Είμαστε δυο υπερδυνάμεις - Σαν φεγγαράκι

Μη μου σπας τα μπιμπίκια, κατσίκα,
να με ξύσεις σου ζήτησα μόνο
δε γουστάρω τα χάδια, τον πόνο,
στις κερκίδες μονάχα τελειώνω

Μέχρι να γίνει η Δευτέρα Παρουσία
εγώ θα είμαι Αμερική κι εσύ Ρωσία
θα κάνω τρέλες και θα τρώω το καταπέτασμα
κι εσύ θα λιώνεις και θα κλαις στο παραπέτασμα

Λαχείο η αγάπη σου, λαχείο,
λαχείο που κερδίζει ο ένας στους δύο
λαχείο, ο λαχνός ο πιο μεγάλος
δεν ειμ΄ εγώ ο τυχερός, είναι ο άλλος

Είμαστε δυο υπερδυνάμεις
που πολεμάμε σ' ένα ντιβάνι
και σπαταλάμε κάποιες δυνάμεις
που εξατμίζονται, καπνίζονται, κοιτώντας το ταβάνι

Πανούσης 1986





Σαν φεγγαράκι θα σου δείχνω μόνο φάτσα
δε θα γυρίσω την πλευρά τη σκοτεινή, 
γιατί δεν είναι το κορμάκι μου ταράτσα
να μου απλώνεις της μαμάς σου το σκοινί

Πάρε τα λόγια σου τα φωταγωγημένα
και τα τραγούδια με τις λέξεις τις φτηνές
δεν είσαι τίποτα, αγάπη μου, για μένα
σ’ αναβοσβήνω σαν τις λάμπες τις κοινές

Είσαι επισκέπτης στης ζωή μου το μπαλκόνι, 
είσαι επισκέπτης στο θαμμένο λίβιγκρούμ
Το ματωμένο το νυφιάτικο σεντόνι
το `χω στρωμένο για τη χάρη του Θεού

Είναι η ψυχή μου σε σκυλάδικο γαρδένια, 
παραγγελία μεθυσμένου νταβατζή, 
μου την πατάνε μανεκέν ξεσαλωμένα
την τραγουδάνε καλλιτέχνες τραβεστί

Θέλω να φύγω όπως έφυγε η λατέρνα
Να ξεψυχήσω σαν ρεμπέτης χασικλής
Και να μου παίζουνε στον τάφο μου μοντέρνα, 
να βγουν βρικόλακες να κάνουνε στριπτίζ

Έχει γυρίσματα ο χρόνος και τουμπάρει
κι οι καλικάντζαροι πετούν στον ουρανό
Το μαύρο δέντρο που κρατούσε το ντουβάρι
γυρνάει ανάσκελα με ρίζες στο κενό

Τζίμης Πανούσης, Ελένη Λεγάκη
Vivere Pericolosamente, 1993