Η ανακοίνωση της ΠΟΕΔ (4/2/2009), στην οποία διατυπώνεται η αντίθεση της οργάνωσης στην πραγματοποίηση επαφών ε/κ και τ/κ σχολείων, συνιστά μια πολιτική πρόκληση στις δυνάμεις της επαναπροσέγγισης και του κινήματος για την επανένωση της χώρας. Η ΠΟΕΔ φαίνεται να αδυνατεί να κατανοήσει την προοπτική μιας επανενωμένης Κύπρου και τη συνεπακόλουθη αναγκαιότητα προετοιμασίας των παιδιών για την ειρηνική συμβίωση στην κοινή μας πατρίδα. Παραμένει προσκολλημένη στο παρελθόν και με τη στάση της διαιωνίζει τη σύγκρουση και το διαχωρισμό.
Οι επαφές Ε/κ και Τ/κ δασκάλων και μαθητών δεν είναι απλώς χρήσιμες. Είναι αναγκαίες αν θέλουμε πραγματικά την επανένωση και τη συμφιλίωση, καθώς μέσα από αυτές μπορούμε να κτίσουμε το κλίμα και την κουλτούρα του αλληλοσεβασμού, της συνύπαρξης και της συνεργασίας. Η ΠΟΕΔ με την αρνητική της στάση όχι μόνο δεν βοηθά στη διαδικασία της επανένωσης αλλά μάλιστα συνιστά εμπόδιο σε αυτήν.
Ελπίζω ότι οι δάσκαλοι δεν θα ακολουθήσουν τις προτροπές της ηγεσίας της οργάνωσης τους και θα αντισταθούν στην πράξη σε ενέργειες που αναπαράγουν τον διαχωρισμό στην βάση της εθνότητας. Οι τ/κ εκπαιδευτικοί ηγήθηκαν του κινήματος της επανένωσης στο βορρά 2002-2004 που άνοιξε τα οδοφράγματα. Είναι ντροπή για τους ε/κ το 2009 να αρνούνται να δεχτούν επισκέψεις τ/κ δασκάλων και μαθητών.
...............................................................................................................................................................
Το Σάββατο 7 του Μάρτη η Πλατφόρμα Ε/κ και Τ/κ Εκπαιδευτικών ΕΝΩΜΕΝΗ ΚΥΠΡΟΣ διοργανώνει μαζική δικοινοτική εκδήλωση στο οδόφραγμα της Λήδρας για την αλήθεια και την ελπίδα.
Προ-συγκεντρώσεις 11.00 Πλατεία Ελευθερίας και Πλατεία Ινονού.
Παράλληλες πορείες και ξετίλυγμα της μάυρης κορδέλας του πένθους μας και από τις δυο πλευρές του οδοφράγματος.
Δικοινοτική συγκέντρωση στο οδόφραγμα της Λήδρας και δέσιμο της μαύρης κορδέλας. Σύντομες ομιλίες και μουσική.
Θεματικές ενότητες – συνθήματα:
Δάσκαλε μην αφήνες να κρύβουν την αλήθεια
Όσοι γνωρίζετε δώστε πληροφορίες για τους αγνοούμενους
Η γυναίκα το πρώτο θύμα του εθνικού και του ανδρικού σοβινισμού
Κανεί πιον! Λύση τώρα!
Saturday, February 28, 2009
Sunday, February 22, 2009
Initiative in support of human rights defenders and inclusive education for all in the English School
the link is on the right, please sign and forward to your contacts. it is important to collect as many signatures as possible from ES alumni as well as others to demostrate our support to the ES teachers facing the attack from the nationalists
Friday, February 20, 2009
Η ιστορία της διακοινοτικής σύγκρουσης στο προσκήνιο – επιστημονική έρευνα και εθνικιστικός παροξυσμός
18 Φεβρουαρίου 2009
Πλατφόρμα Ε/κ και Τ/κ Εκπαιδευτικών “Ενωμένη Κύπρος”
[ε/κ τμήμα]
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ
Το τελευταίο διάστημα γινόμαστε μάρτυρες μιας πρωτοφανούς επίθεσης ενάντια σε ερευνητές, εκπαιδευτικούς και δημοσιογράφους που αποδομούν την εθνικιστική μυθοπλασία της “τουρκοανταρσίας” και τεκμηριώνουν τη συνυπευθυνότητα συγκεκριμένων πολιτικών κύκλων στην ε/κ κοινότητα για τα γεγονότα της δικοινοτικής σύγκρουσης. Ως Πλατφόρμα εκφράζουμε τη στήριξή μας στους ερευνητές και εκπαιδευτικούς αυτούς που τολμούν να μιλήσουν τη γλώσσα της αλήθειας αναλύοντας κριτικά το παρελθόν μέσα από την οπτική του μέλλοντος της χώρας μας.
Πρώτα είχαμε τις σκοταδιστικές παρεμβάσεις του αρχιεπισκόπου κ. Χρυσόστομου Β', ο οποίος προσπαθώντας να προκαταλάβει την επιλογή των μελών και το έργο της επιτροπής για την αναθεώρηση των βιβλίων της ιστορίας, δήλωνε ότι θα καλέσει τους μαθητές να κάψουν τα βιβλία αν αυτά δεν ανταποκρίνονταν στις δικές του προδιαγραφές! Είπε ψέματα για τα σταυρουδάκια στην Αγγλική Σχολή και, ενώ δεν είχε διαβάσει την εγκύκλιο του Υπουργού Παιδείας, έσπευσε να τον κατηγορήσει. Το αποκορύφωμα ήταν η ενέργεια του ως επικεφαλής της Ιεράς Συνόδου να απαιτήσει τη συμπερίληψη δυο αρχιερέων στην επιστημονική επιτροπή. Παράλληλα, είχαμε την ανακοίνωση της ΟΕΛΜΕΚ που θέλησε να μας εξηγήσει τη “σωστή” εκδοχή της ιστορίας, υποπίπτοντας -όπως έχει τεκμηριωθεί επιστημονικά και δημόσια- σε σωρεία λαθών και διαστρεβλώσεων. Ως εκπαιδευτικοί θα πρέπει να διαφυλάσσουμε την επαγγελματική, επιστημονική και παιδαγωγική μας ιδιότητα και να αποφεύγουμε να γινόμαστε εργαλείο συγκάλυψης εσφαλμένων πολιτικών επιλογών. Η αλήθεια έστω και οδυνηρή ωφελεί και το κάθε άτομο ξεχωριστά, αλλά και συλλογικά όλη την κοινωνία.
