Προεδρικές 2018

Μα τι μεγαλοπρεπέστατο άδειασμα από τα Ηνωμένα Έθνη στο Νικούι τον ψεύτη; Ώστε παρόλο που ήταν ενήμερη η ε/κ πλευρά για την απόσυρση του χάρτη που τον Δεκέμβρη, εψές στο debate εκόρτωνεν το Νικούιν σαν το γύφτικο σσιεπάρνι ότι εκατάφερεν την άλλη πλευρά να καταθέσει χάρτη; Όλα εδώ πληρώνονται Νικόλαε…. :)

…………

Έ-έ-έρχεται.

Από ότι φαίνεται από στιγμή σε στιγμή έρχεται κάτι που όλοι περιμέναμε: η δήλωση στήριξης στο Νικούιν το ψευτούιν που τον Αχριεπίσκοπο.

Με την ευκαιρία της ελληνοχριστιανικής αυτής στήριξης, το φιλέτο στα Μεσοβούνια, η δωρεά μέρους των φυγαδευμένων εκατομμυρίων του συμπέθερου, το δόσιμο του Υπουργείου Παιδείας, ο αποχαρακτηρισμός του αρχαιολογικού χώρου και η εξπρές έγκριση της άγιας επένδυσης στη Γεροσκήπου πριν ολοκληρωθούν οι διαδικασίες, χαιρετούν με καμάρι όλα τα νεοφιλελέ νούμερα του ευρωπαϊσμού, εκσυγχρονισμού, κοσμικότητας κλπ που θα ψηφίσουν το Νούμερο που θέλει να συνεχίσει να μας κάμνει τον Πρόεδρο.

………..

2/2/2018

Το πιο ωραίο μαργαριτάρι από τα πολλά στις δηλώσεις του Αχριεπίσκοπου σήμερα δεν ήταν η εισήγηση του να μην πάει ο πρόεδρος σε συνομιλίες για το κυπριακό τα επόμενα χρόνια, δεν είναι το ότι «έχει αγαστή συνεργασία εφ’ όλης της ύλης» με «τον Αναστασιάδη τον οποίο στηρίζει», ούτε το ότι ψεύδονται οι λειτουργοί της Πολιτικής Αεροπορίας για την παρεμβολή των τρούλλων του αγίου ξενοδοχείου στο αεροδρόμιο Πάφου, ούτε καν το «έχετε δίκαιο δέσποτα» που του είπε, λέει, ο μηχανικός για τη σωστή κατεύθυνση του διαύλου του αεροδρομίου Πάφου. Ούτε καν το «αφού δεν θα βγει ο Μαλάς» άρα δεν τον ενδιαφέρει τι λέει. Η καλύτερη αναφορά του Αχριεπίσκοπου ήταν ότι είναι αυτός που «δεν θα ρωτήσει το Μαλά» για το υπουργείο παιδείας, και όχι το αντίθετο.    

Ότι μένουμε Ευρώπη είπαμε; Να πούμε. J

……….

Αύριο θα έχουμε ένα πολύ σημαντικό πολιτικό γεγονός. Αυτές οι εκλογές, μετά τις εξελίξεις του 2016-2017 απόκτησαν μια αυξημένη και ευρύτερη σημασία. Το αποτέλεσμα θα είναι οριακό και θα εξαρτηθεί βασικά από την δυνατότητα κινητοποίησης και μη κινητοποίησης προς την μια και την άλλη κατεύθυνση. Μπορούμε θεωρώ να πούμε ότι ο πολωτικός άξονας αριστερά και δεξιά δεν θα είναι η καθοριστική παράμετρος. Ένα μέρος των λαϊκών στρωμάτων της δεξιάς πιθανότατα θα απέχει ως διαμαρτυρία για την δεινή οικονομική κατάσταση στην οποία βρίσκεται. Ίσως ένα αντίστοιχο, αλλά μάλλον μικρότερο στρώμα υπάρχει και στην αριστερά.

Η καθοριστική παράμετρος όμως όπως εξελίχτηκαν τα πράγματα θα είναι νομίζω η ιδεολογική, με όρους πρόοδος-συντήρηση. Εδώ μπαίνει και το κυπριακό, αλλά δεν θα είναι θεωρώ ο πιο σημαντικός λόγος κινητοποίησης ή μη κινητοποίησης των ψηφοφόρων προς την μια ή την άλλη κατεύθυνση. Εκείνη η μικρή κεντρώα ή κεντροδεξιά, φιλελεύθερη τάση που πάντα υπήρχε αλλά που δεν κατάφερε ποτέ να βρει αυτόνομη πολιτική έκφραση, θα είναι πιστεύω το κλειδί σε αυτές τις εκλογές. Ξεκαθαρίζει πλέον ότι ο σημερινός ΔΗΣΥ μετά και την πενταετία Αναστασιάδη δεν μπορεί ούτε να την χωρέσει ούτε να την εκφράσει. Το κομμάτι αυτό της κεντροδεξιάς τάσης που ανέχτηκε και ανέχεται και είναι έτοιμο να επιβραβεύσει και άρα να αναπαραγάγει την διαπλοκή και την διαφθορά, τον καπιταλισμό της κλίκκας και της αρπακτής, τον σκοταδισμό και την πορεία προς τη διχοτόμηση, είναι καταδικασμένο να διαλυθεί μέσα στον κυρίαρχο εθνο-συντηρητισμό της δεξιάς. Στο βαθμό που το πολιτικό αυτό στρώμα έχει κάποιο ένστικτο ιδεολογικής αυτοσυντήρησης, τότε θα στραφεί είτε προς το Μαλά είτε προς την αποχή. Αλλιώς είναι καταδικασμένο να εγκαταλείψει κάθε αξίωση προοδευτικότητας και να υποταχτεί σε κάτι τέτοια.