Προεδρικές 2018 - η επόμενη μέρα

4/2/2018

Ήμουν αισιόδοξος εδώ και πολλούς μήνες για αυτές τις εκλογές. Μετά τις τελευταίες μέρες η αισιοδοξία μου αυξήθηκε. Όχι γιατί ο Μαλάς έκανε κάποια σημαντική πολιτική κίνηση, ούτε γιατί στάθηκε επικοινωνιακά ιδιαίτερα καλά. Θα μπορούσε να πάει καλύτερα και στα δυο επίπεδα. Αλλά γιατί οι τελευταίες κινήσεις του Αναστασιάδη φανέρωσαν καλύτερα αυτό που για πολλούς ήταν εμφανές εδώ και πολύ καιρό.

Η κυπριακή κοινωνία έχει διάχυτο συντηρητισμό και εθνοκεντρισμό. Και ανέχεται και υπομένει πολλά. Αλλά ταυτόχρονα δεν κοροϊδεύεται τόσο εύκολα όσο νομίζουν οι Κύπριοι αστοί, που εξάλλου δεν φημίζονται για την διορατικότητα τους. Η κυπριακή κοινωνία ξέρει να βάζει όρια και να τιμωρεί την αλαζονεία. Αυτό δεν το λέω ούτε λόγω των αριστερών μου πεποιθήσεων, ούτε λόγω της ιδιότητας μου ως κοινωνιολόγος. Αυτό το λέω εντελώς εμπειρικά και βιωματικά. Ο Αναστασιάδης θεωρώ θα πληρώσει τα ψέματα και την αναλγησία του. Θα πληρώσει το θράσος της διαπλοκής του, την ανοιχτή πάσα στην ακροδεξιά, θα πληρώσει και το ότι έβγαλε ακόμα και τον Αχριεπίσκοπο μπροστά 2 μέρες πριν τις εκλογές. Δεν νομίζω να τον σώζει η κούρσα υποσχέσεων παροχών και ρουσφετιού στην οποία επιδόθηκε τους τελευταίους μήνες και ακόμα και τις τελευταίες μέρες. Η κυπριακή κοινωνία μπορεί να έχει πολλές παθογένειες, αλλά έχει και άμυνες έχει και αντιφασιστικά αντανακλαστικά.

…………

Πρώτο απολογιστικό σχόλιο για τις εκλογές του 2018

Οφείλω να ομολογήσω ότι έπεσα έξω στην πρόβλεψη μου για μια μάχη στήθος με στήθος μεταξύ Αναστασιάδη και Μαλά. Διαψεύστηκε η πολιτική μου διαίσθηση ότι η αλαζονεία και τα ψέματα του Αναστασιάδη θα του προκαλούσαν πολιτικό κόστος. Φαίνεται ότι η διάβρωση της κυπριακής κοινωνίας τα τελευταία χρόνια έχει προχωρήσει πολύ περισσότερο από ό,τι υπολόγιζα και ακόμα χειρότερα φαίνεται ότι έχουν ακρωτηριαστεί στοιχειώδη κοινωνικά αντανακλαστικά . Το να επιβραβεύεται η κυβέρνηση αυτή της πενταετίας με τόση ευκολία συνιστά προφανώς μια συνολική οπισθοδρόμηση και τις συνέπειες αυτής της εξέλιξης θα τις ζήσουμε σε όλα τα επίπεδα τα επόμενα χρόνια. Το μόνο θετικό από αυτές τις εκλογές είναι η συντριπτική συσπείρωση του ΑΚΕΛ που καλείται πλέον να παίξει ένα καθοριστικό ρόλο ως αντιπολίτευση. Μακάρι να μπορούσα να πω το ίδιο για τον δικό μου χώρο, αυτόν της πέραν του ΑΚΕΛ αριστεράς. Σε επίπεδο πολιτικού συστήματος αναμένονται εξελίξεις στον λεγόμενο ενδιάμεσο χώρο που τελικά αποδείχτηκε ακόμα πιο αντιδραστικός από ό,τι φαινόταν. Όσον αφορά το κυπριακό, έχει πλέον νομιμοποιηθεί η διχοτομική στροφή και πρέπει να αναμένονται τα χειρότερα. Όπως το είπε ο Γκουτέρες, «καλή τύχη στους Κυπρίους σε βορρά και νότο».

..............

6/2/2018
Αν δεν υπάρξει κάποια αναπάντεχη εξέλιξη [πχ ένταση ή προσέγγιση στα ελληνο-τουρκικά ή/και στα ενεργειακά], δεν αναμένεται επανέναρξη συνομιλιών για το Κυπριακό πριν το 2020. Κανένα καφέ/δείπνο/εθιμοτυπική συνάντηση Αναστασιάδη – Ακκιντζί μπορεί να υπάρξει. Αλλά μεσολαβητής που ΟΗΕ τζιαι κανονικές συνομιλίες μετά το 2020 τζιαι αν, τζιαι να δούμε πλέον σε ποια βάση…

