Οι μάσκες ππέφτουν, τα δεδομένα ξεκαθαρίζουν, τζιαι κάποιοι μεινίσκουν μετέωροι

Η νύχτα της Τρίτης (19/7/2011) ήταν μια σημαντική στιγμή. Εφανήκαν πολλά πράματα τζιαι η διαδικασία που εξεκίνησεν ήδη που το τέλος της προηγούμενης φτομάδας εν τωρά σε πιο προχωρημένο στάδιο. Σιγά σιγά τραβκιούνται γραμμές τζιαι φαίνουνται τζιαι τα υπόγεια σχέδια μερικών τζιαι το που ακριβώς στέκεται ο καθένας. Πάντα τη στιγμή της κρίσης γίνουνται ορατά πράματα που εν κρυμμένα την στιγμή της κανονικότητας. Η ρήξη τελικά εν ο μόνος τρόπος να ξεκαθαρίζει το πολιτικό πεδίο, αν τζιαι ο έντονος συναισθηματισμός μπορεί να δημιουργήσει τζιαι αχρείαστες εντάσεις. Βέβαια είμαστεν στην αρκή μιας νέας κατάστασης, ενός δύσκολου δρόμου που δεν έχουμεν άλλην επιλογή που να τον διανύσουμεν. Θα επιχειρήσω να βάλω κάτω κάποιες σκέψεις τζιαι παρατηρήσεις για την σημερινή συγκυρία. Εν θα ασχοληθώ με το ζήτημα της έκρηξης στο Μαρί, αλλά για την κατάσταση που διαμορφώνεται πλέον με αφορμή το ατύχημα τζιαι τα θύματα του.

Η έκρηξη στο Μαρί ουσιαστικά ελειτούργησε σαν καταλύτης επιταχύνοντας τζιαι εντείνοντας 2 διαδικασίες που ήταν σε εξέλιξη που την αρχή της δεκαετίας του 2000 τζιαι που εκορυφωθήκαν μετά το 2008. Η μια σε τοπικό επίπεδο είναι η συσπείρωση τζιαι η επιθετική διάταξη του απορριπτικού εθνικισμού με αιχμή του δόρατος την ακροδεξιά τζιαι τους οργανωμένους οπαδούς των δεξιών σωματείων που στόχο έσιει να εμποδίσει κάθε επλίδα τζιαι κάθε προοπτική τερματισμού της εθνοτικής σύγκρουσης τζιαι την ομοσπονδιακή επανένωση της χώρας. Η άλλη σε διεθνές επίπεδο είναι η πίεση του κεφαλαίου για κατάργηση εργασιακών δικαιωμάτων τζιαι ωφελημάτων, υιοθέτηση μέτρων λιτότητας τζιαι ιδιωτικοποιήσεις δημοσίων αγαθών τζιαι υπηρεσιών. Το 2008 ήταν κομβικό σημείο επειδή τότε αρκέψαν να φαίνουνται οι συνέπειες της παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης τζιαι τότε εξεκίνησεν τζιαι η τελευταία προσπάθεια για ομοσπονδιακή λύση του Κυπριακού. Δεν είναι τυχαίο ότι που τότε οι δυνάμεις της ακροδεξιάς εφκήκαν στα ανοιχτά τζιαι εξεκινήσαν να φωνάζουν, να κινητοποιούνται τζιαι να οργανώνουνται. Η εκλογή Χριστόφια, για πρώτη φορά στην κυπριακή ιστορία ενός αριστερού στο προεδρικό αξίωμα, έκαμεν την κατάσταση ακόμα πιο εκρηκτική.

