Στη συνάντηση που οργανώθηκε από τη Δικοινοτική Πρωτοβουλία Ειρήνης Ενωμένης Κύπρου την Τρίτη 26.01.00 εγκρίθηκε το παρακάτω ψήφισμα:
1. Καλούμε τους Κυπρίους ηγέτες των δύο κοινοτήτων να προχωρήσουν θαρραλέα, άμεσα κι αποφασιστικά σε συμβιβαστική λύση στην βάση των ήδη συμφωνημένων αρχών. Η μόνη ηθική επιλογή της εποχής μας σήμερα, η επιλογή ελπίδας για τις μελλοντικές γενεές είναι ο συμβιβασμός που δεν είναι άλλος από την οικοδόμηση μιας διζωνικής, δικοινοτικής Ενωμένης Ομοσπονδιακής Κύπρου με μια διεθνή προσωπικότητα, μια ιθαγένεια και μια κυριαρχία, βασισμένη στην πολιτική ισότητα των δυο κοινοτήτων. Γι’ αυτό έκκληση μας είναι όπως οι δύο ηγέτες εντατικοποιήσουν τις συνομιλίες μέχρι την εξεύρεση λύσης.
2. Είμαστε αντίθετοι με τις λογικές του κατατεμαχισμού, της διχοτόμησης και του εθνοτικού ή εθνικού ηγεμονισμού και σοβινισμού που ωθεί προς το μίσος, τη διαίρεση και το ρατσισμό.
3. Χαιρετίζουμε την κάθοδο του ΓΓ του ΟΗΕ, τον οποίο και καλωσορίζουμε στην μοιρασμένη μας χώρα με την ελπίδα ότι η κάθοδος του θα επιταχύνει την δυναμική για άμεση λύση. Έκκληση μας στον ΓΓ και τη διεθνή κοινότητα να στηρίξουν τη διαδικασία των συνομιλιών, οι οποίες είμαστε σίγουροι ότι θα καρποφορήσουν.
Από την πλευρά μας εμείς δηλώνουμε αποφασιστικά παρόν στον αγώνα για την επανένωση που είναι υπόθεση όλων των κυπρίων: τούτη η χώρα είναι δική μας και θα την επανενώσουμε
ÖNERGE
İki Toplumlu Birleşik Kıbrıs Barış İnisiyatifi’nin 26 Ocak 2010 Salı akşamı düzenlemiş olduğu toplantıda şu önerge üzerinde uzlaşmaya varılmıştır:
1. Kıbrıs’taki iki toplumun liderlerine cesaretli, kararlı ve seri bir şekilde ilerlemeleri ve üzerinde anlaşılmış prensipler çerçevesinde bir çözüme ulaşmaları için çağrıda bulunuruz. Bugün Kıbrıs için sözkonusu olabilecek tek ahlaki seçim, gelecek nesiller için umudu içeren tercih; karşılıklı uzlaşmaya, siyasal eşitliğe, tek egemenlik, vatandaşlık ve uluslararası temsiliyete dayalı iki- bölgeli, iki-toplumlu federasyondan başka birşey değildir. Bu yüzden liderlere bir çözüme ulaşmak üzere görüşmelerini yoğunlaştırmaları için çağrıda bulunuyoruz.
2. Nefret, ayrılıkçılık ve ırkçılığa yol açan etnik/milliyetçiliğin egemenliğine ve bölücülük mantığına karşıyız.
3. Birleşmiş Milletler Genel Sekreterinin tasarlanan ziyaretini selamlar, varlığının ivedi bir çözüm için gereken ivmeyi sağlaması umuduyla kendisini bölünmüş ülkemizde samimiyet ve nezaketle karşılarız.
Bizler, tüm Kıbrıslıların mücadelesi olan, yeniden birleşme yönündeki mücalemizi sürdüreceğimizi duyururuz. Bu ülke bizimdir ve biz onu yeniden birleştireceğiz.
Friday, January 29, 2010
Wednesday, January 27, 2010
ΤΟ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΤΗΣ ΠΡΑΣΙΝΗΣ ΓΡΑΜΜΗΣ Λευκωσία 30 του Γεννάρη ως 5 του Φεβράρη 2010
1984. Ο Τούρκος σκηνοθέτης Yilmaz Guney συμμετέχει στην Κινηματογραφική Συνάντηση Φιλίας, μια εκδήλωση της Κινηματογραφικής Λέσχης, που επεδίωκε την αλληλογνωριμία και την προσέγγιση μέσα από τον κινηματογράφο.
Το Φεστιβάλ της Πράσινης Γραμμής έχει τους ίδιους στόχους μέσα σε μιαν ατμόσφαιρα, που απέχει μεν 26 χρόνια από την εκδήλωση εκείνη, δε διαφέρει όμως και πολύ όσον αφορά τις πολιτικές παραμέτρους.
Καλούμε όσους πιστεύουν στη φιλία, την ειρήνη, τη συναδέλφωση, την ανοχή, να συμμετάσχουν και να υποστηρίξουν τις προβολές. Ελάτε στην πρεμιέρα μας το Σάββατο 30 Ιανουαρίου, στις 8 μ.μ. στο Πάνθεον. Θα δείξουμε μια κωμωδία που έρχεται από τη Γερμανία με χρώματα τουρκοελληνικά: Τουρκογερμανός ο σκηνοθέτης, Ελληνογερμανός ο πρωταγωνιστής. Fatih Akin και Αδάμ Μπουσδούκος. Η ανθρωπιά κι η φιλία στο επίκεντρο. SOUL KITCHEN. Μεγάλο βραβείο του Φεστιβάλ Βενετίας.
ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ
«Ένας σκηνοθέτης τουρκικής καταγωγής, (ο Φατίχ Ακίν), γράφει ο Δημήτρης Δανίκας στα αθηναϊκά ΝΕΑ, υπογράφει μια σουρεαλιστική, αγαπησιάρικη ιστορία δύο Ελλήνων αδελφών στο σημερινό Αμβούργο. Να τρίβεις τα μάτια σου. Με το όνομα Καζαντζάκης παρακαλώ. Ο πρώτος, ο Ζήνος Καζαντζάκης είναι νομοταγής (Αδάμ Μπουσδούκος). Ο δεύτερος , ο Ηλίας (Μόριτς Μπλάιμτρόι) μπαινοβγαίνει λόγω τζόγου στη φυλακή. Κι εδώ αρχίζει η μούρλια η ελληνική». Ο πρωταγωνιστής της ταινίας Αδάμ Μπουσδούκος θα είναι μαζί μας στην προβολή της Κυριακής, που θα γίνει στον κινηματογράφο Πάνθεον. Πριν από την προβολή, στις 8:00 μμ, θα έχουμε ένα κοκτέιλ, προσφορά της γερμανικής πρεσβείας.
Στο SOUL KITCHEN βρίσκουμε μια «μεσογειακή» ιστορία στην καρδιά της Γερμανίας. Ο Ζήνος, νεαρός ιδιοκτήτης του εστιατόριου «Soul Kitchen», υφίσταται το ένα πλήγμα μετά το άλλο. Η φίλη του Ναντίν μετακομίζει στη Σαγκάη, οι πελάτες του μαγαζιού του σνομπάρουν τις γκουρμέ συνταγές του καινούριου σεφ και, σαν να μην φτάνουν όλα αυτά, υποφέρει κι από λουμπάγκο. Τα πράγματα αρχίζουν να βελτιώνονται όταν η μοδάτη πελατεία αρχίζει να τιμά τη νέα γαστρονομική άποψη του μαγαζιού, όμως αυτό δε γιατρεύει την πληγωμένη καρδιά του Ζήνου. Αποφασίζει να πάει στην Κίνα για να βρει τη Ναντίν κι αφήνει το εστιατόριο στα χέρια του εντελώς αναξιόπιστου, πρόσφατα αποφυλακισμένου αδελφού του, Ηλία. Και οι δύο αυτές αποφάσεις καταλήγουν σε φιάσκο: ο Ηλίας χάνει το εστιατόριο από σ’ έναν ύποπτο μεσίτη και η Ναντίν έχει βρει καινούργιο εραστή! Παρ’ όλα αυτά, τα δύο αδέλφια ίσως έχουν μια τελευταία ευκαιρία να πάρουν πίσω το «Soul Kitchen». Πρέπει όμως να σταματήσουν να τσακώνονται και να δουλέψουν με ομαδικό πνεύμα.
