Thursday, November 10, 2016

Σύντομη ιστορική αναφορά για τις «φωτιές της ειρήνης»

με αφορμή τις φωτιές στον Ορφέα τις νύχτες αυτής της βδομάδας


Η πρώτη «φωτιά της ειρήνης» άναψε στο χωριό Ελιά / Doğanci στα τέλη του Δεκέμβρη του 2002 από τους Τουρκοκυπρίους κατοίκους του για να δείξουν την επιμονή τους στην ανάγκη «να έρθει η ειρήνη και να φωτιστούν τα σκοτάδια». Στους πρώτους τρεις μήνες του 2003 αυτό το παράδειγμα ακολουθήθηκε από τους κατοίκους πολλών άλλων χωριών καθώς καταγράφηκαν 33 φωτιές και εμπλοκή 110 χωριών στην διαμαρτυρία που έγινε γνωστή ως οι «Φωτιές της Ειρήνης». Ήταν περίοδος συνομιλιών τότε για την λύση του Κυπριακού και την ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ. Ενώ η ε/κ κοινότητα ήταν απασχολημένη με τις προεδρικές εκλογές [που τελικά έφεραν τον Τ. Παπαδόπουλο στην εξουσία], στην τ/κ κοινότητα η πλατφόρμα οργανώσεων «Αυτή η χώρα είναι δική μας» αντιστεκόνταν με πάθος στον Ρ. Ντενκτάς και το διχοτομικό του όραμα, που τότε εναντιωνόταν στο ίδιο το πλαίσιο των διαπραγματεύσεων στη βάση των πρώτων εκδοχών του Σχεδίου Αννάν. Είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι η πλατφόρμα οργανώσεων «Αυτή η χώρα είναι δική μας» αποτέλεσε την πρώτη ολοκληρωμένη και μαζική οργανωτική, πολιτική και ιδεολογική έκφραση του τ/κ Κυπριωτισμού που συγκροτήθηκε ενάντια στον τουρκικό εθνικισμό που εξέφραζε τότε ο ιστορικός ηγέτης (και πρόεδρος) της τ/κ κοινότητας Ρ. Ντεκτάς. Επίσης το ότι το κίνημα «Φωτιές της Ειρήνης» τόσο στην Ελιά / Doğanci όσο και στην Λουρουτζίνα προκάλεσε για πρώτη φορά μετά το 1974 μια ανοιχτή σύγκρουση μεταξύ τ/κ και τουρκικού στρατού όταν ο στρατός δοκίμασε ανεπιτυχώς να συλλάβει τους οργανωτές και να αποκλείσει τους διαδηλωτές.

Στις αρχές του 2011, σε μια άλλη συγκυρία, λιγότερο άμεσα συνδεδεμένη με την διαδικασία λύσης του κυπριακού, στο ενδιάμεσο των μεγάλων συλλαλητηρίων της «Πλατφόρμας Συνδικάτων» για την Κοινοτική Ύπαρξη των τ/κ και την Αυτονομία τους από την Τουρκία, ομάδες τ/κ νέων άναβαν κάθε νύχτα φωτιές σε βαρέλια στο Πάρκο Κοουλού στα τείχη της Λευκωσίας, παραπέμποντας συνειρμικά και προβάλλοντας πολιτικά στην συγκυρία εκείνη, τους αγώνες του 2002-2003. Στις φωτιές «για μια Ελεύθερη Κύπρο» στις αρχές του 2011, συμμετείχαν και κάποιοι νέοι και νέες από την ε/κ κοινότητα, και αυτό λειτούργησε και ως πρόδρομος και προπομπός του κινήματος Occupy the Buffer Zone, 10 μήνες αργότερα.

1 comment:

gregoris.ioannou said...

εψες την νύχτα εψήναμεν πουπάνω που μια φωθκιά τζιαμέ στον ορφέα. ήρταν τζαι κάτι τουρκοκύπριοι, μεγάλοι ανθρώποι. εμάθαμεν ήταν στο κίνημα της φωθκιάς που εξεκίνησεν που την Ελιά το 2002. οι χωρκανοί τζιαμέ στην Ελιά αποφασίσαν να άψουν μια φωθκιά λέει το 2002 που να αφταίνει μέρα-νύχτα ώσπου να γίνει λύση του κυπριακού. εκάμναν το 2-3 μέρες συνεχόμενα αλλά εκαταλάβαν σε κάποια φάση ότι αν εσυνεχίζαν έτσι εν θα κανούσαν ούλλα τα δεντρα της κύπρου. αποφασίσαν λοιπόν να το κάμνουν κάθε νύχτα 6-12 τζαι να αρκέψουν να καλιούν κόσμο που τα γυρώ χωρκά. όταν έρκετουν ο κόσμος εκαμναν τζαι ψουμια, τυροπιττες, φαγιά τζαι ετζερνούσαν τους. για να φκάλουν την υποχρέωση που τα γυρώ χωρκά έπρεπε τζαι τζίνοι να ανάψουν την φωθκιά τζαι να καλέσουν τον κόσμο πίσω να τον τζιεράσουν. τζαι έτσι εξεκίνησε το κίνημα των φωθκιών.
σε κάποια φάση που εγίνουνταν οι συνομιλίες τζίνο το τζαιρό ο ντεκτας αποφάσισε οτι εν θα κάμει δημοψήφισμα τζαι ότι εν να πει όι που μόνος του. αποφασίσαν οι χωρκανοί στην Ελιά να κάμουν μόνοι τους δημοψήφισμα. εκαλέσαν κόσμο, εκάμαν τζαι μιαν κάσσια σαν κάλπη (που μετά την εσύναξεν η αστυνομία) τζαι άψαν τες φωθκιές τζαι εξεκινήσαν το γλέντι στο χωρκό. ο ντεκτάς έστειλεν πολλήν αστυνομία για να σταματήσει το "ψευδο-δημοψήφισμα", εκλείσαν τους δρόμους γυρώ που το χωρκό για να μεν μπαίνει μέσα ο κόσμος που εκατευθύνετουν τζιαμέ. ο κόσμος άφηνε τα αυτοκίνητα τζαι έμπαινε μες το χωρκό μέσα που τα χωράφκια. τζαι εμαζευτήκαν 4000 πλάσματα σε τζίνο το συμβολικό γλέντι.
το πιό σημαντικό που μας είπαν όμως εχτές εν η διαφορά του 2002 με τωρά. το 2002 επαλεύκαν μόνοι τους. τα οδοφράγματα ήταν κλειστά τζαι έπρεπε να αντιπαλέψουν τον τούρκικο εθνικισμό εντός της δικής τους κοινότητας αλλά τζαι τον κατοχικό στρατό. τωρά λέει ο αγώνας εν να είναι πιο δυνατός γιατί εν να τον κάμουμεν ούλλοι μαζι!

apo andri georgiou