τα ρολόγια πίσω

Απά στο γλυκοχάραμα σε φίλησε ο πνιγμένος κι όταν ξυπνήσεις με διπλή καμπάνα θα πνιγείς

Εσμεράλδα

Στίχοι: Νίκος Καββαδίας
Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος
Πρώτη εκτέλεση: Γιάννης Κούτρας

Ολονυχτίς τον πότισες με το κρασί του Μίδα
κι ο φάρος τον ελίκνιζε με τρεις αναλαμπές
Δίπλα ο λοστρόμος με μακριά πειρατική πλεξίδα
κι αλάργα μας το σκοτεινό λιμάνι του Gabes

Απά στο γλυκοχάραμα σε φίλησε ο πνιγμένος
κι όταν ξυπνήσεις με διπλή καμπάνα θα πνιγείς
Στο κάθε χάδι κι ένας κόμπος φεύγει ματωμένος
απ' το σημάδι της παλιάς κινέζικης πληγής

Ο παπαγάλος σου 'στειλε στερνή φορά το γεια σου
κι απάντησε απ' το στόκολο σπασμένα ο θερμαστής
πέτα στο κύμα τον παλιό που εσκούριασε σουγιά σου
κι άντε μονάχη στον πρωραίον ιστό να κρεμαστείς

Γράφει η προπέλα φεύγοντας ξοπίσω "σε προδίνω"
κι ο γρύλος τον ξανασφυράει στριγγά του τιμονιού
Μη φεύγεις. Πες μου, το 'πνιξες μια νύχτα στο Λονδίνο
ή στα βρωμιάρικα νερά κάποιου άλλου λιμανιού;

Ξυπνάν οι ναύτες του βυθού ρισάλτο να βαρέσουν
κι απέ να σου χτενίσουνε για πάντα τα μαλλιά.
Τρόχισε κείνα τα σπαθιά του λόγου που μ' αρέσουν
και ξαναγύρνα με τις φώκιες πέρα στη σπηλιά

Τρεις μέρες σπάγαν τα καρφιά και τρεις που σε καρφώναν
και συ με τις παλάμες σου πεισματικά κλειστές
στερνή φορά κι ανώφελα ξορκίζεις τον τυφώνα
που μας τραβάει για τη στεριά με τους ναυαγιστές

Έρχονται χρόνια δύσκολα

Έρχονται χρόνια δύσκολα 
γεμάτα καταιγίδες 
κι εμείς του κόσμου θύματα 
μ’ ατέλειωτα προβλήματα 
και λιγοστές ελπίδες. 

Έρχονται χρόνια δύσκολα
τα πάντα άνω κάτω, 
ο κόσμος είναι ανάστατος
κι εμείς πληγές γεμάτο.

Φονιάδες μονοπώλια 
παντού φωτιές ανάβουν, 
μας καίνε, μας δικάζουνε 
και την ψυχή μας βγάζουνε 
και ζωντανούς μας θάβουν.

Ποδοπατούν αλύπητα
τ’ ανθρώπινο το σώμα, 
στο άγνωστο βαδίζουμε
κι όνειρα πια δε χτίζουμε, 
μας κλείνουνε το στόμα.

Μάκης Ερημίτης, Στέλιος Καζαντζίδης

Ανένδοτο αγώνα για τη λευτεριά της Κύπρου! Πρώτο βήμα η έξοδος από την ευρωζώνη

Ο κυπριακός λαός --εργάτες, αυτοαπασχολούμενοι, υπάλληλοι, μισθωτοί, συνταξιούχοι, άνεργοι και άνεργες, μαθητές και νεολαία-- έχει πια αδιάσειστες αποδείξεις ότι εξαπατήθηκε με τον πιο αισχρό και επαίσχυντο τρόπο.

Εξαπατήθηκε πάνω στη βάση της αγωνίας του για ένωση της Κύπρου, για λύση του κυπριακού προβλήματος, που του το δημιούργησε ο ίδιος ο ιμπεριαλισμός και οι εθνικισμοί που έθρεψε, πως δήθεν με την ένταξή του στην Ευρωπαϊκή Ένωση θα "εξασφάλιζε" την ειρήνη και την ευημερία στον τόπο του.

Εξαπατήθηκε πως η οικονομία του, που μετά την καταστροφή του 1974 βρίσκονταν σε ραγδαία ανοδική πορεία εξαιτίας της δικής του σκληρής δουλειάς, της διάθεσής του να ξαναχτίσει στα ερείπια του πολέμου, θα "εξασφάλιζε" δήθεν μακροπρόθεσμη σταθερότητα και βιωσιμότητα.

Σήμερα, βρίσκεται για άλλη μια φορά αντιμέτωπος με ερείπια. Για άλλη μια φορά προδομένος και εγκατελειμμένος από όλους.

Από ποιον εξαπατήθηκε ο κυπριακός λαός;

Εξαπατήθηκε, και αυτό το γνωρίζει σήμερα με σιγουριά, από χιλιάδες "ειδικούς", "ειδήμονες" και πολιτικούς σε όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση, που τον κολάκευαν για το οικονομικό θαύμα που πέτυχε και του υπόσχονταν ακόμα καλύτερες μέρες αν έβαζε τον τράχηλό του στα δόντια της λυκοσυμμαχίας της ΕΕ. Αυτοί οι ίδιοι άνθρωποι που δοξολογούσαν το "κυπριακό θαύμα" σήμερα φτύνουν τον κυπριακό λαό και τους μυριάδες καθημερινούς του κόπους και αγώνες στο πρόσωπο. Αυτοί οι ίδιοι τον αποκαλούν "πόρνη της Μεσογείου" για μια ακόμα φορά. Αυτοί οι ίδιοι του λένε πως όσα υλικά αγαθά απέκτησε ξυπνώντας στις 5 το πρωί, κάνοντας οικονομίες αιματηρές, στέλνοντας μέλη της οικογένειάς του να δουλεύουν στο λιοπύρι στις Αραβικές χώρες ή στην παγωμένη Αγγλία, σερβιτόρος, μηχανικός, μάγειρας, ναυτικός, μικροέμπορος, εργάτης, για να θρέψει τα στόματα της φαμίλιας του, τα απέκτησε άδικα. Ως βάρος της κοινωνίας. Ως υπηρέτης μαφιόζων. Αυτοί οι ίδιοι τσαλαπατούν πάνω στη λαϊκή αξιοπρέπεια του Κύπριου και της Κύπριας που στερήθηκε και το φαϊ έξω, και τις καφετέριες και τα ταξίδια και τις διακοπές για να φροντίσει τα παιδιά του, να ξαναχτίσει το σπίτι του, να μάθει γράμματα. Αυτοί που ενθάρρυναν την καταστροφή και τη διάβρωση του κυπριακού λαϊκού ήθους, το κυπριακού λαϊκού πολιτισμού, που έκαναν τον Κύπριο να ντρέπεται για τη γλώσσα που μιλάει, για τη μυρωδιά της κοπριάς και του πατατοχωραφιού που κουβαλάει αιώνες, αυτοί που τον ενθάρρυναν να γίνει "Ευρωπαίος", να "εκσυγχρονιστεί", αυτοί οι ίδιοι πετούν τη ζωή του στα σκουπίδια και τον απαξιώνουν σε όλο τον κόσμο ως κηφήνα, ανεπρόκοπο, παράσιτο της παγκόσμιας οικονομίας. 