Η ταινία αποτελεί την έναρξη του ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΤΗΣ ΠΡΑΣΙΝΗΣ ΓΡΑΜΜΗΣ, που θα διαρκέσει ως τις 5 Φεβρουαρίου και στο οποίο θα προβληθούν άλλες 6 ταινίες. Οι επόμενες ταινίες του Φεστιβάλ, που θα προβάλλονται πάντα στις 8:00 μ.μ. στο Goethe και το Side Streets:
Κυρ. 31.01 Side Streets ΧΟΡΕΥΟΝΤΑΣ ΣΤΟΝ ΠΑΓΟ, του Σταύρου
Ιωάννου
Δευ. 01.02 Goethe ΤΟ ΜΑΚΡΥ ΝΥΧΤΕΡΙΝΟ ΤΑΞΙΔΙ ΓΙΑ ΤΗ ΜΕΡΑ,
της Deborah Hoffman και Frances Reid
Tρ. 02.02 Side Streets ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΑ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ, του Πανίκκου
Χρυσάνθου
Τετ. 03.02 Goethe ΤΟΥΜΠΕΣ ΣΤΟ ΦΕΡΕΤΡΟ, του Dervis Zaim
Πεμ. 04.02 Side Streets ΤΟ ΚΟΥΤΙ ΤΗΣ ΠΑΝΔΩΡΑΣ, της Yesim Ustaoglu
Παρ. 05.02 Goethe ΕΝΑΣ ΑΠΟ ΤΟ ΕΚΤΕΛΕΣΤΙΚΟ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ,
του Μανου Ζαχαρία
Το Φεστιβάλ της Πράσινης Γραμμής έχει τους ίδιους στόχους μέσα σε μιαν ατμόσφαιρα, που απέχει μεν 26 χρόνια από την εκδήλωση εκείνη, δε διαφέρει όμως και πολύ όσον αφορά τις πολιτικές παραμέτρους.
Καλούμε όσους πιστεύουν στη φιλία, την ειρήνη, τη συναδέλφωση, την ανοχή, να συμμετάσχουν και να υποστηρίξουν τις προβολές. Ελάτε στην πρεμιέρα μας το Σάββατο 30 Ιανουαρίου, στις 8 μ.μ. στο Πάνθεον. Θα δείξουμε μια κωμωδία που έρχεται από τη Γερμανία με χρώματα τουρκοελληνικά: Τουρκογερμανός ο σκηνοθέτης, Ελληνογερμανός ο πρωταγωνιστής. Fatih Akin και Αδάμ Μπουσδούκος. Η ανθρωπιά κι η φιλία στο επίκεντρο. SOUL KITCHEN. Μεγάλο βραβείο του Φεστιβάλ Βενετίας.
ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ
«Ένας σκηνοθέτης τουρκικής καταγωγής, (ο Φατίχ Ακίν), γράφει ο Δημήτρης Δανίκας στα αθηναϊκά ΝΕΑ, υπογράφει μια σουρεαλιστική, αγαπησιάρικη ιστορία δύο Ελλήνων αδελφών στο σημερινό Αμβούργο. Να τρίβεις τα μάτια σου. Με το όνομα Καζαντζάκης παρακαλώ. Ο πρώτος, ο Ζήνος Καζαντζάκης είναι νομοταγής (Αδάμ Μπουσδούκος). Ο δεύτερος , ο Ηλίας (Μόριτς Μπλάιμτρόι) μπαινοβγαίνει λόγω τζόγου στη φυλακή. Κι εδώ αρχίζει η μούρλια η ελληνική». Ο πρωταγωνιστής της ταινίας Αδάμ Μπουσδούκος θα είναι μαζί μας στην προβολή της Κυριακής, που θα γίνει στον κινηματογράφο Πάνθεον. Πριν από την προβολή, στις 8:00 μμ, θα έχουμε ένα κοκτέιλ, προσφορά της γερμανικής πρεσβείας.
Στο SOUL KITCHEN βρίσκουμε μια «μεσογειακή» ιστορία στην καρδιά της Γερμανίας. Ο Ζήνος, νεαρός ιδιοκτήτης του εστιατόριου «Soul Kitchen», υφίσταται το ένα πλήγμα μετά το άλλο. Η φίλη του Ναντίν μετακομίζει στη Σαγκάη, οι πελάτες του μαγαζιού του σνομπάρουν τις γκουρμέ συνταγές του καινούριου σεφ και, σαν να μην φτάνουν όλα αυτά, υποφέρει κι από λουμπάγκο. Τα πράγματα αρχίζουν να βελτιώνονται όταν η μοδάτη πελατεία αρχίζει να τιμά τη νέα γαστρονομική άποψη του μαγαζιού, όμως αυτό δε γιατρεύει την πληγωμένη καρδιά του Ζήνου. Αποφασίζει να πάει στην Κίνα για να βρει τη Ναντίν κι αφήνει το εστιατόριο στα χέρια του εντελώς αναξιόπιστου, πρόσφατα αποφυλακισμένου αδελφού του, Ηλία. Και οι δύο αυτές αποφάσεις καταλήγουν σε φιάσκο: ο Ηλίας χάνει το εστιατόριο από σ’ έναν ύποπτο μεσίτη και η Ναντίν έχει βρει καινούργιο εραστή! Παρ’ όλα αυτά, τα δύο αδέλφια ίσως έχουν μια τελευταία ευκαιρία να πάρουν πίσω το «Soul Kitchen». Πρέπει όμως να σταματήσουν να τσακώνονται και να δουλέψουν με ομαδικό πνεύμα.
Η ταινία αποτελεί την έναρξη του ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΤΗΣ ΠΡΑΣΙΝΗΣ ΓΡΑΜΜΗΣ, που θα διαρκέσει ως τις 5 Φεβρουαρίου και στο οποίο θα προβληθούν άλλες 6 ταινίες. Οι επόμενες ταινίες του Φεστιβάλ, που θα προβάλλονται πάντα στις 8:00 μ.μ. στο Goethe και το Side Streets:
Κυρ. 31.01 Side Streets ΧΟΡΕΥΟΝΤΑΣ ΣΤΟΝ ΠΑΓΟ, του Σταύρου
Ιωάννου
Δευ. 01.02 Goethe ΤΟ ΜΑΚΡΥ ΝΥΧΤΕΡΙΝΟ ΤΑΞΙΔΙ ΓΙΑ ΤΗ ΜΕΡΑ,
της Deborah Hoffman και Frances Reid
Tρ. 02.02 Side Streets ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΑ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ, του Πανίκκου
Χρυσάνθου
Τετ. 03.02 Goethe ΤΟΥΜΠΕΣ ΣΤΟ ΦΕΡΕΤΡΟ, του Dervis Zaim
Πεμ. 04.02 Side Streets ΤΟ ΚΟΥΤΙ ΤΗΣ ΠΑΝΔΩΡΑΣ, της Yesim Ustaoglu
Παρ. 05.02 Goethe ΕΝΑΣ ΑΠΟ ΤΟ ΕΚΤΕΛΕΣΤΙΚΟ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ,
του Μανου Ζαχαρία
Saturday, January 23, 2010
Το οδόφραγμα της Λήδρας ως ο δημόσιος χώρος των δυνάμεων της ειρήνης και της επανένωσης
Η δικοινοτική πρωτοβουλία ειρήνης Ενωμένη Κύπρος διοργανώνει δυο δημόσιες παρεμβάσεις Δευτέρα 25/1/10 18.00 και Τρίτη 26/1/10 17.00 στο τέρμα της οδού Λήδρας. Θα περιλαβάνουν μουσική, διανομή ενημερωτικού υλικού και άτυπη ανοιχτή συζήτηση την πρώτη μέρα και πάνελ την δεύτερη.