Η πρώτη μου αντίδραση για το ιδεολογικό τζιαι ταξικό μίσος που φκαίννει τωρά εναντίον του Χριστόφια ήταν απορία. Καλάν η προσωποποίηση της πολιτικής εν χαρακτηριστικό της κυρίαρχης αστικής οπτικής που θεωρεί τα άτομα (τζιαι συγκεκριμένα τους μεγάλους άντρες ηγέτες) ως τα βασικά υποκείμενα της ιστορίας – με το χωρκατούιν που το Δίκωμο να τους φαίνεται λλίος μπροστά σε έναν παραδοσιακό αστό πολιτικό. Καλάν πολλοί φαίνεται να μεν καταλάβουν ότι έννεν μοναρχία το πολιτικό σύστημα, ότι υπάρχει μια μεγάλη δομή δαμέ, ένας σαπιμένος κρατικός μηχανισμός, μια Εθνική Φρουρά επικίνδυνη βασικά για την ε/κ κοινότητα, τεχνοκράτες, σύμβουλοι τζιαι μονιμάες, πολλοί ανθρώποι δηλαδή που εμπλακήκαν άμεσα στην ιστορία της εγκληματικά κακής φύλαξης των πυρομαχικών. Καλάν υπάρχει μια ανάγκη μέσα σε τούτην την κοινωνία όπου ο αρρωστημένος εθνικισμός εν διάχυτος, για παραγωγή ηρώων τζιαι μια έντονη θρησκοληψία που λογοκρίνει κάθε ορθολογισμό τζιαι επενδύει συναισθηματικά τζιαι μυθοποιητικά τες υστερίες. Αλλά γιατί τόση ένταση τζιαι τόση αποκλειστική εστίαση στον επικεφαλής της κυβέρνησης όπου η όποια ευθύνη δική του, αν υπάρχει θα είναι έμμεση, τζιαι όι σε κατευθύνσεις όπως η Εθνική Φρουρά, όπου η ευθύνη είναι άμεση;

Επειδή ουσιαστικά η έκρηξη στο Μαρί ήταν απλά η αφορμή, ένα πραγματικά τραγικό συμβάν, που εχρειάζουνταν κάποιοι να πατήσουν πάνω για στήσουν ένα θεαματικό πραξικόπημα. Το θέαμα έννεν απλά η κυριαρχία του ψέματος. Εν η υπαγωγή τζιαι η ενσωμάτωση της αλήθκειας στο ψέμα. Τζιαι όπως ελαλούσαν οι καταστασιακοί, όταν η κοινωνία τζιαι η πολιτική υπάγουνται στο θέαμα η αντίσταση γίνεται βασικά στο επίπεδο της καθημερινότητας, όπου ο κυρίαρχος δημόσιος λόγος ανατρέπεται τζιαι υπονομεύκεται μέσα που τες στάσεις των ανθρώπων που αντιστρέφουν το ηγεμονικό παραλήρημα.

Το ότι ο κόσμος της ευρύτερης Αριστεράς επλημύρισεν το προεδρικό τζιαι δεν εφοήθηκεν την ακροδεξιά με/τζιαι την κερκίδα του ΑΠΟΕΛ που έστησεν ένα τσίρκο μίσους πόξω, παρασύροντας τζιαι διάφορους δεξιο-φιλελεύθερους τζιαι αχάπαρους μαζί της, υπήρξεν κάπως ανακουφιστικό. Το ότι παρά τες άμεσες τζιαι έμμεσες απειλές της κεντροδεξιάς ότι θα γίνουνταν επισόδεια τα οποία θα εχρεώνουνταν αποκλειστικά στον Χριστόφια τζιαι την Αριστερά, 8000 με 10 000 αριστεροί εν εφοηθήκαν τζιαι επήαν στην εκ των πραγμάτων αντιφασιστική εκδήλωση στο Προεδρικό, δείχνει ότι η Αριστερά είναι ακόμα ζωντανή, αν όι για να υλοποιήσει έναν έστω σοσιαλδημοκρατικό πρόγραμμα, τουλάχιστον για να αποτρέψει τα σιηρόττερα. Η έμμεση δήλωση των πλείστων πολιτικών εκπροσώπων της Δεξιάς ότι τζείνοι που απαιτούν παραίτηση ή θάνατο του Χριστόφια εν ο “απλός λαός” ή οι διαμαρτυρόμενοι πολίτες, που είναι “αγνοί τζιαι μη κομματικοποιημένοι” ενώ τζείνοι που θα στηρίξουν τον εκλελεγμένο πρόεδρο με την παρουσία τους στο Προεδρικό εν απλά οι ΑΚΕΛικοί με τες παρωπίδες, πέραν που την αισχρότητα της σαν στάση, πέραν που την αλαζονεία που εκουβάλαν μέσα της, ήταν πολλά φτηνή για να περάσει. Τζιαι σε όποιον ήταν τζιαμέ, τζιαι για όποιον έσιει λλίον νου εν επέρασεν τελικά. Ακόμα τζιαι τα ΜΜΕ που εργάζονται πλέον εργολαβικά για την ανατροπή της κυβέρνησης παρά την συστηματική τους προσπάθεια εν εκαταφέραν να θάψουν την πραγματικότητα των μεγεθών. Το ότι το πλήθος της αριστεράς εσυγκρατηθήκεν μάλιστα, μπροστά στες υστερικές κραυγές θανάτου των 1000 ακροδεξιών τζιαι ενδεχομένως ακόμα μερικών άλλων εκατοντάδων που ανέχουνταν να συνυπάρχουν μαζί τους, που εστηθήκαν πάνω στο roundabout τζιαι εφωνάζαν πόξω για νεκρούς “προδότες” τζιαι Τούρκους σε ελληνικά χώματα, αθάνατους κλπ εν επίσης αρκετά σημαντικό.

