Η κατάσταση στην Ελλάδα, τραγική και θλιβερή εδώ και χρόνια,
γίνεται τώρα ιδιαίτερα επικίνδυνη. Ο Σύριζα που απογειώθηκε και εδραιώθηκε το
2012 πατώντας πάνω στη λαϊκή δυσφορία που επέφερε η βαρβαρότητα της μνημονιακής
διαχείρισης της κρίσης αλλά και κεφαλαιοποιώντας τις κινητοποιήσεις της
περιόδου 2006-2008 και κυρίως της περιόδου 2010-2011, δεν έχει άλλη επιλογή
παρά έστω και στο παρά πέντε, να στραφεί ξανά προς στην κοινωνία.
Ο Σύριζα έχει σοβαρές
ευθύνες διαχρονικά αλλά και τα τελευταία χρόνια για την εξιδανίκευση της
αφηρημένης έννοιας της «Ευρώπης», την πολιτική προσκόλληση πάση θυσία στην ευρωζώνη
και το θόλωμα των πραγματικών ζητημάτων και διακυβευμάτων, που στην καλύτερη
περίπτωση υπέθαλψαν ψευδαισθήσεις και στη χειρότερη αποπροσανατόλισαν τον
ελληνικό λαό. Κυρίως φέρει βαρύτατες ευθύνες για την αποστράτευση του κινήματος
και την ανάθεση των διεκδικήσεων στο κοινοβούλιο και μετά στην κυβέρνηση.
Ήδη χάθηκε απίστευτος χρόνος. Τόσος πολύς που τα κέντρα
εξουσίας της Δύσης με την βοήθεια των ντόπιων αστικών κατεστημένων κατάφεραν να
δημιουργήσουν τις βάσεις για μια μικροαστική φιλοδυτική παρουσία στο δρόμο. Μια
παρουσία που σε στυλ Ουκρανίας θα χρησιμοποιηθεί για παραγωγή θεάματος για
εσωτερική και διεθνή κατανάλωση με στόχο είτε την υποταγή είτε τον εξαναγκασμό
σε παραίτηση της ελληνικής κυβέρνησης.
Αν ο βασικός κορμός του αντι-μνημονιακού κινήματος του 2010-2011
και των ψηφοφόρων του Σύριζα δεν κινητοποιηθεί άμεσα, μαζικά και αποφασιστικά,
τα πράματα θα εξελιχθούν πολύ άσχημα για την Αριστερά και την Ελλάδα. Αν αφεθούν
οι νεοφιλελεύθερες δυνάμεις να πάρουν το προβάδισμα και στο δρόμο, η όποια ελπίδα
για την ουσιαστική αμφισβήτηση της ευρωενωσιακής βαρβαρότητας σβήνει.
Από αύριο χρειάζεται διαρκής λαϊκή κινητοποίηση ενάντια στους
εκβιασμούς των δανειστών και των εγχώριων υποτακτικών τους. Το επίκεντρο της αναμέτρησης
είναι αυτή τη στιγμή η Ελλάδα και ο Σύριζα αλλά η σημασία του αγώνα ξεπερνά κατά
πολύ το ελληνικό πλαίσιο και το κομματικό επίπεδο.