Εξαπατήθηκε από τους δικούς του αφέντες, από την αστική του τάξη, που έστησε συγχορδίες με τα ευρωενωσιακά κοράκια, υποσχόμενη ακόμα καλύτερες μέρες, αλλά στην πραγματικότητα απομυζώντας όλα τα οφέλη από την ένταξη στη λυκοσυμμαχία και φορτώνοντάς του όλες τις ζημιές. 

Εξαπατήθηκε από ένα παγκόσμιο σύστημα αδηφάγο, ανελέητο, απάνθρωπο, που τον εγκαλεί και τον απαξιώνει επειδή έκανε αυτό που του είπαν να κάνει, επειδή "συνεμορφώθη προς τα υποδείξεις", ανακηρύσσοντάς τον, το μεγάλο θύμα όλων, ως τον θύτη, τον υπαριθμό ένα υπεύθυνο και φταίχτη για τα αίσχη και τις βρωμιές του συστήματος.

Εξαπατήθηκε, τέλος, απ' τον εαυτό του, στο βαθμό που ανέχτηκε την τάξη των αφεντάδων του, των πολιτικών, των τραπεζικών, των πανεπιστημιακών οικονομολόγων και ειδημόνων, των developers, της οικονομικής ολιγαρχίας μιας χούφτας σογιών, της εκκλησίας των businessman με ράσα που ακόμα και σήμερα αναζητά τρόπους να βάλει χέρι στον πλούτο του παριστάνοντας και τη φιλάνθρωπη και πατριωτική δύναμη από πάνω. Εξαπατήθηκε από τον εαυτό του στον βαθμό που πίστεψε πως μονάχα η δουλειά αρκεί, μονάχα ο τίμιος ιδρώτας αρκεί, μονάχα η καλοσύνη αρκεί για να ζήσεις ειρηνικά και άκακα σε τούτο τον κόσμο. Όμως το καλό είναι πολύ αδύναμο για να ναι πραγματικά καλό. Και καλή ζωή σε ένα σάπιο κόσμο, καλή ζωή στα στόματα των λύκων, δεν υπάρχει. 

Όμως οι τύραννοι και οι σατραπείες του κόσμου και της χώρας του έκαναν άθελά τους ένα μεγάλο καλό στον κυπριακό λαό: του άνοιξαν τα μάτια για το με ποιους στα αλήθεια έχει να κάνει, για το σε τι είδους κόσμο προσπαθεί να μεγαλώσει τα παιδιά του, για το ποιανού κόσμου τον πλούτο κοπιάζει μέρα-νύχτα. 

Κι αυτά τα μάτια δεν μπορούν να του τα ξανακλείσουν. 

Αυτά τα μάτια, αντίθετα, πρέπει να τ' ανοίξει μόνος του διάπλατα, να δει πίσω από τα φαινόμενα, να αγγίξει τις αιτίες. 

Το ποτήρι δε ράγισε απλώς στην Κύπρο. Έσπασε.

Η ώρα της εξόδου από τα λυσσασμένα δόντια της πλουτοκρατικής λυκοσυμμαχίας έφτασε.

Να μην ησυχάσει ο κυπριακός λαός αν πρώτα δεν απαντήσει στους δυνάστες του κόβοντας τον ομφάλιο λώρο με το τέρας που τον έπεισαν πως είναι δήθεν ο προστάτης του. 

Καμιά ειρήνη στην Κύπρο, καμιά υποταγή και υπομονή μέχρι να λευτερωθεί η χώρα από τα δεσμά της υποτέλειας στην ξένη και ντόπια πλουτοκρατία. Η έξοδος από την ΕΕ και την ευρωζώνη να γίνει ανειρήνευτη λαϊκή απαίτηση. 

Και μετά, όταν κοπεί το σκοινί γύρω απ' το λαιμό του, να κοιτάξει ο κυπριακός λαός τα δικά του συμφέροντα πως θα εξασφαλίσει για τον εαυτό του. Από τη δική του γη. Απ' τον δικό του ορυκτό πλούτο. Απ' τον δικό του ιδρώτα και κόπο. Χωρίς αφέντες να του πίνουν το αίμα. Χωρίς τις τράπεζές τους να τον κυνηγούν μέρα και νύχτα όταν τους χρωστά και να εξαφανίζονται πίσω από νόμους και κοινοβουλευτικά ψηφίσματα όταν του χρωστάνε. Χωρίς πατριδοκάπηλους που ζουν απ' την διαρκή πώληση του κόπου του και των ονείρων του. 

Να μην αφήσει κανένα στην Ευρώπη να ξανακοιμηθεί ήσυχος ο κυπριακός λαός. Να μην αφήσει κανένα να τον ξανακοιμήσει. Να μην ξαναχτίσει τα όνειρά του στην άμμο. Να κάνει τον εαυτό του το θεμέλιο της ζωής του. Βήμα-βήμα, απόφαση με απόφαση, σύγκρουση με σύγκρουση, μέχρι τη λευτεριά! Από την εκμετάλλευση, από την αγωνία της επιβίωσης, από την αγωνία των μαχαιριών και των όπλων και των πυραύλων με τους οποίους τον περιστοιχίζουν σε ένα σπίτι-σφαγείο. 

