Ψήφο στον Μαλά. Τυχόν εκλογή οποιουδήποτε άλλου αυτή την στιγμή θα είναι καταστροφή

Ο Σταύρος Μαλάς δεν είναι αριστερός και δεν έχει αριστερό πρόγραμμα διακυβέρνησης. Είναι μάλλον πιο κοντά στη δεξιά σοσιαλδημοκρατία σε θέματα οικονομίας και παρά τις φιλελεύθερες του απόψεις σε κάποια κοινωνικά θέματα είναι μάλλον συντηρητικός σε διάφορα άλλα. Δεν αναμένω να κάνει σημαντικές προοδευτικές τομές και μεταρρυθμίσεις αν εκλεγεί – δεν φαίνεται να έχει ούτε το όραμα ούτε την προοπτική να διαφοροποιήσει τον συσχετισμό δύναμης για να γίνει αυτό. Υπό κανονικές συνθήκες ως αριστερός δεν θα ψήφιζα έναν τέτοιο υποψήφιο και θα επέλεγα την αποχή όπως έκανα το 2013. Τότε βέβαια υπήρχαν και άλλοι λόγοι που δεν ψήφισα τον Μαλά καθώς βρισκόμασταν σε διαφορετική συγκυρία και με άλλα διακυβεύματα, αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία.

Το ΑΚΕΛ έδειξε με δραματικό τρόπο τα όρια του ως αριστερή δύναμη μέσα στη κρίση και την αδυναμία του (πολιτική, οργανωτική, στελεχιακή, ιδεολογική, επικοινωνιακή) που με την ανάληψη της εκτελεστικής εξουσίας την περίοδο 2008-2013 υπήρξε σχεδόν τραγική. Όμως το ότι κατάφερε να μείνει όρθιο και να κάνει έστω κάποια μικρά βήματα μπροστά ως αντιπολίτευση είναι γεγονός και υπό αυτές τις συνθήκες είναι και σημάδι ελπίδας για τη Κύπρο. Ιδιαίτερα όσον αφορά το κυπριακό, το ΑΚΕΛ υπήρξε τα τελευταία χρόνια το μοναδικό κόμμα που επέδειξε συνέπεια, σοβαρότητα και ευθύνη έναντι της ιστορίας και του τόπου. Το ΑΚΕΛ υπό την ηγεσία του Άντρου Κυπριανού πρέπει να στηριχτεί θεωρώ από την ευρύτερη αριστερά σε αυτή τη συγκυρία ιδιαίτερα για την αξιοπρεπέστατη στάση του στο Κυπριακού την στιγμή που όλες οι υπόλοιπες δυνάμεις φλερτάρουν ρητά ή υπόρρητα, σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό με την διχοτόμηση. 

Και κατ’ επέκταση ο Μαλάς θα πρέπει να στηριχτεί από όλες τις δυνάμεις που πραγματικά επιθυμούν την επανένωση της χώρας.

Μετά την κατάρρευση της διαδικασίας των συνομιλιών που ξεκίνησε το 2008, βρισκόμαστε σε μια απολύτως κρίσιμη καμπή στο κυπριακό. Να θυμηθούμε ότι ο μόνος λόγος που δεν κλείδωσε η διχοτόμηση μετά το δημοψήφισμα του 2004 ήταν η εκλογή Χριστόφια το 2008 που ξαναέβαλε την προοπτική συμφωνημένης λύσης στο τραπέζι μέσα από ένα έντιμο διαμοιρασμό εξουσίας ε/κ και τ/κ. Τυχόν εκλογή του Νικόλα Παπαδόπουλου που πολεμά την επανένωση γενικά ή του Αναστασιάδη που σκότωσε την προοπτική της στο πιο κρίσιμο σημείο θα στείλει το μήνυμα ότι οι ε/κ στην καλύτερη περίπτωση εγκρίνουν την πορεία προς τα δυο κράτη μέσω της εδραίωσης, νομιμοποίησης και αναβάθμισης του στάτους κβο και στην χειρότερη ότι προτιμούν τυχοδιωκτισμούς με την ΑΟΖ που ενέχουν κινδύνους ευρύτερων περιφερειακών διενέξεων. Πρέπει να φύγει η διεφθαρμένη και επικίνδυνη κυβέρνηση Αναστασιάδη και πρέπει να αποτραπεί η εκλογή του Νικόλα Παπαδόπουλου. Ψήφο στο Σταύρο Μαλά λοιπόν.

ΥΓ. Η ψήφος στο Μαλά δεν είναι κλειδωμένη. Ο υποψήφιος θα κρίνεται μέχρι την τελευταία στιγμή, και στον πρώτο και στον δεύτερο γύρο. Ας ελπίσουμε ότι δεν θα κάνει τέτοιες κινήσεις που θα μας σπρώξουν ξανά στην αποχή. 

