Στιχάκια τζιαι συνθήματα, βιτρίνες τζιαι συναισθήματα. Ποιος λαλεί ότι το πολιτικό τραγούδι επέθανεν;

Πόψε, (εψές δηλαδή) είπα να πάω στην συναυλία για τη νεολαία του Χριστόφκια. Αρέσκαν τζιαι αρέσκουν μου οι τραουδιστές του, ήταν τζιαι μούχτιν, ευκαιρία να δω τζιαι την πολιτική σημειολογία του τζιαι την απεύθυνση του στην νεολαία που όπως φαίνεται που τες δημοσκοπήσεις στηρίζει τον συντριπτικά. Επέρασα καλά. Τζιαι είδα τζιαι ένιωσα διάφορα που θέλω να τα γράψω.

Ανακοινώσαν τον με τες πολλές του ιδιότητες. Εφκήκεν πάνω χωρίς γραβάτα τζιαι εκαλοσώρισεν τους φίλους του τους τραουδιστές στο “πανηγύρι του πολιτισμού”. Για τες ταυτότητες τζιαι τα παναύρκα λαλώ που μέσα μου προσπαθώντας να φκάλω που το νου μου τα διαφημιστικά φιλμάκια που επαίζαν προηγουμένως. Αυτή η κυβέρνηση σας διάψευσε, λαλεί μας, δεν ανταποκρίθηκε σε αυτά που την εδεσμεύσαμεν με το πρόγραμμα. Απαρίθμησε μιαν σειρά που πολιτικές της κυβέρνησης που ζημιώνουν την νεολαία όπως η αύξηση του ορίου αφυπηρέτησης, η εκπαιδευτική μεταρρύθμιση που δεν έγινε, ο μη κερδοσκοπικός χαρακτήρας της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης που δεν διαφυλάκτηκε κτλ. Μετά στράφηκε προς τον χώρο του Κασουλίδη. Κυβέρνησαν μια δεκαετία και έκαναν κουρέλια τα όνειρα σας. Υπέθαλψαν τον εθνικισμό-σωβινισμό και άρα είναι υπεύθυνοι για την κατρακύλα της διχοτόμησης και ας μην φταιν άλλους και εμάς, ανέδειξαν τον αυταρχισμό και την αλαζονεία και προσπάθησαν να επιβάλουν την νεοφιλελεύθερη πολιτική. Η ομιλία του ήταν σύντομη, προσεγμένη τζιαι καθαρά αριστερή, όσον αριστερή τον έπαιρνε.
Ήρτες να ακούσεις τζίνα που έθελες λαλώ του εαυτού μου που μέσα μου. Ψηφίζοντας τον Χριστόφκια μπλα μπλα μπλα. Κοίτα ρε που μας κάμνει τζιαι τον οπαδό του εαυτού του.

Το στάδιο Ελευθερία δονείται.
Η νέα γεννιά, ψηφίζει ανθρωπιά. Εμπρός λαέ μην σκύβεις το κεφάλι, με την αριστερά αντίσταση και πάλι.
Είμαι γέννημα θρέμμα του λαϊκού κινήματος. Φίλοι μου πιστέψετε με, δεν θα προδώσω την νεολαία και τους εργαζόμενους.
Τώρα να δούμεν, λαλώ πάλε πουμέσα μου.

Αποχωρεί. Οι σημαίες της Δημοκρατίας να ανεμίζουν μαζί με τες κότσιηνες σημαίες του Τσε. Αφηρημένος στες σκέψεις μου προσέχω σε κάποια φάση ότι ο πρώτος τραγουδιστής είσιεν ήδη αρκέψει...

Τίποτα δεν χτίζεται πάνω στην πέτρα, όλα πάνω στην άμμο χτίζονται,
μα εγώ θα χτίζω πάνω στην άμμο σαν νατανε η άμμος πέτρα.
Δεν είναι ένοχοι όλοι οι δολοφόνοι, ούτε αθώοι όλοι οι δικαστές... Συνεχίζει στο ίδιο μοτίβο μέχρι που αποχωρεί.

Πιάννει το μικρόφωνο ένας νεαρός μουσικός να μας πει το σουξέ του.
Με πιάνει καταδίκη, δεν πλήρωσα το νοίκι, μου κόψανε το ρεύμα, μου πάγωσε το αίμα. Ήταν μια κατάθεση ψυχής λαλεί μας τζιαι αποχωρεί.

Φκαίνει ο επόμενος. Καλός ο προηγούμενος. Τα κάνει όλα και συμφέρει.

Στα τριάντα σου δεν κρατιόσουνα, για άνετος μου περνιώσουνα,
τώρα στα σαρανταπέντε, πατριάρχης το χεις δει.

Κοίτα ρε ρεπερτόριο το πολιτικό γραφείο συνεχίζει ο ειρωνικός μου εαυτός.

Δεν φυλάω τα σύνορα μιας πατρίδας,
που τον ληστή τον έχει κάνει μάγκα,
και με έχει δώσει εμένα προστάνζα. Όπα. Κλιμάκωση.

