικά, δεν περιορίζεται σε αυτές τις κοινωνικές ομάδες. Αφορά και Κύπριους – παιδική εργασία, εργάτες που εργοδοτούνται σε, είτε μέσα από, οικογενειακά και κοινοτικά δίκτυα, φοιτητές κλπ. Παράγοντας κλειδί στο πλέγμα της υπερ-εκμετάλλευσης για τους εργάτες που παγιδεύονται εντός της, είναι το γεγονός ότι συχνά ο εργοδότης είναι και ο σπιτονοικοκύρης τους. Αυτό έχει δυο λειτουργίες: ο εργοδότης – σπιτονοικοκύρης κερδοσκοπεί και από το ενοίκιο και από την εργασία και μέσω απλών λογιστικών πράξεων μπορεί να παρακάμπτει τη νομοθεσία για τον κατώτατο μισθό και να εξασφαλίζει εργατική δύναμη πολύ φτηνά. Η χρέωση σχετικά ψηλών ενοικίων για συνήθως υποβαθμισμένη και σε συμφόρηση διαμονή επιτρέπει στον εργοδότη να προσφέρει τυπικά αξιοπρεπή μεροκάματα που υπάρχουν όμως μόνο στα χαρτιά καθώς τα μετρητά που λαμβάνουν οι εργάτες είναι είναι συνήθως απογοητευτικά χαμηλότερα. Από πολιτικής και πρακτικής άποψης αυτή η διπλή λειτουργία του εργοδότη-σπιτονοικοκύρη περιορίζει και εμποδίζει ντε φάκτο τους πλείστους, και επίσης και ντε γιούρε τους μη Ευρωπαίους μετανάστες από το είτε να αμφισβητήσουν είτε απλά να εγκαταλείψουν τον εργοδότη τους.

1Www.sigmalive.com/simerini/news/local/209008 . Μια ανάλογη περίπτωση έφτασε στα ΜΜΕ το 2011 πάλι με Ρουμάνους εργάτες (Πολίτης, 5/2/2011)

2Σύμφωνα με την έκθεση της Αστυνομίας του 2009, 3231 μετανάστες απελάθηκαν το 2008 και 3673 το 2009.

3Πολλοί οικονομικοί μετανάστες έρχονται στην Κύπρο ως φοιτητές – εγγράφονται σε ιδιωτικά κολέγια για να αποκτήσουν άδεια παραμονής και δουλεύουν παράνομα για να επιβιώσουν. Από το 2006 οι φοιτητές από τρίτες χώρες απόκτησαν το δικαίωμα να δουλεύουν υπό καθεστώς μερικής απασχόλησης.

Τα μάτια στραμμένα στην Ελλάδα

αυτό το εξάμηνο εκεί θα κριθούν πολλά
ένα τραγούδι επίκαιρο όσο ποτέ



Αρνιέμαι

Αρνιέμαι αρνιέμαι αρνιέμαι
οι άλλοι να βαστάνε τα σκοινιά
αρνιέμαι να με κάνουν ό,τι θένε
αρνιέμαι να πνιγώ στην καταχνιά.

Αρνιέμαι αρνιέμαι αρνιέμαι
να είσαι συ και να μην είμαι εγώ
που τη δική μου μοίρα διαφεντεύεις
με τη δική μου γη και το νερό.

Αρνιέμαι αρνιέμαι αρνιέμαι
να βλέπω πια το δρόμο μου κλειστό
αρνιέμαι να 'χω σκέψη που σωπαίνει
να περιμένει μάταια τον καιρό.


Μουσική : Mίκης Θεοδωράκης
Στίχοι : Ιάκωβος Καμπανέλλης
Πρώτη εκτέλεση: Bασίλης Παπακωνσταντίνου

Σημειώσεις 12 – 9/2/2012

Αν δεν υπάρξει ανατροπή τώρα στην Ελλάδα ολόκληρη η Ευρώπη μπαίνει οριστικά στην βαρβαρότητα. Φυσικά καθότι εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης των 27, ήδη από το 2010 το 23% του πληθυσμού ζει στο όριο της φτώχειας το ότι για την Ελλάδα το ποσοστό ανεβαίνει στο 27.7% μπορεί να μην φαίνεται ιδιαίτερα σημαντικό και ότι η βαρβαρότητα είναι ήδη εδώ. Είναι σημαντικό όμως και το στοιχείο της ταχύτητας της πτώσης του βιοτικού επίπεδου για αυτή την αυξανόμενη πλειοψηφία του πληθυσμού.