Παρθενογένεση, εκλογές 2018, ΔΗΣΥ

26/10/2017

Η ιστορία με την προσωρινή στελέχωση των θεσμών του ενωμένου κράτους την μεταβατική περίοδο μέχρι τη διενέργεια των ομοσπονδιακών εκλογών, είναι όπως τα πλείστα ζητήματα του κυπριακού που μετατρέπονται κατά καιρούς σε εστία αντιπαράθεσης, θεαματικά πυροτεχνήματα χωρίς καμιά ουσιαστική αξία ως τέτοια. Δεν έχει κάποια ιδιαίτερη σημασία ο τρόπος προσωρινής κατανομής των υφιστάμενων αξιωματούχων στα νέα σώματα. Ταυτόχρονα όμως ένα τέτοιο ζήτημα μπορεί να αναδείξει σε όποιον/α σκέφτεται και μπορεί να δει πέραν από τα προφανή, τα βαρύγδουπα συνθήματα και την επιφάνεια, τον πυρήνα της κυπριακής διένεξης και της αναπαραγωγής της.

Στον διχοτομιστή και στον εθνικόφρονα είναι αδιανόητη και μόνο η ιδέα του διαμοιρασμού της εξουσίας ε/κ και τ/κ και είναι αδιανόητη η λειτουργία του κοινού ενωμένου κράτους. Σε αυτό το πλαίσιο και ρητορικό σύμπαν και μόνη η αναφορά του «Ακκιντζί συμπρόεδρου», υπονοεί ένα τελεσθέν έγκλημα ή έστω μια κατάφορη αδικία, πριν καν αναφερθεί το τι αρμοδιότητες θα έχει ή τι είναι αυτό που θα κάνει. Το κοινό κράτος, τόσο την στιγμή της ίδρυσης του όσο και μετά γίνεται πάντα αντιληπτό στους διχοτομιστές ως πεδίο μάχης ε/κ και τ/κ. Γίνεται δηλαδή μεταφορά του παρόντος της διακοινοτικής αντιπαράθεσης σε μέλλοντα χρόνο την στιγμή του επικυρωμένου από δημοψηφίσματα διακοινοτικού συμβιβασμού και στην χρονικότητα της επίλυσης της σύγκρουσης.

Στην απορριπτική επιχειρηματολογία το ενωμένο κράτος μπορεί να γίνει αντιληπτό μόνο ως προσωρινή διακοπή της υπάρχουσας διχοτόμησης που θα πρέπει να λήξει για να υπάρξει αποκατάσταση της κανονικής τάξης πραγμάτων. Είναι δεδομένο για τον απορριπτικό λόγο το ότι θα καταρρεύσει (και το ότι θα πρέπει να καταρρεύσει) αν παρ’ ελπίδα συγκροτηθεί το ενωμένο κράτος. Το θέμα πάνω στο οποίο συζητούν κατ’ ακρίβειαν οι απορριπτικοί δεν είναι η συγκρότηση του ενωμένου κράτους αλλά οι όροι της κατάρρευσης του, οι συνθήκες και ο συσχετισμός δύναμης στην διακοινοτική διένεξη την επαύριο της κατάρρευσης.  

Αυτή είναι η ουσία πίσω από τις διάφορες μετωνυμίες περί «παρθενογένεσης». Το πώς και σε ποιο βαθμό θα καταφέρει το ε/κ κατεστημένο να διατηρήσει το μονοπώλιο της εξουσίας και των ωφελημάτων του στάτους κβο αν δεν καταφέρει να μπλοκάρει την διαδικασία πριν τα δημοψηφίσματα ή αν χάσει τα δημοψηφίσματα, μέσα από την κατάρρευση του ενωμένου κράτους. Τα υπόλοιπα είναι μαϊντανός.  

...........

5/11/2017

Πρόβλεψη. Αυτές οι εκλογές δεν έχουν καμιά σχέση με το 2013. Μοιάζουν περισσότερο με το 2008 ή και το 1998 και ο 1^ος από το 2^ο θα έχουν διαφορά κάτω από 1%.

Ο Αναστασιάδης μπορεί να τις κερδίσει αλλά αυτό δεν θα είναι καθόλου εύκολο. Κατ’ ακρίβειαν, με δεδομένο το πόσο θάλασσα τα έκανε στο κυπριακό, το πόση διαφθορά υπήρξε και το πόσο δράμα παραμένει η κατάσταση στην οικονομία για την συντριπτική πλειοψηφία, και μόνο που μπορεί να είναι υποψήφιος λέει κάτι για τη μπανανία μας. Ο Παπαδόπουλος δεν περνά 2^ο γύρο. Και ό,τι και να αποφασίσει και αυτός και οι άλλοι που δεν θα περάσουν στο 2^ο γυρό, η μάχη μεταξύ Μαλά και Αναστασιάδη θα κριθεί οριακά. Ελπίζω ο Μαλάς να μείνει σταθερός στη γραμμή του στο κυπριακό και να μην κάνει το λάθος να δοκιμάσει να ψαρέψει ψεκασμένους ούτε πριν τις εκλογές ούτε μεταξύ 1^ου και 2^ου γύρου.