Το οδόφραγμα της Λήδρας είναι το μόνο οδόφραγμα που άνοιξε ως αποτέλεσμα της κοινής δράσης των δυνάμεων της ειρήνης και της επανένωσης μέσα από πολλές κινητοποιήσεις βόρεια και νότια. Είναι πολύ σημαντικό να συνεχίσουμε τις κινητοποιήσεις εκεί. Επειδή διεκδικούμε στην πράξη έναν νευραλγικό για την πόλη δημόσιο χώρο, στο κέντρο της παλιάς πόλης και επειδή με την παρουσία μας εκεί στέλλουμε μήνυμα συνέχισης του αγώνα για την κατάργηση των οδοφραγμάτων και την επανένωση της χώρας.
Όπως η εναλλαχτική νεολαία διεκδικά την πλατεία Φανερωμένης, το κίνημα της επανένωσης διεκδικά τον χώρο στο πέρασμα της Λήδρας. Ας μην αρκεστούμε όμως σε αυτά. Αν έρθουμε μαζί και πιστέψουμε στις δυνάμεις μας μπορούμε να οραματιστούμε και να πραγματοποιήσουμε μια ελέυθερη ζώνη που θα διασταυρώνει την πράσινη γραμμή, από το Μπουγιούκ Χαν μέχρι την Φανερωμένη. Αυτό που χρειάζεται είναι λίγη φαντασία και πολλή αποφασιστικότητα.
Ραντεβού στο οδόφραγμα,
Δευτέρα 18.00, Τρίτη 17.00
Το οδόφραγμα της Λήδρας είναι το μόνο οδόφραγμα που άνοιξε ως αποτέλεσμα της κοινής δράσης των δυνάμεων της ειρήνης και της επανένωσης μέσα από πολλές κινητοποιήσεις βόρεια και νότια. Είναι πολύ σημαντικό να συνεχίσουμε τις κινητοποιήσεις εκεί. Επειδή διεκδικούμε στην πράξη έναν νευραλγικό για την πόλη δημόσιο χώρο, στο κέντρο της παλιάς πόλης και επειδή με την παρουσία μας εκεί στέλλουμε μήνυμα συνέχισης του αγώνα για την κατάργηση των οδοφραγμάτων και την επανένωση της χώρας.
Όπως η εναλλαχτική νεολαία διεκδικά την πλατεία Φανερωμένης, το κίνημα της επανένωσης διεκδικά τον χώρο στο πέρασμα της Λήδρας. Ας μην αρκεστούμε όμως σε αυτά. Αν έρθουμε μαζί και πιστέψουμε στις δυνάμεις μας μπορούμε να οραματιστούμε και να πραγματοποιήσουμε μια ελέυθερη ζώνη που θα διασταυρώνει την πράσινη γραμμή, από το Μπουγιούκ Χαν μέχρι την Φανερωμένη. Αυτό που χρειάζεται είναι λίγη φαντασία και πολλή αποφασιστικότητα.
Ραντεβού στο οδόφραγμα,
Δευτέρα 18.00, Τρίτη 17.00
Thursday, January 21, 2010
Αυτούς τους έχω βαρεθεί
Τις κρύες γυναίκες που με χαϊδεύουν,
τους ψευτοφίλους που με κολακεύουν,
που απ’ τους άλλους θεν παλικαριά
κι οι ίδιοι όλο λερώνουν τα βρακιά,
σ’ αυτήν την πόλη που στα δυο έχει σκιστεί,
τους έχω βαρεθεί.
Και πέστε μου αξίζει μια πεντάρα,
των γραφειοκρατών η φάρα,
στήνει με ζήλο περισσό,
στο σβέρκο του λαού χορό,
στης ιστορίας τον χοντρό το κινητή,
την έχω σιχαθεί.
Και τι θα χάναμε χωρίς αυτούς όλους,
τους γερμανούς τους προφεσόρους,
που καλύτερα θα ξέρανε πολλά,
αν δεν γεμίζαν ολοένα την κοιλιά,
υπαλληλίσκοι φοβητσιάρηδες, δούλοι παχιοί,
τους έχω βαρεθεί.
Κι οι δάσκαλοι της νεολαίας γδαρτάδες,
κόβουν στα μέτρα τους τους μαθητάδες,
κάθε σημαίας πλαισιώνουν τους ιστούς,
με ιδεώδεις υποτακτικούς,
που είναι στο μυαλό νωθροί,
μα υπακοή έχουν περισσή,
τους έχω βαρεθεί.
Κι ο παροιμιώδης μέσος ανθρωπάκος,
κέρδος ποτέ μα από παθήματα χορτάτος,
που συνηθίζει στην κάθε βρωμιά,
αρκεί να έχει γεμάτο τον ντορβά
κι επαναστάσεις στ’ όνειρά του αναζητεί,
τον έχω βαρεθεί.
Κι οι ποιητές με χέρι υγρό,
υμνούνε της πατρίδας τον χαμό,
κάνουν με θέρμη τα στοιχειά στιχάκια,
με τους σοφούς του κράτους τα ‘χουνε πλακάκια,
σαν χέλια γλοιώδικα έχουν πουληθεί,
τους έχω σιχαθεί.
Στίχοι: Δημοσθένης Κούρτοβικ & Wolf Birman
Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος
Πρώτη εκτέλεση: Μαρία Δημητριάδη, 1975
Άλλες ερμηνείες: Βασίλης Παπακωνσταντίνου, 1978
http://www.youtube.com/watch?v=6CsCs_pWUsE
http://www.youtube.com/watch?v=PU-z6uGm1MI
τους ψευτοφίλους που με κολακεύουν,
που απ’ τους άλλους θεν παλικαριά
κι οι ίδιοι όλο λερώνουν τα βρακιά,
σ’ αυτήν την πόλη που στα δυο έχει σκιστεί,
τους έχω βαρεθεί.
Και πέστε μου αξίζει μια πεντάρα,
των γραφειοκρατών η φάρα,
στήνει με ζήλο περισσό,
στο σβέρκο του λαού χορό,
στης ιστορίας τον χοντρό το κινητή,
την έχω σιχαθεί.
Και τι θα χάναμε χωρίς αυτούς όλους,
τους γερμανούς τους προφεσόρους,
που καλύτερα θα ξέρανε πολλά,
αν δεν γεμίζαν ολοένα την κοιλιά,
υπαλληλίσκοι φοβητσιάρηδες, δούλοι παχιοί,
τους έχω βαρεθεί.
Κι οι δάσκαλοι της νεολαίας γδαρτάδες,
κόβουν στα μέτρα τους τους μαθητάδες,
κάθε σημαίας πλαισιώνουν τους ιστούς,
με ιδεώδεις υποτακτικούς,
που είναι στο μυαλό νωθροί,
μα υπακοή έχουν περισσή,
τους έχω βαρεθεί.