Πατριώτες Κύπριοι, δεν υπάρχει πια "δεξιά" κι "αριστερά", ούτε "Δύση" κι "Ανατολή", ούτε "πρόοδος" και "οπισθοδρόμηση", "υπακοή" και "ανευθυνότητα"! Δεν υπάρχει κανένας δρόμος μπροστά μας παρά μόνο δυο! Η συντριβή κι ο όλεθρος επειδή "συμμορφωθήκαμε" κι η εξέγερση για το δίκιο του εργάτη, της μέλισσας που όλο μαζεύει μέλι κι όλο της το αρπάζουν απ' το στόμα! Όχι άλλα όνειρα στην άμμο να τα κάνει συντρίμμια το κύμα που φουσκώνουν όποτε θέλουν τ' αφεντικά! Λευτεριά για μας σημαίνει μονάχα ένα, γιατί μονάχα ένα όνειρο μας απέμεινε, κι αυτό πρέπει να χτίσουμε χωρίς καθυστέρηση, χωρίς τις ανασφάλειες και τους δισταγμούς όσων ακόμα ελπίζουν να βολευτούν στην κόλαση· λευτεριά σημαίνει σοσιαλισμός!

http://leninreloaded.blogspot.com/2013/03/blog-post_5170.html

Έρχεται βροχή έρχεται μπόρα

Αναδημοσίευση (14 Ιούλη 2012 http://nekatomata.blogspot.com/2012/07/blog-post_14.html)

Έρχεται βροχή έρχεται μπόρα

''Όλες οι δυσάρεστες καταστάσεις που παρατηρήσαμε τα τελευταία χρόνια δεν είναι τίποτα άλλο από ένα ζέσταμα για την ακόμη μεγαλύτερη κρίση που θα πρέπει να περιμένουμε'' σύμφωνα με τους Financial Times

http://www.newsit.gr/default.php?pname=Article&art_id=151144&catid=13

ενώ η Διεθνής Οργάνωση Εργασίας αναμένει μέσα στα επόμενα 4 χρόνια στην ευρωζώνη άλλα επιπλέον 4,5 εκατομμύρια άνεργους http://paratiritirioergasias.blogspot.com/2012/07/45-4.html

Είναι εκπληκτικό το γεγονός το πόσο βαθιά ριζωμένη έχει καταστεί η ηγεμονική ιδεολογία. Πολλοί άνθρωποι μπορούν να φανταστούν το τέλος του κόσμου αλλά τους είναι αδιανόητη η ανατροπή του καπιταλισμού. Ακόμα και σήμερα, που διανύουμε τον πέμπτο χρόνο της παγκόσμιας κρίσης, της μεγαλύτερης στην ιστορία του καπιταλισμού, που δεν υπάρχει ούτε μια πρόβλεψη για ανάκαμψη ή σύντομη έξοδο, που κανένας από τους λαλίστατους αστούς οικονομολόγους και πολιτικούς δεν έχει να εισηγηθεί κάτι πέραν από βραχυπρόθεσμα διαχειριστικά μέτρα που απλά σπρώχνουν τα προβλήματα 1-2 χρόνια παρακάτω, δεν αρθρώνεται ένας αντικαπιταλιστικός λόγος με την αποφασιστικότητα και την σοβαρότητα που αρμόζει στην εποχή της απόλυτης σήψης του συστήματος.

Η βαρβαρότητα ήταν πάντοτε χαρακτηριστικό του καπιταλισμού – όμως την χρυσή του Κεϋνσιανή εποχή, σε κάποιες περιοχές του πλανήτη τουλάχιστον, είχε επιτρέψει κάποιου είδους αντιπροσωπευτική δημοκρατία, είχε δημιουργήσει μια μεσαία τάξη και είχε θεσπίσει κάποια στοιχειώδη εργατικά δικαιώματα και κοινωνική πρόνοια. Σήμερα η αντιπροσωπευτική δημοκρατία είναι η διαχείριση της επιθυμίας των διεθνών αγορών, η μεσαία τάξη ένα κλάσμα του τι ήταν πριν 30 χρόνια, τα εργατικά δικαιώματα και η κοινωνική πρόνοια είδος προς εξαφάνιση. Το χάσμα των κοινωνικών ανισοτήτων αυξάνεται, η διαδικασία της φτωχοποίησης συνεχίζει ακάθεκτη, η οικολογική κρίση εντείνεται και το πολιτικό πεδίο, μέσα από το οποίο μπορεί να επιτευχθεί αλλαγή πορείας συρρικνώνεται – από τα πάνω μέσα από την μετάθεση της εξουσίας στους δήθεν ουδέτερους τεχνοκράτες και από τα κάτω μέσα από την απαξίωση του πολιτικού συστήματος που σε συνάρτηση με την κυριαρχία του μεταμοντέρνου σχετικισμού και της ιδεολογικής ισοπέδωσης μετατρέπεται απλά σε αποπολιτικοποίηση.

Παρόλο που κάθε αρχή του νεοφιλελευθερισμού έχει χρεοκοπήσει όχι μόνο στη θεωρία αλλά πλέον και στην πράξη, συνεχίζει να συγκροτεί το βασικό πλαίσιο μέσα στο οποίο διεξάγεται η πολιτική. Αυτό είναι μάλλον ενδεικτικό της βαθιάς αντεπανάστασης που συντελέστηκε στο τέλος του 20ου αιώνα και που είχε σαν αποτέλεσμα την πλήρη εξουδετέρωση και της σοσιαλδημοκρατίας ως μεταρρυθμιστική δύναμη. Διότι πλέον η ριζική μεταρρύθμιση του υφιστάμενου συστήματος μέσα από εθνικοποιήσεις και δημόσιο έλεγχο των τραπεζών και την κατάργηση των δημόσιων χρεών δεν είναι κάποια προχωρημένη και ευφάνταστη κίνηση για μια πορεία προς τον κομμουνισμό, αλλά αυτό που είναι πλέον αυτονόητο και κοινή λογική. Δεν είναι καθ' αυτό κάποιο προοίμιο για τον σοσιαλιστικό μετασχηματισμό, είναι σήμερα προϋπόθεση για την διατήρηση των ψεγμάτων δημοκρατίας που ακόμα υφίστανται.

