Ο κυπριακός λαός --εργάτες, αυτοαπασχολούμενοι, υπάλληλοι, μισθωτοί, συνταξιούχοι, άνεργοι και άνεργες, μαθητές και νεολαία-- έχει πια αδιάσειστες αποδείξεις ότι εξαπατήθηκε με τον πιο αισχρό και επαίσχυντο τρόπο.
Εξαπατήθηκε πάνω στη βάση της αγωνίας του για ένωση της Κύπρου, για λύση του κυπριακού προβλήματος, που του το δημιούργησε ο ίδιος ο ιμπεριαλισμός και οι εθνικισμοί που έθρεψε, πως δήθεν με την ένταξή του στην Ευρωπαϊκή Ένωση θα "εξασφάλιζε" την ειρήνη και την ευημερία στον τόπο του.
Εξαπατήθηκε πως η οικονομία του, που μετά την καταστροφή του 1974 βρίσκονταν σε ραγδαία ανοδική πορεία εξαιτίας της δικής του σκληρής δουλειάς, της διάθεσής του να ξαναχτίσει στα ερείπια του πολέμου, θα "εξασφάλιζε" δήθεν μακροπρόθεσμη σταθερότητα και βιωσιμότητα.
Σήμερα, βρίσκεται για άλλη μια φορά αντιμέτωπος με ερείπια. Για άλλη μια φορά προδομένος και εγκατελειμμένος από όλους.
Από ποιον εξαπατήθηκε ο κυπριακός λαός;
Εξαπατήθηκε, και αυτό το γνωρίζει σήμερα με σιγουριά, από χιλιάδες "ειδικούς", "ειδήμονες" και πολιτικούς σε όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση, που τον κολάκευαν για το οικονομικό θαύμα που πέτυχε και του υπόσχονταν ακόμα καλύτερες μέρες αν έβαζε τον τράχηλό του στα δόντια της λυκοσυμμαχίας της ΕΕ. Αυτοί οι ίδιοι άνθρωποι που δοξολογούσαν το "κυπριακό θαύμα" σήμερα φτύνουν τον κυπριακό λαό και τους μυριάδες καθημερινούς του κόπους και αγώνες στο πρόσωπο. Αυτοί οι ίδιοι τον αποκαλούν "πόρνη της Μεσογείου" για μια ακόμα φορά. Αυτοί οι ίδιοι του λένε πως όσα υλικά αγαθά απέκτησε ξυπνώντας στις 5 το πρωί, κάνοντας οικονομίες αιματηρές, στέλνοντας μέλη της οικογένειάς του να δουλεύουν στο λιοπύρι στις Αραβικές χώρες ή στην παγωμένη Αγγλία, σερβιτόρος, μηχανικός, μάγειρας, ναυτικός, μικροέμπορος, εργάτης, για να θρέψει τα στόματα της φαμίλιας του, τα απέκτησε άδικα. Ως βάρος της κοινωνίας. Ως υπηρέτης μαφιόζων. Αυτοί οι ίδιοι τσαλαπατούν πάνω στη λαϊκή αξιοπρέπεια του Κύπριου και της Κύπριας που στερήθηκε και το φαϊ έξω, και τις καφετέριες και τα ταξίδια και τις διακοπές για να φροντίσει τα παιδιά του, να ξαναχτίσει το σπίτι του, να μάθει γράμματα. Αυτοί που ενθάρρυναν την καταστροφή και τη διάβρωση του κυπριακού λαϊκού ήθους, το κυπριακού λαϊκού πολιτισμού, που έκαναν τον Κύπριο να ντρέπεται για τη γλώσσα που μιλάει, για τη μυρωδιά της κοπριάς και του πατατοχωραφιού που κουβαλάει αιώνες, αυτοί που τον ενθάρρυναν να γίνει "Ευρωπαίος", να "εκσυγχρονιστεί", αυτοί οι ίδιοι πετούν τη ζωή του στα σκουπίδια και τον απαξιώνουν σε όλο τον κόσμο ως κηφήνα, ανεπρόκοπο, παράσιτο της παγκόσμιας οικονομίας.
Εξαπατήθηκε από τους δικούς του αφέντες, από την αστική του τάξη, που έστησε συγχορδίες με τα ευρωενωσιακά κοράκια, υποσχόμενη ακόμα καλύτερες μέρες, αλλά στην πραγματικότητα απομυζώντας όλα τα οφέλη από την ένταξη στη λυκοσυμμαχία και φορτώνοντάς του όλες τις ζημιές.
Εξαπατήθηκε από ένα παγκόσμιο σύστημα αδηφάγο, ανελέητο, απάνθρωπο, που τον εγκαλεί και τον απαξιώνει επειδή έκανε αυτό που του είπαν να κάνει, επειδή "συνεμορφώθη προς τα υποδείξεις", ανακηρύσσοντάς τον, το μεγάλο θύμα όλων, ως τον θύτη, τον υπαριθμό ένα υπεύθυνο και φταίχτη για τα αίσχη και τις βρωμιές του συστήματος.
