1. Το ζήτημα έννεν η αλλαγή του προέδρου αλλά η ανατροπή του αυταρχικού ισλαμικού καθεστώτος. Ο Μουσαβί, κόντρα στο τι μας λαλούν τα Δυτικά μήντια, εν στη τελική άνθρωπος του συστήματος τζιαι δεν αποτελεί ουσιαστική εναλλαχτική επιλογή.
http://www.banoufilm.blogspot.com/
2. Αλληλεγγύη στους εξεγερμένους Ιρανούς πολίτες. Όπως εκαταφέραν πριν 30 χρόνια να ανατρέψουν το καθεστώς του Σάχη, έτσι τζιαι σήμερα μπορούν να καταφέρουν να ανατρέψουν τους μουλλάες που εκαπηλευτήκαν την Ιρανική επανάσταση.
3. Τυχόν Δυτική ιμπεριαλιστική επέμβαση θα είναι καταστροφική για την εξέγερση καθώς θα ενισχύσει τους Μουλλάες που θα αναλάβουν ρόλο πατριωτικής αντίστασης τζιαι θα αφήσει εκτεθιμένους τους διαδηλωτές στην Ιρανική κοινή γνώμη. Δεν μπορεί η Δύση να ανατρέψει το Ισλαμικό καθεστώς. Η ανατροπή του μπορεί τζιαι πρέπει να είναι έργο μόνο των Ιρανών.
5 comments:
Γρηγόρη φαίνεται ότι η μόνη ρεαλιστική εναλλακτική κατάληξη σήμερα εν ο Μουσαβί. Όσο τζιαι αν δεν θα ανατραπεί το θεοκρατικό καθεστώς, πιστεύω ότι τα πράγματα θα μπορέσουν να πάρουν μια νέα δυναμική.
Συμφωνώ μαζί σου ότι πιθανή επέμβαση της Δύσης μόνο βοήθεια θα προσφέρει τελικά στους μουλλάες. Θα το χρησιμοποιήσουν σαν πρόφαση για σφαγές εναντίον των διαδηλωτών και διώξεις των αντιφρονούντων με την κατηγορία της συμμαχίας με τους εχθρούς της χώρας.
ο Σαχη ήταν καλλύττερος που τους τωρασινούς όπως τζαι το ισλαμικό καθεστώς εν καλλύττερο που την εναλλαχτική λύση.
Σύντροφέ σου παραθέτω κείμενο Ιρανών αναρχικών για την εξέγερση.
Punkunin
ΣΑΝ ΚΑΤΑΙΓΙΔΑ: Η ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΣΤΟ ΙΡΑΝ
Κανένας δεν περιμένει πια: Το Ιράν εξερράγη, και απέναντι σε αυτή την έκρηξη δεν αισθάνεται έκπληξη ούτε καν το Ισλαμικό καθεστώς.
Χρόνια φοιτητικών απεργιών, αγωνιστικών οδομαχιών, αγώνων στους χώρους εργασίας, συνεχούς καταπίεσης – και ύστερα μια σπίθα. Μια σπίθα χάρη στην οποία εξαπολύεται το παλιρροιακό κύμα της οργής και της απελπισίας που άλλοτε περιορίζονταν σε ψιθύρους οι οποίοι μόλις και μετά βίας ακούγονταν πίσω από κλειστές πόρτες.
Τώρα η οργή είναι εδώ και όλοι βρίσκονται στους δρόμους, νέοι και γέροι, άνδρες και γυναίκες, αγωνιστές και πασιφιστές.
ΧΑΟΤΙΚΗ ΑΝΤΗΧΗΣΗ
Το φάντασμα του 1979 προσκρούει στις εξεγέρσεις της Ευρώπης, αλλά οι φλόγες του Ιράν καίνε πολύ λαμπρότερα από την εξέγερση του 2005 στη μητροπολιτική Γαλλία και από την εξέγερση του Δεκέμβρη στην Ελλάδα.
Η κανονική λειτουργία των πραγμάτων έχει παραλύσει παντού: οι άνθρωποι αρνούνται να επιστρέψουν απλώς στη δουλειά, οι πλατείες και οι δρόμοι είναι μπλοκαρισμένοι, τα πανεπιστήμια δε λειτουργούν, αστυνομικά τμήματα λεηλατούνται, οι καθημερινές κοινωνικές σχέσεις αναιρούνται.
Τα ανθρώπινα μέσα που επιτρέπουν παντού σε οποιοδήποτε καθεστώς να λειτουργεί έχουν εμπλακεί τώρα σε έναν καθολικό πόλεμο που δείχνει πέρα από το απλό ζήτημα των κλεμμένων εκλογών.