Το σίγουρο είναι ότι ο καπιταλισμός με την σημερινή του μορφή δεν είναι βιώσιμος. Η ελεύθερη πτώση δεν φαίνεται να ανακόπτεται και ο πάτος δεν έχει καν φανεί. Τα επόμενα χρόνια αναμένεται να είναι χρόνια κοινωνικής αναταραχής και αυξημένων συγκρούσεων τόσο εσωτερικών όσο και εξωτερικών. Η στρατιωτικοποίηση των εθνικών και διεθνών πολιτικών καταστολής, η άνοδος της ακροδεξιάς και του νεοφασισμού, η αύξηση του μέρους του παγκόσμιου πληθυσμού που θεωρείται πλέον από το σύστημα πλεονάζον και άρα η αναπαραγωγή του αδιάφορη, δεν προμηνύουν καθόλου ελπιδοφόρες εξελίξεις. Αλλά είναι ακριβώς μέσα σε αυτές τις συνθήκες που καλείται η παγκόσμια ριζοσπαστική αριστερά να δράσει και να αλλάξει την ιστορία της ανθρωπότητας.

Κανένας μόνος του στην κρίση

Σάββατο 23/3/2013  Ώρα 12:00 Πλατεία Διοικητηρίου, Λεμεσός 

ΕΡΑΣ - ΚΑΛΕΣΜΑ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ ΚΑΙ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ

Κανένας μόνος του στην κρίση

Μπροστά στα νέα ληστρικά μέτρα που προωθούνται και ενάντια στην κατεδάφιση των εργατικών κεκτημένων μας, απαντάμε συλλογικά και οργανωμένα. Οι πολιτικές της Τρόικας και των ντόπιων εκπροσώπων της περιφρονούν τη ζωή, το μόχθο, την αξιοπρέπεια, τα δικαιώματα και τις οικονομίες μας. Αρνούμαστε να παίξουμε το παιχνίδι των καπιταλιστών στην Κύπρο και παντού. Οι οικονομικές και πολιτικές ελίτ βάλθηκαν να μας φορτώσουν την κρίση τους και τις ενδοσυστημικές  τους συγκρούσεις . ΔΕΝ ΘΑ ΠΛΗΡΩΣΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΤΟΥΣ 

ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΜΕΙΣ ΠΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΜΕ ΤΟΝ ΠΛΟΥΤΟ!

ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ , ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΝΙΚΗΣΟΥΜΕ!

Συλλογικοποιούμε τους Αγώνες και οργανώνουμε τις Αντιστάσεις μας 

Σάββατο 23/3/2013  Ώρα 12:00 Πλατεία Διοικητηρίου, Λεμεσός 

http://erascy.blogspot.com/2013/03/blog-post_22.html

Λαπαβίτσας: Κάντο όπως οι Ισλανδοί

“Η επιλογή που δόθηκε στην κυπριακή κυβέρνηση είναι απαράδεκτη και καταστροφική”

Η κρίση της Κύπρου είναι, όπως ήταν και η κρίση της Ισλανδίας και της Ιρλανδίας, κυρίως τραπεζική κρίση. Η ‘λύση’ που προωθείται από την τρόικα στην Κύπρο όμως, είναι σαφώς χειρότερη από τις άλλες δύο. Απειλεί να καταστρέψει την κυπριακή οικονομία και να αναζωπυρώσει την κρίση του ευρώ.

Το πρόβλημα και στις τρεις αυτές χώρες προήλθε από το χρεοκοπημένο τραπεζικό σύστημα, καθώς ο δημόσιος τομέας έχει σχετικά χαμηλό χρέος και δεν ευθύνεται για την κρίση. Η οικονομική καταστροφή προήλθε από τις τράπεζες, αλλά το βάρος καλείται να το σηκώσει το δημόσιο και η κοινωνία συνολικά.

Ο τραπεζικός τομέας της Κύπρου έχει περιουσιακά στοιχεία περίπου οκταπλάσια του ΑΕΠ, όπως και ο ιρλανδικός, ενώ ο ισλανδικός ήταν ακόμη μεγαλύτερος όταν χτύπησε η κρίση. Στην Ισλανδία οι τράπεζες δανείζονταν διεθνώς για να παίξουν στις αγορές παραγώγων, ενώ στην Ιρλανδία για να κερδοσκοπήσουν στα ακίνητα. Στην Κύπρο προσέλκυαν καταθέσεις διεθνώς και έκαναν μεγάλες τοποθετήσεις σε ελληνικά κρατικά ομόλογα, ενώ δάνεισαν και σε ελληνικές επιχειρήσεις. Οι ισλανδικές τράπεζες χρεοκόπησαν μετά την κατάρρευση την Λίμαν Μπράδερς το 2008, οι ιρλανδικές όταν έσκασε η τεράστια φούσκα ακινήτων το 2008-9 και οι κυπριακές με την ελληνική κρίση, κυρίως μετά το τραγικό PSI και τα κουρέματα του 2012.

Η τραπεζική κρίση

Τι σημαίνει όμως τραπεζική κρίση; Που μοιάζουν, αλλά και που διαφέρουν οι τρεις αυτές χώρες?
Οι τράπεζες είναι εταιρείες με μικρό ποσοστό δικών τους κεφαλαίων. Κινούνται κυρίως με τα χρήματα άλλων, τα οποία συλλέγουν είτε εκδίδοντας ομόλογα, είτε δεχόμενες καταθέσεις. Όταν συμβεί τραπεζική κρίση, τα δάνεια των τραπεζών συνήθως δεν μπορούν να αποπληρωθούν. Άρα οι ζημίες πρέπει να καλυφθούν από τα δικά τους κεφάλαια. Αυτά όμως δεν επαρκούν.

Η ευνοϊκότερη λύση για τις τράπεζες είναι να λάβουν νέα κεφάλαια από το κράτος, μεταβιβάζοντας τις ζημίες στους φορολογούμενους και αυξάνοντας το δημόσιο χρέος. Αλλά μπορεί επίσης, να μεταβιβαστούν οι ζημίες στους μετόχους και τους ομολογιούχους των τραπεζών, όπως υποτίθεται ότι επιβάλει η οικονομία της αγοράς. Αυτοί που κατέχουν ή δάνεισαν στις τράπεζες, είναι αυτοί που πρέπει να σηκώσουν το βάρος.

