Είναι θέμα φαντασίας...

άμαν έφτασεν τζιαι ο Πολίτης να γράφει για την κατάληψη της νεκρής ζώνης, μάλλον πρέπει να εκόντεψεν η ώρα της...


Ας την κόψουμε στα τρία


Την ιδέα την έριξε ο φίλος Χαράλαμπος καθώς απομακρυνόμασταν από το χώρο της δικοινοτικής εκδήλωσης της 1ης Σεπτεμβρίου. Είχαμε ξεκινήσει να αποτιμούμε τη σημασία τέτοιων εκδηλώσεων και να διατυπώνουμε εικασίες για το μέλλον του Κυπριακού. Θα τα βρουν άραγε, μπορεί να υπάρξει κάποια ρύθμιση που να θυμίζει λύση, υπάρχει κόσμος που να στηρίξει την όποια συμφωνία;
Και είπε τότε ο φίλος: "γιατί δεν αρχίζουμε να προωθούμε τη λύση της τριχοτόμησης;". Είχαμε μόλις περάσει έξω από το Λήδρα Πάλας και μου φάνηκε πως η πρόταση αφορούσε τη μονιμοποίηση της εγκατάστασης των ειρηνευτών στη νεκρή ζώνη. Στη δυσφορία μου ήρθε η διευκρίνιση. "Εμείς θα καταλάβουμε τη νεκρή ζώνη, όσοι πιστέψαμε ότι μπορούμε να έχουμε λύση, και από τις δύο κοινότητες. Δικαιούμαστε και τον τίτλο της Κυπριακής Δημοκρατίας, και την αυτόματη ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση, και το φυσικό έδαφος για να υλοποιήσουμε ό,τι θεωρούμε μέλλον αυτού του τόπου." Γελάσαμε κι αποχαιρετιστήκαμε στην Πύλη Πάφου...
Τρεις βδομάδες τώρα η παράτολμη πρόταση μου φαίνεται όλο και πιο δελεαστική. Άνθρωποι μετριοπαθείς και γεμάτοι διάθεση για το αύριο μέσα στον παράδεισο της εγκατάλειψης! Άτομα με οικολογικές και ανθρώπινες ευαισθησίες να ξαναβρίσκουμε τα χνάρια του τόπου, ανάμεσα στη χλωρίδα και την πανίδα που ανακατέλαβαν μια ζώνη από τη μία άκρη του νησιού μέχρι την άλλη. Θα διακινούμαστε πιο εύκολα, θα μιλάμε όποια γλώσσα μας βολεύει για να συνεννοηθούμε για τα απαραίτητα, θα ξαναβρούμε την ηρεμία μας μακριά από τον πολιτισμό που "αναπτύσσεται" και από τις δύο μεριές ροκανίζοντας αλύπητα χωράφια, ακτές, ραχούλες και δέντρα! Εντάξει, θα μας αναλογεί λιγότερη θάλασσα, αλλά θα έχουμε τουλάχιστον την ησυχία μας. Πληθυσμιακά θα είμαστε περίπου ισάριθμοι, ελληνόφωνοι και τουρκόφωνοι της Κύπρου, δεδομένων των ποσοστών που καταγράψαμε δηλώνοντας τη διάθεσή μας για λύση και με δεδομένες τις πληθυσμιακές αναλογίες. Θα βρούμε τη γλώσσα, θα βρούμε τη μουσική, θα βρούμε τους τρόπους μέσα από τα κοινά βιώματα και το κοινό μας όραμα. Μην φανταστείτε καμιά κοινότητα των Άμις, θα απολαμβάνουμε ό,τι χρειαζόμαστε από τον πολιτισμό και θα διακινούμαστε ελεύθερα σε όποια από τις τρεις ζώνες θέλουμε για να δουλέψουμε, να δούμε φίλους, να εξυπηρετήσουμε τις ανάγκες μας. Ίσως με τον καιρό η μειοψηφία της νεκρής ζώνης αρχίσει να κερδίζει έδαφος και να διευρύνεται εδαφικά, μέχρι να καταλάβει ό,τι από την Κύπρο του αύριο της αναλογεί.
Κι αν αποπειραθείτε να μας αποθαρρύνετε λέγοντάς μας ότι θα γίνουμε σάκος του μποξ μεταξύ των ακραίων, να σας θυμίσω πως ούτως ή άλλως η ζωή μας δεν ήταν και πολύ εύκολη σε έναν τόπο που με συλλογικές και δημοκρατικές διαδικασίες αποφάσισε να κλοτσήσει το αύριο. Μόνο να γίνει αποναρκοθέτηση!


της Κατερίνας Στεφάνου

Κωδικός άρθρου: 970017

ΠΟΛΙΤΗΣ - 19/09/2010, Σελίδα: 2