Μεν σας αποβλακώνει ο Πολίτης. Μπορείτε και καλύτερα οι πλείστοι. J

……………

7/2/2018

Ένα σύντομο σχόλιο για την επόμενη μέρα. Το ΑΚΕΛ θεωρώ ότι οφείλει να κρατήσει γερά την γραμμή που χάραξε ο Άντρος Κυπριανού τα τελευταία χρόνια και να ασκεί έντονη κριτική στην κυβέρνηση Αναστασιάδη για την ευθύνη της για την στασιμότητα που θα ακολουθήσει στο Κυπριακό. Επειδή ούτε ο Ακιντζί ούτε ο ΟΗΕ κοροϊδεύονται, δεν αναμένονται εξελίξεις στο κυπριακό το αμέσως επόμενο διάστημα. Και η ευθύνη για αυτό κάποια στιγμή θα αποδοθεί αποκλειστικά στον Αναστασιάδη από το μικρό αλλά σημαντικό πολιτικό στρώμα των φιλελεύθερων. Δεν έγινε τώρα αλλά θα γίνει κάποια στιγμή. Διότι  και ο εθνο-συντηρητισμός της δεξιάς θα γίνει αποπνιχτικός και η ματαίωση θα γίνει πλήρης.  Αυτό το κεντροδεξιό στρώμα είναι κομβικό για τις ισορροπίες τόσο της διαχείρισης του κυπριακού όσο και των εκλογικών δυναμικών.

Το ότι δεν θα υπάρχουν εξελίξεις στο Κυπριακό δεν θα πρέπει να σπρώξει την Αριστερά στο να επικεντρωθεί σε άλλα θέματα. Προφανώς χρειάζεται να αυξηθεί η ένταση του ταξικού λόγου της Αριστεράς στα κοινωνικο-οικονομικά ζητήματα όπου θα υπάρξει επιδείνωση, αλλά αυτό θα πρέπει να γίνεται συνδυαστικά με την αύξηση της έντασης στις δικοινοτικές επαφές και την παράλληλη προώθηση της θέσης για ομοσπονδιακή επανένωση. Υπάρχει χώρος να κερδηθεί από το ΑΚΕΛ στα λαϊκά στρώματα, αλλά αυτό πρέπει να γίνει με τους όρους της Αριστεράς, χωρίς καμιά ανοχή σε ρατσισμούς και εθνικισμούς, συντηρητισμούς και διχοτομισμούς.

Προεδρικές 2018

Μα τι μεγαλοπρεπέστατο άδειασμα από τα Ηνωμένα Έθνη στο Νικούι τον ψεύτη; Ώστε παρόλο που ήταν ενήμερη η ε/κ πλευρά για την απόσυρση του χάρτη που τον Δεκέμβρη, εψές στο debate εκόρτωνεν το Νικούιν σαν το γύφτικο σσιεπάρνι ότι εκατάφερεν την άλλη πλευρά να καταθέσει χάρτη; Όλα εδώ πληρώνονται Νικόλαε…. :)

…………

Έ-έ-έρχεται.

Από ότι φαίνεται από στιγμή σε στιγμή έρχεται κάτι που όλοι περιμέναμε: η δήλωση στήριξης στο Νικούιν το ψευτούιν που τον Αχριεπίσκοπο.

Με την ευκαιρία της ελληνοχριστιανικής αυτής στήριξης, το φιλέτο στα Μεσοβούνια, η δωρεά μέρους των φυγαδευμένων εκατομμυρίων του συμπέθερου, το δόσιμο του Υπουργείου Παιδείας, ο αποχαρακτηρισμός του αρχαιολογικού χώρου και η εξπρές έγκριση της άγιας επένδυσης στη Γεροσκήπου πριν ολοκληρωθούν οι διαδικασίες, χαιρετούν με καμάρι όλα τα νεοφιλελέ νούμερα του ευρωπαϊσμού, εκσυγχρονισμού, κοσμικότητας κλπ που θα ψηφίσουν το Νούμερο που θέλει να συνεχίσει να μας κάμνει τον Πρόεδρο.

………..

2/2/2018

Το πιο ωραίο μαργαριτάρι από τα πολλά στις δηλώσεις του Αχριεπίσκοπου σήμερα δεν ήταν η εισήγηση του να μην πάει ο πρόεδρος σε συνομιλίες για το κυπριακό τα επόμενα χρόνια, δεν είναι το ότι «έχει αγαστή συνεργασία εφ’ όλης της ύλης» με «τον Αναστασιάδη τον οποίο στηρίζει», ούτε το ότι ψεύδονται οι λειτουργοί της Πολιτικής Αεροπορίας για την παρεμβολή των τρούλλων του αγίου ξενοδοχείου στο αεροδρόμιο Πάφου, ούτε καν το «έχετε δίκαιο δέσποτα» που του είπε, λέει, ο μηχανικός για τη σωστή κατεύθυνση του διαύλου του αεροδρομίου Πάφου. Ούτε καν το «αφού δεν θα βγει ο Μαλάς» άρα δεν τον ενδιαφέρει τι λέει. Η καλύτερη αναφορά του Αχριεπίσκοπου ήταν ότι είναι αυτός που «δεν θα ρωτήσει το Μαλά» για το υπουργείο παιδείας, και όχι το αντίθετο.    

Ότι μένουμε Ευρώπη είπαμε; Να πούμε. J

……….

Αύριο θα έχουμε ένα πολύ σημαντικό πολιτικό γεγονός. Αυτές οι εκλογές, μετά τις εξελίξεις του 2016-2017 απόκτησαν μια αυξημένη και ευρύτερη σημασία. Το αποτέλεσμα θα είναι οριακό και θα εξαρτηθεί βασικά από την δυνατότητα κινητοποίησης και μη κινητοποίησης προς την μια και την άλλη κατεύθυνση. Μπορούμε θεωρώ να πούμε ότι ο πολωτικός άξονας αριστερά και δεξιά δεν θα είναι η καθοριστική παράμετρος. Ένα μέρος των λαϊκών στρωμάτων της δεξιάς πιθανότατα θα απέχει ως διαμαρτυρία για την δεινή οικονομική κατάσταση στην οποία βρίσκεται. Ίσως ένα αντίστοιχο, αλλά μάλλον μικρότερο στρώμα υπάρχει και στην αριστερά.