Βασική αρχή είναι να αποφεύγεται η μεταβίβαση των ζημιών στους καταθέτες, γιατί έτσι πλήττεται η λαϊκή αποταμίευση και η κυκλοφορία του χρήματος. Ακόμη χειρότερο είναι ότι υποσκάπτεται η εμπιστοσύνη στις τράπεζες. Αν υπάρξει γενικευμένη ανησυχία, θα εμφανιστεί κίνδυνος μαζικών αναλήψεων και άρα ολικής κατάρρευσης. Για το λόγο αυτό οι κυβερνήσεις συνήθως εγγυούνται τις μικρές καταθέσεις.

Ο δρόμος της Ισλανδίας και ο δρόμος της Ιρλανδίας

Η εμπειρία της Ισλανδίας και της Ιρλανδίας είναι καθοριστική, καθώς δείχνει με σαφή τρόπο δύο διαφορετικούς δρόμους για τη λύση και την έξοδο από την κρίση. Η Ισλανδία αρνήθηκε να δώσει νέα κεφάλαια στις τράπεζες και να διογκώσει το δημόσιο χρέος της. Άφησε τις τράπεζες να χρεοκοπήσουν, αλλά προστάτευσε τους εγχώριους καταθέτες μεταβιβάζοντας τη ζημία στους μετόχους, τους ομολογιούχους και τους ξένους καταθέτες. Αντίθετα, η Ιρλανδία χρηματοδότησε αφειδώς τις τράπεζες διογκώνοντας το δημόσιο χρέος της. Προστάτευσε βέβαια τους καταθέτες, αλλά και τους μεγάλους ομολογιούχους, που ήταν στην ουσία ξένες τράπεζες.

Η Ισλανδία μπόρεσε να κάνει αυτήν την επιλογή γιατί δεν είναι μέλος της ΟΝΕ. Μακριά από την τρόικα, η χώρα έδωσε προτεραιότητα στην εγχώρια οικονομία, έκανε υποτίμηση, επέβαλε έλεγχο στην κίνηση κεφαλαίων και πέρασε σε σημαντική ανάκαμψη το 2012. Αντίθετα, η Ιρλανδία ακολούθησε τον δρόμο της τρόικα, το δημόσιο χρέος της γιγαντώθηκε, είναι στον έκτο χρόνο ύφεσης και οι προοπτικές ανάπτυξης είναι κακές.

Η απαράδεκτη επιλογή για την Κύπρο

Η Κύπρος πήρε το δρόμο της Ιρλανδίας το 2012. Ανέβασε το δημόσιο δανεισμό της και δέχτηκε τη λιτότητα της τρόικα. Αλλά οι τράπεζες χρειάζονται ακόμη περίπου 17 δις ευρω. Η τρόικα προτείνει τα 10 δις να προέλθουν από νέο κρατικό δανεισμό και ο κύριος όγκος των υπολοίπων από τα χρήματα των καταθετών. Οι καταθέτες θα λάβουν μετοχές ίσης ονομαστικής αξίας, αλλά στην πράξη θα υποστούν ζημία.

Στο δρόμο αυτόν η Κύπρος θα δεχτεί ακόμη αυστηρότερη λιτότητα και το δημόσιο χρέος της θα ανέβει πάνω από 100% του ΑΕΠ. Η νέα λιτότητα, η απώλεια καταθέσεων και ο περιορισμός της τραπεζικής ρευστότητας θα βαθύνουν την ύφεση, που μπορεί να φτάσει και το 5% το 2013. Το διογκωμένο δημόσιο χρέος σύντομα θα γίνει μη βιώσιμο και μάλλον θα χρειαστεί νέα ΄διάσωση’ και κούρεμα. Έπονται μιεώσεις μισθών και συντάξεων, ενώ θα ανέβει κι αλλο η ανεργία.

Η σοβαρότερη παρενέργεια όμως, είναι η μεταβίβαση του κόστους στις καταθέσεις. Η τρόικα πήρε αυτήν την απόφαση γιατί δεν ήθελε να διασώσει τους ρώσους μεγαλοκαταθέτες των κυπριακών τραπεζών. Πρόκειται για απίστευτο μέτρο που αντιβαίνει τις βασικές αρχές λειτουργίας των τραπεζών. Η επιλογή που δόθηκε στην κυπριακή κυβέρνηση είναι απαράδεκτη και καταστροφική.

Αν το κόστος μεταβιβαστεί εξ ολοκλήρου στους μεγαλοκαταθέτες, η αναπτυξιακή στρατηγική της Κύπρου να γίνει διεθνές χρηματοπιστωτικό κέντρο εκμηδενίζεται, καθώς οι κυπριακές τράπεζες θα γίνουν διεθνώς αναξιόπιστες. Θα υπάρξει απόσυρση καταθέσεων και του εξωτερικού, απώλεια ρευστότητας, τραπεζική συρρίκνωση και βάθεμα της ύφεσης.

Αν μέρος του κόστους επιβληθεί στους μικροκαταθέτες, όπως αρχικά σχεδιάστηκε, τα αποτελέσματα θα είναι ακόμη χειρότερα. Η παραβίαση της κρατικής εγγύησης θα καταστρέψει την εμπιστοσύνη των καταθετών προς τις τράπεζες, που είναι τελικά και η μόνη πραγματική εγγύηση. Ο κίνδυνος να επαναληφθεί και σε άλλες χώρες της ΟΝΕ είναι εμφανής.

Η αντίδραση των μικροκαταθετών της Κύπρου ίσως οδηγήσει σε αλλαγή αυτής απίστευτης απόφασης. Ακόμη κι έτσι όμως, θα υπάρξουν ουρές καταθετών όταν ξανανοίξουν οι κυπριακές τράπεζες. Παρόμοιος κίνδυνος υπάρχει και στην Ελλάδα και τις άλλες χώρες της περιφέρειας που έχουν χρέη και αδύναμες τράπεζες. Ποιός μπορεί πλέον να είναι βέβαιος για τις αποταμιεύσεις του; Η εμπιστοσύνη χτίζεται σιγά-σιγά, αλλά καταστρέφεται με μιας. Το πλήγμα για το τραπεζικό σύστημα είναι μεγάλο και θα αναζωπυρώσει την κρίση του ευρώ.

