Η εκπαίδευση σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να είναι ουδέτερη. Η εκπαίδευση είτε υπηρετεί το status quo, είτε το αλλάζει. Υπηρετεί είτε τον τρόπο που είναι τα πράγματα, ή το πώς θα μπορούσαν να γίνουν. Έτσι, ακόμα κι αν δεν φαίνονται ξεκάθαρα οι πολιτικές ενός συγκεκριμένου συστήματος, ενός σχολείου ή μιας τάξης, αυτές είναι πάντα εκεί. Είναι μύθος ότι μπορεί κανείς να είναι ουδέτερος, και αυτοί που φωνάζουν και καλούν για ουδετερότητα, στην πραγματικότητα, μας καλούν και μας φωνάζουν να μην πειράξουμε το καθεστώς, την ισχύουσα τάξη πραγμάτων.
Bill Ayers, συνέντευξη στον Πολίτη, 28-6-2009
20 comments:
Πολλά απλή τζιαι έξυπνη σκέψη.βρίσκω του δίκαιο
1)"Υπηρετεί είτε τον τρόπο που είναι τα πράγματα, ή το πώς θα μπορούσαν να γίνουν."
"pws tha mporousan na ginoun"=akoma je touto mpori na thewrithi provlimatiko, epidi en ipokimeniko. "pws tha mporousan na ginoun" eksipakoui "mia alithia".
Piou tin alithia? Je ti vriskete pisw pou toutin tin alithia?
En aftonomi i alithia?
Je me ti en sindedemeni?
and all that jazz.
2) tin evdomada pou mpenni exw kati doulies lefkwsia, an pospastw se fisiologikes wres tha se call na pame gia kafe. Extos je an den me pethimises akoma :/
:D
3) simera ediavaza to gramma mias miteras se ena periodiko, je elalen oti o daskalos tou pediou tis sirni twn pediwn markadorous je kamni tous lektiki kakopiisi.
Prepi se kapia fasi oi gonis na stamatisoun na foounte na pernoun etsi katastasis sto ipourgio pedias.Oso kratounte etsi athrwpoi stin ekpedefsi en thwroumen xairi.
1) εν πολιτική η δήλωση του, όι φιλοσοφική τοποθέτηση. η αλήθεια που εξυπακούεται εν η επανάσταση. που πάλε έννεν εύκολο να οριστεί αντικειμενικά καθώς εν κάτι που συντελείται τζιαι βιώνεται κατά βάσην υποκειμενικά
2) ναι πιάσε τηλέφωνο
3) μα τζιαι στο υπουργείο να παν έννεν σίουρο ότι εννά απομακρυνθούν έτσι τύποι που την εκπαίδευση
Γρηγόρη, πώς συνδέεται αυτό με αυτό που έγραψες αλλού για την Ιστορία ως ανεξάρτητη/αυτόνομη επιστήμη; 'Ερχεται σε αντίθεση;
Πάντως, από ότ κατάλαβα εγώ, στη Μαρξιστική θεώρηση, η Ιστορία δεν είναι ανεξάρτητη/αυτόνομη αλλά έχει ως σκοπό την απάλειψη της αποξένωσης, σωστά;
1. καμιά αντίθεση.
δεν θεωρώ ότι η επιστήμη ή η εκπαίδευση μπορούν στο υφιστάμενο κοινωνικο-οικονομικό σύστημα να είναι ανεξάρτητες/αυτόνομες που την πολιτική. τζιαι άρα δεν μπορούν να είναι αυτόνομες που την σύγκρουση μεταξύ των δυνάμεων του στάτους κβο τζιαι της επανάστασης.
τζίνο που έγραψα σε πιο παλιό μου άρθρο είναι η αναγκαιότητα διαχωρισμού της ιστορίας που τα ελληνικά τόσο σε επιστημονικό όσο τζιαι σε εκπαιδευτικό επίπεδο. είπα ότι η ιστορία είναι αυτόνομη επιστήμη τζιαι δεν πρέπει να ενσωματώνεται στη ελληνική φιλολογία επειδή η ενσωμάτωση της εξυπηρετεί συγκεκριμένες (εθνικές-εθνικιστικές) πολιτικές.