Κι ο παροιμιώδης μέσος ανθρωπάκος,
κέρδος ποτέ μα από παθήματα χορτάτος,
που συνηθίζει στην κάθε βρωμιά,
αρκεί να έχει γεμάτο τον ντορβά
κι επαναστάσεις στ’ όνειρά του αναζητεί,
τον έχω βαρεθεί.
Κι οι ποιητές με χέρι υγρό,
υμνούνε της πατρίδας τον χαμό,
κάνουν με θέρμη τα στοιχειά στιχάκια,
με τους σοφούς του κράτους τα ‘χουνε πλακάκια,
σαν χέλια γλοιώδικα έχουν πουληθεί,
τους έχω σιχαθεί.
Στίχοι: Δημοσθένης Κούρτοβικ & Wolf Birman
Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος
Πρώτη εκτέλεση: Μαρία Δημητριάδη, 1975
Άλλες ερμηνείες: Βασίλης Παπακωνσταντίνου, 1978
http://www.youtube.com/watch?v=6CsCs_pWUsE
http://www.youtube.com/watch?v=PU-z6uGm1MI
Tuesday, January 12, 2010
Τα κοινωνικά οφέλη από την επανένωση (Το Καλέμι, Γενάρης 2010)
Γρηγόρης Ιωάννου
Η επίλυση του Κυπριακού και η επανένωση της χώρας αποτελεί μια ρήξη με το υφιστάμενο κοινωνικο-πολιτικό στάτους κβο και το πέρασμα σε μια καινούργια ιστορική εποχή. Το μέγεθος και οι πολλαπλές διαστάσεις αυτής της ρήξης πολλές φορές δεν γίνονται αντιληπτές καθώς αδυνατούμε να σκεφτούμε εκτός του διχοτομικού πλαισίου. Εδώ έγκειται και η δύναμη της διχοτόμησης – ως ηγεμονικός τρόπος σκέψης που αντανακλά και αναπαράγει τον εθνοκεντρισμό και την διαίρεση επί του εδάφους. Όμως η πραγματικότητα της διχοτόμησης βρίσκεται εδώ και μια δεκαετία τουλάχιστον υπό αμφισβήτηση. Σήμερα υπάρχουν οι προϋποθέσεις για την υπέρβαση της. Αυτό που χρειάζεται είναι η πιο άμεση εμπλοκή της κοινωνίας στη διαδικασία της επανένωσης, και αυτό μπορεί να επιτευχθεί μόνο αν αναπτυχθεί ένας πολιτικός λόγος και μια πρακτική που θα αναδεικνύει και την ιστορική σημασία και τις ευεργετικές κοινωνικές συνέπειες της επανένωσης.
Κατ' αρχήν ο τερματισμός της εθνοτικής σύγκρουσης μέσα από μια συμφωνία των ηγετών των δυο κοινοτήτων συνιστά ένα ιστορικό πέρασμα από την εποχή του (ψυχρού) πολέμου στην εποχή της (διαρκούς) ειρήνης. Πρόκειται για μια ολική διαδικασία που θα αλλάξει το πλαίσιο της πολιτικής αντίληψης της Κυπριακής κοινωνίας. Η επανενωμένη Κύπρος θα διαφέρει σημαντικά από τα δυο της συνιστώντα μέρη καθότι μέσα από τον πολιτικό συμβιβασμό που θα κωδικοποιηθεί στο σύνταγμα της θα προκύψει όχι απλά μια καινούργια ομοσπονδιακή δομή αλλά ταυτόχρονα και ένα ριζικά καινούργιο πολιτικό σύστημα. Ιδιαίτερα μέσα από το νέο επανενωτικό στοιχείο που φαίνεται να συμφώνησαν οι Χριστόφιας-Ταλάτ, (ως οι εκφραστές των δυνάμεων της επανένωσης που τους εξέλεξαν στην εξουσία), τη σταθμισμένη (στο ένα πέμπτο) συμμετοχή δηλαδή της μιας κοινότητας στην εκλογή του ηγέτη της άλλης, οι κοινοτικοί εθνικισμοί και μαξιμαλισμοί τίθενται εκ των πραγμάτων στο πολιτικό περιθώριο, αφήνοντας το πεδίο ανοιχτό για τις φιλελεύθερες και τις σοσιαλιστικές δυνάμεις να διεκδικήσουν την εξουσία η κάθε μια με το πρόγραμμα της χωρίς την ανάγκη για ανίερες και παράδοξες συμμαχίες με τους εθνικιστές των δυο πλευρών. Παράλληλα μέσα από την επανένωση του κράτους ανοίγεται ουσιαστικά πλέον και η προοπτική για δικοινοτικές πολιτικές συνεργασίες, κοινή συνδικαλιστική δράση και ακόμη για μιχτές οργανώσεις στο επίπεδο της κοινωνίας των πολιτών.
Στο πολιτιστικό επίπεδο που μας αφορά άμεσα ως εκπαιδευτικούς, η επανένωση θα λειτουργήσει πραγματικά ανανεωτικά. Ο τερματισμός του πολιτικού ανταγωνισμού μεταξύ των δυο κοινοτήτων, αναμένεται να δώσει νέα ώθηση στις διαδικασίες της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης έτσι ώστε να επιτευχθεί ένας ουσιαστικός εκσυγχρονισμός της παιδείας και στις δυο κοινότητες που θα δημιουργήσει ένα πραγματικά δημοκρατικό και κοσμικό σχολείο. Η επανένωση του κράτους θα δώσει ένα αποφασιστικό χτύπημα στους εθνικισμούς των δυο κοινοτήτων και στη διαλεκτική της μισαλλοδοξίας που καλλιεργούν. Καθώς η λογική της εθνοτικής σύγκρουσης θα ανατραπεί, θα τερματιστεί εκ των πραγμάτων και ο άτυπος στόχος της παραγωγής στρατιωτών για τα δυο κυπριακά κρατικά μορφώματα. Έτσι η διδασκαλία των γλωσσών και της ιστορίας θα απελευθερωθεί από την αναγκαιότητα της εθνοκεντρικής ιδεολογικής κατήχησης και θα επιτευχθεί ο επιδιωκόμενος αναπροσανατολισμός της παιδείας προς την καλλιέργεια κουλτούρας ειρηνικής συμβίωσης και δικοινοτικής συνεργασίας. Σε αυτό το πλαίσιο θα μπορούμε να μιλούμε για μια πραγματικά κριτική εκπαίδευση όπου θα επιτρέπεται η αμφισβήτηση και των θρησκευτικών και των εθνικών δογμάτων για το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον. Πιο συγκεκριμένα στην ε/κ κοινότητα, η επανένωση αναμένεται να περιορίσει την ιδεολογική και πολιτική ηγεμονία της Εκκλησίας και της συντηρητικής εθνικιστικής (της) διανόησης και άρα να καταργήσει τις στρεβλώσεις που αυτή επιβάλλει στην κοινοτική παιδεία.