Όλες οι καθιερωμένες οργανώσεις στο εσωτερικό της σύγκρουσης (είτε βρίσκονται στο Ιράν είτε στην εξορία) προσπαθούν να την εκμεταλλευτούν για να οικοδομήσουν τη δική τους πολιτική εξουσία, να βρουν τη δική τους θέση στο τραπέζι των συζητήσεων.
Αλλά πότε ήταν διαφορετικά τα πράγματα; Η “πολιτική” τους ήταν πάντα η ίδια.
Κάποιοι φοράνε πράσινα, όπως φοράνε τα “Yes we can” στην Αμερική.
Αυτό μονάχα θέλουμε;
Είναι δυνατόν να εκφραστεί ποτέ ο κόσμος που θέλουμε μέσω μιας απλής ψήφου;
Κάποιοι παραπονιούνται επειδή δεν υπάρχουν ηγέτες, επειδή δεν υπάρχει κανένας για να διευθύνει την εξέγερση, αλλά αυτό είναι προς τιμήν της. Η αυθόρμητη και ανεξέλεγκτη φύση της εξέγερσης είναι ακριβώς αυτή που της επέτρεψε να εξαπλωθεί τόσο γρήγορα και να αντηχήσει σε τόσο μεγάλο εύρος.
Δε διακυβεύεται μια ταυτότητα, μια μειονότητα, ένα ζήτημα ή οι κλεμμένες εκλογές.
Διακυβεύονται τα πάντα!
Όπως ρωτάνε και οι Anonymous Sinners (Ιρανική χιπ-χοπ μπάντα),
ʽΤι άλλο θέλουμε εκτός από την ελευθερία;ʼ
ΤΟ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΨΕΜΑ
Δεν έχουν κανένα μέλλον να μας προσφέρουν· το δημοκρατικό ψέμα δεν μπορεί να το κρύψει αυτό.
Τα παιδιά της μητρόπολης περιβάλλονται παντού από κοινές συνθήκες, από τη βιωμένη εμπειρία· αυτό δεν ισχύει περισσότερο στη Δύση απʼ ό,τι στο Ιράν. Χρειάζεται ο ορυμαγδός και η οργή μιας ολόκληρης γενιάς που μεγάλωσε έξω από τη δημοκρατική διαδικασία προκειμένου να εκτεθούν οι αυταπάτες και οι ψεύτικες ελπίδες που συνδέονται με αυτή τη διαδικασία.
Θα μπορούσαν να γίνουν πολύ περισσότερα από μια απλή αλλαγή καθεστώτος.
Τι θα συμβεί αν η εξέγερση δεν τερματιστεί;
Τι θα συμβεί αν οι φλόγες συνεχίσουν να καίνε και εξαπλωθούν σε ολόκληρη την κοινωνία;
Αυτή είναι η αληθινή απειλή: η δυνατότητα της επανάστασης· η δυνατότητα να μην έρθει ποτέ η επιστροφή στο πανεπιστήμιο, στο χώρο εργασίας και στο σπίτι.
Η δυνατότητα να γίνει η παράλυση καθολική, να μην υπάρξει τελικά επιστροφή...
Βασικά, πρέπει να φτάσουμε στο σημείο εκείνο από όπου δε θα υπάρχει επιστροφή.
ΙΟΥΝΙΟΣ 2009/ KHORDAD 1388.
Μία αναρχική ματιά στις διαμαρτυρίες στο Ιράν
Ακολουθεί μετάφραση της συνέντευξης που έγινε από το ALB Noticias, με τη βοήθεια του Antonio Gutiérrez, συνεργάτη του anarkismo.net, στον αναρχικό Payman Piedar, Ιρανό εξόριστο ο οποίος έχει συμμετάσχει σε πολλές ελευθεριακές πρωτοβουλίες τόσο στις ΗΠΑ όσο και στο Περού και υπήρξε εκδότης του δίγλωσσου (αγγλικά και περσικά) αναρχικού περιοδικού Nakhdar. Η συνέντευξη αποτελεί μία προσπάθεια να καταλάβουμε τι συμβαίνει αυτές τις μέρες στο Ιράν και ποιες είναι οι αιτίες, σε μια κρίσιμη στιγμή που έχουμε από τη μία τις στρεβλώσεις των δυτικών μέσων ενημέρωσης και από την άλλη τη λογοκρισία μέσα στο Ιράν. Η μετάφραση της συνέντευξης από τα ισπανικά στα ελληνικά έγινε από τον Angel G G.
Την συνέντευξη μεταφρασμένη μπορείς να την δεις στο Αθηναικό Ιντυμηντια και στο Κυπριακό Αναρχικό φόρουμ.
Punkunin
o zizek kalifkei me entelws: http://www.lrb.co.uk/v31/n14/zize01_.html
Post a Comment