2.ναι η Μαρξιακή θεώρηση που την οποία είμαι σαφέστατα επηρεασμένος δεν αποδέχεται μιαν αξιολογικά ουδέτερη επιστήμη ή μιαν πολιτικά αδιάφορη ιστορία. η επιστήμη δεν είναι πάνω που την κοινωνία αλλά μέσα στην κοινωνία τζιαι άρα αντανακλά τζιαι αναπτύσσει τις υφιστάμενες κοινωνικο-πολιτικές διαμάχες. ούτε έσιει αυθύπαρκτη αξία, υπάρχει προς εξυπηρέτηση της κοινωνίας. τζιαι άρα έσιει ιστορικά συγκεκριμένους σκοπούς που προκύπτουν μέσα που τες υλικές συνθήκες τζιαι τον ταξικό πόλεμο, την απο-αλλοτρίωση της εργασίας τζιαι την κατάργηση της εκμετάλλευσης.
Οκ. Ναι κατάλαβα το σημείο σου για το διαχωρσμό της Ιστορίας από τη Φιλολογία, αλλά διερωτούμουν αν σε εκείνο το πλαίσιο εννοούσες κιόλας ότι η επιστήμη (η οποιαδήποτε επιστήμη) μπορεί να είναι αυτόνομη, αναπτυσσόμενη χωρίς προϋποθέσεις. Πάντως εγώ συμφωνώ, και το κυριότερο στοίχημα -κατά την άποψή μου- δεν είναι η κάθε Επιστήμη να αποκτήσει απόλυτη αυτονομία, αλλά να έχει τη δυνατότητα να θεματοποιεί και να ξεκαθαρίζει τα πολιτικά συμφέροντα που εξυπηρετεί. Να παραδέχεται ότι εξυπηρετεί κάτι, και να στοχεύει στη διαφάνεια αυτών των εξυπηρετήσεων.
Η Ιστορία λοιπόν, όπως και η κάθε Επιστήμη δεν είναι ανεξάρτητη ή ουδέτερη. Σε αυτό το σύστημα λες. Εννοείς τον καπιταλισμό; Σε άλλα συστήματα μπορεί να γίνει ανεξάρτητη; Ποιά; (Ρωτώ από διανοητική ειλικρίνεια, όχι από διάθεση ανούσιας κριτικής).
Κάτι άλλο που ήθελα να ρωτήσω: δεν μπορεί για παράδειγμα η Παγκόσμια Ιστορία ή η Ιστορία της Κύπρου να διδάσκεται πράγματι ανεξάρτητα και πιο αυτόνομα, όπως εισηγείσαι, αλλά χωρίς αυτό να αφαιρεί το "δικαίωμα" από τον Επιστημοικό κλάδο να διδάξει την Ιστορία του, ας πούμε η Επιστήμη της Φιλολογίας να διδάσκει την ιστορία της ελληνικής γλώσσας και αυτών που την μιλούν, που σε αυτό το πλαίσιο ορθά θα αποκαλούνται Έλληνες, χωρίς άλλες πολιτικές αναφορές ή λυτρωτικά οράματα (χωρίς οποιαδήποτε αναφορά σε Έθνος-κράτος ή Εθνική ολοκλήρωση ή ξερωγώ τι), απλα ως η Ιστορία του ίδιου του γλωσσικού τομέα; Ή μήπως αυτό θα ήταν ύποπτο, ή εθνικισμός; (Εγώ νομίζω ότι δεν θα ήταν). Εξάλλου, η Ιστορία κάθε Επιστήμης εμπίπτει στην ίδια την Επιστήμη, είναι η ικανότητα της ίδιας της Επιστήμης να συνειδητοποιήσει και να επιβεβαιώσει την ιστορικότητά της, δεν είναι;
1. σε μια ταξική κοινωνία (καπιταλισμός), ο ταξικός πόλεμος υπερκαθορίζει την επιστήμη. σε μια αταξική κοινωνία (κομμουνισμός) όπου θα πάψει ο πόλεμος των τάξεων τότε δεν θα τίθεται θέμα ταξικών οπτικών.
2. ναι θα ήταν ενδιαφέρον τζιαι παραγωγικό η διδασκαλία τζιαι η έρευνα για την ελληνική γλώσσα να αποδεσμευτεί που τες αναφορές στην εθνική ολοκλήρωση. αλλά για να γίνει τούτον μάλλον εννά χρειαστεί να ολοκληρωθεί η διαδικασία κατάργησης του εθνικού κράτους. νομίζω σε έτσι περίπτωση η ελληνική φιλολογία θα μεταμορφωθεί πραγματικά τζιαι θα καταστεί ουσιαστική επιστήμη.