Η καθοριστική παράμετρος όμως όπως εξελίχτηκαν τα πράγματα θα είναι νομίζω η ιδεολογική, με όρους πρόοδος-συντήρηση. Εδώ μπαίνει και το κυπριακό, αλλά δεν θα είναι θεωρώ ο πιο σημαντικός λόγος κινητοποίησης ή μη κινητοποίησης των ψηφοφόρων προς την μια ή την άλλη κατεύθυνση. Εκείνη η μικρή κεντρώα ή κεντροδεξιά, φιλελεύθερη τάση που πάντα υπήρχε αλλά που δεν κατάφερε ποτέ να βρει αυτόνομη πολιτική έκφραση, θα είναι πιστεύω το κλειδί σε αυτές τις εκλογές. Ξεκαθαρίζει πλέον ότι ο σημερινός ΔΗΣΥ μετά και την πενταετία Αναστασιάδη δεν μπορεί ούτε να την χωρέσει ούτε να την εκφράσει. Το κομμάτι αυτό της κεντροδεξιάς τάσης που ανέχτηκε και ανέχεται και είναι έτοιμο να επιβραβεύσει και άρα να αναπαραγάγει την διαπλοκή και την διαφθορά, τον καπιταλισμό της κλίκκας και της αρπακτής, τον σκοταδισμό και την πορεία προς τη διχοτόμηση, είναι καταδικασμένο να διαλυθεί μέσα στον κυρίαρχο εθνο-συντηρητισμό της δεξιάς. Στο βαθμό που το πολιτικό αυτό στρώμα έχει κάποιο ένστικτο ιδεολογικής αυτοσυντήρησης, τότε θα στραφεί είτε προς το Μαλά είτε προς την αποχή. Αλλιώς είναι καταδικασμένο να εγκαταλείψει κάθε αξίωση προοδευτικότητας και να υποταχτεί σε κάτι τέτοια.

Διάφορα

28/11/2017

Με όλες τις αδυναμίες και τις ελλείψεις τους ο Γενικός Εισαγγελέας Κώστας Κληρίδης και ο Γενικός Ελεγκτής Οδυσσέας Μιχαηλίδης είναι οι μόνοι θεσμικοί αξιωματούχοι που κάνουν στοιχειωδώς τη δουλειά τους στη Μπανανία. Για αυτό και δέχονται συντονισμένες επιθέσεις από διεφθαρμένα πολιτικά καπετανάτα και τα ΜΜΕ της διαπλοκής. Η κοινωνία χρειάζεται να προστατέψει τους 2 αξιωματούχους και τους θεσμούς για να προστατευτεί και η ίδια. Αν δεν το κάνει, σύντομα θα έχουμε Χρυστάλλες, Ρίκκους και Ιωνάδες στη θέση τους.

29/11/2017

Με αφορμή τις τελευταίες μισαλλόδοξες δηλώσεις του Ττόμυ Β' μεταξύ άλλων και υπέρ της διχοτόμησης, εισηγούμαι να μαζευτούμε όλοι, δεξιοί και αριστεροί, κοσμικοί και χριστιανοί, αγνωστικιστές, άθεοι και άθεοι λάιτ, μετέχοντες και μη μετέχοντες στις τελετουργίες των μαγαζιών του και να παριστάνουμε τους έκπληκτους. 
Τι; 

…

Dede 13/12/2017

Κάποιοι φαίνεται πήραν τον επαγγελματισμό μας και το αίσθημα ευθύνης προς το ερευνητικό μας αντικείμενο και προς τους φοιτητές μας ως ανοχή σε εξευτελιστικές συνθήκες εργασίας. Κάποιοι φαίνεται ερμήνευσαν την υπομονή μας ως αδυναμία ή ατολμία. Κάποιοι τέλος υποτιμούν βάναυσα την δική μας νοημοσύνη αλλά και της κοινωνίας συνολικά, όταν λένε ότι η επιβολή αποκλεισμού επιστημόνων από το Π.Κ. απλά και μόνο επειδή εργάστηκαν εδώ τα προηγούμενα 3 χρόνια, έχει οποιαδήποτε σχέση με αξιοκρατία. Εξάλλου οι «ανεπίσημες» (και ανέντιμες, οφείλουμε να πούμε) οδηγίες στα τμήματα βοούν. Ο βασιλιάς είναι γυμνός και φαίνεται. J

…………..

16/12/2017

Όντας 13 χρόνια εργαζόμενος στην έρευνα ή/τζιαι την πανεπιστημιακή διδασκαλία σε τούτη τη χώρα τζιαι παρακολουθώντας στενά την πορεία διάλυσης της όποιας προοπτικής της νέας γενιάς να ζήσει με αξιοπρέπεια, όποτε ακούσω κάτοχο πόστου εξουσίας στην πολιτική, την οικονομία, την διοίκηση, την εκπαίδευση τζιαι τον πολιτισμό να λαλεί για «τους νέους μας», «τα παιδιά μας» «τους απόφοιτους μας», «το νέο αίμα», «το μέλλον της χώρας» και τα λοιπά, έρκεται μου εμετός.

