Η κατάσταση στην Ελλάδα, τραγική και θλιβερή εδώ και χρόνια,
γίνεται τώρα ιδιαίτερα επικίνδυνη. Ο Σύριζα που απογειώθηκε και εδραιώθηκε το
2012 πατώντας πάνω στη λαϊκή δυσφορία που επέφερε η βαρβαρότητα της μνημονιακής
διαχείρισης της κρίσης αλλά και κεφαλαιοποιώντας τις κινητοποιήσεις της
περιόδου 2006-2008 και κυρίως της περιόδου 2010-2011, δεν έχει άλλη επιλογή
παρά έστω και στο παρά πέντε, να στραφεί ξανά προς στην κοινωνία.
Ο Σύριζα έχει σοβαρές
ευθύνες διαχρονικά αλλά και τα τελευταία χρόνια για την εξιδανίκευση της
αφηρημένης έννοιας της «Ευρώπης», την πολιτική προσκόλληση πάση θυσία στην ευρωζώνη
και το θόλωμα των πραγματικών ζητημάτων και διακυβευμάτων, που στην καλύτερη
περίπτωση υπέθαλψαν ψευδαισθήσεις και στη χειρότερη αποπροσανατόλισαν τον
ελληνικό λαό. Κυρίως φέρει βαρύτατες ευθύνες για την αποστράτευση του κινήματος
και την ανάθεση των διεκδικήσεων στο κοινοβούλιο και μετά στην κυβέρνηση.
Ήδη χάθηκε απίστευτος χρόνος. Τόσος πολύς που τα κέντρα
εξουσίας της Δύσης με την βοήθεια των ντόπιων αστικών κατεστημένων κατάφεραν να
δημιουργήσουν τις βάσεις για μια μικροαστική φιλοδυτική παρουσία στο δρόμο. Μια
παρουσία που σε στυλ Ουκρανίας θα χρησιμοποιηθεί για παραγωγή θεάματος για
εσωτερική και διεθνή κατανάλωση με στόχο είτε την υποταγή είτε τον εξαναγκασμό
σε παραίτηση της ελληνικής κυβέρνησης.
Αν ο βασικός κορμός του αντι-μνημονιακού κινήματος του 2010-2011
και των ψηφοφόρων του Σύριζα δεν κινητοποιηθεί άμεσα, μαζικά και αποφασιστικά,
τα πράματα θα εξελιχθούν πολύ άσχημα για την Αριστερά και την Ελλάδα. Αν αφεθούν
οι νεοφιλελεύθερες δυνάμεις να πάρουν το προβάδισμα και στο δρόμο, η όποια ελπίδα
για την ουσιαστική αμφισβήτηση της ευρωενωσιακής βαρβαρότητας σβήνει.
Από αύριο χρειάζεται διαρκής λαϊκή κινητοποίηση ενάντια στους
εκβιασμούς των δανειστών και των εγχώριων υποτακτικών τους. Το επίκεντρο της αναμέτρησης
είναι αυτή τη στιγμή η Ελλάδα και ο Σύριζα αλλά η σημασία του αγώνα ξεπερνά κατά
πολύ το ελληνικό πλαίσιο και το κομματικό επίπεδο.
