Παρόλο που κάποια πράγματα θα έπρεπε να είναι αυτονόητα, επειδή τελικά για κάποιους φαίνεται να μην είναι, θα δοκιμάσω να τα κωδικοποιήσω εδώ – ως προκαταρκτικές αναλυτικές θέσεις και ως συνέχεια της πολιτικής παρέμβασης.
1. Αυτή την στιγμή δεν διακυβεύεται απλά το παρόν και μέλλον της κυβέρνησης Χριστόφια, ούτε απλά το παρόν και το μέλλον του ΑΚΕΛ. Αυτή τη στιγμή διακυβεύεται το παρόν και της μέλλον της κυπριακής Αριστεράς και η ίδια η ιδέα της Αριστεράς – ως αντίσταση απέναντι στον ηγεμονικό Λόγο – αστικό και εθνικιστικό. Και ο καθένας και η κάθε μια μας από την θέση που βρίσκεται οφείλει να το κατανοήσει αυτό ως αφετηρία για τον δικό του δρόμο και τρόπο πολιτικής τοποθέτησης και παρέμβασης – και η ουδετερότητα ή η αδράνεια σύντροφοι, όπως ξέρουμε, είναι θέση και έχει τις συνέπειες της.
2. Στην Κύπρο το μόνο αριστερό πολιτικό κόμμα είναι το ΑΚΕΛ.
α) Αυτό δεν σημαίνει ότι ΑΚΕΛ και Αριστερά είναι ταυτόσημες έννοιες. Υπάρχουν αριστερές δυνάμεις στην κοινωνία που βρίσκονται συνειδητά εκτός του ΑΚΕΛ. Οι πλείστες από αυτές μάλιστα τοποθετούνται αριστερότερα του ΑΚΕΛ. Και δεν αναφέρομαι μόνο στις διάφορες ομάδες της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς και του αντιεξουσιαστικού χώρου, αλλά και σε πολλούς ανένταχτους που έχουν και εκφράζουν άποψη και που δραστηριοποιούνται κατά καιρούς, αλλά που η μπόχα του εν πολλοίς απαξιωμένου πολιτικού συστήματος και της πολιτικής γενικότερα τους κρατά συνήθως μακριά.
β) Σημαίνει όμως ότι τοποθετήσεις του στυλ “στην Κύπρο δεν υπάρχει Αριστερά”, ή “Αριστερά=Δεξιά”, ή “το ΑΚΕΛ είναι το ίδιο με τα άλλα κόμματα” (στο ίδιο μήκος κύματος με το παιδικό σλόγκαν αστική δημοκρατία=φασιστική χούντα) είναι και πολιτικά λάθος καθότι υποδηλώνουν έλλειψη βασικής αντίληψης αλλά και αναλυτικά-μεθοδολογικά λάθος καθότι οδηγούν σε εννοιολογική ισοπέδωση και αδυναμία άσκησης ουσιαστικής αριστερής κριτικής γενικά αλλά και ειδικά στο ίδιο το ΑΚΕΛ.
3. Το ΑΚΕΛ δεν είναι επαρκώς αριστερό κόμμα και σίγουρα δεν είναι επαναστατικό κόμμα. Από την ίδρυση του, ως μετωπικό σχήμα αρχικά και μετά μετεξέλιξη του ΚΚΚ, δρα με μια ρεφορμιστική λογική και συμβιβάστηκε και συμβιβάζεται με το υπάρχον κοινωνικο-οικονομικό σύστημα όπως η ιστορική Σοσιαλδημοκρατία προσπαθώντας να κερδίσει όσα μπορεί εντός του, για τους εργαζόμενους. Διατηρούσε βέβαια και σε κάποιο βαθμό διατηρεί ακόμα την κομμουνιστική ρητορική και συνθηματολογία, ειδικότερα στο διεθνές πεδίο, κάτι που το τοποθετεί μεν αριστερά της Σοσιαλδημοκρατίας, όμως στο κυπριακό ιστορικό πεδίο η αλήθεια είναι ότι δεν προχώρησε ποτέ σε βαθιές ρήξεις με τον συντηρητισμό κάτι που πραγματοποίησαν εν μέρη, τουλάχιστον στο παρελθόν, Ευρωπαϊκά σοσιαλδημοκρατικά κόμματα πχ κατοχυρώνοντας το κοσμικό κράτος, τα ατομικά δικαιώματα κλπ. Το ΑΚΕΛ υπήρξε σταλινικό κόμμα και διατηρεί ακόμα σε οργανωτικό επίπεδο κάποιες σταλινικές νοοτροπίες και πρακτικές. Όμως δεν είναι σταλινικό κόμμα με πολιτικούς όρους. Ο σταλινισμός όμως ούτως ή άλλως είναι ένα σύνθετο φαινόμενο και μόνο ζημιά προκαλεί η ηλίθια ταύτιση του με τον φασισμό. Η ψυχροπολεμικής προέλευσης, δυτική, Δεξιά προπαγάνδα περί “κόκκινου φασισμού” όταν υιοθετείται άκριτα από κάποιους, ουσιαστικά μας εμποδίζει από το κάνουμε μια ουσιαστική ανάλυση και μια αριστερή κριτική στο φαινόμενο σταλινισμός, την αυταρχική δηλαδή στρέβλωση του κομμουνισμού, όπως αυτή εμφανίστηκε στην παγκόσμια ιστορία.
4. Η Αριστερά εκτός του ΑΚΕΛ, πέραν από την χρόνια ιδεολογική πολυδιάσπαση και οργανωτική αδυναμία, με βασική επίπτωση την αποστασιοποίηση πολλών, βρίσκεται σήμερα και χωρίς ξεκάθαρο πολιτικό προσανατολισμό. Παρότι από την συντριπτική πλειοψηφία του ευρύτερου χώρου έγινε πλέον αντιληπτό ότι έχουμε σήμερα μια ολοκληρωτική αντεπίθεση της ενωμένης Δεξιάς, έχει ήδη χαθεί και πολύτιμος χρόνος και πολιτικό έδαφος για δράση, ενώ η κατάσταση διαφοροποιείται μέρα με τη μέρα απαιτώντας συνεχή παρακολούθηση και παρεμβάσεις. Πριν να μιλήσω για το “αύριο”, να πω όμως δυο λόγια για το ήδη χαμένο “σήμερα”. Η σημερινή αδυναμία του κυπριακού ριζοσπαστικού χώρου να παρέμβει στην συγκυρία έχει να κάνει επίσης με 2 άλλες παλιές “ασθένειες” που προκύπτουν από την ανεπαρκή θεωρητική και ιστορική αντίληψη μας. Η πρώτη είναι η άκριτη μεταφορά τοποθετήσεων και πλαισίων ερμηνείας από το εξωτερικό και από το παρελθόν, και ειδικά από την Ελλάδα, χωρίς αυτά να σχετίζονται με την κυπριακή ιστορική και πολιτική πραγματικότητα και χωρίς να λαμβάνουν υπόψη τις ιδιαιτερότητες, ιδιομορφίες και διαφορές της κυπριακής κατάστασης και συχνά χωρίς να σέβονται καν την κυπριακή αυτονομία. Η δεύτερη είναι ο άκριτος ενθουσιασμός με το πλήθος, το όποιο πλήθος, ο οποίος πηγάζει από μια φετιχοποίηση της μορφής του ακτιβισμού εφ' εαυτού, ή πιο χυδαία του “κατεβαίνω στο δρόμο” ανεξάρτητα από το περιεχόμενο της. Αυτή η λαϊκίστικη στάση, που θεωρεί το όποιο πλήθος “αγνό” και που αγνοεί την ουσία – δηλαδή το γενικό πλαίσιο, την συγκεκριμένη ιστορική συγκυρία και το άμεσο πολιτικό διακύβευμα, ουσιαστικά υποβιβάζει τον ακτιβισμό σε ζήτημα προσωπικής εμπειρίας και λάιφ στάιλ. Το ότι κάποιοι ήταν έτοιμοι, ευτυχώς μόνο μερικοί και μόνο αρχικά, να κλείσουν και τα μάτια σε ότι χαλούσε αυτή την φαντασίωση, πχ την ανοχή του πλήθους σε φασιστικές ιδέες, συνθήματα, θέσεις κλπ, υπήρξε κατ' ακρίβεια και ελιτίστικη στάση καθότι αρνούνταν σε αυτό που υμνούσαν, “το πλήθος” ή “την μάζα” το ρόλο του πολιτικού υποκειμένου και τις ευθύνες που αυτό φέρει. Οι περισσότεροι όμως κατάλαβαν από την αρχή το παιχνίδι και αντιστάθηκαν στο δεξιό ντελίριο και την μικροαστική μιζέρια που θέλει να αντιγράφει το χαζό μοντέλο των τηλεοπτικών μεταφορών. Σήμερα, μετά το τέλος των συναισθηματισμών και μετά από το πολιτικό ξεκαθάρισμα του πεδίου μπορούμε πλέον να το πούμε, ορθολογικά, νηφάλια και υπεύθυνα. Όχι, δεν υπάρχουν πλέον παρασυρμένοι. Αυτοί που συνεχίζουν μέχρι και σήμερα να συνυπάρχουν με την ακροδεξιά, διαμαρτυρόμενοι ενάντια στην κυβέρνηση αλλά όχι ενάντια στον κρατικό μηχανισμό και τον στρατό, ενάντια στην Αριστερά αλλά όχι ενάντια στην Δεξιά, ενωμένοι τελετουργικά με ένα διάχυτο εθνο-λαϊκό συντηρητισμό, δεν είναι πλέον ούτε απλά χαζοί, ούτε απολιτίκ, ούτε πολιτικά φιλελεύθεροι. Ξηγημένα πράματα.