''Σύμφωνα με την μηνιαία έρευνα εργατικού δυναμικού της ΕΛΣΤΑΤ
για τον Νοέμβριο του 2011 :

Το ποσοστό ανεργίας το Νοέμβριο του 2011 ανήλθε σε 20,9%, έναντι 13,9% το Νοέμβριο του 2010 και 18,2% τον Οκτώβριο του 2011. Το σύνολο των απασχολουμένων κατά το Νοέμβριο του 2011 εκτιμάται ότι ανήλθε σε3.901.269 άτομα. Οι άνεργοι ανήλθαν σε 1.029.587 άτομα, ενώ ο οικονομικά μη ενεργός πληθυσμός ανήλθε σε 4.423.657 άτομα.

Οι απασχολούμενοι μειώθηκαν κατά 405.785 άτομα σε σχέση με το Νοέμβριο του 2010 (μείωση 9,4%) και κατά 164.506 άτομα σε σχέση με τον Οκτώβριο του 2011 (μείωση 4,0%). Οι άνεργοι αυξήθηκαν κατά 337.010 άτομα σε σχέση με το Νοέμβριο του 2010 (αύξηση 48,7%) και κατά 126.062 άτομα σε σχέση με τον Οκτώβριο του 2011 (αύξηση 14,0%).

Οι οικονομικά μη ενεργοί, δηλαδή τα άτομα που δεν εργάζονται ούτε αναζητούν εργασία, αυξήθηκαν κατά 102.730 άτομα σε σχέση με το Νοέμβριο του 2010 (αύξηση 2,4%) και κατά 41.301 άτομα σε σχέση με τον Οκτώβριο του 2011 (αύξηση 0,9%)''.

Συνολικά κόβονται, με τις μειώσεις, τρεις μισθοί το χρόνο.
Ο κατώτατος μισθός πέφτει ξανά, κατά 20%.
Μειώνεται το επίδομα ανεργίας, καταργούνται ουσιαστικά οι κλαδικές συμβάσεις εργασίας.
Διευκολύνονται οι απολύσεις

Καλή δύναμη στους αγώνες διαρκείας που ξεκινούν με τις πανελλαδικές πανεργατικές απεργίες, τις διαδηλώσεις και τα συλλαλητήρια.

Στην Ελλάδα ενδεχομένως να κριθεί το μέλλον της ευρύτερης περιοχής.

Back to the future

Μπανάλ μεν, αλλά όταν υιοθέτησεν την ερμηνεία του ΕΥΡΩΚΟ πριν ακόμα τζιαι που τους κρυφοδιχοτομικούς ΔΗΚΟ-ΕΔΕΚ...τι άλλο να πούμεν;

είπα κάπου μέσα στο 2009 ότι το πρώτο κόμμα που θα στηρίξει ανοιχτά την διχοτόμηση θα εν ο ΔΗΣΥ τζιαι που το 2010 ότι η ακροδεξιά βάλλει το πλαίσιο στο κυπριακό...

Αφιερωμένη σε όσους φιλελεύθερους τζιαι εκσυγχρονιστές θωρούν ακόμα τούτο το μπλογκ χωρίς άλλα λόγια..

Δεύτερη ανάγνωση - 2 ειδήσεις

Ιράν και πετροδολάρια

Η αντιπαραθεση Ιράν-Ηπα φαίνεται να αποκτά μια νέα διάσταση μετά τα μέτρα της Δύσης με στόχο το εμπάργκο στις εξαγωγές Ιρακινού πετρελαίου. Ήδη έγινε γνωστό ότι η Ινδία προθυμοποιήθηκε να αγοράσει ιρακινό πετρέλαιο σε χρυσό, ενώ στις σχέσεις Ιράν-Ρωσίας και Κίνας φαίνεται να έχει επίσης αντικατασταθεί το δολάριο.