Η σκληρή απόφαση της ΕΕ πάρθηκε γιατί κυπριακή οικονομία είναι μόλις 0.2% της Ευρωζώνης, ενώ η Κύπρος έχει μηδαμινή πολιτική στήριξη. Ο κυνισμός της τρόικα δείχνει ξεκάθαρα πια και για τους πλέον δύσπιστους ότι όχι μόνο δεν υπάρχει πραγματική αλληλεγγύη στην ΟΝΕ, αλλά ούτε καν οι ίδιοι κανόνες για όλους. Το αποτέλεσμα σε ευρωπαϊκό επίπεδο είναι να επιταχυνθεί η αποσύνθεση του ευρώ. Για την Κύπρο όμως τίθεται ευθέως και θέμα εθνικής υπόστασης, ιδίως λόγω της ιστορικής αδυναμίας της Ελλάδας την περίοδο αυτή.

Η Κύπρος θα πρέπει να εξετάσει σοβαρά την επιλογή της Ισλανδίας. Αν δεν θέλει να βουλιάξει οικονομικά, κοινωνικά και ίσως εθνικά, θα πρέπει να προστατεύσει τους μικρούς καταθέτες και την οικονομία της, αφήνοντας τις τράπεζες να χρεοκοπήσουν. Θα πρέπει κατόπιν να περάσει σε άλλη διαδικασία ανάπτυξης, συρρικνώνοντας τον αποτυχημένο και γιγαντιαίο τραπεζικό τομέα και τονώντας το παραγωγικό της δυναμικό.

Για να το κάνει αυτό θα πρέπει έρθει σε σύγκρουση με την τρόικα, χωρίς να φοβάται την έξοδο από την ΟΝΕ. Θα πρέπει επίσης να αναζητήσει επειγόντως νέες γεωπολιτικές συμμαχίες που θα της σταθούν πραγματικά. Και κυρίως θα χρειαστεί συσπείρωση των λαϊκών στρωμάτων που απειλούνται άμεσα. Είναι ώρα μεγάλων αποφάσεων για τους Κυπρίους.

http://info-war.gr/2013/03/%CE%BB%CE%B1%CF%80%CE%B1%CE%B2%CE%AF%CF%84%CF%83%CE%B1%CF%82-%CE%BA%CE%AC%CE%BD%CF%84%CE%BF-%CF%8C%CF%80%CF%89%CF%82-%CE%BF%CE%B9-%CE%B9%CF%83%CE%BB%CE%B1%CE%BD%CE%B4%CE%BF%CE%AF/

Σημειώσεις 33 - 20/3/2013

Η απόρριψη του κουρέματος και άρα της δανειακής σύμβασης με τη τρόικα από την κυπριακή βουλή είναι σημαντική. Έχει τεθεί ένα όριο, έχουν σταλεί μηνύματα και έχει κερδηθεί κάποιος χρόνος μέσα από την προσωρινή ανατροπή (στην ουσία αναστολή) της επιχείρησης “σοκ και δέος” που δοκίμασαν κύκλοι της ευρωπαϊκής και ντόπιας αστικής τάξης.

Βέβαια δεν πρέπει να αιθεροβατούμε – την ηγεμονία του κοινωνικού μπλοκ που επέβαλε στην βουλή την απόρριψη την έχει ένα τμήμα της ντόπιας αστικής τάξης ενώ οι εργατικές και λαϊκές μάζες παραμένουν εγκλωβισμένες σε μικροαστικά πατριωτικά ιδεολογήματα.

Όμως πέραν από την απόρριψη την ίδια που έχει τη σημασία της αλλά και αντίκτυπο διεθνώς και προς την ΕΕ και προς τα κινήματα αντίστασης ενάντια στην λιτότητα, και η διαδικασία της απόρριψης είχε 3 θετικά στοιχεία που πρέπει να σημειωθούν

α) τα ταξικά αντανακλαστικά που εκφράστηκαν τις τελευταίες μέρες με ένα ιδιότυπο κυπριακό τρόπο στο επίπεδο της καθημερινότητας

β) το ότι λόγω της άμεσης και δυναμικής παρέμβασης δυνάμεων εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς και του αντιεξουσιαστικού χώρου αρχικά και του ΑΚΕΛ σε δεύτερο χρόνο η ιδεολογική κατεύθυνση της λαϊκής διαμαρτυρίας δεν πήρε λαϊκιστική ή εθνικιστική τροπή και κρατήθηκε σε ένα γενικό αριστερίζοντα προσανατολισμό

γ) το ότι έχει υπονομευτεί γενικά το ιδεολόγημα του ευρωπαϊσμού (και ο μονόδρομος του τροϊκανισμού) και έχει αποδυναμωθεί και ξεφτιλιστεί ο ΔΗΣΥ και η κυβέρνηση. Αυτό ανοίγει κάποιες προοπτικές στην κοινωνία και ίσως κάποιες έστω μικρές πιθανότητες για πραγματικά αριστερή στροφή του ΑΚΕΛ ή έστω ενός σημαντικού μέρους του.

Σε αυτά τα πλαίσια τα συνθήματα του ακελικού κόσμου ενάντια στο φασισμό και την πλουτοκρατία ήταν σημαντικά – ιδιαίτερα αν μετατραπούν και σε πολιτική πράξη του ΑΚΕΛ το επόμενο διάστημα. Αλλά και το δικό μας “η εθνική ενότητα είναι μια απάτη, νόμος είναι το δίκαιο του εργάτη”.   