1/12/2017

Υπάρχουν κάποιες στιγμές που είτε το θέλει είτε όχι κάποιος, αναγκάζεται να πάρει θέση. Αυτός που σιωπά αυτές τις στιγμές, παίρνει θέση, την θέση της κατεστημένης εξουσίας. 
Υπάρχουν στιγμές που κάποιοι σταματούν να ανέχονται την κοροϊδία και αναγκάζουν και τους άλλους να αναλάβουν τις ευθύνες τους. Είτε για την ενεργή πλέον συμμετοχή και συνενοχή στη κοροϊδία, είτε για την αποδοχή της ιδιότητας του κορόιδου.
Συνάδελφοι, να μην ζήσουμε σαν δούλοι.

……………..

17/12/2017

Αν κάποιοι νομίζουν ότι η εργατική νομοθεσία και η νομολογία του Δικαστηρίου Εργατικών Διαφορών της Κυπριακής Δημοκρατίας δεν ισχύουν σε ό,τι αφορά το Πανεπιστήμιο Κύπρου μάλλον είναι καιρός να το πουν και δημόσια και να κριθούν για αυτό. Με ό,τι συνεπάγεται για όλους. Ας θυμηθούμε την περσινή επιστολή του δικηγόρου της ΔΕΔΕ που μπλόκαρε την τότε απόπειρα αναδρομικής στέρησης δικαιωμάτων Ειδικών Επιστημόνων διδασκαλίας και προστάτεψε και το Πανεπιστήμιο Κύπρου από δικαστική καταδίκη. Τώρα να δούμε τώρα αν η προσπάθεια της Διοίκησης του Πανεπιστημίου Κύπρου να σπάσει την απεργία θα φέρει και επιπρόσθετες παραβιάσεις της νομοθεσίας αλλά και του ίδιου του Συντάγματος.

18/12/2017

Όλοι οι άνθρωποι λογοδοτούμε κάπου για το τι κάνουμε και το τι δεν κάνουμε. Πέραν από τα αφεντικά και τους οικείους μας, τους συναδέλφους και τους συνεργάτες μας, υπάρχει και η συνείδησή μας και η ιστορία στην οποία λογοδοτούμε. Οι θρησκευόμενοι μπορεί αυτό να το ονομάζουν Θεό, οι ανθρωπιστές μπορεί να το ονομάζουν απλά αλήθεια και ηθική. Όμως πάντοτε έρχεται κάποια στιγμή που ο κάθε άνθρωπος αναστοχάζεται για το αν έπραξε το σωστό και λογοδοτεί έστω στον εαυτό του για τα πεπραγμένα του. Για αυτά που έκανε και αυτά που δεν έκανε, για αυτά που είπε και για αυτά που δεν είπε. Εκείνη είναι μια στιγμή ειλικρίνειας, όπου δεν χωρούν δικαιολογίες και υπεκφυγές. Αυτοί που μπορούν να σταθούν ήσυχοι εκείνη τη στιγμή, είναι αυτοί που περνούν πάνω από τον πήχη που ο ανθρώπινος πολιτισμός όρισε ως αξιοπρέπεια.     

Εκλογές

26/1/2018

Η αποχή στις εκλογές μπορεί να είναι μια έλλογη και πολιτικότατη επιλογή γενικά και πολλές φορές μάλιστα αποτελεί και τη πιο σωστή στάση από μια ριζοσπαστική σκοπιά. Όμως σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει η αποχή να ανάγεται ως «θέμα αρχής» ή να τίθεται ως η φυσική, εξ’ ορισμού επαναστατική στάση. Η κάθε εκλογική αναμέτρηση πρέπει να κρίνεται στο πλαίσιο μέσα στο οποίο διεξάγεται και ανάλογα με τα διακυβεύματα που κουβαλά. Και η όποια απόφαση να λαμβάνεται στη βάση των πραγματικών δεδομένων, των προοπτικών και των συνεπειών τόσο για τους διάφορους αγώνες όσο και σε σχέση με τον ευρύτερο κοινωνικό ανταγωνισμό. Αυτές οι εκλογές έχουν αυξημένη πολιτική και κοινωνική σημασία και με δεδομένη την απουσία κάποιου άλλου αριστερού ριζοσπαστικού σχεδίου και προοπτικής, σε αυτή τη συγκυρία η αποχή θα λειτουργήσει αρνητικά. Δεν είναι θέμα κάποιου διαχρονικού αντι-δεξιού αντανακλαστικού και δεν έχει κανένα νόημα να τίθεται έτσι. Η ψήφος στο Μαλά αυτή τη στιγμή είναι αναγκαία για την υπεράσπιση της κοινωνίας. Ο Μαλάς μπορεί να νικήσει και πρέπει να στηριχτεί θεωρώ από όλο τον αριστερό ριζοσπαστικό χώρο.

……..

28/1/2018

Η σταθερή αύξηση της αποχής σε όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις που ξεκίνησε πριν σχεδόν δυο δεκαετίες φαίνεται να εδραιώνεται. Όταν στις πιο σημαντικές εκλογές, τις προεδρικές, η αποχή φτάνει στο 30%, έχουμε πλέον μια νέα παράμετρο. Ήταν προβλέψιμο αυτό; Σε μεγάλο βαθμό ήταν για όσους παρακολουθούν τις πολιτικές εξελίξεις.

Επί της ουσίας, αν αναλογιστούμε ότι η αποχή είναι σε σημαντικό βαθμό ψήφος διαμαρτυρίας και αφορά περισσότερο το προοδευτικό κομμάτι του εκλογικού σώματος, σε αντίθεση με το συντηρητικό κομμάτι που πιο δύσκολα εγκαταλείπει την παράταξη του, τα μηνύματα δεν φαίνονται ιδιαίτερα θετικά.

