Παρθενογένεση, εκλογές 2018, ΔΗΣΥ

26/10/2017

Η ιστορία με την προσωρινή στελέχωση των θεσμών του ενωμένου κράτους την μεταβατική περίοδο μέχρι τη διενέργεια των ομοσπονδιακών εκλογών, είναι όπως τα πλείστα ζητήματα του κυπριακού που μετατρέπονται κατά καιρούς σε εστία αντιπαράθεσης, θεαματικά πυροτεχνήματα χωρίς καμιά ουσιαστική αξία ως τέτοια. Δεν έχει κάποια ιδιαίτερη σημασία ο τρόπος προσωρινής κατανομής των υφιστάμενων αξιωματούχων στα νέα σώματα. Ταυτόχρονα όμως ένα τέτοιο ζήτημα μπορεί να αναδείξει σε όποιον/α σκέφτεται και μπορεί να δει πέραν από τα προφανή, τα βαρύγδουπα συνθήματα και την επιφάνεια, τον πυρήνα της κυπριακής διένεξης και της αναπαραγωγής της.

Στον διχοτομιστή και στον εθνικόφρονα είναι αδιανόητη και μόνο η ιδέα του διαμοιρασμού της εξουσίας ε/κ και τ/κ και είναι αδιανόητη η λειτουργία του κοινού ενωμένου κράτους. Σε αυτό το πλαίσιο και ρητορικό σύμπαν και μόνη η αναφορά του «Ακκιντζί συμπρόεδρου», υπονοεί ένα τελεσθέν έγκλημα ή έστω μια κατάφορη αδικία, πριν καν αναφερθεί το τι αρμοδιότητες θα έχει ή τι είναι αυτό που θα κάνει. Το κοινό κράτος, τόσο την στιγμή της ίδρυσης του όσο και μετά γίνεται πάντα αντιληπτό στους διχοτομιστές ως πεδίο μάχης ε/κ και τ/κ. Γίνεται δηλαδή μεταφορά του παρόντος της διακοινοτικής αντιπαράθεσης σε μέλλοντα χρόνο την στιγμή του επικυρωμένου από δημοψηφίσματα διακοινοτικού συμβιβασμού και στην χρονικότητα της επίλυσης της σύγκρουσης.

Στην απορριπτική επιχειρηματολογία το ενωμένο κράτος μπορεί να γίνει αντιληπτό μόνο ως προσωρινή διακοπή της υπάρχουσας διχοτόμησης που θα πρέπει να λήξει για να υπάρξει αποκατάσταση της κανονικής τάξης πραγμάτων. Είναι δεδομένο για τον απορριπτικό λόγο το ότι θα καταρρεύσει (και το ότι θα πρέπει να καταρρεύσει) αν παρ’ ελπίδα συγκροτηθεί το ενωμένο κράτος. Το θέμα πάνω στο οποίο συζητούν κατ’ ακρίβειαν οι απορριπτικοί δεν είναι η συγκρότηση του ενωμένου κράτους αλλά οι όροι της κατάρρευσης του, οι συνθήκες και ο συσχετισμός δύναμης στην διακοινοτική διένεξη την επαύριο της κατάρρευσης.  

Αυτή είναι η ουσία πίσω από τις διάφορες μετωνυμίες περί «παρθενογένεσης». Το πώς και σε ποιο βαθμό θα καταφέρει το ε/κ κατεστημένο να διατηρήσει το μονοπώλιο της εξουσίας και των ωφελημάτων του στάτους κβο αν δεν καταφέρει να μπλοκάρει την διαδικασία πριν τα δημοψηφίσματα ή αν χάσει τα δημοψηφίσματα, μέσα από την κατάρρευση του ενωμένου κράτους. Τα υπόλοιπα είναι μαϊντανός.  

...........

5/11/2017

Πρόβλεψη. Αυτές οι εκλογές δεν έχουν καμιά σχέση με το 2013. Μοιάζουν περισσότερο με το 2008 ή και το 1998 και ο 1^ος από το 2^ο θα έχουν διαφορά κάτω από 1%.

Ο Αναστασιάδης μπορεί να τις κερδίσει αλλά αυτό δεν θα είναι καθόλου εύκολο. Κατ’ ακρίβειαν, με δεδομένο το πόσο θάλασσα τα έκανε στο κυπριακό, το πόση διαφθορά υπήρξε και το πόσο δράμα παραμένει η κατάσταση στην οικονομία για την συντριπτική πλειοψηφία, και μόνο που μπορεί να είναι υποψήφιος λέει κάτι για τη μπανανία μας. Ο Παπαδόπουλος δεν περνά 2^ο γύρο. Και ό,τι και να αποφασίσει και αυτός και οι άλλοι που δεν θα περάσουν στο 2^ο γυρό, η μάχη μεταξύ Μαλά και Αναστασιάδη θα κριθεί οριακά. Ελπίζω ο Μαλάς να μείνει σταθερός στη γραμμή του στο κυπριακό και να μην κάνει το λάθος να δοκιμάσει να ψαρέψει ψεκασμένους ούτε πριν τις εκλογές ούτε μεταξύ 1^ου και 2^ου γύρου.

15/11/2017

Η νέα στρατηγική Νίκου-Νίκολα πάντως για πρόκληση κόστους στην Τουρκία ήδη φέρνει απτά αποτελέσματα. Ξέρετε πόσο κόστος έσιει η πεζίνα των αεροπλάνων της Τουρκικής πολεμικής αεροπορίας που πετούν που πάνω μας για την επέτειο του Αγίου Ντενκτάς; J 

………..

16/11/2017

Το ότι δεν υπήρξε ούτε μια παραίτηση ή έστω δημόσια διαφοροποίηση από στέλεχος του ΔΗΣΥ, το ότι δεν ασκήθηκε καμιά ουσιαστική κριτική από μέλη πέραν από μερικές εξαιρέσεις κυρίως ανένταχτων δεξιών για το φιάσκο του Κρανς Μοντάνα, μπορεί να θεωρώ να μας οδηγήσει στα εξής δυο ασφαλή συμπεράσματα:

α) ότι η λεγόμενη επανενωτική φιλελεύθερη τάση εντός του ΔΗΣΥ είναι αμελητέα ποσότητα και χωρίς καμιά ουσιαστική ιδεολογική δέσμευση στην επανένωση (μπορεί να στηρίξουν την επανένωση αν το πει η ηγεσία, μπορεί εξίσου εύκολα να στηρίξουν και το στάτους κβο ή τα δυο κράτη αν το πει η ηγεσία)

β) το σημερινό ΔΗΣΥ γενικά ως πολιτικός χώρος παρά το ότι δεν έχει ιδεολογική συνοχή και όραμα, πολιτική αποτελεσματικότητα ή αξιοπιστία ή έστω κάτι να δέσει την ετερόκλητη κοινωνική του βάση πέραν από το ρουσφέτι, παραμένει ένας παραταξιακά συμπαγές πολιτικός χώρος. Είναι ένα κόμμα που έχει τα μέλη του επί της ουσίας πολύ λιγότερο ελεύθερα από ότι το ΑΚΕΛ που λειτουργεί στη βάση του δημοκρατικού συγκεντρωτισμού και τους οπαδούς του πολύ πιο ελεγχόμενους και κατευθυνόμενους, τόσο όσο δεν μπορούσε καν να διανοηθεί το ΑΚΕΛ ούτε καν την περίοδο του Πάπη.