Για το 1) Εντάξει, όταν επιτευχθεί η αταξική κοινωνία, αυτό σημαίνει ότι η Επιστήμη θα έχει διασκεδάσει την οποιαδήποτε αποξένωση και θα έχει πλέον συνενώσει την υποκειμενική με την αντικειμενική αξία. Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι θα έχει ανεξαρτητοποιηθεί από την πολιτική: τουναντίον, θα έχει ολοκληρωθεί κοινωνικο-πολιτικά, σωστά; (Εν τω μεταξύ, η ολοκλήρωση του Μαρξιστικού οράματος δεν σημαίνει επίσης την εξαφάνιση της "εξειδίκευσης", όχι μόνο εργασιακά αλλά και επιστημονικά; Διότι, νομίζω, η επαγγελματική εξειδίκευση συνεπάγεται και αποξένωση του υποκειμένου από την παραγωγή, από το παραγόμενο αντικείμενο, δεν είναι; Επομένως, ο Μαρξισμός στοχεύει σε μια ριζική αναδιαμόρφωση της έννοιας της Επιστήμης με τρόπο που ίσως να μην είναι συμβατός με αυτά που λέμε περί ανεξάρτητης Επιστήμης της Ιστορίας;;;)
Για το 2) Με ενδιαφέρει αυτή η ιδέα, του πώς η κάθε Επιστήμη είναι ας πούμε υπεύθυνη για την Ιστορία της. Με δεδομένο αυτό, υπάρχει εν τέλει Αυτόνομη Επιστήμη της Ιστορίας; Ή μήπως πρέπει να υπάγεται η ίστορική θεώρηση στον κάθε κλάδο, Επιστήμη, Γεωλογία, Γεωγραφία, Γλωσσολογία, Λογοτεχνία, Φιλοσοφία, κ.ο.κ. (Βέβαια αυτή η ιδέα έρχεται σε αντίθεση με την προηγούμενη ιδέα του ότι η Επιστήμη σε μια αταξική κοινωνία πρέπει να είναι ενιαία και όχι διασπασμένη σε Κλάδους).
η έννοια της ανεξαρτησίας-αυτονομίας (της επιστήμης) έννεν απόλυτη ούτε στατική. μιλούμεν για μια διαδικασία δαμέ τζιαι η ύπαρξη των αντιφάσεων (ολοκλήρωση - κατάργηση) εν στο επίκεντρο της. όμως πολλά που τούτα τα "διλήμματα" εν πλασματικά. εννοώ ότι μιλούμεν θεωρητικά τζιαι εκτός ιστορικού πλαισίου. ούλλη η ουσία του Μαρξισμού έννεν τόσο στο όραμα του (που εξελίχτηκεν ιστορικά σε ιδεολόγημα) εν στην ιστορικότητα της ανάλυσης του για την καπιταλιστική παραγωγή. εν η δυναμική της μεθόδου που εκαταξίωσεν την Μαρξιακή ανάλυση τζιαι εν σε τούτη που πρέπει να εστιασουμεν. μεταφέροντας τούτη την οπτική στην επιστήμη μπορούμεν να δούμε την υφιστάμενη αστική επιρροή στην κατασκευή τζιαι οριοθέτηση των διαφόρων επιστημών τζιαι το πως την ανατρέπουμεν (μέσα που την διεπιστημονική τζιαι κοινωνικά προσανατολισμένη έρευνα). εν μπορούμε όμως να αναλύσουμεν το πως θα διαρθρώνεται η κομμουνιστική επιστήμη, ποιοι κλάδοι θα αναπτυχθούν, το γιατί τζιαι το πως. γιατί απλούστατα εννά χάσουμεν την σχέση με την υφιστάμενη καπιταλιστική υλική πραγματικότητα.