5. Όσον αφορά τώρα το πραγματικό πολιτικό παιχνίδι – επειδή πλέον οι συγκεντρώσεις κάθε Δευτέρα μετά τα μπάνια στο προεδρικό απλά εξυπηρετούν σε κάποια νομιμοποίηση της συνεχιζόμενης προσπάθειας των ΜΜΕ για συντήρηση του θεάματος, αποχαυνωτική χειραγώγηση και τροφοδότησης της Δεξιάς για να επιβάλει τους όρους του κεφαλαίου στο κράτος και στην κοινωνία – και εδώ φαίνεται να ξεκαθαρίζουν τα πράγματα. Τα ΜΜΕ δεν είναι στην πραγματικότητα όσο παντοδύναμα όσο φαίνονται – η λογοκρισία “των απαγορευμένων ερωτημάτων” που επιχειρούν, η επιλεκτική εστίαση αλλού και η αποσιώπηση των αυτονόητων έχουν τα όρια τους. Η ηγεσία του ΔΗΣΥ φαίνεται και αυτή να αντιλαμβάνεται ότι η ανανεωμένη νεοσυντηρητική παράταξη με πυρήνα την ακροδεξιά κερκίδα δεν είναι ακριβώς όσο εύκολα ελεγχομένη όσο θα έλπιζαν. Η ακροδεξιά δεν έχει συγχωρέσει τον Αναστασιάδη για το Ναι το 2004 και σε περίπτωση ανατροπής του Χριστόφια, ακόμα και αν αυτός καταφέρει τελικά να επικρατήσει, να εξασφαλίσει την στήριξη του Αρχιεπισκόπου και να αναλάβει την Προεδρία – [μάλλον απίθανο επειδή λογικά η Αρχιεπισκοπή θα επιλέξει κάποιον καθαρόαιμο απορριπτικό όπως ο Ομήρου ή έστω κάποιον λιγότερο ταυτισμένο με το Ναι όπως ο Κασουλίδης], θα αναγκαστεί και αυτός να συγκρουστεί αργά ή γρήγορα με την ακροδεξιά και εντός και εκτός του ΔΗΣΥ. Η ηγεσία της Δεξιάς παρόλο που αρχικά φλέρταρε με την ιδέα, σήμερα λογικά δεν επιθυμεί πραγματικά την ανατροπή της κυβέρνησης για πολλούς λόγους – οι οικονομικές επιπτώσεις της πολιτικής αστάθειας, ο υπαρκτός κίνδυνος ενός εμφυλίου, το ότι η διάδοχος κατάσταση θα πρέπει σε σημαντικό βαθμό να λογοδοτεί στην ακροδεξιά κλπ. Μάλλον η Δεξιά προτιμά να αφήσει την Αριστερά τυπικά στην κυβέρνηση αλλά παραλύοντας το κυβερνητικό έργο και επιβάλλοντας της πολιτικούς και οικονομικούς όρους για το υπόλοιπο της θητείας της.
6. Υποψιάζομαι ότι η αναδυόμενη συμμαχία απορριπτικών εθνικιστών και νεοφιλελευθέρων του ΔΗΣΥ που σήμερα έγινε πια ολοφάνερη πασαλειμμένη με ψυχροπολεμικό αντικομμουνισμό έχει βαθύτερα αλλά και πιο τοπικά αίτια πέραν από την αστική αντεπίθεση και τον φόβο που έσπειρε η καπιταλιστική κρίση στην τάξη των μικροαστών. Ίσως να έχουμε και μια ντε φάκτο, υπόγεια συναντίληψη αν όχι και συνεννόηση τελικά και για το μελλοντικό κλείσιμο του Κυπριακού, χωρίς βέβαια μια ντόμπρα και ανοιχτή παραδοχή από τις ηγεσίες, και με ετοιμότητα παραίτησης και αλληλοεπίρριψης των ευθυνών όταν έρθει η ώρα της επίσημης υπογραφής της διχοτόμησης. Όταν δηλαδή μετά το επερχόμενο ναυάγιο αυτής της τελευταίας προσπάθειας για ομοσπονδιακή λύση, και όταν θα έχει ήδη τροχιοδρομηθεί η συνομοσπονδιακή φόρμουλα για περισσότερο πολιτικό διαχωρισμό των κοινοτήτων και πιο αυστηρή διζωνικότητα, οι Δεξιοί του Ναι θα λεν – τι να κάνουμε, η ομοσπονδία είναι ανέφικτη, ένοχοι οι απορριπτικοί, και οι Δεξιοί του Όχι θα λεν – τι να κάνουμε, το ενιαίο κράτος/εκδίωξη των Τούρκων κλπ είναι ανέφικτη, ένοχοι οι ενδοτικοί, και στην τομή των ενόχων η Αριστερά που θα θεωρείται ταυτόχρονα ενδοτική και απορριπτική καθώς η ενωμένη Δεξιά θα ολοκληρώνει και την νομιμοποίηση της διχοτόμησης που αυτή επέβαλε στην χώρα. Αυτό ακούγεται μεν παραλογισμός, αλλά δεν είναι περισσότερο παραλογισμός από την υφιστάμενη ρητορική της δεξιάς αντεπίθεσης όπου σχεδόν συντονισμένα και χωρίς καμιά αναστολή υπάρχει εναλλαγή στις κατηγορίες προς την κυπριακή Αριστερά – ότι είναι και παρωχημένοι κομμουνιστές και ταυτόχρονα νεοταξίτες καπιταλιστές, και αντι-Δυτικοί και όργανα της Δύσης, ταυτόχρονα δέσμιοι της ιδεολογίας τους και χωρίς ιδεολογία κλπ.
7. Και τώρα στο δια ταύτα. Το ΑΚΕΛ έχει ευθύνες για την σημερινή κατάσταση. Και χτεσινές και προχτεσινές. Το ζήτημα όμως είναι το σήμερα. Το ΑΚΕΛ βρίσκεται πλέον ξανά και χωρίς να το έχει επιλέξει με την πλάτη στον τοίχο με ουσιαστικά 2 επιλογές – είτε να κινηθεί πιο αριστερά είτε να κινηθεί πιο δεξιά. Αριστερότερα σημαίνει αποφασιστική κίνηση προς την αποστρατικοποίηση και την επανένωση της χώρας και σύγκρουση με το βαθύ κράτος, την Εκκλησία και τον εθνικισμό και ταξική αντίσταση απέναντι στην αντεπίθεση του κεφαλαίου [που ονειρεύεται θεραπείες σοκ και επιχειρεί να αφαιρέσει δικαιώματα εργαζομένων ακόμα και αυτό της διαπραγμάτευσης] υποχρεώνοντας τους κατόχους του πλούτου να συνεισφέρουν στην αντιμετώπιση της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης. Και αυτό προϋποθέτει διάθεση για αγώνα, στην πολιτεία και την κοινωνία, στην δημόσια σφαίρα και τον δρόμο, άνοιγμα προς την κοινωνία και κινητοποιήσεις. Δεξιότερα, όπου και μάλλον θα κινηθεί τελικά – όπως έχει διαχρονικά κινηθεί όταν και όποτε στριμώχνεται, σημαίνει κομματική περιχαράκωση και κλείσιμο, αυτοπεριορισμός και διάθεση για εθνική ενότητα ακόμα και με τους όρους της Δεξιάς, περισσότερος συμβιβασμός με το κατεστημένο και τον εθνικισμό, υποχώρηση απέναντι στις διαθέσεις του κεφαλαίου και απέλπιδα προσπάθεια συντήρησης του στάτους κβο που στην ουσία όμως χειροτερεύει πλέον μέρα με την μέρα.
8. Το ΑΚΕΛ βέβαια θα κρίνει το ίδιο τι θα κάνει. Εμείς, οι αριστεροί εκτός του ΑΚΕΛ είναι το ζήτημα τι κάνουμε και τι μπορούμε να κάνουμε, αυτόνομα και ανεξάρτητα. Πιστεύω πως σήμερα οι συνθήκες είναι τέτοιες που μπορούν να σηκώσουν, ίσως για πρώτη φορά τις τελευταίες δεκαετίες, μια σοβαρή και ουσιαστική συσπείρωση με οργανωτική και πολιτική επάρκεια που να υπάρχει στα αριστερά του ΑΚΕΛ. Ένα σχήμα ανοιχτό και ευέλικτο μεν, αλλά ταυτόχρονα επαρκώς δομημένο έτσι ώστε να μπορεί να έχει αποτελεσματική παρέμβαση στα πολιτικά τεκταινόμενα, να αρθρώνει κάπως πιο συστηματικά αριστερό λόγο και να τοποθετείται ορθολογικά και ολοκληρωμένα πέραν από συνθηματολογίες και αποσπασματικές εκρήξεις ακτιβισμού. Δικτυακά οργανωμένο εσωτερικά και εξωτερικά, αλλά με σχέσεις αλληλοδέσμευσης και αλληλοσεβασμού, ταξικά τοποθετημένο αλλά και ιστορικά προσγειωμένο και ταυτόχρονα απελευθερωμένο από δογματισμούς και ατέρμονες ιδεολογικές και αυτο-αναφορικές συζητήσεις.
35 comments:
Ανεβαίνει στο Radical Desire αυτό, ελπίζω να είναι ΟΚ.
Γρηγόρη, είναι μια σημαντική ανάλυση τούτη. ΤΑλλά το κρίμρνο θέτει τις βάσεις για ένα ολοκληρωμένο προβληματισμό για τη συγκυρία. ώρα για το ΑΚΕΛ εν μια μεγάλη συζήτηση, εν νομίζω ότι ξεμπερδεύει με το αρχικό σου σχόλιο. Θα επανέθλω γιατί θέλει σκέψη.
Με τέτοια αριστερά κόμματα, δεν έχετε χρεία δεξιών. καλή τυχη στο εγχείρημα. αποστρατικοποίηση και τα μάτια σας σύντροφοι!