Η ολομέτωπη επίθεση ενάντια στον ιστορικό Ρ. Κατσιαούνη, επειδή αναλύει επιστημονικά το πολιτικό και ιστορικό πλαίσιο μέσα στο οποίο έλαβαν χώρα τα γεγονότα της διακοινοτικής σύγκρουσης υποδεικνύοντας το ρόλο που διαδραμάτισαν οι διάφοροι αρνητικοί πρωταγωνιστές, αποτελεί πολιτικό παλιμπαιδισμό. Ο βουλευτής της ΕΔΕΚ κ. Βαρνάβα προχώρησε μάλιστα στην εκπομπή της κ. Χαραλαμπίδου “Το συζητάμε” (16/2/2009 με θέμα τα τεκταινόμενα στην Αγγλική σχολή) να απαιτήσει τη λογοκρισία της ανάλυσης του Ρ. Κατσιαούνη και να του υποδείξει ότι είναι εκτός του αποδεκτού πολιτικού πλαισίου. Η τοποθέτηση του κ. Βαρνάβα “ότι οι Ε/κ δεν είχαν παράνομη στρατιωτική οργάνωση πριν την κατάθεση των 13 σημείων” είναι εντελώς αβάσιμη και ανιστόρητη και μας οδηγεί αναπόφευκτα σε ένα από τα δυο εξής συμπεράσματα: είτε έχει ανεπαρκείς γνώσεις για τη σύγχρονη κυπριακή ιστορία μη έχοντας υπόψην του το σχέδιο Ακρίτας (δημοσιευμένο στην Κατάθεση του Γλαύκου Κληρίδη και αναλυμένο στα βιβλία των Μακάριου Δρουσιώτη και Σπύρου Παπαγεωργίου), είτε για λόγους πολιτικής σκοπιμότητας αντιμάχεται την αποκάλυψη των σκοτεινών πτυχών της πολιτικής πρακτικής μερίδας της τότε ε/κ ηγεσίας. Και στις δυο περιπτώσεις ντροπιάζει τη βουλευτική ιδιότητα. Διότι δεν τιμά το κυπριακό κοινοβούλιο να έχει στις τάξεις του ούτε ιστορικά ανίδεους ούτε λογοκριτές της ιστορικής επιστήμης.
Λυπούμαστε να παρατηρήσουμε τη συνέπεια του κ. Βαρνάβα στην προσπάθεια τρομοκράτησης της προβληματιζόμενης μερίδας της κοινωνίας με επιθέσεις ενάντια σε εκπαιδευτικούς στο Γυμνάσιο Ριζοκαρπάσου και στην Αγγλική Σχολή Λευκωσίας που δεν αναπαράγουν την ιστορική εκδοχή η οποία αρέσει στον ίδιο και στην εθνικιστική πτέρυγα του κόμματος του, με την οποία φαίνεται να συντάσσεται περιφρονώντας τις ιστορικές ρίζες του ίδιου του χώρου που τον ανάδειξε βουλευτή. Συμπαρατάσσεται έτσι με εθνικιστές δημοσιογράφους, που μέσα από τις στήλες τους βομβαρδίζουν την κοινή γνώμη με παρωχημένα συνθήματα και μονοδιάστατες οπτικές, που στόχο έχουν να εμποδίσουν τον τερματισμό της διακοινοτικής σύγκρουσης και την επανένωση της χώρας. Σημειώνουμε όμως ότι η στάση του κ. Βαρνάβα και της εθνικιστικής ηγεσίας της ΕΔΕΚ απέχει πολύ από τις θέσεις της Ευρωπαϊκής Σοσιαλδημοκρατίας και της Σοσιαλιστικής Διεθνούς και θα ήταν ενδιαφέρον να ενημερωθούν για αυτό.
Ως Πλατφόρμα καλούμε την ε/κ επιστημονική κοινότητα να τοποθετηθεί ενάντια στη συντονισμένη επίθεση λογοκρισίας και λάσπης που δέχονται κάποια από τα μέλη της ακριβώς επειδή τολμούν να κάνουν το καθήκον τους: να παράγουν επιστημονική γνώση αντικειμενικά και νηφάλια και όχι προπαγανδιστικά, στα μέτρα των ιστορικών διαχειριστών του κράτους της ε/κ κοινότητας. Δηλώνουμε την πρόθεσή μας να συνεχίσουμε να αρθρώνουμε απαγορευμένα ερωτήματα, να συνεχίσουμε την αντίσταση σε κάθε προσπάθεια λογοκρισίας και ενάντια σε κάθε σκοταδιστική λογική απόκρυψης της ιστορικής πραγματικότητας.
Το Σάββατο 7 Μαρτίου, ώρα 11.00 το πρωί η Πλατφόρμα Εκπαιδευτικών “Ενωμένη Κύπρος” διοργανώνει δικοινοτική εκδήλωση στη Λήδρας με αίτημα «να πούμε την αλήθεια για την Ιστορία μας» και με στόχο να βοηθήσουμε στην ανεύρεση των πεσόντων και αγνοουμένων της χώρας μας.
Πλατφόρμα Ε/κ και Τ/κ Εκπαιδευτικών “Ενωμένη Κύπρος”
[ε/κ τμήμα]
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ
Το τελευταίο διάστημα γινόμαστε μάρτυρες μιας πρωτοφανούς επίθεσης ενάντια σε ερευνητές, εκπαιδευτικούς και δημοσιογράφους που αποδομούν την εθνικιστική μυθοπλασία της “τουρκοανταρσίας” και τεκμηριώνουν τη συνυπευθυνότητα συγκεκριμένων πολιτικών κύκλων στην ε/κ κοινότητα για τα γεγονότα της δικοινοτικής σύγκρουσης. Ως Πλατφόρμα εκφράζουμε τη στήριξή μας στους ερευνητές και εκπαιδευτικούς αυτούς που τολμούν να μιλήσουν τη γλώσσα της αλήθειας αναλύοντας κριτικά το παρελθόν μέσα από την οπτική του μέλλοντος της χώρας μας.