Η κατάσταση εν πολλά σοβαρή τζιαι τα διακυβεύματα τους επόμενους μήνες τζιαι χρόνια εν τεράστια. Τζιαι τούτον ξέρουν το ούλλοι οι πραγματικοί παίχτες – τζιαι που τα πάνω μέσα στο κράτος τζιαι που κάτω μέσα στην κοινωνία – με εξαίρεση φυσικά τους αφελείς τζιαι τους απολίτικους τζιαι τους συνειδητά ουδέτερους οι οποίοι μεινίσκουν ήδη μετέωροι. Η πολιτική τζιαι ιδεολογική πόλωση όπως διαμορφώνεται σήμερα εν εξεφύτρωσεν που το πουθενά. Ούτε μπορεί να εν δημιούργημα απλά του τραγικού ατυχήματος παρά το τεράστιο μέγεθος των συνεπειών του. Υπάρχουν βαθύτεροι παράγοντες σε σχέση με την οικονομία τζιαι το κυπριακό, την τοποθέτηση σε σχέση με την ταξική τζιαι την εθνοτική σύγκρουση τζιαι βόρεια τζιαι νότια – όπως είδαμεν τζιαι με τες πρόσφατες τ/κ κινητοποιήσεις αλλά τζιαι τες τολμηρές πράξεις αντίστασης που δυνάμεις της αριστεράς ενάντια στον Ερτογάν. Το ότι τζιαι οι θκιο πτέρυγες της Δεξιάς τζιαι μέσα στο κράτος τζιαι μέσα στην κοινωνία, οι απορριπτικοί τζιαι οι νεοφιλελεύθεροι ενώσαν τα πυρά τους σε ένα σχεδόν ψυχροπολεμικό αντικομμουνιστικό παραλλήρημα επροκάλεσεν ένα σιοκ στην Αριστερά.