Συντροφε αν και εχουμε καποιες διαφωνιες συνολικα με οσα λες,το πιο σημαντικο ειναι οτι εχουμε τον ιδιο προβληματισμο σχετικα με το τι πρεπει να πραξει η εξ.αριστερα οπως εκφραζεται στο σημειο 8 στη τελευταια παραγραφο. Αυτο που λες σ αυτο το σημειο ειναι κοινη μας εκτιμηση,ηδη το εχουμε συζητησει με αλλα ατομα και ομαδες και ελπιζουμε να ανοιξει και να προχωρησει αμεσα η κουβεντα να δουμε κατα ποσο ειναι εφικτο αυτο το εγχειρημα
Στέκουμαι στα σημεία 7 και 8. Τι κάμνει το ΑΚΕΛ σε πρώτο χρόνο τζαι τι κάμνουμε εμέις σε δεύτερο.
7. Αν εθκιάβαζα το post σου τες πρώτες μέρες μετά το κακό θα σου έλεα πως μπροστά σε τούντο δίλημμα, η προσωρινή στροφή προς τα δεξιά χάρην εσωτερικής ενότητας φαντάζει σοφότερη. Επειδή όμως "Οι μάσκες ππέφτουν, τα δεδομένα ξεκαθαρίζουν, τζιαι κάποιοι μεινίσκουν μετέωροι", σιγά σιγά ξυπνούν τζαι μένα μέσα μου τα ένστικτα. Το διακύβευμα εν μεγάλο όμως. Κάτι τέτοιο κατ' αρχάς θέλει άντερα. Τζαι πάλε όμως μπορεί να αποβεί καταστροφικό. Θυμίζω σου ότι η ιδεολογική καθαρότητα τζαι η ριζοσπαστική δράση της ελληνικής αριστεράς παίζουν εν μέρει το ρόλο τους στην εκλογική της δύναμη. Θέλει μελέτη...
8. Θα με καλύψεις απόλυτα αν μου δόκεις τούντη διευκρίνιση: "... αλλά με σχέσεις αλληλοδέσμευσης και αλληλοσεβασμού...". Μόνο μεταξύ των συνιστώσων ή και με το ίδιο το ΑΚΕΛ. Εγώ επιλέγω το δεύτερο.
το ΑΚΕΛ έπαιξε ένα ρόλο ως αντίβαρο του ακροδεξιού λόγου αλλά με ελάχιστα μέχρι μηδενικά αποτελέσματα . εύκολα ξεπέφτει και αυτό σε πατριωτικές κορόνες μόλις τα δει σκούρα.. δεν μένει παρά να δούμε αν θα υποκύψει και στις πιέσεις για νεοφιλεύθερες επιλογές όπως το ξεπούλημα των οργανισμών δημοσίας οφέλιας .είδη στέλεχος του έλεγε σήμερα(αναφερόμενος στην οικονομία) ότι σε περιόδους κρίσης όλοι φεύγουμε από τις κόκκινες γραμμές μας.
συμφωνώ ότι το ΑΚΕΛ μάλλον θα πάει πιο δεξιά.
και ο λόγος είναι και το ότι δεν υπάρχει κάτι οργανωμένο αριστερά του και άρα δεν έχει να ανησυχεί.
όσοι αριστεροί ακελικοι ή μη πάνε να ψηφίσουν, στο ακελ καταλήγουν .
αλλά σκοπός δεν πρέπει να είναι να γίνει άλλο ένα αριστερό κόμμα.
οι διαδικασία συγκρότησης και ο χαρακτήρας πρέπει να είναι κινηματικής λογικής με αντικαπιταλιστική ταξική δράση.
να είναι ένα δίκτυο με οριζόντιες δομές και δικοινοτικό.
ΜΑΡΙΟΣ Β
Σωστο Γρηγορη αυτο που λες στο 8, ιδιαιτερα δυσκολο και ιδιαιτερα αναγκαιο.
Πριν να προχωρησω σε αυτο, να σου πω την αντιθεση μου στην αποψη σου για το πληθος. Το πληθος δεν υπαρχει σαν ενα "ον". Ειναι πολλοι και διαφορετικοι ανθρωποι. Κανεις δεν βγαινει στους δρομους παρακινουμενος απο το περιεχομενο. Ωστοσω ειναι η κυριαρχη προπαγανδα που δινει το περιεχομενο στις κινητοποιησεις, ακομη και αν δεν εκφραζει το συνολο. Οπως και να το δεις. η μαχη για προπαγανδα ειναι χαμενη αν αποφασισεις να μην την δωσεις. Επισης, ας μην υπερεκτιμαμε τις πλατειες σαν πολιτικα φαινομενα- ο κυριος χωρος προπαγανδας ειναι στην καθημερινοτητα μας, και οχι με ορους θεαματος, ακομη και αν αυτο εκανε πιο ευκολη την δουλεια.
Ο "ριζοσπαστικος χωρος" παντως εμεινε βουβος και ακινητος, παραλυμενος μποστα σε αυτη την κινητοποιηση. Αυτο πρεπει να μας προβληματισει. Οχι για τις συνεπειες αυτου, αλλα γιατι δειχνει την κατασταση μας και τα αντανακλαστικα μας. Ειναι ολα παραλυμενα. Και το προβλημα αυτο ειναι οργανωτικο.
Αυτο που χρειαζεται ειναι οντως μια σφυκτοδεμενη οργανωση που να συσπειρωσει, εμβαθυνει τις αποψεις και αναλυσεις, ριζοσπαστικοποιησει τις συνειδησεις, εμπνευσει κομματια της νεολαιας και οχι μονο θα αποτελεσει αναχωμα για δεξια και τον εθνικισμο, αλλα θα χαραξει και ενα "κυπριακο δρομο" προς τον κομμουνισμο.
Βεβαια τα προβληματα τωρα ξεκινουν. Βλεπω Γρηγορη εθεσες το θεμα το τι σημαινει "Αριστεροτερα", και υποψιαζομαι απο κει θα αρχισουν οι διαφωνιες.
Τα θεματα που εχουν να κανουν με την Αριστεροσινη δεν ειναι η αποστρατικοποιηση και η συγκρουση με την εκκλησια (που συμφωνω οτι ειναι και αυτα, αλλα ειναι περιφερικα), αλλα τα θεματα που πρεπει να απαντηθουν πρωτα ειναι τα ερωτηματα για την Οικονομια (υπαρχουν πολλοι αντι-καπιταλισμοι), το κρατος (αμεσοδημοκρατια, καταργηση εξουσιας;, το θεμα της υπηκοοτητας,θεση για το σχεδιο Αναν), και αλλα οπως ο ρολος της επαναστασης που εχουν γινει αιτια διχασμου, διασπασεων και τελικα διαλυσης. Αυτα τα ερωτηματα ομως ειναι αναποφευκτα.
Μίνιμουμ Πρόγραμμα, μίνιμουμ πρόγραμμα, Μίνιμουμ, πρόγραμμα, μίνιμουμ Πρόγραμμα...
Αντώνη θενκς.
Νίκο το κείμενο είναι προκαταρκτικό, ακριβώς για να αρχίσει μια συζήτηση, που επιθυμώ και ελπίζω να οδηγήσει κάπου πρακτικά.
εννοείται ότι δεν ξεμπερδεύει το αρχικό σχόλιο μου για το ΑΚΕΛ. αυτό όμως είναι μια άλλη μεγάλη συζήτηση, μόνο εν μέρη σχετική με τη συζήτηση που με ενδιαφέρει τώρα και εδώ. ναι να επανέλθεις.
Ανώνυμε 2.53 η αποστρατικοποίηση είναι άμεσος στόχος.
αντάρτες προφανώς έχουμε διαφωνίες. πριν πάμε στο 8 πρέπει να ξεκαθαρίσει το τοπίο - ειδικά σε αυτήν την σημερινή συγκυρία. χρειάζονται ξεκάθαρες τοποθετήσεις από πριν - δεν έχω καμιά όρεξη να συνεχίσω με κανένα [είτε λενινιστή, είτε αναρχικό] τα τετριμέννα. είτε θα πάμε μπροστά, είτε δεν θα πάμε πουθενά. φτάνει πλέον ο ρόλος του χάμστερ στον τροχό. οπόταν χωρίς κατ' αρχήν συμφωνία στο 2.β)
"Σημαίνει όμως ότι τοποθετήσεις του στυλ “στην Κύπρο δεν υπάρχει Αριστερά”, ή “Αριστερά=Δεξιά”, ή “το ΑΚΕΛ είναι το ίδιο με τα άλλα κόμματα” (στο ίδιο μήκος κύματος με το παιδικό σλόγκαν αστική δημοκρατία=φασιστική χούντα) είναι και πολιτικά λάθος καθότι υποδηλώνουν έλλειψη βασικής αντίληψης αλλά και αναλυτικά-μεθοδολογικά λάθος καθότι οδηγούν σε εννοιολογική ισοπέδωση και αδυναμία άσκησης ουσιαστικής αριστερής κριτικής γενικά αλλά και ειδικά στο ίδιο το ΑΚΕΛ."
δεν πάμε στο 8. ξηγημένα πράματα σύντροφοι.
αφορμολοημένε,
ναι υπάρχει ρίσκο, ναι θέλει μελέτη - κατ' ακρίβειαν σοβαρή σκέψη περισσότερο, αλλά νομίζω είναι μονόδρομος. το εκλογικό ζήτημα δεν μπαίνει εδώ, δεν μπαίνει στο προσεχές μέλλον.
η σχέση με το ΑΚΕΛ είναι ένα ζήτημα. εγώ είμαι από αυτούς που θεωρούν ότι η εξω-ΑΚΕΛική Αριστερά δεν πρέπει να συγκρούεται με την ΑΚΕΛική Αριστερά. άλλο η απόσταση και αυτονομία, η έντονη κριτική και η διαφωνία και άλλο η μετωπική σύγκρουση. αλλά αυτό προϋποθέτει και από τα 2 μέρη, και κυρίως από το ΑΚΕΛ και κάποια ετοιμότητα να αναγνωρίσει την εξωΑΚΕΛική Αριστερά και να αποδεχτεί την συνύπαρξη και την πιθανή συνεργασία σε κάποια ζητήματα. το αφήνω ως εδώ αυτό.