Υπάρχει όμως και ο δεύτερος γύρος, στον οποίο ο Μαλάς οφείλει να κάνει περισσότερα έτσι ώστε να κερδίσει μέρος της μεγάλης δεξαμενής των απεχόντων και να νικήσει τις εκλογές.

.................

29/1/2018

Είχα προβλέψει πολλούς μήνες πριν ότι ο Μαλάς θα περνούσε με ευκολία στον 2^ο γύρο και ότι ο Αναστασιάδης αν και φαβορί, θα δυσκολευόταν πολύ να κερδίσει. Σήμερα πλέον εκτιμώ ότι ο Αναστασιάδης δεν είναι καν φαβορί και ότι το παιχνίδι παίζεται τουλάχιστον 50-50.

Το ότι το ΕΛΑΜ εδραιώνεται ως «κανονική» πολιτική δύναμη είναι ανησυχητικό. Το ότι ξεγυμνώνει ακόμα περισσότερο την αμελητέα ποσότητα των φιλελεύθερων Συναγερμικών που θα συμπληρώσουν τώρα και το ερωτηματολόγιο του εκλιπαρώντας ψήφους, αστείο.

Η πιο ωραία εξέλιξη όμως είναι στη βόρεια πλευρά. Η φασιστική απειλή από τον εισαγόμενο τουρκικό εθνικισμό και η δυναμική αντιφασιστική κινητοποίηση των τ/κ ανατάραξε το τ/κ πολιτικό σύστημα οδηγώντας σε νέα ισορροπία υπέρ της θέσης της τουρκοκυπριακής αυτονομίας κόντρα στη πίεση για υπαγωγή στη Τουρκία. Ο Σερντάρ Ντενκτάς για άλλη μια φορά ωθήθηκε στο να επιλέξει την συνεργασία με την κεντροαριστερά αντί με την δεξιά για το σχηματισμό κυβέρνησης, τασσόμενος με την κοινότητα του και όχι με την μητέρα πατρίδα.

Αν εκλεγεί ο Μαλάς και δεν χαθεί χρόνος, υπάρχουν 6 μήνες περιθώριο μπροστά μας για εντατικές συνομιλίες και τελική συμφωνία.

…………..

31/1/2018

Η Αναστασιαδική απάντηση προς ΕΛΑΜ επί της ουσίας:

Αγάπες μου, ξέρετε ότι εγώ εν τζιαι συμφωνώ με τους άλλους που σας λαλούν φασιστούθκια. Εγώ σέβουμαι σας τζιαι εν φακκώ πεννιά που δέρνετε τουρκοκύπριους, μετανάστες, αριστερούς κλπ. Εν μπορώ όμως ρε παιχτούθκια μου να σας απαντώ δημόσια ερωτηματολόγια – εν αντροπή κότζιαμου πρόεδρος να φαίνουμαι ότι διώ εξετάσεις δημόσια στο ΕΛΑΜ, την στιγμή που ο Μαλάς έστρεψεν σας το πίσω ανάνοιχτο τον φάκελο. Εξάλλου έχω τζιαι κάτι φιλελέδες που τους περιπαίζω τζιαι ψηφίζουν με κόμα τζιαι μπορεί να αγκριστούν.

Στα θέματα μας τωρά. Ρε αντραπείτε ρε. Εττούμπαρα τη λύση πέρσι τζιαι άνοιξα το δρόμο για τη διχοτόμηση τζιαι εν το εκτιμάτε καθόλου; Ρε κοπελλουρούθκια τον  τζιαιρό που ήμουν εγιώ εθνικιστής, εσείς είσαστεν αγέννητοι! Ρε μα εννά μου μάθετε εμέναν τες εθνικές θέσεις; Εννά μου πείτε εμένα για ελληνισμούς, που έστησα παιχνίδι με τους καλαμαράες ττουμπαρίσματος των συνομιλιών που κάτω που την μούττη του Τσίπρα; Μεν φοάστε ρε πουλλούθκια μου, ξέρω καλά το εθνικιστόμετρο τζιαι εν θα πάω πάρακατω που τζιαμέ που (εθνο)πρέπει. Άτε πνάστε τζιαι ψηφίστε με να μεν φκουν οι κόμμουνοι εξουσία.  

1/2/2018

Ο Μαλάς μπορούσε να πει περισσότερα και να πάει καλύτερα στο debate αλλά και ο Αναστασιάδης δεν είπε τίποτα περισσότερο από το αφήγημα που κατάρρευσε ήδη από τον 1^ο γύρο. Πιο σημαντικά, ο Αναστασιάδης θα πληρώσει το λογαριασμό της διαπλοκής αλλά και την αλαζονεία του. J

1/2/2018

Σπάνια ψηφίζω σε εκλογές. Η διαχρονική απουσία καθαρών αριστερών θέσεων στα προγράμματα και τους υποψήφιους του ΑΚΕΛ συνήθως με σπρώχνει στην αποχή ενώ ακόμα και όταν πάω στη κάλπη, το κάνω κατά κανόνα με βαριά καρδιά. Αυτές είναι οι πρώτες εκλογές στη ζωή μου που ψηφίζω με πάθος. Όχι επειδή ο Μαλάς και το πρόγραμμα του είναι κάτι ιδιαίτερο, ή κάτι που να εμπνέει. Αλλά επειδή η κυβέρνηση Αναστασιάδη υπήρξε με διαφορά η χειρότερη που έζησα, η χειρότερη που θυμάμαι από τα τέλη των 1980ς, σε όλα τα επίπεδα.