Πρώτα είχαμε τις σκοταδιστικές παρεμβάσεις του αρχιεπισκόπου κ. Χρυσόστομου Β', ο οποίος προσπαθώντας να προκαταλάβει την επιλογή των μελών και το έργο της επιτροπής για την αναθεώρηση των βιβλίων της ιστορίας, δήλωνε ότι θα καλέσει τους μαθητές να κάψουν τα βιβλία αν αυτά δεν ανταποκρίνονταν στις δικές του προδιαγραφές! Είπε ψέματα για τα σταυρουδάκια στην Αγγλική Σχολή και, ενώ δεν είχε διαβάσει την εγκύκλιο του Υπουργού Παιδείας, έσπευσε να τον κατηγορήσει. Το αποκορύφωμα ήταν η ενέργεια του ως επικεφαλής της Ιεράς Συνόδου να απαιτήσει τη συμπερίληψη δυο αρχιερέων στην επιστημονική επιτροπή. Παράλληλα, είχαμε την ανακοίνωση της ΟΕΛΜΕΚ που θέλησε να μας εξηγήσει τη “σωστή” εκδοχή της ιστορίας, υποπίπτοντας -όπως έχει τεκμηριωθεί επιστημονικά και δημόσια- σε σωρεία λαθών και διαστρεβλώσεων. Ως εκπαιδευτικοί θα πρέπει να διαφυλάσσουμε την επαγγελματική, επιστημονική και παιδαγωγική μας ιδιότητα και να αποφεύγουμε να γινόμαστε εργαλείο συγκάλυψης εσφαλμένων πολιτικών επιλογών. Η αλήθεια έστω και οδυνηρή ωφελεί και το κάθε άτομο ξεχωριστά, αλλά και συλλογικά όλη την κοινωνία.
Η ολομέτωπη επίθεση ενάντια στον ιστορικό Ρ. Κατσιαούνη, επειδή αναλύει επιστημονικά το πολιτικό και ιστορικό πλαίσιο μέσα στο οποίο έλαβαν χώρα τα γεγονότα της διακοινοτικής σύγκρουσης υποδεικνύοντας το ρόλο που διαδραμάτισαν οι διάφοροι αρνητικοί πρωταγωνιστές, αποτελεί πολιτικό παλιμπαιδισμό. Ο βουλευτής της ΕΔΕΚ κ. Βαρνάβα προχώρησε μάλιστα στην εκπομπή της κ. Χαραλαμπίδου “Το συζητάμε” (16/2/2009 με θέμα τα τεκταινόμενα στην Αγγλική σχολή) να απαιτήσει τη λογοκρισία της ανάλυσης του Ρ. Κατσιαούνη και να του υποδείξει ότι είναι εκτός του αποδεκτού πολιτικού πλαισίου. Η τοποθέτηση του κ. Βαρνάβα “ότι οι Ε/κ δεν είχαν παράνομη στρατιωτική οργάνωση πριν την κατάθεση των 13 σημείων” είναι εντελώς αβάσιμη και ανιστόρητη και μας οδηγεί αναπόφευκτα σε ένα από τα δυο εξής συμπεράσματα: είτε έχει ανεπαρκείς γνώσεις για τη σύγχρονη κυπριακή ιστορία μη έχοντας υπόψην του το σχέδιο Ακρίτας (δημοσιευμένο στην Κατάθεση του Γλαύκου Κληρίδη και αναλυμένο στα βιβλία των Μακάριου Δρουσιώτη και Σπύρου Παπαγεωργίου), είτε για λόγους πολιτικής σκοπιμότητας αντιμάχεται την αποκάλυψη των σκοτεινών πτυχών της πολιτικής πρακτικής μερίδας της τότε ε/κ ηγεσίας. Και στις δυο περιπτώσεις ντροπιάζει τη βουλευτική ιδιότητα. Διότι δεν τιμά το κυπριακό κοινοβούλιο να έχει στις τάξεις του ούτε ιστορικά ανίδεους ούτε λογοκριτές της ιστορικής επιστήμης.
Λυπούμαστε να παρατηρήσουμε τη συνέπεια του κ. Βαρνάβα στην προσπάθεια τρομοκράτησης της προβληματιζόμενης μερίδας της κοινωνίας με επιθέσεις ενάντια σε εκπαιδευτικούς στο Γυμνάσιο Ριζοκαρπάσου και στην Αγγλική Σχολή Λευκωσίας που δεν αναπαράγουν την ιστορική εκδοχή η οποία αρέσει στον ίδιο και στην εθνικιστική πτέρυγα του κόμματος του, με την οποία φαίνεται να συντάσσεται περιφρονώντας τις ιστορικές ρίζες του ίδιου του χώρου που τον ανάδειξε βουλευτή. Συμπαρατάσσεται έτσι με εθνικιστές δημοσιογράφους, που μέσα από τις στήλες τους βομβαρδίζουν την κοινή γνώμη με παρωχημένα συνθήματα και μονοδιάστατες οπτικές, που στόχο έχουν να εμποδίσουν τον τερματισμό της διακοινοτικής σύγκρουσης και την επανένωση της χώρας. Σημειώνουμε όμως ότι η στάση του κ. Βαρνάβα και της εθνικιστικής ηγεσίας της ΕΔΕΚ απέχει πολύ από τις θέσεις της Ευρωπαϊκής Σοσιαλδημοκρατίας και της Σοσιαλιστικής Διεθνούς και θα ήταν ενδιαφέρον να ενημερωθούν για αυτό.