Το πιο άμεσο όμως όφελος από την επανένωση θα είναι η αποστρατικοποίηση της χώρας. Η αποστρατικοποίηση δεν σημαίνει απλώς την κατάργηση των στρατών. Πιο σημαντικά σημαίνει και την ιδεολογική ήττα του μιλιταρισμού (ένα από τα βασικά στηρίγματα και της πατριαρχίας) ως τρόπου σκέψης, σημαίνει την καταδίκη της βίας ως μεθόδου άσκησης πολιτικών πιέσεων και τον ουσιαστικό και οριστικό αποκλεισμό της πολεμικής σύρραξης ως πολιτικής επιλογής. Σημαίνει την κατάργηση της στρατιωτικής θητείας και την εξοικονόμηση πολλών χρημάτων χαμένων σε εξοπλισμούς και μίζες που τους συνοδεύουν. Σημαίνει το τελειωτικό χτύπημα στους στρατοκράτες των κοινοτήτων και στην επιρροή των μητέρων πατρίδων που ελέγχουν τις κυπριακές ένοπλες δυνάμεις βόρεια και νότια της νεκρής ζώνης. Η πλήρης αποστρατικοποίηση του νησιού μας, μιας από τις πλέον στρατοκρατούμενες περιοχές του πλανήτη όχι απλά θα δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για την οικοδόμηση της εθνοτικής ειρήνης στο εσωτερικό αλλά δύναται και να λειτουργήσει ως παράδειγμα επίλυσης εθνοτικών διενέξεων σε διεθνές επίπεδο. Με δεδομένο ότι η μαζική πολεμική βία και η απειλή της χρήσης της τόσο σε φυσικό όσο και σε συμβολικό επίπεδο πρωταγωνιστεί στην κυπριακή ιστορία για πάνω από μισό αιώνα, η πολιτική απόφαση του τερματισμού της θα σηματοδοτήσει το πέρασμα σε μια καινούργια κοινωνική πραγματικότητα απελευθερωμένη από τον φόβο που την συνοδεύει. Η επανένωση του νησιού δεν μπορεί παρά να πραγματοποιηθεί πάνω στα συντρίμια της μιλιταριστικής λογικής με την οποία είναι διαποτισμένοι οι ανταγωνιζόμενοι κυπριακοί εθνικισμοί.
Οι απορριπτικοί (που για την ακρίβεια θα έπρεπε να αποκαλούνται διχοτομιστές) αντιτάσσουν ότι η κατάργηση των (ελληνο-)κυπριακών ενόπλων δυνάμεων θα καταστήσει την Κύπρο δέσμια του διεθνούς ιμπεριαλισμού. Κάποιοι προχωρούν ένα βήμα παραπέρα και δηλώνουν ότι η όποια λύση του κυπριακού θα εξυπηρετήσει τον ιμπεριαλισμό και άρα δεν θα πρέπει να συναινέσουμε σε αυτήν. Εδώ το βασικό επιχείρημα είναι ότι με την διευθέτηση του Κυπριακού θα νομιμοποιηθούν οι Βρετανικές Βάσεις. Παρά την σοβαροφάνεια (αλλά όχι σοβαρότητα) που είχε αυτή η θέση το 2004 με την συγκεκριμένη γεωπολιτική συγκυρία, ήταν λανθασμένη καθώς τα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα εξυπηρετούνται μια χαρά με τον υφιστάμενο στάτους κβο της διαίρεσης. Σήμερα όμως στην διαφορετική γεωπολιτική συγκυρία (ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ, πορεία Τουρκίας προς ΕΕ και εφαρμογή πολιτικής μηδενικών προβλημάτων με τους γείτονες της) και με την διαφορετική διαδικασία των απευθείας τετ-α-τετ συνομιλιών στην Κύπρο θέμα προς θέμα, η δήθεν αντι-ιμπεριαλιστική θέση δεν έχει καν σοβαροφάνεια. Μπορεί ο διεθνής ιμπεριαλισμός να θέτει το πλαίσιο, αλλά η ίδια η διαδικασία της επανένωσης είναι βαθύτατα τοπική. Εξάλλου η κοινή λογική μας υποδεικνύει ότι ενόσω διαρκεί η σύγκρουση μεταξύ των δυο κοινοτήτων, εκ των πραγμάτων η Βρετανία θα αναλαμβάνει τον ρόλο στην καλύτερη περίπτωση του τρίτου μέρους ή στην χειρότερη του διαιτητή την εύνοια του οποίου θα αναζητούν και οι δυο πλευρές. Αντίθετα μετά τον τερματισμό της σύγκρουσης, μπορεί να σχηματιστεί ενωμένο μέτωπο Κυπρίων ενάντια στην στρατιωτική παρουσία της Βρετανίας στο νησί. Όσον αφορά την απεξάρτηση των τ/κ από την Τουρκία, είναι ξεκάθαρο ότι και αυτή μπορεί να επιτευχθεί μόνο μέσα από την οικοδόμηση ενός πραγματικά αμοιβαίου συνεταιρισμού μεταξύ των δυο κοινοτήτων.
Στο κοινωνικο-οικονομικό επίπεδο, η διαδικασία της επανένωσης μπορεί να επιφέρει συγκεκριμένα θετικά αποτελέσματα για τους εργαζόμενους. Η επανένωση της οικονομίας θα θέσει το ζήτημα της κοινής συνδικαλιστικής δραστηριότητας μέσα από κοινά αιτήματα, συντονισμένη στρατηγική και πολιτική διεκδικήσεων. Η επανένωση της κυπριακής εργατικής τάξης, (που διαχωρίστηκε ιστορικά σε εθνοτική βάση πολύ αργότερα από την αστική τάξη) έχει αξία από μόνη της καθώς θα δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις για ένα εργατικό μέτωπο απέναντι στο κεφάλαιο σε ολόκληρη την Κυπριακή επικράτεια. Πιο σημαντικά όμως η δικοινοτική συνεργασία των Κυπρίων εργαζομένων θα καλλιεργήσει και την κουλτούρα της πολυπολιτισμικής ανοχής και συνεργασίας και με τους μετανάστες εργαζομένους. Ο δικοινοτισμός ήταν και παραμένει ο κυπριακός δρόμος προς την πολυπολιτισμικότητα και τον διεθνισμό. Η συνύπαρξη, η διάδραση και η αλληλεπίδραση των Κυπρίων εργαζομένων σε ένα ενιαίο σύστημα εργασιακών σχέσεων μπορεί πιο συγκεκριμένα να οδηγήσει σε ανάπτυξη της συνδικαλιστικής δραστηριότητας στον τ/κ ιδιωτικό τομέα και σε ενδυνάμωση της συνδικαλιστικής δραστηριότητας και συνείδησης ανάμεσα στους ε/κ.
Η επίλυση του Κυπριακού μέσα από την επανένωση της χώρας θα λειτουργήσει ανανεωτικά για την δημόσια σφαίρα καθώς ο τερματισμός της επικυριαρχίας του “εθνικού ζητήματος” θα δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για να ανοίξουν διάφορα άλλα θέματα που αφορούν την καθημερινότητα μας. Ως κοινωνία θα μπορέσουμε επιτέλους να μπούμε σε διάλογο για την ενσωμάτωση των μεταναστών, για την προστασία του περιβάλλοντος, για την ποιότητα της ζωής μας, για το κυκλοφοριακό, για το σύστημα υγείας. Η λογική της εθνικής ενότητας δεν θα μπορεί να επιβάλλει την σιωπή και τον μονόλογο. Θα μπορούμε να θέσουμε πλέον με αξιώσεις αιτήματα που αφορούν την παραγωγή και την διανομή του πλούτου καθώς το ταξικό θα είναι το νέο “εθνικό ζήτημα”. Θα μπορέσουμε για παράδειγμα να θέσουμε επί τέλους ζήτημα απαλλοτρίωσης της εκκλησιαστικής περιουσίας. Η οικονομική ανάπτυξη θα μπορεί να σχεδιαστεί συνολικά και ολοκληρωμένα και η ανοικοδόμηση της τεράστιας πράσινης γραμμής και του βόρειου μέρους θα μπορέσει να συντελεστεί με κανόνες και ρυθμίσεις και όχι αυθαίρετα και αλόγιστα όπως έγινε στο νότο και όπως γίνεται τώρα στον βορρά. Τέλος στο επίπεδο των κοινωνικών και πολιτικών δικαιωμάτων ο τερματισμός του καθεστώτος εξαίρεσης και του δικαίου της ανάγκης θα έχει λυτρωτικές συνέπειες για την πολιτότητα καθώς θα απο-εθνοποιηθεί και θα διευρυνθεί η έννοια των ανθρωπίνων δικαιωμάτων δημιουργώντας τις προϋποθέσεις για νέες πολιτικές και κοινωνικές διεκδικήσεις.