να αποσείσουμε από τους ώμους του λαού τα χρέη των τραπεζών και της πλουτοκρατίας και να υπερασπιστούμε το δημόσιο πλούτο

Πέμπτη, 21/3/2013, στις 7 μ.μ.  Αίθουσα εκδηλώσεων του Συνεδριακού Κέντρου

Την περασμένη εβδομάδα εξαγγέλθηκε η δημιουργία της Κίνησης Πολιτών Ενάντια στις Ιδιωτικοποιήσεις, της οποίας η ιδρυτική συνέλευση θα γίνει την προσεχή Πέμπτη 21 Μαρτίου και ώρα 7.00 μ.μ στο Συνεδριακό Κέντρο. Εν τω μεταξύ, επειδή μεσολάβησαν οι δραματικές εξελίξεις για τη χώρα μας με το κούρεμα καταθέσεων όπως προτάθηκε από το Eurogroup, η προσωρινή επιτροπή της Κίνησης θα προτείνει στην ιδρυτική συνέλευση της ερχόμενης Πέμπτης τη διεύρυνση του πεδίου δράσης της για να καλύψει την ανάγκη απεμπλοκής από τις μνημονιακές λογικές της λιτότητας και θα καλέσει όλους σε αντίσταση. Σε αυτά τα πλαίσια αποφασίστηκε να προταθεί στην ιδρυτική συνέλευση να γίνει μαζική παγκύπρια κινητοποίηση για το ερχόμενο Σάββατο. 

Θεωρούμε ότι η πρωτοφανής κατάσχεση των καταθέσεων του Κυπριακού λαού αποτελεί μια πράξη παράνομη και άδικη. Αποτελεί παράλληλα καταστροφική επιλογή και προειλημμένη απόφαση που συνδέει όλα τα μνημονιακά μέτρα λιτότητας, από τα κουρέματα καταθέσεων, τις περικοπές μισθών και συντάξεων μέχρι τις ιδιωτικοποιήσεις των ημικρατικών και βασικών υπηρεσιών κοινής ωφέλειας.

Οι ημικρατικοί οργανισμοί που διαδραματίζουν στρατηγικό, οικονομικό, κοινωνικό και αναπτυξιακό ρόλο αποτελούν δημόσιο πλούτο και πρέπει να παραμείνουν δημόσιοι: αυτοί μπορούν να διαδραματίζουν ουσιώδη ρόλο στην κοινωνία και να παραμένουν ταυτόχρονα οικονομικά κερδοφόροι προς όφελος της κοινωνίας. Ενώ εξαναγκάζονται τα κράτη να κρατικοποιήσουν τις χρεοκοπημένες ιδιωτικές τράπεζες είναι αδιανόητο να συζητείται η ιδιωτικοποίηση, ουσιαστικά το ξεπούλημα, ακόμη και κερδοφόρων ημικρατικών οργανισμών.

Απορρίπτουμε τις λογικές των δήθεν «μονοδρόμων» που αποτελούν απόπειρα να φορτωθούν στους ώμους του απλού ανθρώπου τα βάρη των τραπεζών, πράγμα που οδηγεί την κυπριακή οικονομία στη φαυλότητα της συνεχούς εμβάθυνσης της κρίσης. Η διεθνής κατακραυγή και η άμεση αντίδραση του κυπριακού λαού κατά των μέτρων καταδεικνύουν το γεγονός ότι η μικρή Κύπρος έπαψε να είναι ξεκομμένο νησί. Υποχρεωμένοι να αντισταθούμε στην πολιτική επιλογή ενάντια στα εργατικά και δημοκρατικά κεκτημένα, η Κίνησή μας καλείται να αντιμετωπίσει τη νέα κατάσταση πραγμάτων. Αυτό σηματοδοτεί την άμεση είσοδο των απλών ανθρώπων, πολιτών κι εργαζομένων στο πολιτικό κοινωνικό τοπίο: Ανοίγει ολότελα και με νέους τρόπους το «κοινωνικό ζήτημα».

Η Κίνηση μας αποτελεί αναπόσπαστο μέρος του ευρύτερου κοινωνικού κινήματος ενάντια στις λογικές των μονοδρόμων της λιτότητας και εκφράζουμε την αποφασιστικότητα μας να αγωνιστούμε μέχρι να αποσείσουμε από τους ώμους του λαού τα χρέη των τραπεζών και της πλουτοκρατίας και να υπερασπιστούμε το δημόσιο πλούτο.

Τέλος, σε αυτά τα πλαίσια, καλούμε τον λαό να συμμετάσχει μαζικά έξω από τη Βουλή σήμερα στις 5.00 μμ, απαιτώντας από τη Βουλή των Αντιπροσώπων όπως αρθεί στο ύψος των περιστάσεων με το να εκφράσει τη λαϊκή βούληση καταψηφίζοντας το νομοσχέδιο που οδηγεί την οικονομία στο τέλμα.

Προσωρινή επιτροπή της Κίνησης Πολιτών Ενάντια στις Ιδιωτικοποιήσεις

19 Μαρτίου 2013

Άιντε θύμα άιντε ψώνιο...3.00 έξω από τη βουλή "του πλούτου και του κεφαλαίου"

Δεν λυγάνε τα ξεράδια και πονάνε τα ρημάδια
κούτσα μια και κούτσα δυο στης ζωής το ρημαδιό
Μεροδούλι ξενοδούλι δέρναν ούλοι οι αφέντες δούλοι
ούλοι δούλοι αφεντικό και μ' αφήναν νηστικό
και μ' αφήναν νηστικό

Ανωχώρι κατωχώρι ανηφόρι κατηφόρι
και με κάμα και βροχή ώσπου μου 'βγαινε η ψυχή
Είκοσι χρονώ γομάρι σήκωσα όλο το νταμάρι
κι έχτισα στην εμπασιά του χωριού την εκκλησιά
του χωριού την εκκλησιά

Άιντε θύμα άιντε ψώνιο άιντε σύμβολο αιώνιο
αν ξυπνήσεις μονομιάς θα 'ρθει ανάποδα ο ντουνιάς
θα 'ρθει ανάποδα ο ντουνιάς

Και ζευγάρι με το βόδι άλλο μπόι κι άλλο πόδι
όργωνα στα ρέματα τ αφεντός τα στρέμματα
Και στον πόλεμο όλα για όλα κουβαλούσα πολυβόλα
να σκοτώνονται οι λαοί για τ' αφέντη το φαΐ
για τ' αφέντη το φαί

Άιντε θύμα άιντε ψώνιο...