Ως Πλατφόρμα καλούμε την ε/κ επιστημονική κοινότητα να τοποθετηθεί ενάντια στη συντονισμένη επίθεση λογοκρισίας και λάσπης που δέχονται κάποια από τα μέλη της ακριβώς επειδή τολμούν να κάνουν το καθήκον τους: να παράγουν επιστημονική γνώση αντικειμενικά και νηφάλια και όχι προπαγανδιστικά, στα μέτρα των ιστορικών διαχειριστών του κράτους της ε/κ κοινότητας. Δηλώνουμε την πρόθεσή μας να συνεχίσουμε να αρθρώνουμε απαγορευμένα ερωτήματα, να συνεχίσουμε την αντίσταση σε κάθε προσπάθεια λογοκρισίας και ενάντια σε κάθε σκοταδιστική λογική απόκρυψης της ιστορικής πραγματικότητας.
Το Σάββατο 7 Μαρτίου, ώρα 11.00 το πρωί η Πλατφόρμα Εκπαιδευτικών “Ενωμένη Κύπρος” διοργανώνει δικοινοτική εκδήλωση στη Λήδρας με αίτημα «να πούμε την αλήθεια για την Ιστορία μας» και με στόχο να βοηθήσουμε στην ανεύρεση των πεσόντων και αγνοουμένων της χώρας μας.
Friday, February 13, 2009
Η μετατόπιση της κοινής γνώμης προς την υπέρβαση της διακοινοτικής σύγκρουσης προκαλεί απελπισία στους εθνικιστές (Καθημερινή, 22/2/09)
Το τελευταίο διάστημα, καθώς η προοπτική της συμφωνημένης λύσης του Κυπριακού και της επανένωσης της χώρας προβάλλει στον ορίζοντα, το στρατόπεδο των Ε/κ εθνικιστών προσπαθεί απεγνωσμένα να δημιουργήσει συνθήκες μαζικής υστερίας και να εμποδίσει τον νηφάλιο διάλογο για τα γεγονότα της περιόδου 1963-74. Απώτερος στόχος των Ε/κ εθνικιστών (όπως και αντίστοιχα των Τ/κ) είναι η διατήρηση του διχοτομικού στάτους κβο μέσα από τη διαιώνιση της διακοινοτικής σύγκρουσης. Η προσπάθεια των Ε/κ εθνικιστών βασίζεται σε μια λογική συγκάλυψης των ευθυνών που υπάρχουν εντός της ε/κ κοινότητας για τη διακοινοτική σύγκρουση και τις βαρβαρότητες που διαπράχτηκαν στα πλαίσια της, και της αποκλειστικής απόδοσης των ευθυνών στην τ/κ κοινότητα, έτσι ώστε να μην αφεθεί καθόλου χώρος για έναν δικοινοτικό πολιτικό συμβιβασμό.
Για αυτό το εθνικιστικό εγχείρημα το πολιτικό πλαίσιο της “τουρκοανταρσίας”, που αποδομείται αργά αλλά σταθερά, πρέπει να διατηρηθεί πάση θυσία. Έτσι αλήθειες που δεν ταιριάζουν στο μύθο της ε/κ αθωότητας όπως τα θύματα της περιόδου 1963-1967 (που είναι σε αναλογία 2 Τ/κ προς 1 Ε/κ και λαμβάνοντας υπόψην τα πληθυσμιακά δεδομένα τότε η αναλογία είναι 8 Τ/κ προς 1 Ε/κ) εξαφανίζονται από την οπτική. Όμως η συλλογική μνήμη του κυπριακού λαού δεν μπορεί να σβήσει έτσι απλά μέσα από την εθνικιστική προπαγάνδα. Υπάρχει και επιστημονική τεκμηρίωση για αυτά τα πολιτικά εγκλήματα που διαπράχτηκαν (Πάτρικ, 1976, Σαντ Κασσία, 2005). Μάλιστα μετά τη συνέντευξη του Ρ. Κατσιαούνη στην “Χαραυγή” (26/1/09) το ζήτημα των θυμάτων της διακοινοτικής σύγκρουσης έχει περάσει στο πολιτικό προσκήνιο προκαλώντας πανικό στο εθνικιστικό στρατόπεδο.
Στην προσπάθεια των Ε/κ εθνικιστών να καθορίσουν το πλαίσιο της συζήτησης και να αναπαράξουν τους όρους της διακοινοτικής σύγκρουσης σήμερα, επικαλούνται μια σειρά από δημοσιεύματα της “Χαραυγής” του τότε στα οποία κατηγορούνται βασικά οι Τ/κ εθνικιστές. Όμως τα δημοσιεύματα της “Χαραυγής” δεν μπορούν να νομιμοποιήσουν τη δράση των ε/κ εθνικιστών, ούτε να αναπαράξουν την κυρίαρχη εθνικιστική οπτική εκείνης της εποχής. Μελετώντας τις αναφορές στον ε/κ τύπο γενικότερα για τη διακοινοτική σύγκρουση μπορούμε να μάθουμε πολλά για το ιδεολογικό πλαίσιο που επέτρεψε τα εθνικιστικά εγκλήματα, για το πολιτικό κλίμα που ανέχτηκε τα εθνικιστικά εγκλήματα, για την εθνικιστική υστερία που αιματόβαψε την πατρίδα μας. Δεν μπορούμε όμως να βασιστούμε μόνο σε δημοσιογραφικά δημοσιεύματα και μάλιστα μόνο σε ε/κ, καθώς έτσι δεν θα κατορθώσουμε να αναλύσουμε ολοκληρωμένα τη διακοινοτική σύγκρουση ως ιστορικό γεγονός.