15/11/2017

Η νέα στρατηγική Νίκου-Νίκολα πάντως για πρόκληση κόστους στην Τουρκία ήδη φέρνει απτά αποτελέσματα. Ξέρετε πόσο κόστος έσιει η πεζίνα των αεροπλάνων της Τουρκικής πολεμικής αεροπορίας που πετούν που πάνω μας για την επέτειο του Αγίου Ντενκτάς; J 

………..

16/11/2017

Το ότι δεν υπήρξε ούτε μια παραίτηση ή έστω δημόσια διαφοροποίηση από στέλεχος του ΔΗΣΥ, το ότι δεν ασκήθηκε καμιά ουσιαστική κριτική από μέλη πέραν από μερικές εξαιρέσεις κυρίως ανένταχτων δεξιών για το φιάσκο του Κρανς Μοντάνα, μπορεί να θεωρώ να μας οδηγήσει στα εξής δυο ασφαλή συμπεράσματα:

α) ότι η λεγόμενη επανενωτική φιλελεύθερη τάση εντός του ΔΗΣΥ είναι αμελητέα ποσότητα και χωρίς καμιά ουσιαστική ιδεολογική δέσμευση στην επανένωση (μπορεί να στηρίξουν την επανένωση αν το πει η ηγεσία, μπορεί εξίσου εύκολα να στηρίξουν και το στάτους κβο ή τα δυο κράτη αν το πει η ηγεσία)

β) το σημερινό ΔΗΣΥ γενικά ως πολιτικός χώρος παρά το ότι δεν έχει ιδεολογική συνοχή και όραμα, πολιτική αποτελεσματικότητα ή αξιοπιστία ή έστω κάτι να δέσει την ετερόκλητη κοινωνική του βάση πέραν από το ρουσφέτι, παραμένει ένας παραταξιακά συμπαγές πολιτικός χώρος. Είναι ένα κόμμα που έχει τα μέλη του επί της ουσίας πολύ λιγότερο ελεύθερα από ότι το ΑΚΕΛ που λειτουργεί στη βάση του δημοκρατικού συγκεντρωτισμού και τους οπαδούς του πολύ πιο ελεγχόμενους και κατευθυνόμενους, τόσο όσο δεν μπορούσε καν να διανοηθεί το ΑΚΕΛ ούτε καν την περίοδο του Πάπη.

ΕΛΑΜ, τ/κ, ταϊβανοποίηση

22/10/2017

Το 2010 διατύπωσα για πρώτη φορά την θέση ότι η ακροδεξιά είναι αυτή που θέτει το πλαίσιο στο κυπριακό, ότι ορίζει επί της ουσίας την αντι-ομοσπονδιακή στάση και ότι η ακροδεξιά είναι ο φυσικός ηγέτης του απορριπτισμού και όλων των πολέμιων της επανένωσης. Τότε τυπικά υπήρχε μόνο ένα μικρό αντι-ομοσπονδιακό κόμμα στο κοινοβούλιο, το ΕΥΡΩΚΟ και ακόμα και αυτό μόλις είχε αναγκαστεί υπό την πίεση του νεοϊδρυθέντος ΕΛΑΜ, να αποκηρύξει επίσημα την ΔΔΟ, αναιρώντας την πρόσφατη τότε συμμετοχή του στις λεγόμενες «ομόφωνες αποφάσεις του Εθνικού Συμβουλίου του 2009». Από τότε μεσολάβησε και η είσοδος του ΕΛΑΜ στο κοινοβούλιο αλλά και η επίσημη απόρριψη της διζωνικής ομοσπονδίας από 3 επιπλέον κόμματα. Πιο πρόσφατα εν μέσω των συνομιλιών (12/1/2017) είχα γράψει:

«είναι το ΕΛΑΜ που κρατά εκ φύσεως τα ηνία στο απορριπτικό αντι-ομοσπονδιακό στρατόπεδο και σε αυτό θα υπαχθούν ρητορικά όλοι οι πολέμιοι της επανένωσης είτε το θέλουν είτε όχι. Και θα είναι ενδιαφέρον σύντομα, αν προχωρήσουν τα πράγματα, όταν το συνειδητοποιήσουν πλήρως αυτό και σχηματισμοί όπως η ΕΔΕΚ και οι Οικολόγοι...»