6 comments:
Συμφωνώ ως προς την διαπίστωση φίλε Γρηγόρη, αλλά αντίσταση οι Συριζαίοι σε τι τζαι με αίτημα τι; Το μνημόνιο του Τσίπρα; Πραγματικά προβληματίζει με το γεγονός ότι το συνοθύλευμα των αγανακτισμένων σαννα τζαι παγιώνεται στη πολιτικη σκέψη της αριστεράς σήμερα σαν πολιτικό υποκείμενο διότι δεν ήταν. Όπως αόριστα η δεξιά μιλά για πατρίδα τζαι Ευρώπη, το ίδιο τζαι η Συριζαίοι για δικαιοσύνη τζαι αξιοπρέπεια. Δεν βλέπω τρόπο υπεράσπισης της κυβέρνησης που να μην είναι χειροκρότημα σε ένα πιο ελαφρύ μνημόνιο πάλε εντός Ε.Ε. Πως μπορεί να κάμει δηλαδή κριτική κάποιος στο ΑΚΕΛ άμαν νομιμοποιεί την γενικολογία τζαι τον πολιτικό οπορτουνισμό στην Ελλάδα; Αλλά ακόμα τζαι να το προσπεράσουμε τούτο πως μπορεί αυτός ο οπορτουνισμός να σώσει οτιδήποτε πρακτικά; Το εργατικό κίνημα εν το αναφέρεις καν μέσα στον προβληματισμό σου τζαι τούτο κάμνει με να διερωτούμαι αν δεν θεωρείς τζήντο πράμα κίνημα αλλά την πλατεία που εκτός από την εκτόξευση του Σύριζα στην εξουσία εξέθρεψε τζαι τους φασίστες.
Δ.
η κινητοποίηση πρέπει να είναι των λαικών στρωμάτων και της αριστεράς ευρύτερα, όχι απλά των συριζαίων. το εργατικό κίνημα βρισκόταν στον πυρήνα των κινητοποίησεων του 2006-2008 και του 2010 πριν τους αγανακτισμένους του 2011.
συμφωνώ ότι το συνοθύλευμα των αγανακτισμένων παγιώνεται ευρύτερα θα έλεγα...αλλά διαφωνώ στο ότι οι κινητοποίηση θα πρέπει να είναι αναγκαστικά στήριξη της κυβέρνησης ή χειροκρότημα σε ελαφρότερο μνημόνιο. ίσως μέχρι χτες. τώρα μετά την μικροαστική-νεοφιλελεύθερη κινητοποίηση το διακύβευμα αλλάζει...δες και εδώ http://wp.me/pryYN-1Wq
Γρηγόρης
"...τώρα μετά την μικροαστική-νεοφιλελεύθερη κινητοποίηση το διακύβευμα αλλάζει"
Δεν είναι δυνατό να μην βλέπουμε την ταξική και ιδεολογική ρήξη μεταξύ της Ελλάδας και της Γερμανίας, του νότου με το βορρά, και το βάθεμα της ταξικής-ιδεολογικής ρήξης στο εσωτερικό της χώρας όπως αυτό εκφράζεται από τις συγκετρώσεις και τις αντισυγκεντρώσεις (την "αστική αντιεξέγερση" που έχει τόσες ομοιότητες με τις συνθήκες προ του εμφυλίου)...
Σηκώνω τα χέρια ψηλά από αριστερές τοποθετήσεις που κρατούν ίσες αποστάσεις από την αντιπαλότητα Σύριζα-ΕΕ και Σύριζα-εσωτερικής τρόικας και που στην τελική αφήνουν ανεκμετάλευτη την μικροαστική και μεγαλοαστική κόντρα.
Γίνεται η παραδοχή από πρώην ευρωπαϊστές πως έχουμε έλλειμμα δημοκρατίας εδώ, μια χούντα στελεχών στην οποία αξίζει να πούμε κάποια όχι και να ρισκάρουμε σαν κοινωνικό σύνολο, κι εμείς αρκούμαστε στα "i told you so". Και τι έγινε δηλαδή που τους πήρε 25 χρόνια να το ομολογήσουν;
Περισσότερη στήριξη στην όποια γραμμή αντίστασης του Σύριζα (που βεβαίως δεν είναι ικανοποιητική), θα τον αναγκάσει σε λιγότερες υποχωρήσεις.
Είναι κέρδος ταξικό η αύξηση της συνειδητοποίησης του ρόλου και του χαρακτήρα της ένωσης.
Μπορεί να αποτελέσει πλατφόρμα συνεννόησης.