Τα εγκλήματα της διακοινοτικής σύγκρουσης είναι εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. Και ως τέτοια δεν μπορούν να συγκαλύπτονται για χάρην δήθεν της εθνικής ενότητας και ομοψυχίας, όπως απεγνωσμένα προσπαθούν οι κ. Μιχαηλίδης και Μαύρος να υποβάλουν στην κοινή γνώμη. Υπάρχουν οι Τ/κ νεκροί, υπάρχουν οι Τ/κ αγνοούμενοι, υπάρχουν οι Τ/κ εκτοπισμένοι, για την τύχη των οποίων είναι αδύνατο να ευθύνεται μόνο η ΤΜΤ. Και αυτό γίνεται επιτέλους αντιληπτό από την ε/κ κοινή γνώμη και δεν μπορεί να συγκαλυφθεί ή να λογοκριθεί πλέον από κανένα. Τώρα το επόμενο βήμα είναι η απόδοση της πολιτικής ευθύνης. Ας αρχίσουμε επιτέλους να λέμε τα πράγματα με το όνομα τους. Δεν συμμετείχε ολόκληρη η ε/κ κοινότητα στις συγκρούσεις. Και σίγουρα δεν ευθύνεται ολόκληρη η ε/κ κοινότητα για τα εγκλήματα κατά Τ/κ αμάχων. Όμως κάποιοι ευθύνονται. Και αυτοί οι κάποιοι έχουν όνομα, ιδεολογία και πολιτική παράταξη. Ας βρουν το θάρρος να βγουν να το πουν από μόνοι τους πριν να βγουν να το πουν άλλοι. Η αντίστροφη μέτρηση έχει ήδη αρχίσει.
Γρηγόρης Ιωάννου
Για αυτό το εθνικιστικό εγχείρημα το πολιτικό πλαίσιο της “τουρκοανταρσίας”, που αποδομείται αργά αλλά σταθερά, πρέπει να διατηρηθεί πάση θυσία. Έτσι αλήθειες που δεν ταιριάζουν στο μύθο της ε/κ αθωότητας όπως τα θύματα της περιόδου 1963-1967 (που είναι σε αναλογία 2 Τ/κ προς 1 Ε/κ και λαμβάνοντας υπόψην τα πληθυσμιακά δεδομένα τότε η αναλογία είναι 8 Τ/κ προς 1 Ε/κ) εξαφανίζονται από την οπτική. Όμως η συλλογική μνήμη του κυπριακού λαού δεν μπορεί να σβήσει έτσι απλά μέσα από την εθνικιστική προπαγάνδα. Υπάρχει και επιστημονική τεκμηρίωση για αυτά τα πολιτικά εγκλήματα που διαπράχτηκαν (Πάτρικ, 1976, Σαντ Κασσία, 2005). Μάλιστα μετά τη συνέντευξη του Ρ. Κατσιαούνη στην “Χαραυγή” (26/1/09) το ζήτημα των θυμάτων της διακοινοτικής σύγκρουσης έχει περάσει στο πολιτικό προσκήνιο προκαλώντας πανικό στο εθνικιστικό στρατόπεδο.
Στην προσπάθεια των Ε/κ εθνικιστών να καθορίσουν το πλαίσιο της συζήτησης και να αναπαράξουν τους όρους της διακοινοτικής σύγκρουσης σήμερα, επικαλούνται μια σειρά από δημοσιεύματα της “Χαραυγής” του τότε στα οποία κατηγορούνται βασικά οι Τ/κ εθνικιστές. Όμως τα δημοσιεύματα της “Χαραυγής” δεν μπορούν να νομιμοποιήσουν τη δράση των ε/κ εθνικιστών, ούτε να αναπαράξουν την κυρίαρχη εθνικιστική οπτική εκείνης της εποχής. Μελετώντας τις αναφορές στον ε/κ τύπο γενικότερα για τη διακοινοτική σύγκρουση μπορούμε να μάθουμε πολλά για το ιδεολογικό πλαίσιο που επέτρεψε τα εθνικιστικά εγκλήματα, για το πολιτικό κλίμα που ανέχτηκε τα εθνικιστικά εγκλήματα, για την εθνικιστική υστερία που αιματόβαψε την πατρίδα μας. Δεν μπορούμε όμως να βασιστούμε μόνο σε δημοσιογραφικά δημοσιεύματα και μάλιστα μόνο σε ε/κ, καθώς έτσι δεν θα κατορθώσουμε να αναλύσουμε ολοκληρωμένα τη διακοινοτική σύγκρουση ως ιστορικό γεγονός.
Τα εγκλήματα της διακοινοτικής σύγκρουσης είναι εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. Και ως τέτοια δεν μπορούν να συγκαλύπτονται για χάρην δήθεν της εθνικής ενότητας και ομοψυχίας, όπως απεγνωσμένα προσπαθούν οι κ. Μιχαηλίδης και Μαύρος να υποβάλουν στην κοινή γνώμη. Υπάρχουν οι Τ/κ νεκροί, υπάρχουν οι Τ/κ αγνοούμενοι, υπάρχουν οι Τ/κ εκτοπισμένοι, για την τύχη των οποίων είναι αδύνατο να ευθύνεται μόνο η ΤΜΤ. Και αυτό γίνεται επιτέλους αντιληπτό από την ε/κ κοινή γνώμη και δεν μπορεί να συγκαλυφθεί ή να λογοκριθεί πλέον από κανένα. Τώρα το επόμενο βήμα είναι η απόδοση της πολιτικής ευθύνης. Ας αρχίσουμε επιτέλους να λέμε τα πράγματα με το όνομα τους. Δεν συμμετείχε ολόκληρη η ε/κ κοινότητα στις συγκρούσεις. Και σίγουρα δεν ευθύνεται ολόκληρη η ε/κ κοινότητα για τα εγκλήματα κατά Τ/κ αμάχων. Όμως κάποιοι ευθύνονται. Και αυτοί οι κάποιοι έχουν όνομα, ιδεολογία και πολιτική παράταξη. Ας βρουν το θάρρος να βγουν να το πουν από μόνοι τους πριν να βγουν να το πουν άλλοι. Η αντίστροφη μέτρηση έχει ήδη αρχίσει.