Οκ. Δηλαδή η οποιαδήποτε δράση θα είναι περισσότερη αντίδραση εξαρτόμενη από την διαλεκτική ανάγνωση του στάτους κβο; Περισσότερο ανατρεπτικά δηλαδή, (ίσως αποδομητικά;), αντί "καταφατικά";
ναι. αντιστεκούμαστεν στο υπάρχον με στόχο την ανατροπή του. μεινίσκοντας όμως πάντα προσγειωμένοι στο δεδομένο ιστορικό μας πλαίσιο. στο τι πρέπει να κάμουμεν τωρά. όι στο πως θα ήταν ιδανικά τα πράματα. εν με τούτη την λογική που εννοώ ότι στη κυπριακή περίπτωση εν πρέπει να αναζητούμεν το εθνικά ουδέτερο σύνταγμα εν μέσω του εθνοτικού πολέμου. η ΔΔΟ εν ο άμεσος μας στόχος για να καταργήσουμεν την σύγκρουση. όταν η σύγκρουση θα έσιει καταργηθεί τότε τζιαι μόνο τότε θα μπορεί να τεθεί θέμα αποεθνοποίησης του συντάγματος, όι πριν.
Οκ. Πάντως δεν βλέπω πώς η ανάλυση μου η προχτεσινή στο μπλογκ αναιρείται από αυτά εδώ (ούτε και ότι αυτά εδώ αναιρούνται). Το πρόβλημα μου είναι ότι ανταλλάζεται ένας ρατσισμός για έναν άλλον, και εδώ είναι η αντίφαση. Διότι ναι μεν η δράση μπορεί να είναι καταρχήν ανατρεπτική, αλλά η στιγμή της ανατροπής του ισχύοντος στάτους κβο έρχεται (και) ως κατάφαση ενός νέου ρατσισμού.
Αυτό είναι που με κάνει να νιώθω άβολα. Ίσως να έπρεπε ο κάθε Μαρξιστής να νιώθει άβολα με αυτό. Βέβαια, μπορεί να μου πεις ότι ο καλός Μαρξιστής πάντα πρέπει να νιώθει άβολα. Αν μου το πεις αυτό θα με έχεις κερδίσει πάραυτα. Αυτό θα το εκτιμούσα πάρα πολύ. Δυστυχώς αυτό δεν το άκουσα ακόμα (δεν μιλώ για σένα). Ακούω μόνο για μια ΔΔΟ σαν να πρόκειται για καλή αντιρατσιστική κατάληξη, χωρίς περαιτέρω δυσανασχέτηση. Και επίσης ακούω μόνον αναλύσεις που καθορίζουν επιλεκτικά τους Ε/κ ως στάτους κβο, και καθόλου αναφορές σε Τουρκία της οποίας το "κεφάλαιο" εξυπηρετείται τα μάλα από αυτή την ιστορία, ειδικά από μια ΔΔΟ στην οποία θα μπορεί να διατηρήσει στρατό στην Κύπρο. Καταλαβαίνεις τι εννοώ;
κοίτα οι κομμουνιστές νιώθουν εξ ορισμού "άβολα" σε μια καπιταλιστική πραγματικότητα. εγώ πάντως παρότι υποστήριξα σθεναρά το Ναι το 2004, ποττέ μου δεν εθεώρησα την ΔΔΟ ως την ιδανική λύση ή το σχέδιο Αννάν ως μια οριστική αντιρατσιστική κατάληξη. μάλιστα στην πρωτοβουλία αριστερών για το ναι τότε είχαμεν αναλύσει το εν λόγω σχέδιο ως μια αστική τζιαι ιμπεριαλιστική λύση. όμως η αστική-ιμπεριαλιστική διευθέτηση μέσα που μια συμφωνία δεν παύει να είναι αναγκαία για μια σειρά που λόγους (αποστρατικοποίηση, ενιαιοποίηση της οικονομίας, ενοποίηση της κοινωνίας κλπ) που θα μας επιτρέψουν να προχωρήσουμε μπροστά. η όποια λύση του κυπριακού (πλην μάλλον της διχοτόμησης) θα λειτουργήσει υποβοηθητικά στην ανάπτυξη του ταξικού αγώνα στη Κύπρο, θα ανοίξει τζιαινούρκα κοινωνικά ζητήματα τζιαι θα αφήσει "ελεύθερη" την ιστορία να τζιυλήσει έξω που εθνικιστικές στρεβλώσεις...