Koίτα οι άλλοι έχουν κινήσει έχει η πλάση κοκκινίσει
άλλος ήλιος έχει βγει σ' άλλη θάλασσα άλλη γη

Άιντε θύμα άιντε ψώνιο...



www.erascy.blogspot.com

Όχι στο κούρεμα των αποταμιεύσεων του κόσμου - όχι στο μνημόνιο εξαθλίωσης της χώρας

επειδή δεν υπάρχουν ήπια μνημόνια όπως η ΕΡΑΣ επισήμανε από το καλοκαίρι του 2012 στο Σχέδιο Κοινωνικής Αντίστασης http://erascy.blogspot.com/2012/08/2012.html 

επειδή όπως ξαναφωνάξαμε και το Σάββατο στο προεδρικό

το μνημόνιο δεν είναι διάσωση αλλά η καταστροφή της χώρας

Δευτέρα ώρα 3.00 έξω από την βουλή 
όπου θα επιχειρηθεί η νομιμοποίηση των νέων μέτρων λιτότητας του μνημονίου 
στα πλαίσια της συνεχιζόμενης επίθεσης ενάντια στους εργαζομένους και τα λαϊκά στρώματα

Μέτωπο κοινωνικής αντίστασης

Άμεση εθνικοποίηση των ιδιωτικών τραπεζών και δημιουργία μιας ενιαίας κρατικής τράπεζας υπό κοινωνικό έλεγχο

Ριζική φορολογική μεταρρύθμιση για να πληρώσει η πλουτοκρατία την κρίση της

Σε αυτή τη κατά μέτωπο επίθεση του πλουτοκρατικού κατεστημένου που εξυπηρετούν κυβέρνηση και Τρόικα υπάρχει μόνο μια δυνατή απάντηση: η δημιουργία ενός πλατιού μετώπου κοινωνικής αντίστασης.

Κουρέψτε τον πλούτο και όχι τις καταθέσεις του κόσμου

Η κυβέρνηση Αναστασιάδη κήρυξε τον πόλεμο στους εργαζόμενους. Το κούρεμα των αποταμιεύσεων δεν αφορά μόνο τους μεγαλοκαταθέτες αλλά αφορά και κάθε μικρό νοικοκυριό καθώς και τα ταμεία προνοίας και συντάξεων πολλών δεκάδων χιλιάδων εργαζομένων. Αυτά τα νέα μέτρα λιτότητας προστίθενται στις περικοπές μισθών και συντάξεων στον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα που ήδη εφαρμόστηκαν τους τελευταίους μήνες και στις άλλες περικοπές και άδικες φορολογίες που περιλαμβάνονται στο μνημόνιο.

Όλα αυτά τα μέτρα δεν πρόκειται να διασώσουν τις χρεοκοπημένες ιδιωτικές τράπεζες. Αποτελούν απλώς τον πρόλογο μιας ακόμα σφοδρότερης επίθεσης που φορτώνει το κόστος της κρίσης στην κοινωνία και τα λαϊκά στρώματα. Η ανεργία που ήδη έχει ξεπεράσει κάθε προηγούμενο θα αυξηθεί ραγδαία και η οικονομία θα βυθιστεί σε ένα φαύλο κύκλο ύφεσης. Οι τροχιοδρομημένες ιδιωτικοποιήσεις κερδοφόρων ημικρατικών οργανισμών θα αφαιρέσουν μεσοπρόθεσμα έσοδα από το κράτος και θα διογκώσουν το δημόσιο χρέος αντί να το μειώσουν. Ενώ τα επώδυνα αντιλαϊκά μέτρα εφαρμόζονται ήδη, ο φόρος της μεγάλης ακίνητης ιδιοκτησίας ακόμη εκκρεμεί και υπάρχει ο κίνδυνος και αυτός να πάρει τελικά την μορφή επίθεσης ενάντια στα μεσαία και χαμηλά στρώματα.  

Σε αυτή τη κατά μέτωπο επίθεση του πλουτοκρατικού κατεστημένου που εξυπηρετούν κυβέρνηση και Τρόικα υπάρχει μόνο μια δυνατή απάντηση: η δημιουργία ενός πλατιού μετώπου κοινωνικής αντίστασης. Πρέπει να κινητοποιηθούμε με κάθε τρόπο έτσι ώστε να αποτρέψουμε την υιοθέτηση των νέων μέτρων λιτότητας που θα επιχειρήσει να νομιμοποιήσει η βουλή.

Άμεση εθνικοποίηση των ιδιωτικών τραπεζών και δημιουργία  μιας ενιαίας κρατικής  τράπεζας υπό κοινωνικό έλεγχο

Ριζική φορολογική μεταρρύθμιση για να πληρώσει η πλουτοκρατία την κρίση της

Το μνημόνιο δεν είναι διάσωση, είναι η καταστροφή της χώρας

www.erascy.blogspot.com

Ανοίχτε τα τρελάδικα

Ανοίχτε τα τρελάδικα
να βγει ο κόσμος έξω,
την τρέλα πια των γνωστικών
δε γίνεται ν' αντέξω.

Βαρέθηκα, κουράστηκα και πόνεσα,
τα νιάτα μου στη λογική τα ξόδεψα.
Βαρέθηκα, κουράστηκα κι αηδίασα,
τα νιάτα μου στη λογική θυσίασα.

Ανοίχτε τα τρελάδικα
να βγει ο κόσμος έξω,
να δω αν είναι πιο τρελοί 
οι μέσα απ' τους απ' έξω

Στίχοι: Βασίλης Παπαδόπουλος
Μουσική: Τάκης Σούκας
Πρώτη εκτέλεση: Ελένη Βιτάλη

Φάε το ρύζι σου

από Δεύτερη Ανάγνωση

Αυτοί που παίρνουν όλα τα δοσίματα ζητάνε θυσίες

από το Γερμανικό εγχειρίδιο πολέμου του Μπέρτολντ Μπρεχτ,
Θάνος Μικρούτσικος, Γιάννης Κούτρας, 1978

Αντίο πρόεδρε

Η Λατινική Αμερική μετά τον Τσάβες

Εργατικοί αγώνες γένους θυληκού

ξεκινά αύριο, Τετάρτη 6/3/2013 ώρα 19.30 στο χώρο της ΚΙΣΑ

 ο 1ος κύκλος βιντεοπροβολών και συζητήσεων της ΕΡΑΣ 

με την ταινία Made in Dagenham, Nigel Cole, UK, 2010

που αναφέρεται σε πραγματικά γεγονότα της απεργίας των γυναικών στο εργοστάσιο της Φορντ το 1968

ολόκληρο το πρόγραμμα εδώ

http://erascy.blogspot.com/2013/03/blog-post.html