Ποιοτικό άλμα για το ΡΙΚ – η αυτοπεποίθηση των δυνάμεων της επανένωσης

Η σειρά εκπομπών “Η δική μου αλήθεια” της Σούλας Χατζιηκυριάκου συνιστά πραγματικά ποιοτικό άλμα για το ΡΙΚ. Για πρώτη φορά αναφέρονται τόσο εκτεταμένα και καταδικάζονται τόσο ανοιχτά στην ε/κ τηλεόραση τα εγκλήματα των ε/κ εθνικιστών παραστρατιωτικών της περιόδου 1963-1974 ενάντια σε τ/κ άμαχους. Αλήθειες που ήξεραν οι παλιοί αλλά τις αρνούνταν και τις απόκρυβαν από τους νέους σε μια συνομωσία της σιωπής που διάρκεσε δεκαετίες. Η επανένωση είναι μια διαδικασία ανατροπής της εθνικιστικής ηγεμονίας. Και η τηλεόραση, ιδιαίτερα η κρατική συνιστά πεδίο μάχης. Δειλά δειλά αυτή την δεκαετία είχαμε κάποια βήματα προόδου, μερικές μικρές ανατροπές εν μέσω βέβαια μιας γενικότερης συνέχισης της προπαγάνδας της διαίρεσης. Πρώτα με το “Μπις-Εμείς”, μετά με το “Το συζητάμε”, το “Κάτω από τον ίδιο ουρανό”. Το “Η δική μου αλήθεια” συνιστά ένα πολύ πιο προχωρημένο πρόγραμμα – αγγίζει τα πιο ευαίσθητα ζητήματα με μια τόλμη που δεν έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε στην ε/κ τηλεόραση. Συγχαρητήρια Σούλα Χατζιηκυριάκου, καλή δύναμη και καλή συνέχεια.

Η συμφιλίωση είναι μια διαδικασία που ξεκινά με το θάψιμο των νεκρών, περνά μέσα από την καταδίκη των εθνικιστικών εγκλημάτων και ολοκληρώνεται με την δημιουργία της κουλτούρας συμβίωσης στη παιδεία, την κοινωνία, τη δημόσια σφαίρα, την πολιτική. Έστω αργά, η ε/κ κοινωνία κάνει τα πρώτα βήματα της ενηλικίωσης της αυτή τη δεκαετία. Βγαίνουν στην φόρα διάφορα άπλυτα, οι σκοτεινές στιγμές, οι φρικαλεότητες. Είναι απαραίτητο να μιλήσουμε για να επέλθει η κάθαρση. Για την ενοχή των παραστρατιωτικών για την ανοχή και συνενοχή της πολιτείας. Αλήθεια τι να πούμε για αυτούς που ξέθαβαν, μετέφεραν και ξαναέθαβαν τα κόκαλα των σφαγιασθέντων της Τόχνης για να μην τα βρουν τα Ηνωμένα Έθνη; Μια κοινωνία που συγκαλύπτει τα εγκλήματα και που ανέχεται τους φονιάδες ατιμώρητους, κάποιους από αυτούς τιμημένους κιόλας ως αγωνιστές είναι μια κοινωνία εγκλωβισμένη στο παρελθόν της. Για να κινηθούμε προς το μέλλον της ειρήνης πρέπει πρώτα να ξεκαθαρίσουμε τους λογαριασμούς μας με το ματοβαμένο μας παρελθόν. Δημόσια κοινωνική καταδίκη των εγκλημάτων και των εγκληματιών της εθνοτικής σύγκρουσης στην Κύπρο! Το ζήτημα δεν είναι ποινικό [πλέον], είναι όμως πολιτικό και καίριο. Αν θέλουμε να κάνουμε το άλμα προς την επανένωση.