Η ώρα του σταρ. Τζίνου που με εσυνέπαιρνε στην εφηβεία πριν να πιστέψει το σταριλίκκι του. Εν θα τον εξιάσω την τελευταία φορά που τον είδα πριν τες τελευταίες βουλευτικές...τότες ήταν η κλιμάκωση μιας κινητοποίησης μεταναστών για το πολιτικό άσυλο. Μα να θωρεί τα τσιατίρκα τζιαι τες γραμμές των πολιτικών προσφύγων ομπρός του μες την πλατεία Ελευθερίας τζιαι να μεν λαλεί λέξη; ο μαλάκας λαλώ που μέσα μου. Άνοιξεν τον ως συνήθως μια νεαρή τραγουδίστρια. Χρόνια πολλά. Στον φίλο μου τον Δημήτρη τον Χριστόφια αυτό το τραγούδι που του αρέσει.

Μια φωτογραφία σου ήρθε και σε μένα μια φωτογραφία σου απ' τα ξένα,
απ' αυτές, που κρατάν οι φοιτητές, απ' αυτές που ξεσκίζει ο χαφιές
...τόσα τριαντάφυλλα τα 'καψε το χιόνι
αχ κι Αυτή η άνοιξη, ρε γαμώτο, να μην με ματώσει.

Πε τζιαι τα χαιρετίσματα στην εξουσία ρε που κρατάς ιμίσιημου την ουσία, μουρμουρώ εγώ.

Και ένα τραγούδι για τον παγκόσμιο αφοπλισμό. Το εμβατήριο που του μαθαν να λέει. Το ντέρπι που είναι στημένο και από πριν ξεπουλημένο..ψάχνεις για το μεγαλείο που σου μάθαν στο σχολείο και εγώ ξένος μετανάστης σου Ελλάς. Τον κόσμο εμείς θα φέρουμε στα μέτρα μας πριν να μας φέρει εκείνος στα δικά του.....αξίζει φίλε να υπάρχεις για ένα όνειρο και ας είναι η φωτιά του να σε κάψει. Όσο για μένα είμαι πάντα εδώ με των ματιών σας την φωτιά σημαία. Είναι όμορφα απόψε που ανταμώσαμε, μ' αρέσει να αρμενίζουμε παρέα.

Είπεν τζιαι τα χαιρετίσματα τελικά που όμως εκαταλήξαν στο πολιτικά ορθόν, Δεν πάει άλλο. Ρεεε, τα έφηβα γεράκια. Πάρακατω. Αν μπορούσα να άλλαζα τον κόσμο θα έκανα ξανά γαλάζια τη θάλασσα. Ένας μαύρος Έλληνας που τραγουδά χιπ χοπ. Πρώτη φορά ταξιδεύει έξω από την Ελλάδα. Τώρα φτιάχτηκαν τα χαρτιά του μας εξηγεί ο τραγουδιστής. Ότι αξίζει πονάει και είναι δύσκολο.

Καλό το σκηνικό, το έργο όμως ακόμα να αρκέψει. Μιαν προκαταρκτική κουβένταν όμως στον σκηνοθέτη. Εννά δημοσιεύσω έναν κείμενο για την εργατική τάξη στον πολίτη τζιαι στα νεκατώματα. Σαν ηγέτης της, Δημήτρη που το Δίκωμον της πρώτης κολλεκτίβας, θα εμπορούσες, ίσως να ήταν τζιαι χρήσιμο να το εθκιάβαζες. Σαν πρόεδρος της Βουλής τζιαι σύντομα της Δημοκρατίας όμως, κύριε Χριστόφια, έναν τραούδιν έχω να σου πω, που τους φίλους μου τους Hard Core Heads, το τελευταίον τους, του 2004.

Πόσα χρειάζεται η καρκιά νάβρει μιλιά να μιλήσει
Πρέπει ο λόος να τζυλήσει
μα κανένας εν το δέχεται όπως ο μουττάς την λύση
Το στόμα μου έσσει ανάγκη λέξεις να τσιαττίσει
Για ούλλα τούτα που θωρώ τζανακατσιώ
Τα ντραμς φακκούσιν λετσιό
Τζαι γιω που πάνω να κολλώ όπως την νέαν κολλεξιόν
Εις τες κκελλάες των μιτσιών
Γιατί εβαρέθηκα πκιον
Να θωρώ γυρόν το κακό
Να εξαπλώνεται με απίστευτο ρυθμό
Στα φανερά ή μυστικά
Θύμα ο κάθε αδιάφορος
Θνητός τζαι δυστυχώς
Ο αίτιος μάλλον ανίκητος, τεχνητός
Ασταματητός σεισμός,
Πε μου ποιος
Ο καπιταλισμός.
Το ενενήντα εννιά κομμάν εννιά εννιά εννιά
Τοις εκατόν του κόσμου εν φακκά πενιάν
τζαι η άγνοια σκοτώννει
βλάφτει σοβαρά την ελευθερία του ατόμου, της κοινωνίας,
υπουργείον αρμονικής φασαρίας
τζαι μεις μάρτυρες μιας καθορισμένης ιστορίας
που οι σκλάβοι παράγουν παράγουν
πουλούν γοράζουν όσα προλάβουν
με αρρώσκια τζαι αγνοία
υποκλείνονται στην καπιταλιστικήν αυτοκρατορία

Από πελλόν τζαι που μιτσήν μαθαίννεις την αλήθκεια
το μικρόφωνο θέλει αρτσίθκια
τζαι φωνητικά παιχνίθκια
πιάννω το παίζω εκτονώνομαι,
ΑΓΑΠΩ ΤΗ ΜΟΥΣΙΚΗ ΤΟΣΟ ΠΟΥ ΑΝ ΕΡΤΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΝΑ ΤΗΝ ΠΕΙΡΑΞΕΙ
ENNA TON KAMΩ ΛΟΥΒΙΘΚΙΑ.