Μάριε Β.
ναι, δεν έχω υπόψη μου ένα νέο αριστερό κόμμα που θα παίζει εκλογικά, αν και όπως ξέρεις για μένα η εκλογική αποχή δεν είναι ζήτημα αρχής, αλλά απόφασης σε σχέση με τα υφιστάμενα δεδομένα, συγκεκριμένα κάθε φορά.
η κινηματική παρουσία και δράση είναι αναγκαία, όμως ο συνεχής ακτιβισμός μπορεί να έχει και αρνητικά αποτελέσματα - εξάντλησης, αποπροσανατολισμού κλπ. το δικοινοτικό είναι δύσκολο. ναι σαφώς δικοινοτικές συνεργασίες και δράσεις αλλά δεν νομίζω να είναι εφικτή μια δικοινοτική οργάνωση αυτή τη στιγμή.
δεν διαφωνουμε οπως το θετεις διαφωνουμε ομως ως προς τη κριτικη που πρεπει να γινεται στο ακελ,γιατι θεωρουμε οτι επρεπε να ηταν πολυ πιο σκληρη γενικα και να γινετουν και στη παρουσα συγκυρια που δεν εγινε καθολου.
Δεν θα επεκταθω αλλο προς το παρον
ανώνυμε 6.59
σαφέστατα το πλήθος είναι πολλοί και διαφορετικοί ανθρώποι. όμως από την αρχή υπήρξε μια ξεκάθαρη κυριαρχία της εθνικιστικής - συντηρητικής τάσης. και αυτοί που είχαν πρόβλημα με αυτό τελικά αποχώρησαν. όσοι δεν αποχώρησαν προφανώς αποδέχονται αυτή την κυριαρχία. απλά πράματα. [δεν είναι της ώρας η φιλοσοφική και ακδημαϊκή συζήτηση περί της πολλαπλότητας και του όντος].
σύμφωνοι για τον αγώνα στην καθημερινότητα. και σίγουρα δεν υπερεκτιμώ τις πλατείες ούτε γενικά, και ούτε συγκεκριμένα τώρα. κανένας δεν είπε να μη δωθεί μάχη. και νομίζω δεν ήταν πλήρης η παράλυση του ριζοσπαστικού χώρου. του αναρχικού χώρου ναι (- αλλά και εκεί, υπήρξε άμεση σωστή εστίαση στον στρατό) όχι όμως συνολικά. υπήρξε ένα μούδιασμα ναι όμως διάφοροι αριστεροί τοποθετήθηκαν τις επόμενες μέρες, η Αριστερή Πτέρυγα μοίρασε και κείμενο στην ντε φάκτο αντιφασιστική εκδήλωση στο προεδρικό. (με κριτική και στο ΑΚΕΛ, και έγιναν ήδη και κάποιες συνελεύσεις και στη Λευκωσία και στη Λεμεσό. ναι υπάρχει οργανωτικό ζήτημα, αλλά τα αντανακλαστικά δεν είναι όλα παραλυμένα.
συνέχεια..
το σφικτοδεμμένη χρειάζεται διευκρίνιση. δεμένη ναι, όχι να πνιγούμε από το σφίξιμο όμως :)
για τα ερωτήματα που θέτεις διαφωνώ ότι είναι αναπόφευκτα. τα πλέιστα είναι νομίζω μάλιστα εκτός του σημερινού ιστορικού πεδίου. σαφέστατα είναι χρήσιμο να ξέρουμε που στέκεται ο καθένας ιδεολογικά, αλλά δεν θεωρώ ότι η ιδεολογική πρόταξη μπορεί να αποτελέσει τη βάση της συσπείρωσης. η πολιτική βάση της συνεργασίας είναι που θα πρέπει να είναι ξεκάθαρη, το πλαίσιο δηλαδή - και νομίζω το αριστερότερα μπορεί να οριστεί.
αγρινέ,
ντάξει μάνα μου, είπες μας το. έσιει που την σκάλα τον νιόβρη του 2010. είσαι ουδέτερος, αδιάφορος, φευγάτος κλπ. δεν πιστεύεις στα δίπολα, τους δυισμούς, τα κινήματα, μπλα μπλα. τι πετάσσεσαι όπως το αππιητούριν του χαλλουμιού δαμέ καλό; αν έσιεις να πεις κάτι φυσικά, πέτο ας εν τζιαι μετα-μοντέρνο, μετα-πολιτικό, μετα-, μετα- κλπ
Γεια σας Γρηγόρη και φίλοι...Αν εκατάλαβα καλά καλαμαρίζουμε σε τούντο ποστ; :-)
Δεν έχει καμιά σημασία τι κάνει το ΑΚΕΛ μπροστά στη κατάσταση - που τελικά πάλι δεν απέφυγε όσες δεξιές στροφές κι αν επιχείρησε από το 41.
Δεξιόστροφο ή μη, αυτό δέχεται την μήνη της ενωμένης δεξιάς διαχρονικά γιατί με τον ένα ή τον άλλο τρόπο αυτό ενοχλεί -στην πράξη- την άρχουσα τάξη.
(στο κάτω κάτω και μόνο το γεγονός ότι είναι για δεκαετίες ο δέκτης της αντικομμουνιστικής και εθνικιστικής υστερίας, κάτι πρέπει να σημαίνει τελικά)
Οπότε θα συμφωνήσω πως χρειάζεται ένα αριστερό κίνημα των δρόμων και των διεκδικήσεων, της ιδεολογικής δουλειάς, της αντικαπιταλιστικής δράσης.
Το ΑΚΕΛ έχει λειτουργήσει θετικά -νομίζω- μέσα στη κοινωνία, μπροστά στες διάφορες ιστορικές συγκυρίες και στα περισσότερα διακυβεύματα που λαλούν τζιαι οι πολιτικοί.
Με τα κολλήματα και τις ιδιοτροπίες του, με τις αδυναμίες του κλπ αλλά η αλήθεια -πιστεύω- είναι ότι η παρουσία και η δράση του έχει προστατεύσει -σε γενικές γραμμές- τον απλό άνθρωπο, μέσα στες δοσμένες συνθήκες.
Τούτες είναι οι δυνατότητες ενός αστικοποιημένου εργατικού κόμματος, πέντε πάνω, πέντε κάτω.
Το θέμα είναι η αριστερά και δη η κομμουνιστική τι κάμνει (όπως και να προσδιορίζεται τούτος ο όρος που τους συντρόφους).
Νομίζω επιπρόσθετα ότι μια κινητοποίηση της μη ακελικής αριστεράς, αν και θα προκαλέσει κάπως το μούδιασμα του ΑΚΕΛ, ίσως να το βοηθήσει στη συνέχεια να παλέψει με καλύτερους κοινωνικοπολιτικούς όρους.
Αν δηλαδή το ΑΚΕΛ δείχνει να συμβιβάζεται ή στην καλύτερη περίπτωση να μην μπορεί να αποτρέψει (...) την νεοφιλελεύθερη λαίλαπα, αυτό δεν σημαίνει ότι ο κόσμος της αριστεράς πρέπει να κάτσει με σταυρωμένα τα χέρια.
Σωστά το λέει ο Γρηγόρης, οι συγκυρίες δεν αφορούν μόνο το ΑΚΕΛ αλλά γενικότερα την αριστερά, τους εργαζόμενους, τον αντιφασισμό και τον αντικαπιταλισμό.
Το ΑΚΕΛ έχει τα μέλη του και αυτά θα αποφασίσουν είτε για την πορεία προς τα δεξιά...και το ολίγον από φουστανέλα, είτε για τη ρήξη.
Εμείς τι κάμνουμε;
Το θέμα της λύσης-επανένωσης εν το μόνο στο οποίο το ΑΚΕΛ μπορεί να κάμει τη μεγάλη ρήξη και να αντιπαρατεθεί με τούτη την αισχρή κατάσταση.
Αν όντως έχει πεθάνει η κάθε ελπίδα για ένα δικοινοτικό κράτος, δεν είναι μόνο το ΑΚΕΛ που θα κάμει δεξιά στροφή, αλλά όλοι μας.
Νομίζω ότι το πρώτο ζητούμενο της αριστερής δράσης έπρεπε πάντα τζιαι πρέπει και τώρα να είναι η λύση η δικοινοτική, η πάλη ενάντια στο μοίρασμα.
((Ούλλοι λέσιν τζιαι πολέσιν...))
Όπου θέλω εννά πετάσσσουμαι Γρηγοράκη τζιαι εσύ αν θέλεις σβήννε τα.
Γρηγορη εκτιμω οτι μονο αν υπαρχει ξεκαθαρο ιδεολογικο και πολιτικο πλαισιο, σε μια οσο το δυνατον πιο οριζοντια βαση, μονο τοτε μπορει να οικοδομηθει κατι σταθερο και οχι μια συναθροιση πολλαπλων "αντι-".
Τα ερωτηματα που εθεσα προκυπτουν συνεχεια μεσα στην Δυτικη πραγματικοτητα (κρατος + καπιταλιστικη οικονομια), με διαφορετικες ισως λεξεις, γιατι οι οροι που τα γεννουνε εμειναν απαραλλακτοι εδω και 150 χρονια.
Γρηγορη, σαν μοντελο οργανωσης, εχεις καποια πρωτολεια σκεψη;
-ο ανωνυμος 6:59-
Νέε,
ναι τζιαι να καλαμαρίζουμεν ξέρουμεν τζιαι να μιλούμεν τζιαι εγγλέζικα τζιόλας, άμαν λάχει...
:)
τζιαι ναι σαφέστατα η επανένωση εν προτεραιότητα της όποιας αριστερής δράσης, ειδικά σήμερα.
αγρινάκι μου καλό
να πετάσσεσαι και εδώ
(μόνο υπερβολικά χυδαίες προσωπικές ύβρεις σβήνω δαμέ.