Γρηγόρης Ιωάννου
Monday, February 9, 2009
Για την πατρίδα
Μια φορά έλεγα ετούτος είναι Τούρκος και Βούλγαρος, ετούτος Έλληνας. Έχω εγώ κάμει πράματα για την πατρίδα, αφεντικό που να σηκώνεται η τρίχα σου, έσφαξα, έκλεψα, έκαψα χωριά, ατίμασα γυναίκες, ξεκλήρισα σπίτια...Γιατί; Γιατί λέει ήταν Βούλγαροι, Τούρκοι. Ου να χαθείς, παλιάνθρωπε, λέω συχνά στον εαυτό μου και τον μουντζώνω, ου να χαθείς κουτεντέ! Έβαλα μαθές γνώση, κοιτάζω τώρα τους ανθρώπους και λέω. Ετούτος είναι καλός άνθρωπος, εκείνος κακός. Δεν πάει να 'ναι Βούλγαρος ή Ρωμιός; Το ίδιο μου κάνει, είναι καλός, είναι κακός, αυτό μονάχα τώρα ρωτώ. Κι όσο γερνώ, ναι, μα το ψωμί που τρώγω, μου φαίνεται πως θ' αρχίσω κι αυτό να μην το ρωτώ. Μωρέ δεν πάει να 'ναι καλός ή κακός; όλους τους λυπούμαι, το σπλάχνο μου σκίζεται, όταν δω έναν άνθρωπο, κι ας καμώνουμαι πως δεν μου καίγεται καρφί. Να, λέω κι ο φουκαράς ετούτος τρώει, πίνει, αγαπάει, φοβάται, έχει κι αυτός το θεό του και τον αντίθεο του, θα τα κακαρώσει κι αυτός και θα ξαπλωθεί τέζα στο χώμα, θα τονε φαν τα σκουλήκια...ε τον κακομοίρη! Αδέρφια είμαστε όλοι...κρέας για τα σκουλήκια!
Νίκος Καζαντζάκης, Βίος και Πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά, 1946
Σαν θα με καλέσει η πατρίδα να πάω τον οχτρό να πολεμήσω
θα τους πω δεν έχω εγώ πατρίδα ούτε θυσιάζομαι ποτές
για των μπουρζουάδων τα μεράκια, για των μπουρζουάδων τα σαγόνια.
Θα τους πω δε βαστώ, δεν περνάει το παραμύθι
δε με μπλέκουν εμένα μ' αδερφούς μου να σφαχτώ
οι οχτροί μου είστε εσείς που μας θέτε ν' αρπαχτούμε
τα αισχρά συμφέροντα σας ματωβάφουνε τη γη
η κεφαλαιοκρατία πάει πια έχει σαπίσει
κι οι φαντάροι που ξυπνήσαν άλλο πια δεν πολεμούν.
.......................................................................
Εκείνοι που χωρίσανε το βιος τους σε πατρίδα
σε σύνορα μας μάντρωσαν σαν ζώα σε κλουβιά
σε κάθε μας εξέγερση απάντησαν με βία
κάτω το κεφάλαιο, κάτω η δουλειά,
η επανάσταση μας θα γίνει, θα γίνει
το ξέρουμε το μάθαμε δεν έχουμε πατρίδα
τους καθοδηγητάδες της κρεμά η εργατιά
η επανάσταση μας θα γίνει θα γίνει
το μεγάλο άλμα για την λευτεριά.
Νικόλας Άσιμος, Κασέτα 000001, 1978
Νίκος Καζαντζάκης, Βίος και Πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά, 1946
Σαν θα με καλέσει η πατρίδα να πάω τον οχτρό να πολεμήσω
θα τους πω δεν έχω εγώ πατρίδα ούτε θυσιάζομαι ποτές
για των μπουρζουάδων τα μεράκια, για των μπουρζουάδων τα σαγόνια.
Θα τους πω δε βαστώ, δεν περνάει το παραμύθι
δε με μπλέκουν εμένα μ' αδερφούς μου να σφαχτώ
οι οχτροί μου είστε εσείς που μας θέτε ν' αρπαχτούμε
τα αισχρά συμφέροντα σας ματωβάφουνε τη γη
η κεφαλαιοκρατία πάει πια έχει σαπίσει
κι οι φαντάροι που ξυπνήσαν άλλο πια δεν πολεμούν.
.......................................................................
Εκείνοι που χωρίσανε το βιος τους σε πατρίδα
σε σύνορα μας μάντρωσαν σαν ζώα σε κλουβιά
σε κάθε μας εξέγερση απάντησαν με βία
κάτω το κεφάλαιο, κάτω η δουλειά,
η επανάσταση μας θα γίνει, θα γίνει
το ξέρουμε το μάθαμε δεν έχουμε πατρίδα
τους καθοδηγητάδες της κρεμά η εργατιά
η επανάσταση μας θα γίνει θα γίνει
το μεγάλο άλμα για την λευτεριά.
Νικόλας Άσιμος, Κασέτα 000001, 1978
Sunday, February 8, 2009
Με αφορμή το ψήφισμα της “Πρωτοβουλίας Γονέων και Αποφοίτων Αγγλικής Σχολής”
Πλατφόρμα Ε/Κ και Τ/Κ εκπαιδευτικών 31 Ιανουαρίου 2009
Ενωμένη Κύπρος
[ε/κ τμήμα]
Καταρχάς θα θέλαμε να χαιρετίσουμε το ήπιο ύφος και την αναγνώριση κάποιων βασικών αρχών όπως η πολυπολιτισμικότητα στο ψήφισμα της “Πρωτοβουλίας Γονιών και Αποφοίτων της Αγγλικής Σχολής”. Επειδή όμως η Πρωτοβουλία φαίνεται να συνεχίζει να αντιτάσσεται στον εκσυγχρονισμό της Αγγλικής Σχολής και στις αναγκαίες μεταρυθμίσεις που προκύπτουν από το γεγονός της μαζικής παρουσίας Τουρκοκυπρίων μαθητών, θεωρούμε ότι πρέπει να απαντήσουμε στην ουσία των ζητημάτων που θέτει.