Αλλά φυσικά, αν θέλουμε τους πάντες να έρθουν μαζί μας "άνευ όρων" και φοβόμαστε σαν ο διάολος το λιβάνι να συμμετέχουμε σε κοινές εκδηλώσεις στη βάση έστω μιας πολύ μίνιμουμ διαπίστωσης (πως πρόκειται για μια ευρωχούντα με πλήρη ανεπτυγμένο το δοσιλογισμό στο εσωτερικό), αναρωτιέμαι τι ρόλο βαράμε ως σκεπτόμενοι άνθρωποι και ως κίνημα.
Φίλε νέε πραγματικά δεν μπορώ να κατανοήσω το συλλογισμό σου για ταξική ρήξη μεταξύ Ελλάδας-Γερμανίας. Υπάρχουν προλεταριακά κράτη δηλαδή;
Δεν αρκούμαστε καθόλου στα "i told you so", δυναμικές κινητοποιήσεις γίνονται συνεχώς με συγκεκριμένο χαρακτήρα και όχι γενικώς και αορίστως "των από κάτω" που δεν έχουν συγκεκριμένο αίτημα, με αποτέλεσμα να χειραγωγούνται. Δεν τα βλέπεις αυτά;
Γρηγόρη ξαναλέω, τι θα σημαίνει η διαδήλωση; Στήριξή στη κυβέρνηση, εναντίωση στην Δεξιά γενικά και αόριστα τι ακριβώς;
Διότι το κίνημα της πλατείας ήταν ένα κίνημα που από την αρχή γύρευε διασώστες. Έχεις ήδη αναφέρει τις ευθύνες του Σύριζα για την αποστράτευση του κινήματος ίσως και την εχθρότητα του προς το εργατικό. Δεν μπορεί αυτό να είναι μέρος του προβλήματος παρά της λύσης;
Θα κάμνουμε διαδηλώσεις απλά για να μην πάει το πράμα από μικροαστικά αριστερά σε μικροαστικά δεξιά; Δεν έχω πειστει ακόμα ότι το διακύβευμα έχει να κάνει με ήττα/νίκη των από κάτω, έχω την εντύπωση πως είναι απλά βαθμός ήττας. Πάλι το άμεσο να καθορίζει σπασμωδικά τις κινήσεις. Βεβαίως δεν λέω ο κόσμος να μείνει σπίτι του, την μορφή και τα αιτήματα προσπαθώ να κατανοήσω πως θα βγάλουν τον λαό από το αδιέξοδο. Δεν θεωρώ ότι το πρόβλημα ήταν η ηγεσία του Σύριζα ας πούμε, αυτοί την δουλειά τους έκαναν. Και την κατάσταση δεν μπορώ να την κατανοήσω σαν αντεπανάσταση, έγινε καμιά επανάσταση στην Ελλάδα και κτυπά πίσω άλλη τάξη; Δεν λέω να μην εκμεταλλευτεί ο λαός τις αντιθέσεις αλλά πως αυτές οι διαδηλώσεις θα τον ενδυναμώσουν και θα τον φέρουν πιο κοντά στην εξουσία;
Όπως και να έχει νομίζω πως η διαφορά μας είναι στο ποιος θα κινητοποιήσει αυτές τις μάζες. Θεωρώ πως οποιος αναζητεί ρήξη θα πρέπει να οργανωθεί και να κατεβεί με ΚΚΕ-ΠΑΜΕ ή οποιαδήποτε άλλη οργάνωση της λαικής συμμαχίας και όχι για στήριξη της κυβέρνησης.
Δ.
η κινητοποίηση θα σημαίνει "όχι στην υποταγή στους δανειστές" αυτό είναι το πλαίσιο - μέσα σε αυτό οι δυνάμεις που ευρύτερα αναζητούν τη ρήξη (και αυτό αφορά και το ΚΚΕ-ΠΑΜΕ) θα πρέπει να δράσουν
Γρηγόρης
Συμφωνώ με αυτά που λες, για να δούμε τι μπορεί να γίνει. Ο χρόνος πλέον είναι ταχύτατος και το σκηνικό πολύ ρευστό.
Δ.
Post a Comment