Καταγραφές Μάρτης 2018-2 (μέχρι και 2 απρίλη)

21/3/2018

Δεν γίνεται ούτε ξέπλυμα ούτε φοροδιαφυγή, ούτε φοροαποφυγή από τα κεφάλαια που πετούν πάνω από τη Κύπρο είπαν οι αρμόδιοι σήμερα πάλι επειδή εφαρμόζουμε με ευλάβεια όλες τις σχετικές νομοθεσίες και οδηγίες. Απλά μας στοχοποιεί άδικα ο ξένος τύπος επειδή παίζουν παιχνίδι οι μεγάλες δυνάμεις σε βάρος της μικρής μας χώρας, είπαν όλοι μαζί σε πνεύμα εθνικής ομοφωνίας.

Κρα, απάντησε ο κόρακας όταν τον ρώτησαν ποιος είναι.

J

………

25/3/2018

Τα προβλήματα του «Κολοκοτρώνειν» στη νεοσύστατη δικοινοτική Κυπριακή Δημοκρατία.

Διότι το «Κολοκοτρώνειν» φίλες και φίλοι θέτει υπαρξιακά ερωτήματα περί της φυσικής τάξης πραγμάτων και της σχέσης ιστορίας, μύθου, ταυτότητας και πολιτικής. J

Δεν ήρκει ότι οι Τούρκοι παρουσίαζον την ιδικήν των ιστορία υπό την μορφή και τας διαστάσεις που αυτοί ήθελον, αλλά ήθελον να επεμβαίνουν και εις την Ελληνικήν ιστορίαν. Περί τα τέλη του 1961, το Κυπριακόν ραδιόφωνον εις τας εκπομπάς τους προς τους Ελληνοκυπρίους (διότι υπήρχε και ειδικόν Τουρκικόν πρόγραμμα) μετέδιδεν εις συνεχείας εν έργον περί Κολοκοτρώνη. Και ο Κολοκοτρώνης, ως ήτο φυσικόν, επολέμα και έσφαζε Τούρκους. Οι Τούρκοι αρθρογράφοι εξηγέρθησαν και πάλιν και ηπείλουν θεούς και δαίμονας. «Ποιος είναι αυτός ο Κολοκοτρώνης; Δεν υπήρξε ποτέ Κολοτρώνης, αλλά πρόκειται περί μυθικού προσώπου»!

Σπύρος Παπαγεωργίου, Από την Ζυρίχην εις τον Αττίλα, Τόμος Α, σελ. 173

………..

Η αναφορά του Υπουργού Παιδείας ότι το Υπουργείο του μοιράζεται αξίες και αρχές με το ΕΛΑΜ, μπορεί να είναι εμετική, είναι όμως και ειλικρινής. Όπως και αυτό που μου ανάφερε μόνιμος αξιωματικός της ΕΦ τις προάλλες ότι ανησυχεί ότι οι αντι-πολεμικές απόψεις που έχω εγώ μπορεί να «μολύνουν» την νεολαία. Και αυτό, ταυτόχρονα εμετικό αλλά και αλήθεια. Από την πρώτη στιγμή που εμφανίστηκε το ΕΛΑΜ ήταν ξεκάθαρο για εμένα ότι είχε κάθε προοπτική να εδραιωθεί ακριβώς επειδή πατούσε και πατά όχι στον Χίτλερ αλλά στο Μεταξά, όχι στον νεοναζισμό αλλά στον χουντισμό, πατώντας δηλαδή γερά στο έδαφος της ακροδεξιάς του «ελληνοχριστιανισμού», που διέπει το ε/κ βαθύ κράτος. Το ΕΛΑΜ ως κόμμα απλά μετουσιώνει την ιδεολογία του ε/κ σχολείου και του ε/κ στρατεύματος σε πολιτική. Τίποτε λιγότερο και τίποτε περισσότερο. Αυτό είναι πολύ πιο τρομακτικό από τις νεοναζιστικές καταβολές και περιστασιακές αναφορές στελεχών του.

...........................

30-3-2018

Ποιος ήταν ο Ντερβίς Αλί Καβάζογλου; Τι ήταν και τι είναι; Είναι προφανώς σύμβολο της ελληνο-τουρκικής φιλίας επειδή δολοφονήθηκε [μαζί με τον Κώστα Μισιαούλη] από τον σωβινισμό του κυπριακού τουρκισμού. Είναι επίσης ήρωας του ΑΚΕΛ τον οποίο το ΑΚΕΛ, πιο κυπριωτικό μετά το 1974, τιμά με ειλικρίνεια έστω και αν όχι με τον πιο αρμόζοντα κατά την άποψη μου τρόπο. Όμως ποιος ήταν και τι είναι πραγματικά ο Καβάζογλου; Είναι ο Αλέκος όπως τον φώναζαν οι συντρόφοι του στα δύσκολα χρόνια της εθνικιστικής υστερίας όταν έπρεπε να κρύβεται; Είναι το καλόν το «Τουρτζίν μας» όπως τον φαντασιώνεται και τον προωθεί η ε/κ εθνικιστική διανόηση; Ο καλός Τούρκος που αποδέχτηκε δήθεν την ελληνική ηγεμονία στην Κύπρο και άρα ακίνδυνος για αυτήν και επικίνδυνος μόνο για την τουρκική ηγεμονία; Ο καλός Τούρκος και μάλιστα βολικά νεκρός χωρίς ελληνική ευθύνη;

