11η Σεπτεμβρίου

Μιας τζιαι έσπασα την παράδοση μου να μεν ασχολούμαι με επαιτείους, άτε να πω αλλόνα για σήμερα...

Πολλοί θεωρούν την 11η Σεπτεμβρίου του 2001 ως ιστορική στιγμή που σηματοδοτεί μιαν καμπή στην διαλεκτική μεταξύ γεωπολιτικής κυριαρχίας τζιαι αντίστασης. Οι συντηρητικοί βλέπουν την επιβεβαίωσης της θέσης περί σύγκρουσης των πολιτισμών, οι φιλελεύθεροι το αδιέξοδο της αντι-ιμπεριαλιστικής θέσης, οι ριζοσπάστες την αιμοβόρα στρέβλωση της αντίστασης στην θεαματική υπαγωγή.
Ο τρόμος όμως, τζιαι η καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων τζιαι ελευθεριών όταν η αστική τάξη πραγμάτων φτάνει στα όρια της εν μιαν άλλην 11η Σεπτεμβρίου που μας εφανερώθηκεν πρώτα...το 1973, τότε που εδιαψεύσθηκεν σπαραχτικά η ωραία τζιαι πασιφιστική χίμαιρα της δεκαετίας του 1960, ο “δημοκρατικός δρόμος” προς τον σοσιαλισμό.

Κάτι θα έξερεν ή κάτι θα πρέπει να έμαθεν ο θκιάολος ο Βλαδίμηρος μεταξύ του Φεβράρη τζιαι του Οκτώβρη του 1917 παρά τα υπόλοιπα που είπεν ή/τζιαι έκαμεν πριν αλλά τζιαι μετά...

Στίχοι, Βολφ Μπίρμαν
Μουσική, Θάνος Μικρούτσικος
Πρώτη εκτέλεση, Μαρία Δημητριάδη, 1975

Η Μπαλάντα του Οπερατέρ

“Στο Σαντιάγκο, στης σφαγής τα χρόνια, πέσαν πολλοί
και πού να βρεις ονόματα
Και με μια λέξη – να ποια είναι η Χιλή -
κάποιος που ταινία γυρίζει τη σκηνή του φόνου του
Αχ,
η δύναμη βγαίνει απ’ τις γροθιές
κι όχι από πρόσωπα καλοσυνάτα -
από στόμια βγαίνει η δύναμη
κι όχι από τα στόματα
Σύντροφοι γνωστό αυτό -
ήταν, είναι, και μένει αληθινό.
Κι αυτή είναι η πικρή αλήθεια της Unidad Popular
Αυτό το φιλμ μάθημα ας μας γίνει.
Είδα τη δουλειά των στρατιωτών
το μακέλεμα
Είδα σκηνές που όλοι γνωρίζουν
- το λαό να τρέχει στο λιθόστρωτο
για να σωθεί
Και τα τουφέκια να σαρώνουνε τους δρόμους
και προλετάριους να ξαπλώνονται νεκροί
είδα τις σφαίρες να ξεσκίζουν τα παιδιά
και τις γυναίκες να ρίχνονται πάνω στους νεκρούς
Αχ, η δύναμη βγαίνει απ’ τις γροθιές
…κι όχι από πρόσωπα καλοσυνάτα”