ΑΚΘΟ - 2 ανακοινώσεις

ΑΚΘΟ. 21-7-2017

Τις μέρες που ακολούθησαν τη δημοσιοποίηση στις 15 Ιουλίου του βίντεο για την ανεξάρτητη και επανενωμένη Κύπρο, που περιλάμβανε την υποστολή ελληνικών σημαιών από τέσσερα σημεία στην παλιά Λευκωσία, η Αριστερή Κίνηση «Θέλουμε Ομοσπονδία» (ΑΚΘΟ) και πρόσωπα που υποστηρίζουν τις θέσεις της δέχτηκαν πληθώρα απειλών, εξυβρίσεων και χαρακτηρισμών μόνο και μόνο διότι πρόβαλαν το βίντεο ή και υπερασπίστηκαν με επιχειρήματα αυτή την ενέργεια, σε μια γενικότερη προσπάθεια φίμωσης της Κίνησης και διαπόμπευσης ατόμων που θεωρούνται ότι πρόσκεινται σε αυτή. Η συμβολική πράξη, όπως αναδεικνύεται από το βίντεο, της Κύπρου ως μιας αυτόνομης, επανενωμένης και ειρηνικής χώρας που δεν υπόκειται στην επιβολή του ελληνισμού και του τουρκισμού και συνεπακόλουθα στη διχοτόμηση, προκάλεσε ένα μικρό εθνο-παραλήρημα, όχι μόνο από τους ανοιχτά φασιστικούς κύκλους που εξωτερίκευσαν τα πιο συντηρητικά, ρατσιστικά, σοβινιστικά και ομοφοβικά ένστικτα που τους χαρακτηρίζουν, αλλά και από συνοδοιπόρους τους που επιχείρησαν να ποινικοποιήσουν ένα εξόχως πολιτικό ζήτημα. Από το ΕΛΑΜ, τις παραφυάδες και τους ομοϊδεάτες του στη δημόσια σφαίρα δεν περιμέναμε κάτι διαφορετικό. Είχαμε όμως και το κόμμα «Αλληλεγγύη» και ιδιαίτερα τη «σοσιαλιστική» ΕΔΕΚ, που ενώ δεν βρήκαν λέξη να πουν για το γεγονός ότι ανώτερος λειτουργός της Πολιτικής Άμυνας στη Λευκωσία εξύμνησε στις 15 Ιουλίου δημόσια τη Χούντα και το πραξικόπημά της στην Κύπρο, έκαναν εκκλήσεις για αστυνομικές έρευνες και διώξεις για το βίντεο με την υποστολή σημαιών του ελληνικού κράτους στο έδαφος της Κυπριακής Δημοκρατίας…

Από το ύφος και την ένταση των αντιδράσεων που προκάλεσε, θεωρούμε πως το βίντεο που δημοσιεύτηκε έχει δικαιωθεί σε όλα όσα θίγει – στο πώς δηλαδή ο ακραίος εθνικιστικός φανατισμός, που καλλιεργείται από την εκκλησία, την παιδεία και τον στρατό, συνεχίζει να εμποδίζει την επανένωση και να απειλεί τους ανθρώπους που πιστεύουν και αγωνίζονται για την ειρήνη. Ανάλογα ισχύουν φυσικά και για τον τουρκικό εθνικισμό στη βόρεια πλευρά της χώρας μας που γιορτάζει την τουρκική εισβολή. Εκεί συντρόφισσές μας παρενέβησαν χτες στη δεξίωση της 20ης Ιουλίου παρουσία του Τούρκου Πρωθυπουργού θυμίζοντας σε όλους ότι «ο πόνος δεν γιορτάζεται».

Για να το κλείνουμε, εμείς αυτό που έχουμε να πούμε είναι απλά ότι θα συνεχίσουμε τον αγώνα ενάντια στον ελληνικό και τουρκικό εθνικισμό και στις επεμβάσεις του ελληνικού και τουρκικού κράτους που υπονομεύουν την κυπριακή ανεξαρτησία και εμποδίζουν την επανένωση. Αυτός ο αγώνας είναι δικοινοτικός και δεν αναγνωρίζει σύνορα.

.....................

30-7-2017 – ΑΚΘΟΑντιλαμβανόμαστε ότι η απόφαση για παραχώρηση του δικαιώματος επιστροφής των Μαρωνιτών στα άλλα τρία χωριά τους, Ασώματο, Αγία Μαρίνα και Καρπάσεια, πέραν από τον Κορμακίτη, γίνεται στα πλαίσια της κατάρρευσης της προοπτικής για συνολική επίλυση του Κυπριακού και ότι στις παρούσες συνθήκες λειτουργεί ως παράγοντας ομαλοποίησης του στάτους κβο. Παρόλα αυτά θεωρούμε ότι αποτελεί κίνηση προς τα εμπρός αφενός διότι μερίδα συμπατριωτών μας αποκτά ξανά το δικαίωμα  ελεύθερης εγκατάστασης και αφετέρου διότι αποχωρούν στρατεύματα και ενισχύεται η συνύπαρξη των ανθρώπων και διαβρώνεται περεταίρω ο διαχωρισμός. Σε περίπτωση που ακολουθήσει και η παραχώρηση του δικαιώματος επιστροφής των ε/κ Βαρωσιωτών στην περίκλειστη πόλη η διαδικασία της συμβίωσης και η υπόθεση της ειρήνης θα ενισχυθούν ακόμα και σε επίπεδο μη συνολικής διευθέτησης του Κυπριακού. Όπως το άνοιγμα των οδοφραγμάτων το 2003 και η παραχώρηση του δικαιώματος ελεύθερης διακίνησης ανέτρεψε το καθεστώς του πλήρους διαχωρισμού που ίσχυε από το 1974, έτσι και σήμερα η μερική παραχώρηση του δικαιώματος ελεύθερης εγκατάστασης μόνο θετικά μπορεί να λειτουργήσει. Να μην φοβηθεί κανένας τους εθνικιστές τραμπούκους που απειλούν και κατηγορούν σήμερα τους Μαρωνίτες, αύριο τους Βαρωσιώτες. Μπορεί να κατάφεραν να εμποδίσουν  την ομοσπονδιακή επανένωση – δεν μπορούν όμως να εμποδίσουν ούτε τον χρόνο να κυλά ούτε να αποκόψουν τους δεσμούς των ανθρώπων με τον χώρο. Η Κύπρος είναι μια, και μια θα παραμείνει έστω και αν η απροθυμία διαμοιρασμού της εξουσίας επιτείνει την διαίρεση των θεσμών και του εδάφους.