Δεν έχω πλήρη εικόνα για το ποιος ήταν στα αλήθεια ο Καβάζογλου. Αυτό που ξέρω όμως σίγουρα είναι ότι ο Καβάζογλου ήταν ένας αξιοπρεπής και θαρραλέος Κύπριος αγωνιστής πολύ μπροστά από την εποχή του και από το κόμμα του. Ήταν από τους λίγους που στάθηκαν κόντρα στο ρεύμα των εθνικισμών, από τους λίγους που πίστεψαν στην ελεύθερη και ανεξάρτητη Κύπρο σκέτα νέτα. Από τους λίγους που αντιτάχτηκαν έγκαιρα στο δίπολο Ένωσις-Ταξίμ που τελικά κατάστρεψε τη χώρα μας. Συνεπής δικοινοτιστής επέμεινε μέχρι τέλους παρά το ότι έχασε τον πολιτικό ζωτικό του χώρο με την μαζική αποχώρηση των τ/κ από την ΠΕΟ το 1958. Συνεπής στο δίκαιο αγώνα για την ειρήνη και την συνύπαρξη, επέμεινε ακόμα και μετά το δεύτερο πιο ισχυρό κύμα της Ένωσις που ακολούθησε τις συγκρούσεις του 1963 και που συμπαρέσυρε ξανά και το κόμμα του και για το οποίο αργότερα το ΑΚΕΛ άσκησε αυτοκριτική. Τιμή και δόξα στον  Καβάζογλου όχι απλά επειδή τον σκότωσαν οι φασίστες του Ταξίμ, αλλά επειδή ήταν ένας διορατικός αγωνιστής κόντρα στο ρεύμα, ένας Κύπριος πολιτικός σε μια εποχή που οι πολιτικοί στην Κύπρο επιτρεπόταν να είναι μόνο είτε Έλληνες είτε Τούρκοι.

………

2/4/2018

Που το 1968 που εκατάλαβεν η ε/κ ηγεσία ότι εν εμπορούσεν να επιβληθεί με τη βία πάνω στους τ/κ τζιαι αρκέψαν έτσι οι δια-κοινοτικές συνομιλίες για συμβιβαστική λύση στο κυπριακό επεράσαμεν που διάφορες φάσεις με αλλαγές παραμέτρων, ιεράρχησης ζητημάτων τζιαι διακυβευμάτων. Αλλά ταυτόχρονα υπάρχει τζιαι κάτι που εν άλλαξεν καθόλου καθώς δομεί υπαρξιακά την ιστορία των συνομιλιών για το κυπριακό. Διαχρονικά για τες ηγεσίες ε/κ τζιαι τ/κ [με την εξαίρεση ίσως του 2008-2009 τζιαι του 2015-2016 για την τ/κ πλευρά όταν οι Ταλάτ τζιαι Ακιντζί εφανήκαν κάπως πιο έτοιμοι για υπερβάσεις] οι συνομιλίες δεν γίνουνται για τη λύση του κυπριακού αλλά για την διαχείριση της μη λύσης του κυπριακού τζιαι βασικά για την αποφυγή σιηρόττερων εξελίξεων. Όταν καταρρέουν οι διακοινοτικές συνομιλίες πάντα υπάρχει κίνδυνος επιστροφής στη παραλογισμό που επικρατούσεν πριν να ξεκινήσουν, την διακοινοτική ένταση δηλαδή.

Έσιει τζιαι μια δόση πικρής ειρωνείας το ότι το κίνημα ειρήνης-επανένωσης που θέλει λύση διακοινοτικού συμβιβασμού είναι εγκλωβισμένο στο να στηρίζει τες συνομιλίες που γίνουνται βασικά για τη διαχείριση του στάτους κβο, διότι η μόνη άλλη διαθέσιμη επιλογή στην απουσία των διακοινοτικών συνομιλιών εν η εθνικιστική έξαρση, η διακοινοτική ένταση τζιαι τα νέα διχοτομικά τελεσμένα. Τζιαι κάπως έτσι προχωρούμε στο σήριαλ μας με νέο επεισόδιο τούτη τη περίοδο που έσιει τίτλο «Το κοινωνικό δείπνο ή/και κοινωνικά δείπνα».