Σημειώσεις 47 – 18/6/2014

Ακόμα ένα αποφασιστικό βήμα στην πορεία θεσμοθέτησης της φτωχοποίησης της κοινωνίας γίνεται σήμερα με το Ελάχιστο Εγγυημένο Εισόδημα. Ουσιαστικά δεν πρόκειται απλά για μια αναδιανομή της επιδοματικής πολιτικής στην οποία κάποιων τα υφιστάμενα επιδόματα θα μειωθούν έτσι ώστε να επεκταθεί η δεξαμενή των δικαιούχων ατόμων. Και είναι αμφίβολο αν το μέτρο αυτό θα κλείσει τα κοινωνικά παντοπωλεία. Μάλλον εδώ γίνεται ένας ευρύτερος σχεδιασμός διαχείρισης του αυξανόμενου πληθυσμού των φτωχών που θα περιλαμβάνει αυξημένη επιτήρηση, εμπέδωση της νέας συνθήκης – εγκαταλείπεται το παραμύθι της προσωρινότητας της κρίσης κλπ – αλλά και προσαρμογής των καταναλωτικών συμπεριφορών στα νέα δεδομένα. Το μέτρο αυτό πρέπει να ιδωθεί σε συνάρτηση με τα άλλα στην αγορά εργασίας. Το κράτος εδώ ακολουθεί την αγορά – όταν οι μισθοί των νεοπροσληφθέντων έπεσαν στα 600 με 800 ευρώ, ήρθαν τα σχέδια επιδότησης των εργοδοτών ως επιβράβευση και κανονικοποίηση της νέας τάξης πραγμάτων. Όταν η νεολαία αναγκάστηκε να επιστρέψει στους γονείς ή να μην φύγει καν από το πατρικό σπίτι λόγω ανεργίας, υπο-απασχόλησης και χαμηλών μισθών, έρχεται σήμερα η θεσμοθέτηση της ταξινόμησης των ατόμων κάτω των 28 ετών ως εξαρτώμενα των γονιών τους έτσι ώστε να μην δικαιούνται καν να αιτηθούν τα 480 ευρώ που θα διαμοιραστούν εν είδη της νέας φιλανθρωπίας σε αυτούς που το κράτος θα ορίσει ως ευρισκόμενους μεταξύ του ορίου της φτώχειας και του ορίου της πείνας.