Στην όλη προσέγγισή της η Πρωτοβουλία υποπίπτει σε μια θεμελιώδη αντίφαση. Από τη μια αποδέχεται τον πολυπολιτισμικό χαρακτήρα της Αγγλικής Σχολής, όπως αυτός επαναδιαβεβαιώθηκε τα τελευταία τέσσερα χρόνια, και από την άλλη ζητά στην ουσία εφαρμογή πρακτικών που αρμόζουν σε μονοκοινοτικό σχολείο. Πολυπολιτισμικότητα σημαίνει σεβασμός στη διαφορετικότητα, σημαίνει αρμονική συνύπαρξη των διαφόρων εθνοτικών και πολιστικών κοινοτήτων χωρίς μια από αυτές, έστω πλειοψηφική, να καθορίζει την κανονικότητα. Δεν νοείται πολυπολιτισμικότητα και ταυτόχρονα να κυριαρχούν τα ελληνο-χριστιανικά ιδεώδη, εκτός βέβαια και αν οι Τουρκοκύπριοι αντιμετωπιστούν ρατσιστικά ως δεύτερης κατηγορίας μαθητές. Το σεβασμό που απαιτούν για την “ελληνικότητα”, είναι μήπως έτοιμοι να τον δεκτούν για την “τουρκικότητα”; Επειδή η Αγγλική Σχολή δεν είναι ελληνορθόδοξη κοινοτική, αλλά χριστιανική, μη δογματική και, σύμφωνα με γνωματεύσεις δυο Γενικών Εισαγγελέων, δια-κοινοτική σχολή.
Η αντίληψη της Πρωτοβουλίας ότι διεξάγεται ένα πολιτικό πείραμα στην Αγγλική Σχολή είναι παραπλανητική και λανθασμένη. Στην Αγγλική Σχολή διεξάγεται μια εκσυγχρονιστική μεταρρύθμιση που λαμβάνει υπόψη της την αναδυόμενη πολιτική πραγματικότητα στην Κύπρο, όπως αυτή διαμορφώθηκε μετά το άνοιγμα των οδοφραγμάτων το 2003. Αυτή τη στιγμή η Αγγλική Σχολή αποτελεί ένα από τα ελάχιστα μιχτά σχολεία της Κυπριακής Δημοκρατίας και ως τέτοιο αποτελεί μοντέλο ειρηνικής συμβίωσης και συνύπαρξης Ε/κ και Τ/κ μαθητών. Για να λειτουργήσει αποτελεσματικά ως μιχτό σχολείο χρειάζονται μια σειρά από μέτρα που να επιβεβαιώνουν και διασφαλίζουν τον αλληλοσεβασμό μεταξύ των μαθητών διαφορετικής εθνοτικής καταγωγής και να μην αποκλείουν μια σημαντική μερίδα μαθητών, όπως π.χ. με τον ελληνικό εθνικό ύμνο ή με τις ελληνικές εθνικές γιορτές. Επειδή ο ρατσισμός υπάρχει τόσο στην κυπριακή κοινωνία όσο και στα σχολεία της -και η Αγγλική Σχολή δεν αποτελεί εξαίρεση-, η πολιτική απραξία, τόσο στο σχολείο όσο και στην κοινωνία ευρύτερα, αποτελεί στρουθοκαμηλισμό μπροστά στις υπαρκτές και καταγεγραμμένες σε επιστημονικές έρευνες ρατσιστικές συμπεριφορές.
Η Αγγλική Σχολή, όπως και κάθε σχολείο μιας δημοκρατικής κοινωνίας, οφείλει να δημιουργεί κριτικά σκεπτόμενους δημοκρατικούς πολίτες. Και εδώ βρίσκεται και η δεύτερη θεμελιώδης αντίφαση της Πρωτοβουλίας. Που από τη μια θέλει το σχολείο έξω από το πολιτικό γίγνεσθαι και από την άλλη προσπαθεί να επιβάλει τη δική της πολιτική αντίληψη για την κυπριακή ιστορία. Το σχολείο δεν βρίσκεται και δεν μπορεί να βρίσκεται έξω από την κοινωνία. Η διακοινοτική συμφιλίωση, ο αντι-ρατσισμός και ο αλληλοσεβασμός των κοινοτήτων δεν αποτελούν κομματικές θέσεις που επιβάλλονται, αλλά καθολικά αποδεκτούς πολιτικούς στόχους της κυπριακής κοινωνίας και πολιτείας που καλλιεργούνται και στο σχολείο. Αν η Πρωτοβουλία είναι το σύγχρονο χαρακτήρα της κυπριακής κοινωνίας που αντιστρατεύεται από την σκοπιά του “ελληνισμού”, ας το πει καθαρά χωρίς υπεκφυγές.
Τέλος η Πρωτοβουλία ας κατανοήσει ότι η διδασκαλία της ιστορίας της Κύπρου δεν αποτελεί τρόπο εθνικής κατήχησης και μέθοδο κρατικής προπαγάνδας, αλλά προσπάθεια κριτικής κατανόησης του παρελθόντος σε σχέση με το μέλλον της χώρας μας. Η μανιχαϊστική ιστορία του αγώνα του εθνικού υποκειμένου ενάντια στον προαιώνιο εχθρό όχι μόνο είναι επιστημονικά προβληματική αλλά και πολιτικά ξεπερασμένη. Η επιστήμη της ιστορίας βρίσκεται ήδη εδώ και δεκαετίες υπό διαδικασία αποεθνοποίησης τόσο στο ερευνητικό όσο και στο εκπαιδευτικό επίπεδο. Ιδιαίτερα μάλιστα στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης ο εθνικισμός αντιμετωπίζεται ως ένα ιστορικό ρεύμα που έχει ολοκληρώσει τον κύκλο του. Στην Κύπρο φαίνεται, οι εκφραστές του να επιμένουν έστω και συγκαλυμμένα να αναπαράγουν τα προτάγματα του.
Ενωμένη Κύπρος
[ε/κ τμήμα]
Καταρχάς θα θέλαμε να χαιρετίσουμε το ήπιο ύφος και την αναγνώριση κάποιων βασικών αρχών όπως η πολυπολιτισμικότητα στο ψήφισμα της “Πρωτοβουλίας Γονιών και Αποφοίτων της Αγγλικής Σχολής”. Επειδή όμως η Πρωτοβουλία φαίνεται να συνεχίζει να αντιτάσσεται στον εκσυγχρονισμό της Αγγλικής Σχολής και στις αναγκαίες μεταρυθμίσεις που προκύπτουν από το γεγονός της μαζικής παρουσίας Τουρκοκυπρίων μαθητών, θεωρούμε ότι πρέπει να απαντήσουμε στην ουσία των ζητημάτων που θέτει.