Εξαπατήθηκε, τέλος, απ' τον εαυτό του, στο βαθμό που ανέχτηκε την τάξη των αφεντάδων του, των πολιτικών, των τραπεζικών, των πανεπιστημιακών οικονομολόγων και ειδημόνων, των developers, της οικονομικής ολιγαρχίας μιας χούφτας σογιών, της εκκλησίας των businessman με ράσα που ακόμα και σήμερα αναζητά τρόπους να βάλει χέρι στον πλούτο του παριστάνοντας και τη φιλάνθρωπη και πατριωτική δύναμη από πάνω. Εξαπατήθηκε από τον εαυτό του στον βαθμό που πίστεψε πως μονάχα η δουλειά αρκεί, μονάχα ο τίμιος ιδρώτας αρκεί, μονάχα η καλοσύνη αρκεί για να ζήσεις ειρηνικά και άκακα σε τούτο τον κόσμο. Όμως το καλό είναι πολύ αδύναμο για να ναι πραγματικά καλό. Και καλή ζωή σε ένα σάπιο κόσμο, καλή ζωή στα στόματα των λύκων, δεν υπάρχει.
Όμως οι τύραννοι και οι σατραπείες του κόσμου και της χώρας του έκαναν άθελά τους ένα μεγάλο καλό στον κυπριακό λαό: του άνοιξαν τα μάτια για το με ποιους στα αλήθεια έχει να κάνει, για το σε τι είδους κόσμο προσπαθεί να μεγαλώσει τα παιδιά του, για το ποιανού κόσμου τον πλούτο κοπιάζει μέρα-νύχτα.
Κι αυτά τα μάτια δεν μπορούν να του τα ξανακλείσουν.
Αυτά τα μάτια, αντίθετα, πρέπει να τ' ανοίξει μόνος του διάπλατα, να δει πίσω από τα φαινόμενα, να αγγίξει τις αιτίες.
Το ποτήρι δε ράγισε απλώς στην Κύπρο. Έσπασε.
Η ώρα της εξόδου από τα λυσσασμένα δόντια της πλουτοκρατικής λυκοσυμμαχίας έφτασε.
Να μην ησυχάσει ο κυπριακός λαός αν πρώτα δεν απαντήσει στους δυνάστες του κόβοντας τον ομφάλιο λώρο με το τέρας που τον έπεισαν πως είναι δήθεν ο προστάτης του.
Καμιά ειρήνη στην Κύπρο, καμιά υποταγή και υπομονή μέχρι να λευτερωθεί η χώρα από τα δεσμά της υποτέλειας στην ξένη και ντόπια πλουτοκρατία. Η έξοδος από την ΕΕ και την ευρωζώνη να γίνει ανειρήνευτη λαϊκή απαίτηση.
Και μετά, όταν κοπεί το σκοινί γύρω απ' το λαιμό του, να κοιτάξει ο κυπριακός λαός τα δικά του συμφέροντα πως θα εξασφαλίσει για τον εαυτό του. Από τη δική του γη. Απ' τον δικό του ορυκτό πλούτο. Απ' τον δικό του ιδρώτα και κόπο. Χωρίς αφέντες να του πίνουν το αίμα. Χωρίς τις τράπεζές τους να τον κυνηγούν μέρα και νύχτα όταν τους χρωστά και να εξαφανίζονται πίσω από νόμους και κοινοβουλευτικά ψηφίσματα όταν του χρωστάνε. Χωρίς πατριδοκάπηλους που ζουν απ' την διαρκή πώληση του κόπου του και των ονείρων του.
Να μην αφήσει κανένα στην Ευρώπη να ξανακοιμηθεί ήσυχος ο κυπριακός λαός. Να μην αφήσει κανένα να τον ξανακοιμήσει. Να μην ξαναχτίσει τα όνειρά του στην άμμο. Να κάνει τον εαυτό του το θεμέλιο της ζωής του. Βήμα-βήμα, απόφαση με απόφαση, σύγκρουση με σύγκρουση, μέχρι τη λευτεριά! Από την εκμετάλλευση, από την αγωνία της επιβίωσης, από την αγωνία των μαχαιριών και των όπλων και των πυραύλων με τους οποίους τον περιστοιχίζουν σε ένα σπίτι-σφαγείο.
Πατριώτες Κύπριοι, δεν υπάρχει πια "δεξιά" κι "αριστερά", ούτε "Δύση" κι "Ανατολή", ούτε "πρόοδος" και "οπισθοδρόμηση", "υπακοή" και "ανευθυνότητα"! Δεν υπάρχει κανένας δρόμος μπροστά μας παρά μόνο δυο! Η συντριβή κι ο όλεθρος επειδή "συμμορφωθήκαμε" κι η εξέγερση για το δίκιο του εργάτη, της μέλισσας που όλο μαζεύει μέλι κι όλο της το αρπάζουν απ' το στόμα! Όχι άλλα όνειρα στην άμμο να τα κάνει συντρίμμια το κύμα που φουσκώνουν όποτε θέλουν τ' αφεντικά! Λευτεριά για μας σημαίνει μονάχα ένα, γιατί μονάχα ένα όνειρο μας απέμεινε, κι αυτό πρέπει να χτίσουμε χωρίς καθυστέρηση, χωρίς τις ανασφάλειες και τους δισταγμούς όσων ακόμα ελπίζουν να βολευτούν στην κόλαση· λευτεριά σημαίνει σοσιαλισμός!
http://leninreloaded.blogspot.com/2013/03/blog-post_5170.html
No comments:
Post a Comment