Οκ. Όμως νομίζω ότι ακόμα ισχύει η θέση ότι ένας αριστερός μπορεί να απορρίψει το Σχέδιο Ανάν (την ΔΔΟ) βάσει αριστερής ιδεολογίας. Η ΔΔΟ δεν είναι αυτόματα η ορθόδοξη αριστερή πολιτική. Επίσης θα με ενδιέφερε να αναλυθεί η σχέση αριστεράς και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτω. Επειδή από μια αναφορά σου πριν σαν να απορρίπτεις την οποιαδήποτε αναφορά σε Α.Δ. ως κάτι το θεωρητικό; Η ερώτησή μου: μήπως είναι αδόκιμο να βασιστεί ένας αγώνας κατά του ιμπεριαλισμού και του ρατσισμού και της ανισότητας, πάνω στα Ανθρώπινα Δικαιώματα; (Και παράλληλη ερώτηση: μήπως ακούμε Ανθρώπινα Δικαιώματα και φκάλλουμε τσούννες επειδή αναφέρονται σε αυτά και οι Εθνικιστές; Είναι αυτός αρκετός λόγος για να βαφτιστούν τα Α.Δ. ως "εθνικιστικά";) Όταν ένας αριστερός μιλά για ίση κατοχύρωση εργασιακών συνθηκών, μήπως δεν μιλά για διεθνιστική καθολικότητα Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων; Και δεν μιλώ για επιβολή των Δικαιωμάτων αυτών από τα "πάνω" προς τα "κάτω", αλλά για την εδραίωσή τους στην κοινωνική-πρακτική βάση.
αννοίεις πολλά θέματα.
1. τα ΑΔ εν τεράστιο θέμα. το πρόβλημα στη Κύπρο εν μπορεί να λυθεί με βάση τα ΑΔ απλούστατα γιατί λόγω των ιστορικών εξελίξεων επεριπλακήκαν τα ζητήματα. τα ΑΔ καποιων ανθρώπων συγκρούονται με τα ΑΔ άλλων. οπόταν εν μπορούμεν να φκάλουμεν άκρη, εκτός πάλε αν το δούμε μονόπλευρα εθνοτικά όπως κάμνουν οι δεξιοί εθνικιστές που προβάλλουν τα ΑΔ των μελών της κοινότητας τους αποκλειστικά αγνοώντας τα ΑΔ των άλλων.
2. τωρά γενικόττερα τζιαι σε θεωρητικό επίπεδο τα ΑΔ εν αστική κατασκευή στην υφιστάμενη τους μορφή τζιαι εξατομικεύκουν τον αγώνα για την δικαιοσύνη. ένας σοσιαλιστής καθηγητής μου στο Λονδίνο εμιλούσεν για την αναγκαιότητα μεταμόρφωσης των ΑΔ έτσι ώστε να αποκτήσουν κοινωνική διάσταση τζιαι πρακτική βάση πριν να τα επιστρατεύσουμεν στον αγώνα για τον σοσιαλισμό.
Όντως μεγάλο θέμα. Περισσότερα δια ζώσης...
1) "εν πολιτική η δήλωση του, όι φιλοσοφική τοποθέτηση"
ma sovara? Den tha mporousa na to ixa dianoithi pote afto!
(Passive-aggressive Olympics)
Goustarw otan mou thimwnnis kirie Ioannou alla an afisw ton sxetika-ikanopiimena-taismeno mazoxismo mou stin panta, to gegonos ine oti stin politiki iparxi filosofia ke stin filosofia iparxi politiki. Den ine touto to point mas omws.
To point en oti stin filosofia tis politikis ke stin politiki tis filosofias i alithies den ine aftonomes. Eksipiretoun simferonta, propagandes, skopous = Ara, oi alithies stin filosofia tis politikis den ine alithies alla ipokimenikes antilipsis ws pros to ti ipsonnete na esti (omioma) alithia(s).
Asxeto me ta panw, alla nomizw oti tha mporousa na ethistw sto ksempleksimo pou exi to dixti, irema me (o tonos sto alfa). Natural tranquilizer.
2)next time thimise me na sou ferw copy ena apospasma apo tin elliniki ekdosi tou “La bombe informatique” (gia ton Baudrillard ekama tin kardia mou petra ke ekatapia to, an mou pis tipote ke gia ton Virilio en na arxisw na klew a lew sou to)
3) Prin 5-6 mines ixame mia sizitisi (stis tzamaries) gia tin astinomia ke ipa sou “afou na eksaliftoun en prokite, na iparxoun metra opws px kathe dio xronia maximum na pernoun apo psixologikes / nevrologikes / psixiatrikes / psixanalitikes eksetasis”. Ke eteliwsa tin protasi legontas sou “isws na ine kali idea na to kamnoun ke oi ekpedeftikoi touto”.