Η επανένωση της χώρας δεν θα είναι απλά το αποτέλεσμα ενός ιστορικού δικοινοτικού συμβιβασμού. Θα είναι και αυτό. Όμως πιο σημαντικά θα είναι η απαρχή μιας καινούργιας εποχής. Όπου το νέο πολιτικό πλαίσιο θα επιτρέπει και τον εκσυγχρονισμό και τον εκδημοκρατισμό της κοινωνίας. Όπου η επόμενη γενιά θα μεγαλώσει χωρίς το δηλητήριο του εθνικισμού που αναπαράγει την διαλεχτική της μισαλλοδοξίας. Όπου η ειρήνη θα καθορίζει την κανονικότητα και ο πόλεμος την εξαίρεση. Όπου θα μπορέσουμε ως κοινωνία να κατανοήσουμε και να υπερβούμε το καταστροφικό παρελθόν της ιστορίας μας.
Η επίλυση του Κυπριακού και η επανένωση της χώρας αποτελεί μια ρήξη με το υφιστάμενο κοινωνικο-πολιτικό στάτους κβο και το πέρασμα σε μια καινούργια ιστορική εποχή. Το μέγεθος και οι πολλαπλές διαστάσεις αυτής της ρήξης πολλές φορές δεν γίνονται αντιληπτές καθώς αδυνατούμε να σκεφτούμε εκτός του διχοτομικού πλαισίου. Εδώ έγκειται και η δύναμη της διχοτόμησης – ως ηγεμονικός τρόπος σκέψης που αντανακλά και αναπαράγει τον εθνοκεντρισμό και την διαίρεση επί του εδάφους. Όμως η πραγματικότητα της διχοτόμησης βρίσκεται εδώ και μια δεκαετία τουλάχιστον υπό αμφισβήτηση. Σήμερα υπάρχουν οι προϋποθέσεις για την υπέρβαση της. Αυτό που χρειάζεται είναι η πιο άμεση εμπλοκή της κοινωνίας στη διαδικασία της επανένωσης, και αυτό μπορεί να επιτευχθεί μόνο αν αναπτυχθεί ένας πολιτικός λόγος και μια πρακτική που θα αναδεικνύει και την ιστορική σημασία και τις ευεργετικές κοινωνικές συνέπειες της επανένωσης.
Κατ' αρχήν ο τερματισμός της εθνοτικής σύγκρουσης μέσα από μια συμφωνία των ηγετών των δυο κοινοτήτων συνιστά ένα ιστορικό πέρασμα από την εποχή του (ψυχρού) πολέμου στην εποχή της (διαρκούς) ειρήνης. Πρόκειται για μια ολική διαδικασία που θα αλλάξει το πλαίσιο της πολιτικής αντίληψης της Κυπριακής κοινωνίας. Η επανενωμένη Κύπρος θα διαφέρει σημαντικά από τα δυο της συνιστώντα μέρη καθότι μέσα από τον πολιτικό συμβιβασμό που θα κωδικοποιηθεί στο σύνταγμα της θα προκύψει όχι απλά μια καινούργια ομοσπονδιακή δομή αλλά ταυτόχρονα και ένα ριζικά καινούργιο πολιτικό σύστημα. Ιδιαίτερα μέσα από το νέο επανενωτικό στοιχείο που φαίνεται να συμφώνησαν οι Χριστόφιας-Ταλάτ, (ως οι εκφραστές των δυνάμεων της επανένωσης που τους εξέλεξαν στην εξουσία), τη σταθμισμένη (στο ένα πέμπτο) συμμετοχή δηλαδή της μιας κοινότητας στην εκλογή του ηγέτη της άλλης, οι κοινοτικοί εθνικισμοί και μαξιμαλισμοί τίθενται εκ των πραγμάτων στο πολιτικό περιθώριο, αφήνοντας το πεδίο ανοιχτό για τις φιλελεύθερες και τις σοσιαλιστικές δυνάμεις να διεκδικήσουν την εξουσία η κάθε μια με το πρόγραμμα της χωρίς την ανάγκη για ανίερες και παράδοξες συμμαχίες με τους εθνικιστές των δυο πλευρών. Παράλληλα μέσα από την επανένωση του κράτους ανοίγεται ουσιαστικά πλέον και η προοπτική για δικοινοτικές πολιτικές συνεργασίες, κοινή συνδικαλιστική δράση και ακόμη για μιχτές οργανώσεις στο επίπεδο της κοινωνίας των πολιτών.
Στο πολιτιστικό επίπεδο που μας αφορά άμεσα ως εκπαιδευτικούς, η επανένωση θα λειτουργήσει πραγματικά ανανεωτικά. Ο τερματισμός του πολιτικού ανταγωνισμού μεταξύ των δυο κοινοτήτων, αναμένεται να δώσει νέα ώθηση στις διαδικασίες της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης έτσι ώστε να επιτευχθεί ένας ουσιαστικός εκσυγχρονισμός της παιδείας και στις δυο κοινότητες που θα δημιουργήσει ένα πραγματικά δημοκρατικό και κοσμικό σχολείο. Η επανένωση του κράτους θα δώσει ένα αποφασιστικό χτύπημα στους εθνικισμούς των δυο κοινοτήτων και στη διαλεκτική της μισαλλοδοξίας που καλλιεργούν. Καθώς η λογική της εθνοτικής σύγκρουσης θα ανατραπεί, θα τερματιστεί εκ των πραγμάτων και ο άτυπος στόχος της παραγωγής στρατιωτών για τα δυο κυπριακά κρατικά μορφώματα. Έτσι η διδασκαλία των γλωσσών και της ιστορίας θα απελευθερωθεί από την αναγκαιότητα της εθνοκεντρικής ιδεολογικής κατήχησης και θα επιτευχθεί ο επιδιωκόμενος αναπροσανατολισμός της παιδείας προς την καλλιέργεια κουλτούρας ειρηνικής συμβίωσης και δικοινοτικής συνεργασίας. Σε αυτό το πλαίσιο θα μπορούμε να μιλούμε για μια πραγματικά κριτική εκπαίδευση όπου θα επιτρέπεται η αμφισβήτηση και των θρησκευτικών και των εθνικών δογμάτων για το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον. Πιο συγκεκριμένα στην ε/κ κοινότητα, η επανένωση αναμένεται να περιορίσει την ιδεολογική και πολιτική ηγεμονία της Εκκλησίας και της συντηρητικής εθνικιστικής (της) διανόησης και άρα να καταργήσει τις στρεβλώσεις που αυτή επιβάλλει στην κοινοτική παιδεία.
