Αναφορά. Στην μνήμη του Τεύκρου Παύλου

Γενάρης 1999.
Επήεν 3 ή ώρα. Τα βλέφαρα γέρνουν.
Το όπλο εν κουττούτζι μεσ' τα σιέρκα του,
Τζιαι ο ρόλος που τον εβάλαν να παίζει, έσιει έξι μήνες τωρά, φαίνεσται του πιο γελοίος τζιαι πιο σαχλός παρά ποττέ.
Θωρεί ψηλά το φεγγάρι, μα τζίνον εν απόμακρο τζιαι αδιάφορο. Ακόμα τζιαι τ' αστέρκα που του εκάμναν παρέα τόσην ώρα, τωρά φαίνουνται απλησίαστα σαν τα όνειρα των μοναξιασμένων που δραπετεύκουν χωσμένα βαθκιά μέσ΄τον καπνό του τσιάρου.
4 τζιαι10. Η αλλαγή αρκεί να ρτει. Όπως την κορού που εξίασεν τζιαι έστησεν τον στο προχτεσινό τους ραντεβού.
Χαμηλώννει τα μάθκια. Χαμέ λάσπες τζιαι ξερά φύλλα.
Ακινησία. Ψεύτικη γαλήνη, θέατρο,
κουφό ηλίθιο θέατρο...

Οκτώβρης 2009.
17χρονος εθνοφρουρός πέθανε στην σκοπιά υπό συνθήκες που διερευνώνται.
Σιωπή. Δακρυσμένο πλήθος.
Γιατί; Ως πότε;
Λογοκρισία τζιαι αυτολογοκρισία.
Ανοχή τζιαι συνενοχή.
Ο λυγμός να γενεί κραυγή,
όι απόγνωσης αλλά απόφασης
να τελειώννουμεν με το παραλόγο
έστω τζιαι αργά.
Μισόν αιώνα αργά.