αλλά άσχετα/ακαταλαβίστικα/μισόλογα δεν σχολιάζω)
ανώνυμε 6.59
άλλο το ιδεολογικό πλαίσιο, άλλο το πολιτικό πλαίσιο.
μπορούν να συνεχίσουν να υπάρχουν διαφορετικές ιδεολογικές προσεγγίσεις, απόψεις και τοποθετήσεις (και συνιστώσες τάσεις/ομάδες κλπ) αλλά ένα κοινό πολιτικό πλαίσιο.
δεν θα επεκταθώ όμως περισσότερο προς το παρόν ούτε σε αυτό ούτε στο ζήτημα της οργάνωσης. δεν θέλω να προκαταλάβω τίποτα. απλά έβαλα κάτω κάποια βασικά ζητήματα ως αφετηρία. δεν είναι αναπόφευκτο να γίνει απλά μια συνάθροιση των πολλαπλών αντί. χρειάζεται όμως να υπάρξει πραγματικά διάθεση ΙΣΟΤΙΜΗΣ συνεργασίας, σοβαρότητα και υπευθυνότητα.
η ουσία του καπιταλισμού ναι είναι η ίδια εδώ και 200 χρόνια. αλλά η μορφή του δεν είναι ιστορικά στατική, είναι δυναμική και μεταλλασσόμενη. και υπάρχουν και διαφορές που προκύπτουν από τις περιφερειακές και τοπικές συνθήκες. αλλά αυτή η συζήτηση είναι άλλη.
εννοείται πως δεν θα ανακαλύψουμε τον τροχό τώρα - και σε σχέση με το τι εστί οργάνωση και σε σχέση με το τι εστί αντι-καπιταλισμός.
Thkio simia agapite. Sto ena eprolaven je ekalipsen me idi o Marios, giafto en na paw sto 2o.
’ Αυτή την στιγμή δεν διακυβεύεται απλά το παρόν και μέλλον της κυβέρνησης Χριστόφια, ούτε απλά το παρόν και το μέλλον του ΑΚΕΛ. Αυτή τη στιγμή διακυβεύεται το παρόν και της μέλλον της κυπριακής Αριστεράς και η ίδια η ιδέα της Αριστεράς – ως αντίσταση απέναντι στον ηγεμονικό Λόγο – αστικό και εθνικιστικό.'
Otan eginen i kouventa me ton ksilodarmo stin Armenias je tin athwosi twn mpatswn, ipa sou oti an itan to Disy stin eksousia, to Akel itan na shizi pannia je na oryete, ena mikro paradigma. Allo mikro paradigma i istoria me tin Ilios, allo mikro paradigma oi dilwsis tou Antrou Kiprianou ‘ta sinora mas ine stin Kerinia’ me deksiostrofo logo je i proxtesini apantisi tou tourkokipriakou typou ‘Ta sinora mas ine stin Pafo?’, allo mikro paradigma to poso mouggo steki to Akel mprosta stous epanalamvannomenous ksilodarmous twn T/K pou tin tourkiki astinomia, allo mikro paradigma o ksilodarmos sintrofwn mas pou tin perifrourisi tou Akel, allo mikro paradigma to oti potte en irtan organwmena san Akel i Edon i Proodeftiki mazi mas se diadilwsis enantia se neonazi [dame en erkountan kan stis sinelefsis mas oses fores tous ekalesamen], ethelan na ‘spasoun tes psifous tou Dysi’, eta twra, pou eftasamen me tes evlogies tou Akel. Ti protinis re agori, na piamen sherka me to Akel je na perifrouroumen to proedriko? Evarethika na akouw dikeologies, je eftasamen sto simio na dolofonithoun anthrwpoi pou to kratos, je pale akouw dikeologies pou kapious. E oxi olan, kani, enen o ‘igemonikos logos o astikos je o ethnikistikos’ pou kamni zimia stin ‘idea tis aristeras’, alla i idia i stasi tis kathestwtikis aristeras pou ekratise je pou krata. Thelis na sou thimisw otan itan i poria tou Elam sto proedriko, oti i Edon arnithike na erti mazi mas se sinelefsi? Diladi touta oulla en normal je en ok, je ksafnika prepi na piamen sherkes me tin ‘aristera’ tou Akel gia na prostatepsoumen ena kratos pou dolofoni? Ma pamen kala re? Re, edolofonithiken kosmos pou to kratos. Je opws je me tin periptwsi tis athwosis twn mpatswn, opws je me tin periptwsi tis ilios, opws je me tin periptwsi twra sto Mari, to Akel epidi enen antipolitefsi fkenni je pezi tin parthena panagia. An en etsi i aristera, opws to Akel, tote eftixws pou kapioi pou emas en imasten etsi idous ‘aristeroi’.
Sto deftero simio ekalipsen me o Marios: ’αλλά σκοπός δεν πρέπει να είναι να γίνει άλλο ένα αριστερό κόμμα. η διαδικασία συγκρότησης και ο χαρακτήρας πρέπει να είναι κινηματικής λογικής με αντικαπιταλιστική ταξική δράση.
να είναι ένα δίκτυο με οριζόντιες δομές και δικοινοτικό.’
En polla simantiko na thimoumasten oti o skopos den prepi na ine na gini allo ena aristero komma. Ipes ‘Δικτυακά οργανωμένο εσωτερικά και εξωτερικά, αλλά με σχέσεις αλληλοδέσμευσης και αλληλοσεβασμού, ταξικά τοποθετημένο αλλά και ιστορικά προσγειωμένο και ταυτόχρονα απελευθερωμένο από δογματισμούς και ατέρμονες ιδεολογικές και αυτο-αναφορικές συζητήσεις’ je dame eni pou ta simia pou simfwnw. En simantiko omws na yparksi ousiastiki je gera domimeni organwsi sispirwmena me tous T/K giati afikamen tous oulloi mas stin E/K plevra [je to Akel, je i Edek, je to Diko, je oi ekswkinovouleftikoi, ktl] entelws monous tous, entelws. En tragiko touto pou simvenni tous telefteous mines me tous T/K, je emis imasten ousiastika apwn. En na mou pis simvennoun je alla poda, nai kserw to, alla touto en dikeologi tin katastasi.
Oxi, i ennia mas enen na prostatepsoumen ena kratos pou skwtonni, oxi, i ennia mas enen i kathestwtiki aristera, oxi, i ennia mas enen na piamen sherkes me tous akelikous je na perifrouroumen to proedriko. I ennia mas twra prepi na ine to simio 8 sto plesio pou to theti je o Marios, je idika, oso afora tin sxesi mas me tous T/K. Je para na asxoloumasten me to Akel, Grigori, en kala na doumen ti en na kamoumen me tin ekswkinovouleftiki aristera, ton evritero antieksousiastiko xwro, tous enallaktikous, je outw katheksis, je pou jame je pera an miniski xwros je gia ‘fileleftherous’ je outw katheksis thwroumen je kamnoumen. Extos an thelete kapioi na ginoumen 'allo ena komma' i na piamen sherkes me to Akel, jame paw paso. I ennia mas den prepi na en to Akel, to Akel eksekatharisen tin thesi tou edw ke polli jero, i opia thesi oso kathestwtiki je se proektasi eksousiastiki je taftoxrona simferontologiki, me ta logia tis makaritissas: oti xrwma ke na pari i salamantra pali deksia ine.
ysterografo: epidi en arga je ime kourasmeni, o nous mou en epikinwni polla kamnw sou aftomati grafi panw, eksexasa kati polla simantiko. Otan ipa to kratos dolofoni, itan polla megali paralipsi mou to gegonos oti en anaferthika sto thanato tou Khalid Mahmood je tin astinomiki via tis aristeris kivernisis tou Akel, opws je i paralipsi mou gia tis 'stigmes atermonis aristeris omorfias' pou ezisame me tin epixirisi skoupa twn metanastwn stin palia lefkwsia, opou thkio-thkio madites esernan ksipolitous anthrwpous. I aristera je to Akel a? Aristera, xwris to akel. Pou itan oi 'aristeroi' tou Akel otan to kratos tous etsouvaliazen je eskotwnnen metanastes? Nomizw oti en polla apedefto je afeles, na eksaxtinonnoumen tin aristera me to Akel, i tin aristera gennika, aman en kathestwtiki. Tespa en megali sizitisi je en na tin kamoumen pou konta, point is omws, prepi na doumen emis ti en na kamoumen, je to akel na to afikoumen stous akelikous tou, je sta kommatoshilla tou.
Η πάλη ιδεών την εποχή της νεοφιλελεύθερης περιρρέουσας πρπει να άλλαξει χαρακτήρα. Έχει δίκιο ο Γρηγόρης - ζούμε την νέα πολιτική στιγμή.
Διερωτώμαι ρε παιδιά αν την ώρα του πολέμου, της έκρηξης περιρρέουσας, εν relevant να γίνεται συζήτηση περί τον χαρακτήρα του σχήματος πέραν του ΑΚΕΛ. Άνοιξε το θέμα ο Γρηγόρης με το σημείο 8, αλλά νομίζω ότι αυτό έθεσε ήταν πάντα σε συνάρτηση με την "κατάσταση εκτάκτου ανάγκης" στην οποία βρίσκεται η χώρα, και ιδιαίτερα η Αριστερά στην ολότητα της [και πέραν του ΑΚΕΛ].