Η θέση του δολαρίου σαν του βασικού νομίσματος στις αγορές πετρελαϊκών προϊόντων είναι από τα βασικά στοιχεία τα οποία συγκρατούν ακόμα το δολάριο σαν υπερτιμημένο νόμισμα. Πολλοί παρατηρητές, όπως ο αναλυτής στο λίνο πιο κάτω, θεωρούν ότι η βασική αιτία για την αμερικανική εισβολή στο Ιράκ το 2003 αλλά και για την δυτική επέμβαση στην Λιβύη το 2011 ήταν η απόπειρα των καθεστώτων γύρω από τον Σανταμ η τον Καντάφι να αντικαταστήσουν το δολάριο στην πρώτη περίπτωση με το ευρω, ενώ στην δεύτερη με αφρικάνικο νόμισμα.

Στην περίπτωση του Ιράν το δυτικό εμπάργκο φαίνεται να επιταχύνει την αντικατάσταση του δολαρίου αλλά και να προσθέτει υπόγειους οικονομικούς λόγους στην αντιπαραθεση.

http://rt.com/news/iran-attack-us-allegations-243/

Οι anonymous κερδουν τις κρατικές δομές στο γήπεδο τους

Κάθε εβδομάδα φέρνει και μια νέα διάσταση στον πόλεμο του δικτύου των anonymous ενάντια στη εξουσία – κρατική η εμπορική – στο ιντερνετ.

Στα μέσα της περασμένης βδομάδας ανακοίνωσαν ότι είχαν καταφέρει να παρέμβουν και να παρακολουθήσουν την συζήτηση μέσω email του FBI και της Scotland yard. Ο εξευτελισμός για τις κρατικές αρχές ήταν έκδηλος αφού η συζήτηση η οποία υποκλάπηκε αφορούσε ακριβώς τους χακερς και η όλη πράξη είχε την σημειολογία της δήλωσης: «Δεν μπορείτε να κρυφτείτε από εμάς».

Ταυτόχρονα οι anonymous δημοσιοποίησαν τα έγγραφα του δικηγορικού γραφείου το οποίου υπερασπίστηκε τους στρατιώτες που έκαναν την μαζική δολοφονία στην Haditha του Ιράκ.

Το κείμενο το οποίο άφησαν είναι εκφραστικό..

«Σαν μέρος των συνεχιζόμενων προσπαθειών μας για να αποκαλύψουμε την διαφθορά του συστήματος των δικαστηρίων και την βαρβαρότητα του αμερικανικού ιμπεριαλισμού, θέλουμε να επιστήσουμε την προσοχή στον USMC SSgt Frank Wuterich ο οποίος μαζί με την μονάδα του δολοφόνησαν δεκάδες άοπλους αμάχους κατά την διάρκεια της ιρακινής κατοχής. Μπορείτε να το πιστέψετε ότι οι ποινές του μειώθηκαν σε ανθρωποκτονία εξ αμελείας κα γλίτωσε με απλή μείωση μισθού;»

http://www.uruknet.info/?p=m85401&hd=&size=1&l=e

Ταυτόχρονα στην Πολωνία καταγράφτηκε τη πρώτη κυβερνητική υποχώρηση μετά την απόφαση της κυβέρνησης να μην επικυρώσει την νομοθεσία για ACTA [Anti—Counterfeigting Trade Agreement].

Ανάλογες εκδηλώσεις γίνονται και στην Σλοβενία.

http://www.euronews.net/2012/02/05/anti-acta-sentiment-in-slovenia-greece-and-poland/

Κινητοποιήσεις γίνονται επίσης και την Ελλάδα.

http://tvxs.gr/news/internet-mme/oi-anonymoys-hackers-xtypisan-tin-istoselida-toy-yp-dikaiosynis

το παραμύθι έχει πια σβήσει...