Το πιο άμεσο όμως όφελος από την επανένωση θα είναι η αποστρατικοποίηση της χώρας. Η αποστρατικοποίηση δεν σημαίνει απλώς την κατάργηση των στρατών. Πιο σημαντικά σημαίνει και την ιδεολογική ήττα του μιλιταρισμού (ένα από τα βασικά στηρίγματα και της πατριαρχίας) ως τρόπου σκέψης, σημαίνει την καταδίκη της βίας ως μεθόδου άσκησης πολιτικών πιέσεων και τον ουσιαστικό και οριστικό αποκλεισμό της πολεμικής σύρραξης ως πολιτικής επιλογής. Σημαίνει την κατάργηση της στρατιωτικής θητείας και την εξοικονόμηση πολλών χρημάτων χαμένων σε εξοπλισμούς και μίζες που τους συνοδεύουν. Σημαίνει το τελειωτικό χτύπημα στους στρατοκράτες των κοινοτήτων και στην επιρροή των μητέρων πατρίδων που ελέγχουν τις κυπριακές ένοπλες δυνάμεις βόρεια και νότια της νεκρής ζώνης. Η πλήρης αποστρατικοποίηση του νησιού μας, μιας από τις πλέον στρατοκρατούμενες περιοχές του πλανήτη όχι απλά θα δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για την οικοδόμηση της εθνοτικής ειρήνης στο εσωτερικό αλλά δύναται και να λειτουργήσει ως παράδειγμα επίλυσης εθνοτικών διενέξεων σε διεθνές επίπεδο. Με δεδομένο ότι η μαζική πολεμική βία και η απειλή της χρήσης της τόσο σε φυσικό όσο και σε συμβολικό επίπεδο πρωταγωνιστεί στην κυπριακή ιστορία για πάνω από μισό αιώνα, η πολιτική απόφαση του τερματισμού της θα σηματοδοτήσει το πέρασμα σε μια καινούργια κοινωνική πραγματικότητα απελευθερωμένη από τον φόβο που την συνοδεύει. Η επανένωση του νησιού δεν μπορεί παρά να πραγματοποιηθεί πάνω στα συντρίμια της μιλιταριστικής λογικής με την οποία είναι διαποτισμένοι οι ανταγωνιζόμενοι κυπριακοί εθνικισμοί.
Οι απορριπτικοί (που για την ακρίβεια θα έπρεπε να αποκαλούνται διχοτομιστές) αντιτάσσουν ότι η κατάργηση των (ελληνο-)κυπριακών ενόπλων δυνάμεων θα καταστήσει την Κύπρο δέσμια του διεθνούς ιμπεριαλισμού. Κάποιοι προχωρούν ένα βήμα παραπέρα και δηλώνουν ότι η όποια λύση του κυπριακού θα εξυπηρετήσει τον ιμπεριαλισμό και άρα δεν θα πρέπει να συναινέσουμε σε αυτήν. Εδώ το βασικό επιχείρημα είναι ότι με την διευθέτηση του Κυπριακού θα νομιμοποιηθούν οι Βρετανικές Βάσεις. Παρά την σοβαροφάνεια (αλλά όχι σοβαρότητα) που είχε αυτή η θέση το 2004 με την συγκεκριμένη γεωπολιτική συγκυρία, ήταν λανθασμένη καθώς τα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα εξυπηρετούνται μια χαρά με τον υφιστάμενο στάτους κβο της διαίρεσης. Σήμερα όμως στην διαφορετική γεωπολιτική συγκυρία (ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ, πορεία Τουρκίας προς ΕΕ και εφαρμογή πολιτικής μηδενικών προβλημάτων με τους γείτονες της) και με την διαφορετική διαδικασία των απευθείας τετ-α-τετ συνομιλιών στην Κύπρο θέμα προς θέμα, η δήθεν αντι-ιμπεριαλιστική θέση δεν έχει καν σοβαροφάνεια. Μπορεί ο διεθνής ιμπεριαλισμός να θέτει το πλαίσιο, αλλά η ίδια η διαδικασία της επανένωσης είναι βαθύτατα τοπική. Εξάλλου η κοινή λογική μας υποδεικνύει ότι ενόσω διαρκεί η σύγκρουση μεταξύ των δυο κοινοτήτων, εκ των πραγμάτων η Βρετανία θα αναλαμβάνει τον ρόλο στην καλύτερη περίπτωση του τρίτου μέρους ή στην χειρότερη του διαιτητή την εύνοια του οποίου θα αναζητούν και οι δυο πλευρές. Αντίθετα μετά τον τερματισμό της σύγκρουσης, μπορεί να σχηματιστεί ενωμένο μέτωπο Κυπρίων ενάντια στην στρατιωτική παρουσία της Βρετανίας στο νησί. Όσον αφορά την απεξάρτηση των τ/κ από την Τουρκία, είναι ξεκάθαρο ότι και αυτή μπορεί να επιτευχθεί μόνο μέσα από την οικοδόμηση ενός πραγματικά αμοιβαίου συνεταιρισμού μεταξύ των δυο κοινοτήτων.
Στο κοινωνικο-οικονομικό επίπεδο, η διαδικασία της επανένωσης μπορεί να επιφέρει συγκεκριμένα θετικά αποτελέσματα για τους εργαζόμενους. Η επανένωση της οικονομίας θα θέσει το ζήτημα της κοινής συνδικαλιστικής δραστηριότητας μέσα από κοινά αιτήματα, συντονισμένη στρατηγική και πολιτική διεκδικήσεων. Η επανένωση της κυπριακής εργατικής τάξης, (που διαχωρίστηκε ιστορικά σε εθνοτική βάση πολύ αργότερα από την αστική τάξη) έχει αξία από μόνη της καθώς θα δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις για ένα εργατικό μέτωπο απέναντι στο κεφάλαιο σε ολόκληρη την Κυπριακή επικράτεια. Πιο σημαντικά όμως η δικοινοτική συνεργασία των Κυπρίων εργαζομένων θα καλλιεργήσει και την κουλτούρα της πολυπολιτισμικής ανοχής και συνεργασίας και με τους μετανάστες εργαζομένους. Ο δικοινοτισμός ήταν και παραμένει ο κυπριακός δρόμος προς την πολυπολιτισμικότητα και τον διεθνισμό. Η συνύπαρξη, η διάδραση και η αλληλεπίδραση των Κυπρίων εργαζομένων σε ένα ενιαίο σύστημα εργασιακών σχέσεων μπορεί πιο συγκεκριμένα να οδηγήσει σε ανάπτυξη της συνδικαλιστικής δραστηριότητας στον τ/κ ιδιωτικό τομέα και σε ενδυνάμωση της συνδικαλιστικής δραστηριότητας και συνείδησης ανάμεσα στους ε/κ.
Η επίλυση του Κυπριακού μέσα από την επανένωση της χώρας θα λειτουργήσει ανανεωτικά για την δημόσια σφαίρα καθώς ο τερματισμός της επικυριαρχίας του “εθνικού ζητήματος” θα δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για να ανοίξουν διάφορα άλλα θέματα που αφορούν την καθημερινότητα μας. Ως κοινωνία θα μπορέσουμε επιτέλους να μπούμε σε διάλογο για την ενσωμάτωση των μεταναστών, για την προστασία του περιβάλλοντος, για την ποιότητα της ζωής μας, για το κυκλοφοριακό, για το σύστημα υγείας. Η λογική της εθνικής ενότητας δεν θα μπορεί να επιβάλλει την σιωπή και τον μονόλογο. Θα μπορούμε να θέσουμε πλέον με αξιώσεις αιτήματα που αφορούν την παραγωγή και την διανομή του πλούτου καθώς το ταξικό θα είναι το νέο “εθνικό ζήτημα”. Θα μπορέσουμε για παράδειγμα να θέσουμε επί τέλους ζήτημα απαλλοτρίωσης της εκκλησιαστικής περιουσίας. Η οικονομική ανάπτυξη θα μπορεί να σχεδιαστεί συνολικά και ολοκληρωμένα και η ανοικοδόμηση της τεράστιας πράσινης γραμμής και του βόρειου μέρους θα μπορέσει να συντελεστεί με κανόνες και ρυθμίσεις και όχι αυθαίρετα και αλόγιστα όπως έγινε στο νότο και όπως γίνεται τώρα στον βορρά. Τέλος στο επίπεδο των κοινωνικών και πολιτικών δικαιωμάτων ο τερματισμός του καθεστώτος εξαίρεσης και του δικαίου της ανάγκης θα έχει λυτρωτικές συνέπειες για την πολιτότητα καθώς θα απο-εθνοποιηθεί και θα διευρυνθεί η έννοια των ανθρωπίνων δικαιωμάτων δημιουργώντας τις προϋποθέσεις για νέες πολιτικές και κοινωνικές διεκδικήσεις.