Den simeni pws opios exi mia nevrologiki asthenia px epilipsia (it ek genetis ite meta-travmatiki)i opios exi sxizofrenia tha apagorevete na doulepsi. Enen touto pou lew.
Vasika touto pou lew en oti oi eksetasis prepi na estiazonte sto anger management ability ktl.
4) *masa ta sinnefa ke ispnei kokkines paparounes*
An tha vreksi,
na vreksi louloudia.
isterografo: tin sizitisi panw en tin ida katholou, opotan to sxolio m en gia ekino p m egrapses 5 Iouli
"Ενας αλλος κοσμος δεν ειναι εφικτος, οσο υπαρχει κρατος και καπιταλισμος."
Φιλε Γκρεκ και λοιπη κομμουνιστοπαρεα.Ειναι ευχαριστο να ειμαι μετά σας.
Στα δυο θεματα, Γκρεκ, η επιστημη ειναι παντα επαναστατικη. Οσο επαναστατικη ειναι η αληθεια. Και η παιδεια μπορει να ειναι μη πολιτικα στοχευμενη, σε ενα συστημα που δεν βλεπει τα παιδια σαν εργαλεια.
Ομως δεν ειναι στην Κυπρο, και η θεωρια για το αν θα μπορουσαν οι γενναιοι δασκαλοι να αντιταχθουνε στους εξουσιαστες και να διδασκουν μονο τις γνωσεις που αποκτησαμε μεσα της επιστημης, και να μην κατασκευαζουν συνειδησεις, ειναι λιγο δυσκολο.
Ομως ετσι για να ευθυμησουμε λιγακι, ουτε οταν καταργηθηκαν οι ταξεις, στον υπαρκτο(χεχεχε), σταματησε η χειραγωγιση των μικρων. Θυμασε τα τραγουδια για τον "πατερουλη";;;
Φιλε γκρεκ, το αλλο θεμα ειναι η ΔΔΟ και το Αναν. Νομιζω πρεπει να ξανανοιξει η συζητηση.
Προσωπικα πιστευεω οτι η θεση μας πρεπει να ειναι αποχη απο διαδικασιες που εμπλεκουν κρατος και οργανα του.
Η μονη μας εγνοια πρεπει να ειναι η αυτοοργανωση της κοινωνιας, αυτο που γινεται στα αγραμματα ειναι το η λυση. Πρεπει να μεγαλωσει. Δεν ξερω πως. Και το δευτερο, πρεπει να αναπτυχθει ο συνδικαλισμος. Γιατι και εκει, ενω υπαρχουν φιλο-αναρχικες θεσεις διασπαρτες, παραμενουν ανοργανωτες. Δεν ξερω πως μπορει να γινει αυτο, ομως πρεπει να γινει. Γραψε ενα κειμενακι πανω σε αυτο, αντε, εκανα και παραγγελια! (χεχε)
Γκρεκ, χαιρετω, φιλια στο ...ονειρο!
φίλε ανώνυμε, είπα σου τζιαι άλλες φορές θκιάλεξε επιτέλους κανένα ψευδόνυμο.
για την ΔΔΟ τζιαι για το κυπριακό εννά ξαναννοίξει η συζήτηση σύντομα μεν ανησυχείς. για τον συνδικαλισμό υπόσχομαι να γράψω μόλις έβρω χρόνο, είσιεν μου ζητήσει τζιαι ο ασέρας ένα κείμενο που θα εσυνέχιζεν την πρωτομάγιατικη παρέμβαση "εργατική δύναμη και ταξική πάλη" οπόταν έχω το στα υπόψην. μέσα στο σεπτέμβρη εννά παρουσιάσω σε ένα συνέδριο κάτι σχετικό (5-6 σελίδες για την ευελισφάλεια τζιαι την επισφάλεια) τζιαι εννά το βάλω τζιαι δαπάνω. μπορεί έτσι τζίνον να αποτελέσει την βάση για πολιτικό προβληματισμό σε σχέση με την συνδικαλιστική προοπτική...
Post a Comment