Μουσική/Music: Γιώργος Παπαποστόλου
Στίχοι/Lyrics: Γιώργος Παρώδης
Εκτέλεση: Μπλε

Επτά οι νάνοι κι εγώ στον πάγκο
να παριστάνω τον σαλτιμπάγκο
Μαύρη Χιονάτη αλλού κοιτάζει
το παραμύθι έχει αλλάξει

Στρίβω πιο πέρα να βρω Αλίκη
άδεια η χώρα, το θαύμα λείπει
Τα γουρουνάκια γίναν γουρούνια
κι αντί για τρια είναι μιλούνια

Μια φορά κι έναν καιρό
ήμουν ελπίδα για τον κόσμο
τώρα μόνη κολυμπώ
Μια φορά κι έναν καιρό
τα παραμύθια μου αντέχαν
τώρα δεν αντέχω εγώ

Καλά που είσαι κι εσύ
να μ'αγαπάς πιο πολύ
και να μου λες δυο καινούργια παραμύθια
Καλά που είσαι κι εσύ
να μ'αγαπάς πιο πολύ
και που και που να μου κρύβεις την αλήθεια

Μια φορά κι έναν καιρό

Η Σταχτοπούτα φοράει escada
και για το πόδι δυο-τρια prada
Σκουφίτσα πέτα το κόκκινό σου
ο λύκος είναι μες στο μυαλό σου

Τα πήγα πίσω τα όνειρά μου
ήταν μεγάλα για την καρδιά μου
Κι αν ρίξεις κλότσο δεν θα γυρίσει
το παραμύθι έχει πια σβήσει

Ποτέ ξανά, ποτέ εδώ
Ποτέ γι'αυτούς που αντιπαθώ

“Οι ξένοι εργαζόμενοι,

νόμιμοι ή παράνομοι, δεν είναι παιδιά ενός κατώτερου θεού. Να το θυμάσαι”

λαλεί το σποτάκι του Άστρα.

Εν γεγονός ότι εκτός που το κυπριακό τζιαι στο μεταναστευτικό εν η ακροδεξιά που βάλλει το πλαίσιο μέσα στο οποίο αναγκάζονται να τοποθετούνται τζιαι οι υπόλοιπες πολιτικές δυνάμεις. Τούτο το κυρίαρχο πλαίσιο κυμαίνεται περίπου που την ξενοφοβία ως τον ρατσισμό. Οι μετανάστες θεωρούνται ως απειλή, ως εσωτερικός εχθρός, ως φυσιολογικά ή πολιτιστικά κατώτεροι έτσι ώστε να δικαιολογείται τζιαι η υποδιαίστερη θέση στην οποία τους τοποθετεί η πολιτική οικονομία.

Η Αριστερά τζιαι το Άστρα ως η έκφραση του πιο προχωρημένου κομμαθκιού της, διαφοροποιείται κάπως που το ηγεμονικό πλαίσιο τζιαι απορρίπτει τες ρατσιστικές του συνέπειες – όμως η εθνοκεντρική τζιαι θεσμική βάση της διάκρισης αποτελεί ένα σκληρό πυρήνα που έννεν εύκολο να αμφισβητηθεί. Ειδικά σήμερα που λόγω της κρίσης τζιαι της αυξημένης ανεργίας, περίπου η θέση ότι “οι ξένοι πιάννουν μας τες δουλειές μας” (κεντρικό τζιαι διαχρονικό ακροδεξιό σύνθημα) περνά μέσα στα αυτονόητα στη δημόσια σφαίρα, όσες έρευνες τζιαι να φκουν για την συνεισφορά των ξένων εργαζομένων στην οικονομία ή για τες νέες τζιαι διαφορετικές θέσεις εργασίας που καταλαμβάνουν σε σχέση με τους Κυπραίους εργαζομένους.