Στην όλη προσέγγισή της η Πρωτοβουλία υποπίπτει σε μια θεμελιώδη αντίφαση. Από τη μια αποδέχεται τον πολυπολιτισμικό χαρακτήρα της Αγγλικής Σχολής, όπως αυτός επαναδιαβεβαιώθηκε τα τελευταία τέσσερα χρόνια, και από την άλλη ζητά στην ουσία εφαρμογή πρακτικών που αρμόζουν σε μονοκοινοτικό σχολείο. Πολυπολιτισμικότητα σημαίνει σεβασμός στη διαφορετικότητα, σημαίνει αρμονική συνύπαρξη των διαφόρων εθνοτικών και πολιστικών κοινοτήτων χωρίς μια από αυτές, έστω πλειοψηφική, να καθορίζει την κανονικότητα. Δεν νοείται πολυπολιτισμικότητα και ταυτόχρονα να κυριαρχούν τα ελληνο-χριστιανικά ιδεώδη, εκτός βέβαια και αν οι Τουρκοκύπριοι αντιμετωπιστούν ρατσιστικά ως δεύτερης κατηγορίας μαθητές. Το σεβασμό που απαιτούν για την “ελληνικότητα”, είναι μήπως έτοιμοι να τον δεκτούν για την “τουρκικότητα”; Επειδή η Αγγλική Σχολή δεν είναι ελληνορθόδοξη κοινοτική, αλλά χριστιανική, μη δογματική και, σύμφωνα με γνωματεύσεις δυο Γενικών Εισαγγελέων, δια-κοινοτική σχολή.
Η αντίληψη της Πρωτοβουλίας ότι διεξάγεται ένα πολιτικό πείραμα στην Αγγλική Σχολή είναι παραπλανητική και λανθασμένη. Στην Αγγλική Σχολή διεξάγεται μια εκσυγχρονιστική μεταρρύθμιση που λαμβάνει υπόψη της την αναδυόμενη πολιτική πραγματικότητα στην Κύπρο, όπως αυτή διαμορφώθηκε μετά το άνοιγμα των οδοφραγμάτων το 2003. Αυτή τη στιγμή η Αγγλική Σχολή αποτελεί ένα από τα ελάχιστα μιχτά σχολεία της Κυπριακής Δημοκρατίας και ως τέτοιο αποτελεί μοντέλο ειρηνικής συμβίωσης και συνύπαρξης Ε/κ και Τ/κ μαθητών. Για να λειτουργήσει αποτελεσματικά ως μιχτό σχολείο χρειάζονται μια σειρά από μέτρα που να επιβεβαιώνουν και διασφαλίζουν τον αλληλοσεβασμό μεταξύ των μαθητών διαφορετικής εθνοτικής καταγωγής και να μην αποκλείουν μια σημαντική μερίδα μαθητών, όπως π.χ. με τον ελληνικό εθνικό ύμνο ή με τις ελληνικές εθνικές γιορτές. Επειδή ο ρατσισμός υπάρχει τόσο στην κυπριακή κοινωνία όσο και στα σχολεία της -και η Αγγλική Σχολή δεν αποτελεί εξαίρεση-, η πολιτική απραξία, τόσο στο σχολείο όσο και στην κοινωνία ευρύτερα, αποτελεί στρουθοκαμηλισμό μπροστά στις υπαρκτές και καταγεγραμμένες σε επιστημονικές έρευνες ρατσιστικές συμπεριφορές.
Η Αγγλική Σχολή, όπως και κάθε σχολείο μιας δημοκρατικής κοινωνίας, οφείλει να δημιουργεί κριτικά σκεπτόμενους δημοκρατικούς πολίτες. Και εδώ βρίσκεται και η δεύτερη θεμελιώδης αντίφαση της Πρωτοβουλίας. Που από τη μια θέλει το σχολείο έξω από το πολιτικό γίγνεσθαι και από την άλλη προσπαθεί να επιβάλει τη δική της πολιτική αντίληψη για την κυπριακή ιστορία. Το σχολείο δεν βρίσκεται και δεν μπορεί να βρίσκεται έξω από την κοινωνία. Η διακοινοτική συμφιλίωση, ο αντι-ρατσισμός και ο αλληλοσεβασμός των κοινοτήτων δεν αποτελούν κομματικές θέσεις που επιβάλλονται, αλλά καθολικά αποδεκτούς πολιτικούς στόχους της κυπριακής κοινωνίας και πολιτείας που καλλιεργούνται και στο σχολείο. Αν η Πρωτοβουλία είναι το σύγχρονο χαρακτήρα της κυπριακής κοινωνίας που αντιστρατεύεται από την σκοπιά του “ελληνισμού”, ας το πει καθαρά χωρίς υπεκφυγές.
Τέλος η Πρωτοβουλία ας κατανοήσει ότι η διδασκαλία της ιστορίας της Κύπρου δεν αποτελεί τρόπο εθνικής κατήχησης και μέθοδο κρατικής προπαγάνδας, αλλά προσπάθεια κριτικής κατανόησης του παρελθόντος σε σχέση με το μέλλον της χώρας μας. Η μανιχαϊστική ιστορία του αγώνα του εθνικού υποκειμένου ενάντια στον προαιώνιο εχθρό όχι μόνο είναι επιστημονικά προβληματική αλλά και πολιτικά ξεπερασμένη. Η επιστήμη της ιστορίας βρίσκεται ήδη εδώ και δεκαετίες υπό διαδικασία αποεθνοποίησης τόσο στο ερευνητικό όσο και στο εκπαιδευτικό επίπεδο. Ιδιαίτερα μάλιστα στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης ο εθνικισμός αντιμετωπίζεται ως ένα ιστορικό ρεύμα που έχει ολοκληρώσει τον κύκλο του. Στην Κύπρο φαίνεται, οι εκφραστές του να επιμένουν έστω και συγκαλυμμένα να αναπαράγουν τα προτάγματα του.
Subscribe to:
Posts (Atom)