Με την απόφαση του ΕΛΑΜ να πάρει για πρώτη φορά πάνω του τις προεδρικές εκλογές κατεβαίνοντας με τον αρχηγό του, φαίνεται ότι δεν πρέπει να μιλούμε πλέον απλά για υπαγωγή του κυπριακού στην ακροδεξιά και του απορριπτισμού στον φασισμό με όρους ρητορικής αλλά πλέον και για την καθιέρωση της ακροδεξιάς ως ρυθμιστή του πολιτικού συστήματος.

…………..

24/10/2017

Καταγγέλλω τους Τουρκοκύπριους συμπατριώτες μου διότι είναι ζηλιάρηδες και μας αντιγράφουν εμάς τους Ελληνοκύπριους για σχεδόν ένα αιώνα. Και εξηγούμαι:

Φαντασιωννούμαστεν εμείς ότι έχουμε μητέρα πατρίδα για να ενωθούμε μαζί της, φαντασιώνουνται το ίδιο τζιαι τζείνοι τζιαι μάλιστα διαφορετική μητέρα πατρίδα που την δική μας. Ιδρύουμεν ένοπλη οργάνωση, ιδρύουν τζιαι τζείνοι. Φέρνουμεν στρατό που την μητέρα πατρίδα μας να μας προστατέψει, φέρνουν τζιαι τζείνοι. Στήνουμεν μονο-εθνοτικό κράτος εμείς, στήνουν τζιαι τζείνοι. Πάμε να φκάλουμε γκάζια να γινούμεν με τες τζιελλαπίες, ατού να φκάλουν τζιαι τζείνοι. Μα εν έτσι οι καλοί συμπατριώτες σιόρ; Που εννά πάει δηλαδή τούτη η ιστορία; J

...............

26/10/2017

Στις 16/10/2017 υπήρξε συζήτηση στην βουλή των Λόρδων (γερουσία) του Ηνωμένου Βασιλείου με θέμα την απομόνωση των τ/κ μετά το ναυάγιο στο Κρανς Μοντάνα. Από τις 6 παρεμβάσεις μόνο η 1 από τον βουλευτή του Εργατικού Κόμματος στήριξε ρητά την συνέχιση της προσπάθειας για αναζήτηση λύσης επανένωσης στη βάση διζωνικής ομοσπονδίας. Οι άλλες 5 παρεμβάσεις κινήθηκαν μεταξύ της σταδιακής Ταϊβανοποίησης εώς και τις παρυφές της πλήρους αναγνώρισης της ΤΔΒΚ παραπέμποντας και στο πρόσφατο σχετικό κείμενο του πρώην Υπουργού Εξωτερικών του Η.Β., Τζακ Στρω που λέει ότι οι ε/κ δεν έχουν κίνητρο επανένωσης και δεν θα συναινέσουν σε λύση του κυπριακού.

Από αυτές τις 5 παρεμβάσεις οι 3 θεωρούσαν ότι δεν μπορεί να υπάρξει μεσοπρόθεσμα άλλη διαδικασία ειρήνευσης και ότι για αυτό το λόγο πρέπει να ληφθούν άμεσα μέτρα άρσης της απομόνωσης του κυπριακού βορρά ή της ΤΔΒΚ, ενώ οι άλλες 2 πρόσθεταν ότι να γίνει μεν αυτό αλλά κρατώντας ταυτόχρονα και την πιθανότητα επανεκκίνησης της διαδικασίας ειρήνευσης ανοιχτή. Εντάξει ο Υπουργός που κλήθηκε να τοποθετηθεί στο τέλος επανέλαβε την επίσημη θέση ότι η ΤΔΒΚ δεν αναγνωρίζεται και ότι το Η.Β. παραμένει δεσμευμένο σε λύση διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας.

Reality check η συζήτηση.

Προβλέψεις.

1      Αν δεν εκλεγεί ο Μαλάς δεν θα αρχίσουν συνομιλίες όσο είναι στην τ/κ ηγεσία ο Ακκιντζί [χωρίς να σημαίνει ότι αν εκλεγεί και αρχίσουν θα καταλήξουν κιόλας]

2      Αν εκλεγεί ο Νικόλας Παπαδόπουλος θα ξεκινήσει άμεσα η Ταϊβανοποίηση

3      Αν εκλεγεί ο Αναστασιάδης ίσως καταφέρει με τους ελιγμούς να καθυστερήσει λίγο την Ταϊβανοποίηση και να ξανα-συνομιλήσει με τον επόμενο τ/κ ηγέτη το 2020, αλλά η Ταϊβανοποίηση θα ξεκινήσει στη δική του θητεία.