Καταγραφές Μάρτης 2018-1

1/3/2018

Ο μαθητευόμενος μάγος της Γεροσκήπου αναλαμβάνοντας το ΥΠΕΞ σήμερα αναφέρθηκε στη Κύπρο ως την «ιδιαίτερη μας πατρίδα» διότι προφανώς η πατρίδα μας (η γενική ή κανονική και όχι η ιδιαίτερη) είναι η Ελλάδα. Η αναφορά αυτή μπορεί να θυμίζει τα εθνόπληκτα Συναγερμικά 90ς, αλλά το διχοτομάκι μας που αναρριχάται σήμερα, τότε εκτός από Συναγερμόπουλο ακούγεται ότι υπήρξε και Δρασιτόπουλο.

Όλοι ξέρουμε ότι οι φοιτητικές συνήθειες δεν σβήνουν εύκολα.

Όπα η λύση και η επανένωση είπαμε; Να πούμε J

………..

3/3/2018

Η έννοια του ορίου ανοχής είναι καθοριστική καθότι όταν ξεπεραστεί μπορεί να οδηγήσει σε ανατροπές. Όμως αυτό που πολλές φορές ξεχνάμε είναι ότι το όριο ανοχής είναι όχι απλά δύσκολα προβλέψιμο αλλά και εντελώς ρευστό και μεταβαλλόμενο. Μαθαίνουμε τώρα ότι η Αρχιεπισκοπή άρχισε να θέτει υπό τον άμεσο έλεγχο της διάφορα δημόσια νηπιαγωγεία στα πλαίσια του στόχου της να δημιουργήσει παράλληλη αλυσίδα σχολείων σε όλες τις βαθμίδες. Δηλαδή πέραν από την ασφυκτική επιρροή που έχει ήδη στη δημόσια παιδεία συνολικά θα έχει τώρα και μια σειρά ειδικών σχολείων που θα τα ελέγχει απόλυτα ως ιδιοκτήτης και που φυσικά δεν θα τηρούν ούτε υποτυπωδώς τα στοιχειώδη ανθρωπιστικά παιδαγωγικά πρότυπα.

Ξεπερνιέται κάποιο όριο ανοχής εδώ; Ελπίζω ναι, αλλά δεν το νομίζω στα αλήθεια. Μια κοινωνία που ανέχεται τους παπάδες να μπαινοβγαίνουν στα δημόσια σχολεία και να κάνουν αγιασμούς και εξομολογήσεις στα παιδιά, που επιτρέπει να λειτουργούν κατηχητικά εντός των σχολείων μόλις σχολάσουν τα παιδιά από το μάθημα, που έχει τα θρησκευτικά και τη προσευχή ως υποχρεωτικό και αναπόσπαστο μέρος του προγράμματος, που κλείνει τα σχολεία επειδή γιορτάζουν ιεράρχες και άγιοι, παλιοί και νέοι, γιατί ακριβώς να μην ανεχτεί και τα σχολεία της Αρχιεπισκοπής; Επειδή αποτελούν και μπίζνα που στήθηκε με αδιαφάνεια και διαπλοκή; Επειδή πρόκειται για αποξένωση δημόσιας ιδιοκτησίας; Επειδή θα έχουν περισσότερη δοσολογία σκοταδισμού αυτά τα σχολεία;

Να απλά θα διαμαρτυρηθούμε για λίγο μερικοί και μετά όλα άγια και καλά, λαμπρά και ευλογημένα.

……..

5/3/2018

Πολλές φορές από το 2004 και μετά, και ιδιαίτερα από το 2010 και μετά αναλογιστήκαμε την πιθανότητα η διχοτόμηση να είναι ή να έχει γίνει η πρώτη επιλογή της ε/κ άρχουσας τάξης. Από το 2016 και ιδιαίτερα από το 2017 και μετά υπάρχει πλέον και σειρά πληροφοριών και μαρτυριών [και όχι απλά ενδείξεων και υποθέσεων] για αυτό. Εγώ προσωπικά είμαι πλέον πεπεισμένος ότι έτσι έχουν τα πράγματα, χωρίς να σημαίνει ότι δεν μπορεί να υπάρξει ανατροπή, μεταβολή, διαφοροποίηση κλπ κλπ. Όμως είναι άλλο πράγμα οι προτιμήσεις της ε/κ ελίτ, άλλο η δυνατότητα πραγματοποίησης τους και άλλο ο τρόπος υλοποίησης τους. Και φυσικά άλλο πράγμα η διεθνής και εσωτερική αποδοχή και νομιμοποίηση των επιλογών αυτών.

Πέραν από τις σημαντικές διεθνείς παραμέτρους που δεν ευνοούν μια συμφωνημένη διχοτόμηση ως λύση του Κυπριακού διότι θα περιπλέξει τα ζητήματα στις ευρω-τουρκικές σχέσεις και θα μειώσει τα περιθώρια πολιτικών ελιγμών της ΕΕ, υπάρχουν και σοβαρές εσωτερικές δυσκολίες να πετύχει η ε/κ ελίτ πλειοψηφία για το ενδεχόμενο επισημοποίησης της διχοτόμησης. Πέραν από το ότι δεν υπάρχει δυνατότητα επιστροφής ούτε σπιθαμής εδάφους (ακόμα και η νεκρή ζώνη θα πάει 50%-50% στην καλύτερη περίπτωση και θα παζαρευτεί μέτρο-μέτρο), δεν υπάρχει περίπτωση η θάλασσα να διχοτομηθεί με τον τρόπο που φαντασιώνονται οι ε/κ αστοί. Η διχοτόμηση της θάλασσας θα γίνει με κάθετες γραμμές και πιθανότατα και με ποσοστώσεις – ήδη ό,τι εκφεύγει ανατολικά του Κάβο Γκρέκο και δυτικά του Ακάμα, όσο νότια και να είναι, είναι ήδη γκρίζα ζώνη – ενώ ακόμα και τα αποκλειστικά νότια (και βόρεια) σημεία θα πρέπει να τύχουν διαπραγμάτευσης, ενδεχομένως συζευγμένα με παράλληλες αποποιήσεις δικαιωμάτων στα περιουσιακά ζητήματα επί του εδάφους βόρεια και νότια εκατέρωθεν.  