Πέραν από το έγκλημα στο κυπριακό, στα περιβαλλοντικά, πέραν από την απογείωση της διαπλοκής και της διαφθοράς, η κυβέρνηση Αναστασιάδη ευθύνεται και για πιο βαθιές κοινωνικές μεταβολές που οι συνεπαγωγές τους δεν έχουν ακόμα διαφανεί στην ολότητα τους. Για την υπονόμευση των ρυθμισμένων εργασιακών σχέσεων, για τον εξοβελισμό της έννοιας της καθολικότητας και την αλληλεγγύης από την κοινωνική πολιτική και την αντικατάσταση τους από νεοφιλελεύθερα ιδεολογήματα «ευκαιρίας» και «ελεημοσύνης». Η σταθεροποίηση της οικονομίας δεν συνεπάγεται ότι θα παραμείνει η φτωχοποίηση και η ανισότητα στα ψηλά σημερινά επίπεδα. Υπάρχει και άλλο κάτω και θα το ζήσουμε με τυχόν επανεκλογή Αναστασιάδη.

Όποιοι από τον ευρύτερο προοδευτικό και ριζοσπαστικό χώρο, παραμείνουν στην αποχή, σημαίνει δεν κατάλαβαν τίποτε τα τελευταία πέντε χρόνια.  

…………

Πριν 3 μήνες, η κυρίαρχη αντίληψη ήταν ο Μαλάς δεν περνά 2^ο γύρο και πριν 3 βδομάδες ότι μάλλον περνά αλλά έτσι και αλλιώς ο Αναστασιάδης θα κάνει περίπατο. Μετά το σοκ του 1^ου γύρου και παίρνοντας θάρρος από το ευνοϊκά για τον Αναστασιάδη στημένο debate, στο οποίο υποτίθεται πήγε κάπως καλύτερα από τον Μαλά, επέστρεψαν οι πομπώδεις δηλώσεις για σίγουρη νίκη του Αναστασιάδη, διάχυτες στα ΜΜΕ και τα κοινωνικά δίχτυα. Μπορεί να τα καταφέρει να νικήσει τελικά ο Αναστασιάδης – αλλά αυτό, το ξαναείπαμε πριν πολύ καιρό, δεν θα είναι εύκολο και δεν είναι και δεν ήταν ποτέ σίγουρο. Τα κοινωνικά ρεύματα και οι πολιτικές τάσεις είναι πολύ σύνθετα πράγματα, και δεν υπάγονται στην επικοινωνιακή διαχείριση, δεν ελέγχονται από τους κομματικούς επιτελικούς σχεδιασμούς και μηχανισμούς και δεν κατανοούνται από τους δημοσκόπους της μικρότερης ή της μεγαλύτερης σκοπιμότητας. Το παιχνίδι θα παιχτεί ψήφος-ψήφος και το ποιοι θα ψηφίσουν και ποιοι θα απέχουν είναι ανοιχτό ζήτημα.

Απεργία ΔΕΔΕ

14/1/2018

Η δημόσια δήλωση του Πρύτανη ότι το Πανεπιστήμιο Κύπρου «ήδη κάνει ρυθμίσεις για το διήμερο της απεργίας έτσι ώστε να μην επηρεαστεί κανένα μάθημα», είναι θεωρώ ένα από τα φαιδρότερα πράγματα που είπε – και κατά κοινή ομολογία είπε πολλά φαιδρά την τελευταία δεκαετία J. Βασικά ο τύπος μας είπε ότι θα φέρει απεργοσπάστες να κάνουν μάθημα στους φοιτητές. Το είπα και το ξαναλέω: το γεγονός ότι ένας τέτοιος άνθρωπος ηγείται των ακαδημαϊκών του μεγαλύτερου πανεπιστημίου της χώρας λέει πολλά πράγματα και για τους ακαδημαϊκούς και για τη χώρα.

........

16/1/2018

Στο μεταπτυχιακό μάθημα Πολιτική Κοινωνιολογία στο Πανεπιστήμιο Κύπρου θα εξετάσουμε σε θεωρητικό επίπεδο το φαινόμενο της εξουσίας στη κοινωνία και τη νομιμοποίηση της, τις σχέσεις εξουσίας και τις συνέπειες τους, τις κοινωνικο-οικονομικές ανισότητες, τις ιδεολογικές συγκρούσεις και τη κουλτούρα ως πεδίο αντιπαράθεσης. Στο δεύτερο εμπειρικό μέρος θα συζητήσουμε τα ζητήματα του έθνους – κράτους και της πολιτότητας, της παγκοσμιοποίησης, της κοινής γνώμης και των κοινωνικών κινημάτων. Να ευχηθώ στους φοιτητές καλό νέο εξάμηνο και να τα πούμε το απόγευμα όπου θα δώσω το περίγραμμα και την βιβλιογραφία. Το δεύτερο μάθημα την ερχόμενη Τρίτη δεν θα παραδοθεί λόγω της 48ωρης απεργίας. Αυτό το μάθημα που δεν θα γίνει από την έδρα μπορεί να είναι τελικά και η πιο χρήσιμη εκπαιδευτική εμπειρία για τους φοιτητές.

………….

