Monday, November 17, 2008

Εδώ Πολυτεχνείο...

Αθήνα, 17 του Νιόβρη 1998. Διούν μας έξοδο που το στρατό για την επέτειο του Πολυτεχνείου. Κατεβαίνω μόνος μου στο κέντρο για την διαδήλωση. Ήταν η πρώτη φορά που εθώρουν τόσον πολλύν κόσμο σε πορεία. Εντυπωσιάζουμαι που τες πολλές ομάδες με τα διαφορετικά πανώ τζιαι ακούω με προσοχή τα συνθήματα. Παλμός ζωντάνια, ένταση. Πιάνω φυλλάδια, θκιαβάζω προσπαθώ να καταλάβω τες διαφορές μεταξύ των διαφόρων πολιτικών ομάδων. Πίσω με τα μαύρα οι αναρχικοί. Αστυνομία παντού.

Λευκωσία, 17 του Νιόβρη 2008. Να πάω οξά να μεν πάω; Έχω θκιάβασμα, εν θα πάω. Άτε να πάω, εν εγέρασα, τζιαι είμαι ακόμα φοιτητής. Κατεβαίνω στο κέντρο για την διαδήλωση. Λλίη αστυνομία. Το Πολυτεχνείο δεν ήτανε γιορτή – ήτανε εξέγερση και πάλη ταξική εξηγά το φυλλάδιο που αναφέρεται στες θκιο ιστορικές επαναστατικές τάσεις που επρωταγωνίστηκαν τζιαι στην Αθήνα του 1973– την τροτσκιστική τζιαι την αναρχική. Μια ομάδα περιφρούρησης της ΕΔΟΝ παρεμβάλλεται μεταξύ μας τζιαι των υπόλοιπων διαδηλωτών. “Φονιάδες των λαών, Αμερικάνοι” φωνάζουν μπροστά. “Το αριστερό μου αφεντικό πατίνι με έχει κάνει και ύστερα μου λέει πως φταιν οι Αμερικάνοι” απαντούν πίσω. “Ένας είναι ο εχθρός, ο ιμπεριαλισμός”, μπροστά, “Η εθνική ενότητα είναι μια παγίδα, οι καταπιεσμένοι δεν έχουνε πατρίδα” τζιαι “Η αλληλεγγύη το όπλο των λαών, πόλεμος στον πόλεμο των αφεντικών” πίσω. Βέβαια οι μόνοι που ακούν τα συνθήματα των αναρχικών εν οι ΕΔΟΝίτες της περιφρούρησης. Στο “Τούρκοι εργάτες αδέρφια μας” γυρίζει ένας ΕΔΟΝίτης τζιαι λαλεί του άλλου. Ρε μα εν σωστά που λαλούν τούτοι. Ναι, λαλεί του ο άλλος μόνο πάνω στα αφεντικά συγχύζουνται λλίον...

1 comment:

Anonymous said...

παντως για ανταποκριτης εναλλακτικου πρακτορειου ειδησεων εισαι πολλα καλος..πιανεις την λεπτομερεια που εκφραζει την ολοτητα...