Όπως και να έχει, ακόμα και αν η ιδέα του διαχωρισμού και της άρνησης της συνύπαρξης, συνιδιοκτησίας και συγκυβέρνησης της χώρας από ε/κ και τ/κ γίνει κυρίαρχη, δεν σημαίνει ότι η βελούδινη διχοτόμηση είναι κατ’ ανάγκην εφικτή και σίγουρα δεν θα είναι εύκολη για τον Αναστασιάδη και τον κάθε επόμενο Αναστασιάδη. Διότι ακόμα και αν διαμορφωθεί μια πλειοψηφία ενάντια στην συμβιβαστική λύση ομοσπονδίας, και πάλι όπως και το 2004, δεν θα είναι συμπαγής ως προς το τι θέλει. Και αυτή θα σπάσει αμέσως μόλις τεθούν ενώπιον της τα δεδομένα μιας συμφωνημένης διχοτόμησης. Η συμφωνημένη διχοτόμηση δεν θα στηριχτεί από το σύνολο των εθνόπληκτων [καθώς το θετικό για αυτούς του αποκλεισμού των τ/κ θα εξουδετερωθεί από το κόστος της πραγματικής υλικής απώλειας για τους ε/κ], ενώ θα έχει και ενάντια της το σύνολο της αριστεράς και των κυπροκεντρικών. Η ρητορική του «όχι σε όλα» που καλλιέργησε το ε/κ βαθύ κράτος θα του έρθει μπούμεραγκ αν και όταν μια μερίδα του αποφασίσει λόγω ανωτέρας βίας να κλείσει το ζήτημα.

Η διχοτόμηση της Κύπρου με τη βία ξεκίνησε και μόνο με τη βία μπορεί να ολοκληρωθεί. Να μην αφήσουμε τους αδίστακτους που μας κυβερνούν να μας οδηγήσουν εκούσια ή ακούσια ξανά στη βία και την καταστροφή για τα συμφέροντα και τις φαντασιώσεις τους. 

………

9/3/2018

Η άποψη ότι η αριστερά πρέπει να είναι πατριωτική για να μην αφήνει τους φασίστες να μονοπωλούν τον πατριωτισμό, να είναι και εθνοκεντρική για να μην αφήνει τους εθνικιστές να μονοπωλούν το έθνος και στη Κύπρο και λίγο απορριπτική για να μην αφήνει τους αντι-ομοσπονδιακούς να μονοπωλούν τον απορριπτισμό είναι η μεγαλύτερη μούφα  της εποχής μας. Όταν αυτή η μούφα θεωρητικοποιείται με αναφορές σε εθνικές κυριαρχίες ως καθολικό πατριωτικό καθήκον, με καλέσματα για ανοχή ξενοφοβίας όταν προέρχεται από λαϊκά στρώματα ή αδιαφορία για την επανένωση επειδή αυτό είναι τάχα αστική/ιμπεριαλιστική/νεοφιλελεύθερη υπόθεση, τότε μιλάμε για σαπίλα.   

……….

12/3/2018

Την περίοδο 1999-2003 το βασικό επιχείρημα ήταν ότι η ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση θα λειτουργούσε ως καταλύτης για την λύση του Κυπριακού. Όταν το 2004 πήγε να γίνει ταυτόχρονα η λύση και η ένταξη στην ΕΕ, το επιχείρημα αντιστράφηκε. «Μα γιατί τωρά δηλαδή; Τωρά που εννά μπούμε στην Ευρώπη σιόρ να μας υποχρεώσουν να δεχτούμε λύση;» Ανάλογο το σκηνικό με τους υδρογονάνθρακες την περίοδο 2011-2017. Από «καταλύτης της λύσης», το 2018 το επιχείρημα μετατράπηκε σε «μα να μας διακόψει σιόρ το ενεργειακό μας πρόγραμμα το κυπριακό;» 

16-3-2018

Η κυβέρνηση Αναστασιάδη είναι η μόνη κυβέρνηση που όχι μόνο δεν άνοιξε ούτε ένα νέο οδόφραγμα παραβιάζοντας και τη συμφωνία που έκανε, αλλά και η μόνη κυβέρνηση που διανοήθηκε και συζήτησε ανοιχτά το ενδεχόμενο «κλεισίματος οδοφραγμάτων». Είναι επίσης η πρώτη και η μόνη κυβέρνηση μετά τον Μακάριο με την οποία ταυτίστηκε τόσο ανοιχτά και απόλυτα η Αρχιεπισκοπή. Το ότι κάποιοι ακόμα και τώρα πιστεύουν ή έστω κάνουν ότι πιστεύουν ότι αυτή η κυβέρνηση ενδιαφέρεται δήθεν ή ακόμα ότι μπορεί τάχα να προχωρήσει σε λύση του κυπριακού είναι κάτι που ξεπερνά τα όρια της λογικής.