Οι εθνικιστές ήβραν την ευκαιρία να τροχιοδρομήσουν την παρεμπόδιση της πιθανότητας για επανένωση, το κεφάλαιο ήβρεν την ευκαιρία για ιδιωτικοποιήσεις τζιαι μέτρα λιτότητας ενάντια στους εργαζομένους, πράματα που μπορούν να επιβληθούν ακόμα τζιαι αν δεν ανατραπεί ο Χριστόφιας. Η απάντηση της Αριστεράς, μετά που πάρα πολλά χρόνια σε έτσι μέγεθος, τζιαι στο δρόμο μάλιστα, ετράβησεν το φρένο τζιαι εξαναέφερε την ισορροπία κάμνοντας διάφορους να καταλάβουν ότι το ανέκδοτο ρηάλιτι σιόου στάιλ περί κυβέρνησης που την μια τζιαι λαού που την άλλη, εν απλά ένα παραμύθι στον εγκέφαλο τους. Τζιαι ότι αν συνεχίσουν το ίδιο φκιολί θα αντιμετωπίσουν την πραγματική αγανάκτηση τζιαι την αντίσταση του κόσμου της αριστεράς που βράζει πλέον με το θράσος της ακροδεξιάς τζιαι των χειροκροτητών της τζιαι την ανοχή που της επιδεικνύουν οι υπόλοιποι. Τζιαι λογικά επίσης αναμένεται να τοποθετηθούν τζιαι να αντιδράσουν τζιαι τουλάχιστον κάποια τμήματα της πολιτικά φιλελεύθερης μεσαίας τάξης τα συμφέροντα τζιαι η πολιτισμική στάση των οποίων εν συνάδει ούτε με τον εθνολαϊκό συντηρητισμό που διαχέεται στην κοινωνία τζιαι που παραμένουν ελπίζουμεν μετριοπαθή τζιαι προσανατολισμένα προς την λύση.

Όμως δεν πρέπει να ξεχνούμεν τζιαι τες ευθύνες του ΑΚΕΛ για το δαμέ που εφτάσαμεν. Οι οποίες εν διπλές. Τζιαι σε επίπεδο κράτους τζιαι κυβέρνησης τζιαι σε επίπεδο κινήματος τζιαι κοινωνίας. Επειδή ως συγκυβέρνηση τζιαι μετά κυβέρνηση αποδέχτηκε τζιαι επροσπάθησε να συμβιώσει με το υπάρχον κρατικό κατεστημένο αντί να αποπειραθεί έστω μερικές ριζοσπαστικές μεταρρυθμίσεις, δείλιασε να συγκρουστεί αποφασιστικά τζιαι με την εκκλησία τζιαι τον εθνικισμό, τζιαι απόφυγε την όποια ουσιαστική αντιπαράθεση με το κεφάλαιο. Επειδή σε επίπεδο κινήματος εσυνέχισε την στάση τζιαι τάση που διαμορφώθηκε τες τελευταίες δεκαετίες με την έμφαση να δίνεται στον κομματικό μηχανισμό τζιαι τες εκλογικές αναμετρήσεις αντί στην λαϊκή βάση τζιαι τες κοινωνικές κινητοποιήσεις. Αν η Αριστερά τζιαι άλλες προοδευτικές δυνάμεις σήμερα βρίσκουνται στην γωνιά, έννεν γιατί το ΑΚΕΛ απείλησε το εθνικιστικό τζιαι αστικό κατεστημένο, αλλά ακριβώς επειδή δεν το απείλησε. Επειδή η μετριοπάθεια του τζιαι η προσπάθεια για σύνεση τζιαι ενότητα – τζιαι στο κυπριακό τζιαι στην οικονομία ερμηνεύτηκεν ως αδυναμία. Αν οι αστοί τζιαι οι εθνικιστές κάμνουν σήμερα παναϋριν μετατρέποντας την αριστερά σε σάκκο του μποξ εν γιατί η αριστερά επέτρεψεν το με την στάση της τα τελευταία χρόνια.

Ας ελπίσουμεν ότι η κινητοποίηση της Τρίτης θα είναι η αρχή όι απλά για το ξεφούσκωμα της τωρινής εθνικιστικής υστερίας, αλλά για την ανακοπή των προϋποθέσεων δημιουργίας τζιαι αναπαραγωγής τούτων των συχνών τα τελευταία χρόνια εθνικιστικών υστεριών. Για μιαν αποφασιστική ανακοπή των επιθετικών σχεδιασμών του κεφαλαίου τζιαι για την δημιουργία ρεύματος επανένωσης μέσα στην κοινωνία. Έτσι ώστε τα συνθήματα της πορείας για “αντίσταση τζιαι πάλη” τζιαι Κύπρο “ενωμένη ομοσπονδιακή” να υλοποιηθούν τζιαι στην πράξη.