25/1/2018

Ξέρουμε ότι μερικοί από εμάς, για αυτόν τον αγώνα, μπήκαμε σε μαύρη λίστα και ότι πιθανότατα θα είμαστε, προσεχώς αποκλεισμένοι από το (μ)Πανεπιστήμιο Κύπρου. Εν γνώσει μας όμως ρισκάραμε γενικότερα, τουλάχιστον για τα επόμενα χρόνια, τις όποιες «προοπτικές ακαδημαϊκής καριέρας» μας στη Μπανανία. Και εσείς όμως, πλέον ξέρετε ότι δεν κρατά για πάντα το σκύψιμο του κεφαλιού, και μάθατε, όπως και όλη η κοινωνία, ότι οι πλείστοι συνάδελφοι επιστήμονες χωρίς οργανικές θέσεις δεν δεχόμαστε να ζήσουμε σαν δούλοι και δεν θα ζήσουμε σαν δούλοι. 

:)

Αποσπάσματα από το βιβλίο του Πίκετυ

9/1/2018

…το φτωχότερο μισό του πληθυσμού [αναπτυγμένες χώρες] δεν κατέχει σχεδόν τίποτε: στο 50% των περιουσιακά φτωχότερων εξακολουθεί να ανήκει πάντοτε λιγότερο από το 10% της εθνικής περιουσίας, και συνήθως λιγότερο από το 5%. Στη Γαλλία, σύμφωνα με τα τελευταία διαθέσιμα δεδομένα για τα έτη 2010-2011 το μερίδιο του 10% των πλουσιότερων φθάνει το 62% της συνολικής περιουσίας, και εκείνο του 50% των φτωχότερων δεν είναι παρά 4%. Στις ΗΠΑ, η πιο πρόσφατη έρευνα που διεξήγαγε η Federal Reserve για τα ίδια έτη δείχνει ότι το ανώτερο δεκατημόριο κατέχει το 72% της αμερικάνικης περιουσίας και το κατώτερο μισό μόλις 2%. 

Thomas Piketty, 2014, Το κεφάλαιο στον 21^ο αιώνα σ. 318

Έτσι οι ΗΠΑ της δεκαετίας του 2010 χαρακτηρίζονται προπάντων από μια άνευ προηγουμένου ανισότητα των εισοδημάτων της εργασίας (υψηλότερη από ό,τι έχει παρατηρηθεί σε όλες τις κοινωνίες οποτεδήποτε στην ιστορία και οπουδήποτε στον κόσμο, ακόμη και σε κοινωνίες με πολύ έντονες ανισότητες προσόντων) και από περιουσιακές ανισότητες λιγότερο ακραίες έναντι εκείνων που έχουν παρατηρηθεί στις παραδοσιακές αγροτικές κοινωνίες και στην Ευρώπη του 1900-1910. Έχει συνεπώς ουσιαστική σημασία να κατανοήσουμε τις συνθήκες ανάπτυξης που διακρίνουν καθεμία από τις δυο αυτές λογικές [κοινωνία των υπερ-στελεχών και κοινωνία των προσοδούχων], χωρίς να ξεχνάμε ότι μπορούν θαυμάσια να αλληλοσυμπληρώνονται τον 21^ο αιώνα – και όχι πλέον να υποκαθιστούν η μια την άλλη – και να οδηγήσουν έτσι σε ένα νέο κόσμο ανισότητας, ακόμα πιο ακραίο από τους πρώτους δυο.

Thomas Piketty, 2014, Το κεφάλαιο στον 21^ο αιώνα σ. 327

…Όλα δείχνουν ότι η προοδευτικότητα των φόρων στην κορυφή της ιεραρχίας των εισοδημάτων και των κληρονομιών εξηγεί εν μέρει γιατί η συγκέντρωση των περιουσιών ουδέποτε, μετά τους κλονισμούς του 1914-1945, επανήλθε στα αστρονομικά επίπεδα της Μπελ Επόκ. Αντίστροφα η θεαματική μείωση της προοδευτικότητας για τα υψηλά εισοδήματα στις ΗΠΑ και το Ηνωμένο Βασίλειο από τις δεκαετίες του 1970-1980 και μετά, ενώ οι δυο αυτές χώρες είχαν μεταπολεμικά προχωρήσει περισσότερο σε μια τέτοια κατεύθυνση, ασφαλώς εξηγεί εν πολλοίς την απογείωση των πολύ υψηλών αμοιβών. Ταυτόχρονα η άνοδος του φορολογικού ανταγωνισμού κατά τη διάρκεια των τελευταίων δεκαετιών, σε ένα πλαίσιο ελεύθερης κυκλοφορίας των κεφαλαίων, οδήγησε σε μιαν άνευ προηγουμένου ανάπτυξη των καθεστώτων φοροαπαλλαγών για τα εισοδήματα του κεφαλαίου, τα οποία περίπου παντού ανά τον κόσμο αποφεύγουν πλέον μεγάλο μέρος της προοδευτικής επιβάρυνσης του φόρου εισοδήματος…

Thomas Piketty, 2014, Το κεφάλαιο στον 21^ο αιώνα σ. 617

Για τους φορολογικούς παραδείσους [πάνω από 10% του παγκόσμιου ΑΕΠ] και για τη πρώτη εισήγηση κουρέματος στη Κύπρο [περιλαμβανομένων ασφαλισμένων καταθέσεων κάτω από 100 000]

…Είδαμε ότι στο παγκόσμιο χρηματοοικονομικό ισοζύγιο το ενεργητικό και το παθητικό συστηματικά δεν ισοσκελίζονται (η Γη μοιάζει κατά μέσο όρο να ανήκει στον πλανήτη Άρη). Το να νομίζει κανείς ότι θα διαχειρίζεται αποτελεσματικά μια παγκόσμια χρηματοοικονομική κρίση μέσα σε τόση στατιστική ομίχλη δεν είναι πολύ σοβαρό…

…Με άλλα λόγια, αν είχε εφαρμοστεί αυτός ο φόρος θα ήταν ασφαλώς βάναυσα αντιπροοδευτικός, λαμβάνοντας υπόψη τη σύνθεση και τις δυνατότητες διαφοροποίησης των μεγάλων χαρτοφυλακίων. Αφού προτάθηκε το Μάρτιο του 2013, έχοντας προηγουμένως εγκριθεί ομόφωνα από τα μέλη της Τρόικας και τους δεκαεπτά υπουργούς Οικονομικών των χωρών της ευρωζώνης, ο φόρος απορρίφθηκε με σφοδρότητα από τον πληθυσμό.