Το ζήτημα για μένα σήμερα είναι να τεθούν τα ζητήματα για την ιδεολογική και πολιτική αντεπίθεση από τον Αριστερό χώρο, και μιλώ για τον πληθυντικό χώρο της Αριστεράς. Γιατί η επίθεση που δεχόμαστε σε ιδεολογικό και πολιτικό επίπεδο, που θέλει να προλειάνει το έδαφος για την οικονομική επίθεση για να ευθυγραμμιστούμε με τις άλλες νεοφιλελεύθερες οικονομίες. Στο Κυριακάτικο του άρθρο Ο Μιχ. Ολύμπιος ανέσυρε τον Joseph Schumpeter και ιδέες του για τη «δημιουργική κρίση» - Ασφαλώς ο Μαρξ ήταν εκείνος που πρωτομίλησε για το ότι στον καπιταλισμό η κρίσεις είναι «δημιουργικές» για την ανασύνταξη του κεφαλαίου και της καπιταλιστικής οικονομίας. Ο Schumpeter που ήταν σφοδρός πολέμιος του Μαρξισμού και έθεσε το ίδιο θέμα με τους ταξικούς όρους της κεφαλαιοκρατικής τάξης. Εξάλλου, τα οικονομικά που πέρασαν από τον Keynes [που εξέφραζαν την φάση εκείνη του καπιταλισμού της μεγάλης ανάπτυξης και του των κρατικών παροχών με την αφαίμαξη του Νότου φυσικά] μετά τον Hayek και τον Milton Friedman, η «δημιουργική κρίση» μεταφράζεται στο «δόγμα σοκ» με πειραματόζωα την Χιλή, την ανατ. Ευρώπη μετά την κατάρρευση, το Ιράκ κτλ. Επιλεκτικά χρησιμοποιείται η Βρετανία και οι ΗΠΑ και η σταδιακά η ΕΕ και ο κόσμος όλος μετατρέπεται σε νεοφιλελεύθερο με την εφαρμογή των ίδιων συνταγών.
Αυτά τα λέω για να πάψουμε επιτελούς να είμαστε τόσο εσωστρεφείς: η Κύπρος πρέπει να κατανοηθείς το παγκόσμιο πλαίσιο.
Εδώ είναι και ο ρόλος της Αριστεράς στον ιδεολογικό και πολιτικό στίβο:
(1) πότε και πως επιτέλους θα δώσουμε τα ιδεολογικά εφόδια για γίνει η πάλη των ιδεών στο πολιτικό πεδίο;
(2) που είναι ο συγκροτημένος αριστερός λόγος που να δίνει διεξόδους; Από ποιους παράγεται επιτέλους;
(3) Πότε θα κοιτάξουμε πως παράγουμε εμείς οι ίδιοι αντλώντας από το διεθνές και το τοπικό, αρθρώνοντας το κατάλληλο εκείνο λόγο-δράση έτσι που να μην αντιγράφει και αν κάνει copy-paste που λέει και η Δυσδαιμόνα, αλλά ούτε και να πρόγραμμα κρύβεται πίσω από την λογική ότι είμαστε τόσο suis generis, τόσο εξαιρετικοί που δεν μπορούμε να συγκριθούμε ή να μάθουμε από κανένα;
(4) Η συζήτηση για το «οργανωτικό σχήμα» έχει μόνο νόημα μέσα σε αυτό το πλαίσιο. Προτείνω να ξαναδιαβάσουμε το σχετικό κεφάλαιο του Λούκατς στο έργο του «Συνείδηση και Ταξική πάλη» - είναι επίκαιρο, όχι για αντιγραφή ή έτοιμες φόρμουλες αλλά για πάρουμε ιδέες.
(5) Η Αριστερά πρέπει να μάθει να συνομιλεί : ανεξάρτητα από την σχολή ή σχήμα από το οποίο προέρχεται ή πηγαίνει ο καθένας, ας συνομιλήσουμε επιτέλους για το μέλλον των ιδεών σε ένα κόσμο που βουλιάζει...
Gregoris,
Εξαιρετικό το κείμενο σου και πολύ ενδιαφέρουσα η ανάλυση σου. Μόλις σήμερα το μεσημέρι το είδα ...
Κάποιες επιμέρους απόψεις που έχω για το πρώτο μέρος του σημείου 3 [για τη «ρεφορμιστική λογική» του ΑΚΕΛ και τις κοινωνικές της ρίζες που έχουν τη βάση τους στην κοινωνική σύνθεση του Κόμματος] και για το σημείο 8, θα προσπαθήσω να επανέλθω ...
Με την ευκαιρία θα ‘θελα να αρωτήσω σε ποιον «ksilodarmo sintrofwn mas pou tin perifrourisi tou Akel», αναφέρεται η σχολιογραφος Evangelia P.
Γρηγόρη,
πολλά καλό το κείμενο σου. Προσωπικά απασχολεί με που τζιαιρο η σχέση ΑΚΕΛ-Εξ. Αριστεράς. Πρώτα όμως δύο σημεία για τη συγκυρία
Το έναν εν ότι η η δεξιόστροφη αντίδραση του ΑΚΕΛ στα όσα ακολούθησαν της έκρηξης στο Μαρί δεν διαφαίνεται απλά. Εχει ήδη γίνει και πάρει τη μορφή του 'λίγα λόγια τζιαι συνεχής διάλογος για να καλοκρατούμε το ΔΗΚΟ'. Εχουν περάσει μέρες τζιαι μια ενδεχόμενη αριστερόστροφη αντίδραση - είτε στο επίπεδο της ρητορικής της ηγεσίας, είτε σε σχέση με πιθανές κινητοποιήσεις - θα είσχιε μέχρι τώρα φανεί. Ομως εφάνηκεν το αντίθετο. Ταυτόχρονα, φίλε, πριν δαιμονοποιήσουμε τη δεξιόστροφη αντίδραση του ΑΚΕλ, ας σκεφτούμε τζιαι τον αντίκτυπο μιας ενδεχόμενης αριστερόστροφης. Ο συνειρμός του ΑΚΕΛ λογικά έσχιει ως εξής (τζιαι μεν μου πεις ότι εν σε ενδιαφέρει, εσύ γράφεις σαν εξωκοινοβουλευτικός, διότι η λογική του άλλου εν πολλές φορές η λογική των ίδιων των συγκυριών) - Η απόφαση να κυβερνήσει ήταν για το ΑΚΕΛ ιστορική, τζιαι σε μεγάλο βαθμό πολλά πράματα εκαθορίστηκαν ήδη που τότε. Αν κινηθεί το ΑΚΕΛ αριστερά, χάνει το ΔΗΚΟ, αν χάσει το ΔΗΚΟ, εν περνά τίποτε μες τη βουλή, τζιαι πολλοί ΔΗΚΟικοί (τζιαι ΕΔΕΚικοί) χάνουνται στα πλοκάμια της ήδη ενορχηστρομένης επίθεσης της δεξιάς/ακροδεξιά. Τούτον ταυτόχρονα θα έσχιει τζιαι αντίκτυπο πάνω στην εξ. αριστερά διότι στην Κύπρο, θκυο πολιτικά/κοινωνικά σχήματα που εν μαλλωμένα μεταξύ τους επηρεάζουν το ένα το άλλο. Τζιαι παραπάνω ο αέρας του ΑΚΕΛ επηρεάζει την ευελιξία κινήσεων της εξ. αριστεράς. Συμφωνώ που τη μια με κάποια που τζείναι που είπεν η Ευαγγελία Π. Που την άλλη εν κατανοω τη λογική, αφηστέ το ΑΚΕΛ μόνο του, επρόδοσεν τον σκοπό μας αρκετά, λόγω ακριβώς τούτου του επηρεασμού που εξήγησα.
Ως εκ τούτο το βασικόν ερώτημα εν το εξής: έσχιει middle ground?
Το δεύτερο σημείο νομίζω μπορεί να δώσει τζιαι μιαν καταρχήν απάντηση στο πιο πάνω ερώτημα. Εσχιεις δίκαιο ότι σχεδόν νομοτελειακά το ΑΚΕΛ κινείται πάντα προς τα δεξιά άμαν εν στην γωνιά. Αλλά κάθε φορά τούτη η κίνηση προέρχεται που κάπου, μέσα στο ΑΚΕΛ. Δηλαδή που συγκεκρίμένη μερίδα της ηγεσίας του. Σήμερα νομίζω πως προέρχεται που τζείνους που εν στην κυβέρνηση τζιαι πιο συγκεκριμένα που τον ίδιο τον Χριστόφια. Ηταν ο Χριστόφιας που εν έθελε πάνω που 2 βέρους ΑΚΕΛικούς στο υπουργικό. Ηταν ο Χριστόφιας που εθεωρούσε πως το ΑΚΕΛ έπρεπε να σκεφτεί 2 φορές πριν καταψηφήσει το Ευρωσύνταγμα. Τζιαι εν ο Χριστόφιας, απ'ότι ακούω (through the grapevine), που τωρά άρχισε να μεν θεωρεί την αύξηση του ΦΠΑ παράλογη (για την αριστερά). Αρα αφού η μετριοπάθεια, ο συμβιβασμός τζιαι η κεντρομόλα κίνηση προέρχονται που τζείνους τους αριστερούς που νιώθουν καθημερινά τη μέγγενη της διαχείρησης του κράτους τζιαι των συμμαχιών, η κοινοβουλευτική αριστερά ίσως να πρέπει να κάμει αυτοκριτική για την επιλογή της να κυβερνήσει. Τζιαι η εξ. αριστερά να το θέσει τούτον ως θέμα προς συζήτηση.
Τωρά, όσο αφορά τη σχέση εξ. αριστεράς - ΑΚΕΛ, η οργανωτική δομή του ΑΚΕΛ εν τέθκοια που μέσω της διοχετεύται εύκολα η αφοριστική τζιαι αφελέστατη στάση της ηγεσίας απέναντι στην εξ. αριστερά (οι αριστεριστές εν καταλάβουν τη σημασία της 'επαναστατικής ψυχραιμίας, τζιαι έτσι τζιαι αλλιώς δεν τους χρειαζούμαστεν διότι εν λλιοι) προς τα κάτω. Ταυτόχρονα, οι δομές τζιαι η κουλτούρα εν επίσης τέθκοιες που δεν επιτρέπουν δυνατότητα άμεσου επηρεασμού της ίδιας της ηγεσίας. Ως εκ τούτου, η μόνη μέθοδος έναρξης διαλόγου μεταξύ ΑΚΕΛ τζιαι εξ. αριστεράς δύναται να γίνει στο επίπεδο βάσης. Δηλαδή να καλιούνται ατομικά ΑΚΕΛικοί στις δραστηριότητες τζιαι συναντήσεις της εξ. αρ., με την ελπίδα ότι σε κάποια φάση που η ηγεσία του ΑΚΕΛ εννά πάει τόσο δεξιά που εν θα το ανέχουνται, να ξεμουττύσουν προς τα πάνω τζιαι να περάσουν το ανάλογο μύνημα.