Η επανένωση της χώρας δεν θα είναι απλά το αποτέλεσμα ενός ιστορικού δικοινοτικού συμβιβασμού. Θα είναι και αυτό. Όμως πιο σημαντικά θα είναι η απαρχή μιας καινούργιας εποχής. Όπου το νέο πολιτικό πλαίσιο θα επιτρέπει και τον εκσυγχρονισμό και τον εκδημοκρατισμό της κοινωνίας. Όπου η επόμενη γενιά θα μεγαλώσει χωρίς το δηλητήριο του εθνικισμού που αναπαράγει την διαλεχτική της μισαλλοδοξίας. Όπου η ειρήνη θα καθορίζει την κανονικότητα και ο πόλεμος την εξαίρεση. Όπου θα μπορέσουμε ως κοινωνία να κατανοήσουμε και να υπερβούμε το καταστροφικό παρελθόν της ιστορίας μας.
Thursday, January 7, 2010
Λαέ κινήσου να ενώσεις το νησί σου. Δικοινοτική συγκέντρωση στο τέρμα της Λήδρας, Παρασκευή, 8-1-2010, 15.30
Η Πλατφόρμα εκπαιδευτικών Ενωμένη Κύπρος θέλει να υπογραμμίσει ότι ο κάθε Κύπριος πολίτης πρέπει –ειδικά αυτή τη χρονική στιγμή- με τη δράση του να συμβάλει στη λύση και την επανένωση της Κύπρου, αφήνοντας στην άκρη τα μισαλλόδοξα κηρύγματα των δυνάμεων της διχοτόμησης και στηρίζοντας αποφασιστικά τις προσπάθειες για λύση των ηγετών των δύο κοινοτήτων.
Εδώ και δεκαετίες οι ηγέτες μας συνομιλούν κάτω από την πίεση και την αντίσταση των Τουρκοκυπρίων και Ελληνοκυπρίων απορριπτικών και εθνικιστών. Είναι καιρός οι Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι προσεγγιστές να συγκροτήσουν ένα δυναμικό, δικοινοτικό κίνημα παρέμβασης και πίεσης, όπως το πρόσφατο τουρκοκυπριακό κίνημα της πλατφόρμας «Αυτή η Χώρα είναι δική μας». Τώρα είναι η ώρα να δημιουργήσουμε ευνοϊκούς συσχετισμούς στον αγώνα για επανένωση της χώρας μας.
Ζητούμε οι εντατικές συνομιλίες να γίνουν διαρκείς μέχρι τη λύση.
Στους δρόμους μέχρι τη νίκη, στους δρόμους μέχρι την επανένωση.
Εδώ και δεκαετίες οι ηγέτες μας συνομιλούν κάτω από την πίεση και την αντίσταση των Τουρκοκυπρίων και Ελληνοκυπρίων απορριπτικών και εθνικιστών. Είναι καιρός οι Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι προσεγγιστές να συγκροτήσουν ένα δυναμικό, δικοινοτικό κίνημα παρέμβασης και πίεσης, όπως το πρόσφατο τουρκοκυπριακό κίνημα της πλατφόρμας «Αυτή η Χώρα είναι δική μας». Τώρα είναι η ώρα να δημιουργήσουμε ευνοϊκούς συσχετισμούς στον αγώνα για επανένωση της χώρας μας.
Ζητούμε οι εντατικές συνομιλίες να γίνουν διαρκείς μέχρι τη λύση.
Στους δρόμους μέχρι τη νίκη, στους δρόμους μέχρι την επανένωση.
Monday, January 4, 2010
Αναφορά. Στην μνήμη του Τεύκρου Παύλου
Γενάρης 1999.
Επήεν 3 ή ώρα. Τα βλέφαρα γέρνουν.
Το όπλο εν κουττούτζι μεσ' τα σιέρκα του,
Τζιαι ο ρόλος που τον εβάλαν να παίζει, έσιει έξι μήνες τωρά, φαίνεσται του πιο γελοίος τζιαι πιο σαχλός παρά ποττέ.
Θωρεί ψηλά το φεγγάρι, μα τζίνον εν απόμακρο τζιαι αδιάφορο. Ακόμα τζιαι τ' αστέρκα που του εκάμναν παρέα τόσην ώρα, τωρά φαίνουνται απλησίαστα σαν τα όνειρα των μοναξιασμένων που δραπετεύκουν χωσμένα βαθκιά μέσ΄τον καπνό του τσιάρου.
4 τζιαι10. Η αλλαγή αρκεί να ρτει. Όπως την κορού που εξίασεν τζιαι έστησεν τον στο προχτεσινό τους ραντεβού.
Χαμηλώννει τα μάθκια. Χαμέ λάσπες τζιαι ξερά φύλλα.
Ακινησία. Ψεύτικη γαλήνη, θέατρο,
κουφό ηλίθιο θέατρο...
Οκτώβρης 2009.
17χρονος εθνοφρουρός πέθανε στην σκοπιά υπό συνθήκες που διερευνώνται.
Σιωπή. Δακρυσμένο πλήθος.
Γιατί; Ως πότε;
Λογοκρισία τζιαι αυτολογοκρισία.
Ανοχή τζιαι συνενοχή.
Ο λυγμός να γενεί κραυγή,
όι απόγνωσης αλλά απόφασης
να τελειώννουμεν με το παραλόγο
έστω τζιαι αργά.
Μισόν αιώνα αργά.
Επήεν 3 ή ώρα. Τα βλέφαρα γέρνουν.
Το όπλο εν κουττούτζι μεσ' τα σιέρκα του,
Τζιαι ο ρόλος που τον εβάλαν να παίζει, έσιει έξι μήνες τωρά, φαίνεσται του πιο γελοίος τζιαι πιο σαχλός παρά ποττέ.
Θωρεί ψηλά το φεγγάρι, μα τζίνον εν απόμακρο τζιαι αδιάφορο. Ακόμα τζιαι τ' αστέρκα που του εκάμναν παρέα τόσην ώρα, τωρά φαίνουνται απλησίαστα σαν τα όνειρα των μοναξιασμένων που δραπετεύκουν χωσμένα βαθκιά μέσ΄τον καπνό του τσιάρου.
4 τζιαι10. Η αλλαγή αρκεί να ρτει. Όπως την κορού που εξίασεν τζιαι έστησεν τον στο προχτεσινό τους ραντεβού.
Χαμηλώννει τα μάθκια. Χαμέ λάσπες τζιαι ξερά φύλλα.
Ακινησία. Ψεύτικη γαλήνη, θέατρο,
κουφό ηλίθιο θέατρο...
Οκτώβρης 2009.
17χρονος εθνοφρουρός πέθανε στην σκοπιά υπό συνθήκες που διερευνώνται.
Σιωπή. Δακρυσμένο πλήθος.
Γιατί; Ως πότε;
Λογοκρισία τζιαι αυτολογοκρισία.
Ανοχή τζιαι συνενοχή.
Ο λυγμός να γενεί κραυγή,
όι απόγνωσης αλλά απόφασης
να τελειώννουμεν με το παραλόγο
έστω τζιαι αργά.
Μισόν αιώνα αργά.
Subscribe to:
Posts (Atom)