Το σποτάκι του Άστρα μέσα σε τούτα τα δεδομένα φαντάζει προοδευτικό. Αλλά άμαν το αναλύσει κάποιος εν θλιβερό το πόσο λλίον εν το περιεχόμενο του, τζιαι το πόσο αμυντικό τζιαι ταπεινό εν το σύνθημα που περιορίζεται τελικά στο να πει ότι “εν τζιαι οι ξένοι άνθρωποι, ακόμα τζιαι οι παράνομοι”. Η αναφορά σε εργαζόμενους τζιαι όι απλά ξένους/μετανάστες φυσικά εν θετική αλλά μεινίσκει μετέωρη – δεν αποτελεί ταξική θέση τζιαι δεν παραπέμπει σε ταξική ενότητα. Μπορεί να πει κάποιος ότι τούτον εν υποχώρηση ακόμα τζιαι με την ρητορική θέση της κυβέρνησης το 2008-2009 διά στόματος Συλικιώτη ότι “δεν υπάρχουν παράνομοι εργαζόμενοι αλλά παράνομοι εργοδότες”. Δεν μιλά καν ρητά για ισότητα στην πράξη καθώς δεν αναφέρεται σε εργασιακές συνθήκες, δικαιώματα ή συμβάσεις. Ούτε εγκαλεί τους εργοδότες ούτε τους Κυπραίους εργαζόμενους. Απλά με την μεταφορά “δεν είναι παιδιά ενός κατώτερου θεού” υπονοεί ότι δεν πρέπει να θεωρούνται εξ υπαρχής κατώτεροι από την κυπριακή κοινωνία συνολικά.

Ας κάμουμεν μια σύγκριση με άλλα πιθανά σποτάκια.

“Οι ξένοι εργαζόμενοι, νόμιμοι ή παράνομοι, δεν είναι παιδιά ενός κατώτερου θεού. Να το θυμάσαι”

“Οι ξένοι εργαζόμενοι, είτε εργάζονται νόμιμα είτε παράνομα, είναι αναπόσπαστο τμήμα της εργατικής τάξης. Να το θυμάσαι”

“Οι ξένοι εργαζόμενοι, είτε με χαρτιά είτε χωρίς χαρτιά, δεν πρέπει να τυγχάνουν εκμετάλλευσης από τους εργοδότες τους. Να το θυμάσαι.”

“Οι ξένοι εργαζόμενοι, είτε εργάζονται τυπικά είτε παράτυπα, πρέπει να έχουν ίσα εργασιακά δικαιώματα και συνθήκες εργασίας με τους συναδέλφους τους. Να το θυμάσαι.”

Να μεν το κουράσω άλλο. Ναι μπροστά στην ακροδεξιά υστερία εν προτιμόττερη η φιλελεύθερη φιλανθρωπία τζιαι ο ουμανισμός. Αλλά εν άλλον η αριστερή, ταξική θέση τζιαι η ταξική αλληλεγγύη.

Σαν ναυαγός

Θα σου γλιστρήσει από τα χέρια άλλη μια μέρα
θα τις μετράς και θα'ναι οι μισές
θα βλέπεις θάλασσα και θα΄σαι σε μια ξέρα
μόνο τα κύματα θα ακούς και τις φωνές

Κάνει στην άκρη ο καιρός να σε χωρέσει
μια αυταπάτη οι επιλογές
έχεις αφήσει το ταξίδι σου στη μέση
για το χατίρι σου αλλάζουν οι εποχές

Κρύβεις ακόμα μια φορά το πρόσωπό σου
μακάρι να'τανε τα πάντα αλλιώς
μακάρι να'ταν να περνούσε το δικό σου
νιώθεις χαμένος,αλλά είσαι ζωντανός

Σαν ναυαγός που ονειρεύεται καράβια
κρατώντας τη φωτιά του ζωντανή
ψάχνεις ακόμα στον ορίζοντα σημάδια
που θα σε φέρουν πάλι πίσω στη ζωή

Χάνεις αυτό που σου'χει τύχει για να ζήσεις
είναι το σήμερα,αίμα ζεστό
ένα τσιγάρο σου'χει μείνει να καπνίσεις
δεν έχει αλλού,δεν έχει αλλιώς,μόνο εδώ

Μουσική Βασίλης Παπακωνσταντίνου
Στίχοι Οδυσσέας Ιωάννου
Το παιχνίδι παίζεται, 2010