Πείτε με τακτικιστή, αλλά να μπου να κάμω εν πιστεύκω στο αυθόρμητο σε τούντα πράματα.
Γράφεις: «[Οι] τοποθετήσεις του στυλ “στην Κύπρο δεν υπάρχει Αριστερά”, ή “Αριστερά=Δεξιά”, ή “το ΑΚΕΛ είναι το ίδιο με τα άλλα κόμματα” (στο ίδιο μήκος κύματος με το παιδικό σλόγκαν αστική δημοκρατία=φασιστική χούντα) είναι και πολιτικά λάθος καθότι υποδηλώνουν έλλειψη βασικής αντίληψης αλλά και αναλυτικά-μεθοδολογικά λάθος καθότι οδηγούν σε εννοιολογική ισοπέδωση και αδυναμία άσκησης ουσιαστικής αριστερής κριτικής γενικά αλλά και ειδικά στο ίδιο το ΑΚΕΛ».
Και όμως οι παιδικές - ακριβέστερα, οι πρωτόγονες - εξισώσεις του τύπου “Αριστερά = Δεξιά” είχαν εσχάτως την τιμητική τους στο μπλογκ των Φάλιων, υπενθυμίζω. Στις πασιφανώς πολωμένες ταξικά και ιδεολογικά βουλευτικές εκλογές του περασμένου Απρίλη (μόλις χθες δηλ.) το σχετικό μπλογκ έλαβε θέση. Και πρότεινε το εξής: “Δεν μένουμε αδιάφοροι - Αψηφούμε τις εκλογές / Κοινωνική αυτοθέσμιση - άμεση δημοκρατία”… Κατά το ρηθέν, που σου νέφκω τζαι που πάεις… Αστεία πράγματα;… Όχι ακριβώς. Εκτός από ισοπέδωση αυτή είναι και φυγή - απεμπόληση ευθύνης. Μαθαίνουμε από τα λάθη μας; Ελπίζω πως ναι. Ή μήπως αίφνης θα ξεχάσουμε και πάλι την κρισιμότητα των καιρών και τις νουθεσίες του τύπου “ή τώρα ή ποτέ” και θα επιδοθούμε εκ νέου σε προπαγανδιστικές και αερολόγες εξισώσεις προς σύσφιξη δεσμών με 5-10 αναρχικούς παράγοντες της περιοχής Φανερωμένης; Που με τη σειρά τους μας υποτάσσουν (κάποιους από μας μας σέρνουν κιόλας) στη “ζεστούλα” του εναλλακτικού λάιφ-στάιλ πέριξ του ξυλευμένου “Μανώλη”. Θα επικρατήσουν οι ωριμότερες δεύτερες σκέψεις ή ξανά πίσω στο γνώριμο (και αθάνατο!) couleur local;
αρκέψαν να φκαίννουν αζίνες.
έννεν πρόβλημα καθ' αυτόν τούτον, αλλά μπορεί να γίνει αν χαθεί η ουσία τζιαι παρεκτραπεί η συζήτηση σε άλλα μόνον εν μέρη σχετικά ζητήματα.
θα προσπαθήσω να είμαι επιγραμματικός.
Ευαγγελία Π.
σε αρκετά σημεία έσιεις δίκαιον, αλλά υπάρχει πολλύς συναισθηματισμός τζιαι αχρείαστη ένταση που εν βοηθά καθότι εμποδίζει τζιαι την προσεχτική ανάγνωση της τοποθέτησης μου αλλά τζιαι αγνοεί την συζήτηση.
1. τα σύνορα της Ενωμένης Κυπριακής Δημοκρατίας είναι στην Κερύνεια, τζιαι στην Πάφο.
:)
2. για το προεδρικό, να τα ακούσεις που τζιαμέ που ακούεις
http://sirmastocomputer.blogspot.com/2011/07/blog-post_19.html
3. η κυβέρνηση δεν είναι ταυτόσημη με το κράτος τζιαι τούτον ειδικά στην Κύπρο. αφήνω το ως δαμέ τούτον.
4. για το ΑΚΕΛ τι είναι τζιαι τι δεν είναι, τζιαι το τι να κάμουμεν εμείς που είμαστεν έξω που το ΑΚΕΛ είπα τα πιο πάνω. εν θα τα επαναλάβω.
Νίκο ναι, έχουμεν νεοφιλελεύθερη [τζιαι εθνικίζουσα] περιρέουσα. ναι διεξάγεται πάλη των ιδεών, ναι η αριστερή διανόηση με μερικές εξαιρέσεις είναι απούσα.
αρκούδα, ακούω τον προβληματισμό σου. εν θα τοποθετηθώ προς το παρόν. μόνον να πω ότι ήδη τζιαι με το ΔΗΚΟ μέσα -Κουλία πάλε εν περνούν νομοσχέδια...
άνεφ, θενκς. εξαναείπαμεν τα τούτα. νομίζω ισχύουν μόνο σε κάποιο βαθμό τα περί μικροαστικοποίησης της βάσης του ΑΚΕΛ. η μικροαστικοποίηση εν κυρίως στην ηγεσία τζιαι τον μηχανισμό κατά την δική μου άποψη.
ανώυνυμε 6.50
έννεν η ώρα τούτη ούτε μπορώ εγώ τωρά τζιαι δαμέ να μιλήσω εκ μέρους της ομάδας Φάλιες για την στάση στες τελευταίες βουλευτικές εκλογές. να πω απλά την προσωπική μου άποψη.
1. το συγκεκριμένο σύνθημα εχρειάζετουν τζιαι ένα κείμενο, που τελικά δεν εφκήκεν για διάφορους λόγους. τζιαι υπήρχεν σκοπός να εγίνουνταν κάποιες δραστηρίοτητες με σχέση το ζήτημα δημοκρατία που δεν εγίναν τότε για άλλους λόγους.
2. παρότι ναι υπήρχεν ιδεολογική τζιαι ταξική διάσταση τζιαι τότε τζιαι τζιαμέ, το ΑΚΕΛ νομίζω δεν εστάθηκεν στον πούντο του. έδειξεν που τα τότε με το ψηφοδέλτιο που εκατέβασεν, με την ρητορική που υιοθέτησε, με τες θέσεις που επρόβαλεν ότι ήταν έτοιμο να συμβιβαστεί, να κινηθεί δεξιά κλπ.
3. όσον αφορά το ζήτημα φανερωμένη, εξακολουθείς να μεν καταλαβαίνεις το τι πάιζει. δεν είναι κάποιοι παράγοντες - είναι ένα ρεύμα. με τα θετικά του τζιαι τα αρνητικά του. με το λάιφ στάιλ του, με την αμφισβήτηση τζιαι το ιδεολογικό ψάξιμο του τζιαι με την ανωριμότητα τζιαι την ευθυνοφοβία του. αλλά δεν είναι απλά θέμα παραγόντων. αφήνω το τζιαι τούτον ως δαμέ.
Pou to “eshis irwismous je romantismous pou armozoun se allou idous parataksis” epiamen sto “alla yparxi pollis sinesthimatismos je axriasti entasi” opotan epi tis ousias pale lalis mou tes idies kouventes me alli enorxisrosi stin glwssologiki synthesi twn leksewn, however, en empodizi katholou tin prosextiki anagnwsi agapite. En diafwnw mazi sou epi tou ousiastikou periexomenou alla epi tis proseggisis [en exw wra na sou to analisw twra], en diafwnw me to 8, alla diafwnw me to oti anti na doumen emis innampou na kamoumen [kamoumen=praksi, en milw gia thewries alla gia tes praksis mas], na kathoumasten na trwmen ton xrono mas kamnontas analisis gia to akel je outw katheksis [en na mou pis oulla en xrisima, en diafwnw, alla en je to thema tou xwroxronou siggekrimena re mana mou]
1-mallon en ekatalaves ti ennoousa asteraki mou, i simantikotita tis dilwsis tou Kyprianou eshi na kami me ton deksiostrofo tou Λόγου, sto plesio tou “na kalaroumen ta E/K plithi”, se sinartisi me tin eggatalipsi twn T/K pou tous E/K idika tous telefteous mines pou i kratiki via je i tromokratia tis astinomias efaen je ta shinnia je ta palloujia, itan polla lathos timing ek merous tou Kyprianou na to peksi se deksiostrofo Λόγο giati jizi ta oria tis asevias pros ta dina pou travoun oi T/K idika tous telefteous mines. Jino pou ishen episimani je o T/K typos en oti an ithelen emporousen glwssologika na pintwnni tin frasi me frasis pou na men stekoun deksiostrofa. Alla touto en megali sizitisi je en exw wra na tin kamw pou pc.
2-akoma en eperasa ilektroniki volta pou to sirma, otan tha perasw tha sou pw aporries, je sena je tou linopampakou [aporries=plithintikos, me dio r je o tonos sto omikron]
3. en diafwnw, alla je touto en megali sizitisi giati polles fores eshi na kami je me tin optiki pothen antikatoptrizete an en anastrofi / simpages / apospasmatiki je outw katheksis.
4-nai, en je touto ena pou ta point mou panw, oti thewrw pws trwis polli xrono na milas gia to akel, enw eshi alla pramata na kamoumen je na poumen twra [twra=xwroxronika se sxesi me tes siggiries] pou en pio simantika je ousiastika. En me agapi pou sou to lew touto je twra, je panw, je enen kritiki alla sfirigma sto aftaki se high pitch volume.