[Υποσημείωση 28 (σ. 707): …αυτός ο οιονεί flat tax στις καταθέσεις υιοθετήθηκε ύστερα από αίτημα του Κύπριου προέδρου ο οποίος φέρεται να ήθελε να φορολογήσει βαριά τους μικρούς καταθέτες ώστε να μην φύγουν από τη χώρα οι μεγάλοι…]

Thomas Piketty, 2014, Το κεφάλαιο στον 21^ο αιώνα σ. 651, 701

11/1/2018

Υπάρχουν κάποιες στιγμές που είτε το θέλει είτε όχι κάποιος, αναγκάζεται να πάρει θέση. Υπάρχουν στιγμές που η επιτήδεια ουδετερότητα δεν μπορεί να είναι ο,τιδήποτε άλλο από την σύνταξη με την κατεστημένη τάξη πραγμάτων και όλη την βία και αδικία που ενέχει.

Κυπριακό - εκλογές

2/1/2018

Με την εκλογή οποιουδήποτε άλλου πλην του Μαλά σφραγίζεται οριστικά η διχοτόμηση.

Με την εκλογή του Μαλά, θα παιχτεί άλλος ένας τελευταίος γύρος συνομιλιών και θα τεθεί η ε/κ κοινότητα ξανά προ του διλήμματος. Θα έχει δηλαδή άλλη μια ευκαιρία να επιλέξει μεταξύ ομοσπονδιακής επανένωσης ή ομαλοποίησης της διχοτόμησης που θα συντελεστεί χωρίς καν να ρωτηθούν οι ε/κ.

3/1/2018

Νικόλαε Αναστασιάδη, αν νομίζεις ότι η διχοτόμηση σημαίνει απλά εσύ τζιαι η συναπαρτζιά σου να έσιετε το κράτος τζιαι να έχουν οι τ/κ ένα κρατίδιο στα βόρεια εδάφη απλά με δυνατότητα σύναψης διεθνών σχέσεων, λανθάνεσαι. Διχοτόμηση σημαίνει να μοιραστεί ούλλη η πίττα – όι μόνο το χώμα. Σημαίνει τζιαι τα γκάζια, τζιαι τα ρώσικα κεφάλαια, τζιαι τες καρέκλες στες Βρυξέλες τζιαι το Στρασβούργο τζιαι τα τσιάρτετ φλάιτ τουριστών ολλ ινκλούσιβ.

Πιο σημαντικά αν νομίζεις ότι οι ε/κ υποστηριχτές της διχοτόμησης πάση θυσία, που σημαίνει ούλλα τα πιο πάνω εν πλειοψηφία, παίζεις μεγάλο κουμάρι τζιαι θα παττίσεις.

3/1/2018

Κάποια στιγμή, πρέπει να ήταν προς το τέλος του 2007, συνάντησα μια παρέα δεξιών της λύσης τους οποίους ήξερα από το 2004 και με τους οποίους είχαμε μοιραστεί την εμπειρία της στήριξης του ΝΑΙ στο δημοψήφισμα. Είχαμε  κινηθεί σε ξεχωριστά σχήματα στη καμπάνια υπέρ της επανένωσης και διατηρούσαμε την γενική ιδεολογική αντιπαλότητα, αλλά λόγω του κυπριακού υπήρχε κάποιο κοινό έδαφος που επέτρεπε οικειότητα. Εγώ είπα τότε κάτι σε στυλ «η οριστική διχοτόμηση πλησιάζει αν δεν υπάρξουν ανατροπές στην ε/κ πλευρά» και αυτοί μου απάντησαν περίπου «αφού αυτό θέλουν οι ε/κ, ας είναι». Με προβλημάτισε έντονα αυτή η συλλογιστική – δεν συνιστούσε μόνο παραίτηση από τον στόχο αλλά και αδιαφορία για την ουσία. Πιο σημαντικά έγινε ξεκάθαρο για μένα ότι η επανενωτική δεξιά δεν είχε ούτε τη δύναμη αλλά ούτε και την έννοια να κάνει κάτι ουσιαστικό για την επανένωση. Όταν το τέλος του 2009 πρωτοκλασάτα στελέχη του ΔΗΣΥ τάχτηκαν ενάντια στην σύγκλιση Χριστόφια-Ταλάτ για την εκ περιτροπής προεδρία και τη διασταυρούμενη ψήφο είχα πει ότι η πορεία προς την διχοτόμηση δεν θα ήταν εύκολο να ανατραπεί. Είχα προβλέψει επίσης ότι όταν θα φτάναμε στο απροχώρητο το πρώτο κόμμα που θα στήριζε ανοιχτά την διχοτόμηση δεν θα ήταν το ΔΗΚΟ ή η ΕΔΕΚ αλλά το ΔΗΣΥ. Αρχές του 2018 νομίζω είμαστε κάπου εδώ.