5-en mporw na akolouthisw tin ilektroniki sizitisi logo ellipsis xronou panw sto pc, tha ta poumen pou konta, aplws ithela na sou pw gia ta thkio simia panw giati en simantika oso afora alla zitimata pou prokiptoun je twra je stin poria.
-----
Anef: 2009 poria gia tin alileggii stin palestini. Extos pou ton ksilodarmo sintrofwn, i perifrourisi tou akel eshisen to entipo yliko twn anarxikwn je epiasen ta pano me tin via, ke lipes stigmes atermonis aristeris omorfias ke alileggiis sintrofikis. Alla touto en aplws ena mikro paradigma, yparxoun je alles stigmes aparamillis 'omorfias' pou enen epi tis wras twra je dame na tes sizitisoumen. Touto en simeni pws thewrw oullous tous akelikous axristous je skataes, alla taftoxrona en mporw na kamnw je ton strouthokamilo optika, mprosta se zitimata pou egironte.
sintrofika
Αγαπητέ Γρηγόρη,
Όταν ξεκινάς από αυτή τη διαπίστωση:
“1. Αυτή την στιγμή δεν διακυβεύεται απλά το παρόν και μέλλον της κυβέρνησης Χριστόφια, ούτε απλά το παρόν και το μέλλον του ΑΚΕΛ. Αυτή τη στιγμή διακυβεύεται το παρόν και της μέλλον της κυπριακής Αριστεράς και η ίδια η ιδέα της Αριστεράς – ως αντίσταση απέναντι στον ηγεμονικό Λόγο – αστικό και εθνικιστικό.”
Η οποία διαχωρίζει το ΑΚΕΛ και την ευρύτερη αριστερά από την υπόλοιπη κοινωνία, τότε όλες οι άλλες διαπιστώσεις και το δια ταύτα που αναφέρεις είναι ορθά. Με αφήνουν όμως ψυχρά αδιάφορο, και το κυριότερο: στέλνουν το μήνυμα μιας βαθιά διχαστικής ελιτιστικής προσέγγισης που δίνει προτεραιότητα στο κομματικό ή ταξικό συμφέρον, και οι άλλοι ας πάνε στο διάολο!
Και είναι βέβαια μια κοντόφθαλμη και αποσπασματική προσέγγιση. Γιατί η διαπίστωση σου, θα έπρεπε να είχε διατυπωθεί τοιουτοτρόπως:
«1. Αυτή την στιγμή δεν διακυβεύεται απλά το παρόν και μέλλον της κυβέρνησης Χριστόφια, ούτε απλά το παρόν και το μέλλον του ΑΚΕΛ. Αυτή τη στιγμή διακυβεύεται το παρόν και το μέλλον της κυπριακής Δημοκρατίας, και η ίδια η ιδέα αυτής της δημοκρατίας ως συνενωτικό στοιχείο των Ε/κ, με στόχο την επανένωση και την επίλυση του διαχρονικού μας προβλήματος.»
Για αυτό θέλω να ακούσω λύσεις και εισηγήσεις…
Γιατί είχα την εντύπωση πως είχαμε το γέρημο το πρόβλημα μας στο νούμερο ένα των προτεραιοτήτων μας…
Γράφει ο Strovoliotis:
«Αυτή τη στιγμή διακυβεύεται το παρόν και το μέλλον της κυπριακής Δημοκρατίας, και η ίδια η ιδέα αυτής της δημοκρατίας ως συνενωτικό στοιχείο των Ε/κ...» [η υπογράμμιση είναι δικιά μου] ... Εν μας αναλύεις ρε παρέα τι θες να πεις με την διατύπωση σου συνενωτικό στοιχείο των Ε/κ...»; Αν η εν λόγω τοποθέτηση δεν αποτελεί συντακτικό λάθος [ένεκα τού δαίμονα τού πληκτρολόγιου], τότε κάτι δεν παει καλά με τους φίλους μας τους φιλελευθέρους...
Να εξηγήσω: η βαθιά πολιτική κρίση που έχουμε (που έγινε ακόμα βαθύτερη με την αποχώρηση του ΔΗΚΟ, η οποία κάτω από τις περιστάσεις δεν είμαι σίγουρος αν είναι θετικό βήμα), δημιουργεί προκλήσεις στον πρόεδρο και την κυβέρνηση της Κυπριακής δημοκρατίας, για να επιδιώξουν την ενότητα των Ε/Κ με απώτερο στόχο να βρεθούμε (θετικά) ενωμένοι μπροστά στον μεγαλύτερο στόχο της επανένωσης.
Όσο καλό σχέδιο λύσης και να φέρει ο πρόεδρος (αν φέρει), η φοβερή διχόνοια και πόλωση που έχουμε τώρα δεν θα του δώσει πολλές πιθανότητες έγκρισης από τον κόσμο.
Και αν κάποιοι βάζουν κάτω από τις περιστάσεις την ενότητα και την επιβίωση της αριστεράς σε βάρος αυτών που αναφέρω πιο πάνω, σάστα τζιαι γύρασιν!
πρεπει να ειναι εντελως τρελλος οποιος θελει να πιασει το χερι της Σοσιαλδημοκρατιας, τωρα που βουλιαζει παγκοσμια στην ανυπολυψια- δλδ τωρα που κοιμαται ακριβως εκει που εστρωσε.
Οσο για την ενοτητα των ε/κ, ας αφησουμε τα αστεια. Δεν μας ενδιαφερει τιποτα αλλο παρα η ενοτητα της εργατικης ταξης. Καμια ενοτητα με την ε/κ ελιτ η οποια πρεπει να στοχοποιηθει, και να ενταθει η αποδοκιμασια και η αποδοση των ευθυνων που της αξιζουν.
Επισης το θεατρο που παιζεται στην κεντρικη πολιτικη σκηνη (αποχωρηση του δηκο πχ) δεν πρεπει να αποπροσανατολιζει τον στοχο μας που ειναι η επανεναρξη της ταξικης παλης (λεγεται παλη παρεπιπτοντως, οταν πολεμα και η εργατικη ταξη).
ο ανωνυμος 6:59
Γράφει ο Στροβολιώτης: "Η βαθιά πολιτική κρίση που έχουμε… δημιουργεί προκλήσεις στον πρόεδρο και την κυβέρνηση της Κυπριακής δημοκρατίας, για να επιδιώξουν την ενότητα των Ε/Κ με απώτερο στόχο να βρεθούμε (θετικά) ενωμένοι μπροστά στον μεγαλύτερο στόχο της επανένωσης… αν κάποιοι βάζουν… την επιβίωση της αριστεράς σε βάρος αυτών… σάστα τζιαι γύρασιν! "
Εδώ η ΟΕΒ, το ΚΕΒΕ, ο ΔΗΣΥ (ενιαίος), το ΔΗΚΟ (ενιαίο), η ΕΔΕΚ, οι Οικολόγοι, η Εκκλησία και το ΕΛΑΜ, όλοι μαζί βάλθηκαν να μας γύρουν τζιαι να μας σάσουν κανονικά, και εσύ Στροβολιώτη θεωρείς πως ακόμα και τώρα η αριστερά οφείλει να δώσει (ξανά) διαπιστευτήρια ομοψυχίας;... Wow! Τη στιγμή μάλιστα που – κακώς κατά τη γνώμη μου - οι μόνοι που ακόμα συνεχίζουν το τροπάρι της "ενότητας" και της "συναίνεσης" είναι η ηγεσία του ΑΚΕΛ και ο Δ. Χριστόφιας.
Dear Στροβολιώτη, κατάλαβε σε παρακαλώ πως το κυπριακό και η προοπτική επανένωσης του νησιού δεν διεξάγονται στο κενό. Είναι μέρος του ευρύτερου κοινωνικού προβλήματος που καθόλου δεν αποτελεί κυπριακή ιδιομορφία. Τα στρατόπεδα έχουν οριστεί και καλούμαστε όλοι να αποφασίσουμε με ποια μεριά είμαστε. (Αυτό όντως το χρωστούμε και στους τουρκοκύπριους αδελφούς μας…)
Η "πεφωτισμένη" δεξιά του Αναστασιάδη, που σήμερα βρίσκεται σε κοινό μέτωπο με τα πιο αντιδραστικά, εθνικιστικά – έως και φασιστικά – στοιχεία, εφορμά ενάντια σε ολόκληρη την αριστερά αλλά και στο σύνολο των εργαζομένων: μέλη της ΠΑΣΥΔΥ, της ΣΕΚ, της ΠΕΟ κλπ, αδιακρίτως. Στόχος δεν είναι μόνο ο "γιος της Αννούς", όπως περιφρονητικά οι "αγανακτισμένοι" μικροαστοί αποκαλούν τον Δ. Χριστόφια. Αυτό που σήμερα διακυβεύεται είναι το κατά πόσο θα επικρατήσει ή όχι η απόπειρα ενός ιδεολογικού και οικονομικού – με μια λέξη, νεοφιλελεύθερου – πραξικοπήματος.
Ώρα να μετρηθούμε λοιπόν.
ανώνυμος 6:50
Ανώνυμε, όταν ο Γρηγόρης (ή άλλος) γράψει για την δεξιά και τη «συγκυρία» που την αφορά, θα κάνω εκεί τα σχόλια. Αυτό το κείμενο αφορά την αριστερά, και για αυτήν κάνω κριτική.
Ο Χριστόφιας ως πρόεδρος της δημοκρατίας θα έπρεπε να αντιληφθεί πως ανήκει σε μια κατηγορία μόνος του, ξέχωρα από το ΑΚΕΛ το ΕΛΑΜ, την ΠΕΟ το ΚΕΒΕ ή τον συνδέσμου ναυαγοσωστών.
Γι’ αυτό η ευθύνη και η υποχρέωση που έχει.
(Και πρόσεξε: αποφεύγω συνειδητά να αναφερθώ εδώ στο κολοσσιαίο έγκλημα που διέπραξε το ΑΚΕΛ το 2002, οπότε αλλού τα μαθήματα πολιτικής δεοντολογίας),
Post a Comment